Chapter 395 องค์กรลึกลับ.
"ต้องการสังหารข้าอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดมาก."
จิตสังหารของจงซานที่ปะทุขึ้นมาทันที.
วิชากายาเทพอสูร ระดับห้า!
บัญญัติสวรรค์! วายุเฉือน!
"ชิ!"เซอคงแค่นเสียง.
เพราะว่าเซอคงเห็นฝีมือของจงซานมาก่อนแล้ว จากที่เห็น น่าจะมีระดับก่อตั้งวิญญาณขั้นปลาย แม้ว่าจะมีวิชาที่น่าพรั่นพรึง ทว่าก็ไม่มีทางที่จะสามารถเทียบกับคนที่มีพลังฝึกตนอีกหนึ่งอาณาจักรได้แน่.
สายตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย พร้อมกับปราณดาบที่พุ่งออกไปเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมม"
ดาบของจงซานนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก ทว่าที่เขาโจมตีออกไปนั้นเป็นส่วนหนึ่งของภูเขาที่อยู่ด้านหลังถูกฟันแยกออกเป็นสองส่วน.
"ครืน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !"
ดาบยักษ์ของจงซานที่ฟันไปอีกครั้งเป็นพื้นที่ของวิหารที่กักขังเซียนเซิงซือเอาไว้ ทว่าวิหารดังกล่าวนั้นมีม่านพลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ดาบของจงซานคาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถสร้างได้แม้แต่รอยขีดข่วน ทว่าก็ทำให้ม่านพลังดังกล่าวสั่นไหวเป็นระลอกคลื่นเช่นกัน.
"ไม่คิดเลยว่าก่อนหน้านี้เจ้าจะยังออมมือเอาไว้?"เซอคงที่กล่าวด้วยท่าทางหวั่นเกรงเล็กน้อย.
"ฟู่."จงซานที่หันหน้ากลับมา ใบหน้าที่ดุร้ายจ้องมองไปยังเซอคง.
"ฆ่ามัน!"เซอคงที่คำรามเสียงดัง.
เหล่านักบวชทั้งสำนักกว่า 300 คน ที่เข้ารอบกรอบทุกทิศทางอย่างรวดเร็ว.
บนหน้าผากของทุกคน ต่างก็มีอักษรเหยาพร้อมกับปลดปล่อยพลังแห่งความมืดออกมา ดวงตาแดงกล่ำ พร้อมกับถือดาบพุ่งตรงมายังด้านหน้า.
"ตูมมม ตูมมม ตูมมม ตูมมม ตูมมมม!"
จงซานทรงพลังแข็งแกร่งขนาดใหน? หากว่าลงมือเต็มที่ นักบวชเหล่านี้สามารถเป็นคู่มือให้เขาได้อย่างงั้นรึ? ก่อนหน้านี้หลิวเต๋าที่มีระดับหลอมกายธาตุที่แท้จริง หนำซ้ำยังมีวิชาลับเพิ่มพลังให้กับตัวเองอีก พลังที่มากมาย ยังไม่สามารถล้มจงซานได้ นอกจากนี้ พลังของจงซานยังแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนอีก.
มีแค่เพียงระดับจักรพรรดิแท้เท่านั้น ที่จะต่อกรกับจงซานได้ หรือว่าผู้ฝึกตนที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร ยกตัวอย่างเจี้ยนอ้าวหรือเจี้ยนหง แม้ว่าจะอยู่ในอาณาจักรเดียวกัน ทว่าความแข็งแกร่งนั้นได้ข้ามไปอีกขั้นไปแล้ว ไม่สามารถใช้สามัญสำนึกทั่วไปตัดสินได้.
นักบวชสามร้อยคนที่เข้าล้อมกรอบจงซาน ส่วนนักบวชเซอคง ที่จริงได้หลบหนีไปแล้ว หลายวันก่อนหน้านั้นเขามองเห็นและจดจำความดุร้ายอมหิตของจงซานได้ ทำให้ภายในใจของเซอคงรู้สึกหวาดกลัว แม้ว่าจะเปิดผนึกเทวะออกมา ความแข็งแกร่งที่ก้าวไปถึงระดับหลอมกายธาตุ แต่จะสามารถล้มจงซานได้จริง ๆ รึ?ด้วยเหตุนี้เซอคงจึงคิดที่จะใช้ผงป่วนจิตและใช้นักบวชทั้งหมดเข้าจัดการ.
ทว่าจากที่เห็นในตอนนี้ ไม่ได้เป็นดั่งแผนที่วางไว้ จงซานมีพลังเกินกว่าที่เขาประเมินไว้ ทั้งที่คิดว่าเขามีพลังน้อยกว่า และมีพลังจำกัด เมื่อพวกเขากระตุ้นผนึกเทวะ จะทำให้มีพลังฝึกตนอยู่ในระดับหลอมกายธาตุ ทว่าต่อหน้าจงซาน ดาบของเขายังฟันพวกเขาได้อย่างงั้นรึ?
