Chapter 399 ไทจื่อจินอู๋
ทุก ๆ คนเวลานี้จ้องมองไปยังจงซาน เขาที่ออกมาปกป้องความอยุติธรรม ช่วยล้างแค้นให้กับบุตรชาย การล้างแค้นนี้ ท้ายที่สุดก็มีคนเข้ามาหยุดการต่อสู้นี้ ทั้งที่พุทธะจื้อกวงยังไม่ได้โจมตี ทว่ากับกลายเป็นว่าเขากับโกรธแค้นจนถึงต้องร้องไห้ออกมาเลยรึ?
กำลังกำลังร้องไห้ออกมาอย่างงั้นรึ?
ทุกคนบนเกาะลอยฟ้า ที่เฝ้ามองอยู่ต่างตะลึงงันเต็มไปด้วยความงงงวย ทุกอย่างมันไร้ซึ่งเหตุผลเกินไป ไร้สาระ เรื่องเพียงเท่านี้ ถึงกับร้องไห้ออกมาอย่างงั้นรึ?
คนผู้นี้บ้าคลั่งมากเกินไป! นี่พวกเขากำลังมองคนบ้าอยู่อย่างงั้นรึ?
"ฟู่ฉิน ฟู่ฉิน!......."
ใบหน้าของบุตรชายจงซานที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล เซียนเซิงซือเองก็ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองออกไป แววตาของเนี่ยนโหยวโหยวที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ร้องไห้รึ? ไม่เคยเห็นจงซานร้องไห้ นี่เขากำลังร้องไห้อย่างงั้นรึ? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
"โฮกกกกกกกก."
จงซานที่คำรามดังลั่น ดาบของเขาพุ่งตรงฟาดฟันไปยังพุทธะจื้อกวง สายตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร ต้องการให้เขาตายไป!
"ชิ!!!"
"ตูมมม........"
จื้อกวงที่ไม่สามารถยับยั้งความโกรธเอาไว้ได้ในที่สุด แค่นเสียง ฝ่ามือประทับไปยังหน้าอกของจงซาน.
จงซานที่ลอยออกไป 500 เมตร แต่ก็นั้นก็กุมดาบพุ่งเข้ามาอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง.
"ตูมมม.......ครืน ๆ ๆ ......ตูมมมม"
จงซานที่ได้รับฝ่ามือไปกว่าหนึ่งร้อยฝ่ามือ เขาไม่ใช่คู่มือของพุทธะจื้อกวง และพุทธะจื้อกวงก็ไม่กล้าสังหารเขาด้วย.
"เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าสังหารเจ้ารึ!!!"พุทธะจื้อกวงที่จ้องมองไปยังจงซาน มองเห็นสายตาที่เป็นปฏิปักษ์และเต็มไปด้วยจิตสังหาร.
ดวงตาของจงซานที่กลายเป็นสีแดง ใบหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตา สายตาที่ไม่ยอมแพ้ต้องการสังหารให้เขาตกตายไป.
ดาบของจงซานยังคงพุ่งเข้าหาพุทธะจื้อกวงอีกครั้ง ในเวลานี้แววตาของพุทธะจื้อกวงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว สายตาที่คมกล้าพร้อมกับปล่อยกระบี่เหินออกมามากมายพร้อมที่จะเข้าโจมตี สายตาที่เปลี่ยนเป็นความเย็นชาดุร้าย เตรียมสังหารอีกฝ่าย.
"พรึบ!!"
ร่างของจงซานที่หยุดกลางอากาศไม่ได้เข้าไปหาร่างของพุทธะจื้อกวง ปรากฏเป็นแส้ยาวที่พุ่งออกมาคว้าร่างของจงซานเอาไว้ ก่อนที่จะดึงร่างของเขากลับไป.
เป็นเนี่ยนโหยวโหยวนั่นเอง!
เนี่ยนโหยวโหยวที่เห็นแววตาของพุทธะจื้อกวงที่ตอนนี้เต็มไปด้วยจิตสังหาร ทันใดนั้นจึงได้ใช้แส้ดึงร่างของจงซานไป พร้อมกับนำเขากลับไปยังลานหลังบ้านที่เขาอยู่ จากนั้นเซียนเซิงซือและบุตรของจงซานก็ได้ตามมา ก่อนที่จะปิดพื้นที่ดังกล่าวเอาไว้.
"..............."
เรื่องทุกอย่างจบลงไปในทันที เหล่าคนที่จ้องมองดูอยู่รู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก พวกเขาที่เห็นได้ว่าเป็นเนี่ยนโหยวโหยวได้พาชายคนดังกล่าวออกไป ต้องไม่ลืมว่าเนี่ยนโหยวโหยวนั้นเป็นคนที่เป็นที่รู้จักไม่น้อย นางเป็นศิษย์ของแดนเทพพิสุทธิ์.
พุทธะจื้อกวงนั้นเต็มไปด้วยจิตสังหาร เขาต้องการสังหารจงซานจริง ๆ ถึงแม้ว่าอาจจะต้องพบกับอาจารย์ของจงซาน ก็เป็นเขาที่แส่หาความอัปยศให้กับตัวเอง หลาย ๆ คนสามารถที่จะบอกได้ว่า มันถึงจุดที่พุทธะจื้อกวงไม่สามารถทนได้อีกแล้ว คาดไม่ถึงเลยว่าเนี่ยนโหยวโหยวจะช่วยเขาไป! ทุกคนที่จ้องมองไปยังศพของชายในชุดคลุมสีเหลือง พร้อมกับจ้องมองออกไปยังลานที่พักของเนี่ยนโหยวโหยว ใบหน้าของพุทธะจื้อกวงเวลานี้เต็มไปด้วยความดุร้าย ก่อนที่จะหันหลังกลับและบินจากไป.
ภายในลานที่พัก ประตูที่ปิดแน่น ค่ายกลที่ปกปิดด้านในด้านนอกออกจากกัน โดยมีคนสี่คนอยู่ด้านใน.
เนี่ยนโหยวโหยว เซียนเซิงซือ จงซานและบุตรจงซาน.
คนทั้งสามที่จ้องมองไปยังจงซาน เนี่ยนโหยวโหยวที่ใช้แส้หนังรัดร่างจงซานและถอยออกมา จงซานเวลานี้ถือถ้วยชา ยากที่จะดื่มมันลงไปได้ เขาที่พยายามระงับความโกรธเกรี้ยว จิบชาไปหลายอึก ทว่าความโกรธของเขายังยากที่จะคลายลง.
"เครง!!"
ถ้วยชาที่ถูกบีบจนแตก จงซานที่เงยหน้าขึ้น สูดหายใจลึกอีกหลายครับ พยายามระงับความโกรธเอาไว้ให้ได้.
"ฟู่ฉิน ท่านเป็นไรหรือไม่!"
เขาที่หันหน้าไปจ้องมองบุตรชายของเขา จงซานที่กล่าวออกมาเบา ๆ "ข้าไม่เป็นไร เทียนเอ๋อ!"
เทียนเอ๋อ จงเทียน เป็นบุตรบุญธรรมคนโต ต้าไท่จื่อของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง จงเทียน เขาเป็นคนที่ร้องขอเม็ดยาโพวจวินจากอาจารย์ตัวเองให้กับจงซานเมื่อในอดีต ทำให้จงซานก้าวเข้าสู่ระดับเซียนเทียน จนสามารถก้าวสู่เส้นทางผู้ฝึกตน.
"ฟู่ฉิน ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ? เขาเป็นใครกัน? ทำไมถึงได้โกรธเกรี้ยวถึงเพียงนั้น?"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"ใช่ เจ้าเป็นบ้าไปแล้วรึ? แค่ระดับก่อตั้งวิญญาณ คิดว่าจะต่อกรกับพุทธะจื้อกวงได้อย่างงั้นรึ? เจ้าไร้ซึ่งความคิดขนาดนี้เลยรึ? หากข้าไม่ช่วยเอาไว้ คนที่เป็นศพวันนี้ก็คือตัวเจ้านั่นล่ะ."เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ขอบคุณเจ้ามาก!"จงซานจ้องมองไปยังเนี่ยนโหยวโหยว.
"จำได้ก็ดีแล้ว!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าวออกมาในทันที.
"เทียนเอ๋อ ทำไมเจ้าต้องการสังหารชายในชุดสีเหลืองด้วย?"จงซานที่จ้องมองไปยังบุตรชายของตัวเอง.
"ฟู่ฉิน ท่านยังจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่หุบเขาประตูมังกร คนที่ได้มอบเม็ดยาโพวจวินให้กับพวกเราได้รึไม่? เขาคืออาจารย์ของข้าเอง."จงเทียนกล่าว.
"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าว.
"อาจารย์ได้ตายแล้ว เป็นคนก่อนหน้านี้สังหาร วิหารของเขาและวิหารต้าหมิงนั้นเป็นคู่อริกัน ไม่ น่าจะบอกว่าคนของแดนเทพพิสุทธิ์ทั้งหมดมากกว่า ที่กลายเป็นศัตรูกับพวกเรา ทั้งยังลอบสังหารอาจารย์ของข้าด้วย."จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเศร้าใจ.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
"ฟู่ฉิน ก่อนหน้านี้ท่านเป็นอะไรอย่างงั้นรึ?"จงเทียนสอบถาม.
"คนก่อนหน้านี้มีนามว่าจื้อกวงอย่างงั้นรึ? ฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า......."ความโกรธเกรี้ยวความเศร้าใจที่ราวกับจะปะทุกออกมาอีกครั้ง.
คนทั้งสามที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"เมื่อในอดีต ไท่จื่อเหล่ยเทียนสังหารมู่ฉินของเจ้า ข้าจดจำพวกมันได้ทุกคน เขาจื้อกวง ในเวลานั้นเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของไท่จื่อเหล่ยเทียน เป็นหนึ่งในพวกมัน."จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.
"เขา?"จงเทียนที่ปรากฏความแค้นขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
จงเทียนบุตรบุญธรรมคนโตของจงซานจะจำกุยเอ๋อไม่ได้อย่างไร จงเทียนยังจดจำมู่ฉินที่งดงามผู้นี้ได้ เวลานั้นเขาเป็นเพียงขอทานคนหนึ่ง ต้องร่อนเร่กระเสือกกระสนเอาชีวิตรอดในทุ่งร้างที่แร้นแค้น เวลานั้นรถเทียมม้าได้หยุดลง บนรถเทียมมามีคนสองคน หนึ่งคือจงซาน อีกหนึ่งก็คือเหว่ยกุยเอ๋อ.
"ขอทานเด็กผู้นี้น่าสงสารนัก เหล่าเย่ พวกเราช่วยเขาเถอะ!"
"มาสิ มากินข้าวต้ม จะได้มีแรง!"
"เจ้าดูแลตัวเองด้วย การฝึกวิชาเพื่อฟู่ฉินของเจ้า ไม่จำเป็นต้องตั้งใจมากมายขนาดนั้น ไม่เช่นนั้นเจ้าจะตายก่อน อย่าขยับ ข้าจะช่วยเจ้าทายาเอง."
"แอบมาร้องไห้คนเดียวอีกแล้วรึ?อีกไม่นานพลังฝึกตนของเจ้าก็จะก้าวทันเหล่าพี่น้องของเจ้าเอง พวกเขามาจากหลากหลานสถานที่ มีพรสวรรค์ที่ต่างกัน มาสิ มู่ฉินทำถังเกามาให้เจ้า กินซะสิ!"
ภายในอดีต ที่ผุดขึ้นมาไม่หยุด ดวงตาของจงเทียนเองก็กลายเป็นสีแดงขึ้นมา มู่ฉิน ภายในใจของจงเทียนเอง กุยเอ๋อนับเป็นคนสำคัญที่สุดเช่นกัน นับตั้งแต่เด็กนั้น เพราะว่ามู่ฉินดูแลเขาเป็นอย่างดี ให้กำลังใจเขามาโดยตลอด จนทำให้เขาสามารถก้าวขึ้นมายืนอย่างมั่นคงได้.
หลังจากที่กุยเอ๋อตายไป ไม่เพียงแต่จงซานเท่านั้น จงเทียนเองที่นั่งคุกเข่าต่อหน้าป้ายวิญญาณจวบจนตัวเองหมดสติไป.
"ฟู่ฉิน ข้าจะต้องสังหารเขา!"จงเทียนที่ดวงตาแดงซานกล่าวออกมา.
".."จงซานที่ตบไปที่บ่าของจงเทียน จ้องมองอย่างเคร่งขรึม.
ด้วยฝ่ามือของจงซาน ทำให้จงเทียนสงบลง ทว่าดวงตายังคงแดงซาน น้ำตาที่ไหลอาบออกมาทั้งสองข้าง.
จงเทียนรับรู้แล้ว่าฟู่ฉินก่อนหน้านี้ถึงได้คั่งแค้นยิ่งนัก มู่ฉิน นางที่มีจิตใจอ่อนโยน มอบความรักให้กับเขาและบุตรชายทุกคน ดูแลทุกคนเหมือนกับบุตรของตน เมื่อคิดถึงเหว่ยกุยเอ๋อเมื่อไหร่ มีรึที่จะทำให้จงซานนั้นสามารถยับยั้งจิตใจเอาไว้ได้?
"เขาเป็นของข้า!"จงซานกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือบ.
"ฟู่ฉิน!"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่ยินยอมนัก.
"นอกจากไท่จื่อเหล่ยเทียน ยังมีอีกยี่สิบคน ข้าจะมอบภาพวาดพวกมันให้เจ้า เจ้าและข้า จะช่วยกันค้นหาพวกมัน."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความดุร้าย.
"ครับ!"จงเทียนพยักหน้ารับ ก่อนที่จะเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมา.
"ไท่จื่อเหล่ยเทียนรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าศัตรูคู่แค้นของเจ้าจะเป็นไท่จื่อสองราชวงศ์?"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"หืม!"จงซานพยักหน้า เห็นได้ชัดเจนเวลานี้เขาได้พบร่องรอยของไท่จื่อเหล่ยเทียนแล้ว.
"ศัตรูของเจ้า ยาก! ยากมาก ๆ ! บอกเลยว่าแทบเป็นไปไม่ได้."เนี่ยนโหยวโหยวที่ส่ายหน้าไปมาขณะพูด.
"ไท่จื่อสองราชวงศ์? หมายความว่าอย่างรึ?"จงซานกล่าวสอบถามออกมา.
"ไท่จื่อเหล่ยเทียนนั้นน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก เป็นไท่จื่อราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่และราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย แน่นอนว่าเขามีเชื้อสายของทั้งสองราชวงศ์พร้อมกัน เวลานี้เขาเป็นไท่จื่อราชวงศ์ต้าสุ่ย ทว่าในอีกอย่างหนึ่งมารดาของเขาก็เป็นหลานสาวของเนี่ยฟ่านเฉินราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี ดังนั้นในราชวงศ์ต้าหลีเองก็มีบรรดาศักดิ์เป็นเฟิงเหว่ย รับวาสนาฟ้าดินของทั้งสองราชวงศ์! ไม่ต้องบอกเลยว่าราชวงศ์สวรรค์ทั้งสองแข็งแกร่งขนาดใหน ด้วยสถานะของเขาในเวลานี้ บอกเลยว่าเป็นเรื่องที่ยากเป็นอย่างมาก."เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"โอ้ว?"จงซานที่จ้องมองไปยังเนี่ยนโหยวโหยว.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีนั้น รวมเขาแล้วมีไท่จื่อหกคน เพราะว่าเขามีสายโลหิตของตระกูลเนี่ย จึงสามารถอัญเชิญไท่จื่อเผ่าหงสาได้ และยังมีความแข็งแกร่งระดับราชันย์แท้ ส่วนเขาเวลานี้เป็นไท่จื่อของราชวงศ์ต้าสุ่ย เจ้ารู้หรือไม่ว่ามีเผ่าอสูรคู่บารมีเป็นอะไร?"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"อีกา."จงซานกล่าว.
"ใช่ อีกา เป็นจักรพรรดิอีกา อีกาทองคำสามขา! เพลิงอีกาทองคำสามขานั้น เป็นเปลวเพลิงที่เผาไหม้ทุกสรรพสิ่ง ไท่จื่อของต้าสุ่ยมีด้วยกันสิบคน ทุกคนเองล้วนแล้วแต่สามารถอัญเชิญอีกาทองคำสามขาออกมาได้ ไท่จื่อทั้งสิบต่างก็ถูกเรียกว่า ไท่จื่ออีกาทองคำ หากว่าไท่จื่อทั้งสิบลงมือพร้อม ๆกัน สิบวัน ก็สามารถที่จะพิชัยชัยได้ทั่วหล้า คงไม่ต้องอธิบายหรอกนะ! ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่มีพลังราชันย์แท้และยังสามารถอัญเชิญสัตว์อสูรที่ทรงพลังสองเผ่าพันธุ์ การเป็นศัตรูกับไท่จื่อเหล่ยเทียน เพียงแค่สัตว์อัญเชิญ ไท่จื่อหงสาและไท่จื่ออีกาทองคำสามขา ก็ยากที่จะต่อกรได้แล้ว นอกจากนี้ยังมีอำนาจทั้งในราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่และราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย สิบวันกวาดล้างทั่วหล้า แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ยากเย็นราวกับปีนบันไดสวรรค์."เนี่ยนโหยวโหยวส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.
"ปีนบันใดสวรรค์รึ? ชิ!"สายตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
ไม่จำเป็นต้องกล่าวสิ่งใด กับความเกลียดชังมากมาย จนทำให้ทุกคนได้แต่เงียบลง ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
"เซียนเซิงซือ เจ้าและเทียนเอ๋อออกไปด้านนอกก่อน ข้ามีเรื่องส่วนทีตัวที่จะกล่าวกับเนี่ยนโหยวโหยว เรื่องบางอย่างเกี่ยวกับตระกูลของข้า."จงซานกล่าวต่อเซียนเซิงซือ.
"ได้!"เซียนเซิงซือพยักหน้า.
"เทียนเอ๋อ เจ้าออกไปก่อน! ข้าและเนี่ยนโหยวโหยวมีอะไรจะพูดกัน."จงซานกล่าว.
"ครับ!"จงซานพยักหน้า.
เนี่ยนโหยวโหยวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จวบจนคนทั้งสองออกไปจากห้องโถง.
จงซานที่สูดหายใจลึก ก่อนที่จะปิดประตู พร้อมกับนำธวัชค่ายกลออกมา พร้อมกับสร้างค่ายกลปิดล้อมอีกชั้น.
"เจ้าต้องการจะกล่าวอะไรกับข้าอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวจ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าเคยมาที่นี่ก่อนที่ข้าจะมา ก่อนที่จะเดินทางมาอีกครั้ง แน่นอนว่าเจ้าต้องคุ้นเคยกับที่นี่ ข้าต้องการหาสถานที่ ที่พักของพุทธะจื้อกวง และค้นหาสถานที่ที่เขาอาจจะไป มีสถานที่ใดบ้างที่เขาจะต้องเดินทางไปเป็นประจำ."จงซานจ้องมองไปยังเนี่ยนโหยวโหยว.
"อะไร? ไม่ใช่ว่าเจ้า ต้องการอยู่ดินแดนเทพพิสุทธิ์ และหาสถานที่ลอบสังหารพุทธะจื้อกวงอีกอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของเนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.