Chapter 384 ความน่าเกรงขามของเซียนผู้ไร้ซึ่งขีดสุด.

สนามรบที่กำลังโกลาหล กลายเป็นเงียบไปในทันทีเพราะการปรากฏตัวของเสวียนเหยี่ยน.

เต๋าทมิฬทั้งหมดที่หยุดลงแม้แต่ตัวที่เสียขา ยังกุมขาตัวเอง พร้อมกับบินออกไปด้วยท่าทางละเหี่ยใจไปอยู่ยังด้านหลังของเสวียนเหยี่ยน.

เสวียนเหยี่ยนกำลังจะลงมืออย่างงั้นรึ? ผู้ฝึกตนราชันย์แท้ จะลงมือกับราชวงศ์กษัตริย์ จะไม่ทำให้คนตื่นตกใจได้อย่างไร เขาลงมือรึ? เพราะว่าเสี่ยวอู๋อย่างงั้นรึ?

เหยายวี เหยาเฉิน เหยวลู่ อี้เหยี่ยน เฉียนโหยวและคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ด้านหลังเป่าเอ๋อ เต็มไปด้วยท่าทางกังวลใจ ทว่า จะทำอะไรได้ นี่คือพลังที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง.

ศรปราณทะลวงหลายล้านล่ะ? แน่นอนว่าไม่มีทางที่จะทำอะไรได้แม้แต่เส้นขนของเสวียนเหยี่ยน เขาคือผู้ฝึกตนราชันย์แท้.

"เสวียนเหยี่ยน เจ้าต้องการทำอะไร?"กงจูเฉียนโหยวที่เป็นคนที่เอ่ยออกไปก่อนใคร.

"ด้วยคำสั่งของไท่จื่อฉีเย่ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ ข้าจะสังหารคนให้เขาคนหนึ่ง."เสวียนเหยี่ยนที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

"เจ้าต้องการสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อแค่นเสียงเย็นชา.

"ถูกต้อง!"เสวียนเหยี่ยนเอ่ย.

"เจ้ากล้า.................."กงจูเฉียนโหยวที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.

กงจูเฉียนโหยวและทุกคนที่ดวงตาลุกวาวขึ้นมาในทันที ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังเสวียนเหยี่ยน.

"ครืนนนนนนน"

พลังวิญญาณของเสวียนเหยียนที่ปะทุขึ้นมาในทันที เพียงแค่แรงกดดันวิญญาณ ก็ทำให้ทุกคนบนเกาะรบทองแดงหยุดนิ่งขยับไม่ได้ไปในทันที.

ระดับราชันย์แท้ พลังที่หนักหน่วงรุนแรง สามารถยับยั้งทุกคนได้อย่างสมบูรณ์.

ภายในใจของทุกคนที่สั่นสะท้าน พลังที่หนักหน่วงที่กดร่างของทุกคนลงแม้แต่บางคนจำต้องคุกเข่าลง ร่างกายที่แข็งเกร็งไม่สามารถขยับร่าง พูดไม่ออกด้วยซ้ำ เป็นพลังที่ไม่สามารถต้านทานได้.

ระดับราชันย์แท้ นี่คือผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้ กับสงครามเช่นนี้ สำหรับระดับราชันย์แท้ก็เหมือนกับการละเล่นของเด็ก ๆ  ระดับราชันย์แท้ที่เป็นเหมือนเทพสวรรค์ ถึงมีพลังทุกคนรวมกันยังไม่สามารถเทียบได้แม้แต่น้อย ตราบเท่าที่เสวียนเหยี่ยนต้องการ เพียงแค่สะบัดนิ้วออกไป ก็สามารถทำลายเกาะรบทองแดง หรือทำลายกองทัพทั้งหมดได้.

หมาป่าน้อยเซียนเซียน ที่จ้องมองด้วยความเกลียดชังไปยังเสวียนเหยี่ยน ราวกับว่าจะแลกชีวิตกับเขาก็ไม่ปาน.

เสวียนเหยี่ยนที่จ้องมองไปยังหมาป่า ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย ก่อนที่จะไม่สนใจอีกต่อไป.

