Chapter 560 น่าอนาถ.
"ฝ่าบาท พวกเรารีบถอยกันก่อนเถอะ!"จื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวลในทันที.
ระดับสวรรค์แท้รึ? ถึงแม้ว่าจะเป็นระดับสวรรค์แท้ที่ไม่สมบูรณ์ก็ยังน่าสะพรึงกลัว.
จื่อเห่าที่กล่าวออกมาเช่นนั้น ทำให้คนอื่น ๆ แสดงความเป็นกังวลไปด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกู่เฉียนโหยว นางย่อมรับรู้ดีว่าเฉินฉีเทียนนั้นเกลียดจงซานขนาดใหน เมื่อเฉินฉีเทียนระเบิดพลังออกมา หากว่าเขาจัดการเจี้ยนหงแล้ว ถัดจากนั้นล่ะ?
"ไม่จำเป็นต้องกังวล!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
การที่จงซานกล่าวอยากหนักแน่นเช่นนี้ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ฝ่าบาทมีวิธีต่อกรกับระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ? ไม่เช่นนั้นคงจะไม่สงบขนาดนี้?
"ครับ!"จื่อเห่าที่รับคำในทันที
จ้าวโส่วเซี่ยงที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะไม่เคยพบเห็นระดับสวรรค์แท้ แต่ก็รับรู้ว่าไม่ธรรมดาแน่ ส่วนตัวเขาเองที่ห่างไกลถึงสามอาณาจักร คงเหมือนกับระดับหลอมกายธาตุที่พบเจอกับระดับเซียนเทียนนั่นเอง คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะไม่รู้สึกเป็นกังวลเลยรึ?
เชื่อในตัวเจี้ยนหง หรือว่าเชื่อในตัวเอง?
แน่นอนที่จงซานยังคงสงบได้นั้น ที่จริงเป็นเพราะว่าบัวหงหลวนต่างหาก ตอนนี้มันไม่ได้เปลี่ยนสีแต่อย่างใด.
ที่ไกลออกไปนั้น เฉินฉีเทียนที่กดนิ้วลงไปบนหน้าผาก ทันใดนั้น ร่างของเฉินฉีเทียนที่ส่องประกายแสงสีเขียวพร้อมกับส่องประกายแสงสว่างจ้าออกมา แรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงแผ่ออกมา เหล่าวานรที่อยู่รอบ ๆ ต่างพากันคุกเข่าลง แสดงความหวาดกลัวที่ลึกล้ำลงฝังอยู่ในใจของพวกมัน.
"โฮกกกกกกกกกกกกก"
เฉินฉีเทียนที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า คำรามอย่างบ้าคลั่ง เสียงโหยหวน พลังที่ระเบิดออกมาพัดเป่าพื้นที่รอบ ๆ ออกไป แทบจะในทันทีพลังของเขาที่เป่าปราณกระบี่บนอากาศให้ลอยหายไป ดวงตาของเฉินฉีเทียนส่องประกาย ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด ในเวลาเดียวกันพายุทรายที่หมุนวนบิดเป็นเกลียวไปรอบ ๆ ร่างของเฉินฉีเทียน.
แม้ว่าเฉินฉีเทียนจะปลดปล่อยแรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงออกมามากมายก็ตาม ทว่าเจี้ยนหงหาได้หวาดกลัว กระบี่ในมือนางที่กวัดแกร่งด้วยความรวดเร็ว ในเวลานี้อ๋องวานรทั้งสองที่แทบไม่สามารถต้านทานเจี้ยนหงเอาไว้ได้เลย.
หากไม่เพราะจื่อจุ้นในเวลานี้ ผู้ฝึกตนราชันย์แท้สองตนคงจะหนีไปในทันที สตรีผู้นี้ผิดปรกติเป็นอย่างมาก.
ในเวลานี้เฉินฉีเทียนที่เปิดผนึกวิญญาณอสูร ความทรงจำในชาติที่แล้วที่ผนวกเข้ากับชาตินี้ เป็นความตั้งใจของชาติที่แล้วที่จะให้จิตสำนึกทั้งสองหลอมรวมกัน ในเวลาที่เขาเปิดผนึกวิญญาณอสูรนั้น เมื่อมันผนวกรวมกันวิญญาณอสูรของเขาก็จะปลดผนึกสมบูรณ์.
"โฮกกก!!!!"
หมอกควันที่กระจายออกไปรอบ ๆ จากนั้นเสียงของเฉินฉีเทียนที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว คำรามลั่นกระจายไปทั่วทุกสารทิศ ปราณกระบี่มากมายที่อยู่รอบ ๆ สลายหายไปในทันที.
