Chapter 590 การต่อสู้ของเหล่าผู้เยี่ยมยุทธ์.
"จื่อจุ้นเผ่าอีกา? ในเมื่อเจ้าไม่เชื่อเช่นนั้นก็ลองดู!"สวีฝู่ที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอหังการอย่างที่สุด.
การต่อสู้ของคนทั้งสองก็ปรากฏขึ้นในทันที.
"ครืนนนนนน"
สถานที่ระหว่างคนทั้งสอง บนอากาศที่กว้างออกไป สนามพลังวายุที่หมุนเคว้ง พื้นที่บิดเบี้ยวหมุนวนเป็นสนามวายุที่บ้าคลั่ง.
ทุกหนทุกแห่งที่พวกเขาผ่านไป สร้างความเสียหายให้กับวังหลวงแทบจะทั้งหมด พริบตาเดียวพื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นซากปรักหักพังลงไปในทันที.
เหล่าขันทีและสนมวังหลวงที่ไม่มีเวลาให้หนี ลอยเคว้งไปบนอากาศตามแรงกระแทก.
เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาที่มองเห็นเหตุการณ์ต่างก็เผยความหวาดกลัว เร่งรีบถอยห่างออกมา แม้แต่ใช้ของวิเศษเพื่อคุ้มกาย โดยปรกติแล้วปรมาจารย์ปรุงยาไม่ได้มีความแข็งแกร่งนัก ทว่าพวกเขานั้นมีเม็ดยามากมายที่ช่วยสนับสนุน ทำให้พวกเขามั่งคั่ง แม้แต่มีเหมืองศิลาวิญญาณของตัวเอง.
ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงมีของวิเศษมากมาย ที่ใช้ในการปกป้องตัวเอง.
พื้นที่รอบ ๆ เวลานี้ มิติถึงกับบิดเบี้ยวด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่สองสายปะทะกัน ทว่านี่เป็นเพียงแค่การหยั่งเชิงของผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เท่านั้น.
ไม่สงสัยเลยว่าเหล่าผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ภายใต้สวรรค์แห่งนี้ พวกเขามีความแข็งแกร่งน่าเกรงขามอย่างแท้จริง.
"ตูมมมมมมมมม"
จากบนอากาศ เสียงปะทะกันดังก้องกังวานปรากฏเสียงระฆังที่ดังสนั่น กระจายไปทั่วท้องฟ้า ทุกคนทั่วเมืองหลานเหยี่ยน รู้สึกราวกับว่าจิตวิญญาณสั่นคลอนจนแทบหมดสติไปได้ทุกเมื่อ.
แรงปะทะที่รุนแรง คลื่นอัดอากาศที่หนักหน่วงแม้แต่ขุนเขายังสั่นไหว สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าไม่วางตา.
บนท้องฟ้าในเวลานี้มีริ้วแสงสองสี สีทองและสีดำ เข้าปะทะกันเห็นแล้วรู้สึกแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก! เมฆสองกลุ่มบนท้องฟ้าที่เข้าปะทะกันสูงขึ้นไปอีก ทว่าจงซานรับรู้ดีว่ามันคืออะไร นี่คือทักษะ"เทียน"ที่ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ทุกคนมีนั่นเอง.
เมฆสีทอง คือ"เทียน"ของอู๋หวน ส่วนเมฆสีดำ คือ "เทียน"ของสวีฝู่ พวกเขาทั้งสองแม้ว่าจะยังไม่ใช้กำลังเต็มที่ทว่าตอนนี้สร้างความตื่นตะหนกให้กับคนที่อยู่รอบ ๆ .
สองวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว การต่อสู้ที่ค่อย ๆ ลดลง เริ่มปรากฏเห็นภาพการต่อสู้ได้ชัดเจนขึ้น เผยให้เห็นร่างสองร่างที่อยู่ตรงกลาง พร้อมกับระฆังสีเหลืองที่ลึกล้ำ.
ระฆังที่มีขนาดใหญ่มาก ทุกครั้งที่ปล่อยเสียงออกมานั้นเสียงของมันราวกับจะชอนไชเข้าไปถึงจิตวิญญาณ เกิดการสั่นไหวเสียงดังลั่น ไม่ห่างไกลออกจากระฆังยักษ์ เป็นเม็ดยาซิงเฉินที่สวีฝู่หลอมก่อนหน้านี้ เป็นเม็ดยาที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก มันกำลังหมุนวนโคจรอย่างรวดเร็วลอยไปมาบนอากาศ.
ของวิเศษของอู๋หวน ระฆังโหลวฮุน(จิตตก)
หัวใจของทุกคนรู้สึกรัดแน่น ระฆังโหลวฮุนนั้น ถึงแม้ว่าจะไม่ถึงกับถูกนับเป็นหนึ่งในสิบของวิเศษโบราณ ทว่าก็มีอายุหลายพันปี ผ่านการหลอมจากเหล่าผู้เยี่ยมยุทธ์หลายคน นับว่าเป็นของวิเศษระดับดีเยี่ยม มีชื่อเสียงเป็นของวิเศษที่ทรงพลัง ยิ่งอยู่ในมือของอู๋หวนผู้ฝึกตนระดับสวรรค์แท้ ก็ยิ่งทรงพลังขึ้นไปอีก.
ทว่าของวิเศษดังกล่าวนั้น ทำได้แค่สูสีกับเม็ดยาซิงเฉินอย่างคาดไม่ถึง ทัดเทียบกัน! บางทียังบอกไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ ทว่าเหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำด้านล่างไม่สามารถมองเห็นได้ชัดนัก.
ระฆังโหลวฮุน! ปะทะ เม็ดยาซิงเฉินรึ?
เม็ดยาเดิมทีนับว่าเป็นอาวุธที่ทรงพลังมาก! เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาทั้งหมดในเวลานี้เผยสีหน้าแววตาที่ตื่นเต้น ต่านฉีช่างทรงพลังนัก ทำให้พวกเขาเริ่มรู้สึกหนักแน่นในวิถีการปรุงยาที่พวกเขาเลือกมากยิ่งขึ้นไปอีก.
การปะทะกันจากของวิเศษทั้งสองรุนแรงน่าเกรงขามมาก คลื่นกระแทกที่กวาดม้วนออกมาเป็นระยะ ๆ ก่อนที่จะหยุดลง.
บนอากาศจื่อจุ้นอีกาอู๋หวน แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา จ้องมองไปยังสวีฝู่ที่เผยยิ้มที่ยากจะเข้าใจออกมา.
อีกฝั่งลู่กุยเทียนแววตาที่เย็นชาจดจ้องมองไปยังสวีฝู่เช่นกัน สวีฝู่ผู้นี้แข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
แววตาของเต๋าจวินเซิ่งหยาเองก็จดจ้องมองสวีฝู่พลางขมวดคิ้วไปมาเช่นกัน.
"ฮ่าอ่าฮ่า!" เนี่ยฟ่านเฉินที่เริ่มหัวเราะออกมาด้วยความพึงพอใจ.
ดูเหมือนว่าสถานการณ์ของเขาจะไม่ได้ย่ำแย่สักเท่าใด.
อู๋หวนที่ค่อย ๆ ลอยหย่อนร่างลงมาจากบนอากาศ ก่อนที่จะมายืนอยู่บนแท่นปรุงยา หมื่นเม็ดยาบรรพกาล ใบหน้าของเขาที่จดจ้องมองไปยังสวีฝู่ อู๋เหินที่ไม่ได้ลงมือ ใบหน้าของเขาเวลานี้มีสีแดงระเรื่อ.
สวีฝู่จ้องมองไปยังอู๋หวน กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มบาง ๆ "ไม่เข้ามาอีกเหรอ ข้าเป็นคนของราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน ที่จริงไม่จำเป็นต้องทุ่มสุดกำลัง สหายเต๋าอู๋เหิน ล่วงเกินแล้ว!"
