เป่าเอ๋อที่ใช้วิชาลับหยุดกระบวนการ สายตาที่แสดงท่าทางประหลาดใจ ก่อนที่จะหันหน้าไปมามองจงซาน ซึ่งจงซานเต็มไปด้วยความโกรธจ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่ด้านข้าง.

ใบหน้าของเป่าเอ๋อที่แข็งค้าง ก่อนที่จะหันหน้าไปมองเตาปรุงยา สะบัดมือ นำกากยาทั้งหมดที่อยู่ด้านในมาวางบนถาดหยก.

"นี่เจ้า..........."ทันใดนั้นเป่าเอ๋อที่จ้องมองด้วยสายตาเย็นชาไปยังเจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยา.

เขาที่หลบตาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แสดงท่าทางเหมือนว่าตัวเองบริสุทธิ์.

บางทีก่อนหน้านี้เพราะหงสาเพลิงได้ช่วยต่านเซิ่งเอาไว้ ต่านเซิงจึงได้ให้ความสนใจเป่าเอ๋อ

"สหายเตาเชวียน กลั่นยาเสียอย่างงั้นรึ?"ต่านเซิงที่สอบถามออกมา.

"ต่านเซิงหลงหู่ ข้าหวังว่าท่านจะให้คำอธิบายต่อข้าได้!"สายตาของเป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.

โดยทั่วไปเล่านักปรุงยานั้นจะคาดหวังและมั่นใจในตัวเอง หากว่าหลอมยาเสียเกิดบางอย่างที่คาดไม่ถึงนั้นจนยาเสียนั้น ส่วนมากพวกเขาจะเต็มไปด้วยความผิดหวังและห่อเหี่ยวใจ ซึ่งต่างจากเป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว โกรธเกรี้ยวอย่างงั้นรึ?

"เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"ต่านเซิงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยาของท่านจงใจที่จะกลั่นแกล้งข้า ข้าต้องการใส่น้ำ 18 ขวด แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใส่น้ำมันผสมลงไปด้านใน เขาไม่รู้รึอย่างไร? ว่าการปรุงยาหากพลาดเพียงนิดเดียว ผลของมันจะแตกต่างกันหลายโยชน์? เตาปรุงยาของข้าที่กำลังจะเสร็จสิ้น กลับถูกทำลายโดยคนของท่าน!"เป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.

เป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว เป็นเหตุให้คนมากมายที่จ้องมองมา.

เกิดอะไรขึ้น?

ทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความอยากรู้ สตรีผู้นี้กลั่นยาเสีย กลับโกรธเกรี้ยวอย่างงั้นรึ?

"เรื่องนี้?"ต่านเซิ่งหลงหู่ที่จ้องมองไปยังคนรับใช้.

"ไม่มีทาง ผู้น้อยจะกล้าได้อย่างไร ผู้น้อยเป็นนักปรุงยา ไม่มีทางกระทำเรื่องเช่นนั้นได้ นางไร้ความสามารถ จึงได้กล่าวโทษข้า!"เจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยาที่ปฏิเสธเสียงแข็ง.

เซิ่งต่านหลงหู่ที่หรี่ตาจ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยา.

เจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยาที่ร่างกายสั่นสะท้าน ทว่าก็ยังคงกัดฟันทำไม่รู้ไม่ชี้.

คนที่จับจ้องมากมายมากขึ้นและก็มากขึ้น.

เจ้าหน้าที่ฉ้อฉลรึ?

"สหายเต๋าเชวียน เรื่องนี้ข้าจะสืบสวนให้อย่างแน่นอน ส่วนการหลอมยาของเจ้าที่เสียหายไปนั้น ข้าคงบอกได้แค่ว่าน่าเสียดาย! หลังจากจบการแข่งขันหมื่นเม็ดยา ข้าจะจัดการด้วยตัวเอง!"ต่านเซิงหลงหู่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม.

ต่านเซิงหลงหู่เองก็สามารถมองเห็นความผิดปรกติของเจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยาได้ นอกจากนี้คนภายในตำหนักหลวงนั้นก็มีหลายคนที่น่าสงสัยเช่นกัน หากแต่เขาไม่มีหลักฐาน หากว่าฝ่าบาทไม่สามารถควบคุมคนเหล่านั้นได้ ราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนเองก็ต้องตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ .

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ต่านเซิงหลงหู่ไม่สามารถลงโทษเจ้าหน้าที่ผู้นี้ได้.

เพราะว่าตราบเท่าลงโทษเขา นั่นก็แปลว่าเป่าเอ๋อจะได้รับโอกาสใหม่ และต้องใช้วัตถุดิบใหม่ไม่ใช่รึ? มันไม่ง่ายนัก ซึ่งมีเหล่านักปรุงยาก่อนหน้านี้ที่ปรุงยาเสียไป หากว่าพวกเขาเรียกร้องบ้างจะอธิบายพวกเขาได้อย่างไร?