"ซี่ ๆ ๆ ๆ "
กระบี่ของเจี้ยนหงที่ตัดร่างของอ๋องวานรตนหนึ่ง ระดับราชันย์แท้ที่ทรงพลัง คาดไม่ถึงจะถูกเจี้ยนหงตัดออกเป็นสองท่อน กระบี่ยาวของนางที่กำลังกวัดแกว่งไปมา แม้แต่วิญญาณเทวะยังถูกทำลาย.
กระบี่ของนางที่ชี้ไปยังอ๋องวานรอีกตน ใบหน้าของมันที่ขาวซีดเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เพลงกระบี่ของเจี้ยนหงผิดปรกติขนาดนี้เลยรึ?
ในเวลานี้อ๋องวานรอีกตนพุ่งตรงไปหาเฉินฉีเทียน ทว่าเจี้ยนหงจะปล่อยมันไปอย่างงั้นรึ? กระบี่ของนางที่ตวัดออกไปอีกครั้ง พุ่งตรงไปยังอ๋องวานรตนดังกล่าวอย่างรวดเร็ว.
ปราณกระบี่ขนาดหมื่นจั้งที่พุ่งออกไปยังอ๋องวานรในทันที.
หัวใจของอ๋องวานรที่ตื่นตระหนก ปราณกระบี่ได้พุ่งมาแล้ว ต้องไม่ลืมว่าปราณกระบี่ของเจี้ยนหงนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ทว่า ขณะที่อ๋องวานรหลบ คาดไม่ถึงเลยว่าเจี้ยนหงจะมีความเร็วสูงมาก พริบตาเดียวก็มาอยู่ด้านหน้าของอ๋องวานรแล้ว.
กระบี่ทะลวงเรือนอย่างของอ๋องวานรในทันที.
อ๋องวานรที่ดวงตาเบิกกว้าไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย จากนั้นกระบี่ของนางที่ตัดฟาดฟันวิญญาณเทวะไปพร้อมกับตัดร่างให้ล่วงหล่นลงที่ด้านหน้าของเฉินฉีเทียน.
พริบตาเดียวกันนั้น เฉินฉีเทียนก็สามารถฟื้นความทรงจำทั้งหมดกลับมาได้ ใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน จดจ้องมองกระบี่ของเจี้ยนหงที่ทะลวงอ๋องวานร มันช้าเกินไปที่เขาจะช่วยเหลือได้ทัน อ๋องวานรถูกกระบี่ของเจี้ยนหงสับไม่เป็นชิ้นดี.
ศพของอ๋องวานรที่ล่วงหล่นลงมาที่ด้านหน้าของเฉินฉีเทียน
"เจ้าคือเฉินฉีเทียนอย่างงั้นรึ?"เจี้ยนหงที่จ้องมองเฉินฉีเทียนด้วยความสงสัย.
ทั่วร่างของเฉินฉีเทียนนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัว ไม่สามารถเอาเฉินฉีเทียนก่อนหน้ามาเทียบได้เลย ทำให้เจี้ยนหงสงสัยกับกลิ่นอายของเฉินฉีเทียนที่เปลี่ยนไป กลิ่นอายของพลังวิญญาณของแต่ละคนที่แตกต่างกันไป ซึ่งนางคุ้นชินกับกลิ่นอายเดิมที่ไล่ตามมาตลอด จะทำให้นางไม่สามารถจดจำได้อย่างไร?
เฉินฉีเทียนที่ยังคงสงบ ใบหน้าที่ดำมืด จ้องมองเจี้ยนหง แววตาที่เต็มได้ด้วยเกลียดชัง.
"สามพันปี ข้าวางแผนไว้ถึงสามพันปี ผนึกวิญญาณเพื่อเกิดใหม่ คาดไม่ถึงว่าจะถูกเจ้าทำลาย เจี้ยนหงรึ? เจ้าทำได้ดีมาก ไม่เคยมีใครทำให้ข้าโกรธเกรี้ยวได้ถึงขนาดนี้!"เฉินฉีเทียนที่แค่นเสียงอย่างเย็นชา.
"เจ้าคือเฉินฉีเทียนจริง ๆ สินะ!"เจี้ยนหงที่ตระหนักได้ถึงสถานะของเฉินฉีเทียนในทันที.
ทันทีที่ยืนยันสถานะของเฉินฉีเทียนได้ กระบี่ของเจี้ยนหงที่พุ่งตรงไปยังเฉินฉีเทียนในทันที.
กระบี่ที่ร้ายกาจรวดเร็วรุนแรง แทงออกไปด้วยความเร็วสูง ฉีกอากาศออกมาเลยทีเดียว.
กระบี่ที่พุ่งเข้าหาเฉินฉีเทียนนั้น เต็มไปด้วยความเกลียดชัง หวังที่จะสังหารเฉินฉีเทียนให้ตกตายในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมม"
กระบี่ของเจี้ยนหงนั้นกระแทกเข้ากับไม้เท้าอย่างรุนแรง อากาศรอบ ๆ บิดเบี้ยว หมุนวนกระเพื่อมไปมา.
เฉินฉีเทียนที่ควงไม้เท้าไปมา พร้อมกับถอยห่างออกมา.
ในเวลาเดียวกัน ไม้เท้าของเฉินฉีเทียน ที่ยกขึ้นหวดลงมายังร่างของเจี้ยนหง.
ไม้เท้าที่ขยายขนาดขึ้นในทันที จวบจนมีขนาดหมื่นจั้ง ฟาดลงมายังตำแหน่งร่างของเจี้ยนหง พลังที่มากมายมหาศาลที่กดตรงลงมายังร่างของเจี้ยนหงทันที.
ความเร็วนั้นไม่จำเป็นต้องพูดถึง ถึงแม้ว่าเจี้ยนหงจะทรงพลัง แต่ก็ไม่สามารถหลบได้ ทำได้แค่ยกกระบี่ขึ้นรับป้องกันเอาไว้.
"ตูมมมมม"
กระบี่ที่รับการโจมตีของไม้เท้า ทั้งสองต่างก็เป็นคนบ้าคลั่ง เฉินฉีเทียน ในชาติที่แล้วก็คือจื่อจุ้นเผ่าวานร ในชาติที่แล้วมีระดับสวรรค์แท้ เป็นคนที่ร้ายกายอย่างแน่นอน โหดเหี้ยมไร้ความเมตตา อีกคนก็คือเจี้ยนหง ที่ก่อนหน้านี้ได้แสดงความแข็งแกร่งให้เป็นที่ประจักษ์แล้ว.
แม้ว่าเฉินฉีเทียนจะไม่ได้ฟื้นฟูความแข็งแกร่งของชาติที่แล้วกลับมาอย่างสมบูรณ์ ทว่าในมือของเขานั้นคือไม้เท้าทองม่วงลายมังกร ซึ่งทำให้สามารถใช้ความสามารถมันได้อย่างเต็มที่.
ไม้เท้านี้ มีอำนาจสวรรค์แฝงอยู่ ม่านประกายแสงสีม่วงที่ปกคลุม ฟาดลงมายังกระบี่ของเจี้ยนหงอย่างรุนแรง.
ปราณกระบี่ของนางที่แตกสลาย เดิมที่เจี้ยนหงที่เพิ่งก้าวมาถึงระดับราชันย์แท้ นอกจากนี้นางยังได้รับบาดเจ็บมาก่อน แขนซ้ายของนางก็ยังไม่ได้รับการรักษา.
"ตูมมมมมมมมมม"เจี้ยนหงที่ล่วงหล่นลงพื้น ปรากฏเป็นหลุมขนาดใหญ่ ไม่รู้ว่าจมลงไปใต้พื้นดินลึกเท่าไหร่.
จากนั้นไม้เท้าม่วงทองลายมังกรที่ฟาดลงไปบนพื้น.
"ครืนนนนน"
ผืนปฐพีที่สั่นไหวไปมา พื้นที่รอบ ๆ ที่สั่นสะเทือน ด้วยฝีมือของเฉินฉีเทียน เจี้ยนหงที่อยู่ในหลุม ถูกเฉินฉีเทียนโจมตีทำให้ผืนปฐพีสั่นไหวอย่างรุนแรง.
หลุมขนาดใหญ่นั้นนับว่าสร้างอาการบาดเจ็บให้กับเจี้ยนหงไม่น้อย เฉินฉีเทียนที่สร้างแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ เพื่อให้นางที่จมอยู่ในพื้นได้รับบาดเจ็บมากขึ้นกว่าเดิม.
เฉินฉีเทียนที่เผยยิ้มเหยียดหยัน ก่อนที่จะยกไม้เท้ายักษ์ขึ้นอีก.
พริบตาเดียวที่ยกไม้เท้าขึ้นสูง ที่ด้านหน้าไม่ไกลออกไป ริ้วแสงสีแดงที่พุ่งออกมาจากพื้นดินอย่างรวดเร็ว เจี้ยนหงที่มีประสบการต่อสู้ไม่น้อย อาศัยเวลาที่เฉินฉีเทียนผ่อนแรง ทำให้นางพุ่งตรงไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว แววตาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ เสื้อผ้าของนางที่ขาดไปทั่วร่าง โลหิตที่ชโลมกาย หากแต่ก็ยังไม่คิดที่จะยอมแพ้.
"เจ้ากล้า!"เฉินฉีเทียนที่คำราม.
