Chapter 704 แผนการของลู่ปู้เหว่ย.
การเดินทางเข้าร่วมงานประมูลของจงซานและลู่ปู้เหว่ย ทั้งสองมีเหตุผลที่แตกต่างออกไปจากคนอื่น.
คนอื่นนั้นคาดหวังที่จะให้การประมูลเริ่มขึ้นเร็ว ๆ เพื่อที่จะได้ศึกษาความต้องการศิลามิติภูเขา และทุนของพ่อค้าฝ่ายต่าง ๆ เพื่อที่จะคำนวณการใช้จ่ายได้.
จงซานและลู่ปู้เหว่ย กับรู้สึกพึงพอใจกับสุราและอาหารอร่อยแทน.
แม้นว่าด้วยระดับพลังฝึกตนเช่นจงซานจะไม่จำเป็นต้องกินอาหารก็ตาม หากแต่ความต้องการในการลิ้มรสก็ไม่ได้หายไป นั่นจึงเป็นเหตุให้ผู้ฝึกตนยังคงต้องการกินและดื่มอยู่เป็นบางครั้งเช่นกัน.
กับสถานะที่พิเศษของทั้งสอง แน่นอนว่ากลายเป็นที่จับตามองของเหล่าพ่อค้า มีพ่อค้าที่มีชื่อเสียงไม่น้อยของเมืองหลิวเหอที่เห็นเข้า และเดินเข้าไปหาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม.
ทว่าขณะที่เข้าใกล้ก็ถูกขวางเอาไว้ด้วยผู้ใต้บังคับบัญชาของลู่ปู้เหว่ย.
คนอื่นเองที่เห็นก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อย คนทั้งสองที่นั่งอยู่แท้จริงแล้วเป็นใครกัน?
"ได้ยินมาว่าการค้าทั้งหมดนี้เป็นเซียนเซิงจงซานเป็นคนสร้างขึ้นอย่างงั้นรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ต่อหน้าเซียนเซิงลู่ ก็เป็นเพียงแค่ธุรกิจเล็ก ๆ เท่านั้น!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?เพียงแค่ธุรกิจเล็กอย่างงั้นรึ? แต่ดูเหมือนกับเอาจริงเอาจังขนาดนั้นเลยรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวสอบถามออกมา.
"ท่านคิดว่าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ไม่ตอบและถามกลับไป.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า........!"ลู่ปู้เหว่ยที่ลูบไปที่เคารพตัวเองพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง.
"ข้าขอคารวะเซียนเซิงลู่หนึ่งจอก!"จงซานที่กล่าวออกมา
"ดี!"ลู่ปู้เหว่ยที่พยักหน้าเผยยิ้มที่แปลก ๆ ออกมา.
หลังจากที่ดื่มสุราไปแล้ว ลู่ปู้เหว่ยก็กล่าวออกมาว่า "ได้ยินมาว่าหอการค้าต้าหรงที่มาที่นี่ ได้ประกาศออกมาว่า ร้อยปีจะไม่ขึ้นราคาอย่างงั้นรึ? เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงรึ?"
กับคำถามดังกล่าว จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา ก่อนที่จะพยักหน้า "ใช่ เป็นเช่นนั้น!"
"ศิลามิติที่มีราคาเพิ่มสูงขึ้นเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าหอการค้าต้าหรงจะมีการเปลี่ยนแปลงหรือไม่?"ลู่ปู้เหว่ยสอบถามออกมา.
"หอการค้าต้าหรง ย่อมต้องทำตามคำมั่น ไม่ขึ้นราคาแน่นอน!"จงซานที่กล่าวยื่นยัน.
นี่คือสนามรบของการค้า แม้นว่าจะไม่เกี่ยวข้องกับการเมืองและสงครามโดยตรง หากแต่กลับสามารถเปลี่ยนแปลงกระแสสงครามได้เช่นกัน ในเมื่อเจ้าไห่เป็นผู้บริหารสาขาของที่นี่ จงซานย่อมไม่ต้องการปล่อยให้เมืองแห่งนี้เกิดปัญหาอย่างแน่นอน.
"อืม ลู่ซือชื่นชมนัก แล้วจะคอยดู!"ลู่ปู้เหว่ยที่ยกถ้วยสุราขึ้นคารวะจงซาน.
