ตอนที่แล้วChapter 544 สาบานโลหิตรับใช้.
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 546 ตะวันสีทองล่วงหล่นจากสวรรค์

Chapter 545 เชาว์ปัญญาของเหยี่ยนฉงจื่อ.


พื้นที่สนามรอบ ๆ แทบไม่สามารถจดจำได้อีก พื้นที่ขนาดใหญ่ พังทลายเสียหาย พื้นดินแตกแยกระแหง กระจายออกไปทั่ว หลุมขนาดใหญ่มากมาย ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.

บัลลังก์มังกรของสามราชวงศ์ที่อยู่คนละที่ ยังคงยืนอยู่ ด้วยสภาพอารมณ์ความรู้สึกที่แปลกประหลาดเปลี่ยนไปจากเดิม.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุน กัวเฟิง สายตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดง กำหมัดแน่น จ้องมองไปยังจงซานที่แตกต่างออกไปจากเดิม.

เพราะว่า ในเวลานี้ทุกอย่างมันกลับตาลปัตรไปหมด.

สองวันที่แล้ว ซิวซิงโหลวได้ทำพันธสัญญาโลหิตรับใช้ต่อเซียนเซียน พร้อมกับนำหมาป่าโลหิตหนึ่งแสนตนจากไป จากกองทัพของราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุน ตอนนี้ได้ไปยืนอยู่ด้านหลังบัลลังก์มังกรของจงซาน ด้วยความเคารพ.

ในเวลานี้ซิวซิงโหลวที่ยืนอยู่ด้านหลังมังกร รอคอยให้เซียนเซียนตื่นขึ้นมา.

ราชวงศ์จักรพรรดิทั้งสามนั้นไม่ได้จากไปไหน ซึ่งแน่นอนว่ามีเหตุผลเดียว คือการรอผลการต่อสู้การสงครามในเทือกเขาหยินมี่ เพื่อครองเมืองอีก 25 เมืองนั่นเอง.

หากแต่ผลสรุปในเวลานี้ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเซียนนับว่าสูญเสียอย่างใหญ่หลวง ไม่เพียงแต่อาณาเขต ทว่ายังเป็นอาณาจักรอสูรคู่บารมี หมาป่าโลหิต ในเวลานี้กำลังเปลี่ยนไปภัคดีต่อต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?

"งืม...."

เซียนที่สูดหายใจลึกอย่างเกียจคร้าน ท้ายที่สุดในเวลานี้ก็ตื่นขึ้นมาแล้ว ดวงตาของนางที่ค่อย ๆ ลืมขึ้นมาช้า ๆ  นางพบว่าการนอนในอ้อมกอดของจงซาน ช่างสุขสบายเหลือกระไร.

ต้องรู้ด้วยว่า ก่อนหน้านี้เซียนเซียนในรูปลักษณ์มนุษย์นั้นไม่สามารถนอนในอ้อมกอดของจงซานได้ จงซานที่เอ็นดูนาง หากแต่หลังจากที่เปลี่ยนร่างเป็นเป็นร่างมนุษย์ ก็ไม่มีเวลาเช่นนี้เลย คาดไม่ถึงเลยว่าเมื่อครั้งที่นางบาดเจ็บ จะได้พักอย่างสบายขนาดนี้.

นางที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เซียนเซียนที่หรี่ตาจ้องมอง หากแต่ไม่คิดที่จะตื่นขึ้นมา.

เสียงหายใจของนางที่ดังขึ้นก่อนหน้านี้ ทุกคนย่อมบอกได้ว่านางได้ตื่นแล้ว ทว่าเวลานี้กลับแสร้งหลับต่ออย่างงั้นรึ?

จงซาน"............"

"ซิวซิงโหลวคารวะจู่เหริน."ซิวซิงโหลวที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

สองวันที่แล้ว ซิวซิงโหลวต้องการเข้าใจเรื่องทุกอย่าง พลังฝึกตนของเขาไม่ลดลง ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับ"ชีวิต" ปรกติแล้วการสาบานโลหิตรับใช้นั้น เป็นการกำราบชีวิตของกันและกัน ซึ่งเป็นได้อย่างชัดเจนว่าเซียนเซียนนั้นมีระดับจักรพรรดิแท้ ทว่ากลับมีชีวิตที่ทรงเกียรติ เป็นชีวิตที่ยิ่งใหญ่? ไม่สงสัยเลยว่านางจะพูดจาใหญ่โตเท่านั้น.

ส่วนซาโพวที่มีระดับราชันย์แท้ แสดงความเคารพและบอกว่านางคือเส้าเหยีย อธิบายได้ว่ายังมีตัวตนที่ยิ่งใหญ่กว่าซาโพวอีก ไม่ใช่ระดับราชันย์แท้ หากแต่ระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ? มีเผ่าหมาป่าที่ก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?

ไม่เคยมีใครรับรู้เลยว่า เผ่าหมาป่าในภพหยินแห่งนี้มีผู้ฝึกตนสวรรค์แท้อยู่?

ทว่านี่คือความจริง เส้าเหยี่ยที่มีระดับจักรพรรดิแท้ หากแต่กลับมีชีวิตชะตาที่สูงส่งมาก?

กล่าวได้ว่าซิวซิงโหลวนั้นไม่ได้เสียใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะเสียใจ หลังจากที่รับรู้ความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้าม ความเสียใจที่มีก็ได้หายไป.

"หลางเจียงกำลังเรียกเจ้าอยู่!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาให้กับเซียนเซียน.

หลังจากที่ถูกจงซานเขย่า เซียนเซียนก็รับรู้แล้วว่าไม่สามารถปกปิดความจริงได้แล้ว ร่างของนางที่เปลี่ยนเป็นรูปร่างมนุษย์อีกครั้ง.

ซิวซิงโหลวที่กำลังรอคอยอยู่.

"อืม ผู้ชายที่น่าเกลียด ในเมื่อเจ้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้า หลังจากนี้จงรับใช้ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง รับรู้หน้าที่ตัวเอง อย่าได้ทำให้ข้าขายหน้า."เซียนเซียนที่กล่าวออกมาโดยตรง.

"ครับ!"ใบหน้าของซิวซิงโหลวที่กระตุกเล็กน้อย.

จากนั้น ไม่จำเป็นต้องให้เซียนเซียนออกคำสั่ง ซิวซิงโหลวที่นำหมาป่าโลหิตมายังฝั่งทัพของจงซาน.

กัวเฟิงที่จ้องมองมายังซิวซิงโหลวที่ได้ย้ายข้างไปยังต้าเจิ้งแล้ว ใบหน้าที่เกลียดชังนั้นไม่สามารถปิดเอาไว้มิด ดวงตาแดงซานจ้องมองจงซานด้วยความเกลียดชัง ทว่ารับรู้ว่าจงซานนั้นน่าเกรงขาม จึงต้องกัดฟันทนเอาไว้ ไม่กล้าที่จะลงมือ.

ระดับราชันย์แท้ คาดไม่ถึงราชวงศ์จักรพรรดิกลับมีระดับราชันย์แท้? ภายในราชวงศ์จักรพรรดิมีตัวตนเช่นนี้ซ่อนอยู่อย่างงั้นรึ? ไม่ ราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิงเองก็มีระดับราชันย์แท้ด้วย ดูเหมือนว่าทุกอย่างมันได้เปลี่ยนไปหมดแล้ว สองราชวงศ์จักรพรรดิยังมีอะไรที่ลึกล้ำซ่อนอยู่อีก?

กัวเฟิงที่ขุ่นเคือง หากแต่ก็หวั่นเกรงด้วยเช่นกัน.

"วูซซ"

บนเทือกเขาหยินมี่ทิศใต้ เวลานี้มีทัพหนึ่งที่เดินออกมาแล้ว.

ที่นำมานั้นเป็นทหารเผ่ามนุษย์.

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง?

เหยี่ยนชิงจื่อและกัวเฟิงนั้นจ้องมองไปยังชุดที่พวกเขาใส่ เป็นชุดนักรบของต้าเจิ้ง พวกเขาออกมาแล้วรึ?

ออกมาแล้วอย่างงั้นรึ?

มีทหารเป็นจำนวนมากออกมาด้วย และยังมีธงบัญชาการที่ถูกหลินเซียวนำออกมา ก้าวออกมาจากเทือกเขาหยินมี่.

หลินเซียว!

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง แม่ทัพลำดับหนึ่งของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง.

จงซานที่เห็นเหลินเซียวออกมา แววตาที่แสดงท่าทางพึงพอใจ ตราบเท่าที่หลินเซียวปลอดภัย ทุกอย่างก็ดีแล้ว.

หลินเซียวที่ออกมาแล้ว ในเวลาเดียวกัน ก็ยังได้ธงบัญชาการของทัพทั้งสองออกมาอีกด้วย.

กว่าสามวัน หากแต่ไม่ถึงสี่วัน หลินเซียวสามารถยึดธงแม่ทัพจากทัพทั้งสองได้อย่างงั้นรึ?

เร็วมาก!

หมายความว่าอย่างไร? สามวัน? ใช้เวลาเพียงแค่สามวันอย่างงั้นรึ?

หลังจากที่หลินเซียวออกมาแล้ว ที่ไกลออกไปนั้น ก็เห็นอีกสองทัพที่ค่อย ๆ ออกมา บนร่างกายของพวกเขาที่เต็มไปด้วยบาดแผลและร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรง.

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งได้รับชัย!

"ยินดีกับราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งด้วย!"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มจากพื้นที่ไกลออกไป.

"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับอย่างเป็นมิตรเช่นกัน.

"กลับ!!!"

กัวเฟิงที่สะบัดแขนเสื้อ สั่งการให้นำบัลลังก์มังกร พร้อมกับทัพที่เหลือจากไป.

15 เมือง นี่คือรางวัลจากการเดิมพัน พวกเขาพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ ราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนเสียดินแดนไปครึ่งหนึ่ง.

การเดิมพันนี้ เป็นที่นิยมในภพหยินเป็นอย่างมาก ทุก ๆ คนจะต้องทำตามประเพณี ต้องยอมยกดินแดนที่พ่ายแพ้ให้อีกฝ่ายอย่างช่วยไม่ได้ หากไม่แล้ว จะกลายเป็นศัตรูของทุกราชวงศ์ ต้าเจิ้งและต้าหยิงที่ได้เฉือนแผ่นดินของราชวงศ์ต้าซุนไป.

การเดิมพันในครั้งนี้ เผยให้เห็นพลังของต้าหยิงและต้าเจิ้ง กัวเฟิงแน่นอนว่าไม่กล้าที่จะปฏิเสธหนี้ชำระแน่.

"หลินเซียวโชคดีที่ทำภารกิจสำเร็จได้สำเร็จลุล่วง!"หลินเซียวที่นำทัพ 180,000 คน พร้อมกับทำความเคารพต่อจงซาน.

"ลำบากพวกเจ้าแล้ว!"จงซานที่กล่าวต่อทัพทั้งหมดเช่นกัน.

"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"ทัพทั้งหมดที่ทำความเคารพ.

หลินเซียวที่สั่งการนำทัพของต้าเจิ้งออกไป.

ทว่าอีกฝั่งหนึ่ง ราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิงที่ยังเหลือทัพภูตเผ่าวิญญาณจำนวน 80,000 ตน ส่วนทหารราบของต้าหยิงถูกสังหารทั้งหมด ส่วนเผ่าหมาป่านั้นได้รับบาดเจ็บล้มตายเพียงหนึ่งหมื่นตน ซึ่งหลินเซียวจงใจเผยความเมตตาให้นั่นเอง.

กองทัพต้าเจิ้งทรงพลังมาก.

การเดิมพันที่ผ่านมา การสู้รบบนเทือกเขาหยินมี่นั่นจำเป็นต้องใช้เวลานับเดือน ในเวลานี้กลับใช้เวลาเพียงสามวัน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลินเซียวนั้นทรงพลังแค่ใหน.

"เช่นนั้นจงซาน ต้าหยิงมอบเมืองห้าเมืองให้เจ้า ตอนนี้มันเป็นของต้าเจิ้งแล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ยินดีเดิมพันแน่นอนว่าเขาต้องเต็มใจทำเช่นนั้น.

"เช่นนั้นก็ไม่เกรงใจแล้ว!"จงซานพยักหน้ารับ.

จากนั้น เหยี่ยนฉงจื่อก็โบกมือ สั่งการให้ทัพของเขาเคลื่อนที่กลับไปยังทิศทางเดิม การเดิมพันนี้ได้จบลงแล้ว.

ต้าซุน สูญเสีย 15 เมือง จากการเดิมพันในครั้งนี้.

ต้าหยิง สูญเสียเมืองห้าเมือง นับว่าไม่มากนัก.

ต้าเจิ้ง ได้รับเมือง 20 เมือง ทำให้แผ่นดินของพวกเขาขยายออกไปอีก.

จงซานบนบัลลังก์มังกร ได้สั่งการให้ทัพทั้งหมดถอนกำลังกลับเมืองเช่นกัน! ทุกคนทั่วทั้งอาณาจักรเต็มไปด้วยความยินดี!

....

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยิงขณะเดินทางกลับ.

เหยี่ยนฉงจื่อที่จ้องมองไปยังอาวุโสจิวที่อยู่ข้าง ๆ .

"อาวุโส ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง ท่านคิดว่าพวกเขามาจากใหน?"เหยี่ยนฉงจื่อที่เอ่ยปากกล่าวออกมา.

เหล่าภูตที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็เงียบลง พร้อมกับพยายามวิเคราะห์เช่นกัน.

อาวุโสจิวที่นำโถสุราออกมา ซึ่งเป็นสุราที่ได้มาจากจงซานนั่นเอง.

"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"เหยี่ยนฉงจื่อที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"สุรานี้ ไม่ใช่สุราของภพหยิน."อาวุโสจิวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"หืม?"

"ผลไม้ที่นำมาทำสุรานี้ มาจากภพหยาง สุราเหล่านี้มีปราณของตะวันสีทอง และปราณของพระจันทร์สีเงิน."อาวุโสจิวกล่าว.

ตะวันสีทอง ดวงจันทร์สีเงิน มีเพียงแค่ภพหยางเท่านั้น ภายในภพหยินนั้นตะวันสีม่วงและดวงจันทร์สีแดง.

"ภพหยางอย่างงั้นรึ?"เหยี่ยนฉงจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ใช่แล้ว มีคนหลายคน โดยเฉพาะซาโพวที่มีพลังฝึกตนสูงที่สุด ทว่าน่าแปลกที่เขากลับเต็มไปด้วยความเคารพต่อจงซาน ส่วนหมาป่าน้อยนั่น ก็ยากที่จะเข้าใจ."อาวุโสจิวที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ไม่ใช่!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา สูดหายใจลึก.

"หืม?"อาวุโสจิวที่จ้องมองไปยังเหยี่ยนฉงจื่อ.

"ซาโพว นับว่าทรงพลัง มีระดับราชันย์แท้ ทว่าบนแท่นเวทีมังกรนั้น อาจจะไม่ใช่เขาที่แข็งแกร่งที่สุดก็ได้ อย่างน้อยยังมีอีกสองคนที่ไม่ได้ด้อยกว่าเขา!"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวออกมาในทันที.

"หืม?"อาวุโสจิวที่ตกใจเล็กน้อย.

"หนึ่งคือจงซาน สายตาของจงซาน จ้องมองไปยังซาโพว แววตาของเขาไม่ได้แสดงออกมาเลยว่าซาโพวคือคนที่มีความสามารถ เขาเป็นเพียงตัวเลือกเท่านั้น ส่วนซาโพวเองก็เต็มไปด้วยความเคารพที่มีต่อจงซาน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขามีสถานะไม่สามารถเทียบได้ ด้วยความแข็งแกร่ง จงซานอาจจะเหนือกว่าซาโพวก็ได้!"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวยืนยัน.

"อืม!"อาวุโสจิวพยักหน้ารับ.

"คนที่สอง มีคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังจงซาน ชายคนดังกล่าวที่ใบหน้าซีดขาว ท่านจำได้หรือไม่?"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

เหยี่ยนฉงจื่อที่จ้องมองจับจ้องคนของจงซาน เพื่อพิจารณาอย่างระเอียด.

"ชายที่มีปราณแห่งความตายเอ่อล้นคนนั้นนะรึ? ข้าสามารถสัมผัสได้ ร่างกายของเขาที่มีปราณของศพ เห็นชัดเจนว่าเป็นคนผู้หนึ่ง."อาวุโสจิวครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"เขามีนามว่าเซียนเซิงซือ ต้าเจิ้งนั้นเขามีสถานะที่สูงไม่น้อย ดูเหมือนว่าเขาจะเคารพเพียงจงซานเพียงผู้เดียว."เหยี่ยนฉงจื่อที่สูดหายใจลึก.

มีสถานะสูง เคารพเพียงแค่จงซานผู้เดียวอย่างงั้นรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าเหยี่ยนฉงจื่อจะจดจ้องเรื่องต่าง ๆ วิเคราะห์ออกมาด้วยความละเอียดขนาดนี้ อาจจะเรียกได้ว่าคนที่อยู่ข้างกายของเขานั้น แม้ว่าจะพ่ายแพ้ในครั้งนี้ เหยี่ยนฉงจื่อไม่ได้คิดจะยอมแพ้อย่างแน่นอน อาวุโสจิวที่สูดหายใจลึกจ้องมองทักษะที่ยอดเยี่ยมของเหยี่ยนฉงจื่อ พร้อมกับนึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดอีกครั้งเช่นกัน.

"ข้าเองก็คิดว่าขณะที่ซาโพวเผยพลังความแข็งแกร่งออกมาในเวลานั้น สายตาของเซียนเซิงซือไม่ได้แสดงท่าทางสนใจเลยแม้แต่น้อย!"ทันใดนั้นเสนาธิการคนหนึ่งก็กล่าวออกมาเช่นกัน.

"ไม่สนใจเล็กน้อยเลยรึ? ทำไม? นั่นเพราะว่าทักษะความสามารถของซาโพว ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย!"เหยี่ยนฉงจื่อที่กล่าวยืนยันอย่างหนักแน่น.

ระดับราชันย์แท้? ไม่อยู่ในสายตาอย่างงั้นรึ?

เป็นไปได้อย่างไร? เสนาธิการคนดังกล่าวที่แสดงท่าทางงงงวย.

"อีกเรื่อง หมาป่าน้อยเซียนเซียนเป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก ระดับราชันย์แท้ซาโพว คาดไม่ถึงเลยว่าจะแสดงความเคารพต่อนาง."เสนาธิการอีกคนที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"เฮ้ยังมีหลินเซียวอีก สามวัน? เพียงแค่สามวันก็ประสบความสำเร็จถึงเพียงนี้ น่าเกรงขาม เป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อมาก!"เสนาธิการอีกคนกล่าวออกมาเช่นกัน.

"คนทั้งสี่คนที่อยู่รอบกายจงซาน ดูเหมือนว่าจะไม่ธรรมดาเลย เขาใช้เวลาเพียงแค่หกปีสามารถที่จะยึดครองราชวงศ์จักรพรรดิต้าเซียนมาเป็นของตัวเองได้ พร้อมกับก่อตั้งราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง ดูเหมือนว่าเขาอาจจะเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามในโลกใบนี้ก็ได้!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

กับการจับจ้องมองและวิเคราะห์เรื่องราวต่าง ๆ ของเหยี่ยนฉงจื่อ มีเพียงแค่เซียนเซิงซือ แม้แต่จงซานเอง พื้นหลังของพวกเขาคงไม่ธรรมดา กับตัวตนที่โดดเด่นเช่นนี้ ไม่สงสัยเลยว่าจะสามารถสร้างราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้.

"ทว่า ฝ่าบาท สองภพหยินหยาง ไม่สามารถผ่านไปมาได้ มีเพียงแค่คนที่ตายไปที่ภพหยางเท่านั้นถึงจะกลายเป็นภูต และภูตของภพหยินที่จุติใหม่เท่านั้นถึงจะไปภพหยางได้ เช่นนั้น การที่จะเดินทางไปมาระหว่างภพได้ จะต้องเป็นเซียนเท่านั้น เป็นไปได้ไหม?ว่าคนกลุ่มนี้มาจากโลกด้านบนหรือไม่?"เสนาธิการคนหนึ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ตอนนี้ยังไม่รู้!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ขมวดคิ้ว ไม่สามารถบอกได้ชัดเจนเช่นกัน.

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด