Chapter 503 อาคมสร้างถั่วให้กลายเป็นทหาร.
จงซานที่ก้าวออกมา ดวงตาจ้องมองไปยังชายในชุดสีแดง.
คนผู้นี้ที่หน้าผากมีอักษร เหยา ของผนึกเทวะ เห็นได้ชัดเจนว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับกองกำลังอาชาทมิฬปิศาจมายา และดูเหมือนว่าทั้งแท่นบูชา เม็ดยาวิญญาณทมิฬ หรือจักรพรรดิต้าจิน จะเป็นเพียงแค่หมากเท่านั้น.
ผนึกเทวะ.
ดูเหมือนว่านี่จะเป็นองค์กรขนาดใหญ่ กองกำลังอาชาทมิฬปิศาจมายานั้นมีสาขาอยู่มากมาย คาดไม่ถึงสิบปีที่แล้ว จวบจนถึงตอนนี้เขาได้พบมันอีก เป็นครั้งที่สามแล้ว ดูเหมือนว่าชะตาของเขาจะต้องเผชิญหน้ากับองค์กรนี้ อีกทั้งองค์กรดังกล่าวนี้ยังมีขนาดใหญ่ขนาดนี้เลยรึ?
"เจ้าเป็นอะไรกับเซอคง?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไปยังชายในชุดสีแดงกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
กับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ จงซานควรจะตายกลับไม่ตาย แน่นอนว่าสร้างความตื่นตะลึงให้กับชายในชุดสีแดงไม่น้อยเลย.
"หลินเจิน คนผู้นั้นมอบให้เจ้าก็แล้วกัน!"เหล่าซานที่กล่าวต่อชายในชุดสีแดง.
จากนั้น เหล่าซานก็ไม่สนใจจงซานอีกต่อไป สายตาของเขาที่จ้องมองไปยังเจี้ยนอ้าว.
"เหล่าจิว เหล่าฉีมารบกวนพวกเราก่อนหน้านี้ทำให้ขัดจังหวะ พวกเรามาต่อกัน!"เหล่าซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
แน่นอนว่าเจี้ยนอ้าวเองก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว กระบี่หนักของเขาที่กวัดแกว่ง คนทั้งสองที่เข้าต่อสู้กันอีกครั้ง การโจมตีที่รุนแรง หากเป็นผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ทั่วไปก็ยากที่จะหลบได้.
จงซานที่ไม่ได้สนใจ ยังคงจับจ้องมองไปยังชายที่มีนามว่าหลินเจินด้านหน้า.
"เซอคงคือศิษย์หลานของข้า ทว่าเจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจ เพราะว่าเจ้าต้องการเป็นศพในทันที ไม่ เพื่อชำระแค้นให้กับศิษย์น้องสองคนที่ได้ตายไป ข้าจะทำให้เจ้าตายไปไม่เหลือแม้แต่กระดูก "หลินเจินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
ใบหน้าท่าทางของหลินเจิ้นที่เต็มไปด้วยความอหังการ ทว่าทันใดนั้นอักษรเหยาบนหน้าผากของเขากลับค่อย ๆ จางหายไป.
ปลดอักษรเหยาอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ประหลาดใจเล็กน้อย เขาที่เปิดผนึกเทวะ เพื่อเพิ่มพลังขึ้นมา จากนั้นก็ปลดผนึกลง ทำให้พลังฝึกตนกลับมาที่เดิม ไม่ใช่ว่าเขากำลังกระทำการอะไรที่เหลวไหลอยู่เหรอ.ป
"ในเมื่อเจ้ากำลังจะเป็นคนตายในไม่ช้า เช่นนั้นข้าจะได้ให้เจ้าได้เห็นสมบัติล้ำค่าของวิเศษเซียน เจ้าจะได้ตายอย่างไม่ทรมาน."หลินเจินกล่าว.
ระหว่างที่พูดนั้น หลินเจินที่นำถั่วสีทองที่ส่องสว่างออกมา.
เห็นถั่วในมือของหลินเจิน จงซานที่ถอยออกมาตามสัญชาติญาณ ออกมาให้ห่างรักษาระยะเอาไว้.
เห็นจงซานที่ถอนห่างออกไป หลินเจินที่แสดงท่าทางดูแคลน พร้อมกับโยนถั่วออกไป.
ไม่ได้โยนใส่จงซาน ทว่าโยนมันลงพื้น.
ถั่วที่ถูกโยนลงไป ส่องประกายแสง มือของหลินเจินที่ทำสัญลักษณ์อาคม.
ทันทีที่สัญลักษณ์มือของเขาที่ขยับไปมาเสร็จ พลังที่มองไม่เห็นก็แผ่ออกมา เป็นแสงสว่างจ้าที่ส่องประกายออกมาจากเม็ดถั่วในทันที.
"ทหาร โถวหลิน."
ถั่วที่ล่วงหล่นลงบนพื้น หลินเจิ้นที่ร่ายอาคมออกมาเสียงดัง เป็นบทอาคมบางอย่างนั่นเอง.
ทหารโถวหลิน พร้อมกับบทอาคม ทำให้เม็ดถั่วที่เขาโยนลงไปกำลังสั่นไปมา.
"ครืนนนนนนน"
ถั่วหนึ่งร้อยเม็ด ส่งควันออกมาในทันที ทันใดนั้นก็ปกคลุมพื้นที่ทั้งหมด.
ทว่าในเวลาเดียวกัน หลินเจินที่เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
หมอกเมฆที่ค่อย ๆ สลายหายไป พร้อมกับค่อย ๆ รวมตัวกันขึ้นมาหนึ่งร้อยร่าง.
ร่างกายทั้งหนึ่งร้อยร่างนั้นสูงใหญ่และดูแข็งแกร่งมาก พร้อมยังสวมชุดเกาะสีทองพร้อมหมอกสีทอง ปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามหมุนวนไปทั่วร่าง นอกจากนี้ยังถือดาบยักษ์เล่มใหญ่ ดูเหมือนกับทหารกล้าชาญศึก.
ถั่ว? เหล่านี้คือถั่วกลายร่างอย่างงั้นรึ?
จงซานสามารถมองเห็นได้อย่างชันเจน ทหารในชุดเกราะทองนั้น เกิดจากถั่วที่เติบโตขึ้นมาจากการดูดซับพลังจากผืนปฐพี.
นี่คือสมบัติวิเศษอย่างงั้นรึ? ทุกตนทำตามคำสั่งผู้เป็นนาย? ดูเหมือนว่าเป็นไปตามที่เซียนเซิงซือกล่าว ของวิเศษเหล่านี้นั้นล้วนมาจากโลกใบใหญ่ สิ่งนี้ก็เหมือนกัน.
ของวิเศษเซียนอย่างงั้นรึ?
ถั่วนักรบอย่างงั้นรึ?
นี่มัน?จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
หลินเจินที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย เหล่าทหารในชุดเกาะทองที่เคลื่อนที่ในทันที ด้วยความเร็วสูง พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน.
จงซานที่เปลี่ยนมาเป็นระวังในทันที ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่หลบเลี่ยงด้วยความเร็ว ภายในใจของเขาที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.
ระดับจักรพรรดิแท้? นักรบเหล่านี้มีระดับจักรพรรดิแท้ เป็นไปได้อย่างไร? มีมากมายขนาดนี้เลยรึ?
"ตูมมมมมมม"
ดาบยักษ์ของทหารเกาะทองที่ฟันออกไปอย่างรุนแรง ผืนปฐพีที่สั่นสะเทือน สร้างสนามพลังกวาดม้วนไปทุกทิศ ทิ้งรอยลึกลงไปหลายร้อยเมตร.
ระดับจักรพรรดิแท้ นี่คือพลังระดับจักรพรรดิแท้จริง ๆ ทั้งความเร็วและพลัง แม้ว่าจะมีระดับจักรพรรดิแท้ขั้นที่หนึ่ง ทว่าก็นับว่าอยู่ในระดับจักรพรรดิแท้อย่างแท้จริง.
ทหารในชุดเกาะทองระดับจักรพรรดิแท้ 99 คนอย่างงั้นรึ?
"ฆ่า!!!"
หลินเจินที่ออกคำสั่งในทันที ผู้ฝึกตนถั่วจักรพรรดิแท้อีก 99 ร่างที่พุ่งตรงไปยังจงซานในทันที.
ร่างของพวกมันที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วกว่าร้อยสาย ตรงไปยังจงซานด้วยความเร็วสูง.
ทรงพลังมาก นักรบทหารเกาะทองที่น่าเกรงขาม.
หนึ่งร้อยคนอย่างงั้นรึ?
จงซานที่มีระดับจักรพรรดิแท้ขั้นที่สอง เขาที่ต้องรับมือกับระดับจักรพรรดิแท้หนึ่งร้อยคน หนึ่งร้อยคนที่พุ่งเข้ามาเขาอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่โบกมือ ทะเลโคลนที่พวยพุ่งออกไป ทะเลโคลนที่ช่วยเพิ่มพลังและความเร็วให้กับจงซานอีก.
