Chapter 519 ท้องฟ้าเปลี่ยน.
เกาะหมาป่าสวรรค์ เทียนเจียน อยู่บนหอดูดาว.
หนี่ปู่ซาที่กำลังตรวจสอบตำราเก่าแก่อันหนึ่ง ขมวดคิ้วไปมา พร้อมกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
"หนี่ปู่ซา!"
ที่ด้านนอกปรากฏเสียงตะโกนขึ้นในทันที.
หนี่ปู่ซาที่เงยหน้าขึ้น ดวงตาที่แสดงท่าทางประหลาดใจ นี่เสียงของฝ่าบาท? มีอะไรเร่งรีบ? หมายความว่าอย่างไรกัน? หนี่ปู่ซาไม่เคยเห็นจงซานเสียการควบคุม ใช่ตอนนี้เขากำลังร้อนรน มีเรื่องอันใดใต้สวรรค์แห่งนี้ ที่ทำให้เขากระวนกระวายใจเช่นนี้.
ทว่าเห็นได้ชัดเจนว่าเป็นเสียงของฝ่าบาท!
หนี่ปู่ซารับรู้ว่าจะต้องเกิดเรื่องสำคัญเกิดขึ้นอย่างแน่นอน.
กลิ่นอายของเขาที่ระเบิดออกมา พร้อมกับเตรียมบินออกไป.
ระหว่างทางจงซานที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของหนี่ปู่ซา ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว กลายเป็นภาพติดตาพุ่งตรงไปยังทางทิศเหนือของเมืองเสวียน ยังหอดูดาว.
หนี่ปู่ซาที่เพิ่งออกมาจากห้องโถง ก็เห็นร่างของจงซานบินมาแล้ว.
ดวงตาของจงซานที่มีโลหิตไหลออกมาเป็นสาย ดูร้อนรน ตื่นกลัว กระวนกระวายใจ.
หนี่ปู่ซาไม่เคยเห็นจงซานเป็นเช่นนี้มาก่อน หมายความว่าอย่างไร เกิดอะไรขึ้น?
"หยิงหลานระเบิดวิญญาณก่อตั้ง กำลังจะตาย มีวิธีอะไรที่จะช่วยได้?"จงซานที่บินมายังไม่ถึงด้วยซ้ำ เขาที่ตะโกนออกมาเสียงดังกล่าวต่อหนี่ปู่ซา.
หยิงหลานระเบิดวิญญาณก่อตั้ง? หนี่ปู่ซาถึงกับนิ่งงันไปชั่วขณะ กำลังจะตายรึ?
"เร็วเข้า! มีวิธีใดที่จะช่วย?"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เห็นจงซานที่ตะโกนเสียงดัง หนี่ปู่ซาที่สูดหายใจลึกเข้ามาในทันที.
"ระเบิดวิญญาณก่อตั้ง? นานเท่าไหร่แล้ว?"หนี่ปู่ซาสอบถาม.
"หนึ่งลมหายใจ!"จงซานกล่าว
หนึ่งลมหายใจ? หนี่ปู่ซาที่ขมวดคิ้วไปมา.
เห็นท่าทางของหนี่ปู่ซา จงซานราวกับรับรุ้อะไรได้.
"รักษาไม่ได้ หยิงหลานคงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!"หนี่ปู่ซาส่ายหน้าไปมา.
"ตายรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองหนี่ปู่ซา ดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง.
เห็นจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงของจงซานแล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่มักจะสัมผัสกับจิตสังหาร ทว่าก็ทำให้หนี่ปู่ซาหัวใจรัดแน่นเลยทีเดียว.
"ฝ่าบาท ตอนนี้เรื่องสำคัญไม่ใช่การรักษาแม่ทัพหยิงหลาน!"หนี่ปู่ซาที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"อะไร?"ดวงตาของจงซานที่เบิกกว้าง จ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยวจดจ้องไปยังหนี่ปู่ซา.
เรื่องสำคัญไม่ใช่ช่วยชีวิตแม่ทัพหยิงหลานรึ? ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือช่วยหยิงหลานต่างหาก.
สายตาที่โกรธเกรี้ยวของจงซานนั้น หนี่ปู่ซาถึงกับต้องสูดหายใจลึก เป็นแรงกดดันที่ทะลวงกดมาถึงจิตวิญญาณ ทำให้สั่นสะท้านเลยทีเดียว หนี่ปู่ซาถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว นี่คือระดับจักรพรรดิแท้อย่างงั้นรึ? กับแรงกดดันนี้ ถึงแม้ว่าจะเป็นอรหันต์ยังไม่สามารถปล่อยออกมาได้มากขนาดนี้.
อย่างไรก็ตาม คำพูดที่เขากล่าวออกมานั้น จำเป็นต้องกล่าวอธิบายต่อ.
"ฝ่าบาท ไม่สามารถช่วยได้ ตอนนี้คือต้องเก็บรักษาดวงวิญญาณของแม่ทัพหยิงหลาน ทำให้นางเป็นภูต หากว่าดวงวิญญาณกระจัดกระจายล่องลอยออกไป ทุกอย่างมันจะกลายเป็นความว่างเปล่า."หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความยากลำบาก.
ได้ยินหนี่ปู่ซาอธิบาย ใบหน้าของจงซานที่เต็มไปด้วยความอ้างว้างเดียวดาย.
"ไม่สามารถช่วยได้จริง ๆ รึ?"จงซานที่สอบถามออกมา.
หนี่ปู่ซาส่ายหน้าไปมา ไร้ซี่งวิธีการใด ๆ .
เงียบไปชั่วขณะ จงซานที่ต้องยอมรับความจริงอย่างยากลำบาก เขาที่รับรู้ได้ในเวลานี้ ไม่มีเวลาเหลือแล้ว อย่างน้อยต้องรักษาดวงวิญญาณของหยิงหลาน.
ดวงวิญญาณ ปรกติแล้ว มีเพียงแค่เพียงแค่ 1 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่จะกลายเป็นภูตและจุติในภพหยิน ทว่า 99 เปอร์เซ็นต์นั้นจะต้องแปรเปลี่ยนเป็นพลังฟ้าดิน สลายหายไป.
ดวงวิญญาณของหยิงหลานยังไม่แตกกระจัดกระจายออกไป อย่างน้อยจะต้องกลายเป็นภูตได้อย่างแน่นอน หลังจากนั้น หากว่าทำสำเร็จ ในเวลาต่อมาก็จะสามารถสร้างร่างเกิดมาเป็นปุถุชนอีกครั้ง.
"จะต้องทำอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกมาหลังจากนั้น.
"หยิงหลานอยู่ที่ใหน?"หนี่ปู่ซาสอบถาม.
"สนามรบ!"
"มีคนเพิ่งตายมากมายเท่าไหร่?"หนี่ปู่ซาสอบถาม.
"มาก!ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยศพ!"จงซานกล่าว.
"ดีแล้ว เตรียมการ ทำการรวบรวมพลังหยินรวบรวมค่ายกลวิญญาณ รวบรวมปราณหยินเพื่อช่วยหยิงหลาน!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว.
จากนั้นหนี่ปู่ซาก็ทำการใช้วิชาสร้างค่ายกล สอนจงซานเกี่ยวกับวิธีการใช้.
........
ทวีปศักดิ์สิทธิ์.
ร่างแยกเงาจงซานยังคงประคองหยิงหลานอยู่ อ๋องหมาป่าซาโพวปลดปล่อยจิตสังหารที่รุนแรงจดจ้องมองไปยังหานจื่อกวง.
จงซานที่กอดหยิงหลาน พร้อมกับสะบัดมือ พร้อมใช้เท้าขีดวงกลมรัศมีหนึ่งเมตร พร้อมกับเขียนอักขระอักษรรูนบางอย่างลงไปบนพื้น.
ดูคล้ายกับแท่นบูชา หากแต่แตกต่างจากแท่นบูชาปิศาจอย่างสิ้นเชิง.
แท่นบูชาดังกล่าว ทำการดูดซับพลังงานที่อยู่รอบ ๆ ในทันที พื้นที่รอบ ๆ เหล่าศพมากมาย ทันใดนั้นก็ถูกดูดซับเข้ามาในแท่นบูชา ปราณสีแดงที่ลอยคละคลุ้งกำลังถูกดูดเข้ามา.
และยังมีปราณสีดำมากมายที่ถูกดูดมาจากสนามรบทีอยู่รอบ ๆ .
ดวงตาของหานจื่อกวงที่ชำเลืองมองไปยังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ อ๋องหมาป่าเองก็จ้องมองจงซานด้วยเช่นกัน.
"นี่มัน?"อ๋องหมาป่าซาโพวที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
จงซานที่ไม่สนใจคนทั้งสองแม้แต่น้อย ที่ตรงกลางแท่นบูชาที่มีร่างของหยิงหลานวางอยู่นั้น.
"หลานเอ๋อ กู่เหยี่ยเหยี่ยไม่สามารถปกป้องเจ้าได้!"จงซานที่ร้องไห้น้ำตามอาบแก้ม.
เห็นจงซานที่น้ำตาล่วงหล่น หยิงหลานเผยยิ้มที่ยากจะเห็นออกมา พร้อมกับค่อย ๆ ยื่นมือขึ้นไปเช็ดน้ำตาจงซาน.
ในตอนนี้ จงซานไม่ได้ห้ามนาง เพราะรู้ว่าหยิงหลานใกล้จะหมดลมหายใจแล้ว.
หยิงหลานที่เช็ดน้ำตาที่แก้มของจงซานไปมา.
หานจื่อกวงที่จ้องมองไปยังหยิงหลาน เหว่ยหยิงหลานระเบิดวิญญาณก่อตั้ง หานจื่อกวงเข้าใจดีอย่างชัดเจน นางต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ถึงแม้ว่าจะเป็นเซียนก็ไม่สามารถช่วยเหลือได้ จงซานต้องการทำอะไร? บางที่เขามีวิธีช่วยเหว่ยหยิงหลานอย่างงั้นรึ?
จงซานที่สะบัดมือ พร้อมกับน้ำผ้าเช็ดหน้าไหมออกมา เป็นผ้าเช็ดหน้าไหมที่ดำเหมือนกับหมึก ส่งปราณทมิฬออกมาเรื่อ ๆ ข้างบนผ้าเช็ดหน้าสีดำนั้น ส่งปราณแห่งความตายที่รุนแรงออกมา ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตา ราวกับว่ามันเป็นภาพลวงตา บนผ้าเช็ดหน้าสีดำนั้น มีอักษรส่องสว่างสองตัวลอยเด่นขึ้นมา.
ซือตาน!
เห็น"ซือตาน"ในมือของจงซานแล้ว หานจื่อกวงแม้แต่อ๋องหมาป่าซาโพวยังหัวใจเต้นไปมา.
เป็นปราณหยินที่หนักหน่วงรุนแรงนัก ปราณหยินทมิฬ! นี่มัน สิ่งนี้คืออะไรกัน?
"หลานเอ๋อ กู่เหยี่ยเหยี่ยไม่สามารถปกป้องป้องเจ้าได้ เป็นความผิดของกู่เหยี่ยเหยี่ย ตอนนี้ สิ่งที่กู่เหยี่ยเหยี่ยทำให้เจ้าได้ คงมีเพียงแค่นี้ หวังว่าเจ้าจะกลายเป็นภูตที่ทรงพลังแข็งแกร่งได้."จงซานที่ร้องไห้ไม่หยุด น้ำตาของเขาที่ล่วงหล่นลงไปบนซือตานพร้อมกับใส่มันลงไปในมือของหยินหลาน.
ซือตาน ในอดีตนั้นเป็นของภูตหรูเหยี่ยนมอบให้กับจงซาน นางที่คอยตามหาสามีเสี่ยวปิงอี้นับพันปี ก่อนที่นางจะกลับไปยังภพหยิน จึงได้มอบสมบัติล้ำค่านี้ให้กับจงซาน หรูเหยี่ยนคงไม่รู้ว่ามันล้ำค่าขนาดใหน.
ซือตาน!
หยิงหลานในเวลานี้ที่เต็มไปด้วยความอ่อนแอนางที่กุมซือตานเอาไว้ มือหนึ่งที่ยังคงลูบไปยังแก้มของจงซาน.
บนแท่นบูชา ที่ส่องประกายแสงสีแดงก่อนที่จะรวมผสานเข้ามาในร่างกายของหยิงหลาน เวลานี้ร่างกายของหยิงหลานมีสีเขียวเอ่อล้นชโลมไปทั่วร่าง.
ปราณแห่งความตายที่มากมายนับไม่ถ้วน พลังความมืดที่มากมายมหาศาล ตอนนี้กำลังไหลเข้าสู่ร่างของหยิงหลาน เพียงแค่เวลาไม่นานเท่านั้น ร่างของหยิงหลานก็กลายเป็นสีเขียว เป็นสีแห่งความมืดมนที่ไร้ก้นบึ้ง จงซานที่กอดร่างของหยิงหลานสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็น ที่ทะลวงเข้ามาในร่าง.
บนสนามรบนั้น มีคนตายหลายแสนคน วิญญาณทุกดวงที่แตกกระจัดกระจาย ไม่นานหลังจากนั้นก็ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นพลังฟ้าดิน พร้อมกับไหลมารวมตัวภายในร่างของหยิงหลาน ควบรวมเป็นดวงวิญญาณของหยิงหลานขึ้น เป็นดวงวิญญาณที่แข็งแรงพอที่จะเข้าไปยังภพหยินอย่างปลอดภัย และนางก็จะกลายเป็นภูตตนหนึ่ง.
เห็นแสงสีเขียวที่อาบไปทั่วร่างของหยิงหลาน ใบหน้าของจงซานที่รู้สึกเจ็บปวด.
จงซานที่จ้องมองหยิงหลานที่อาบไปด้วยแสงแห่งความตาย สัญญาณชีวิตของนางกำลังจะหายไปช้า ๆ ทำให้จงซานนึกถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้น เมื่อร้อยปีก่อน ในเวลานั้นภรรยาของเขากุยเอ๋อได้เสียชีวิต ตัวเขาที่ได้แต่มองอย่างช่วยไม่ได้ ไร้ซึ่งหนทางที่จะช่วย!
ความเจ็บปวด หัวใจที่สั่นสะท้านอัดอั้นไปด้วยความเสียใจอย่างถึงที่สุด!
"กู่เหยี่ยเหยี่ย!"ร่างกายของหยิงหลานที่สั่นสะท้านอยู่เล็กน้อย ในเวลานี้ปราณหยินที่แทรกไปทั่วร่างทำให้ร่างของนางแข็ง พูดจาอย่างยากลำบาก.
"ข้าอยู่นี่แล้ว!"จงซานที่ยังคงประคองหยิงหลานอยู่ จดจ้องมองใบหน้าของหยิงหลานที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด หัวใจของจงซานราวกับถูกมีดทิ่มแทงนับล้านเล่ม.
"หลานเอ๋อต้องไปแล้ว จูบข้าสักครั้ง?"ดวงตาของหยิงหลานที่ส่องประกายแสงสีเขียว ปราณแห่งความตายที่เอ่อล้นออกมา.
หยิงหลานจ้องมองจงซานด้วยความหวัง จงซานที่จ้องมองไปยังหยิงหลาน ในเวลานี้ ท้ายที่สุดจงซานก็รับรู้ถึงหัวใจของหยิงหลานได้.
"ใครคนใหนกันนะที่หยิงหลานชื่นชอบกัน? กู่เหยี่ยเหยี่ยจะไปปรึกษาหารือเรื่องแต่งงานให้กับเจ้าเอง หากว่าเขาไม่ยอม ข้าจะไปฉุดเขามาเป็นภรรยาเจ้าเลยเป็นไง."
"ไม่ ไม่ หากไม่มีคนที่เหนือกู่เหยี่ยเหยี่ยล่ะก็ หยิงหลานขอไม่แต่งงานไปชั่วชีวิต."
คำพูดหยอกล้อกันในครั้งนั้นได้ปรากฏขึ้นมาในใจของเขาอีกครั้ง.
จงซานที่จ้องมองไปยังหยิงหลาน เขาที่ยอมรับตามคำขอของนาง ทว่าหยิงหลานกลับกำลังตกตายแล้ว นี่คือลมหายใจสุดท้าย.
กลุ่มก้อนพลังงานของหยิงหลาน ที่เต็มไปด้วยปราณหยินที่หนักหน่วงกำลังเริ่มสลาย เวลานี้มันกำลังจมลงและเริ่มหายไปช้า ๆ .
ดวงวิญญาณของนางกำลังจะหายไป ปราณหยินมากมายที่อยู่ในกลุ่มก้อนพลังนี้ เพียงพอรับประกันว่านางจะกลายเป็นภูต ดวงวิญญาณที่กำลังจะจากกายเนื้อไป.
หยิงหลานไม่รู้ว่าสายตาของจงซานในเวลานี้เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและคาดหวัง.
ความทรงจำมากมายที่กำลังผุดขึ้นมา เป็นความทรงจำของภรรยาเขา กุยเอ๋อ ก่อนที่นางจะตายไป น้ำตาที่ยังคงไหลไม่หยุด.
