Chapter 398 ความโกรธเกรี้ยวของจงซาน.
"ฟู่ฉิน!"เสียงของชายชุดดำที่ดังผ่านออกมาจากด้านหลังของจงซาน.
กับคำพูดของชายชุดสีดำ ทำให้ทุกคนรอบ ๆ ต่างก็สีคางไปมาเฝ้ามอง ชายคนดังกล่าวที่ไร้ความหวาดกลัว ยอมตายดีกว่ายอมแพ้ แทบจะในทันที ยอมเรียกคนอื่นว่าบิดาอย่างงั้นรึ?
ทุกคนที่ตะลึงงัน เนี่ยนโหยวโหยวที่ชำเลืองมองตาค้าง บุตรของจงซานรึ? ไม่มีทาง?
ไม่ไกลออกไป ที่สวนแห่งหนึ่ง เซียนเซิงซือที่ก้าวออกมา ชำเลืองมองออกไปยังลานที่อยู่ตรงกลางด้วยความประหลาดใจ.
ชายในชุดสีเหลืองที่กลืนน้ำลายคำโต หยุดนิ่งไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองอย่างไรดี.
ใบหน้าของจงซานที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวดุร้ายจ้องมองไปยังชายชุดคลุมสีเหลือง ในเวลาเดียวกัน พลังจิตบนหน้าผาก ที่อาบไปทั่วดวงตาในทันที กฎเกณฑ์ของสวรรค์ที่ถูกทำลายเป็นชิ้น ๆ สายฟ้ามากมายที่ลั่นแปบ ๆ กระจายอาบไปทั่วบริเวณ.
"ไม่มีใครสามารถดูแคลนคนของตระกูลจงได้."ดาบของจงซานที่ตัดวัดพุ่งตรงไปยังชายในชุดคลุมสีเหลือง.
บัญญัติสวรรค์! วายุเฉือน!
กายาเทพอสูร! ขั้นที่ห้า!
หมอกหงหลวนเทียน!
วงจรสายฟ้าต้นกำเนิด! หมื่นสายฟ้าโจมตี!
"เปรี้ยง ๆ ๆ ๆ !"
ปราณดาบขนาดใหญ่ พุ่งออกจากคมดาบของจงซาน ตัดผ่านไปยังชายในชุดสีเหลืองที่อยู่ด้านหน้า.
วายุเฉือน พร้อมกับปราณดาบขนาดมหึมา อากาศรอบ ๆ ที่ถูกตัดออกเป็นสองส่วน พลังที่รุนแรง อากาศที่บิดเบี้ยวกระเพื่อมเป็นส่วน ๆ พุ่งตรงไปยังชายในชุดคลุมสีเหลือง.
สายฟ้าที่ไร้ขีดจำกัด รวมตัวกลายเป็นเมฆสายฟ้า ฟาดลงมากลายเป็นมังกรสายฟ้าขนาดใหญ่เก้าตน ปากของมังกรที่อ้าปากกว้าง เสียงระเบิดดังสนั่นตรงมายังร่างของชายในชุดคลุมสีเหลือง.
หมอกหงหลวนเทียนที่แผ่พุ่งล่องลอยออกไป แฝงไปกับพลังโจมตีของจงซาน พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง.
การโจมตีทั้งหมดทั้งปวง! เกิดจากความโกรธเกรี้ยวของจงซาน เป็นความโกรธเกรี้ยวที่รุนแรง พร้อมจะทำลายสวรรค์ จัดการชายในชุดคลุมสีเหลือง.
ทั่วทั้งลานจัตุรัส เกิดระเบิดออกไปรอบ ๆ สายฟ้าที่ส่องประกายแสงวับวาว แผ่ซานไปทุกทิศ สาดส่องไปยังเกาะลอยฟ้าที่อยู่รอบ ๆ ด้วย.
บนเกาะลอยฟ้า คนมากมายที่อ้าปากค้าง แววตาที่ไม่อยากเชื่อและหวาดผวาไปพร้อม ๆ กัน ความแข็งแกร่งนี้ทำให้พวกเขาต้องกลืนน้ำลาย ดวงตาเบิกกว้างกลมโต ระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ? เขามีระดับก่อตั้งวิญญาณรึ?นี่คือคนที่มีระดับก่อตั้งวิญญาณทำได้อย่างงั้นรึ?
"ตูมมม ตูมม ตูมมม ตูมม ตูมมม ตูมมม"
ดาบของจงซานที่โจมตีออกไปนั้น ทรงพลังเป็นอย่างมาก เป็นพลังที่ทำลายล้างที่รุนแรง จัตุรัสดังกล่าวนั้นมีค่ายกลเสริมกำลังอยู่ ถึงกับสั่นไหว เศษหินดินทรายที่อยู่รอบ ๆ ลอยฟุ้ง ปลิวว่อนลอยทะยานขึ้นไปบนฟ้า เกิดเป็นเหมอกเมฆและสายฟ้าที่ลั่นเปลี๊ยะ ๆ ผสมกัน ปราณดาบของจงซานที่ฟันไปยังชายชุดคลุมสีเหลืองตรง ๆ .
เป็นพลังที่รุนแรงน่าหวั่นเกรงเป็นอย่างมาก ชายในชุดคลุมสีเหลืองที่เอาแต่ป้องกัน เพราะว่าจงซานนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก การโจมตีที่หนักหน่วง จนเขาไม่กล้าตอบโต้ออกไป ทั้งที่ชายในชุดคลุมสีเหลืองอยู่ในระดับหลอมกายธาตุ เขาที่ชื่นชอบในการสั่งสอนเหล่าศิษย์น้องอยู่เป็นประจำ ครั้งนี้ก็เหมือนกับทุกที ทว่าทันใดนั้นก็มีคนกระโจนเข้ามาในทันที นี่ไม่ใช่การประลองต่อสู้แล้ว หากแต่มันเป็นการฆ่าฟัน เป็นการโจมตีเพื่อสังหาร หากว่าเขาประมาทเพียงเล็กน้อย จะต้องบาดเจ็บหนักหรือแม้แต่ตายไป นอกจากนี้เขายังไม่สนใจเรื่องอะไรเลย บ้าคลั่งยิ่งนัก!
แม้ว่าจะมองเห็นจงซานที่โจมตีออกไปแล้ว ทว่าจากการที่เห็นจงซานโจมตีออกไปโดยไม่สนอะไรเลยแม้แต่น้อย ภายในใจของเนี่ยนโหยวโหยวก็สั่นไหวไปมา ก่อนหน้านี้เขาที่มีระดับก่อตั้งวิญญาณคงมีวิธีพิเศษที่ยกระดับให้ตัวเองมีพลังเทียบเท่ากับระดับหลอมกายธาตุ เหมือนกับเซอคง ทว่าชายในชุดสีเหลืองนี้มีระดับหลอมกายธาตุ มีระดับหลอมกายธาตุจริง ๆ แต่ต่อหน้าจงซานแล้วมีอะไรต้องให้หวาดกลัวอย่างงั้นรึ?
การโจมตีครั้งแรก ชายในชุดสีเหลืองสามารถป้องกันเอาไว้ได้ ทว่า ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็รับรู้ว่าตัวเองผิดปรกติ แทบจะในทันทีในหัวของเขาที่คิดถึงแต่ศิษย์น้องหญิง? ศิษย์พี่หญิง คิดถึงรูปร่างที่ยวนเย้างดงามของพวกนาง.
แน่นอนว่าเขาได้รับผลกระทบจากหมอกหงหลวนแล้วนั่นเอง!
"ซี่...เปรี้ยง!"
แขนขวาของชายในชุดสีเหลืองถูกตัดออกไปด้วยดาบจงซาน พร้อมกับถูกสายฟ้าระเบิดทันที เศษเนื้อที่ฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศ.
"อ๊าก ๆ ๆ ๆ !"ชายในชุดคลุมสีเหลืองที่ร้องครวญคราง เวลานี้อยู่ในสภาพอเนจอนาถ วิ่งหนีด้วยท่าทางหวาดกลัว.
"จื่อกวง ช่วยข้าด้วย!!!"
ชายในชุดสีเหลืองที่วิ่งหนีตายตะโกนออกไปเสียงดัง พร้อมกับกุมต้นแขนของตัวเอง ใบหน้าที่ขวัญหนีดีฝ่าน้ำตาไหลพราก ๆ .
ทุกคนที่อยู่บนเกาะลอยฟ้ารอบ ๆ ที่เห็นเหตุการณ์ ถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง! ร้องไห้รึ? กลัวถึงกับต้องร้องไห้?
"ชิ ต้องการสังหารบุตรชายของข้าอย่างงั้นรึ?"แววตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความดุร้าย.
เมฆสายฟ้าบนท้องฟ้ายังคงเคลื่อนไหวเป็นลูกคลื่น มังกรสายฟ้าเก้าตนที่พุ่งไปยังทิศทางต่าง ๆ ไล่ล่าชายในชุดสีเหลือง หากว่าชายในชุดสีเหลืองสมบูรณ์ แน่นอนว่าย่อมสามารถป้องกันเอาไว้ได้แน่ ทว่าในเวลานี้ชายในชุดสีเหลืองแขนขาดไปข้างหนึ่ง คราแรกเขาต้องการใช้กระบองทองทำลายแขนฝ่ายตรงข้าม แต่เป็นตัวเองที่เสียแขนซะเอง แม้ว่าเก้ามังกรสายฟ้าจะไม่สามารถเอาชีวิตของเขาได้ แต่ก็สามารถกักการเคลื่อนไหวของชายในชุดคลุมสีเหลืองได้ เวลานี้เขาไม่มีเส้นทางหนีแล้ว ด้วยมังกรสายฟ้าที่กักขังเขาเอาไว้ทุกทิศทุกทาง ดาบของจงซานที่ทรงพลังก็พุ่งออกไปในทันที.
บัญญัติสวรรค์! วายุเฉือน!
ในเวลานี้ไม่ใช่ปราณดาบ ทว่าการโจมตีของจงซานในเวลานี้ เป็นคลื่นดาบ เป็นพลังโจมตีที่ทรงพลังเกิดจากคลื่นวายุที่หนาแน่นสูงพัดผ่านออกไป ศิลามากมายที่ถูกบดขยี้ถูดตัดเฉือนหาย แหวกอากาศพุ่งตรงออกไป.
คมวายุ จงซานเชื่อว่าคมดาบของเขา สามารถที่จะตัดร่างของชายในชุดสีเหลืองให้ตกตายไปได้เลย.
ทุกคนบนเกาะลอยฟ้า ต่างก็จ้องมองอย่างไม่แยแส ไม่มีใครยื่นมือเข้าช่วย คลื่นดาบขนาดสามจั้งที่พุ่งตรงไปยังชายในชุดคลุมสีเหลือง ชายในชุดคลุมสีเหลืองที่หวาดกลัวตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก.
"ตูมมมมมมมมมม!"
คลื่นดาบที่ราวกับพุ่งเข้าชนแผ่นเหล็กหนา คมดาบของจงซานจึงได้หยุดลง ไม่ จะกล่าวให้ถูกคือถือคว้าเอาไว้มากกว่า.
ฝ่ามือสีทอง ที่ยื่นออกมาจับคลื่นดาบของจงซาน วายุที่รุนแรงนั่นถูกหยุดเอาไว้ สายฟ้ามากมายที่สลายหายไปในทันที.
ชายในชุดคลุมเหลืองถูกช่วยเอาไว้ ที่ด้านหน้าของเขานั้นปรากฏเป็นนักบวชที่ผอมสูงเป็นอย่างมาก นักบวชคนนี้สามารถคว้าคลื่นดาบจองจงซานเอาไว้ พร้อมกับพนมมือขึ้นที่หน้าอก.
"พุทธองค์ทรงเมตตา สหายเต๋า จงผ่อนปรนเมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้! "นักบวชผอมสูงกล่าวออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึมและเต็มไปด้วยความโกรธ
**得饶人处且饶人 จงผ่อนปรนเมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้ความนับถือ.
นักบวชที่ผมสูงยื่นมือออกมาเบา ๆ ก็สามารถหยุดการโจมตีที่ทรงพลังของจงซานเอาไว้ ดวงตาของทุกคนที่หรี่ตาจ้องมอง เป็นไปได้ว่า นี่คือระดับจักรพรรดิแท้!
"พุทธะจื้อกวง?"เนี่ยนโหยวโหยวที่อยู่ไกลออกไปกล่าวออกมาเบา ๆ .
ไม่ไกลออกไปเซียนเซิงซือที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว เพื่อมารวมกลุ่มกับจงซานเตรียมการถอนตัว.
ระดับจักรพรรดิแท้ ห่างกันสองอาณาจักร แน่นอนว่าจงซานไม่ใช่คู่มือ คลื่นดาบของจงซานก่อนหน้านี้ถูกหยุดเอาไว้ด้วยฝีมือของพุทธะจื้อกวงอย่างง่ายดาย.
ทุกคนที่คิดว่าทุกอย่างจบแล้ว ต้องไม่ลืมว่า เมื่อระดับจักรพรรดิแท้ออกมาจัดการ จงซานที่มีระดับก่อตั้งวิญญาณก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรับมือ จงซานจะต้องหยุดอย่างแน่นอน กล่าวอีกอย่างเขาไม่มีทางทำอะไรได้แล้ว ทุกคนที่เฝ้ามองอยู่ตอนนี้ราวกับรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก.
จงซานไม่ได้มองไปยังชายในชุดคลุมสีเหลืองอีกต่อไป ทว่าตอนนี้ใบหน้าของจงซาน ดวงตาที่กลายเป็นสีแดง ราวกับว่าดุร้ายยิ่งกว่าเดิมอีกหลายเท่า แม้แต่สิบเท่าชำเลืองมองไปยังพุทธะจื้อกวง.
สายตาของจงซานที่จ้องเขม็งไปยังพุทธะจื้อกวง ดวงตาที่ราวกับว่าจะกินเลือดกินเนื้อ ความเกลียดชังจนบ้าคลั่งสาดกระจายไปทั่วดวงตาของจงซาน.
"โฮกกกกกกก"
จงซานที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เวลานี้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวที่ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง.
ความโกรธเกรี้ยวที่รุนแรง จนร่างกายของจงซานสั่นสะท้าน ความดุร้ายเพิ่มพูน สนามพลังวายุที่หมุนวนล้อมรอบรางกายของจงซาน.
จงซานอ้าปากกว้างก่อนที่จะกินเม็ดยากวงฮัวเข้าไปในทันที.
ดวงตาที่กลายเป็นสีแดงชาด ดาบของจงซานที่พุ่งตรงฟันไปยังร่างของพุทธะจื้อกวางด้วยความดุร้าย พลังที่ยิ่งใหญ่ เคลื่อนที่ผ่านออกไปด้วยความเร็ว คมดาบที่รุนแรง โจมตีออกไปอย่างหนักหน่วง ราวกับว่าจะแลกออกไปด้วยชีวิต คมดาบที่ฟันไปยังพุทธะจื้อกวง.
ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ในเวลานี้ถึงกับตะลึงงันชายผู้นี้เป็นบ้าไปแล้วรึ? ตอนนี้เขาพบเข้ากับศัตรูคู่แค้นอย่างงั้นรึ? ก่อนหน้านี้นับว่าร้ายกาจ แต่ตอนนี้เขาได้บ้าคลั่ง! เสียสติไปแล้วจริง ๆ !
"ตูมมมมมมมมมม"
หลังจากกินเม็ดยากวงฮัวเข้าไป พลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นมาอีกเท่าในทันที ดาบของจงซานที่ฟาดฟันออกไปเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น พุทธะจื้อกวงที่ลอยออกไปราว ๆ สองร้อยเมตร ก่อนที่จะยั้งเท้าเอาไว้ได้ แววตาเวลานี้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"สหายเต๋า อย่าให้มันมากเกินไป!"พุทธะจื้อกวงที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
"โฮกกกกกกกก!"
ไม่ว่าอย่างไรจงซานก็ยังไม่หยุด ตอนนี้ราวกับว่าได้กลายเป็นบ้าไปแล้ว ต้องสังหาร สังหารเขา!
ความโกรธเกรี้ยวนี้ ทำให้จงซานโจมตีออกไปอย่างบ้าคลั่ง.
ทุกคนต่างก็จ้องมองด้วยท่าทางงงงวย กับความวุ่นวายนี้พวกเขาไม่เข้าใจแม้แต่น้อย ชายผู้มีระดับก่อตั้งวิญญาณ บ้าคลั่งแล้วอย่างงั้นรึ? ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ใส่ใจกับชายในชุดคลุมสีเหลืองอีกต่อไปแล้วด้วย ดูเหมือนว่าเขามีความคั่งแค้นกับพุทธะแดนเทพพิสุทธิ์อย่างงั้นรึ?
เกี่ยวกับชายในชุดคลุมสีเหลืองที่ข่มเหงบุตรชายของเขาก่อนหน้านี้ จงซานไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย เวลานี้เขายังพุ่งเข้าโจมตีพุทธะจื้อกวงไม่หยุด.
พุทธะจื้อกวงเวลานี้ไร้ซึ่งคำพูด เขาเป็นใคร? หรือว่าเสียสติไปแล้วรึ? เป็นเพราะว่าเขามาห้ามการต่อสู้อย่างงั้นรึ?
อีกฝั่งหนึ่งเวลานี้ ชายในชุดคลุมสีเหลืองที่ถูกตัดแขนน้ำตาที่ยังเป็นคราบบนแก้มอยู่ จ้องมองไปยังจงซานด้วยความโง่งม ชายคนนี้บ้าไปแล้วรึ?
"ตูมมมมมม"
ขณะที่ชายในชุดคลุมสีเหลืองสูญเสียสมาธิ แสงสีดำทมิฬที่ถูกปล่อยเข้าไปในร่างของเขา เสียงดังปังภายในร่าง ชายในชุดคลุมสีเหลืองถูกเซียนเซิงซือลอบโจมตี ก่อนที่จะล้มไปนอนบนพื้น.
ร่างกายของเขาที่ถูกผนึกเอาไว้ในทันที ดวงตาของชายในชุดคลุมสีเหลืองคาดไม่ถึงเลยว่าไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป.
เซียนเซิงซือที่ร่อนลงบนพื้น พร้อมกับกระทืบไปยังพื้นตำแหน่งของบุตรของจงซาน.
บุตรของจงซานที่จ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ไกลออกไป ก่อนที่จะหันหน้ากับมายังชายในชุดคลุมสีเหลือง สายตาที่เปลี่ยนเป็นดุร้าย หมัดของเขาที่ต่อยออกไปที่ศีรษะของชายในชุดคลุมสีเหลือง.
"ตูมมมม!"
ศีรษะของชายในชุดคลุมสีเหลืองระเบิดออกมาเสียงดังในทันที แววตาของบุตรของจงซานที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมไร้ปราณี ก่อนที่จะตะโกนออกไป "ฟู่ฉิน ข้าสังหารเขาแล้ว!
ใบหน้าบุตรของจงซานที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ.
ส่วนจงซานในตอนนี้ ไม่ว่าชายในชุดคลุมสีเหลืองนั่นจะเป็นหรือตาย เขาหาได้ใส่ใจ สิ่งที่เขาต้องการคือพุทธะจื้อกวงจะต้องตาย.
ตาย! ต้องตาย! ตาย! ต้องตาย!
"ตูมมมมมมมม"
พุทธะจินกวงที่มีระดับจักรพรรดิแท้ จับดาบของจงซานเอาไว้ บังคับให้จงซานหยุดนิ่ง ที่นี่คือแดนเทพพิสุทธิ์ เขาไม่ต้องการที่จะสร้างความขัดแย้งขึ้น ถึงแม้ว่าคนของเขาจะตายไปก็ไม่สำคัญอะไรนัก แต่หากว่าพุทธะจินกวงสังหารแขกไป คงเป็นเรื่องไม่ดีแน่ นอกจากนี้แขกที่เข้ามาข้างในนั้นล้วนแล้วแต่เป็นศิษย์ของยอดยุทธ์หรือมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดาทั้งนั้น ถึงแม้ว่าพุทธะจื้อกวงเป็นคนของแดนเทพพิสุทธิ์ ก็ไม่กล้าล่วงเกิน.
"สหายเต๋า เจ้ามีสิ่งใดเข้าใจผิดอยู่หรือไม่?"สายตาของพุทธะจื้อกวงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
"เข้าใจผิดรึ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!"จงซานที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่หลั่งน้ำตาอาบไปทั่วใบหน้า.
จงซานถึงกับร้องไห้ออกมาเลยรึ? ทุก ๆ คนที่อยู่รอบ ๆ ตะลึงกันไปตาม ๆ กัน.
************
得饶人处且饶人 จงผ่อนปรนเมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้
ปรากฏตัวครั้งแรกในนวนิยายที่เขียนขึ้นโดยราชวงศ์ซ่ง Yu Wenbao ประโยคนี้ถูกใช้โดยคนที่มีอำนาจที่เข้มแข็งในการแสดงความอดกลั้นและเอื้ออาทรของตนต่อผู้ที่ทำผิดพวกเขา หมายถึงความเชื่อโดยรวมของคนจีนในความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่กลมกลืนกัน