Chapter 570 หลอมยา.
ไท่จื่อฉงเทียน มารับเซิ่งต่านหลงหู่อย่างงั้นรึ?
มาขวางงานการแข่งขันหมื่นเม็ดยา? เพื่อมาเชิญเซิ่งต่านอย่างงั้นรึ?
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังสายตาเดียวกัน จดจ้องมองไปยังที่นั่งโซนทิศเหนือ.
ใบหน้าของไท่จื่อฉงเทียนที่ยโสโอหัง ไร้ซึ่งยางอาย! ดวงตาลุกโชนด้วยเปลวเพลิงจ้องมองไปยังเซิ่งต่านหลงหู่.
เซิ่งตานหลงหู่ที่เต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนที่จะอดกลั้นเอาไว้ เผยยิ้มออกมา "เซิ่งซ่างต้าสุ่ยมีปรารถนาดี หลานหลงหู่ต้องขอขอบคุณ ทว่าข้าคือคนของราชวงศ์จักรพรรดิหลานเหยี่ยน แน่นอนย่อมไม่มีทางแปรพักตร์ ชีวิตข้าหลานหลงหู่มอบให้ราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนเพียงแห่งเดียว.
หลานหลงหู่ที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น ช่างเป็นคนที่มีจิตใจที่ห้าวหาญนัก!
"จริง ๆ รึ? ข้าคิดว่าเจ้าควรที่จะถวายรับใช้ให้กับราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยจะเป็นการดี."ไท่จื่อฉงเทียนที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย ไม่กล่าวโต้เถียงหลานหลงหู่อีก.
"หากว่าต้องการเข้าร่วมงานปรุงยา เชิญเข้าประจำที่นั่งอันทรงเกียรติ หากว่าเพียงต้องการมาบังคับข้างานชุมนุมหมื่นเม็ดยาย่อมไม่ยินดีต้อนรับ!"หลานหลงหู่แค่นเสียงเย็นชา.
"แน่นอนว่าพวกเราต้องการจะเข้าร่วมแข่งแน่ ทว่าเพียงแค่ต้องการบอกกล่าวต่อตานเซิ่งก่อนเท่านั้น!"ไท่จื่อฉงเทียนที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
จากนั้นเขาก็นำเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าประจำที่ของตัวเอง ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กับตำแหน่งของสวีฝู่.
ทุกคนทั่วลานแข่งเวลานี้ น่าก็จ้องมองเป็นสายตาเดียวกันจ้องมองไปยังทีมของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย หลาย ๆ คนที่เผยแววตาหวาดกลัวขึ้นมาเช่นกัน ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยนั้นช่างอหังการนัก! ไร้ซึ่งยางอาย!
ช่างพูดจาเอาแต่ใจนัก!เชิญเซิ่งต่านรึ? เป็นกลุ่มคนที่ไม่สนใจหลักการของสวรรค์แห่งนี้เลยรึ?
แน่นอนว่าปรมาจารย์ปรุงยาย่อมมีสิทธิ์ในการเลือกทำงานให้กับที่ใหน ทว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย ไร้ซึ่งหลักการ คิดที่จะใช้กำลังบังคับเลยรึ?
เซิ่งต่านหลงหู่ที่จ้องมองไปยังไท่จื่อฉงเทียน ก่อนที่จะหันหน้าไปยังทิศทางของจงซาน จดจ้องมองไปยังหงสาเพลิงที่กำลังกินอาหารอยู่ จับจ้องมองจงซาน ท้ายที่สุดก็พยักหน้าให้ด้วยความซาบซึ้ง.
จงซานที่พยักหน้ารับเป็นมารยาท ทว่าภายในใจนั้นได้ครุ่นคิดและตัดสินใจบางอย่างเอาไว้หลายร้อยอย่าง.
หมายความว่าอย่างไรกับคำพูดของไท่จื่อฉงเทียนก่อนหน้านี้? เขาที่กล่าวราวกับว่าต่านเซิ่งจะต้องเข้าร่วมราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ? ทำไมถึงได้มั่นใจขนาดนั้น? ต่านเซิงที่เป็นคนที่มีเชื้อสายราชวงศ์ของราชวงศ์หลานเหยี่ยน เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะแยกตัวออกไป มีเพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนไม่มีอยู่เท่านั้น!
คิดได้ดังนั้น จงซานที่จ้องมองไปยังราชันย์ของราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยน หลานเทียนยวี.
หลานเทียนยวี ที่มีเพียงระดับจักรพรรดิแท้เนื่องจากสืบบัลลังก์จากราชันย์รุ่นก่อน ด้วยประสบการณ์แล้ว และความสามารถ จะสามารถปกป้องราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนได้อย่างงั้นรึ?
