Chapter 703 ภายในเมืองหลิวเหอ.
ภายในเมืองหลิวเหอ.
จงซานที่ทำการวิเคราะห์ข้อมูลต่าง ๆ จากทั่วทุกทิศทางที่ได้จากคนหอการค้าต้าหรง หัวหน้าสาขาเจ้าไห่ที่เร่งรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว.
"เจ้าไห่ มีเรื่องอะไรกังวลอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เงยหน้าขมวดคิ้วไปมา.
"ฝ่าบาท ขณะที่ข้ากำลังค้นหาข่าวต่าง ๆ ของพื้นที่รอบ ๆ ขณะที่เข้าไปในเมืองหลิวเหอ ก็ได้ยินข่าวที่ผิดปรกติขึ้น!"หัวหน้าการค้าสาขาเจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เกี่ยวกับศิลามิติภูเขา ที่จู่ ๆ ก็มีราคาเพิ่มสูงขึ้น!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"ราคาสูงขึ้น?ศิลามิติภูเขานะรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
ศิลามิติ ที่ใช้เป็นส่วนประกอบของกำไลเก็บของต่างมิติ ซึ่งยิ่งศิลามิติมากก็จะได้ที่เก็บของต่างมิติมากขึ้น ศิลามิติในทวีปศักดิ์สิทธิ์จึงเป็นสินค้าสามัญที่ทุกคนต้องการเหมือนกับศิลาวิญญาณ ในแผนการสวรรค์ล่ม จงซานได้ใช้ศิลามิติเป็นสินค้าในการวางแผน ศิลามิติภูเขา ก็คือศิลามิติที่มีขนาดใหญ่กว่าศิลามิติทั่วไปนั่นเอง.
"ครับ ศิลาวิญญาณภูเขานั้น ที่จริงในเวลานี้น่าจะมีราคาหนึ่งล้านศิลาวิญญาณระดับสูง! ทว่าในเวลานี้มันกลับมีร้านค้าที่รับซื้อมันด้วยราคามากกว่าเดิมถึงสิบเท่า กลายเป็นสินค้าที่กลายเป็นที่ต้องการของตลาดไปในทันที "เจ้าไห่กล่าวตอบ.
"หืม? ราคาเพิ่มเป็นสิบเท่าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ขอรับ สิบเท่า ในคลังสินค้าของพวกเราตอนนี้มีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน หากว่านำออกไปขาย อย่างน้อยก็จะได้กำไรเพิ่มขึ้น 20 %"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"หอการค้าต้าหรง ยังมีสินค้าพอขายหรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"มี หอการค้าต้าหรงในเมืองหลิวเหอนั้น นับว่าเป็นร้านขายศิลามิติขนาดใหญ่ พวกเราขายศิลามิติโดยเฉพาะ และยังมีร้านค้าส่ง หากใครที่จะซื้อต้องเข้าร่วมประมูล ในเวลานี้การประมูลเป็นไปอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ราคาเพิ่มสูงขึ้น ตอนนี้มีราคาเป็นสิบเท่าของราคาเดิมแล้ว!"เจ้าไห่กล่าวออกมา.
"ตอนนี้การตอบสนองของผู้คนเป็นอย่างไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วสอบถามออกมา.
"พวกเขากำลังรอคอยเฝ้าดูสถานการณ์ความเป็นไปของศิลามิติอยู่ เวลานี้สายตาของประชาชนทุกคนต่างก็จ้องมองศิลามิติไม่วางตาเลย!"เจ้าไห่ครุ่นคิดและกล่าวรายงาน.
"สิบเท่าอย่างงั้นรึ? มีร้านศิลามิติกี่ร้านในเมืองนี้?"จงซานที่ขมวดคิ้วและสอบถามออกมา.