แน่นอนว่าหากคนเหล่านั้นที่ปรุงยาเสียไป หากไม่ยินยอมสร้างปัญหาเกิดขึ้น ในเวลานั้นงานชุมนุมหมื่นเม็ดยาก็จะพังทลายไม่เป็นท่า.

กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลานี้ ไท่ต่านหลงหู่จึงทำได้แค่กล่าวว่าเสียใจเท่านั้น.

หลังจากเสร็จงานชุมนุมหมื่นเม็ดยาจะสอบสวนอย่างงั้นรึ?

เป่าเอ๋อไม่ใช่คนโง่ ย่อมรับรู้ความคิดของต่านเซิ่งได้ นางคิดว่าต่านเซิงเองก็ไม่สามารถกระทำอะไรได้ สายตาของนางที่จ้องมองอย่างเย็นชาให้กับต่านเซิง.

"ชิ!"เป่าเอ๋อแค่นเสียงเย็นชา จากนั้นก็หันหน้าไปมองผู้ช่วยปรุงยา.

เป่าเอ๋อจ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่ปรุงยาด้วยสายตาเย็นชาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า "เรื่องในวันนี้ ข้าจะให้เจ้าชดใช้อย่างสาสมแน่ ไม่มีใครสามารถช่วยเจ้าได้!"

หลังจากแค่นเสียง เป่าเอ๋อหันหน้ากลับ ไม่สนใจใคร ๆ ทว่ายังคงจดจ้องมองไปยังวัตถุดิบที่เหลืออยู่เล็กน้อย.

เซิ่งต่านหลงหู่ที่จ้องมองเป่าเอ๋อพลางขมวดคิ้ว ฝืนยิ้มออกมา จากนั้นก็จ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่คนดังกล่าวด้วยสายตาที่เย็นชา.

เป่าเอ๋อที่ตรวจสอบวัตถุดิบที่ยังคงเหลืออยู่.

ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็จับจ้องมองด้วยท่าทางตื่นตะใจ เป่าเอ๋อเวลานี้เหลือวัตถุดิบ 12 อย่าง จาก 92 อย่าง เวลานี้ไม่เพียงพอที่จะหลอมเม็ดยาระดับ 8 ได้เลย นอกจากนี้วัตถุดิบที่เหลือ 12 ชนิดนี้ ยังไม่สามารถสร้างเม็ดยาอะไรได้เลยด้วยซ้ำ.

เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลอมเม็ดยาระดับแปดขึ้นมาได้.

นางต้องการอะไร?

เป่าเอ๋อยังไม่ยอมแพ้ ทว่าเหลือวัตถุดิบไม่มากนัก นางที่แยกวัตถุดิบ ก่อนที่จะนำมันลงเตาปรุงยาในทันที.

เป่าเอ๋อที่ใช้วิชาลับกายกลาง พร้อมกับจุดไฟขึ้น เริ่มหลอมยาอีกครั้ง.

ทุกคนที่จ้องมองไปยังเป่าเอ๋อด้วยความตื่นตกใจเล็กน้อย นางต้องการทำอะไร?ใช้วัตถุดิบที่เหลือปรุงยาขึ้นมาใหม่ เรื่องนี้ไม่มีทางเพียงพอ นางยังคิดจะปรุงยาต่ออีกรึ?

ปรุงยาต่ออย่างงั้นรึ?

ทว่าในเวลาเดียวกันผู้ช่วยปรุงยาไม่สามารถอยู่ได้แล้ว เขาที่หาโอกาส ลอบหนีไปอย่างช้า ๆ .

"หนีรึ?"ผู้ช่วยปรุงยาคนดังกล่าวที่ถูกชายชุดสีแดงออกมาขวางในทันที.

เป็นจื่อเห่าที่จงซานสั่งไปขวางทางเอาไว้นั่นเอง.

"เจ้า ต้องการทำอะไร?"ผู้ช่วยปรุงยาคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.

"ไม่ได้ทำอะไร หากแต่เจ้าไม่สามารถไปใหนได้!"จื่อเห่าแค่นเสียงเย็นชา.

จากนั้นเขาก็ถูกปิดผนึกพลังฝึกตนทันที ก่อนที่จะถูกจับมาอยู่ด้านหน้าจงซาน.

"เจ้าต้องการทำอะไร?"ผู้ช่วยปรุงยาคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.

"!เจ้าบังอาจทำให้นางโกรธ!"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.