จงซานที่หรี่ตาเล็กลง เข้าใจได้อย่างชัดเจน เพราะว่าจงซานเข้าใจได้ดี นี่คือการกล่าวเตือนของลู่ปู้เหว่ยอย่างงั้นรึ? เป็นการเดิมพัน และการต่อสู้ทางการค้าอย่างงั้นรึ?
เกี่ยวกับราคาของศิลามิติ ลู่ปู้เหว่ยที่เป็นคนอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน.
หากเป็นในอดีต จงซานย่อมไม่สนใจในการต่อสู้นี้อย่างแน่นอน ต้องไม่ลืมว่า จงซานที่ก้าวไปบนวิถีแห่งราชา ตอนนี้ไม่มีความจำเป็นต้องก้าวลงมายุ่งเกี่ยวกับวิถีการค้าเลยแม้แต่น้อย ทว่าลู่ปู้เหว่ยนั้นแตกต่างออกไป เขาหาใช่ผู้ฝึกตนและคนธรรมดาทั่วไป นี่เป็นโอกาสที่หายากที่จะได้พบคนเช่นนี้.
ลู่ปู้เหว่ยที่ก้าวลงมาจัดการเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ กับคำพูดของเขานั้น บ่งบอกได้ว่าเขาต้องการท้าทาย ส่วนจงซานเองก็ต้องการทดสอบความสามารถของลู่ปู้เหว่ยด้วยเช่นกัน.
นี่คือการท้าทายของยอดฝีมือ! ต่อสู้กันด้วยศาสตร์ของการค้า!
จงซานที่เผยยิ้มพร้อมกับยกถ้วยสุรา "การประชุมสภาสวรรค์ยังเหลือเวลาหลายเดือน เซียนเซิงลู่ ช่างมีอารมณ์สุนทรีนัก จงซานก็จะเป็นเพื่อนเล่นให้ก็ได้!"
"แค๊ก!"
คนทั้งสองที่ยกแก้วสุราขึ้นชนกัน.
ขณะที่จงซานและลู่ปู้เหว่ยกำลังลิ้มรสของสุราอยู่นั้น ก็มีคนกลุ่มหนึ่งที่ออกมาจากหุบเขา ทันทีที่คนกลุ่มดังกล่าวออกมา กลุ่มพ่อค้าที่เข้าไปรุมล้อมในทันที.
ชายในชุดสีแดงชายที่เป็นผู้นำที่กวาดตามองทุกคนและกล่าวออกมาว่า "ทุกท่าน โปรดฟัง."
ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นเงียบลงในทันที.
"เมืองหลิวเหอ ก่อนหน้านี้เป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์จักรพรรดิต้าหลิว หากแต่ต้าหลิวตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว จึงไม่มีกฎหมายใด ๆ ควบคุม ความวุ่นวายย่อมต้องมีขึ้น กองกำลังของสมาคม นับตั้งแต่วันนี้จะถูกถอนกำลังออกไป หลังจากนี้ศิลามิติ ทุกคนจะต้องดูแลด้วยตัวเอง สินค้าในงวดต่อไปทุกคนจะต้องเก็บและนำเข้ามาด้วยตัวเอง!"ชายในชุดสีแดงกล่าว.
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"
"ไม่มีการกักตุนสินค้าให้แล้วรึ? แล้วพวกเราจะทำอย่างไร?"
........................
............
เหล่าพ่อค้าที่กลายเป็นรุ่มร้อนใจ.
ชายในชุดสีแดงที่ยกมือขึ้น เพื่อยับยั้งความร้อนใจของเหล่าพ่อค้า.
"กองทัพของสมาคมแม้นว่าจะถอนตัวกลับไป ทว่าเกี่ยวกับการประมูล บางทีสิบปีหลังจากนี้ หรือร้อยปีหลังจากนี้ หากว่าโลกใบนี้สงบแล้ว พวกเราจะกลับมา ช่วงระยะนี้ ทุกคนต้องดูแลตัวเอง แน่นอน ข้าเองก็ขอเตือนทุกคนเอาไว้ เกี่ยวกับการขนส่งสินค้าศิลามิติมาที่นี่ อย่างน้อยต้องมีผู้คุ้มกันระดับหลอมกายธาตุ แต่ทั้งนั้นก็ยังมีโอกาสเพียงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่จะทำสำเร็จ!"ชายในชุดสีแดงกล่าว.
ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมา ทำให้ทุกคนสูญเสียความมั่นใจ และจ้องมองชายในชุดสีแดงด้วยความเศร้าใจเช่นกัน.
"นี่จริงเป็นศิลามิติภูเขางวดสุดท้ายของพวกเรา ราคาย่อมสูงเป็นธรรมดา! ทุกท่านเชิญให้ราคามา!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ศิลามิติภูเขางวดสุดท้ายอย่างงั้นรึ? ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมา แต่ละคนจดจ้องมองหน้ากันและกันพร้อมกับจ้องมองไปยังศิลามิติภูเขา ทุกคนรับรู้ได้ดีว่านี่จะเป็นศิลามิติงวดสุดท้ายซึ่งต่อไปอาจจะเป็นสิบปี ที่ราคาจะเพิ่มขึ้น ไม่มีทางตกลงอย่างแน่นอน.
"สองล้านศิลาวิญญาณระดับสูง!"พ่อค้าคนหนึ่งที่ไม่รอเฉย เร่งรีบกล่าวออกมา เพิ่มราคาเป็นสองเท่าในทันที.
"หวังจงกุย เจ้าไม่ได้ยินก่อนหน้านี้หรอกรึว่าเป็นงวดสุดท้าย ราคาย่อมสูงกว่าปรกติ!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าย่อมเพิ่มราคาสูงอย่างแน่นอน!"อีกคนที่กล่าวออกมาทันที.
"12 ล้าน!"
" 13 ล้าน!"
..........................................
........................
............
ราคาที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างก็ต้องการสินค้างวดสุดท้ายนี้.
"24 ล้านศิลาวิญญาณระดับสูง!"ชายคนหนึ่งที่ดวงตาแดงซ่านตะโกนออกมาเสียงดัง.
ศิลามิติภูเขาที่ราคาสูงขึ้น ตอนนี้กลายเป็น 24 เท่าแล้ว ราคานี้หลาย ๆ คนที่ยอมแพ้ ไม่สามารถที่จะเข้าร่วมได้เลย.
ตอนนี้มีเพียงแค่สองคนที่กำลังพยายามต่อสู้กัน.
"30 ล้าน!"ทันใดนั้นก็มีคนเสนอราคาเพิ่มขึ้นในทันที.
30 เท่า ราคาที่เพิ่มสูงขึ้นมา ไม่ต้องบอกเลยว่าราคานี้ ทำให้ต้นทุนสูงขึ้นมาก จนพ่อค้าหลายคนสั่นไหวไม่กล้าที่จะประมูลต่อไป.
30 ล้าน ด้วยราคานี้ทำให้ผู้คนรอบ ๆ หายใจที่เย็นยะเยือบ หัวใจที่สั่นไหว ไม่กล้าที่จะพยายามต่อ มากเกินไปแล้ว แม้นว่าจะพยายามต่อไปก็ใช่ว่าจะชนะ ปากของทุกคนที่สั่นไหว ไม่กล้าเพิ่มราคาขึ้นอีกต่อไป.
ชายในชุดสีแดงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
"เถ้าแก่หลี่เสนอราคา 30 ล้านศิลาวิญญาณระดับสูง ยังมีใครให้ราคามากกว่านี้หรือไม่? หากไม่แล้ว ศิลามิติภูเขาจะเป็นของเถ้าแก่หลี่."ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
30 เท่าด้วยราคานี้นับว่าได้กำไรมหาศาล ชายในชุดสีแดงที่ต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายในการขนส่ง กับการขายครั้งสุดท้ายก็นับเป็นกำไรที่สูง แม้นว่าจะเสียดายแต่ก็ต้องเก็บมันเอาไว้.
"ไม่มี ฮ่าฮ่าฮ่า.......!"เถ้าแก่หลี่ที่หัวเราะออกมาด้วยความตื่นเต้นอย่างควบคุมไม่ได้.
กับการซื้อขายในครั้งนี้ ดูเหมือนว่าจงซานและลู่ปู้เหว่ยจะยังไม่เข้าไปร่วมด้วย.
"เซียนเซิงจง ไม่คิดที่จะเพิ่มราคาอย่างงั้นรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หอการค้าต้าหรงไม่สามารถเพิ่มราคาได้แล้ว กับราคาต้นทุนที่เพิ่มขึ้น 30 เท่าจะนำมาขายได้อย่างไรล่ะ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ลู่ปู้เหว่ยที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย "เช่นนั้นข้าขอก็แล้วกัน!"
ลู่ปู้เหว่ยที่สั่งการผู้ใต้บังคับบัญชา "ห้าสิบล้านศิลาวิญญาณระดับสูง!"
"วูซซซซซ!"
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองส่งเสียงอื้ออึง กับศิลามิติภูเขา ทันทีที่ทุกคนไม่สนใจจงซานและลู่ปู้เหว่ย ทันใดนั้นลู่ปู้เหว่ยที่เอ่ยออกมาทันที ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ กับราคาที่เพิ่มขึ้นในครั้งนี้ทำให้ทุกคนตะลึงงันไปในทันที.
ห้าสิบล้านศิลาวิญญาณระดับสูง?ห้าสิบเท่า! ราคาต้นทุนที่เพิ่มขึ้นเป็นห้าสิบเท่า? ทุกคนที่จับจ้องมองตาโต กับราคานี้ พวกเขาจะซื้อได้อย่างไร?
"เพียงแค่ห้าสิบล้าน ก็ไม่มีคนเพิ่มขึ้นต่อแล้วรึ?"ผู้ใต้บังคับบัญชาของลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมา.
ทุกคนที่กลืนน้ำลายคำโต ต้องการเพิ่มแต่ก็ไม่กล้าอีกต่อไป กับต้นทุนของสินค้าที่มากมายขนาดนี้ ยากที่จะทำกำไรได้ และอย่างไรก็ไม่กล้าที่จะแข่งขันกับลู่ปู้เหว่ยได้ด้วยนั่นเอง.
"เซียนเซิงลู่ ช่างหาญกล้านัก"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ห้าสิบล้าน ไม่ขาดทุนอย่างแน่นอน ในเวลานั้นราคาขายปลีกเองก็จะเพิ่มเป็นห้าสิบเท่าด้วยเช่นกัน!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"จงซานคงต้องขอคำแนะนำด้านการค้ากับเซียนเซิงลู่แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันทีเช่นกัน.
กับการประมูลในครั้งนี้ มีเหล่าผู้สังเกตการณ์มากมาย ได้กระจายข่าวไปทั่วทั้งเมืองอย่างรวดเร็ว ข่าวนี้ได้กระจายไปทั่วเมืองหลิวเหอ และสำนักต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว แม้แต่ประชาชนทั่วไปยังได้รับข่าวนี้.
ต้นทุนห้าสิบล้านศิลาวิญญาณระดับสูง? กับราคาห้าสิบล้านศิลาวิญญาณระดับสูง! แน่นอนว่า ศิลามิติได้กลายเป็นสินค้าราคาแพงไปแล้ว?
ศิลามิติในเวลานี้ ขาดตลาดไปทันที กลายเป็นสินค้าเฉพาะ อย่างน้อยก็สิบปีถึงจะมีสินค้าใหม่เข้ามา หรืออาจะเป็นร้อยปี พันปี หรือไม่มีเลยก็ได้.
ภายในสิบปีจะทำอย่างไรงั้นรึ? ศิลามิติที่จำเป็นต่อคนทุกคน สำหรับผู้ฝึกตนแล้ว เป็นสินค้าที่ทุกคนสามารถใช้ได้ กับลูกหลานรุ่นต่อไปล่ะ? พวกเขาจะมีใช้อย่างงั้นรึ? ไม่เกี่ยวกับว่าจะมีพลังฝึกตนเท่าใด สินค้านี้เป็นสิ่งจำเป็นในการสร้างกำไลเก็บของ เป็นสิ่งอำนวยความสะดวกที่ผู้ฝึกตนไม่สามารถขาดได้.
สำหรับผู้ฝึกตนที่มีพลังฝีกตนต่ำ หรือผู้ก้าวสู่เส้นทางผู้ฝึกตนย่อมต้องออกเดินทางไปยังป่าเขาลำเนาไพรเพื่อฝึกตน และการออกเดินทางนั้น หากไม่มีกำไลเก็บของล่ะก็ จะต้องแบกสัมภาระมากมายด้วยอย่างงั้นรึ?