"มีทั้งหมดห้าสิบร้าน รวมของหอการค้าต้าหรงของพวกเราที่มีอยู่สิบร้าน ศิลามิติที่มีราคาสูงขึ้นสิบเท่าตอนนี้ได้ถูกส่งไปทั่วเมืองแล้ว ร้านค้าทั้งหมดที่เตรียมปรับราคาขึ้น อย่างบ้าคลั่งเลยทีเดียว."เจ้าไห่กล่าวตอบ.
"ปรับราคาเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วรับฟัง ราวกับพบเรื่องผิดปรกติเข้าแล้ว.
"ครับ หอการค้าต้าหรง ร้านที่มีเวลานี้ สถานการณ์อยู่สภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทีเดียว!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"หืม? ทำไม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ร้านค้าของพวกเรามาเปิดที่นี่ ข้ากล้ากล่าวเลยว่า ร้อยปีมานี้ราคาของพวกเราไม่เคยขยับขึ้นเลย แม้นว่าสินค้าของร้านอื่นจะขึ้นลงไม่สม่ำเสมอ ทำให้ทุกคนมาซื้อสินค้าที่ร้านเราเป็นอย่างมาก หากแต่เมื่อสินค้าของพวกเราขายสินค้าที่เป็นมาตรฐานย่อมได้รับชื่อเสียง แต่หากเปลี่ยนแปลงไปมา ย่อมทำให้ชื่อเสียงเสียหาย การจะพัฒนาในวันข้างหน้าจะยากยิ่งกว่าเดิม!"เจ้าไห่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล.
"อืม ความคิดของเจ้านับว่าดีเยี่ยม!"จงซานพยักหน้า.
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"เจ้าไห่ที่เผยยิ้มออกมาเป็นรอยยิ้มที่ยากจะเห็นได้.
"ร้านที่รับซื้อด้วยราคาสิบเท่า คือร้านอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"เป็นหอการค้าลู่ซือ สี่เดือนที่แล้ว พวกเขาเพิ่งปรากฏตัวขึ้นที่เมืองหลิวเหอ เมื่อปรากฏตัวก็กลายเป็นที่พูดคุยกันทั้งเมือง เพียงแค่สี่เดือน ก็กลายเป็นที่รู้จักของคนทั้งเมืองหลิวเหอ พวกเขาพัฒนาอย่างบ้าคลั่ง เติบโตรวดเร็วอย่างคาดไม่ถึง! ทุก ๆ วันมีศิลาวิญญาณมหาศาลที่ไหลเข้าสู่หอการค้าลู่ซือ ไม่ว่าพวกเขาจะเปิดร้านที่ใด สินค้าที่พวกเขาขึ้นราคา สถานที่อื่นก็จะขึ้นราคาตาม และเมื่อพวกเขาลดราคา ร้านค้าอื่นก็จะลดราคาตามด้วยเช่นกัน!"เจ้าไห่กล่าวอุทานออกมา.
"หืม? หอกรค้าลู่ซืออย่างงั้นรึ? สี่เดือนที่แล้วเพิ่งเปิดตัว? กลายเป็นที่รู้จักไปทั่วเมือง?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ครับ! นับตั้งแต่ทำธุรกิจวันแรก ก็กลายเป็นที่สนใจต่อผู้คนมากมาย ตลอดหนึ่งเดือนมีผู้คนเต็มร้านทุกวัน!"เจ้าไห่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"พวกเขาทำธุรกิจเป็นอย่างไร?"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"พวกเขาทำเหมือนกันทุกวัน หอการค้าลู่ซือไม่มีการโฆษณาป่าวประกาศแต่อย่างใด เพียงแต่ในสินค้าของพวกเขาจะมีสัญลักษณ์บางอย่างเพิ่มลงไป."เจ้าไห่กล่าว.
"สัญลักษณ์อะไร?"