"เจ้ารู้ไหมที่นี่ที่ใหน เจ้าต้องการทำอะไร? ต่านเซิง ช่วยข้าด้วย!"ผู้ช่วยปรุงยาที่ร้องออกมา.

กับเสียงร้องของเขา ที่เรียกร้องความสนใจให้คนรอบ ๆ หันมามอง.

"หุบปาก! อยู่ตรงนั้น ห้ามไปใหน!"แววตาที่เย็นชาของต่านเซิงหลงหู่เอ่ยออกมา.

เจ้าหน้าที่ช่วยปรุงยาที่ถูกดุเสียงดัง ทันใดนั้นได้แต่ก้มหน้า ไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีก.

ผู้ช่วยปรุงยาคนดังกล่าวไม่สามารถไปใหนได้ ส่วนสายตาคนอื่น ๆ นั้นก็เปลี่ยนไปจดจ้องมองเป่าเอ๋อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่านเซิ่ง สวีฝู ไท่จื่อฉงเทียน!

ภายในลาน มีหลายคนที่เริ่มหลอมเม็ดยาระดับแปดได้แล้ว เพิ่มขึ้นคนแล้วคนเหล่า.

ส่วนที่เตาของเป่าเอ๋อนั้น เป่าเอ๋อที่เปิดเตาออก ทุกคนที่คิดว่านางจะใช้เพียงวัตถุดิบเล็กน้อยเท่านั้น ทว่าเป่าเอ๋อที่เปิดเตาขึ้นมา ซึ่งก่อนหน้านี้นางได้ใส่วัตถุดิบที่เหลือลงไปก่อนแล้วนั่นเอง ทว่าเป่าเอ๋อที่ทำให้ทุกคนต้องตื่นตะลึงอีกครั้ง.

เป่าเอ๋อที่สะบัดเถ้ายาที่เอาออกมาวางอยู่บนถามหยกขึ้นมาใส่ลงไป.

ใช่แล้ว มันคือเถ้าที่เสียก่อนหน้านี้ ตอนนี้มันเป็นเหมือนกับกากยา พร้อมกับใส่ลงไปในเตาหลอมทันที.

เหล่านักปรุงยาทุกคนที่ดวงตาเบิกกว้าง นี่ทำอะไร? ใช้กากเถ้ายามาหลอมใหม่อย่างงั้นรึ? ไม่มีทาง ไม่ว่าอยากไรก็ไม่สามารถหลอมเม็ดยาระดับแปดได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน.

ทว่านี่คือความจริง ทว่าเถ้ายาเหล่านี้หาได้ใช้ส่วนผสมหลัก มันคือสวมผสมรองนั่นเอง.

ในเวลานี้ เป่าเอ๋อที่เริ่มหลอมสกัดกลั่นยา แม้ว่าทุกคนไม่อยากเชื่อ ทว่าก็ยังคงจ้องมองอย่างสนใจ.

ส่วนจงซานเวลานี้หันหน้าจ้องมองไปยังไท่จื่อฉงเทียนที่อยู่ไม่ไกลออกไป ด้วยแววตาที่เย็นชา.

แน่นอนว่าจงซานย่อมรับรู้ได้ถึงต้นตอ แม้ว่าจะไม่ต้องการแหวกหญ้าให้งูตื่น ไม่ต้องการสังหารไท่จื่อฉงเทียน ทว่ากับการที่เขาหาเรื่องนี้คงยากที่จะยอมได้.

กับรอยยิ้มที่เย็นชาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย สายตาของจงซานที่กวาดตามองลงไปยังสนามการแข่งขันอีกครั้ง.

สายตาของเขาที่จ้องมองไปยังปรมาจารย์ปรุงยาของต้าสุ่ย.

ในเมื่อเจ้าเจ้าเป็นคนเริ่มก่อน คิดว่าข้าจะย่อมง่าย ๆ อย่างงั้นรึ?

จงซานที่จ้องมองไปยังปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ย ซึ่งตอนนี้กำลังดูดซับปราณรอบ ๆ เข้ามาด้านในเตาปรุงยา ดูเหมือนว่ากำลังจะควบเม็ดยาอยู่.

สายตาของจงซานที่จ้องมองไปยังเตาปรุงยา ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา ก่อนที่จะค่อย ๆ ปล่อยหมอกหงหลวนส่งออกไปยังเตาปรุงยาของเขา.

หมอกหงหลวนที่เป็นเหมือนกับยากระตุ้นทางเพศ เวลานี้มันได้ถูกส่งเข้าไปในเตาปรุงยา แม้ว่าจะไม่รู้ผลที่จะออกมาก็ตาม!

เตาปรุงยาของเขาที่กำลังดูดซับหมอกหงหลวนเข้าไป จงซานที่ส่งหมอกหงหลวนหล่อเลี้ยงเตาของเขาเรื่อย ๆ .

ปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ยที่รู้สึกไม่ถูกต้อง หากแต่ก็ไม่สามารถหาสาเหตุได้ หมายความว่าอย่างไร?

แม้ว่าเขาจะพบว่าการปรุงยาของเขานั้นจะดูไม่ถูกต้อง ทว่าจวนจะเสร็จสิ้นกระบวนการแล้ว เช่นนั้นเขาจึงได้ทำการสกัดกลั่นยาต่อไป.

จากนั้นไม่นาน รอบ ๆ เตาปรุงยาเวลานี้คาดไม่ถึงเลยว่าจะส่องประกายแสงสีชมพูออกมา.

"ไม่ถูกต้อง! ไม่ได้การแล้ว!"ปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ยที่จ้องมองด้วยแววตาที่แปลกประหลาด.

"ตูมมมมมมมมมมม"

เกิดระเบิดที่น่าตื่นตะลึงขึ้น คาดไม่ถึงเลยว่าเตาจะระเบิด เตาปรุงยาที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ การหลอมยานี้พังทลาย จนทำให้เตาปรุงยาระเบิด เสียงดังสนั่นหวั่นไหว สายฟ้าที่ลั่นแปบ ๆ บนท้องฟ้า.

เหล่าคนมากมายที่จ้องมองตัวสั่น.

กับการที่เตาระเบิดนี้ สร้างผลกระทบด้านจิตใจของทุกคนไม่น้อย.

น่าเศร้า น่าผิดหวังอย่างที่สุด ไม่ใช่ว่าหลอมยาเป็นกากของเสีย ทว่ากลับทำให้เตาระเบิดออกมา.

มองไปยังตำแหน่งของปรมาจารย์ต้าสุ่ยอยู่ก่อนหน้านี้เป็นหลุมลึกขนาดใหญ่จมลงใต้ดิน คาดไม่ถึงว่าเตาปรุงยาจะระเบิด และยังมีเหล่านักปรุงยาอีกจำนวนหนึ่งที่ต้องโชคร้ายไปด้วย กับการระเบิดของเตาปรุงยาครั้งนี้ จบกัน เม็ดยาของพวกเขาเสียหายไปหมด.

เหล่านักปรุงยาจำนวนไม่น้อย ที่จ้องมองอย่างขุ่นเคืองไปยังปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ย.

พวกเขาที่ได้รับความเสียหายไปด้วย กับการระเบิดของเตาปรุงยาในครั้งนี้ คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า เตาปรุงยานี้จะระเบิดเช่นกัน เป็นไปได้อย่างไร?

ปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ยที่กลับมาอยู่ข้างการไท่จื่อฉงเทียน ใบหน้าที่ยังคงงงงวย ไม่คาดคิด ไม่เข้าใจแม้แต่น้อยว่าทำไมเตาปรุงยาของตัวเองถึงได้ระเบิด?

ส่วนนักปรุงยาอีกหลายคนที่ยังคงจ้องมองไปยังตำแหน่งของไท่จื่อฉงเทียน พวกเขาที่ไม่สามารถทำอะไรได้แต่กัดฟันกำหมัดแน่น ที่ต้องออกจากการแข่งขัน ด้วยผลของการระเบิดของเตาปรุงยา.

ไท่จื่อฉงเทียนที่จ้องมองไปยังปรมาจารย์ปรุงยาที่อยู่ข้าง ๆ แววตาที่แสดงท่าทางประหลาดใจ และโกรธเกรี้ยวไปพร้อม ๆ กัน!

"ฮึ!"ไท่จื่อฉงจื่อที่แค่นเสียงเย็นชา.

"ไท่จื่อโปรดอภัย ผู้น้อยไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นไปไม่ได้ ข้าปรุงยามาหลายครั้งแล้ว ไม่เคยพลาดเลย!"นักปรุงยาต้าสุ่ยที่แสดงท่าทางงงงวยไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น.

ดูเหมือนว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยจะหมดโอกาสได้แท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลแล้ว จะไม่ให้ไท่จื่อฉงเทียนโกรธได้อย่างไร? เขาที่แสดงออกมาว่านักปรุงยาต้าสุ่ยนั้นแข็งแกร่งที่สุด นี่ไม่เท่ากับว่าถ่มน้ำลายรดหน้าตัวเองหรอกรึ?

ไท่จื่อฉงเทียนที่โกรธเกรี้ยวมากขึ้นและก็มากขึ้น.

"ไว้รอกลับไป ค่อยพูดอีกครั้ง!"ไท่จื่อฉงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.

"ครับ!"ปรมาจารย์ปรุงยาต้าสุ่ยที่เผยท่าทางอับอายออกมา.

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด