Chapter 586 การแข่งขันระหว่างเม็ดยาเซียน.
เม็ดยาเซียนถือกำเนิด ทะลวงผ่านชั้นสวรรค์แล้ว!
ภาพมายาลมหายใจของสองเม็ดยาเซียนทะลวงผ่านชั้นฟ้าขึ้นไป.
ทัณฑ์เม็ดยาที่เวลานี้รวมตัวมากขึ้นและก็มากขึ้น สายฟ้ามากมายที่ส่องประกาย ราวกับว่าพร้อมจะฟาดลงมาเพื่อทำลายเม็ดยาเซียนให้แตกสลายไปจากโลกใบเล็กแห่งนี้.
ทัณฑ์เม็ดยาในเวลานี้ดูน่าเกรงขาม สนามพลังวายุที่พัดแรง ทว่าเหล่าคนมากมายไม่ได้หวาดหวั่น ทุกคนรับรู้ดีว่าทัณฑ์เม็ดยานั้น ได้เล็งไปที่เม็ดยาเซียนนั่นเอง.
จะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่นับตั้งแต่ในอดีตพวกเขาถึงจะสามารถได้เห็นเม็ดยาเซียน.
เมฆสายฟ้าที่ปกคลุมท้องฟ้ามากขึ้นและก็มากขึ้น ราวกับจะระเบิดฟาดลงมาได้ทุกเมื่อ
ทั่วทั้งเมืองหลานเหยี่ยนเวลานี้ถูกปกคลุมไปด้วยทัณฑ์เม็ดยา เหล่าประชาชนทั่วไปเวลานี้ได้หลบหนีอพยพกันแล้ว.
เมฆที่มืดครึ้มถมึงทึง คาดไม่ถึงเลยว่าเวลานี้ถูกค่ายกลคุ้มเมืองของเมืองหลานเหยี่ยนป้องกันเอาไว้อยู่ ค่ายกลสายฟ้าเก้าสวรรค์นั่นเอง.
ในเวลานี้ เมฆสายฟ้าที่มืดครึ้มนั้น กำลังปะทะเข้ากับค่ายกลคุ้มเมือง เกิดเป็นประกายแสงลั่นแปบ ๆ ออกมาไม่หยุด เมฆสายฟ้าที่ไม่สามารถล่วงหล่นลงมาบนพื้นได้ หากแต่เขาปะทะค่ายกลสายฟ้าเก้าสวรรค์ไม่หยุดหย่อนเช่นกัน.
ราชันย์หลานเหยี่ยนเห็นเช่นนั้น หัวใจของเขาที่หดเกร็งรัดแน่น ทันใดนั้นก็ยื่นมือออกไปพร้อมกับใช้วิชาลับบางอย่างชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า พร้อมกับปล่อยแสงสีน้ำเงินออกไป.
ทันใดนั้น ค่ายกลคุ้มเมืองก็สายหายไป คาดไม่ถึงเลยว่าหลานเทียนยวีจะคลายค่ายกลออกมาเพื่อปกป้องค่ายกลเอาไว้อย่างงั้นรึ?
ยกเลิกค่ายกลคุ้มเมือง เมฆสีดำเวลานี้ไม่ได้สลายหายไปใหน ซ้ำยังคงเพิ่มความหนาแน่นขึ้นมากกว่าเดิมอีก.
ที่ด้านนอกเมืองหลานเหยี่ยนนั้น! ที่ไกลออกไป บนยอดเขาสูง ปรากฏคนสองคนขึ้นในทันที.
คนหนึ่งคือ ชายที่สวมชุดราชวงศ์ สวมมงกุฎหยกสีขาว ใบหน้าที่ดูสุขุมนุ่มลึก กลิ่นอายที่สูงส่งแผ่ออกไปรอบทิศ หากว่าจงซานอยู่ที่นี่ย่อมจดจำเขาได้อย่างแน่นอน เซิ่งซ่างต้าหลี่ เนี่ยฟ่านเฉิน!
อีกคนก็คือจงกวนราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ เป็นขันทีที่เคยนำจงซานเข้าไปพบเนี่ยฟ่านเฉินเป็นการส่วนตัวนั่นเอง.
แม้ว่าจะเห็นเป็นเพียงขันที ทว่าจงซานสามารถบอกได้ว่าคนผู้นี้เป็นยอดยุทธ์ ระดับสวรรค์แท้อย่างแน่นอน!