ส่วนไท่จื่อฉงเทียน หลังจากที่นั่งแล้ว ได้จ้องมองไปยังกลุ่มของจงซาน ดวงตาที่หรี่เล็กลง แววตาที่มืดครึ้มเย็นชา.
คนกลุ่มนี้ได้ทำให้แผนการของเขาเสียหาย ไม่คิดเลยว่าจะกล้าขวางทาง แผนการของเขาอย่างงั้นรึ?
ไท่จื่อฉงเทียนที่โบกมือเรียกขันทีคนหนึ่งเข้ามา.
"คนพวกนั้นเป็นใคร?"ไท่จื่อฉงเทียนสอบถาม.
"เป็นกลุ่มคนของสำนักไท่ต่าน!"ขันทีที่เอ่ยตอบในทันที.
คนอื่น ๆ นั้นอาจจะไม่คิดอะไร ทว่าจงซานพบว่าสถานการณ์นั้นแปลกประหลาด เหล่าขันทีราวกับว่าเชื่อฟังและเคารพไท่จื่อฉงเทียนราวกับว่าเขาเป็นประมุขของที่นี่.
กับความแปลกประหลาดนี้ จงซานที่จ้องมองไปยังหลานเทียนยวี ภายในใจที่รู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาทันที!
ใบหน้าของคนทั้งสองที่แตกต่างกันมาก คนหนึ่งที่ขัดแย้งกันอย่างหนัก ทว่าอีกคนกลับดูไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย.
สวีฝู่! ตอนนี้ยังคงนั่งอย่างสงบ ไม่ได้สนใจกับบรรยากาศที่คุกรุ่นนี้เลย เพียงแค่จดจ้องมองหงสาเพลิงด้วยความประหลาดใจ.
ทุกคนที่เข้ามาเรียบร้อยในเวลานี้.
กับการปรากฏตัวของไท่จื่อฉงเทียนนั้นทำให้การแข่งขันไม่สนุกไปในทันที หากแต่ก็ต้องดำเนินต่อไป.
งานแข่งขันหมื่นเม็ดยา เป็นต่านเซิงหลงหู่เป็นผู้จัด แน่นอนว่าทุกอย่างต้องดำเนินตามเขา.
หลงหู่ที่ก้าวมาด้านหน้า ลานแข่งขัน สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น ทุกคนเวลานี้ล้วนเปลี่ยนเป็นเงียบไปในทันที.
"งานชุมนุมหมื่นเม็ดยานั้น หนึ่งพันปีจะจัดขึ้นครั้งหนึ่ง! ข้ารู้สึกขอบคุณทุกท่าน สหายปรมาจารย์ปรุงยาทุกคนที่มาร่วมงาน สหายเก่าแก่ การแข่งขันชุมนุมหมื่นเม็ดยาในวันนี้จะเปิดโอกาสให้กับเหล่าปรมาจารย์หน้าใหม่เพื่อก้าวเข้าสู่นักปรุงยาระดับสุดยอดของทวีปศักดิ์สิทธิ์!"ต่านเซิ่งหลงหู่ที่เอ่ยกล่าวเปิดงาน.
ทุกคนที่ต่างตั้งใจฟัง ต่านเซิงนั้นเป็นคนเช่นใด แน่นอนว่าพวกเขาย่อมไม่กล้ากล่าวขัดได้ เสียงที่ดังนั้นก้องกังวานไปทั่ว เหล่าผู้คนมากมายที่นิ่งงันรอฟังผู้นำการแข่งขันในครั้งนี้.
ต่านเซิ่งนักปรุงยาที่มีสถานะสูงที่สุด คนที่จะได้รับฉายาต่านเซิ่งนั้น จะต้องได้รับอันดับหนึ่งในการแข่งขัน ต่านเซิงหลงหู่นั้นได้รับฉายานี้มาสามครั้งแล้ว นั่นก็หมายความว่าตลอดสามพันปีมานี้ ไม่มีใครสามารถเทียบเขาได้.
"ข้าคิดว่า การแข่งขันหมื่นเม็ดยานั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือ แท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล ผู้ที่จะได้เป็นเจ้าของ ก็คือนักปรุงยาทั้ง 988 ที่จะได้แท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลไปครอง!"ต่านเซิงหลงหู่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
สายตาของทุกคนต่างก็จ้องมองต่านเซิง แน่นอนว่าสิ่งที่ดึงดูดพวกเขาเข้ามานั้นก็คือแท่นปรุงยา หมื่นเม็ดยาบรรพกาล หากไม่มีสิ่งของดังกล่าวแล้ว คนที่มาที่นี่คงมีไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ.
