Chapter 573 การปรากฏตัวของจงเสวียน.
การแข่งขันชุมนุมหมื่นเม็ดยายังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ อีกฟากหนึ่งในภาคใต้ เกาะหมาป่าสวรรค์ ได้มีแขกที่แปลกประหลาดปรากฏขึ้น.
คนผู้นี้สวมชุดสีดำ ปิดไปทั้งร่างกาย ไม่สามารถมองเห็นรูปร่างหน้าตาได้เลย เขาที่เดินอยู่บนถนนหนทาง จ้องมองร้านค้าต่าง ๆ ด้วยชุดที่ปิดมิด ไม่สามารถมองเห็นท่าทางความรู้สึกที่อยู่ด้านในได้.
อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้ก้าวเข้าไปในร้านค้าใด ๆ ทั้งนั้น.
บนถนนแห่งหนึ่ง บนร้านอาหารที่ตั้งอยู่ ด้านในนั้นมีคนกลุ่มหนึ่งเป็นคนเฒ่าคนแก่ของที่นี่ พวกเขาที่กำลังจ้องมองถนนที่มีคนพลุกพล่าน ด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ซับซ้อน พวกเขาคือกลุ่มคนดั้งเดิมของเมืองเสวียน ผู้เป็นพยานในการเติบโตของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งด้วยตาตัวเอง แม้แต่คิดถึงความเดิมแล้วก็ต้องสูดหายใจยาว.
ที่ข้างหน้าต่างมีคน ๆ หนึ่งนั่งอยู่ เฝ้ามองถนนหนทาง พร้อมกับถือขมวดสุราจิบอย่างสบายใจ ทันใดนั้น เขาราวกับว่าพบคนที่รู้จัก ถึงกับทำให้ร่างกายของเขาแข็งค้างไปในทันที.
"เหล่าหลี่ ขอถามท่านหน่อย!"ชายคนหนึ่งเอ่ยออกมา
ทว่าเฒ่าหลีนั้นกำลังตะลึงงัน! ดวงตาเบิกกว้าง.
"เหล่าหลี เป็นอะไรไปอย่างงั้นรึ? ชายคนหนึ่งที่สอบถามออกมา เห็นเฒ่าหลีที่งงงวยไป.
"ข้า ข้าเห็นจงเสวียน!"เฒ่าหลีที่เอ่ยออกมาเสียงกุกกัก
"มันจะเป็นไปได้อย่างไร ไม่ใช่ว่าจงเสวียนตายไปแล้วรึ?"ชายอีกคนที่เอ่ยปากออกมา.
"เมื่อพวกเรายังเด็กนั้นข้าและจงเสวียนเคยเล่นอยู่ด้วยกันบ่อย ๆ ข้าจำได้รูปร่างและท่าทางการเดินของเขา เพียงแค่เห็นแผ่นหลังของเขา มันเหมือนกันจริง ๆ !"เฒ่าหลีที่เอ่ยออกมาในทันที
"แล้วพบที่ใหน?"คนหลายคนที่เข้ามาล้อมรอบเฒ่าหลีที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง.
"ไม่มีแล้ว?ข้าเห็นก่อนหน้านี้เขาสวมชุดสีดำ เดินไปตรงโน้น!"เฒ่าหลีกล่าว.
"เหล่าหลี เจ้าเมารึอย่างไร!"ชายอีกคนกล่าว.
"ใช่ ๆ ดื่มเหล้ามากแล้วเพี้ยน กล่าวอะไรไร้สาระทุกที ก่อนหน้านี้ก็ยังเคยบอกว่าเห็นหงส์มรกต!"อีกคนหนึ่งเอ่ย.
"หรือว่าข้าเมาจริง ๆ รึ?"เฒ่าหลีที่ส่ายหน้าไปมา สะบัดร่างกายเพื่อให้ตัวเองหายมึนงง.
หลังจากนั้นสองชั่วยาม ภาคตะวันออกของเกาะหมาป่าสวรรค์!
ที่ด้านหน้าหุบเขาแห่งหนึ่ง.
ตี้เสวียนชาจ้องมองไปยังชายชุดสีดำด้วยท่าทางเฉยเมย.
"เจ้าเป็นใคร?"ตี้เสวียนชากล่าวด้วยเสียงที่เย็นชา.
"อย่าได้สนใจข้าเลย ข้าเพียงแค่มาแจ้งเตือน!"ชายในชุดสีดำกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"ตี้เสวียนชาที่จ้องมองไปยังชายในชุดสีดำ.
"ราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยน งานชุมนุมหมื่นเม็ดยา เวลานี้กำลังเกิดความวุ่นวายโกลาหล เวลานี้ถูกจับจ้องจากคนทั่วหล้า งานชุมนุมหมื่นเม็ดยานี้ จะเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของทวีปศักดิ์สิทธิ์ กับยุคแห่งความวุ่นวาย จักรพรรดิต้าเจิ้งที่เดินทางไปที่นั่น จะต้องเกี่ยวข้องกับความวุ่นวายนั่นอย่างแน่นอน ขอให้จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า ได้เตรียมการแต่เนิ่น ๆ !"ชายในชุดสีดำที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ทำไมถึงต้องมาบอกกับข้าเรื่องนี้ด้วยล่ะ?"ตี้เสวียนชาที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังคนในชุดสีดำ.
ทว่าชายชุดดำที่ไม่กล่าวสิ่งใด โค้งคำนับตี้เสวียนชา ก่อนที่จะบินจากไป.
ทว่าตี้เสวียนชาก็ไม่ได้ขวางทางเขา ไม่ได้รู้สึกโกรธที่เขาไม่ได้กล่าวอะไรให้ชัดเจน.
หลังจากที่ชายชุดดำจากไปแล้ว ตี้เสวียนชาก็หายไปเช่นกัน.
ถัดจากนั้น ตี้เสวียนชามาปรากฏที่ตำหนักสีเขียวมรกต.
"ปกป้องเกาะหมาป่าสวรรค์ให้ดี ข้าจะออกไปด้านนอก!"ตี้เสวียนชากล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ขอรับ!"ที่ด้านหน้าของตี้เสวียนชาที่เป็นเผ่าหมาป่าหลายตัวที่กลายร่างเป็นรูปมนุษย์ในทันที.
ตี้เสวียนชาที่เหินขึ้นฟ้า หายไปในทันที.
เมืองหลานเหยี่ยน!
ไท่จื่อฉงเทียนที่นำผู้ใต้บังคับบัญชาและเหล่าปรมาจารย์ปรุงยาออกมาจากเมืองหลานเหยี่ยนอย่างรวดเร็ว.
"ไท่จื่อฉงเทียน ข้ารู้สึกไม่ดีนัก ข้ามั่นใจว่าไม่ใช่ปัญหาจากตัวข้าแน่!"ปรมาจารย์ปรุงยาที่เอ่ยออกมาทันที
"ไม่มีปัญหาอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อฉงเทียนที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.
"แน่นอนว่าไม่ใช่ข้าที่เกิดปัญหา ข้าปรุงยามามากมายนับครั้งไม่ถ้วน เป็นไปไม่ได้ที่จะมีปัญหา จะต้องมีใครสักคนกลั่นแกล้งข้า เหมือนกับที่เจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยาทำกับเจ้าสำนักไท่ต่าน จะต้องมีใครบางคนกลั่นแกล้งข้า!"ปรมาจารย์ปรุงกล่าวอย่างมั่นใจ.
"หืม? เจ้ามั่นใจอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อฉงเทียนที่จ้องมองไปยังปรมาจารย์ปรุงยา!
"แน่นอนไม่ผิดแน่ ทว่า ใครกันที่จะกล้ากลั่นแกล้งข้า?"ปรมาจารย์ปรุงยาขมวดคิ้วไปมา.
"ใครที่จะกล้ากลั่นแกล้งเจ้าในงานแข่งขันหมื่นเม็ดยา? หรือเจ้าสำนักไท่ต่าน? ไม่เช่นนั้นก็คงมีเพียงแค่ต่านเซิ่งหลงหู่! มีเพียงเขาเท่านั้น!"ผู้ใต้บังคับบัญชาอีกคนกล่าว.
"ต่านเซิ่งหลงหู่!"ดวงตาของไท่จื่อฉงเทียนที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ไท่จื่อ หรือเขาจะต้องการเอาคืนเรา?"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวออกมา.
"ชิ ฝากไว้ก่อน หลานหลงหู่?นานเท่าไหร่ที่เจ้าจะยังโอหังได้!"สายตาของไท่จื่อฉงเทียนที่เต็มไปด้วยความหนาวเย็น.
กลับมายังงานชุมนุมหมื่นเม็ดยาอีกครั้ง!
ไท่จื่อฉงเทียนที่นำพรรคพวกจากไปแล้ว! งานชุมนุมก็ดำเนินต่อไป.
เม็ดยาระดับแปด ด้วยวัตถุดิบจำกัด เวลานี้ผ่านเข้ารอบ 72 คน!
การคัดเลือกผู้มีสิทธิ์แข่งขันในรอบต่อไปได้สมบูรณ์แล้ว!
คนเหล่านี้จะเป็นคนที่มีคุณสมบัติที่จะได้ครองแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล และได้รับฉายาต่านเซิง เหล่าผู้ช่วยปรุงยาได้ออกจากสนามแข่งแล้ว เตาปรุงยาต่าง ๆ เองก็ถูกเก็บไปหมดแล้วเช่นกัน ลานแห่งนี้จึงกลายเป็นว่างเปล่า.
ทุกคนที่เหลือจ้องมองไปยังต่านเซิง.
"เอาล่ะ รวมตัวข้า 73 คน จะได้แข่งขันเพื่อถือครองแท่นปรุงยาหมื่นบรรพกาล! ส่วนคนอื่น ๆ ที่พลาดโอกาส สามารถเฝ้ามองเหล่าปรมาจารย์ปรุงยา เกี่ยวกับวิธีการหลอมยา เพื่อศึกษาและนำไปปรับปรุงพัฒนาฝีมือต่อไป!"ต่านเซิงที่เอ่ยปากออกมา.
"น้อมรับคำสั่งสอนต่านเซิ่ง!"ทุกคนที่กล่าวต่อเขาด้วยความเคารพ!
"ทุก ๆ ท่านแน่นอนว่าคงมีคนแปลกใจแน่นอนว่าทำไมข้าถึงได้จัดงานชุมนุมหมื่นเม็ดยาขึ้น ณ สถานที่แห่งนี้!"ต่านเซิ่งกล่าวอกมาทันที.
"หืม?"แทบจะทุกคนที่ตกใจเล็กน้อย.
"ฟ้าดินมีเส้นรุ้งเส้นแวง ที่มองไม่เห็น ที่จริงแล้วมันเป็นความต้องการของวิถีสวรรค์ จึงได้กำหนดกฎเกณฑ์สถานที่ ของมันขึ้นมาเป็นไปตามกฎเกณฑ์ของฟ้าดิน กำหนดตำแหน่งจุดตัดทั้งแนวตั้งและแนวนอน ฟ้าดินนั้นมีเส้นโลหิตกระจายไปทั่วสารทิศ วิถีสวรรค์เป็นไปตามครรลองของมัน! ซึ่งแน่นอนว่าสถานที่มีปราณวิญญาณที่หนาแน่นจะเป็นจุดตัดของเส้นแวงและเส้นรุ้งที่เหมาะสม ตามแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล ได้กำหนดตำแหน่งแห่งนี้เอาไว้ ซึ่งจะให้ผลประสบความสำเร็จมากที่สุด!"ต่านเซิ่งอธิบาย.
เหล่านักปรุงยาที่ส่งเสียงฮืออยู่รอบทิศ.
"หลังจากนี้การจัดการครั้งหน้า หากว่าปรมาจารย์ท่านใดได้เป็นผู้นำในอนาคต โปรดจำข้อนี้ให้ดี เส้นรุ้งเส้นแวง การแข่งขันปรุงยานี้ จำเป็นต้องใช้วาสนาแผ่นดิน ค้นหาตำแหน่งที่ดีที่สุด ซึ่งจะช่วยในการปรุงยาได้ดีที่สุดนั่นเอง!"ต่านเซิ่งที่กล่าวต่อทุกคน.
"ขอบคุณต่านเซิงที่ชี้แนะ!"เหล่านักปรุงยาที่เอ่ยตอบรับด้วยความเคารพ.
ตานเซิ่งพยักหน้า จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองฟ้า.
เห็นแค่เพียงต่านเซิงโบกสะบัดมือ.
บนท้องฟ้า เมฆสีขาวที่ถูกลมเป่าออกไปด้วยสนามพลังสายลมในทันที.
หลังจากที่เมฆสีขาวหายไป ก็เผยให้เห็นแท่นโลหะให้เห็นในทันที!
แท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล?
หลังจากที่เมฆสลายหายไปแล้ว แท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลที่ลอยลงมาที่ลานหากแต่ยังไม่ตกลงไปถึงพื้น.
"ตูมมมมมมมมม"
บนลานในเวลานี้ เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ไม่ใช่แท่นหมื่นเม็ดยาบรรพกาลที่ล่วงหล่นกระแทกลงบนพื้นดิน หากแต่เป็นพื้นทีดินที่ยกขึ้นไปด้านบน.
แท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล มีผืนปฐพียกขึ้นรับก็หยุดลง
พื้นดินที่ยกขึ้นรับนั้นเต็มไปด้วยพลังงานที่แปลกประหลาด เชื่อมต่อกับพลังของแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล.
แท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลนั้นมีขนาดใหญ่มาก.
รอบ ๆ แท่นปรุงยานั้น มีวงแหวนสีทองที่หมุนวนซึ่งมีขนาดรัศมีพันจั้ง ปกคลุมแท่นเอาไว้.
รอบ ๆ แท่นปรุงยานั้นมีบันไดเก้าขั้น เชื่อมต่อกับแท่นปรุงยา.
บนลานเวทีมีวงแหวนวาสนาสามชั้นแยกสูงขึ้นไป.
บนสุดนั้นมีอันเดียว และถัดมามี 16 วงขนาดใหญ่รวมทั้งหมด 4 ชั้น นับรวมทั้งหมด 64 วง.
สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองไปยังแท่นเวทีหมื่นเม็ดยาบรรพกาล สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยวาสนาแผ่นดินและวาสนากรรมมากมาย เดิมทีเวทีปรุงยาแท่นหมื่นเม็ดยาบรรพกาลนั้นมีความสามารถในการรวบรวมวาสนาอยู่แล้ว แม้ว่าจะมีวาสนาไม่มาก หากแต่ไม่ได้ด้อยกว่าวาสนาของราชวงศ์จักรพรรดิแต่อย่างใด กลุ่มก้อนวาสนานั้นมีไม่น้อยเลย.
เป็นเรื่องที่แปลกมากที่สามารถรวมรวมกรรมวาสนาและวาสนาแผ่นดินเข้าด้วยกัน เป็นอะไรแปลกใหม่ไม่มีใครเคยเห็น.
ต่านเซิงหลงหู่ที่ก้าวขึ้นไปด้านบน ขึ้นใบบนแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลช้า ๆ .
ต่านเซิงที่กวาดตามองรอบ ๆ พร้อมกับกล่าวออกมาว่า "ปรมาจารย์ปรุงยาทั้ง 72 ที่ได้รับเลือก โปรดเลือกตำแหน่ง! ปรุงยาตามตำแหน่งของกำลังตัวเอง! ซึ่งมีอยู่ทั้งหมด 81 บ่อ บ่อขนาดใหญ่ 16 บ่อ บ่อรอง 64 บ่อ เชิญทุกท่านเลือกให้เหมาะสมตามเม็ดยาเทวะที่แข็งแกร่งที่สุดที่ตัวเองสามารถปรุงได้! ในเวลานี้ทุกท่านสามารถเลือกผู้ช่วยขึ้นมาบนเวทีได้สองคน!"
เม็ดยาเทวะ แน่นอนว่ามีเพียงแค่เม็ดยาระดับเก้าเท่านั้นถึงจะเรียกเม็ดยาเทวะ นี่คือแท่นปรุงยาที่เหมาะสมที่สุด ที่จะใช้ในการปรุงยา เม็ดยาเทวะ!
"ต้องใช้เวลานานเท่าใด?"จงซานที่จ้องมองไปยังเป่าเอ๋อ.
"การหลอมเม็ดยาระดับเก้านั้น อาจจะใช้เวลาราว ๆ หนึ่งเดือน หากแต่สิ่งที่ข้าต้องการหลอมนั้นไม่ใช่แค่เพียงเม็ดยาระดับเก้าเท่านั้น! อาจจะต้องใช้เวลาสักเล็กน้อยราว ๆ สามเดือน."เป่าเอ๋อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย!
ไม่ได้เตรียมหลอมเม็ดยาระดับเก้าอย่างงั้นรึ? เช่นนั้นกำลังหลอมเม็ดยาเซียนงั้นรึ?
จงซานที่เผยแววตาประหลาดใจออกมา.
เป่าเอ๋อที่เห็นท่าทางจงซาน นางที่ขยิบตาให้ วิ้ง วิ้ง!
"เจ้ามั่นใจอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวด้วยความอัศจรรย์ใจ.
เม็ดยาเซียนอย่างงั้นรึ? ไม่มีทาง ดูจะเกินจริงไปหรือไม่!
"ข้ามีตำราหมื่นเม็ดยาบรรพกาล(ตำยานิรันดร)และยังมีเตาปรุงยาสวรรค์และโลก ตอนนี้มีแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลแล้ว ข้ามั่นใจว่าจะทำได้ 60 เปอร์เซ็นต์ ไม่เช่นนั้นข้าจะเตรียมวัตถุดิบมากมายมาเพื่อทำอะไร? อย่างไรก็ตาม ข้าต้องทำให้ดีที่สุด ดังนั้นจึงต้องขอให้หลิงเอ๋อเป็นคนช่วย!"เป่าเอ๋อที่จ้องมองไปยังหลิงเอ๋อ.
"ข้ารึ?"ดวงตาของหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
"ใช่แล้ว ข้าต้องการใช้ประโยชน์จากหงสาเพลิง โดยการใช้เพลิงหนานหมิงหลีในการหลอมยา!"เป่าเอ๋อกล่าวยืนยัน.
"เพลิงหนานหมิงหลีอย่างงั้นรึ? เสี่ยวหง? เจี่ยเจี๋ย โปรดวางใจข้าจะช่วยท่านเอง หากว่าเสี่ยวหงไม่ช่วยล่ะก็ ข้าก็จะไม่ให้มันกินข้าวเลย!"หลิงเอ๋อกล่าวออกมาในทันที.
หงสาเพลิงที่กินเม็ดขาววิญญาณเพลิง ได้ยินคำพูดดังกล่าวถึงกับชะงัก ละล้าละลักเลยทีเดียว.
"ระวังด้วย!"จงซานกล่าว.
"อืม!"เป่าเอ๋อพยักหน้า.
"หลิงเอ๋อ จื่อเห่า เจ้าทั้งสองมาช่วยข้า!"เป่าเอ๋อกล่าว.
ทั้งสองพยักหน้ารับ หลิงเอ๋อรับผิดชอบในการควบคุมหงสาเพลิง ส่วนจื่อเห่าแน่นอนว่าฝึกฝนวิชาบำเพ็ญสายเปลวเพลิง การหลอมยาในครั้งนี้ นอกจากวิชาลับของนางแล้ว จื่อเห่ายังจำเป็นการการควบคุมเปลวเพลิงด้วยนั่นเอง.
เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาต่างก็ก้าวขึ้นสู่ลานปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลแล้ว.
สวีฟู่ที่มีเพียงไป่เย่ เพราะว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินนำคนมาสองคนเท่านั้นเอง.
"ทุก ๆ ท่านควรจะเลือกบ่อปรุงยาให้เหมาะสม คัดเลือกอย่างระมัดระวัง แม้ว่าลึกเข้าไปยังตรงกลางจะยิ่งสามารถหลอมเม็ดยาระดับสูงขึ้นได้! หากแต่ไม่ได้เหมาะกับทุกเม็ดยา ไม่ว่าจะเป็นบ่อรอง หรือบ่อตรงกลางก็ล้วนแล้วแต่ไม่ได้ด้อยกว่ากันทุกอย่างขึ้นกับความเหมาะสมของเม็ดยาที่จะหลอม!และอีกอย่างหลุมตรงกลางนั้นยังไม่มีเตาปรุงยาใดที่สามารถทนพลังมันได้!"ต่านเซิงกล่าว.
ขณะที่ต่านเซิงกล่าวนั้น ปรมาจารย์ปรุงยาหลายคนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เตาปรุงยาของวิเศษระดับเก้าของพวกเขาไม่สามารถนำเข้าไปยังบ่อที่อยู่ตรงกลางได้อย่างงั้นรึ?