"ตูมมมมมม......"
ขณะที่จงซานฟาดฟันเหล่าสังหารเหล่านักบวชรอบ ๆ ไปจนหมด ภูเขารอบ ๆ ก็พังทลายไม่มีชิ้นดี ด้วยดาบของจงซานที่ฟาดฟันออกไป ทำให้ค่ายกลที่กักขังเซียนเซิงซือพังทลาย คนทั้งสองที่ออกมาได้.
วิหารรอบ ๆ พังทลายกลายเป็นซากปรักหักพัง ส่วนเซอคงตอนนี้ได้หนีไปไกลแล้ว เขาที่ลอยอยู่บนอากาศ อยู่ด้านนอกของค่ายกลวิหารหลงเฟิง.
จงซานที่กุมดาบยักษ์อยู่ข้าง ๆ ทางออกค่ายกล จ้องมองไปยังด้านนอกด้วยความไม่พอใจ ใบหน้าของเซอคงเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ กับค่ายกลคุ้มสำนักที่กักขังจงซานเอาไว้ ทำให้ภายใจของเขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย.
ดูเหมือนว่าในคราวนี้ เขารับรู้แล้วว่า จงซานน่าสะพรึงกลัว ซ่อนความร้ายกาจเอาไว้อย่างลึกล้ำ.
วิหารหลงเฟิง ภายในตอนนี้กลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว เดิมที่หมอกปกคลุมสำนักที่หนาแน่น ตอนนี้ได้กระจายหายไปหมด มีเพียงแสงสีทองปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ เอาไว้เท่านั้น.
บัญญัติสวรรค์! วายุเฉือน!
จงซานที่ปล่อยปราณดาบที่ทรงพลังขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"ตูมมมมมมม!"
ม่านพลังคุ้มสำนักที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย จากนั้นก็กลับมาอยู่ในสภาพเดิม ดูเหมือนว่าดาบของจงซานจะไม่ส่งผลเลยแม้แต่น้อย.
"เซอคง เปิดม่านคุ้มกันนี้ซะ เรื่องนี้วันนี้ ข้าจะไม่ติดใจ."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เห็นจงซานไม่สามารถทำลายม่านคุ้มกันได้ เซอคงที่เริ่มกลายเป็นสุขุม ก่อนที่จะร่อนลงไปยืนบนพื้นไม่ไกลออกไป จ้องมองไปยังคนข้างหน้า สายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา."ไม่เอาเรื่องรึ? เจ้าสังหารพรรคพวกของข้าไปมากมาย เจ้ามีสิทธิ์อะไร ไม่เอาเรื่อง ชิ ไว้อาจารย์ของข้ากลับมาเมื่อไหร่ เจ้าได้ตายแน่!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น ที่บนหน้าผากของเซอคง อักษรเหยาที่ถูกเรียกว่าผนึกเทวะค่อย ๆ หายไป ไม่สามารถมองเห็นได้อีกแล้ว.
ที่ไกลออกไปนั้น เนี่ยนโหยวโหยวที่กุมแส้หนังเอาไว้ ยืนอยู่บนภูเขาครึ่งซีกที่อยู่ห่างออกไป จ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ด้านในด้วยความสนใจ.
"นี่คือค่ายกลคุ้มภัย 24 ภูผา ตราบเท่าที่สามารถทำลายตำแหน่งเฉิน จื่อ เหว่ย คุน ทั้งสี่ตำแหน่งได้ ผนึกก็จะคลาย!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากบอกจงซานในทันที.
"โอ้ว?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ จากนั้นก็จ้องมองไปยังเซอคงด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เซอคงไม่ได้ยินคำพูดของเซียนเซิงซือ ทว่ากับเห็นรอยยิ้มที่เย็นชาของจงซานได้.
จงซานที่ยกดาบขึ้น ก่อนที่จะบินไปยังทิศทางทั้งสี่ปราณดาบยักษ์ที่ฟาดฟังไปยังตำแหน่งต่าง ๆ ตัดผ่านออกไปด้วยพลังทำลายที่รุนแรง.
"ตูมมม ตูมมม ตูมมม ตูมมม"
เกิดระเบิดขึ้นเสียงดังสนั่นยังทิศทางทั้งสี่ ม่านสีเหลืองทองที่ค่อย ๆ แตกออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะระเบิดออกมาทันที กลายเป็นหมอกควันหายไปในอากาศ.
