Chapter 523 ไพ่ลับ.

สังหารคนทั้งเมือง! กองกำลังต้าเจิ้ง สังหารคนทั้งเมืองจริง ๆ !

กับข่าวที่ถูกส่งออกไป ในเวลานี้ เขาได้สังหารคนทั้งเมืองจริง ๆ ? เขายังคงเคลื่อนทัพด้วยความดุร้ายทารุณ.

ในประวัติศาสตร์ของการไล่ล่าสังหารของราชวงศ์วาสนานั้นไม่ค่อยมี เพราะในระยะยาว การไล่ล่าสังหารคนมากมายนั้น จะส่งผลต่อความรู้สึกของปวงชน เมื่อประชาชนเกิดปฏิปักษ์ ความรู้สึกที่ไม่เป็นหนึ่งอันเดียวกัน จะทำให้ไม่สามารถขยายอาณาจักรได้.

ทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์ มีราชวงศ์วาสนาที่ดุร้ายไม่กี่แห่ง การสังหารคนทั้งเมือง ไม่คาดคิดเลยว่าจงซานจะดุร้ายเช่นนี้! สังหารคนมากมาย ไม่เพียงเท่านั้น ยังสังหารทุกคนในเมือง หมายความว่าอย่างไร? สังหารทุกคนเลยอย่างงั้นรึ?

สังหารทุกคน? ตราบเท่าที่เป็นศัตรู ทุกคนต้องตายทั้งหมดเลยรึ?

"ปิศาจกระหายโลหิต!"

ข่าวที่ทำให้ทุกคนให้ความสนใจ เกี่ยวกับการบุกเบิกดินแดนในครั้งนี้ ทุกคนที่รู้สึกหนักใจ หัวใจรัดแน่นขึ้นมาในทันที เกี่ยวกับสงครามไล่ล่าสังหารในครั้งนี้ ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ เป็นความจริงรึ? จงซานคิดจะบุกเบิกดินแดนด้วยการสังหารทุกคนเช่นนี้จริง ๆ รึ?

เหล่าราชวงศ์วาสนาที่ได้ข่าวเรื่องดังกล่าว ต่างก็เงียบไปในทันที.

ในเวลาเดียวกัน เมืองหลวงราชวงศ์จักรพรรดิต้ากวงก็ได้รับข่าวการสังหารคนทั้งเมืองด้วยเช่นกัน.

สังหารคนทั้งเมือง? สังหารทุกคนไม่เหลือสักคนเลยรึ?

เหล่าประชนชนที่ได้ยินข่าว ต่างก็มือสั่นตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว.

ตายรึ? ก่อนหน้านี้ประชาชนที่ได้ยินการประกาศบุกเบิกดินแดนของจาน พวกเขาที่ทำได้แค่ยิ้มเท่านั้น เพราะทุกคนต่างก็เชื่อมั่นในจักรพรรดิต้ากวง ต้าเจิ้งจะกระทำการสิ้นคิด คิดว่าจะสามารถโค่นล้มพวกเขาได้อย่างงั้นรึ?

กับประกาศ สังหารเก้าชั่วโคตร ทำให้ทุกคนเผยสีหน้าท่าทางเหยียดหยันด้วยซ้ำ.

มีคนน้อยมากที่หนีออกจากเมือง คนส่วนมากยังคงเชื่อมั่น ยังคงพูดคุยกันเป็นเรื่องตลก ราชวงศ์ต้าเจิ้งมีความสามารถพออย่างงั้นรึ? หากว่าเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น อย่างน้อยก็ยอมจำนนเปลี่ยนเป็นคนของต้าเจิ้งเท่านั้น.

ใครจะคิดว่าพวกเขาจะสังหารคนทั้งเมืองกัน?

พริบตาเดียวที่ข่าวสังหารคนทั้งเมืองแพร่ออกไป ราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ มันได้กระจายไปทั่วทุกเมืองอย่างรวดเร็ว!

การบุกเบิกดินแดนของพวกเขาในเวลานี้ สังหารทุกคนที่เกี่ยวข้อง ในเวลานี้ทุกคนกำลังเผชิญหน้ากับความเป็นความตาย พวกเขาเข้าใจได้อย่างชัดเจนในทันที.

