Chapter 561 จงซาน ปะทะ เฉินฉีเทียน.
จงซานที่ก้าวไปด้านหน้าเข้าปะจันหน้ากับเฉินฉีเทียนโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
ต่างฝ่ายต่างจดจ้องมองหน้ากันและกัน สายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
ด้วยนิสัยส่วนตัวของจงซาน ทำให้เขาไม่มองเฉินฉีเทียนอยู่ในสายตาของเขา แม้แต่ในตอนนี้ เขายังมองเฉินฉีเทียนด้วยสายตาที่ดูแคลน หากจะกล่าวล่ะก็ จงซานไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา แม้ว่าเฉินฉีเทียนจะมีโชควาสนาพิเศษ แต่ด้วยความเกลียดชัง รังเกียจในแผนการที่ไร้หัวใจของเขา อย่างไรก็ตามในการพบเจอกันแต่ละครั้งก็เป็นจงซานที่สามารถจัดการเฉินฉีเทียนโดยตลอด ทว่าในคราวนี้เขากลับมีระดับสวรรค์แท้.
ระดับสวรรค์แท้รึ?จื่อจิ้นเผ่าวานรเฉินฉีเทียน? กับสายตาของเขาที่ดูแคลนนั้นหาได้ใช่พลังฝึกตน แต่เป็นความอหังการ ความเหนือชั้นกว่า.
จ้าวโส่วเซี่ยงที่มีพลังฝึกตนไม่สูง ไม่ได้มีวาสนาแผ่นดินและสถานะที่สูง ทว่าจงซานนั้นปฏิบัติกับเขาที่เป็นเหมือนกับพี่น้องกัน เขาจึงแสดงท่าทางที่เป็นกันเอง ส่วนในเวลานี้ที่เขาแสดงออกมาไม่ใช่พลังฝึกตนแต่เป็นบารมีที่สูงส่งยิ่งกว่า.
ส่วนเฉินฉีเทียนนั้นเขาที่ราวกับว่าเป็นสวรรค์หาได้มองคนที่ต่ำกว่า แต่ก็ไม่เคยเห็นคนแสดงท่าทางเช่นนี้กับเขาเลย! จงซานที่ก้าวไปด้านหน้าหาได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย.
จงซานที่แสดงท่าทางไม่สนใจในตัวเฉินฉีเทียน เฉินฉีเทียนในเวลานี้จ้องมองจงซานด้วยความลึกล้ำ.
หลังจากที่เขาเปิดผนึกวิญญาณอสูรแล้ว ความทรงจำในชาติที่แล้วของเขาก็กลับคืนมา และกลับคืนสู่เฉินฉีเทียนคนแรก ทว่าเขาก็ยังสามารถอ่านความทรงจำของเฉินฉีเทียนคนเก่าได้.
ดวงตาของเฉินฉีเทียนที่แววตาเปลี่ยนเป็นเย็นชาและดำมืด จงซานผู้นี้เป็นศัตรูที่สวรรค์ส่งมาเป็นคู่แค้นของเขา นับตั้งแต่ต้นจนจบ นับตั้งแต่เขาพบจงซานก็พบแต่เรื่องโชคร้าย แผนการทุก ๆ อย่างถูกทำลาย แม้แต่แผนการหลายปีของเขาที่วางไว้ก็พังทลาย นี่คือศัตรูที่ไม่สามารถยกโทษให้ได้ จะต้องแก้แค้น.
เฉินฉีเทียนในเวลานี้ไม่ใช่เฉินฉีเทียนก่อนหน้านี้แล้ว แต่เป็นเฉินฉีเทียนในชาติที่แล้ว เกี่ยวกับข้อมูลที่เขามีมา เฉินฉีเทียนไม่สามารถที่จะประมาทคู่ต่อสู้ได้ อีกทั้งจงซานยังเปิดราชวงศ์วาสนาก้าวเข้ามาสู่ทวีปศักดิ์สิทธิ์ สร้างราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง มีตี้เสวียนชาที่ทำพันธสัญญาด้วย แม้ว่าเฉินฉีเทียนต้องการสังหารจงซาน เขาก็จะต้องกระทำการด้วยความระมัดระวัง.
"เฉินฉีเทียน? เจ้าต้องการที่จะหาเรื่องข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
ดวงตาของเฉินฉีเทียนที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา เขาไม่คิดที่จะลงมือทันที ทว่าเขาจะต้องค่อย ๆ ตรวจสอบก่อน ทันใดนั้นเขาก็บินขึ้นไป ทว่าเวลานี้ที่บนศีรษะของเฉินฉีเทียน ท้องฟ้าที่เปลี่ยนไปทันที.
พื้นที่รอบ ๆ หมื่นลี้กลายเป็นดำมืดท้องฟ้าปิด เมฆสีดำมากมายที่ปรากฏขึ้นบนศีรษะของเฉินฉีเทียน ดูน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก.
นี่คือความสามารถ ’เทียน’ที่ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เท่านั้นถึงจะมี เมื่อก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้ จะทำให้มีความสามารถในการควบคุมท้องฟ้าเป็นของตัวเอง ซึ่งเป็นคนที่ยืนอยู่เหนือคนอื่น มีสวรรค์เป็นของตัวเอง นี่คือความสามารถของเหล่าผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ที่สูงศักดิ์.
ภายในทักษะ ’เทียน’ที่สูงส่ง ยากที่จะใครจะเทียบได้ แรงกดดันที่รุนแรงนี้สามารถทำให้ทุกคนสั่นกลัว แม้แต่รู้สึกอับอายที่จะเป็นคู่ต่อสู้ เฉินฉีเทียนที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า พร้อมกับปล่อยแรงดันวิญญาณที่สูงส่งโถมกระหน่ำลงมายังร่างของจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มที่เย็นชาออกมา เหาะขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"เปรี้ยง!!"
บนศีรษะของจงซาน เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว เสียงสายฟ้าคำรามดังสนั่น บนศีรษะที่มีเมฆครึ้มปรากฏขึ้นมาทันที สายฟ้าแปบ ๆ พลังกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงรุนแรง ท้องฟ้าหมื่นจั้งที่เต็มไปด้วยเมฆสายฟ้าที่ม้วนกวาดส่งแรงกดดันมากมามหาศาลกระจายไปทั่วทิศ สายฟ้าที่ลั่นพล่านไปทั่วท้องฟ้า.
เมฆสายฟ้า คล้ายทักษะ’เทียน’ที่เหมือนกับเฉินฉีเทียนก็ปรากฏขึ้นในทันที.
เมฆสายฟ้าที่ทรงพลัง เข้าปะทะกับเมฆสีดำทมิฬเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
"เจ้าก็มี’เทียน’อย่างงั้นรึ?"เฉินฉีเทียนที่กล่าวอกมาด้วยความประหลาดใจ.
เฉินฉีเทียนที่ฉลาดหลักแหลม เขาได้มองจงซานในระดับสูง เป็นเรื่องที่เกินจริงเป็นอย่างมาก จงซานที่เห็นชัดเจนว่ามีระดับจักรพรรดิแท้ ทว่าเขากลับสามารถมีทักษะ’เทียน’? เป็นไปไม่ได้ นี่เขาสามารถใช้ความสามารถที่มีเพียงระดับสวรรค์ที่ที่ใช้ได้ ได้อย่างไร? หรือว่าเขาไม่ได้อยู่ในระดับจักรพรรดิแท้ เป็นไปไม่ได้!
"ไม่ใช่ ไม่ใช่ นี่คือวิชา"สายฟ้าสวรรค์ผันแปร" ของตำหนักศาลาเทวะ!"เฉินฉีเทียนที่สูดหายใจลึกกล่าวออกมาเสียงดัง.
สายฟ้าสวรรค์ผันแปรนั้น เป็นเสวียนหยวนมอบให้จงซานนั่นเอง ด้วยการสามารถมองเห็นกฎเกณฑ์และควบคุมเมฆสายฟ้า! ทำให้สามารถใช้ทักษะเทียนผ่านวิชาดังกล่าวได้ ยิ่งพลังฝึกตนของเขาสูงมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งมีความลึกล้ำมากขึ้นเท่านั้น.
"ชิ!"จงซานที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
บนท้องฟ้า เมฆสายฟ้าที่เข้าปะทะกับเมฆทมิฬของเฉินฉีเทียน ราวกับว่านี่คือการต่อสู้กันของผู้ฝึกตนระดับสวรรค์แท้.
