Chapter 593 ชุบชีวิต
กับเสียงหัวเราะดังลั่นของเนี่ยฟ่านเฉิน ทำให้เต๋าจวินเซิงหยาและลู่จิวเทียนเก็บซ่อนความเจ็บใจเอาไว้ ความผิดหวังในครั้งนี้แทบกะอักโลหิตออกมา.
แผนการที่สมบูรณ์แบบของเขา ใช้งานชุมนุมหมื่นเม็ดยาเป็นเหยื่อล่อ ใช้วิธีการมากมาย ท้ายที่สุดก็ล่อเนี่ยฟ่านเฉินออกมาได้ จากนั้นก็ใช้กำลังที่เหนือกว่ากำจัด หากจะกล่าวล่ะก็ เขามั่นใจว่าจะจัดการเนี่ยฟ่านเฉินได้อย่างแน่นอน ไม่มีจุดบกพร่องแม้แต่น้อย สามผู้ฝึกตนสวรรค์ร่วมมือ สามต่อหนึ่ง เรื่องนี้ไม่มีทางที่จะไม่สำเร็จ.
ทว่ากับแผนการที่สมบูรณ์แบบนี้ เริ่มสั่นคลอนผิดแผนไปเรื่อย ๆ จวบจนตอนนี้ ทุกอย่างกลายเป็นไม่แน่นอนไปซะแล้ว.
แผนการที่วาดไว้ได้เปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า พลิกไปพลิกมา หรือว่าเนี่ยฟ่านเฉินจะมีชะตาที่ต้องรอดในวันนี้อย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ตอนนี้ไม่กล้าที่จะลงมือ ทว่ายังคงจดจ้องมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้น.
สวีฝู่ เป็นคนที่จะทำให้แผนการผิดพลาดรึ?บางทีการที่พวกเขาลอบโจมตีเนี่ยฟ่านเฉิน เขาเองก็เพียงแค่เฝ้ามองอยู่เท่านั้น หรือว่าตี้เสวียนชา ใช่ เป็นตี้เสวียนชา ทว่าตี้เสวียนชานั้นไม่ได้เล็งมายังพวกเขา เขาแค่ผ่านทางมา เขาเพียงแค่มารับจงซานเท่านั้น.
ส่วนจงซานนั้นเขาเองก็ไม่ได้เข้าข้างฝั่งใด จงซานต้องการแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลเท่านั้น.
มีปัญหาที่ตรงใหนกัน?
ไท่จื่อฉงเทียน! ใช่แล้ว เป็นเขา เขา แน่นอนเป็นเหตุที่เขาเป็นศัตรูกับจงซาน และยังแสดงออกว่าต้องการกำจัดจงซานอีก เป็นไท่จื่อฉงเทียนที่สร้างความเป็นศัตรูกับอีกฝ่าย กับการสร้างความเกลียดชังแบ่งฝ่ายนี้ขึ้นมา ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น?
ตราบเท่าที่เต๋าจวินเซิ่งหยาและลู่กุยเทียนเข้าต่อสู้ จงซานจะต้องบอกกล่าวต่อตี้เสวียนชา แน่นอนว่าความเป็นปฏิปักษ์นี้ ย่อมทำให้ตี้เสวียนชาเลือกข้างและช่วยเหลือเนี่ยฟ่านเฉินแน่.
หากว่าเขาลงมือล่ะ? ใช่ หากว่าตี้เสวียนชาลงมือ จะทำให้แผนการของพวกเขาผิดพลาด ตัวตนของตี้เสวียนชานั้นน่าเกรงขามยากที่จะคาดเดา.
และอีกสิ่งที่เขาไม่ต้องการให้เกิดขึ้น อู๋จิวเทียนที่กำลังเดินทางมา หากว่าเวลาล่วงเลยไปอีก จะเกิดอะไรขึ้น?
ลู่กุยเทียนที่อัดอั้นแทบพ่นโลหิตออกมา ดวงตาทั้งสองข้างจ้องมองลู่ฉงเทียนด้วยความดุร้าย.
บางทีไท่จื่อฉงเทียนเวลานี้ความเกลียดชังที่มีนั้น มันได้ปิดหูปิดตา จนไม่สามารถอ่านบรรยากาศและใบหน้าของเต๋าจวินเซิ่งหยาและลู่กุยเทียนได้.
"ฝ่าบาท ท่านลงมือได้เลย พวกเราทั้งสิบจะช่วยท่านดูพื้นที่รอบ ๆ เอง ทว่า ก่อนหน้านั้น คงต้องรบกวนพี่น้องทุกท่านช่วยข้าล้างแค้นด้วย!"ไท่จื่อฉงเทียนที่กล่าวออกมาอย่างเห็นแก่ได้.
ได้ยินคำพูดของไท่จื่อฉงเทียน ลู่กุยเทียนอยากจะพุ่งบินออกไปตบหน้าไท่จื่อฉงเทียนสักฉาด.
"ถอยทัพ!"ลู่กุยเทียนที่จ้องเขม็งไปยังไท่จื่อฉงเทียน เต็มไปด้วยความหดหู่อย่างที่สุด.
"หืม?"ไท่จื่อทั้งหมดที่ตกใจและประหลาดใจไปพร้อม ๆ กัน.
ทว่าด้วยประสงค์ขอฝ่าบาท ไท่จื่อทั้งหมดก็ทำได้แค่รับคำสั่งเท่านั้น.
"รับทราบ!"ไท่จื่อทั้งหมดทำได้แค่รับคำสั่งเท่านั้น.
"!!!"เหล่าจินอู๋ซานเองก็ได้แต่รับคำสั่งอย่างงง ๆ เช่นกัน.
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของต้าสุ่ยทุกคนที่รับคำสั่งในทันที.
ช่างน่าผิดหวัง น่าผิดหวังที่สุด!
เซิ่งซ่างต้าสุ่ยที่นำเหล่าผู้ฝึกตนถอยกลับอย่างไม่เต็มใจ!
มาด้วยความฮึกเหิม กลับด้วยความห่อเหี่ยว ไม่เพียงแค่ถอยกลับเท่านั้น ทว่าเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาได้พ่ายแพ้ต่อเนี่ยฟ่านเฉินแล้ว ไม่สามารถสังหารเนี่ยฟ่านเฉินได้ คาดไม่ถึงเลยว่ากลับต้องถอยกลับไปเอง กลับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไปเช่นนี้ ยังมีอะไรที่จะเปลี่ยนแปลงอีกหรือไม่ เพียงแค่คิดก็โกรธเกรี้ยวแทบพ่นโลหิตแล้ว.
อู๋หวนและเต๋าจวินเซิ่งหยาเองก็ไม่มีความเห็นเช่นกัน พวกเขาที่ถอยกลับ พร้อมกับกลุ่มของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย ถอยออกจากเมืองหลานเหยี่ยนเช่นกัน.
ขณะที่จะจากไป ลู่กุยเทียน เต๋าจวินเซิ่งหยาและไท่จื่อเหล่ยเทียน พร้อมกับไท่จื่อฉงเทียน ที่จ้องมองจงซานด้วยความเกลียดชังลึกล้ำ ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าสิ่งที่จงซานร้องขอมานั้น มันทำให้พวกเขาเข้าใจได้ทั้งหมด แม้ว่าจะไม่ได้ชัดเจนแจ่มแจ้ง แต่กลับแฝงด้วยเจตนาร้ายกาจ! แผนการของเขา น่าหวาดกลัวจริง ๆ !
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยได้ถอยกลับไปแล้ว ถอนตัวกลับไปอย่างแปลกประหลาด! เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาทั้งหมดต่างก็งงงวยไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น.
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?
จุดไฟ! สังหารคน ๆ เดียว! แล้วจากไปอย่างงั้นรึ?
เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาด้านล่าง ต่างก็จ้องมอง ไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย.
มีเพียงแค่คนส่วนน้อยเท่านั้นที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชา จดจ้องมองเขาราวกับเข้าใจว่าเขากับจงซานนั้นกำลังช่วยเหลือเนี่ยฟ่านเฉินอย่างลับ ๆ หรือไม่?.
ตี้เสวียนชาที่จ้องมองไปยังจงซาน พลางพยักหน้าให้ แววตาที่รู้สึกชื่นชม ต่านเซิงหลงหู่จ้องมองไปยังจงซาน แววตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ.
ไม่ไกลออกไป สวีฝู่จ้องมองไปยังจงซานเช่นกัน พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา ไม่รู้ว่าจะชื่นชมหรือมีความรู้สึกอื่นใด.
เนี่ยฟ่านเฉินอุ้มศพขันทีชรา ลอยอยู่บนอากาศ แววตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นและโศกเศร้าไปพร้อม ๆ กัน.
ร่างของเขาที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว ก่อนที่จะมาปรากฏตัวที่ด้านหน้าจงซาน ขณะที่พยักหน้าให้กับตี้เสวียนชา จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน.
"ขอบคุณ!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
เซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์แม้ว่าจะเต็มไปด้วยความอหังการไม่แยแสต่อคนทั่วไป ทว่าในเวลาเดียวกัน ก็นับว่าเป็นบุรุษที่แท้จริง เกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะจงใจหรือไม่ แต่เขาก็รู้สึกซาบซึ้งจริง ๆ .
"เซิ่งซ่างต้าหลี่อย่าได้เกรงใจ ก่อนหน้านี้ท่านก็ยินดีมอบหลิงเอ๋อมาให้ข้าง่าย ๆ จงซานรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก!"จงซานกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
เป็นความจริง หากว่าก่อนหน้านี้ เนี่ยฟ่านเฉินหยุดจงซานและหลิงเอ๋อด้วยกำลัง จงซานย่อมไม่สามารถทำอะไรได้อย่างแน่นอน.
เนี่ยฟ่านเฉินพยักหน้ารับ เขาที่เป็นเซิ่งซ่าง ย่อมต้องรักษาภาพลักษณ์ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรมากมายที่ไร้สาระออกมา.
"อู๋จิวเทียน เจ้าไม่ต้องมาแล้ว ไปรอข้าที่เมืองหลีโห่วเซิ่ง รวบรวมหงส์เพลิงทั่วหล้า เตรียมพร้อมกับกองกำลังต้าหลี่!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชากับหงสาเพลิง.
ดวงตาของหงสาเพลิงที่มีดวงตาสีแดงเรื่อ ๆ ไม่รู้ว่าเข้าใจคำพูดเนี่ยฟ่านเฉิน หรือว่าคำพูดเหล่านั้นส่งไปถึงอู๋จิวเทียนแล้วรึยัง?
"เซิ่งซ่างต้าหลี่ ไม่รู้ว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านมอบให้คนของข้ารักษาดีหรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"รักษา? ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่มีทางรักษาได้แล้ว!"เนี่ยฟ่านเฉินเผยรอยยิ้มที่โดดเดี่ยวอ้างว้างออกมา.
ไม่มีทางรักษา เขาได้ตกตายไปอย่างแน่นอน วิญญาณได้หายไปและแตกสลายไปแล้ว ไม่มีทางที่จะรักษาได้แล้ว.
หากว่าสามารถรักษาได้ คิดว่าข้าเนี่ยฟ่านเฉินจะไม่รักษาอย่างงั้นรึ?
"โปรดลองดู! อย่างแย่ที่สุด ก็แค่ไม่สามารถชุบชีวิตได้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาขณะพูด.
ได้ยินคำพูดของจงซาน เนี่ยฟ่านเฉินขมวดคิ้วไปมา ไม่เข้าใจความหมายของจงซาน จงซานหมายความว่าอย่างไร? เนี่ยฟ่านเฉินเชื่อว่าจงซานไม่มีทางกล่าวอะไรไร้สาระแน่นอน ทว่าคำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?
ช่วยชีวิตอย่างงั้นรึ? คนตายไปแล้ว ทว่าจะช่วยอย่างไร? ยังมีวิธีอีกอย่างงั้นรึ?
เนี่ยฟ่านเฉินไม่เข้าใจ ทว่าคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ สามารถเข้าใจได้.
เม็ดยาฟื้นคืนชีวิต?
เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาทุกคนดวงตาส่องประกาย ไม่ ดวงตาของพวกเขาจดจ้องมองราวกับผีร้าย จ้องมองด้วยความสนใจราวกับได้เห็นสตรีที่งามกำลังเปลือยกายอยู่ สายตาที่จับจ้องมองไปยังเนี่ยฟ่านเฉิน เฝ้ามองอยากรู้ถึงคุณภาพของเม็ดยา.
เห็นปฏิกิริยาของเหล่าปรมาจารย์ปรุงยา เนี่ยฟ่านเฉินที่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หมายความว่าอย่างไร? คนเหล่านี้เป็นอะไรไป?
กับศพของสหายเก่าของเขา ย่อมทำให้ภายในใจของเขากำลังเศร้าใจ ทว่าตอนนี้กลับมีเหล่าคนมากมายต่างก็เข้ามารุมล้อมจดจ้องมองด้วยความสนใจ แน่นอนว่าย่อมทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยดีนัก.
"ฮ่าอ่าฮ่าอ่า เซิ่งซ่างต้าหลี่ หากว่าเจ้าต้องการคืนชีวิตของผู้ใต้บังคับบัญชา ควรที่จะฟังคำแนะนำของจงซาน!"สวีฝู่ที่บินตรงมาพร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
คืนชีวิตอย่างงั้นรึ?
เนี่ยฟ่านเฉินที่ประหลาดใจตกใจเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังฝันอยู่อย่างงั้นรึ? คนตายไปแล้วจะฟื้นได้อย่างไร? นอกจากนี้สหายเก่าของเขาตอนนี้ดวงวิญญาณได้สลายหายไปเรียบร้อยแล้ว.
"เป่าเอ๋อ!"จงซานจ้องมองไปยังเป่าเอ๋อ.
เป่าเอ๋อพยักหน้า ก่อนที่จะนำเม็ดยาฟื้นคืนชีวิตออกมา.
"เม็ดยาเซียนรึ?"ดวงตาของเนี่ยฟ่านเฉินเปล่งประกาย แววตาที่มีความหวังขึ้นมาทันที.
"สามารถช่วยได้จริง ๆ รึ?"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"มีเพียงแค่ลองดูเท่านั้น!"จงซานที่เอ่ยปากออกมา.
"ลอง ลองเลย! ลองเร็วเข้า! "เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวตะกุกตะกักเช่นกัน.
กับสถานการณ์เช่นนี้ เนี่ยฟ่านเฉินไม่กล้าหยาบคายแน่นอน กล่าวได้ว่าสหายเก่าผู้นี้นั้น มีความรู้สึกที่ลึกล้ำต่อเขาเป็นอย่างมาก.
เป่าเอ๋อที่รับฟังคำพูดของจงซาน พยักหน้ารับและก้าวเดินออกไป.
เนี่ยฟ่านเฉินนำเตียงหยกออกมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับวางศพของขันทีชราบนเตียงหยก.
เป่าเอ๋อที่ก้าวเดินไป จดจ้องมองไปยังศพของขันทีชรา พบว่ามีสภาพที่น่าอนาถไม่น้อย ทั่วร่างที่ไหม้ไปทั้งหมด ที่หน้าอกเองก็มีรูจากการโจมตีของจินอู๋ซาน เขาตกตายไปแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย.
"สามารถช่วยได้หรือไม่?"เนี่ยฟ่านเฉินที่จ้องมองเป่าเอ๋อด้วยความหวัง.
เป่าเอ๋อไม่สนใจเนี่ยฟ่านเฉินแต่อย่างใด ทว่านางได้มองไปยังต่านเซิ่งหลงหู่.
"ต่านเซิ่ง ไม่รู้ว่าท่านจะมอบเม็ดยาหลีอวิ๋น เพื่อช่วยเหลือคนผู้นี้พร้อมกับข้าได้หรือไม่?"เป่าเอ๋อสอบถาม.
"ด้วยความเต็มใจ!"ต่านเซิงหลงหู่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ต่านเซิ่งหลงหู่ที่นำเม็ดยาหลีอวิ๋นออกมา! ก้าวเดินเข้ามาด้วยท่าทางตื่นเต้น.
"เม็ดยาฟื้นคืนชีวิตและเม็ดยารักษาอาการบาดเจ็บ หากว่าเขากินเข้าไปจะต้องฟื้นกลับมาอย่างแน่นอน!"เป่าเอ๋อกล่าวต่อเนี่ยฟ่านเฉิน.
จากนั้นเม็ดยาฟื้นคืนชีวิตและเม็ดยาหลีอวิ๋นของต่านเซิงหลงหู่ก็ถูกนำออกมา.
เนี่ยฟ่านเฉินจ้องมองไปยังคนทั้งสองด้วยความลึกล้ำ "ไม่ว่าจะได้ผลหรือไม่?ต้องขอขอบคุณ!”
จากนั้น เนี่ยฟ่านเฉินก็รับเม็ดยาสองเม็ดมา พร้อมกับนำมันใส่เข้าไปในปากของขันทีชราอย่างนุ่มนวล เม็ดยาที่ถูกกดเข้าไปในปาก.
"ฟิ้ว!!!"
ลมหนาวที่เย็นยะเยือกกำลังพัดมาจากทุกทิศทุกทาง จนทำให้คนที่อยู่รอบ ๆ รู้สึกหนาวสั่นด้วยความหวั่นเกรง ก่อนที่ลมหนาวนั้นจะพุ่งตรงไปยังร่างของขันทีชรา.
เวลาผ่านไปราว ๆ หนึ่งก้านธูป บนร่างของขันทีชราที่เต็มไปด้วยหมอกสีดำปกคลุม ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยแสงสีเขียวเรื่อ ๆ ปรากฏขึ้นมาในทันที.
ทุกคนที่เฝ้ามองอย่างเงียบ ๆ จับจ้องมองเหตุการณ์ที่สั่นสะเทือนสวรรค์ในครั้งนี้.
คนตายไปแล้วจะกลับมามีชีวิตได้อย่างงั้นรึ?
ลมเย็นที่พัด ซี ๆ ๆ ทั่วร่างของขันทีชราถูกปกคลุมด้วยกลิ่นอายลึกลับ ใบหน้าของเขาที่เป็นสีเขียวมากขึ้นและก็มากขึ้น ก่อนที่จะเห็นภาพเลือน ๆ มองไม่ชัดกระจายชอนไชเข้าไปในร่าง.
"พลังชีวิต? มีพลังชีวิตแล้ว ขันทีชราฟื้นคืนชีพแล้ว!"ไม่รู้ว่าใครที่เป็นคนเอ่ยออกมาในทันที.
"มีชีวิต กลับมาจากยมโลกได้!"
"เม็ดยาเซียน เม็ดยาฟื้นคืนชีวิต ชุบชีวิตคนตายขึ้นมาได้จริง ๆ รึ?"
เสียงของเหล่าปรมาจารย์ปรุงยาที่ดังอื้ออึ้งเซ็งแซ่ ชุบชีวิต เม็ดยาเซียน นี่เม็ดยาเซียนได้ผลจริง ๆ รึ?
ท่าทางแววตาของทุกคนที่จดจ้องมองหน้ากันและกัน เนี่ยฟ่านเฉินที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น แสดงท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก ใบหน้าของเขาที่เผยสีหน้าแววตาตื่นเต้น ทันใดนั้น ใบหน้าของเนี่ยฟ่านเฉินก็ยิ้มออกมา จดจ้องมองไปยังขันทีชรา ก่อนที่จะป้อนเม็ดยาหลีอวิ๋นในมือของเขาลงไปอีก.
เม็ดยาหลีอวิ๋นที่เข้าไปในปากของขันทีชรา บาดแผลทั่วร่างก็ค่อย ๆ ฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว บาดแผลมากมายแม้แต่แผลเป็นที่ใบหน้าที่เกิดก่อนหน้านี้ ก็ยังฟื้นฟูกลับมาเหมือนดังเดิม ควรค่าแล้วที่ถูกเรียกว่าเม็ดยาอันดับหนึ่งของโลก.
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยแผลไหม้สีดำเวลานี้เริ่มหลุดลอกออกมา เผยให้เห็นผิวหน้าที่ใสกระจ่างมองเห็นโลหิต ลมหายใจของขาที่กลับมาคงที่ ทันใดนั้น ดวงตาของขันทีชราก็ค่อย ๆ ลืมขึ้นมาช้า ๆ .
"มีชีวิต!"เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาที่อุทานด้วยความประหลาดใจตื่นเต้นเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจออกมา.