"ผู้ที่จะได้เป็นเจ้าของแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลมีได้คนเดียว ทว่าในการแข่งขันนี้พวกเราจะทำการคัดนักปรุงยา 81 คนจากจำนวน 988 คน โดยใช้กฎการแข่งขันเดิม คนที่ผ่านเข้ารอบทั้ง 81 คนนี้จะได้เข้าแข่งขันชิงแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล."ต่านเซิงหลงหู่ที่กล่าวอธิบาย.
"แล้วจะเลือกคน 81 คนอย่างไร? "นักปรุงยาผู้หนึ่งที่เอ่ยสอบถามออกมา.
เห็นชัดเจนว่าเขาเพิ่งเข้าร่วมการแข่งขันหมื่นเม็ดยาครั้งแรก.
"เฮ้เฮ้ เจ้าเพิ่งเป็นปรมาจารย์ปรุงยาอย่างงั้นรึ?"ต่านเซิงหลงหู่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ ต่านเซิง! การแข่งขันครั้งที่แล้วข้ายังไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วม!"ปรมาจารย์ปรุงยาคนดังกล่าวตอบ.
"อืม!"ต่านเซิงหลงหู่พยักหน้า.
"การลงทะเบียนนั้นได้คัดคนโดยการหลอมเม็ดยาระดับเจ็ด แน่นอนว่าการคัดคนในรอบนี้ก็คือการหลอมเม็ดยาระดับแปดนั่นเอง!"
"หืม? หลอมเม็ดยาระดับแปด เพื่อคัดคน 81 คนอย่างงั้นรึ!"ปรมาจารย์ปรุงยาขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้วการหลอมเม็ดยาระดับแปดนั้นเป็นเพียงเรื่องเล็ก ทว่าวัตถุดิบที่ข้าได้เตรียมไว้ให้หลอมเป็นเม็ดยาระดับแปด ไม่ใช่เรื่องง่าย ข้าได้เตรียมวัตถุดิบ 36 ชนิดเอาไว้ แต่ละอย่างมีจำนวนหนึ่งจิน เพื่อหลอมให้ได้เพียงครั้งเดียว คนทั้งหมด 988 คน จะต้องใช้วัตถุดิบที่เตรียมไว้เท่านั้น เพื่อหลอมเป็นเม็ดยาระดับแปด! นอกจากวิชาลับแล้ว ปรมาจารย์ปรุงยาทุกคนไม่สามารถใส่อะไรลงไปได้ เอาล่ะให้ให้ทุกคนโชคดี!"ตานเซิงหลงหู่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอบคุณตานเซิ่งที่ชี้แนะ!"ปรมาจารย์ปรุงยากล่าวรับ.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องขอบคุณ เจ้าไม่ถามข้าก็ต้องอธิบายต่อทุกคนอยู่แล้ว การหลอมยาเริ่มขึ้นได้ ทุก ๆ ท่านที่ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้ามายุ่งวุ่นวายโดยเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นจะถูกไล่ออกไปจากลานการแข่งขันในทันที!"ตานเซิงหลงหู่ที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
"น้อมรับคำสั่งต่านเซิง!"ทุกคนที่เอ่ยปากรับคำพร้อม ๆ กัน.
จากนั้น บนลานการแข่งขัน เหล่าเจ้าหน้าที่ก็นำเตาปรุงยาจำนวน 988 หม้อมาวาง.
เตาปรุงยาทุกเตาที่เหมือนกันเป็นอย่างมาก และมีลายสัญลักษณ์ที่เหมือนกันด้วย และที่ด้านข้างนั้นได้มีการจัดเตรียมวัตถุดิบ 36 ชนิดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ข้าง ๆ เตาจะมีเจ้าหน้าที่ในการดูแลวัตถุดิบให้.
"ปรมาจารย์ทุกท่าน เชิญ!"ต่านเซิงที่โบกมือทันที.
เหล่าปรมาจารย์ปรุงยาที่ลงมายังสนาม พร้อมกับเลือกเตาปรุงยา.
เป่าเอ๋อจ้องมองมายังจงซาน จงซานพยักหน้าให้ เป่าเอ๋อที่เผยยิ้มงดงาม ก่อนที่จะก้าวลงไปด้านล่าง.
การคัดคนรอบแรกนั้น เป็นการตรวจสอบทักษะที่แท้จริง สำหรับทักษะของเป่าเอ๋อ ที่เป็นเจ้าสำนักไท่ต่าน ความสามารถของเป่าเอ๋อนั้นมีความละเอียดเป็นอย่างมาก แม้แต่อาวุโสทั้งสามยังด้อยกว่า ดังนั้นนางจึงได้รับความสำคัญนับตั้งแต่ยังเป็นปุถุชนแล้ว.
ที่ด้านหน้าเป่าเอ๋อนั้นเป็นเตาปรุงยาขนาดใหญ่ที่มีขนาดสามจั้ง เป่าเอ๋อที่เดินรอบ ๆ เตาปรุงยา พร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะเริ่มจุดเพลิง ขณะที่ตรวจสอบวัตถุดิบต่าง ๆ หลังจากที่ยืนยันรายงานวัตถุดิบเรียบร้อยแล้ว ภายในใจของเป่าเอ๋อก็สั่นไหวเล็กน้อย จากนั้นก็เริ่มหลอมยาในทันที.
เป่าเอ๋อที่สะบัดมือ เริ่มเปิดเตา พร้อมกับนำวัตถุดิบ 12 ชนิดใส่ลงไป ด้วยวิชาลับกายกลาง ทำให้เปลวเพลิงเผาไหม้คงที่และรุนแรง.
เป่าเอ๋อที่เริ่มหลอมยา!
ในเวลาเดียวกันนั้น กลุ่มของพวกเขาที่จับจ้องมองลงมา ให้กำลังใจ.
เป่าเอ๋อที่ทำสัญญาณมือไปด้านหน้า หลอมยาอย่างรวดเร็ว!
"เจี่ยเจี๋ยเป่าเอ๋อร้ายกาจจริง ๆ เริ่มต้นหลอมยาแล้ว จะต้องหลอมเม็ดยาระดับแปดได้อย่างแน่นอน."หลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาบนที่นั่งคนดู.
"แน่นอนอยู่แล้ว!"กู่เฉียนโหยวที่เอ่ยรับด้านข้าง.
เกี่ยวกับเม็ดยาระดับแปดนั้น จงซานไม่ได้กังวลแต่อย่างใด เพราะว่าที่เมืองเสวียนนั้น นางสามารถที่จะหลอมยาระดับเก้าขึ้นมาได้ด้วย.
แม้ว่าวัตถุดิบจะมีจำกัด ทว่าด้วยฝีมือของนางย่อมผ่านรอบนี้ไปได้อย่างแน่นอน.
เป่าเอ๋อที่ใช้วิชาลับกายกลาง ขณะที่ท่องอาคมที่แปลกประหลาด รอบ ๆ เตาปรุงยาที่ปรากฏอักษรรูนมากมายปรากฏขึ้น.
เป่าเอ๋อที่ต้องหลอมยาหนึ่งวันหนึ่งคืน! ในเวลานี้ ทุกคนต่างก็เริ่มกันแล้ว.
การแข่งขันการปรุงยาได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ.
ด้วยการปรุงยาในครั้งนี้ ใช้เวลาหลายวันนับว่ากินแรงสำหรับเป่าเอ๋อเช่นกัน.
"นำน้ำสะอาดมา!"เป่าเอ๋อที่บอกกล่าวต่อเจ้าหน้าที่ด้านข้าง.
น้ำเปล่าเองก็เป็นหนึ่งในวัตถุดิบปรุงยาด้วย เหล่าเจ้าหน้าที่ได้นำน้ำมา 16 ขวดซี่งถูกบรรจุในขวดหยกพิเศษ เป่าเอ๋อที่นำน้ำมาหนึ่งขวด พิจารณา พยักหน้าให้ "โยนน้ำพุงลงไป 12 ขวดเข้าไปในเตาปรุงยา!"
"รับทราบ!"เจ้าหน้าที่พยักหน้ารับในทันที.
เป่าเอ๋อทีใช้วิชากายกลางในการควบคุมการปรุงยา พร้อมกับเปิดเตาปรุงยาให้เจ้าหน้าที่ผู้ช่วยใส่น้ำ 12 ขวดลงไปในทันที! เนื่องจากได้ใส่วัตถุดิบลงไป 12 ชนิด!
พร้อมกับปิดหม้อปรุงยา เป่าเอ๋อก็เริ่มหลอมต่อไป.
"ตูมมมมมมมมมม"ที่ไกลออกไปเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
มีเตาปรุงยาเตาหนึ่งที่ระเบิดออกมาเสียงดัง นักปรุงยาที่เนื้อตัวมอมแมมในทันที.
"เตาระเบิด!"ไม่รู้ว่าใครที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเสียดายแทน.