"ซี่ ๆ ๆ ๆ "
กระบี่ของเจี้ยนหงที่สับมายังไหล่ของเฉินฉีเทียน.
เฉินฉีเทียนที่หลบอย่างรวดเร็ว ทว่าโลหิตก็พุ่งกระฉูดออกมาเช่นกัน ด้วยบาดแผลที่ได้รับจากกระบี่ ทว่าก็ไม่เพียงพอที่จะสังหารเขาได้ ทว่ากระบวนท่าดังกล่าวนั้นก็ต้องชดเชยด้วยชีวิตของนาง.
ไม้เท้าของเฉินฉีเทียนที่ฟาดลงไปยังร่างของเจี้ยนหงเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมมมมมม"
ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรที่กระแทกเข้าตำแหน่งหัวใจของนาง ทำลายเรือนม่วงเจี้ยนหงทันที.
ร่างของเจี้ยนหงที่ลอยโด่งออกมาในทันที ลอยตรงมายังตำแหน่งของจงซานและพรรคพวก.
"ท่านแม่!!"
บุตรของเจี้ยนหง ที่ตะโกนลั่นใบหน้าที่หวาดผวาขวัญหนีดีฝ่อ.
บางทีเฉินฉีเทียนคงโกรธมากจนเกินไป คาดไม่ถึงเลยว่าเขาที่เคยเป็นผู้ฝึกตนสวรรค์แท้จะได้รับบาดเจ็บด้วยฝีมือสตรีผู้นี้ นอกจากนี้ตอนนี้กายเนื้อของเขาก็นับว่าอ่อนแอ จึงทำให้ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย ไม้เท้าทองม่วงลายมังกรที่ยืดยาว กระแทกเรือนหยางของเจี้ยนหง ระเบิดพลังออกมา ทำให้ร่างของเจี้ยนหงพุ่งออกไป ด้วยอาการบาดเจ็บของนางด้วยแล้ว ไม่มีทางรอดชีวิตได้.
ร่างของเจี้ยนหงที่ลอยโด่งไปยังฝั่งของจงซาน บางที่คงเป็นความตั้งใจของเฉินฉีเทียน เขาที่ต้องการสังหารเจี้ยนหงให้ตกตายลงต่อหน้าของจงซาน เพื่อเป้าหมายต่อไปก็คือจงซานนั่นเอง.
จงซานที่จ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชา ไม้เท้าของเฉินฉีเทียนที่ยืดกลับ ศพของเจี้ยนหงที่ล่วงหล่นลงช้า ๆ .
จงซานที่สะบัดมือออกไป คว้าศพของเจี้ยนหงมา.
ในเวลานี้สภาพของเจี้ยนหงนั้นน่าอนาถเป็นอย่างมาก แขนซ้ายแตกหักเปิดออกมาถึงกระดูก ร่างกายที่ชุ่มไปด้วยโลหิต เสื้อผ้าขาดไปทั่วร่างแม้แต่เส้นผมยังมีโลหิตที่จับตัวเป็นก้อน หัวใจที่ถูกแทงทะลุ เรือนม่วงถูกทำลาย วิญญาณเทวะได้รับบาดเจ็บสาหัส ตกตายไปในทันที.
เจ้าตำหนักเทพกระบี่ที่น่าเกรงขาม วันนี้ได้จบชีวิตลงแล้ว.
ทว่า นางที่ตกตายไปนี้ เจี้ยนหงไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย หนำซ้ำยังมีรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย ดวงตาที่มีน้ำตาล่วงหล่นลงมา.
ไม่สามารถช่วยเสี่ยวหวังล้างแค้นได้ แต่นางก็จะไปพบกับเสี่ยวหวังแล้ว.
จงซานไม่สามารถทนเห็นได้จึงได้ใช้น้ำยารวมวิญญาณ หยุลงไปสามหยด มันได้ซึมลึกเข้าไปในร่างของเจี้ยนหงในทันที.
"ท่านแม่!"
ในเวลาเดียวกันนั้น บุตรของเจี้ยนหงและเสี่ยวหวังที่บินมา พร้อมกับเข้ามาคว้าศพของเจี้ยนหง.
ทว่าในเวลาเดียวกันร่างของเฉินฉีเทียนที่มีประกายแสงเจ็ดสีอาบไปทั่วร่าง อาการบาดเจ็บของเขาที่ฟื้นฟู ก่อนที่เขาจะพุ่งตรงมายังตำแหน่งของจงซาน.
ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นวุ่นวายโกลาหลทันที จงซานที่โบกมือให้ทุกคนถอยออกไป.
พร้อมกับก้าวไปด้านหน้า เข้าประจันหน้ากับเฉินฉีเทียนทันที.