เฉินฉีเทียนที่คิดถึงพลังฝึกตนของจงซานแล้ว ดวงตาของเขาก็หดเกร็ง เปลี่ยนเป็นเป็นมืดครึ้มเย็นชา.
ทั้งที่เห็นได้ชัดว่าจงซานมีระดับจักรพรรดิแท้ เฉินฉีเทียนสะบัดมือหนึ่งครั้ง ก่อนที่จะนำตราหยกสีน้ำเงินออกมา.
"เดิมที่นี่คือสิ่งที่ข้าเตรียมไว้ ตราประทับราชวงศ์สวรรค์ ทว่าแผนการทั้งหมดของข้าถูกทำลายโดยเจ้า ข้าที่ต้องการเปิดราชวงศ์สวรรค์กลับไม่สามารถทำได้แล้ว ทว่าอย่างไรมันก็คือของวิเศษระดับเก้า การที่เจ้าได้ตายด้วยของวิเศษระดับเก้า ถือว่าเป็นเกียรติต่อเจ้าแล้ว!"เฉินฉีเทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา.
"เป็นเกียรติอย่างงั้นรึ? ใครจะตายมันก็ยังพูดยาก!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ในเวลาเดียวกันจงซานที่สะบัดมือ นำตราลัญจกรครรลองสวรรค์ออกมาเช่นกัน
"เจ้ามีตราราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ? ทว่าจะอย่างไรก็ตาม เจ้าไม่ใช่ประมุขราชวงศ์วาสนา ข้าคือประมุขราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง นี่คือตราราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง."จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที
"อ่าฮ่าอ่าฮ่า ตราราชวงศ์จักรพรรดิอย่างงั้นรึ? คิดจะเอามาต่อกรกับตราราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?"เฉินฉีเทียนที่หัวเราะเสียงดัง แววตาที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.
เพียงแค่ตราราชวงศ์จักรพรรดิอย่างงั้นรึ?เป็นเรื่องที่น่าขันสิ้นดี ตราราชวงศ์จักรพรรดิเพียงแค่ของวิเศษระดับเจ็ด จะมาต่อกรกับตราราชวงศ์สวรรค์ ไปเอาความมั่นใจมาจากใหน.
เสียสติอย่างงั้นรึ?นี่จงซานบ้าไปแล้วรึ?
เป็นความยโสโอหังจริง ๆ แววตาของเฉินฉีเทียนที่เต็มไปด้วยความเย็นชา ตราประทับราชวงศ์สวรรค์ในมือของเขาที่โยนมันขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนที่มันจะขยายขนาดหนึ่งหมื่นจั้ง ราวกับภูเขาลูกใหญ่ที่พุ่งตรงไปยังจงซาน แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่ที่โถมกระหน่ำลงมายังร่างของจงซาน.
นี่คือตราราชวงศ์สวรรค์ ถึงเขาจะไม่ใช่ประมุขราชวงศ์ แต่ก็สามารถใช้พลังของมันได้ 90 เปอร์เซ็นต์ พลังของราชวงศ์สวรรค์ที่กดทับลงมา แม้แต่อากาศยังสั่นเป็นระลอกคลื่น เป็นพลังกดดันที่ยิ่งใหญ่เป็นอย่างมาก.
ความแข็งแกร่งของตราราชวงศ์สวรรค์ ยากที่จะมีใครสามารถต้านทานได้.
แน่นอนว่าจงซานนั้นหาได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย ภายในมือของเขาที่โยนตราลัญจกรครรลองสวรรค์ขึ้นไป ก่อนที่มันจะมีขยายขนาดพันจั้ง เข้าปะทะตราราชวงศ์สวรรค์.
แม้ว่าจะมีขนาดเล็กกว่าตราราชวงศ์สวรรค์เพียงหนึ่งในสิบเท่านั้น ทว่ากลิ่นอายแรงกดดันที่ปล่อยออกมาไม่ได้ด้อยกว่ากันเลย.