กุยเอ๋อ เหล่าเยว่ผิดต่อเจ้านัก ไม่สามารถปกป้องหลานเอ๋อเอาไว้ได้.
จงซานที่น้ำตาไหลบ่าออกมาเป็นสาย หัวใจที่เต็มไปด้วยความอั้นอั้นตันใจ ความเศร้าที่โถมกระหน่ำเข้ามาหนักหน่วง.
กุยเอ๋อ เหล่าเย่ไม่ยุติธรรมต่อเจ้า! เหล่าเย่ไม่สามารถปกป้องเจ้าได้.
ภาพความทรงจำที่ทับซ้อน หยิงหลานที่อยุ่ในอ้อมกอดของเขา ใบหน้าของนางที่เหมือนกับกุยเอ๋อเป็นอย่างมาก จงซานที่จ้องมองออกไปด้านหน้า ทำให้เขาแทบบ้าคลั่ง.
"จูบข้าสักครั้ง?"ราวกับเสียงของกุยเอ๋อดังขึ้นมา.
น้ำตานองหน้า หัวใจที่โศกเศร้าไปจนถึงขีดสุด จดจ้องร่างของกุยเอ๋อพร้อมกับก้มหน้าเลื่อนเข้าหา.
ปากที่จุมพิศไปยังปากที่เย็นยะเยือกของกุยเอ๋อ.
ดวงวิญญาณของหยิงหลานนั้นได้หดหายกลายเป็นปราณหยินและสลายกลายเป็นพลังวิญญาณแล้ว.
หายไปแล้ว พลังวิญญาณที่หดหายไปจากร่างหมดแล้ว หยิงหลานตายอย่างสมบูรณ์ วินาทีสุดท้ายที่นางตายไป นางที่เผยยิ้มออกมา หยิงหลานที่ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสิ่งสุดท้าย จูบสุดท้าย ทว่ามันจะตราตรึงอยู่ในความทรงจำของนางตลอดกาล.
หยิงหลานที่รู้สึกเสียดายเล็กน้อย ที่มีเวลาน้อยเหลือเกิน วิญญาณของนางที่หายไปแล้ว.
จากนั้น แขนของนาง ร่างของนาง ไปจนศีรษะของนาง ที่ค่อย ๆ สลายหายไป มันถูกลบไปด้วยพลังงานหยินที่รุนแรง ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย.
หยิงหลานตายแล้ว ตายอย่างสมบูรณ์ แม้แต่ศพก็ไม่มีเหลือ ทุกอย่างหายไปแล้ว! หัวใจของจงซานที่หล่นวูบ มันเหมือนกับได้สลายหายไป ราวกับถูกกระแทกด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด.
"อ๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ "
จงซานที่เงยหน้าขึ้นบนท้องฟ้า ก่อนที่จะคำรามเสียงดังสนั่น.
เสียงตะโกนเสียงคำรามโหยหวน ร่างของจงซานที่เต็มไปด้วยปราณทมิฬสาดส่องประกายขึ้นมาในทันที จิตสังหารที่รุนแรง จิตสังหารที่บริสุทธิ์และหนาแน่น หยิงหลานตายแล้ว มันได้กระตุ้นระเบิดจิตสังหารที่รุนแรงนี้ออกมา ดวงตาของจงซานในเวลานี้ ส่องประกายแสงสีเขียวออกมาในทันที.
ราวกับว่ามันถูกกระตุ้นอย่างรุนแรง เนตรสังสารวัฏของจงซานทันใดนั้นก็ปรากฏขึ้นเอ่อล้นไปด้วยจิตสังหารที่ระเบิดออกมาพร้อม ๆ กัน.
แสงสีเขียว ประกายแสงสีเขียวระยิบระยับในเวลากลางวัน ประกายแสงสีดำทมิฬที่รวมตัวกันกลายเป็นดวงตาที่ปรากฏขึ้นที่บนอากาศ เหมือนกับเนตรแสงสวรรค์ก่อนหน้านี้ ทว่าดวงตาของจงซานกลับเป็นสีดำทมิฬ เพียงแค่มันลืมตาขึ้นมาปราณแห่งความตายก็รวมตัวกันขึ้นในทันที.
ปราณแห่งความตายที่มากมายนับไม่ถ้วน ท้องฟ้าที่เปลี่ยนสี เมฆสีดำที่ปิดท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ท้องฟ้าแปรปรวนเปลี่ยนไปในทันที.