"สัญลักษณ์ที่แจ้งว่า’หากพบข้อบกพร่องทางคุณภาพในสินค้าทุกชิ้นที่ซื้อไป หอการค้าลู่ซือจะมอบรางวัลหนึ่งล้านศิลาวิญญาณ!’จากนั้นเมื่อคนเห็นสัญลักษณ์ดังกล่าว พวกเขาก็ตรวจสอบสินค้าอย่างระมัดระวัง และเรื่องนี้ก็ถูกเล่ากันปากต่อปาก จากสิบเป็นร้อย!เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ !"เจ้าไห่กล่าว.
"หนึ่งคำพันทองคำ? ลู่ปู้เหว่ยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
นี่ไม่ใช่เล่ห์เดิมของลู่ปู้เหว่ยหรอกรึ? (หลี่ซือซุนชิว) หนึ่งประโยคที่ส่งผลทั่วหล้า ค้นหาผู้มีโชคหนึ่งคน ในทุก ๆ หนึ่งพันคน.
"หนึ่งคำพันทองคำ?"เจ้าไห่ที่ไม่เข้าใจเท่าใดนัก.
"อืม ไม่ว่าอย่างไร ข้าขอถามเจ้า ว่ามีคนหาข้อบกพร่องในสินค้าพวกเขาได้หรือไม่?"จงซานสอบถามออกมา.
"หอการค้าลู่ซือนั้นมีขนาดใหญ่มาก มีสินค้ามากกว่าล้านชิ้น สินค้าของพวกเขาก็นับว่ามีคุณภาพสูง หากแต่ก็มีคนที่พบข้อบกพร่องได้เช่นกัน และหอการค้าลู่ซือเองได้มอบรางวัลหนึ่งล้านศิลาวิญญาณเป็นรางวัลด้วย!"เจ้าไห่กล่าว.
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ใครจะคิดว่าไม่เพียงแค่สินค้าของพวกเขามีราคาแพง แต่กลับกลายเป็นว่าทุก ๆ วันคนกลับมากขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาที่มีกำไรมากมายมหาศาลทุกวัน เพียงแค่เวลาสี่เดือน พวกเขาก็กลายเป็นร้านค้าอันดับต้น ๆ ของเมืองหลิวเหอ."เจ้าไห่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
"ล่อลวงด้วยผลประโยชน์ แน่นอนว่าทุกคนก็ย่อมยินดี เพราะว่าพวกเขามั่นใจว่าสินค้ามีคุณภาพดี แม้แต่หากมีข้อบกพร่อง ก็จะยิ่งดีอีก ที่จะทำให้พวกเขาได้รับเงินล้าน ทำให้ไม่ต้องกังวลกับคุณภาพสินค้าไม่ใช่รึ?"จงซานที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
ลู่ปู้เหว่ย ควรค่าแล้วที่เป็นพ่อค้าลำดับหนึ่ง หนึ่งคำหนึ่งพันทอง การที่สินค้ามีตำหนิแน่นอนว่าย่อมทำให้ชื่อเสียงเสียหาย ทว่าการค้นพบข้อตำหนิชิ้นแรกนั้นอาจจะเป็นลู่ปู้เหว่ยจงใจก็เป็นได้.
"ฝ่าบาท พวกเราต้องทำอย่างไรดีในเวลานี้?"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"การซื้อขายศิลามิติในเมืองของร้านแต่ละร้านรวมตัวกันปรับราคาหรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"ไม่ การปรับราคานั้น มีการปรับราคาที่แตกต่างกันไป ส่วนมากพวกเขาจะใช้ราคาเดียวกับหอการค้าลู่ซือ หากว่าพวกเขาขายในราคาใหนก็จะขายตามนั้น ส่วนประชาชนก็ไม่กล้าซื้อร้านอื่นด้วยเกรงว่าจะซื้อสินค้าในราคาที่สูงกว่าปรกติเช่นกัน!"เจ้าไห่กล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ฝ่าบาท อีกห้าวัน จะมีการประมูลศิลาวิญญาณ ในเวลานั้นพวกเราจะต้องเข้าร่วมด้วยเช่นกัน เช่นนั้นจะทำให้ราคาของมันเพิ่มขึ้นสูงหรือไม่?"เจ้าไห่สอบถาม.