ทว่า เพิ่มพลังขึ้นอีก แล้วอย่างไร? มีระดับจักรพรรดิแท้มากมายขนาดนี้ ทหารเกาะทองระดับจักรพรรดิแท้หนึ่งร้อยคน นอกจากนี้พวกมันยังเคลื่อนไหวพร้อม ๆ กัน การโจมตีของพวกมันรวมกัน แน่นอนว่าน่าหวาดหวั่นอย่างแน่นอน.
ระหว่างนี้จงซานที่เคลื่อนที่หลบหนีอย่างรวดเร็ว หลินเจินที่หัวเราะเยาะอยู่ด้านหลัง.
ของวิเศษที่จูเหรินมอบให้ ร้ายกาจมาก อย่าว่าแต่ระดับจักรพรรดิแท้ด้วยกันเลย ต่อให้เป็นระดับราชันย์แท้ก็ยังลำบาก.
ทว่า ร่างแยกเงานั้นด้วยพื้นที่รอบ ๆ ที่พิเศษ ความเร็วก็ยิ่งมากมายนัก ยิ่งอยู่ในความมืดเขาที่ราวกับกลืนไปกับความมืดมิด เหล่าทหารเกาะทองไม่สามารถที่จะไล่ตามจงซานได้เลยแม้แต่น้อย.
จงซานในเวลานี้ไม่ได้ใช้เคล็ดวิชา"กร่อนสรรพชีวิตแล้ว".
ไม่ ดูเหมือนว่าตอนนี้ราวกับว่าเขากำลังเล่นกับทหารเกาะทองเหล่านั้น ทหารเกาะทองที่โจมตีออกไป ร่างของจงซานก็หายไปในทันที เคลื่อนที่หลบเลี่ยงทหารเกาะทองได้อย่างสมบูรณ์แบบ.
เห็นจงซานที่หลบเลี่ยงการโจมตีได้อย่างสบาย ๆ ซ้ำยังเหมือนกับว่ากำลังเล่นอยู่ ใบหน้าของหลินเจินที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา พร้อมตะโกนออกมาเสียงดัง"ปม!"
ปมรึ?
จงซานที่ได้ยินคำพูดของหลินเจิน เขากำลังสั่งการนักรบเกาะทองอยู่อย่างงั้นรึ?
ขณะที่จงซานกำลังสงสัย เหล่านักรบเกาะทองที่เปลี่ยนขบวน สร้างเป็นค่ายกลในทันที.
เหล่าทหารเกาะทอง ที่รวมตัวซ้อนกันหกร่าง กระจายเป็นค่ายกล พร้อมกับเหวี่ยงดาบพร้อม ๆ กัน ก่อนที่จะสร้างแสงสีทองที่พุ่งตรงไปยังร่างของจงซาน.
"ครืนนนน"
จงซานที่หลบการโจมตีที่อันตรายได้อย่างฉิวเฉียด พลังของนักรบเกาะทองทรงพลังมาก และยังมีความเร็วที่เพิ่มขึ้นมาอย่างลึกล้ำ จนทำให้ร่างแยกเงาของเขา ต้องปาดเหงื่อ.
ด้วยการหลบได้ในพริบตา จงซานที่ลอบมองภูเขาที่ใหญ่โต ตอนนี้ถึงกลับกลายเป็นเศษซาก น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ถึงกับบดขยี้ภูเขาทั้งลูกเลยรึ?
ยังไม่จบเท่านั้น หลังจากบดขยี้ภูเขาแล้ว นักรบเกาะทองยังคงโจมตีมายังจงซานมาอีก แทบจะในทันทีเช่นกัน.
จงซานไม่กล้าประมาทเลยแม้แต่น้อย ร่างของเขาที่หลบเลี่ยงอย่างรวดเร็ว ทว่าเสื้อผ้าของเขาในเวลานี้ถึงกับฉีกขาดไปเหมือนกัน.
"ตูมมมมมมมม"
ภูเขาลูกแล้วลูกเล่าที่กลายเป็นซากปรักหักพัง แสงสีทองที่ทะลวงระเบิดภูเขากลายเป็นจุล.
"ฮ่าอ่าฮ่าฮ่าฮ่า."หลินเฉินที่กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง.
เห็นจงซานที่กำลังตกที่นั่งลำบาก หลินเจินพึงพอใจสั่งการให้นักรบเกาะทองเข้าล้อมกรอบในทันที.
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น เสื้อผ้าของจงซานที่ขาดมากขึ้นและก็มากขึ้น ตอนนี้อยู่ในสภาพขาดรุ่งริ่งทีเดียว.
อย่างไรก็ตามจงซานในเวลานี้ ไม่ได้สนใจหลินเจินที่กำลังหัวเราะเยาะอย่างสนุกสนาน ที่มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
ทันทีที่เขาเผยยิ้มออกมานั้น.
"ตูมมมมมม"
กลุ่มแสงสีทองที่ระเบิดออกมาเสียงดัง ทหารเกาะทองร้อยตนที่หยุดไปในทันที ทหารสีทองตนหนึ่งที่ถูกตัดแขนด้วนไปในทันที.
หลินเจินที่ดวงตาเบิกกว้างตกตะลึงทันที เกิดอะไรขึ้น? จงซานทำอะไร? เป็นไปได้อย่างไร?
ค่ายกลของนักรบเกาะทองที่สลายหายไป.
จงซานจ้องมองไปยังหลินเจินพร้อมกับเผยยิ้มออกมา "นักรบถั่ว หาได้มีอะไร!"
ไม่เท่าไหร่อย่างงั้นรึ?ใบหน้าของหลินเจินที่เย้ยหยัน ไม่เท่าไหร่รึ? เจ้าต้องการตายในทันทีเหรอ ใบหน้าของหลินเจินที่เผยแววตาดุร้ายออกมา.
"ข้าเองก็ทำได้!"จงซานกล่าวออกมาในทันที.
สายตาที่ดุร้ายของหลินเจิน ได้ยินคำพูดของจงซานหลังจากนั้น ถึงกับสำลักน้ำลายตัวเองทันที.
"แคก ๆ ๆ เจ้าก็ทำได้เหรอ?"หลินเฉินที่สำลักน้ำลายตัวเอง จนใบหน้าแดง ทว่าสายตาของเขายังเต็มไปด้วยความดูถูก.
"ใช่ เรียนมาจากเจ้าไง!"จงซานพยักหน้า ก่อนที่จะใช้โยนก้อนกวาดลงไปบนพื้น.
เห็นจงซานที่โยนก้อนกวาดลงไปบนพื้น ใบหน้าของหลินเจินถึงกับบิดเบี้ยว นี่จงซานคิดจะเล่นตลกกับเขาอย่างงั้นรึ? ของวิเศษที่จูเหรินมอบให้มานั้น จะเอาไปเทียบกับก้อนกวาดได้อย่างไร?
หลินเจินที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน พร้อมกับสั่งการทหารเกาะทองเตรียมโจมตีต่อทันที.
ไม่ไกลออกไปนั้น จงซานที่เลียนแบบท่าทางของหลินเจิน ร่ายอาคมเหมือนกับเขา หากแต่ไม่มีความผันผวนทางวิญญาณแต่อย่างใด.
"ทหาร โถวหลิน."
ขณะที่เขาขยับสัญญาณมือร่ายอาคมนั้น กับท่าทางของจงซาน หลินเจินเต็มไปด้วยความดูแคลน ทหารเม็ดถั่วอย่างงั้นรึ? จงซานก็แค่เล่นปาหี่เท่านั้น.
ทหารเกาะเทองของเขาที่ยังไม่เข้าโจมตี ทว่ายังคงรอจ้องมองไปบนก้อนกวาดบนพื้น.
"ตูมมมมมม"
คาดไม่ถึงเหมือนกับหลินเจินก่อนหน้านี้ ปรากฏควันฟุ้งไปทั่ว ปิดพื้นที่รอบ ๆ ไปหมด.
ควัน? หลังจากนั้น หลินเจินถึงกับต้องตื่นตะลึง.
ขณะที่ลมพัดเป่าควันออกไป ทั้งหมด สถานที่ที่ก้อนกวาดหล่นลงไปนั้น ปรากฏร่างในชุดสีดำหนึ่งร้อยคนปรากฏขึ้นมา.
รูปร่างหน้าตาเหมือนกันจงซาน 100 คน ทั้งหนึ่งร้อยดูไม่ต่างจากจงซาน นี่จงซานสามารถทำได้อย่างงั้นรึ?
ทหารเม็ดถั่ว?
เพียงแค่ใช้ก้อนกวาดก็สามารถสร้างทหารได้อย่างงั้นรึ? ดวงตาของหลินเจินที่หยุดนิ่งตลึงงันแทบจะสลบไปในทันที.