Chapter 514 สงครามที่โหดร้าย.
หลังจากผ่านมาแล้วหนึ่งปีครึ่ง กองทัพราชวงศ์กษัตริย์ 12 แห่ง ในเวลานี้ถูกหยิงหลานจัดการจนสิ้น.
ค่ายกลแปดประตูกุญแจทองนั่นทรงพลังน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก.
แน่นอน ต้องบอกว่านี้เป็นพลังที่แข็งแกร่งระดับต้น ๆ ทวีปศักดิ์สิทธิ์ กับราชวงศ์กษัตริย์ระดับเบื้องต้น ย่อมไม่มีทางที่จะต่อกรกับค่ายกลแปดประตูกุญแจทองได้ซึ่งนี่คือค่ายกลของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ที่ทรงพลังที่สุด.
แม้จะเป็นราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนยังรู้สึกหวาดหวั่น.
กองกำลังทั้งสองตอนนี้ได้เฝ้าระวังกันและกัน.
ภายในค่ายใหญ่ หยิงหลานที่จ้องมองข้อมูลต่าง ๆ ในมือ ที่ด้านหน้ามีแผนที่ขนาดใหญ่ ในเวลานี้นางตัดสินใจที่จะเคลื่อนที่เข้าปะทะกับราชวงศ์จักรพรรดิต้าต้าซุนแล้ว.
หยิงหลานรู้ดีว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนนั้นทรงพลังน่าเกรงขามมาก ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าราชวงศ์กษัตริย์ 12 แห่งรวมกันด้วยซ้ำ สงครามที่จะเกิดขึ้นนี้ จะต้องรุนแรงหนักหน่วงอย่างแน่นอน.
ดังนั้นจึงจำเป็นต้องวางแผนกันอย่างรัดกุม เพื่อให้สำเร็จโดยดี.
ที่ด้านหลังนั้น มีทหารสังเกตการณ์หลายคนที่รอคอยคำสั่งอยู่.
"ทัพอื่นเป็นอย่างไรบ้าง?"หยิงหลานที่กล่าวหากแต่ไม่ได้หันกลับคืนมา.
"หลินเซียว อี้เหยี่ยนและสุ่ยจิง เหลือเพียงแค่ราชวงศ์กษัตริย์สองแห่งก็จะเข้าเขตแดนของราชวงศ์จักรพรรดิ ส่วนทัพอื่น ๆ นั้นกำลังตรวจสอบ."ทหารสังเกตการณ์ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หลินเซียวและอี้เหยี่ยนไม่ได้เร็วเท่าข้า จอมพลคนอื่น ๆ ไม่ต้องพูดถึง."ใบหน้าของหยิงหลานที่แสดงท่าทางมีความสุข.
"รายงานแม่ทัพ มีกองกำลังเสริมของต้าซุน พวกเราพบว่า ตอนนี้กำลังมุ่งตรงมายังต้าซุนอย่างรวดเร็ว คาดว่าหนึ่งเดือน จะมาถึงที่นี่."ทหารสังเกตการณ์กล่าวรายงานในทันที.
"กองกำลังเสริมอย่างงั้นรึ? ชิ ราชวงศ์จักรพรรดิต้ากวง? กองกำลังของหานจื่อกวง ฝ่าบาทเคยบอกว่าหานจื่อกวงยังไม่ตาย และตอนนี้หานเหว่ยนำทัพขยะสามล้านคนเพื่อจะเข้ามายึดดินแดนแห่งความวุ่นวายอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของหยิงหลานที่เต็มไปด้วยความท่าทางดูแคลน.
"จอมพล พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?"แม่ทัพคนหนึ่งกล่าวสอบถาม.
"พักฟื้นสามวัน สามวันหลังจากนี้ พวกเราจะเคลื่อนที่เข้าเขตแดนราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุน สงครามแรกพวกเราจะต้องชนะ พวกเราจะต้องได้รับความดีความชอบลำดับหนึ่ง!"สายตาของหยิงหลานที่เปลี่ยนเป็นท่าทางดุร้ายรุนแรง.
"รับทราบ!"เหล่าแม่ทัพที่กล่าวรับคำกันในทันที.
แม้ว่าหยิงหลานจะเป็นสตรี หากแต่แล้วอย่างไร? วิธีการของหยิงหลานนั้น เหล่าขุนพลต่างก็ยอมรับนับถือจากใจ ด้วยคำสั่งที่เด็ดขาดเข้มงวด ทัพสองล้านคนยินดีที่จะร่วมเป็นร่วมตายพร้อมกับหยิงหลานในสนามรบ.
ค่ายใหญ่หานเหว่ย ไท่จื่อหานเหว่ยที่อ่านจดหมาย พร้อมกับสูดหายใจลึก.
"อืม ราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุน นับว่ามีแผนการที่ร้ายกาจ."ไท่จื่อหานเหว่ยที่กล่าวออกมาพลางทอดถอนใจ.
"ไท่จื่อ จดหมายเขียนว่าอย่างไรอย่างงั้นรึ?"ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้หนึ่งที่เอ่ยถามออกมา.
"ทัพของเหว่ยหยิงหลานเตรียมบุกราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนแล้ว จักรพรรดิต้าซุนต้องการให้ข้า ตลบหลังเหว่ยหยิงหลานที่ด้านนอกเมืองหลินกุย."ไท่จื่อหานเหว่ยเอ่ยออกมา.
"ด้านนอกเมืองหลินกุย? ลอบโจมตี? แล้วพวกเราจะลอบโจมตีอย่างไร?"ผู้ใต้บังคับบัญชาเอ่ยถาม.
"หลัก ๆ แล้วพวกเขาจะเป็นคนลอบโจมตี พวกเราเพียงแค่รอตลบหลัง เมื่อพวกเขาหมดแรง ปิดทางหนีของเหว่ยหยิงหลานเท่านั้น."ไท่จื่อหานเหว่ยที่กล่าวออกมา.
"ตลบหลังอย่างงั้นรึ?"
"ตลบหลัง เป็นการแอบซ่อน รอคอยลอบโจมตี แน่นอนว่าไม่น่าจะมีอะไรน่าเป็นห่วง."ไท่จื่อหานเหว่ยกล่าวออกมา.
"ทว่าผู้น้อยคิดว่ามันดูไม่ชอบมาพากล ทำไมราชวงศ์ต้าซุนถึงได้ขอความร่วมมือกับพวกเราที่ต้องการจะจัดการพวกเขา? ไม่ใช่พวกเขาต้องต่อสู้กับเหว่ยหยิงหลานอย่างงั้นรึ? เป็นพวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักไม่ใช่รึ?"
"เสียหายอย่างหนักอย่างไร ไม่ใช่ว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนนั้นยินดีที่จะมอบเมืองหลินกุยให้กับพวกเรา? หากแต่ต้องการลดทอนกำลังพวกเราบ้าง โดยให้พวกเราเข้าปะทะเหว่ยหยิงหลาน และทำให้เหว่ยหยิงหลานยึดเมืองได้อย่างยากลำบาก"ดวงตาของไท่จื่อหานเหว่ยเปล่งประกายด้วยปัญญา.
"อืม! ราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนนั้นเกรงว่าพวกเราแอบยึดเมืองหลินกุย ดังนั้นจึงต้องการทำให้พวกเราทำหน้าที่นี้สินะ!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวตอบ แววตาที่แสดงท่าทางระมัดระวัง.
"เจ้าไปจัดเตรียมทัพ พวกเราจะเดินทางพรุ่งนี้."ไท่จื่อหานเหว่ยที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"เหล่าขุนพลที่ตอบรับในทันที.
.....
วังหลวงต้าซุน.
จักรพรรดิต้าซุนที่จับจ้องมองข้อมูลในมือจากเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาในการวางแผนการ.
"ฝ่าบาท สงครามที่จะเกิดขึ้นที่เมืองหลินกุยนั้น พวกเราจะใช้กองกำลังหลักจริง ๆ รึ? แล้วหานเหว่ยจะตลบหลังเหว่ยหยิงหลานให้พวกเราอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่ขมวดคิ้วกล่าวออกมา.
"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"จักรพรรดิต้าซุนที่จับจ้องมองไปยังเสนาธิการ.
"หานเหว่ยผู้นี้เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน หากไม่เพราะว่ามีเหว่ยหยิงหลาน พวกเขาคงเข้ายึดจักรพรรดิต้าซุนของพวกเราไปาแล้ว ทำไมพวกเขาจะเห็นแก่ผลประโยชน์เล็ก ๆ น้อยอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการกล่าวออกมาปกปิดความสงสัยเอาไว้ไม่ได้.
"ผลประโยชน์เล็ก ๆ น้อยอย่างงั้นรึ? ใครบอกเจ้ากัน?"จักรพรรดิต้าซุนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?ไม่ใช่ว่าฝ่าบาทต้องการให้พวกเขาตลบหลังเหว่ยหยิงหลานเพื่อลดทอนกำลังนางหรอกรึ?"
"เจ้าก็น่าจะรู้ว่าหานเหว่ยนั้นเป็นคนที่มีความทะเยอทะยาน คิดว่าเขาจะต้องการผลประโยชน์เพียงเท่านั้นรึ? เขาต้องการเป็นชาวประมงต่างหาก แต่คงต้องดูหน่อยว่าเขามีความสามารถขนาดใหน."จักรพรรดิต้าซุนที่กล่าวด้วยแววตาที่เย็นชา.
"หืม หรือว่าฝ่าบาท...."เสนาธิการคนดังกล่าวราวกับคิดอะไรบางอย่างได้.
"ใช่แล้ว ข้าวางแผนให้พวกเขาทั้งสอง กัดกันเองยังไงล่ะ!"จักรพรรดิต้าซุนกล่าว.
"ฝ่าบาท ทว่าเมืองหลินกุยนั้นเป็นป้อมปราการของพวกเรา ไม่ใช่ว่าจำเป็นต้องใช้ป้องกันเหว่ยหยิงหลานหรอกรึ?"เสนาธิการกล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"เมืองหลินกุยรึ? เจ้าไม่เห็นรึว่ากองทัพของเหว่ยหยิงหลานนั้นทรงพลังขนาดใหน? ปกป้องเมืองหลินกุย มีแต่จะทำให้พวกเราพ่ายแพ้ยับเยิน ทว่าหานเหว่ยมีกองทัพถึงสามล้านคน หากว่าพวกเรายังดึงดันรักษาเมืองหลินกุยเอาไว้ ผลสุดท้ายก็มีแต่ต้องพ่ายแพ้ เช่นนั้นปล่อยให้พวกเขาคนใดคนหนึ่งยึดไปเพื่อลดกำลังของพวกเขาไปไม่ดีกว่าเหรอ."จักรพรรดิต้าซุนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึม.
"ฝ่าบาทช่างหลักแหลมนัก!"เหล่าข้าราชบริพารต่างก็ชื่นชม.
....
หลังจากนั้นสิบวัน ที่ด้านนอกเมืองหลินกุย.
ทัพของเหว่ยหยิงหลานที่ยกเข้าประชิดเมือง.
อีกหนึ่งกองกำลังที่ซ่อนตัวอยู่ในป่า ทัพสามล้านของไท่จื่อหานเหว่ย ซุ่มรอโจมตี พวกเขาที่นำศิลามิติออกมา พร้อมกับซ่อนเก็บกลิ่นอายของพวกเขาเอาไว้.
มีเพียงแค่ไท่จื่อหานเหว่ยและขุนพลที่ยืนอยู่สถานที่แห่งหนึ่ง จับจ้องไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
"โปรดจำไว้ เมืองหลินกุยให้สัญญาณเมื่อไหร่ ทัพของพวกเขาจะทำการตลบหลังเหว่ยหยิงหลานในทันที."ไท่จื่อหานเหว่ยที่ออกคำสั่ง.
"ไท่จื่ออย่าได้กังวล ทัพของเหว่ยหยิงหลานมีสามล้านคน ภายในเมืองหลินกุยมีทัพของราชวงศ์ต้าซุนห้าล้านคน รวมพวกเราอีก ถึงจะมีค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง เหว่ยหยิงหลานจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย."ขุนพลผู้หนึ่งกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม!"หานเหว่ยพยักหน้ารับ ใบหน้าที่เผยความมั่นใจ ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นได้ถูกราชวงศ์ต้าซุนขายแล้ว ไม่เพียงแค่ขายยังไปช่วยพวกเขานับเงินอีก.
หยิงหลานที่นำทัพมาด้านหน้า พร้อมกับขบวนค่ายกลแปดประตูกุญแจทองรั้งท้าย ทัพหน้าหนึ่งล้านที่แปรขบวนทัพ ปลดปล่อยจิตสังหารที่น่าเกรงขามออกมาอย่างรุนแรงหนักหน่วง.
"โจมตีเมือง!"หยิงหลานที่ออกคำสั่งในทันที.
"โฮกกกกกก"
กองกำลังสามล้านที่คำรามเสียงดังสนั่น เสียงกลองรบที่ดังสนั่นก้องกังวานไปทั่วทั้งท้องฟ้า.
ทัพหน้าหนึ่งล้าน ที่รุกเข้าไปยังเมืองหลินกุย ตรงไปยังประตูเมือง.
"ครืนนนนนน"
บนกำแพงเมืองหลินกุยนั้น เกิดเป็นแสงสีแดงถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า ย้อมเมฆให้กลายเป็นสีแดง.
ในเวลาเดียวกันนั้น ห่าธนูนับหมื่นก็ถูกยิงออกมาจากป้อมปราการ.
ที่ไกลออกไปนั้น ไท่จื่อหานเหว่ยที่จับจ้องมองไปยังสัญญาณ ดวงตาที่เปล่งประกาย ก่อนที่จะโบกมือ เหล่ากองกำลังทั้งหมด ก็พุ่งตรงไปยังด้านหลังทัพของหยิงหลาน.
ที่ด้านหลังเทือกเขา ทันใดนั้นก็ปรากฏกองกำลังขนาดใหญ่.
"อ่าฮ่าฮ่า!"หานเหว่ยที่หัวเราะอย่างสบายใจ.
เหว่ยหยิงหลานที่จับจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไปด้านหลัง แววตาไม่ได้ตื่นตกใจแม้แต่น้อย เพียงแค่ชายตามอง แล้วสังหารเหล่าทหารด้านหลังระมัดระวัง แทบจะไม่สนใจด้วยซ้ำ ทว่ายังคงจับจ้องมองไปยังเมืองหลินกุยด้านหน้า.
การโจมตีเมืองด้านหน้าเริ่มต้นแล้ว แม้ว่าจะมีห่าธนูมากมายถูกยิงออกมาก็ตาม ทว่าหลังจากที่มีธงสัญญาณรอบสอง ห่าธนูดูเหมือนว่าจะน้อยลงเรื่อย ๆ .
ดวงตาของหยิงหลานที่หรี่ตาจดจ้อง ทันใดนั้นก็เข้าใจถึงสถานการณ์ในเมืองหลินกุย.
ดูเหมือนว่าจะมีแค่เปลือกข้างในอ่อนแอ มีทหารจำนวนเท่าไหร่กันในเมืองหลินกุย? ไม่จำเป็นต้องเปิดประตูในเวลานี้.
"ให้ทัพหน้าโจมตีเมืองอย่างเต็มที่ ส่วนคนอื่น ๆ เปิดใช้งานค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง!"หยิงหลานที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"เหล่าขุนพลที่รับคำสั่ง แปรขบวนในทันที จากนั้นก็เริ่มตั้งค่ายกล.
ทัพตลบหลัง หานเหว่ยที่จ้องมองไปยังเมืองหลิงกุย ทันใดนั้นก็แสดงท่าทางไม่ใคร่ดีนัก.
"ไท่จื่อ ทำไมทัพของเมืองหลินกุยไม่ยอมออกมาจากเมืองพบกับศัตรูในเวลานี้กัน?"ขุนพลคนหนึ่งที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.
เมืองหลินกุยนั้นไม่ได้ปิดประตูเมือง หากแต่ก็ไม่ได้ส่งทัพออกมา ภายในใจของหานเหว่ยที่รู้สึกไม่ค่อยดีมากขึ้นและก็มากขึ้น.
จากพื้นที่ไกลออกไป พายุทรายทันใดนั้นก็โบกสะบัดพัดขึ้นมาในทันที กองกำลังสองล้านคนที่สร้างค่ายกล พายุทรายที่โหมกระหน่ำ คำรามเสียงดัง ไม่ได้พุ่งตรงไปยังเมืองหลินกุย ทว่ากับพุ่งตรงไปยังทิศทางของไท่จื่อหานเหว่ย.
"ไม่ได้การแล้ว พวกเราติดกับแล้ว ไท่จื่อ พวกเราติดกับพวกเขาแล้ว!"ขุนพลคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
"ไท่จื่อ ไม่ได้การแล้ว พวกเราไม่มีทางหนีให้หนีเช่นกันแล้ว ที่ด้านหลังเป็นเมืองที่เหว่ยหยิงหลานยึดครองมา รอบ ๆ ข้างก็เป็นทัพของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง มีเพียงแต่ต่อสู้กับเหว่ยหยิงหลานเท่านั้น."ขุนพลคนหนึ่งที่เต็มไปท่าทางตื่นตกใจขึ้นมาในทันที.
ถูกบังคับรึ? ไท่จื่อหานเหว่ยที่ถูกบีบให้เข้าไปในหุบเขาแห่งหนึ่งในทันที.
ตั้งแต่แรกแล้ว ตัวเขาที่ได้ทำให้กลายเป็นตัวตลก ก้าวไปเป็นหมากตัวหนึ่งแล้ว.
"ไท่จื่อ ตอนนี้มีแต่ต้องออกคำสั่งให้เข้าปะทะกับทัพด้านหน้าแล้ว!"เหล่าขุนพลที่ยิ้มขม ๆ ออกมา.
"ทัพทั้งหมด เข้าปะทะศัตรูด้านหน้า!"ไท่จื่อหานเหว่ยที่ออกคำสั่งด้วยหัวใจที่เศร้าใจและขุ่นเคืองใจ.
คิดจะเป็นชาวประมงเก็บผลประโยชน์ ไม่คิดเลยว่าจะกลายเป็นแรงงานให้กับต้าซุน เพื่อให้ต้าเจิ้งได้รับความเสียหาย คาดไม่ถึงเลยว่านี่จะเป็นแผนการของจักรพรรดิต้าซุนอย่างคาดไม่ถึง ซ้ำยังให้เข้ามารอ อยู่ในจุดบอดที่ไม่สามารถถอยหนีได้ และต้องเข้าปะทะกับค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง.
ฟู่หวง บุตรคนนี้ทำไมถึงได้โง่งมขนาดนี้กัน?
ใบหน้าของไท่จื่อหานเหว่ยที่เศร้าสลดและขุ่นเคืองตัวเอง ทว่าตอนนี้ต้องต่อสู้แล้ว ต่อหน้าพายุทรายที่ทรงพลัง การต่อสู้นี้แทบมองไม่เห็นทางชนะเลย.
ค่ายกลแปดประตูกุญแจทองปะทะกองกำลังสามล้านของไท่จื่อหานเหว่ย.
พายุทรายที่รุนแรงกำลังโบกสะบัดอย่างหนักหน่วง ค่ายกลแปดประตูกุญแจทองทรงพลังรุนแรงอย่างไม่ต้องสงสัย.
เห็นพายุทรายที่มืดฟ้ามัวดิน เหล่าขุนพลของต้ากวงตอนนี้ถึงกับกลืนน้ำลายคำโต ต้องการที่จะหลบดียิ่งนัก.
นี่คือค่ายกลอย่างงั้นรึ? ต้องต่อสู้กับค่ายกลด้วยมือเปล่าอย่างงั้นรึ?
พายุทรายที่ใหญ่โต พัดผ่านกลืนกินเหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำไปในทันที ส่วนคนที่มีพลังฝึกตนสูงยังคงดิ้นรนหลีกหนีพายุทรายอยู่.
ทุกทิศทุกทาง ที่ต้องดิ้นรนชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย นี่คือค่ายกลสงครามอันดับหนึ่งของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ ไม่มีใครที่จะไม่เคยได้ยิน เสียงเจ็บปวดทรมาน ที่ได้ยินเพียงแผ่ว ๆ ทหารของหานเหว่ยที่ปล่อยปราณดาบที่ทรงพลังโจมตีพายุทราย ทว่ากลับถูกกลืนไปไร้ซึ่งผลกระทบใด ๆ .
ราวกับเครื่องบดเนื้อ ที่กำลังสังหารทหารมากมาย ทรายที่โบกสะบัดตอนนี้ย้อมไปด้วยโลหิต เหล่าทหารมากมายที่กำลังคุกเข่าขอยอมแพ้ พวกเขาไม่มีทางหลบหนี ขวัญกำลังใจที่พังลายหายไปหมด.
ภายใต้การคุ้มกันของเหล่ายอดฝีมือ ไท่จื่อหานเหว่ยท้ายที่สุดก็ไม่สามารถหลบหนีได้ ในเมื่อหยิงหลานตั้งใจไล่ล่าพวกเขา พวกเขาจะหนีไปง่าย ๆ ได้อย่างไร? ด้วยการควบคุมค่ายกลของหยิงหลาน พลังพายุทรายที่โหมกระหนำ ได้ทำลายล้างทุกสิ่งมีชีวิตด้านนอก.
กับสั่งการที่น่าหวาดผวาครั้งนี้ ไท่จื่อหานเหว่ยตาย ทหารที่ยังรอดชีวิตคุกเข่าขอยอมแพ้.
กองกำลังสามล้านคน ผ่านไปห้าชั่วยาม ทหารหนึ่งล้านคนตายไป หนึ่งล้านคนยอมแพ้ อีกหนึ่งล้านคนยังคงลอยเครงบนอากาศ ยังไม่สามารถบอกถึงชะตากรรม.
หยิงหลานที่นำทัพหนึ่งล้านคน เขายึดเมืองหลินกุยได้อย่างสมบูรณ์ นับว่าเป็นสงครามที่ประสบผลสำเร็จเป็นอย่างมาก! มีทหารตายไปไม่ถึงห้าหมื่นคนด้วยซ้ำ!