และยังมีของวิเศษที่อาจได้รับมาจากเหล่าอาวุโสหรือของประจำตระกูล การถือเอาไว้ในมือนั้นมีความเสี่ยงเป็นอย่างมาก อาจถูกไล่ล่าสังหารแย่งชิงของวิเศษเหล่านั้นได้เลย.
การมีกำไลเก็บของจึงกลายเป็นสิ่งจำเป็น ไม่เช่นนั้นการก้าวออกไปหาประสบการณ์หรือบำเพ็ญตน อาจจะกลายเอาชีวิตไปทิ้งก็ได้ ตอนนี้พวกเขาจะไม่สามารถออกไปผจญภัยได้นับสิบปี สำหรับผู้ฝึกตนฝึกหัด เวลาก็นับเป็นเงินเป็นทอง เป็นส่วนสำคัญด้วยเช่นกัน.
กำไลเก็บของต่างมิติ เหล่าผู้คนที่คิดถึงลูกหลานและศิษย์ของตัวเองว่าจะไม่มีกำไลเก็บของ ดังนั้นการเตรียมตัวเอาไว้จึงเป็นสิ่งจำเป็นมาก คนกลุ่มหนึ่งที่เร่งรีบต้องการจะซื้อศิลามิติเก็บเอาไว้ ดังนั้นการซื้อขายศิลามิติในช่วงนี้จึงคึกคักเป็นอย่างมาก.
ศิลามิติของหอการค้าลู่ซือเวลานี้เพิ่มขึ้นเป็นห้าสิบเท่าในทันทีเช่นกัน เหล่าประชาชนของเมืองหลิวเหอที่ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.
ในวันแรก ร้านค้าเกือบทั้งหมดก็เพิ่มราคาอย่างบ้าคลั่งด้วยเช่นกัน.
แต่กระนั้นลูกค้าก็ยังมากมายยิ่งกว่าเดิมสะอีก.
กับลูกค้าที่มากขึ้น การขายที่มากขึ้น สินค้าที่กักตุนย่อมลดลงอย่างรวดเร็ว หากว่าสินค้าหมดไม่มีขาย ก็ไม่สามารถทำธุรกิจได้ ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกที่ต้องเพิ่มราคาขึ้นอีกรอบ แน่นอนว่าการเพิ่มราคา เพื่อไม่ให้สินค้าหมดในเวลาอันสั้นนั่นเอง.
ในเวลาหอการค้าต้าหรงนั้นยังคงขายในราคาเดิม มีราคาต่ำกว่าร้านค้าอื่น ๆ ถึงห้าสิบเท่า.
หอการค้าลู่ซือศิลามิติขายได้น้อยมาก ลูกค้ามากมายที่มาต่อแถวซื้อสินค้าที่หอการค้าต้าหรง.
"ฝ่าบาท จะทำอย่างไรดี? ประชาชนมากมายต่างก็แย่งกันซื้อศิลามิติ พวกเราไม่สามารถเพิ่มราคาขายได้ กับราคาเดิมนี้ อีกไม่นานจะต้องขายออกหมดอย่างแน่นอน หอการค้าต้าหรงของพวกเราก็ไม่มีสินค้าให้ขายแน่ เมื่อนั้นชื่อเสียงของพวกเราจะต้องหล่นหาย กับชื่อเสียงที่สั่งสมมาหลายปีต้องถูกทำลาย ดูเหมือนว่าพวกเราคงจะพ่ายแพ้ในไม่ช้านี้เป็นแน่."เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ยังขายได้อีกเท่าไหร่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
สถานการณ์เวลานี้ "หนึ่งเดือน ผู้คนบ้าคลั่งแย่งชิงซื้อ เพียงแค่เดือนเดียวก็แทบไม่พอขายแล้ว สินค้าที่ต้องเตรียมขายสิบปี เพื่อรอสินค้าจากสำนักงานใหญ่ส่งมา อาจจะต้องรอห้าปีหลังจากนี้ เพียงหนึ่งเดือนพวกเราคงอยู่ในสภาวะอันตราย ไม่มีสินค้าขายอย่างแน่นอน!"เจ้าไห่กล่าวด้วยความกังวล.