"ใช่แล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นเตาตานหลู่ก็ระเบิดได้เช่นกัน."มีคนอีกคนที่กล่าวเสริม.
ถึงแม้ว่าจะเป็นเตาต่านหลูก็ระเบิดได้ ด้วยการกลั่นเม็ดยาระดับแปดนั้นย่อมแตกต่างจากการกลั่นเม็ดยาทั่วไปอย่างแน่นอน.
มีคนถูกคัดออกไปไม่น้อย ในเวลาเพียงไม่นาน หลาย ๆ คนที่เตาระเบิด หลาย ๆ คนที่ไม่สามารถกลั่นต่อได้ ตัวยาที่กลายเป็นของเสีย หลาย ๆ คนที่ใช้วัตถุดิบขณะหลอมเสียหายไป ทำให้ไม่สามารถหลอมเม็ดยาระดับแปดได้แล้ว นอกจากนี้วัตถุดิบที่พวกเขาต้องใช้ยังมีจำกัดด้วย.
หลายคนที่แสดงท่าทางสงสัยและหดหู่ไปพร้อมกัน เหล่านักปรุงยาที่เริ่มถอยออกมาจากลานปรุงยา.
วันถัดมา วันที่สาม และเป็นเช้าวันที่สี่ บนลานแข่ง ตอนนี้เหลือคนแค่เพียง 200 คน!
"ได้เม็ดยาแล้ว!"ไม่รู้ว่าใครที่เอ่ยออกมาเป็นคนแรก.
ทุกคนต่างก็จดจ้องมองลงไปด้านล่างสนาม.
เป็นสวีฝู่ สวีฝู่ที่เปิดเตาออกมา เม็ดยาที่ส่องประกายแสงวับวาวถูกนำออกมาจากเตาในทันที เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือที่นำขวดหยกมาในในทันที! ก่อนที่จะส่งให้กับต่านเซิ่ง.
ต่านเซิ่งจดจ้องมอง แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
"ยินดีกับสหายเต๋าด้วย!"ตานเซิ่งหลงหู่ที่เอ่ยยินดีต่อสวีฝู.
"อืม!"สวีฝู่พยักหน้า ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด ขณะที่เข้าก้าวไปนั่งประจำที่ตัวเองอย่างช้า ๆ .
คนแรก สวีฝู่ที่หลอมเม็ดยาระดับแปดได้คนแรก.
จงซานในเวลานี้ค่อนข้างเป็นห่วงเป่าเอ๋อเหมือนกัน เป๋าเอ๋อเวลานี้ร่างกายที่เปียกโชกด้วยเหงื่อ เห็นได้ชัดว่าการหลอมยาติดต่อกันหลายวันนั้น นับว่าใช้พลังงานเป็นอย่างมาก.
"เตรียมใส่น้ำอีก 18 ขวด!"เป่าเอ๋อที่กล่าวต่อเจ้าหน้าที่ผู้ช่วย.
"รับทราบ!"เจ้าหน้าที่ที่ถอยหลังออกมาในทันที.
เป่าเอ๋อท้ายที่สุดก็ใส่ส่วนผสม 12 อย่างสุดท้ายลงไป พร้อมกับใช้วิชาบำเพ็ญ แยกพวกมันออกมา ใส่ลงไปด้านล่าง!
เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือ ที่นำน้ำ 18 ขวดมา.
เป่าเอ๋อโบกสะบัด เปิดฝาเตาปรุงยา.
"ใส่น้ำลงไป!"เป่าเอ๋อกล่าว.
เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือที่นำน้ำ 18 ขวดใส่ลงไปในเตาทันที พร้อมกับวัตถุดิบ 12 ชนิดด้วย.
เป่าเอ๋อที่ปิดฝาหม้อ พร้อมกับหลอมต่อ.
ทว่าในเวลาเดียวกัน ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.
เพราว่าจงซานสามารถมองเห็นได้ เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือที่นำน้ำมาก่อนหน้านี้ คาดไม่ถึงเลยว่าจะพยักหน้าแปลก ๆ .
สายตาของจงซานที่จับจ้องมองไปยังไท่จื่อฉงเทียนที่อยู่ไม่ไกลออกไป.
ดูเหมือนว่าจะเป็นคำสั่งของไท่จื่อฉงเทียนอย่างงั้นรึ?
ขณะที่จงซานจ้องมองกลับไป ไท่จื่อฉงเทียนที่หันหน้า จ้องมองจงซาน เผยยิ้มที่ชั่วร้าย แววตาที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน!
เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือนั่นจะต้องทำอะไรกับน้ำอย่างแน่นอน!