"ต้าฉิน มีคนเช่นเจ้ามากมายขนาดใหนกัน?"อู๋เหินที่กล่าวด้วยเสียงจริงจัง.
"ข้า? ข้าเป็นเพียงแค่ปรมาจารย์ปรุงยา ความแข็งแกร่งเช่นข้า มีอยู่มากมายราวกับเส้นขนบนหลังวัว!"สวีฝู่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
มีมากมายเหมือนเส้นขนบนหลังวัวอย่างงั้นรึ? กับคำพูดของเขาราวกับบอกว่าระดับสวรรค์แท้ในราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินนั้นมีอยู่มากมายอย่างงั้นรึ?
"ชิ!"จื่อจุ้นอีกาอู๋หวนที่แค่นเสียงแสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวและขุ่นเคืองไม่น้อย.
"สหายเต๋าอู๋เหิน ควรจะระงับอารมณ์ดีกว่า ข้าเองก็ไม่ได้ต้องการสู้หรอกนะ หากว่าท่านหยุด ข้าก็จะหยุด ในเมื่อข้ารับปากเนี่ยฟ่านเฉินที่จะช่วยเหลือ แน่นอนว่าข้าย่อมต้องทำให้สำเร็จ หากแต่พวกเราหาได้มีความแค้นอะไรกัน สู้ให้พวกเราอยู่เฉย ๆ เฝ้ามองเหตุการณ์ไม่ดีกว่ารึ?"สวีฝู่ที่กล่าวแนะแนวทาง.
"ฮึ!"อู๋หวนแม้นว่าจะแค่นเสียงไม่พอใจออกมา ทว่าดูเหมือนจะยอมรับข้อเสนอดังกล่าว.
ที่ไกลออกไปนั้น จงซาน สนใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น อู๋หวนยอมที่จะหยุดอย่างงั้นึ? จื่อจุ้นอีกาและสวีฝู่ได้หยุดแล้ว? จากสิ่งที่เขาเห็นนั้นการปะทะกันของระฆังโหลวฮุนและเม็ดยาซิงเฉินนั้น ไม่ใช่เสมอกัน ทว่าเม็ดยาซิงเฉินนั้นเหนือกว่าต่างหาก.
ทักษะของสวีฝู่ช่างมากมายร้ายกาจนัก! ต้าฉินช่างลึกล้ำยากที่จะหยั่งถึงจริง ๆ !
"อู๋หวนออกไปแล้ว พวกเจ้าจะยืดเวลาไปได้นานเท่าไหร่?"เนี่ยฟ่านเฉินที่จ้องมองไปยังเต๋าจวินเซิ่งหย๋าและลู่กุยเทียน.
"อู๋หวน ในพวกเราทั้งสามคน เป็นคนที่มีความแข็งแกร่งอ่อนด้อยที่สุด ไม่ได้มีผลเลยแม้แต่น้อย เพียงเท่านี้ก็เพียงพอจัดการเจ้าได้แล้ว แค่พวกเราสองคนก็เหลือเฟือ!"เต๋าจวินเซิ่งอยาที่กล่าวออกมาในทันที.
อู๋หวนมีความแข็งแกร่งอ่อนด้อยที่สุดรึ?
ทว่าอู๋หวนที่เป็นจื่อจุ้นเผ่าอีกา ไม่ใช่ว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงอันดับต้น ๆ ของทวีปศักดิ์สิทธิ์หรอกรึ? กับการดูแคลนจากเต๋าจวินเซิ่งหย๋า คาดไม่ถึงถึงเลยว่าจะไม่ปฏิเสธเลย
"พวกเจ้าสองคนรึ? แล้วใครบอกว่าข้ามีแค่คนเดียว?"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.
"นี่เจ้ายังพูดถึงขันทีชราอยู่อีกรึ? ฮ่าฮ่าฮ่า ในเมื่ออยู่ในค่ายกลแล้ว มีเหรอที่เขาจะหนีออกมาได้?"ลู่กุ่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อย่างงั้นรึ? หากที่ข้ากล่าวนั้น ยังมีอีกคน?"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"ลู่กุยเทียนที่หัวใจสั่นเล็กน้อย.