ตราราชวงศ์ทั้งสองที่กระแทกกันไปมาบนท้องฟ้าไกล ตราราชวงศ์สวรรค์ที่แสดงท่าทางยั่วยุ ปล่อยแสงสีน้ำเงินสว่างจ้ายิงออกไป เป็นพลังที่น่าเกรงขาม ตรงไปยังตราครรลองสวรรค์ ซึ่งแน่นอนว่าตราครรลองสวรรค์ย่อมไม่มีทางยินยอมก่อนที่จะปล่อยแสงสีทองที่น่าเกรงขาม ตอบโต้กลับไป.
"ตูมมมมมมม"
ตราราชวงศ์ทั้งสองที่ส่งเสียงดังสนั่นกระแทกกันไปมาบนอากาศ.
หากเป็นตราราชวงศ์จักรพรรดิย่อมแตกหักพังทลายไปแล้ว ต้องไม่ลืมว่ามันมีระดับต่างกันหลายขั้น การปะทะกันที่ทำให้บรรยากาศท้องฟ้าฉีกขาด น่าเกรงขามนัก ประกายแสงนับล้าน ๆ สาย สาดกระจายจากการปะทะกันของตราราชวงศ์ทั้งสอง อากาศที่สั่นไหวสร้างคลื่นสายลมพัดกวาดออกไปเป็นระลอก ๆ
ตราราชวงศ์สวรรค์เวลานี้ หลังจากที่ถูกแสงสีทองยิงใส่ครั้งแล้วครั้งเล่า แสงสีน้ำเงินเริ่มหม่นลงเล็กน้อย และที่มุมของตราราชวงศ์สวรรค์เริ่มแตกออกมาอย่างคาดไม่ถึง.
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? นี่ตราราชวงศ์จักรพรรดิไม่ใช่รึ?"ใบหน้าของเฉินฉีเทียนที่ไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น จะเป็นไปได้อย่างไรที่ตราราชวงศ์สวรรค์จะไม่สามารถต่อกรกับตราราชวงศ์จักรพรรดิได้อย่างงั้นรึ?
การโจมตีของตราราชวงศ์สวรรค์ที่ไม่มีวาสนาเทียบกับตราราชวงศ์จักรพรรดิไม่ได้อย่างงั้นรึ? เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้.
"ฮ่าฮ่าอ่า เจ้าลิงแก่ ข้าบอกเจ้าแล้ว ตราราชวงศ์ มันไม่ใช่ของวิเศษ นี่คือสมบัติของราชวงศ์ ที่ใช้ในการสะกดข่มวาสนาราชวงศ์ของกันและกัน เป็นเกียรติวาสนาของราชวงศ์ที่สวรรค์ประทานให้ จะเอาไปเทียบกับของวิเศษทั่วไปได้อย่างไร นี่คือการปะทะกันระหว่างวาสนาราชวงศ์ เจ้าไม่มีวาสนาแผ่นดินสนับสนุน คิดว่าจะสามารถขวางตราราชวงศ์ของข้าได้อย่างงั้นรึ?ตราราชวงศ์สวรรค์แล้วอย่างไร? เมื่อไร้ซึ่งวาสนาแผ่นดิน ก็เป็นเพียงของวิเศษระดับเก้าทั่วไปเท่านั้น ทว่าตราราชวงศ์ของข้านั้นมีวาสนาแผ่นดินสนับสนุน! ร่างกายลิงเช่นเจ้า ไม่มีทางตระหนักได้ถึงวาสนาราชวงศ์ได้แม้แต่น้อย."จงซานที่กล่าวเย้ยหยัน.
ในเวลาเดียวกันนี้ ตราครรลองสวรรค์ที่ส่องแสงสีทองมากกว่าเดิมสิบเท่า พุ่งตรงกระแทกตราราชวงศ์สวรรค์เสียงดังสนั่น.
"เป็นไปไม่ได้! ถึงแม้ว่า จะเป็นเช่นนั้น แต่ตราราชวงศ์ของเจ้าไม่ควรร้ายกาจขนาดนั้น!"ใบหน้าของเฉินฉีเทียนที่ไม่อยากเชื่อ บังคับตราราชวงศ์สวรรค์กระแทกไปยังตราของจงซานอีกครั้ง.
"สะกด!"
จงซานที่กล่าวเสียงดังสนั่น ตราราชวงศ์ทั้งสองที่กระแทกกันอีกครั้ง.
"ตูมมมมมมมมมมมม"
ตราราชวงศ์ทั้งสองที่เข้าปะทะกัน เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว คลื่นพลังที่ปัดเป่าเมฆรอบ ๆ ให้ฟุ้งกระจาย แสงสีทองที่สว่างจ้า อากาศที่บิดเบี้ยว ส่งคลื่นกวาดม้วนออกมาเป็นระลอก ๆ ก่อนที่จะแตกหักล่วงหล่นลงมาบนพื้นดิน จนทำให้ผืนปฐพีแยกออกจากกันเป็นทางยาว.
"เป็นไปไม่ได้ จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ตราราชวงศ์ของเจ้าแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร?"เฉินฉีเทียนที่ตื่นตกใจถึงกับต้องร้องออกมา.
จงซานที่โบกมือ เรียกตราครรลองสวรรค์กลับมา เพราะมันได้จัดการตราของอีกฝ่ายหล่นลงพื้นไปแล้ว ตราราชวงศ์สวรรค์ที่แตกหักเสียหาย ก่อนที่มันจะกลายเป็นหมอกควันและสลายหายไป.
ตราครรลองสวรรค์นั้นแข็งแกร่งทรงพลัง ถึงแม้ว่าจะเป็นตราราชวงศ์สวรรค์ก็ยากจะต้านทานได้ แน่นอน หากว่าเป็นตราราชวงศ์สวรรค์ทั่วไปล่ะก็ไม่มีทางเป็นเช่นนี้ เพราะว่าตราครรลองสวรรค์นั้นมีคุณภาพและสถานะที่สูงนั่นเอง ไม่เพียงแต่เป็นหยกที่ล้ำค่าที่สุด ทว่าเมื่อครั้งกู่เฉิงตงแยกสวรรค์ สะบั้นปฐพีนั้น มันได้กลั่นตัวเองเป็นเวลานานจากแสงดวงดาราจากโลกใบใหญ่ ในโลกใบนี้ไม่มีหยกใดเทียบกับมันได้แล้ว.
อย่างไรก็ตาม จงซานจำเป็นต้องบอกเฉินฉีเทียนเรื่องนี้อย่างงั้นรึ?
"เจ้าลิงแก่ เจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ ตอนนี้ยิ่งไม่ และหลังจากนี้ตลอดไปจนตลอดกาล!"จงซานที่กล่าวเสียงดัง.
เพียงแค่ระดับจักรพรรดิแท้ที่กำลังข่มขวัญเฉินฉีเทียน ไม่มีทางที่เขาจะสนใจ ทว่าจงซานนั้นต่างออกไป ทุกครั้งที่เขาเจอกับจงซาน ก่อนหน้านี้ต้องพ่ายแพ้ตลอด แม้นจะมีพลังฝึกตนสูงกว่าจนกลายเป็นเรื่องที่ไม่สามารถอธิบายได้ จงซานไม่ได้กล่าวโอ้อวดแน่นอน หากแต่เป็นเรื่องจริง นี่คือการเหยียดหยันอย่างที่สุด.
ดวงตาของเฉินฉีเทียนที่เต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนที่จะนำไม้เท้าทองม่วงลายมังกรออกมา.
ก่อนหน้านี้แม้แต่ในดินแดนเทพอเวจีเขาก็ไม่ได้นำมันออกมาใช้ เขาที่คิดว่าไม่จำเป็น ไม่จำเป็นต้องใช้ หากแต่ตอนนี้เขาคงไม่สามารถกักเก็บเอาไว้แล้ว.
จงซานที่เห็นเฉินฉีเทียนนำไม้เท้าทองม่วงลายมังกรออกมา ภายในใจของเขาที่รู้สึกดีใจ เขาที่หลอกล่อฉีเทียนเป็นเวลานานเพื่อให้เขานำมันออกมาใช้ เพราะว่าจงซานรับรู้ดีว่าไม้เท้าทองม่วงลายมังกรนี้เป็นของวิเศษระดับเก้าที่ไม่ธรรมดา มันสามารถที่จะขยายใหญ่และเล็กได้ ไม่จำเป็นต้องใช้พลังวิญญาณช่วยเหลือ มันเป็นไปตามความคิดของเฉินฉีเทียน อธิบายได้ว่ามันไม่ใช่ของวิเศษทั่ว ๆ ไป แต่เป็นรากเทวะของเฉินฉีเทียนนั่นเอง.
