Chapter 701 เทพประตูสวรรค์.
เสวียนหยวนที่ลืมตาขึ้นช้า ๆ สูดหายใจลึกและเผยยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวออกมาว่า"ทวีปศักดิ์สิทธิ์คงจะเกิดปัญหาใหญ่แล้ว!"
"ปัญหาใหญ่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
จากท่าทางของเสวียนหยวน ไม่ต้องบอกเลยว่าเขาได้รับบาดเจ็บขนาดใหน? ใครกันที่ทำร้ายเสวียนหยวน? ก่อนหน้านี้แม้แต่ 6 เซียนปฐพีก็ยังยากจะจัดการเสวียนหยวน.
"มีคนจากโลกใบใหญ่รุกอาณาเขตเข้ามาอีกครั้งแล้ว ครั้งนี้พวกเขาแข็งแกร่งกว่าหกเซียนปฐพีสะอีก อีกทั้งยังทะลวงผ่านม่านพลังของภพหยางตรง ๆ เลยด้วย."เสวียนหยวนกล่าว.
"ทะลวงม่านพลังของภพหยางอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางตกใจ.
ม่านพลังของภพหยางนั้นแข็งแกร่งมาก คาดไม่ถึงเลยว่าจะทะลวงผ่านมายังภพหยาง? ไม่ จากความทรงจำของจงซานมีคนที่แหวกม่านพลังป้องกันของภพหยางสามครั้งด้วยกัน หนึ่งคือเซียนที่มีรูปร่างเหมือนเป่าเอ๋อ และอีกสองก็คือปราชญ์เทพที่กุยโซวเคยกล่าวถึง พวกเขาแหวกเข้ามาด้วยพลังที่เหนือกว่า นอกจากนี้ฟังจากน้ำเสียงของเสวียนหยวนแล้ว ยังมาด้วยกันมากกว่าหนึ่งคน พวกเขาต้องการอะไร? ต้องการตราหยกเผ่ามังกรอย่างงั้นรึ?
"อืม ทันทีที่พวกเขาทะลวงผ่านม่านพลังป้องกันเข้ามา ข้าก็ไล่ตาม พวกเขามาด้วยกันทั้งหมด 11 คน 10เซียนปฐพี และยังเป็นเซียนปฐพีระดับสูงอีกด้วย แต่ละคนนั้นร้ายกาจยิ่งกว่ามังกรทมิฬก่อนหน้านี้สะอีก ข้าได้รับบาดเจ็บ ด้วยฝีมือของสามเซียนปฐพี!"เสวียนหยวนที่กล่าวพลางทอดถอนหายใจ.
"สามเซียนปฐพีอย่างงั้นรึ? เจ้าเองก็สามารถแยกร่างได้สามร่างไม่ใช่รึ?"จงซานที่กล่าวออกมาพร้อมกับขมวดคิ้วไปมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"อืม!"เสวียนหยวนพยักหน้ารับ.
จงซานที่หรี่ตาเล็กลง เสวียนหยวนไม่สามารถเอาชนะเซียนปฐพีได้เลยอย่างงั้นรึ?
"ไม่ใช่ 11 หรอกรึ? สิบเซียนปฐพี แล้วอีกคนล่ะ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังเสวียนหยวน.
"หัวหน้าของพวกเขาไม่ได้ลงมือ ไม่ต้องทำอะไรเพียงแค่เซียนปฐพีที่มีก็ร้ายกาจเกินจะต้านแล้ว!"เสวียนหยวนที่สูดหายใจลึก.
"เซียนสวรรค์?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เห็นท่าทางจริงจังของจงซานแล้ว เสวียนหยวนที่พยักหน้ารับ.
เซียนสวรรค์? ถึงแม้นว่าพลังฝึกตนจะถูกโลกใบเล็กกำราบเอาไว้ อย่างน้อยก็มีพลังเทียนเท่ากับระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สิบสอง? นี่คือขีดจำกัดของโลกใบเล็กแล้ว นอกจากนี้พวกเขายังต้องมีวิธีการลึกลับที่ทำให้สามารถอยู่ในโลกใบเล็กได้นานอีกด้วย.
จงซานที่สูดหายใจลึก เป็นเหมือนดั่งที่เสวียนหยวนกล่าว ทวีปศักดิ์สิทธิ์กำลังจะเกิดปัญหาใหญ่แล้ว กับจำนวนของยอดฝีมือที่เดินทางมานี้ เพียงพอที่จะสั่นสะเทือนไปทั่วหล้า.
จงซานที่เงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะกล่าวออกมาอีกครั้ง "พวกเขามีเป้าหมายอะไรในโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ? เจ้ารู้หรือไม่?"
"เป้าหมายนั้นข้าไม่รู้ชัดเจนนัก ทว่าข้าได้ถามที่มาของพวกเขา."เสวียนหยวนที่สูดหายใจลึก.
"หืม?"
"เซียนสวรรค์ที่เป็นหัวหน้ามีนามว่า’ซือหม่าเข่อ’ เทพประตูสวรรค์ ศาลเทพไท่ชู!"เสวียนหยวนกล่าวอย่างจริงจัง.
"ซือหม่าเข่อ? ศาลเทพไท่ชู?เทพประตูสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วกล่าวพึมพำไปมา.
ศาลเทพ?อะไรคือศาลเทพ ตัวเขาที่ก่อตั้งราชวงศ์วาสนาตามตำราที่มีชื่อว่า"ก่อตั้งศาลสวรรค์"ว่าแต่ศาลเทพ หมายถึงศาลสวรรค์ที่ยกระดับหรือไม่ ก่อนหน้านี้กู่เฉิงตงแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีหากว่าเขาทำสำเร็จ ราชวงศ์สวรรค์จะก็จะถูกยกระดับเป็นศาลเทพ และประมุขของศาลเทพจะถูกเรียกว่า เซิ่งหวัง.
ตำแหน่งมรรคาวาสนาแผ่นดิน มีความเร็วบำเพ็ญหนึ่งพันเท่าของปรกติ เทียบเท่ากับเทพอรหันต์ ราชวงศ์ที่สูงกว่าราชวงศ์สวรรค์ก็คือศาลเทพนั่นเอง นี่เป็นการลดระดับลงมาเพื่อบดขยี้ลำดับราชวงศ์ที่ต่ำกว่าอย่างงั้นรึ?
นี่คือผู้มีอำนาจที่ดูแคลนโลกหล้า ศาลเทพไท่ชูงั้นรึ?
ทว่าซือหม่าเขอ เป็นเทพประตูสวรรค์ ของศาลเทพ เขาเป็นขุนนางคนหนึ่ง.
เพียงแค่ขุนนางก็มีระดับเซียนสวรรค์ ถูกส่งออกมาทำภารกิจอย่างงั้นรึ?ศาลสวรรค์ไท่ชู ถึงกับหาญกล้าบุกเข้ามาในโลกใบเล็ก? เซียนสวรรค์ที่เดินทางมานี้ เป็นคำสั่งของปราชญ์เทพรึไม่?
ซือหม่าเข่อ? เทพประตูสวรรค์? อาณาจักรเซียนสวรรค์?
เมื่อคิดเรื่องดังกล่าวไปมาจงซานก็ส่ายหน้าไปมา "เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล เป้าหมายพวกเขาที่เดินทางมานี้ คงไม่เผยออกมาในเร็ว ๆ นี้ และ.........!"
"และอะไรอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นอกจากนี้ที่นี่ไม่ใช่ภพหยิน ทว่าคือภพหยาง ภพหยางนั้นลึกล้ำเกินกว่าจะหยั่ง ถึงแม้ว่าจะเป็นเซียนสวรรค์เข้ามา ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะตัดสินความเป็นไปของทวีปศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาไม่มีทางสั่นคลอนได้ การจะเปลี่ยนแปลงวิถีที่ควรจะเป็นไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน!"จงซานที่กล่าวยืนยันอย่างหนักแน่น.
"หืม?"เสวียนหยวนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้มีคนเช่นกู่เฉิงตงคนแรก ก็ย่อมมีคนที่สองและที่สาม ในโลกใบเล็กแห่งนี้ไม่ใช่แค่ของตำหนักศาลาเทวะเพียงแห่งเดียว แต่เป็นของทุกคน."จงซานที่สูดหายใจลึก.
ได้ยินคำพูดของจงซาน ภายในใจของเสวียนหยวนก็รู้สึกดีขึ้นมา จากนั้นก็ขมวดคิ้วจดจ้องมองไปยังจงซาน "จริง ๆ รึ?"
"เป็นเรื่องจริงแน่นอน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความหนักแน่น.
เสวียนหยวนพยักหน้ารับ.
"ช่วงระยะเวลานี้ เจ้าอยู่รักษาตัวที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวก่อนเถอะ!"จงซานกล่าว.
"อืม!"
ต้าฉิน ต้าหยิงและต้าเจิ้ง พื้นที่ตรงกลางระหว่างสามราชวงศ์ มีราชวงศ์จักรพรรดิขนาดเล็กที่เป็นกลาง ซึ่งก็คือราชวงศ์จักรพรรดิต้าหลิว ราชวงศ์แห่งนี้ไม่มีวาสนาเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย และล่มสลายลงไปในที่สุด ผู้คนมากมายที่กลายเป็นทาสถูกเกณฑ์มาใช้แรงงานสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง.
ที่ด้านเหนือของต้าหลิวนั้นมีหุบเขาขนาดใหญ่.
ที่หุบเขาด้านซ้ายนั้นมีกองของศิลาวิญญาณขนาดใหญ่กองอยู่ มีสัตว์ร้ายผิวสีเขียว หากไม่มองอย่างั้งใจจะพบว่ามันดูคล้ายต้นไม้ มีผิวหนังที่หนาเป็นอย่างมาก มีสองขาสองแขนขนาดใหญ่ ใต้ดวงตาและแขนของมันมีปากขนาดใหญ่ยักษ์ กำลังเขมือบกองศิลาวิญญาณอย่างตะกละตะกลาม.
ศิลาวิญญาณมากมายที่กำลังถูกมันกลืนกินเข้าไป มันกำลังไหลเข้าไปในปากไม่หยุด ราวกับเป็นหลุมที่ไม่มีก้น.
ที่ด้านขวาของหุบเขา มีชายวัยกลางคน ในมือถือคันศรขนาดใหญ่ ในมือมีลูกศรเปลวเพลิง.
นี่ไม่ใช่ศรปราณทะลวง หากแต่เป็นลูกศรทั่วไปเท่านั้น.
ศรขนนกที่ถูกยิงออกไปเข้าเป้าอย่างแม่นยำ.
ลูกศรที่ถูกยิงออกไปยังศิลาก้อนใหญ่ สลักเป็นตัวอักษรขึ้นมา.
ราวกับว่า คนยิงจะรู้สึกพึงพอใจกับฝีมือของตัวเอง ก่อนที่จะเก็บคันศรกลับไป.
ชายคนดังกล่าวที่นำผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดมือ ที่ด้านข้างนั้นมีผู้ใต้บังคับบัญชา 3-4 คน.
"ต้าเหริน เสวียนหยวนหนีไปแล้ว ไม่รู้แน่ชัดว่าไปซ่อนตัวที่ใหน!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวรายงาน.
"กายาต้นกำเนิดโลก? ในโลกใบเล็กเช่นนี้คาดไม่ถึงว่าจะมีคนที่มีความสามารถเช่นนี้!"ชายที่กำลังเช็ดมือขมวดคิ้วไปมา.