ก่อนหน้าก็สวีฝู่ ทำให้แผนการของลู่กุยเทียนเปลี่ยนไป ตอนนี้ยังมีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้อยู่อีกอย่างงั้นรึ?
ลู่กุยเทียนที่ปล่อยสัมผัสเทวะออกไปรอบ ๆ อีกครั้ง ไม่มี ไม่มีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้! แล้วเป็นใครกัน?
"หลิงเอ๋อ!"เนี่ยฟ่านเฉินที่จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อ.
"หืม?"เทียนหลิงเอ๋อที่ตกใจเล็กน้อย เจ้าคิดจะให้ข้าแกล้งเป็นผู้ฝึกตนสวรรค์แท้รึไง?
ลู่กุยเทียนที่จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อ ซึ่งพบว่านางมีระดับหลอมกายธาตุเท่านั้น.
"เรียกหงสาเพลิง!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
หงสาเพลิงรึ? เต๋าจวินเซิ่งหย๋าจดจ้องหัวใจรัดแน่น.
"เสี่ยวหงไม่ไหวแล้ว ตอนนี้กำลังเหนื่อยอยู่!"เทียนหลิงเอ๋อเอ่ยออกมาทันที.
จะให้เสี่ยวหงมาหาความตายกับเจ้าอย่างงั้นรึ? เทียนหลิงเอ๋อย่อมไม่ยินยอม.
"เจ้า!"เต๋าจวินเซิ่งหยาที่จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อก่อนที่จะปลดปล่อยกลิ่นอายโถมกระหน่ำลงไปในทันที.
"ชิ!"เนี่ยฟ่านเฉินแค่นเสียง ร่างกายที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วมาขวางยังทิศทางด้านหน้าของเทียนหลิงเอ๋อ ปกป้องเต๋าจวินเซิ่งหยางและลู่กุยเทียนไว้!
"เนี่ยฟ่านเฉินเจ้าจะโชคดีไปแล้ว ต้องการจะเรียกอู๋จิวเทียนอย่างงั้นรึ?"
"เจ้ารู้อย่างงั้นรึ?"เนี่ยฟ่านเฉินที่ประหลาดใจเล็กน้อย.
"พวกเจ้า สังหารนั่งเด็กนั่นซะ เร็ว!"เต๋าจวินเซิ่งหยาที่ตะโกนออกมาเสียงดังสั่นการเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของต้าสุ่ยที่อยู่ด้านล่าง.
"รับทราบ!"เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาด้านล่างรับคำในทันที.
"สารเลว!"สายตาของเนี่ยฟ่านเฉินที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ลู่กุยเทียน ไม่ต้องถ่วงเวลาแล้ว พวกเราสองคนก็เพียงพอสังหารเนี่ยฟ่านเฉินแล้ว!"เต๋าจวินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ขณะที่เต๋าจวินเอ่ยจบ แสงสว่างก็พุ่งตรงออกมาจากน้ำเต้า.
"สมบัติวิเศษ จงออกมา!"
เสียงของเต๋าจวินเซิ่งหยา ภายในใจของเนี่ยฟ่านเฉินหัวใจรัดแน่น มือของเขา เปิดใช้แผนภูตอาณาจักรแม่น้ำและขุนเขาในทันที.
ทันใดนั้น ภาพเงาที่มีชีวิตก็ปรากฏขึ้นในทันที ทุก ๆ คนพบว่าสถานที่รอบ ๆ ที่พังทลายได้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างเป็นเป็นภูเขาใหญ่ยักษ์ ผุดขึ้นมาพื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นสวนสวรรค์ในทันที.
อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันนั้น กลุ่มคนของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยได้พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
"ตูมมมมมมมมมมม"
บนท้องฟ้าเกิดเสียงดังสนั่น ภาพลวงตาก่อนหน้านี้ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น ภูเขาขนาดใหญ่ยักษ์ก่อนหน้านี้แตกสลายหายไป ก่อนที่จะกลับมาเป็นพื้นที่ปรักหักพังรอบ ๆ ลานปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลอีกครั้ง ปราณพลังที่มากมายกระเซ็นพัดออกไปทุกทิศทุกทาง ราวกับสายฟ้าขนาดใหญ่ที่ไหลเชี่ยวแผ่ออกไป.
ทว่าสามผู้เยี่ยมยุทธ์บนท้องฟ้าเวลานี้ ที่อยู่สูงขึ้นมา เนี่ยฟ่านเฉิน ที่สร้างภาพลวงตาภูเขาและแม่น้ำ เวลานี้มันได้สลายหายไปเป็นหมอกไปอย่างรวดเร็ว.
แววตาของเนี่ยฟ่านเฉินเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ขากางเกงและชุดราชวงศ์ของเขาที่ขาดเป็นทางยาว.
"มีดบินสังหารเซียน ร้ายกาจจริง ๆ ! ไม่เคยมีใครเคยทำให้ข้าบาดเจ็บมาก่อน."เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวด้วยท่าทางประหลาดใจ.
เห็นได้อย่างชัดเจนว่า มีดบินพิฆาตเซียนก่อนหน้านี้ได้สร้างบาดแผลเล็กน้อยให้กับเนี่ยฟ่านเฉิน ทำให้เขาตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.
"แผนภูมิอาณาจักรเทือกเขาและแม่น้ำ นับว่ายอดเยี่ยม ไม่เคยมีใครมีชีวิตรอดจากเงื้อมมือมีดบินพิฆาตเซียนของข้ามาก่อน เจ้านับว่าเป็นคนแรก!"เต๋าจวินเซิ่งหยากล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
ระหว่างที่พวกเขาพูดคุยกันนั้น อากาศบนท้องฟ้าสูงขึ้นไป เต็มไปด้วยจิตสังหารของสามผู้เยี่ยมยุทธ์ ทักษะเทียนที่ถูกนำมาใช้ เหล่าเมฆสายฟ้าที่ปรากฏขึ้นมาปะทะกัน แรงกดดันมหาศาลที่แผ่ออกไปรอบ ๆ พร้อมผลักดันไปมา ทำให้คนที่อยู่ด้านล่างหัวใจรัดแน่นสั่นหวั่น.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น ด้านล่างคนของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยได้เคลื่อนที่เข้ามาใกล้เทียนหลิงเอ๋อไม่ไกลออกไปแล้ว.
จงซานที่เคลื่อนที่เข้ามาขวาง ปกป้องเทียนหลิงเอ๋อในทันที.
"หลิงเอ๋อ เรียกหงสาเพลิง!เร็วเข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม
ในเวลาเดียวกันนั้น เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่ชักดาบออกมาพร้อมเข้าโจมตีจงซานอย่างบ้าคลั่ง เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งอย่างที่สุด.
ดวงตาของจงซานเปล่งประกาย บัวหงหลวนเทียนที่หน้าผากโคจรไปมา พร้อมกับแผ่พลังจิตมาที่ตา เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนระดับหก! ทะลวงกฎเกณฑ์ จงซานที่นำดาบยักษ์ ฝันร้ายออกมา.
จงซานขณะที่เตรียมใช้วิชากายาเทพอสูร ทันใดนั้น กลิ่นอายที่น่าเกรงขามก็ระเบิดออกมา ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ กลิ่นอายดังกล่าวนั่นได้พุ่งโถมกระหน่ำใส่เหล่าผู้ฝึกตนที่กลังโจมตีจงซาน.
"พรึด!!!!"
ผู้ฝึกตนเหล่านั้น พ่นโลหิตคำโต พร้อมกับลอยละลิ่วออกไปในทันที.
ที่ด้านหน้าจงซานนั้นปรากฏชายในชุดสีขาวปรากฏขึ้นในทันที.