"ในเวลานั้นข้าจะไปพร้อมกับเจ้า!"จงซานกล่าว.
"ขอรับ!"
วันถัดมา.
"ฝ่าบาท ราคาของหอการค้าลู่ซืออกมาแล้ว ศิลามิติราคาขายปลีกเพิ่มขึ้นสิบเท่า!"เจ้าไห่ที่เร่งรีบเข้ามารายงาน.
"หอการค้าลู่ซือเพิ่มราคาอย่างงั้นรึ? แล้วร้านค้าอื่น ๆ ล่ะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"มีเพิ่มขึ้นแล้ว ส่วนมาก เพิ่มขึ้นกว่า 20 ร้านตามหอการค้าลู่ซือ เหลือไม่กี่ร้าน หลาย ๆ ร้านยังขายราคาเดียวกับพวกเรา!"เจ้าไห่ที่กล่าวด้วยความกังวล.
"เหล่าประชาชนล่ะ!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เหล่าประชาชนยังคงเป็นกังวลเกี่ยวกับการซื้อขาย เวลานี้ การซื้อศิลาวิญญาณดูเหมือนว่าจะมากกว่าปกติ!"เจ้าไห่กล่าว.
"มากกว่าปรกติอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"ครับ ฝ่าบาท ใกล้เมืองหลิวเหอนั้นไม่มีแร่ศิลามิติ จะต้องนำเข้ามาจากด้านนอก ซึ่งต้องใช้เวลาหลายปี หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยความเสี่ยง ต้องไม่ลืมด้วยว่าศิลามิตินั้นไม่สามารถใส่ลงไปในอุปกรณ์เก็บของต่างมิติได้ หากทำการสร้างเป็นกำไลเก็บของนำเข้ามาเมื่อทำลายเพื่อนำศิลามิติออกมา จะได้จำนวนครึ่งหนึ่งของตอนแรกด้วย นอกจากนี้ในทวีปศักดิ์สิทธิ์เองก็เป็นสินค้าจำเป็นพื้นฐาน เพราะว่าต้องใช้ในการสร้างกำไลเก็บของ เหมืองศิลามิติเองล้วนแล้วแต่เป็นของกลุ่มอิทธิพลใหญ่ ดังนั้นจึงนับเป็นสินค้าที่มีราคาดีอย่างแน่นอน."เจ้าไห่ที่กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
สามวัน สี่วัน หอการค้าต้าหรงที่มีคนมากมายหลั่งไหล่มาซื้อศิลามิติมากขึ้นและก็มากขึ้น!
วันที่ห้า.
จงซานและเจ้าไห่ที่จ้องมองไปที่ร้าน หอการค้าต้าหรง ร้านสวีมี ในเวลานี้มีคนมากมายมาต่อแถวรอเปิดร้าน!
"ฝ่าบาท ดูคนเหล่านี้พวกเขาต้องการซื้อศิลามิติ ตอนนี้ข้าได้กำหนดขีดจำกัด แต่ละคนสามารถซื้อได้เพียงแค่คนละหนึ่งจินต่อวันเท่านั้น แต่กลับมีคนมากมายที่ต้องการซื้อ!"เจ้าไห่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม! ไปเถอะ พวกเราจะไปดูงานประมูลกัน!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขอรับ!"
พวกเขาทั้งสองคนที่เดินทางมาถึงเทือกเขาขนาดใหญ่ ที่ใจกลางหุบเขานั้น มีกองของหยกสีขาวที่ยังไม่เจียรนัย นอกจากนี้ยังมีศิลามิติขั้นต้น และมีกองศิลามิติกองเท่าภูเขาอีกด้วย.
มีเหล่าพ่อค้ามากมายที่เดินทาง กระจายอยู่เต็มหุบเขาแห่งนี้ แม้นว่าจะมีหลายส่วนที่ซื้อสินค้าอย่างอื่น แต่หลัก ๆ แล้วก็เป็นศิลามิติภูเขา.
เจ้าไห่ที่ค่อนข้างมีสถานะสูง ดังนั้นจึงไม่มีใครหยุดพวกเขา ขณะที่พวกเขาก้าวเข้าไปด้านใน.
จงซานที่จ้องมองไปยังภูเขาศิลามิติมากมาย กวาดตามองเหล่าพ่อค้า ทันใดนั้นจงซานที่รู้สึกขนลุกขึ้นเลยทีเดียวเมื่อมองไปยังมุมหนึ่งของหุบเขา.
จงซานที่รู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนที่กำลังจับตาพวกเขาอยู่ ขณะที่หันหน้าไปมองนั้น ก็พบชายวัยกลางคนที่สวมชุดหรูหรานั่งอยู่หน้าโต๊ะ มีเหล่าบ่าวรับใช้มากมายที่นำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟขณะกำลังรอเวลา.
"ฝ่าบาท คนที่นั่งอยู่นั่นก็คือผู้นำของหอการค้าลู่ซือ ไม่มีใครรู้ว่าเขามีนามว่าอะไร พวกเราเรียกเขาว่าเซียนเซิงลู่ ข้าเองก็รู้สึกคุ้นหน้า ราวกับว่าเคยพบเขาที่ใหนเช่นกัน!"เจ้าไห่ที่กล่าวออกมาในทันที.
เซียนเซิงลู่?จงซานที่จับจ้องมองไปยังชายที่สวมชุดที่ดูประณีตโอ่อ่า ทว่าดูเหมือนว่าชายคนดังกล่าวเองก็จับจ้องมองมายังจงซานด้วยความสนใจ ขณะที่ยกถ้วยสุราขึ้นทักทายจงซานด้วยเช่นกัน.
จงซานที่ตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะเผยยิ้มและก้าวตรงเข้าไปหาในทันที.
เจ้าไห่ที่ก้าวตาม.
"เซี่ยนเซิงลู่?"จงซานที่กล่าวทักทายเล็กน้อย.
"เซียนเซิงจง เชิญนั่ง!"ชายในชุดที่ดูหรูหรากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานสามารถคาดเดาได้อย่างถูกต้องว่าคนผู้นี้ก็คือลู่ปู้เหว่ย ทว่าไม่ต้องการเปิดเผย ลู่ปู้เหว่ยเองก็รับรู้ตัวตนของจงซานเช่นกัน และไม่ได้เปิดเผยสถานะของเขาเช่นกัน และกล่าวต่อจงซานเชิญให้เข้าร่วมโต๊ะ.
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกแปลกประหลาดเช่นกัน ทว่าก็กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ "เช่นนั้นคงต้องเสียมารยาทแล้ว!"
จงซานที่นั่งลง เจ้าไห่ที่ยืนอยู่ด้านหลัง.
เห็นท่าทางมั่นใจของจงซาน ลู่ปู้เหว่ยรู้สึกชื่นชมเล็กน้อย ทว่าสายตาที่แสดงท่าทางล้อเลียนอยู่เหมือนกัน.
"เมืองหลิวเหอนั้นนับว่ามีอาหารที่อร่อย และยังมีสุรารสเลิศ เซียนเซิงจงจะลองชิมหน่อยหรือไม่?"ลู่ปู้เหว่ยสอบถาม.
"ทำไมจะไม่ล่ะ? เช่นนั้นคงจะเสียมารยาทต่อเซียนเซิงลู่แล้ว!"จงซานที่รับถ้วยสุรามา.
ลู่ปู้เหว่ยที่จับจ้องมองจงซานราวกับว่าต้องการศึกษานิสัยใจคอของจงซาน.
"นุ่ม แต่ไม่ชื้น สะอาดแต่ไม่เย็น หวานแต่พอดี สามารถช่วยกระตุ้นความคิดได้ดี นับเป็นสุราชั้นยอด!"