คนทั้งสองที่ยืนอยู่บนยอดเขาจ้องมองไปยังเมฆสายฟ้าที่ปกคลุมเมืองหลานเหยี่ยน.
"ฝ่าบาท นี่คือทัณฑ์เม็ดยาอย่างงั้นรึ?"ขันทีชราที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"เป็นทัณฑ์เม็ดยาจริง ๆ ที่แท่นปรุงยาหมื่นบรรพกาลมีคนที่มีความสามารถเช่นนี้จริง ๆ รึ?"แววตาของเนี่ยฟ่านเฉินที่ค่อนข้างคาดหวัง จดจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไปของเมืองหลานเหยี่ยน.
ภายในเมืองหลานเหยี่ยน บนแท่นปรุงยาหมื่นบรรพกาล.
เป่าเอ๋อและสวีฝู่ที่ไม่ได้เผยสีหน้าตื่นตกใจอะไร ยังคงจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
บางทีเมฆสายฟ้านี้กำลังหมักหมมพลังให้เพียงพออยู่ ในเวลานี้สายฟ้าที่ลั่นแปป ๆ ก่อนที่สายฟ้าสองเส้นขนาดได้วิ่งตามลมหายใจเม็ดยาเซียน.
"ฟิ้ว!"
บนท่านปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลนั้น ทันใดนั้นก็เกิดลมทอร์นาโดพัดขึ้น วาสนาแผ่นดินและกรรมวาสนาสีทองที่พวยพุ่งปกคลุมลานปรุงยาแห่งนี้เอาไว้ทันที ปกปิดลานปรุงยาเอาไว้ แสงสีทองที่สาดส่องแสงสีทองระยิบระยับ.
แสงที่สว่างแสบตานี้ ราวกับทำให้พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นเวลากลางวัน คนมากมายนับไม่ถ้วนต้องปิดตาตัวเองเอาไว้.
แสงสว่างจ้าน่าเกรงขามนี้ ถูกส่งออกมาจากลานปรุงยานั่นเอง สายฟ้าสองสายที่ถูกทำให้สลายไปอย่างงั้นรึ? สายฟ้าสองสายขนาดใหญ่ที่ฟาดลงมานั้น ถูกประกายแสงสว่างจ้าปัดป้องออกไป.
พริบตาเดียวเท่านั้น ทั่วทั้งเมืองหลานเหยี่ยนที่มืดครึ้มก็สลายหายไป แสงตะวันที่ส่องลงมาเช่นเดิม เมฆครึ้มได้สลายหายไป ทัณฑ์เม็ดยาขนาดใหญ่โต คาดไม่ถึงเลยว่าจะหายไปในพริบตาเดียวเลยรึ?
แสงสว่างจ้าที่หายไปแล้ว ทุกคนที่นิ่งงันหลับตา ก่อนที่จะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา.
ทว่า เมฆสายฟ้าหายไปใหนหมดแล้วรึ? ทัณฑ์เม็ดยาล่ะ? ไม่มีแล้ว? หายไปได้อย่างไร?
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังแท่นปรุงยา วาสนาแผ่นดินและกรรมวาสนาเวลานี้หายไปฝั่งล่ะครึ่ง.
ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลย แท่นปรุงยาทำลายทัณฑ์เม็ดยาไปรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถต้านทัณฑ์เม็ดยาได้ แม้แต่ทำลายมันไปงั้นรึ?
คนมากมายที่อ้าปากค้างปากกระตุก ท่านปรุงยานี้มาจากใหนกัน? มีทักษะที่ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
ส่วนจงซานในเวลานี้ ดวงตาที่เปล่งประกายสว่างจ้าด้วยความตื่นเต้น.
กรรมวาสนา? วาสนาแผ่นดิน? หลังจากที่พวกมันรวมตัวกัน คาดไม่ถึงเลยว่าจะทรงพลังขนาดนี้เลยรึ? นี่มันอะไร? หมายความว่าอย่างไร?
กรรมวาสนาก่อนหน้านี้ไม่ได้มีมากนัก และวาสนาแผ่นดินเองก็มีเพียงเล็กน้อย เพียงแค่ 1 เปอร์เซ็นต์ถ้าเทียบกับวาสนาแผ่นดินของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง ทว่าแม้นจะเพียงเล็กน้อยเมื่อรวมตัวกัน กลับสร้างผลกระทบที่น่าอัศจรรย์ใจขนาดนี้เลยรึ?
กรรมวาสนาและวาสนาแผ่นดินรวมตัวกันอย่างงั้นรึ?
ไม่ได้การ ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่มีแบบอย่างให้รับรู้ ไม่มีคนกล่าวถึงมาก่อนเลย.
กรรมวาสนาและวาสนา ในอดีตจงซาน รวบรวมเพื่อที่จะเพิ่มความสามารถทักษะ เพื่อยกระดับตำแหน่งฟ้าดิน กรรมวาสนาของจงซานทำแค่เพียงช่วยเพิ่มพลังฝึกตนเท่านั้น? หากแต่มันไม่ได้นำมาใช้เพื่อการโจมตีแม้แต่น้อย?
ในทวีปศักดิ์สิทธิ์มีสำนักมากมาย และมีราชวงศ์วาสนามากมายหากแต่ไม่เคยกล่าวถึงเรื่องนี้มาก่อน หากแต่ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้หมายความว่าอย่างไร?
ทัณฑ์เม็ดยาก่อนหน้านี้ ถึงแม้ว่าจะเป็นเซียนก็ยังยากจะรับมือ ประกายแสงก่อนหน้านี้กับทำลายไปจนสิ้น ลำแสงก่อนหน้านี้คืออะไร?
หัวใจของจงซานที่เต้นไปมาอย่างรุนแรง เขาได้พบเรื่องราวสั่นสะเทือนสวรรค์แล้ว หากว่าสามารถนำมันมาใช้ประโยชน์ได้ล่ะก็ จะมีประโยชน์มากมายขนาดใหน ทว่าจะค้นหาวิธีการดังกล่าวได้อย่างไร?
รวมกรรมวาสนาและวาสนาเข้าด้วยกันรึ? ทำอย่างไร?
การรวมของพลังสองสายรึ? ในอดีตจะต้องมีคนเข้าใจปัญหานี้อยู่แน่ หากแต่ไม่สามารถทำให้สำเร็จได้อย่างง่าย ๆ นี่ไม่ใช่พลังที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังมหาศาลเลยรึ? จงซานที่ได้เห็นกับตาในวันนี้ แน่นอนเขาจะต้องค้นหาวิธีเพื่อนำมาใช้เป็นพลังของตัวเองให้ได้! ต้องทำได้อย่างแน่นอน!
จงซานที่กำหมัดแน่น ขณะที่จ้องมองไปยังแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล ความทะเยอทะยานที่ลุกโชน เวทีปรุงยานี้ทำได้อย่างไร.
"ทัณฑ์เม็ดยา?"
"แสงก่อนหน้านี้คืออะไร หมายความว่าอย่างไร?"
"แท่นปรุงยาปกป้องทัณฑ์เม็ดยาได้รึ? ร้ายกาจนัก นี่คือแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล แล้วยังสามารถใช้หลอมเม็ดยาเซียนได้ด้วยไม่ใช่รึ?"
"อยู่กับเจ้าก็ไร้ประโยชน์ เจ้าหลอมเม็ดยาเซียนได้อย่างงั้นรึ?"
เสียงของฝูงชนดังเซ็งแซ่ ทุกคนต่างก็รู้สึกประหลาดใจ อัศจรรย์ใจ ความรู้สึกมากมายนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นมา.
ทว่า เสียงดังกล่าวที่ดังอื้ออึงราว ๆ หนึ่งก้านธูป ก่อนที่จะเงียบลง สายตาของทุกคนที่จ้องมองลงไปยังเป่าเอ๋อและสวีฝู่พร้อม ๆ กัน จ้องมองลงไปยังเตาของคนทั้งสอง และสิ่งสำคัญที่สุดก็คือเม็ดยาเซียนของทั้งสองนั่นเอง.
หนึ่งแสนปีมาแล้วที่เคยมีเม็ดยาเซียนเกิดขึ้น.
สวีฝู่หันหน้าไปมองเชวียนเป่าเอ๋อ เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย "สหายเต๋าเชวียน ฝีมือยอดเยี่ยมนัก!"
"สหายเต๋าสวีฝีมือล้ำเลิศ!"เป่าเอ๋อที่กล่าวอย่างถ่อมตน.
"ไม่รู้ว่าสหายเต๋าเชวียนปรุงเม็ดยาเซียนอะไรขึ้นมารึ?"สวีฝู่เผยยิ้มสอบถาม.
ทุกคนที่กลายเป็นเงียบงัน จ้องมองไปยังเป่าเอ๋อ แม้แต่ต่านเซิงหลงหู่ยังจ้องมองคนทั้งสองด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน.
"แล้วสหายสวีล่ะ?"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"สหายเต๋าเชวียนต้องการเห็นข้าก็จะให้เห็น!"สวีฝู่ที่กล่าวออกมาในทันที.
ด้วยการสะบัดมือหนึ่งครั้ง เม็ดยาก็ลอยออกมา.
ก่อนหน้านี้ลมหายใจของเม็ดยาเซียน ที่สามารถเรียกทัณฑ์เม็ดยาได้ ตอนนี้มันได้กลับเข้ามาอยู่ในเตาแล้ว.
สวีฝู่ที่โบกมือ ทันใดนั้นควันสีดำที่กระจายออกจากเตาช้า ๆ จากนั้นเม็ดยาก็ส่องประกายแสงวับวาวราวกับผลึกลอยออกมาจากเตาช้า ๆ เม็ดยาดังกล่าวนี้สร้างหมอกสีดำทมิฬขึ้นมามากมาย ขณะที่มันลอยออกมาจากเตาปรุงยา หมอกสีดำที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ สายตาของทุกคนที่จ้องมองภาพเหตุการณ์ สายตาของทุกคนรู้สึกชื่นชมหลงไหล กลิ่นของเม็ดยา ช่างหอมหวนจนอดใจไม่ได้ ทันทีที่มองเห็น ทุกคนรู้สึกราวกับว่ารูขุนขนทุกรูทั่วร่างกำลังเปิดกว้าง.
"นี่คือ...?"เป่าเอ๋อที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
เม็ดยาเซียนสีดำทมิฬที่ลอยออกมาจากเตา ทันใดนั้นก็หมุนวนโคจรรอบ ๆ สวีฝู่ช้า ๆ .
"โชคดีนักที่พบกับแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล ทำให้ข้าสามารถปรุงยานี้ขึ้นมาได้ เม็ดยานี้ถูกเรียกว่า"ซิงเฉิน"(ดวงดาว)"สวีฝู่ที่เอ่ยปากออกมา.
ซิงเฉิน? เม็ดยาซิงเฉินรึ? ทุกคนที่ขมวดคิ้วกับชื่อที่ได้ยิน เม็ดยาเซียนซิงเฉิน? มันคือเม็ดยาอะไรกัน?
"เม็ดยาซิงเฉิน? น่าจะเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า"ต่านฉี"เป่าเอ๋อที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
[器Qì เครื่องมือ อุปกรณ์.]
"หืม? สหายเต๋าเชวียนรู้จักรต่านฉีด้วยรึ?"สวีฝู่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ต่านฉีนั้น เป็นเม็ดยาที่แปลกประหลาด ไม่ได้เอาไว้กิน ที่จริงมันน่าจะถูกเรียกว่าศาสตราวุธ ใช้โจมตีและป้องกัน เหมือนกับของวิเศษทั่วไป ทว่าสิ่งนี้เป็นของที่ลึกล้ำกว่าของวิเศษทั่วไปมาก อาจะกล่าวได้ว่าเหมือนกับเซียนฉี (ของวิเศษชั้นเซียน)!"เป่าเอ๋อที่กล่าวตอบออกมา.
เซียนฉีรึ? เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาถึงกับตะลึงงัน หลอมยาเป็นอาวุธรึ? ไม่มีทาง?
ต่านเซิงหลงหู่ที่อยู่ไม่ไกลออกไปดวงตาเปล่งประกาย รู้สึกราวกับว่าได้เปิดประตูบานใหม่ ดวงตาที่ลุกวาวขึ้นมาทีเดียว.
"ฮ่าอ่าฮ่าอ่า สหายเต๋าเชวียนช่างมีความรู้กว้างขวาง ปรมาจารย์ปรุงยารึ? ใครบอกว่าปรมาจารย์ปรุงยาทำได้แค่ปรุงเม็ดยาอายุวัฒนะกัน? ปรมาจารย์ปรุงยานั้นน่าเกรงขามนัก ไม่ได้อ่อนด้อยกว่าผู้ฝึกตนแขนงอื่นแน่นอน."สวีฝู่ที่หัวเราะเสียงดัง.
ในเวลาเดียวกันนั้น ทุกคนที่นิ่งงันด้วยความอัศจรรย์ใจ กับคำพูดของสวีฝู่ เม็ดยาซิงเฉินก็โคจรไปมาแยกออกเป็นสองแยกออกเป็นสี ในทันที มันหมุนวนล้อมรอบร่างกายของสวีฝู่ เม็ดยาดังกล่าวนั้นยังก่อร่างสร้างรูปแบบต่างได้อย่างมากมาย เป็นเรื่องที่น่าแปลกประหลาดเป็นอย่างมา เม็ดยาซิงเฉินของสวีฝู่นั้นดูทรงพลังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.
"ยินดีกับสหายสวีด้วย!"เป่าเอ๋อกล่าว.
"ยินดีกับสหายสวีด้วย!"ต่านเซิงหลงหู่ที่อยู่ด้านล่างก็กล่าวออกมาเช่นกัน.
"ยินดีกับสหายสวีด้วย!"เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาด้านล่างก็ด้วยเช่นกัน.
"เฮ้เอ้ สหายเต๋าเชวียนล่ะ?"สวีฝู่ไม่ได้สนใจคนอื่น ๆ แม้แต่น้อย ทว่าจ้องมองไปยังเป่าเอ๋อ ใบหน้าท่าทางแสดงแววตาแห่งการต่อสู้ขึ้นมา.
เป่าเอ๋อเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะสะบัดมือหนึ่งครั้ง นำเม็ดยาออกมา.
แทบจะในทันที แสงที่ส่องประกายสีดำที่อยู่รอบ ๆ ก็ถูกผลักออกไปไกลหมื่นลี้ กลิ่นของเม็ดยาที่ล่องลอยออกมาราวกับว่าดวงวิญญาณของพวกเขากำลังระเหิดหายไป ทุกคนเวลานี้รู้สึกยินดีและผ่อนคลาย.
เป่าเอ๋อที่ใช้วิชาลับนำเม็ดยาลอยบินออกมาวางอยู่บนถาดหยก.
เม็ดยาสองสี ครึ่งหนึ่งดำครึ่งหนึ่งขาว เป็นอะไรที่แปลกประหลาด และยังมีหมอกควันสีดำขาวขดผสมกันอยู่รอบ ๆ เม็ดยา หมุนวนรอบ ๆ แท่นปรุงยาแห่งนี้อีกด้วย.
ขณะที่สวีฝู่จ้องมองด้วยความสนใจ ทันใดนั้นเป่าเอ๋อก็สะบัดมือเม็ดยาที่ลอยออกมาจากเต๋าอีกเม็ดที่เหมือนกันลอยออกมาเช่นกัน.
"สองเม็ด?"สวีฝู่ที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เม็ดยาเซียนสองเม็ดรึ?"
"นี่นางหลอมเม็ดยาเซียนสองเม็ดขึ้นมาอย่างงั้นรึ?"
คนที่อยู่รอบ ๆ ถึงกับวุ่นวาย.
เป่าเอ๋อเก็บเม็ดหนึ่งไว้ในขวดหยก อีกเม็ดหนึ่งวางอยู่ถาดหยก.
"มันคือเม็ดยาอะไรรึ?"สวีฝู่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"ยาของข้านั้นเป็นเม็ดยาเซียนที่ใช้กิน มันถูกเรียกว่า ฟื้นคืนชีวิต!"เป่าเอ๋อที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ฟื้นคืนชีวิต? ยาชุบชีวิตอย่างงั้นรึ?"สวีฝู่ที่ขมวดคิ้วแน่น.
"หลังจากที่ตาย ภายในเจ็ดวัน ตราบเท่าที่ใช้ยาฟื้นคืนชีวิตนี้ จะสามารถนำภูตในภพหยินกลับมาสู่ศพนี้ได้ เป็นการนำภูตจากยมโลกกลับมาสู่ร่างที่ตายไปนั่นเอง!"เป่าเอ๋อที่กล่าวด้วยความมั่นใจ.