ม่านคุ้มกันขุนเขาในเวลานี้ถูกจงซานทำลายลง ดวงตาของเซอคงที่เบิกกว้างกลมโต แววตาที่เปลี่ยนเป็นหวาดผวาขึ้นมาในทันที จงซานเป็นศัตรูที่ยากจะจัดการมากมายขนาดนี้เลยรึ? เขาโชคดีขนาดนี้เลยรึ? ถึงสามารถทำลายค่ายกลคุ้มภัยของสำนักได้.
"หนีรึ?"ร่างของจงซานที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว พริบตาเดียวก็มาอยู่ด้านหน้าเซอคงแล้ว ดาบของเขาที่ฟาดฟันลงมาในทันที.
"ตูมมมมมมมม!"
เซอคงที่ยกดาบของตัวเองขึ้นรับ ทว่าพลังของจงซานนั้นมากมายมหาศาล ดาบของเขาที่ล่วงหล่น พลังมากมายกระแทกร่างของเซอคง ล่วงหล่นกระแทกพื้นดินด้านล่าง กลายเป็นหลุมลึกลงไปในผืนปฐพี.
ผนึกเทวะที่ถูกกระตุ้นใช้งานอีกครั้ง ทว่าก็ไม่ใช่คู่มือของจงซานแม้แต่น้อย จงซานที่แข็งแกร่งเกินไป.
จงซานที่ยืนอยู่บนอากาศจ้องมองอย่างเย็นชา พร้อมกับฟันออกมาอีกครั้ง.
บัญญัติสวรรค์! วายุเฉือน!
วงจรสายฟ้าต้นกำเนิด! หมื่นสายฟ้าโจมตี!
"เปรี้ยง......"
สายฟ้ามากมายนับไม่ถ้วน ที่พุ่งไปพร้อมกับปราณดาบ ตรงไปยังร่างของเซอคง.
กับแรงกดดันวิญญาณมหาศาล ทำให้เซอคงไม่สามารถขยับได้ ไม่มีเวลาหนีอีกด้วย.
"ไม่!!!"เซอคงที่ร้องโอดโอยด้วยความหวาดกลัว.
"ตูมมมมมมมม!"
พลังโจมตีของจงซานทรงพลังเป็นอย่างมาก ทว่าก็ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่นที่กลางอากาศ.
จงซานและเซียนเซิงซือที่เปลี่ยนเป็นระมัดระวังขึ้นมาในทันที เพราะว่าข้าง ๆ เซอคงนั้น ก็ปรากฏชายในชุดคลุมสีเหลืองหลายคน โดยชายคนหนึ่ง ที่คิ้วยังเปลี่ยนเป็นสีเหลือง บนหน้าผากนั้นมีอักษร "เหยา"อยู่ด้วย ขวางพลังโจมตีของจงซานเอาไว้ก่อนหน้านี้.
"อาจารย์ อาจารย์ ในที่สุดท่านก็มาทัน!"เซอคงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
"เกิดอะไรขึ้น?"ชายในชุดสีเหลืองที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"มัน เป็นมันมีนามว่าจงซาน มันสังหารกองกำลังหมื่นอสูรมายา และยังยึดเอาศิลาครวญวิญญาณและถุงค้างคาว ข้าหลอกมันมาที่นี่ แต่ทุกคนกับถูกมันสังหาร พวกเราทุกคนตายหมดแล้ว."เซอคงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางหวาดผวา.
"หืม?"ชายคิ้วสีเหลืองแค่นเสียงเย็นชา.
"อาจารย์ ท่านระวังด้วย จงซานมันแปลกมาก เป็นคนที่แปลกประหลาดมาก ๆ ! "เซอคงที่กล่าวออกมาด้วยความกริ่งเกรง.
ชายคิ้วเหลืองจ้องมองไปยังจงซานและเซียนเซิงซือด้วยความขุ่นเคือง.
จงซานและเซียนเซิงซือที่สัมผัสได้ในทันที ว่าสถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างเคร่งเครียด กับการที่เขาสามารถรับการโจมตีของจงซานได้ ความแข็งแกร่งของคนผู้นี้ไม่สามารถดูแคลนได้อย่างแน่นอน.
"เพียงแค่ระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ? แล้วสามารถสังหารพวกเราทุกคนได้รึ?"ชายคิ้วเหลืองจ้องมองไปยังเซอคงด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ครับ อาจารย์ระวังด้วย อย่าได้ประมาทพวกมัน."เซอคงที่กล่าวด้วยท่าทางประหลาดใจ.
ทว่าจงซานในเวลานี้ภายในใจที่บีบรัด สามารถมองเห็นว่าพวกเขาทั้งคู่อยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณ ชายคิ้วเหลืองนั้นอย่างน้อยที่สุดต้องมีระดับต่างกันสองอาณาจักร ระดับจักรพรรดิแท้อย่างงั้นรึ?
ทำอย่างไร? ทว่าบัวหงหลวนของเขาไม่เปลี่ยนสี นั่นก็หมายความว่าเขาต้องปลอดภัย บางทีอาจเพราะว่าเขามีแผ่นยันต์หยกทมิฬอย่างงั้นรึ? ทว่าเซียนเซิงซือล่ะ?จะทำอย่างไร เพราว่าเมื่อเปิดใช้งานยันต์หยกทมิฬ พื้นที่รอบ ๆ นี้จะถูกปิดผนึกไปทั้งหมด หากว่าเขาใช้ยันต์หยกทมิฬย่อมสามารถป้องกันตัวเองได้ ทว่าจะไม่สามารถป้องกันเซียนเซิงซือได้ แน่นอนว่าเขาไม่ยินยอมที่จะสูญเสียเซิงซือที่มีความสามารถที่หายากไปเป็นแน่.
จงซานที่จ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้าม ชายคิ้วเหลืองด้วยท่าทางจริงจัง.
นี่เป็นปัญหาใหญ่ทีเดียว.
ดวงตาของเซียนเซิงซือที่หรี่เล็กลง เปลี่ยนเป็นหนาวเย็นและเย็นชา ก่อนที่จะสะบัดแขนเสื้อ พร้อมกับจะนำรูปแกะสลักออกมา ดูเหมือนว่าจะเป็นวิชาอะไรบางอย่างที่ไม่ธรรมดา.
จงซานที่ขวางทางเซียนเซิงซือเอาไว้ เพราะว่าจงซานตระหนักได้ว่าเขาต้องไม่เป็นไร จึงคิดที่จะขวางชายคิ้วเหลืองเอาไว้เพียงลำพัง.
เห็นใบหน้าของจงซานที่ไม่เปลี่ยนไป กับคู่ต่อสู้เช่นนี้ ชายคิ้วเหลือที่ยิ้มอย่างเย็นชาออกมา ทว่าเซอคงเวลานี้ตัวสั่นงันงก ดวงตาที่ดูประหลาดใจไม่แน่ใจ ดูเหมือนว่าฝ่ายตรงขามจะมีไม้ตายซ่อนเอาไว้อีก.
"อาจารย์ พวกเขาเป็นคนที่แปลกประหลาดมาก ศิษย์ขอให้อาจารย์อาช่วยอีกแรงด้วย."เซอคงกล่าวออกมาในทันที.
"สามหาว พวกมันทั้งคู่อยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณเท่านั้น จะดูหมิ่นข้ารึไง?"ชายคิ้วเหลืองที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
"อาจารย์ ข้ามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นาน ศิลาครวญวิญญาณและถุงค้างคาวอยู่ในอกเสื้อจงซาน ศิษย์มีเรื่องต้องทำให้กับนายท่าน เรื่องนี้จะผิดพลาดไม่ได้ ศิษย์ไม่ได้ไม่เชื่อฟัง อาจารย์อย่าได้ตำหนิ."เซอคงกล่าว.
เซอคงกล่าวเสร็จเร่งรีบหนีไปในทันที เขาไม่ต้องการจะอยู่ ถึงแม้ว่าอาจารย์ของเขาจะทรงพลัง ทว่าเซอคงตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัวในตัวจงซาน เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เขาเกือบถูกจงซานสังหารไปแล้ว ภายในใจที่มีลางสังหารไม่ดีนัก เขาที่ขัดขืนจากไป แน่นอนสำหรับเซอคงนั้น อาจารย์ก็เป็นเพียงแค่คนสั่งสอนวิชาให้เขาเท่านั้น ไม่ได้มีความรู้สึกลึกซึ้งระหว่างกับอาจารย์มากมายนัก.
เห็นเซอคงที่เลือกหนีไปด้วยท่าทางหวาดผวาใจไม่อยู่กับตัว พร้อมกับพาคนอื่น ๆ จากไปด้วย ชายคิ้วเหลืองรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก.
"ชิ!"ชายคิ้วเหลือแค่นเสียงเย็นชา จ้องมองไปยังคนทั้งสองด้านหน้าที่มีระดับก่อตั้งวิญญาณ.
"เจ้าไปก่อน ข้าจะรั้งเขาไว้เอง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไปรึ?สังหารคนของข้าไปมากมาย จะไม่มีใครหนีไปได้! ฮึ!"ชายคิ้วเหลืองที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ตูมมมมมม.........."
ขณะที่ชายคิ้วเหลืองแค่นเสียงเย็นชาออกไปนั้น พื้นที่รอบ ๆ ถึงกับพังทำลาย เศษดินเศษหินที่ลอยฟุ้งถูกบดขยี้ พร้อมกับหมุนวนเต็มท้องฟ้าโคจรหมุนไปทั่ว ขวางเส้นทางหนีของจงซานและเซียนเซิงซือเอาไว้.