-----

ทหารของต้ากวงจากเมืองต่าง ๆ มากมาย ถูกสังหารทั้งหมด! ถูกสังหารไม่มีใครเหลือรอดสักคน!

จากวันนั้นจนถึงตอนนี้.

ความหนาวเย็นที่รุกคืบคลานเข้ามา ฆ่า!

ความหวาดกลัวที่ได้แพร่เข้าไปในจิตใจ ฆ่า!

ความกังวลที่รุมเร้า ฆ่า!

ฆ่า ฆ่า ฆ่า!

สงครามในครั้งนี้ กลายเป็นฝันร้ายสำหรับประชาชนทั่วไป ประชาชนมากมายที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวกับสงครามที่กำลังเกิดขึ้น.

ทัพศัตรูที่รุกเข้ามา ทหารของต้ากวงที่ตกตายมากขึ้นและก็มากขึ้น คนทั่วเมืองถูกสังหาร! ตกตายไปทั้งเมือง ไม่มีใครเหลือเลย!

นี่ไม่ใช่แค่การข่มขู่ ความน่าหวาดกลัวนี้ มันคือเรื่องจริง.

การสังหารยังคงรุกเข้ามาเรื่อย ๆ  พวกเขายินดีที่จะเข้าต่อต้านอย่างงั้นรึ?

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนแรก ที่พักอาศัยที่เริ่มหายไป ทรัพย์สมบัติที่ถูกโยกย้ายเก็บเข้าไปในกำไลเก็บของ ราวกับหายนะกำลังเขามาใกล้ คนที่เริ่มหนีออกนอกเมือง.

เมื่อมีคนแรกก็ย่อมมีคนที่สอง!

อยู่ต่อต้านต้าเจิ้งไม่ให้รุกเข้ามาอย่างงั้นรึ? เพ่ย ใครอยากตายกัน?

คนมากมายที่หวาดกลัวในความตาย พวกเขาที่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว หนี หนีไปให้เร็วที่สุด.

เหล่าคนที่หวาดกลัวย่อมต้องวิ่งหนี คนที่หนีเริ่มมีมากขึ้น ทว่าบางทีเหล่าคนที่ยังคงสุขุม ทว่าเมื่อเห็นคนมากมายจากไป ก็ย่อมส่งผลเป็นธรรมดา สุดท้ายก็จากไปด้วยเช่นกัน.

มีเพียงคนที่จงรักภัคดีต่อราชวงศ์จักรพรรดิต้ากวง ที่ไม่ยินดีจากไป ต้ากวงจะไม่แพ้ พวกเขาจะไม่ตาย! ต้องหนีอย่างงั้นรึ? ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็มั่นใจว่าจะสามารถต้านทานต้าเจิ้งได้.

แต่ถึงกระนั้น คนกว่าครึ่งหนึ่งก็ได้หนีหายไป.

ราชวงศ์จักรพรรดิต้ากวงที่ไม่สามารถอยู่นิ่งเฉยได้ พวกเขาได้ส่งกองกำลังขนาดใหญ่เข้าล้อมกองทัพของจงซาน.

ล้อมอย่างงั้นรึ? กองกำลังของจงซานที่ยังเหลืออยู่ในดินแดนแห่งความวุ่นวายครึ่งหนึ่ง ราชวงศ์จักรพรรดิต้ากวงมีกองกำลังเพียงพอที่จะล้อมจงซานอย่างงั้นรึ? นอกจากนี้ล้อมรอบจงซานนั้นยังมีแม่ทัพที่น่าเกรงขามมากมาย พวกเขายังจะสามารถทำได้อย่างงั้นรึ?

พวกเขาที่ส่งทหารกลุ่มหนึ่งเข้าตีเมืองของต้าเจิ้ง ด้วยคิดว่าเมื่อถูกตลบหลังแล้วทัพของต้าเจิ้งจะยอมแพ้กลับไป หานจื่อกวงนั้นไม่คิดว่าเมืองหลวงที่แท้จริงของต้าเจิ้งนั้นอยู่ไกลออกไป เขาไม่รู้ว่า หากต้องการโจมตีเมืองหลวงที่แท้จริงแล้ว เข้าจะต้องข้ามทะเลไป.

ดังนั้น สงครามในครั้งนี้ หานจื่อกวงที่ยังไม่ได้ใช้ไพ่ลับ ยังคงตั้งรับอย่างเดียว.

หลังจากนั้นสิบวัน ทัพของจงซานก็เริ่มเข้าโจมตีอีกครั้ง ทะเลโลหิตที่ไหลชโลมแผ่นดิน เขาเริ่มสังหารคนทั่วเมืองอีกครั้ง.

เหล่าประชาชนของต้ากวงเวลานี้ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว กองกำลังปิศาจ นี่พวกเขาต้องพบกับกองกำลังปิศาจ.

เมืองใหญ่ทั้ง 12 ของต้ากวงเวลานี้ถูกทำลายไปครึ่งหนึ่งแล้ว.

คนของราชวงศ์จักรพรรดิต้าต้ากวงตอนนี้หายไปครึ่งหนึ่งแล้ว ตายไป 200 ล้านคน โลหิตกลายเป็นทะเล คนครึ่งหนึ่งของต้ากวงได้ย้อมท้องฟ้ากลายเป็นสีแดง.

ในเวลานี้คนที่เหลือของต้ากวงที่เริ่มหนีมากขึ้นและก็มากขึ้น เหล่าทหารคุ้มเมืองตอนนี้ต่างก็ อกสั่นขวัญหาย.

ส่วนทัพของจงซานในเวลานี้ ยังคงเหลือ 8 ล้านคน และได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมากเช่นกัน.

จงซานกลับมาอยู่ในช่วยพักฟื้น!

............

ตำหนักจื่อกวง เมืองเทียนกวง! ท้องพระโรง.

เหล่าเสนาธิการ ข้าราชบริพารที่ลุกลี้ลุกลน ใบหน้าแสดงท่าทางหวาดกลัว หวาดกลัวต่อจงซาน.

"พี่ใหญ่ จงซานที่อาละวาดใหญ่แล้ว พวกเราจะทำอย่างไรดี? จะขับไล่พวกเขาไปอย่างไร พวกเราส่งยอดฝีมือเข้าไปทำลายพวกเขาเลยไหม!"หานฉวงที่เอ่ยออกมาในทันที.

เหล่าข้าราชบริพารมากมายที่หัวใจหดเกร็ง วิ่งเข้าไปหา ส่งคนไปจัดการจงซานอย่างงั้นรึ? ฝันไปเถอะ ศรปราณทะลวงหลายล้านคงพุ่งออกมายิงพวกเจ้าตกตายไปก่อน จะเข้าไปได้อย่างไร.

"ฝ่าบาท ข้าคิดว่าพวกเราควรถอยห่างออกไปยังสถานที่ด้านนอก เฝ้ารอคอยโอกาสแล้วค่อยกลับมา!"เสนาธิการคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วยท่าทางขลาดเขลา.

"ใช่ ฝ่าบาท ทัพของต้าเจิ้ง ใกล้เข้ามาแล้ว เพียงแค่สามเดือน ต้ากวงของพวกเราเสียหายไปครึ่งอาณาจักรแล้ว!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว.

"สามหาว เป็นขุนนางหวาดกลัวความตาย แค่นี้ยังกลัว คิดว่าจะสามารถขับไล่ต้าเจิ้งไปได้รึ?"แม่ทัพผู้หนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.

บนบัลลังก์ หานจื่อกวงยังคงเงียบงัน จดจ้องเหล่าเสนาธิการที่โต้เถียงไปมา หลาย ๆ คนที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ ทั้งที่ครั้งหนึ่ง เมื่อครั้งเป็นราชวงศ์ราชันย์ เหล่าขุนนางยังเต็มไปด้วยความมั่นใจ หากแต่ครั้งนี้กลับไม่สามารถทนได้อย่างงั้นรึ?

"เงียบ เกี่ยวกับต้าเจิ้ง ข้ามีวิธี ตอนนี้ ส่งเจ้าหน้าที่ออกไปทำให้ประชาชนมีขวัญกำลังใจที่มั่นคง เพื่อที่จะทำให้ขวัญกำลังใจของทหารกลับคืนมาก่อน!"หานจื่อกวงที่ออกคำสั่งในทันที.

"รับทราบ!"เสนาธิการทุกคนที่รับคำในทันที.

ทุกคนที่ติดตามหานจื่อกวงมาหลายปี ตราบเท่าที่หานจื่อกวงยังควบคุมตัวเองได้ ทุกคนก็ย่อมวางใจลงได้.

หลังจากนั้นเหล่าข้าราชบริพารก็ออกไป.

"พี่ใหญ่ ท่านมีวิธีอะไรอย่างงั้นรึ?"หานฉวงที่สอบถามออกมาในทันที.

หานจื่อกวงที่จ้ององไปยังหานฉวง ไม่ได้กระวนกระวายใจแต่อย่างใด "ข้าได้เตรียมกองกำลังเอาไว้แล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล!"

"เตรียมกองกำลัง? ไม่ใช่ว่ากองกำลังน้ำแข็งเหมันต์ตายในสนามรบหมดแล้วรึ? หรือว่ายังมีกองกำลังอื่นอีกรึ?"หานฉวงที่กล่าวออกมา.

"ถูกแล้ว กองกำลังน้ำแข็งเหมันต์ที่ส่งออกไปเป็นเพียงกองกำลังมนุษย์."หานฉวงกล่าว.

"กองกำลังมนุษย์อย่างงั้นรึ? หมายความว่าอย่างไร?"หานฉวงที่เต็มไปด้วยความงงงวย.

ในเวลาเดียวกัน ทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งที่มชุดสีขาวล้วนเดินเข้ามาในห้องโถงทันที ก่อนที่จะคุกเข่าลงบนพื้น.

"ไม่มีมารยาท ไม่เข้าใจธรรมเนียมอย่างงั้นรึ?"หานฉวงที่หันหน้าไปมองด้วยความโกรธ.

"ข้าให้เขาเข้ามาเอง!"หานจื่อกวงที่กล่าวต่อว่าหานฉวงในทันที.

หานฉวงที่ได้แต่เงียบแสดงท่าทางขัดเขิน.

"เห็นอะไรบ้าง?"หานจื่อกวงที่สอบถามออกไป.

"รายงานฝ่าบาท เห็นเวลาตกฟากของหลินเซียวและสุ่ยอู๋เหิน ส่วนจงซาน อี้เหยี่ยน สุ่ยจิงและเซียนเซิงซือ ไม่สามารถมองเห็นเวลาตกฟากได้."ชายในชุดสีขาวเอ่ย.

"เป็นไปได้อย่างไร?อี้เหยี่ยน สุ่ยจิงและเซี่ยเซิงซือ สามคนนี้มีภูมิหลังที่แปลกประหลาด ไม่สามารถมองเห็นได้ ทว่าทำไมจงซานไม่สามารถมองเห็นเวลาตกฟากได้อย่างงั้นรึ? เขาไม่ใช่คนของเกาะหมาป่าสวรรค์งั้นรึ?"หานจื่อกวงที่กล่าวออกมาด้วยความขุ่นเคืองใจ.

"เรียนฝ่าบาท พวกเราทำเต็มที่แล้ว!"ชายในชุดสีขาวที่กล่าวออกมา พร้อมกับยื่นม้วนอักขระออกมา.

"ออกไปได้แล้ว!"หานจื่อกวงที่เก็บคัมภีร์ พร้อมกับสูดหายใจลึก.

ภายในม้วนอักขระเป็นเวลาตกฟากของหลินเซียวและสุ่ยอู๋เหินนั่นเอง.

"พี่ใหญ่ ท่าน ท่านให้พวกเขาหาเวลาตกฟากไปทำอะไร? วิชาคำสาปรึ? หรือว่ามารเฒ่าอยู่ที่นี่?"หายฉวงที่แสดงสีหน้าท่าทางประหลาดใจออกมาในทันที.

หานจื่อกวงที่จ้องมองไปยังหานฉวง หากแต่ไม่ได้ปฏิเสธใด ๆ !

จงซานได้สังหารคนทั้งเมืองใหญ่ที่สองแล้ว!

หลังจากสังหารคนทั้งเมือง จงซานที่กลายเป็นอสุรกายปิศาจที่มีชื่อเสียงในทันที ทว่าฉายานี้ ไม่ทำให้เขาใส่ใจแม้แต่น้อย.

ในวันนี้ จงซานที่อยู่ในค่ายใหญ่.

เหล่าแม่ทัพที่อยู่ด้านหน้า โดยมีจงซานถือจดหมาย พร้อมกับจดจ้องมองอยู่.

"ไพ่ลับของหานจื่อกวงได้เผยออกมาแล้ว!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"คืออะไรอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนสอบถามออกมาทันที.

จงซานที่ยื่นจดหมายให้กับอี้เหยี่ยนและคนอื่น ๆ .

"คนเดียว? เพียงคนเดียวอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

คนเพียงคนเดียวคือไพ่ลับอย่างงั้นรึ? หมายความว่าอย่างไร? คนเพียงคนเดียวจะสามารถหยุดทัพพวกเราได้อย่างงั้นรึ? น่าขัน! เป็นเรื่องที่น่าขันนัก!

คราวแรกทุกคนที่เผยยิ้มออกมา ทว่าหลังจากที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ ก็ต้องเปลี่ยนเป็นจริงจังเช่นกัน.

ไม่ใช่คนเช่นเซียนเซิงซือหรอกรึ?กองกำลังเจียงซือที่ควบคุมด้วยคน ๆ เดียว แม้ว่าเซียนเซิงซือจะมีพลังระดับหลอมกายธาตุขั้นสูง ทว่า ใครจะกล้าดูแคลนเขากัน?

"ส่งคนออกไปยังเมืองทั้งหก! ฝ่าบาท ให้เฉินไปตรวจสอบเขาก็แล้วกัน!"เซียนเซิงซือกล่าว.

ต่อหน้าไพ่ลับของหานจื่อกวง จงซานย่อมไม่สามารถประมาทได้ ไพ่ลับที่ซ่อนเอาไว้ลึกกว่ากองกำลังน้ำแข็งเหมันต์ แน่นอนว่าจะต้องมีความแข็งแกร่งมาก การให้เซียนเซิงซือออกไปตรวจสอบ อย่างน้อยก็ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน.

"กองกำลังของพวกเราจะพักฟื้น ให้เซียนเซิงซือบุกไปก่อน เพื่อตรวจสอบเมืองทั้งหก!"จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.

"รับทราบ!"เซียนเซิงซือรับคำก่อนที่จะออกไป.

หลังจากที่เซียนเซิงซือจากไปแล้ว.

จงซานทีหันหน้าไปมองอี้เหยี่ยน.

"ในอดีตต้ากวงและต้ายวีติดต่อกัน เจ้ารู้จักคนผู้นี้หรือไม่?"จงซานสอบถาม.

"ไม่แน่ใจนัก หานจื่อกวงคนผู้นี้ซ่อนอะไรหลายอย่างไว้อย่างลึกล้ำ มีเพียงแค่กองกำลังน้ำแข็งเหมันต์ที่เผยออกมา แม้แต่สถานะการณ์เช่นนี้คนผู้นี้ยังเผยออกมา ดูเหมือนว่าจะถึงเวลาแล้ว แน่นอนว่าจะต้องน่ากลัวยิ่งกลัวกองกำลังน้ำแข็งเหมันต์ ในเมื่อเขากล้าส่งคนผู้นี้ออกมาก แน่นอนว่าจะต้องมั่นใจ กองกำลังเจียงซือของเซียนเซิงซือก็นับว่าทรงพลัง ทว่ากับคนผู้นี้เขาก็ยังส่งออกมา แสดงว่าไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่าย ๆ  พวกเราควรที่จะเตรียมการช่วยเหลือเซียนเซิงซือน่าจะเป็นทางเลือกที่ดี!"อี้เหยี่ยนที่ทำการวิเคราะห์.

"อี้เหยี่ยนนับคำสั่ง!"

"เฉินอยู่นี่แล้ว!

"บัญชาให้กองกำลังที่ 3 ช่วยเหลือเซียนเซิงซือเป็นพิเศษ บุกทะลวงดินแดนข้าศึก."จงซานสั่งการ.

"รับบัญชา!"