"ในโลกใบเล็กนับว่าเป็นคนที่มีฝีมือ หากแต่ก็ไม่คู่ควรกับต้าเหริน ต้าเหรินที่เป็นเทพประตูสวรรค์ ของศาลเทพไท่ชู ที่มีเพียง 108 คนเท่านั้น!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ชายผู้นี้ ก็คือเซียนสวรรค์ซือหม่าเข่อที่เดินทางมาจากโลกใบใหญ่ พร้อมกับผู้ใต้บังคับบัญชานั่นเอง.
ซือหม่าเข่อที่ได้ยินคำพูดยกยอของผู้ใต้บังคับบัญชาก็เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย "เจ้าไปสืบข่าวได้เรื่องอะไรมาบ้าง?"
"เรียนต้าเหริน ข้าได้ไปสืบข่าวมาแล้ว ในโลกใบเล็กแห่งนี้มีสามราชวงศ์สวรรค์ แยกเป็นต้าหยง ต้าฉินและต้าสุ่ย ทว่าก็ยังมีหนึ่งราชวงศ์ราชันย์ที่แปลกประหลาดด้วย!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรายงานด้วยความเคารพ.
"หืม?ราชวงศ์ราชันย์ที่แปลกประหลาดอย่างงั้นรึ?"ที่มุมปากของซือหม่าเข่อที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน ราชวงศ์ราชันย์อย่างงั้นรึ? เพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์ไม่อยู่ในสายตาของซือหม่าเข่อ.
"ราชวงศ์ราชันย์มีนามว่าต้าเจิ้ง กล่าวได้ว่าในโลกใบเล็กนี้ทุกคนเรียกแผ่นดินนี้ว่าทวีปศักดิ์สิทธิ์ ในทวีปศักดิ์สิทธิ์มีสี่ขั้วอำนาจ ต้าฉิน ต้าสุ่ยครองแผ่นดินคนละสามส่วน ส่วนต้าหยงและต้าเจิ้งนั้นครองแผ่นดินคนละสองส่วน!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรายงาน.
"หืม? คาดไม่ถึงเลยว่าราชวงศ์ราชันย์ ครองแผ่นดินสองส่วนเลยรึ?"ซือหม่าเข่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ครับ พวกเขาเพิ่งครองแผ่นดินเมื่อสามสิบปีที่แล้ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรายงาน.
"เช่นนั้น ขั้วอำนาจภายในโลกใบเล็กแห่งนี้ก็มีราชวงศ์สวรรค์ไม่มาก คาดไม่ถึงมีแม้แต่ราชวงศ์ราชันย์?!"ซือหม่าเข่อที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"ต้าเหรินกล่าวถูกแล้ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรับ.
ไม่น่าแปลกใจที่ซือหม่าเข่อแสดงท่าทางดูแคลนราชวงศ์สวรรค์ ต้องรู้ด้วยว่า ซือหม่าเขอนั้นอยู่ในศาลเทพไท่ชู เป็นเหมือนกับราชวงศ์วาสนาที่สูงกว่าย่อมดูแคลนระดับของราชวงศ์ที่ต่ำกว่า เหมือนกับราชวงศ์ของผู้ฝึกตนจ้องมองราชวงศ์กษัตริย์ของปุถุชนนั่นเอง.
ดังนั้น ซือหม่าเข่อจึงไม่เห็นต้าเจิ้งในสายตา แม้แต่ดูแคลนสามราชวงศ์สวรรค์ด้วยซ้ำ เขาไม่คิดแม้แต่น้อยว่าราชวงศ์ราชันย์นั้นจะมีพลังน่าเกรงขามหรือไม่อย่างไร?
ซือหม่าเข่อไม่จำเป็นต้องคิดด้วยซ้ำว่าจะสร้างความขัดแย้ง หรือฝ่ายตรงขามจะมีความสามารถใด ๆ ก็เหมือนกับผู้ฝึกตนและปุถุชนสามัญชนนั่นเอง.
"แท่นบูชาเป็นอย่างไรบ้าง?"ซือหม่าเข่อสอบถาม.
"จะเสร็จในไม่กี่วันนี้ขอรับ!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรายงาน.
"อืม!"
"ต้าเหรินมีอะไรจะเพิ่มเติมหรือไม่?"ผู้ใต้บังคับบัญชาสอบถามออกมา.
ซือหม่าเขอที่ส่ายหน้าไปมาจ้องมองไปยังหุบเขา ซึ่งมีสัตว์ประหลาดหน้าตาอัปลักษณ์กำลังกินศิลาวิญญาณกองใหญ่อย่างสบายใจ.
"เทาเที่ย เป็นเทพอสูรลำดับที่ 99 เป็นเทพอสูรที่ต่อต้านสวรรค์ คาดไม่ถึงเลยว่าจะยอมจำนนต้าเหริน ผู้น้อยชื่นชมนัก!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่กล่าวยกยกไม่หยุด.
เป็นความจริง ยิ่งผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวยกยอ ซือหม่าเขอยิ่งรู้สึกพึงพอใจ พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า "เทาเทียนั้นชื่นชอบศิลาวิญญาณของโลกใบเล็ก เจ้าไปหามาให้มากพอ."
"ขอรับ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
ห้าวันหลังจากนั้น.
ซือหม่าเขอที่ยืนอยู่บนแท่นบูชาขนาดใหญ่สูงร้อยจั้ง มีพื้นที่พันจั้ง ซือหม่าเขอที่นำเทาเที่ยและผู้ใต้บังคับบัญชามาตรวจสอบแท่นบูชา ภายในเมืองต้าหลิว ประชาชนทั่วไปถูกขับออกจากเมืองไปหมด กลายเป็นคนไร้บ้านไปเรียบร้อยแล้ว.
เทาเที่ยที่จับของวิเศษเข้าปากเป็นระยะ ๆ ราวกับว่ามันหิวอยู่ตลอดเวลา.
"เอาล่ะ ตอนนี้เริ่มได้ รวบรวมวาสนาของแผ่นดินได้!"ซือหม่าเขอที่ออกคำสั่ง.
"ครับ!"สิบเซียนปฐพีที่ตอบรับในทันที.
สิบเซียนปฐพีที่ยืนอยู่คนละมุม พร้อมกับนำแผ่นหยกออกมา ขณะที่ถ่ายอำนาจวิเศษลงไป แผ่นยันต์หยกที่ส่องประกายแสงสีทองพุ่งตรงไปยังแท่นบูชา.
ทันใดนั้น แท่นบูชาที่ส่องประกายแสงสีทองสว่างจ้าขึ้นมา.
"วูซซซซซ!"
ทั่วทั้งสวรรค์และปฐพี ปรากฏเรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้น ไม่ใช่ว่าเกิดการทำลายล้าง หากแต่มันทำให้ผู้คนมากมายกลายเป็นง่วงเซื่องซึมไปในทันที.
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม.
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง จงซานที่ก้าวออกมาด้านนอกในทันที.
จงซานและเหล่าข้าราชบริพารที่ก้าวออกมาจากห้องโถง จดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า วาสนาที่กำลังปั่นป่วนวุ่นวาย มังกรทองวาสนา 19 เล็บราวกับว่ารู้สึกป่วย ขณะมันล่องลอยไปรอบ ๆ อ้าปากคำรามออกมาเสียงดังสนั่น.
"โฮกกกกกกก!"
หลังจากที่มังกรวาสนาคำราม ทะเลวาสนาที่สั่นเป็นละลอกคลื่น จงซานที่ขมวดคิ้วแน่นอน มังกรวาสนาที่หันหน้าจดจ้องมองไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ตำแหน่งของเมืองต้าหลิว ตำแหน่งที่อยู่ของ ซือหม่าเขอนั่นเอง.