พลังกดดันที่มากมายมหาศาล ทุกคนที่ไม่สามารถขยับได้ราวกับว่าร่างกายกำลังจะถูกบี้แบน ทว่ามีเพียงแค่สองคนที่ยังคงต้านได้ เป็นเซียนเซิงซือ แม้ว่าร่างของเซียนเซิงซือจะขยับไม่ได้ทว่าดวงตาก็ยังสั่นไหวเล็กน้อย ทว่าท้ายที่สุดก็ขยับไม่ได้อยู่ดี.

อีกหนึ่งคือ เชวียนเป่าเอ๋อ หวงโห่วของต้าเจิ้ง.

"เจ้าจะสังหารเพียงแค่ข้าคนเดียวใช่ใหม?"เชวียนเป่าเอ๋อสอบถามออกไป.

"ถูกแล้ว เพียงแค่ระดับหลอมกายธาตุอันกระจ้อยร่อย การที่ถูกข้าสังหาร ควรจะรู้สึกเป็นเกียรติ."เสวียนเหยียนที่ยกมือขึ้นเบา ๆ  ๆ .

ทุก ๆ คนที่แสดงท่าทางร้อนใจ ทว่าก็ไม่มีใครสามารถขยับได้.

"ฮ่าอ่าฮ่าฮ่า ดี หวังว่าเจ้าจะรักษาคำพูด ทุก ๆ คนฟัง หากข้าตาย ห้ามหยุดโจมตีราชวงศ์หยินเยว่ นำกองกำลังทั้งหมด ไล่ล่าสังหารทุกคนในเมืองจิงหลิง อย่าให้เหลือสักคน."ใบหน้าของเชวียนเป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความดุร้าย.

"ดีมีความกล้าดี มีจิตใจอหังการ โหดเหี้ยมดี!"เสวียนเหยี่ยนแค่นเสียง จากนั้นฝ่ามือของเขาที่พุ่งตรงไปยังเชวียนเป่าเอ๋อ.

ทุก ๆ คนไม่สามารถขยับได้ ผู้ฝึกตนราชันย์แท้เสวียนเหยี่ยนนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก ในชั่วระยะเวลาคับขันนั้น ทุกคนที่ได้แต่จ้องมองไปยังเสวียนเหยี่ยนลงมือ ภายในใจที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ กู่เฉียนโหยวที่ร้อนใจแม้แต่น้ำตาไหลออกมา.

หากเป่าเอ๋อตาย จะไปบอกจงซานได้อย่างไร.

แม้นต้องการดิ้นรน เพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการ แต่ด้วยพลังระดับราชันย์แท้ แม้นจะหลุดไปได้จะหยุดการโจมตีได้อย่างไร?

"เสวียนเหยี่ยน........"

ในเวลาเดียวกันบนป้อมปราการเวลานี้มีเสียงตะโกนดังลั่นผ่านออกมา ใบหน้าของเสวียนเหยียนถึงกับเปลี่ยนไป เขาที่จ้องเขม็งออกไป ไท่จื่อฉีเยว่ได้ถูกกระบี่ทิ่มแทงโลหิตสาดกระจายตายไปทันที ด้วยฝีมือของชายในชุดดำ พร้อมกับจับเส้าเหยี่ยของเผ่าเต่าทมิฬ กระบี่อ่อนที่วางไปที่คอของเต่าทมิฬตัวเล็กในทันที.

เป็นอันหวง! อันหวงที่ไม่สามารถช่วยเหลือของหวงโห่วได้ ตอนนี้ทำได้แค่เพียงบุกฝ่าเข้ามาจัดการคนที่สั่งการบนป้อมปราการเมืองจิงหลิง.

"เส้าเหยี่ย!"เหล่าเต่าทมิฬที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.

"ชิ........."เสวียนเหยียนที่แค่นเสียงเย็นชา.

อันหวงที่แข็งไปในทันที ก่อนที่จะลอยปลิวออกไป เพียงแค่การมองของเสวียนเหยี่ยน ก็พ่ายแพ้แล้ว.

ผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้แข็งแกร่งมาก.

เต่าทมิฬหลายตนที่พุ่งออกไปบินตรงไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกุมตัวเส้าเหยี่ยที่เต็มไปด้วยความหวาดหลัวกลับมา.

เสวียนเหยี่ยนที่จ้องมองไปยังเป่าเอ๋ออีกครั้ง"แม้ว่าไท่จื่อจะตายแล้ว ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็รับปากไปแล้ว ไม่สามารถตระบัดสัตย์ได้."

ฝ่ามือของเขาที่ยกพร้อมกับฟาดตรงไปยังเป่าเอ๋ออีกครั้ง.

ไม่มีใครสามารถช่วยเป่าเอ๋อได้ บนเกาะหมาป่าสวรรค์แห่งนี้ คงมีเพียงแค่ตี้เสวียนชาเท่านั้น ทว่าตี้เสวียนชาจะลงมือช่วยอย่างงั้นรึ? เห็นได้ชัดเจนว่าไม่.

ต่อหน้าฝ่ามือของเสวียนเหยียน ทุกคนที่รู้สึกอัดอั้นแทบร้องออกมา เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ ทว่ากับพลังที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง ทุกคนไม่สามารถช่วยได้.

ใบหน้าของเชวียนเป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเสวียนเหยี่ยน นางกำลังจะตายรึ? เป่าเอ๋อไม่ต้องการจากจงซานไปเลย ตอนนี้นางกำลังตาย เหล่าเย่คงไม่รู้ เขาจะรู้สึกอย่างไร ทว่าสามารถยืนยันได้ว่าเสวียนเหยี่ยนต้องตายแน่.

จัดการระดับหลอมการาตุ ต้องพยายามด้วยรึ? นี่เป็นเหมือนกับการเหยียดหยัน ฝ่ามือของเสวียนเหยี่ยนที่เต็มไปด้วยพลังที่แข็งแกร่ง ฝ่ามืออัดอากาศขนาดใหญ่พุ่งออกไป พลังที่แข็งแกร่งเต็มไปด้วยพลังทำลายล้าง.

อย่างไรก็ตาม ขณะที่พลังฝ่ามือรวมตัวกันได้หนึ่งจั้งที่พร้อมจะเข้าโจมตีเป่าเอ๋อ ทันใดนั้นใบหน้าของเสวียนเหยี่ยนถึงกับเบิกกว้าง เต็มไปด้วยความหวาดผวาขึ้นมาทันที.

"แส่หาความตาย.........."

"เปรี้ยง ๆ  ๆ  ๆ  ครืนนนนนน"

พลังของสวรรค์เสียงของหญิงสาวผู้นี้ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ถึงกับทำให้ท้องฟ้าแยกออกจากกัน สายฟ้าปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าในทันที ทุกคนในสนามรบตอนนี้หูดับตัวสั่นไปพร้อม ๆ กัน เสียงหวีดหวิว เจ็บปวดแก้วหูดังยาวอื้ออึง.

ผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้ที่ทำให้ทุกคนไม่สามารถขยับได้ ทว่ากับพลังที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ฟ้าดินล่มสลายพลังทลาย ฟ้าดินปั่นป่วนท้องฟ้าแตกเป็นเสี่ยง ๆ ด้วยเสียงคำราม.

ราวกับว่านี่คือเสียงของสวรรค์ที่สกัดกั้นอำนาจธรรมชาติทุกอย่างแห่งนี้เอาไว้.

พลังกดดันวิญญาณที่ไร้ที่สิ้นสุดปะทุขึ้นมารอบ ๆ ตัวของเป่าเอ๋อ พลังที่หนักหน่วงรุนแรง จนทำให้ทุกคนขนลุก ราวกับว่ากำลังจะก้าวไปสู่ความตาย!

ฝ่ามือของเสวียนเหยี่ยนที่พังทลายไปอย่างง่ายดาย และที่ด้านหน้าของเป่าเอ๋อ  อากาศที่บิดเบี้ยวสั่นสะเทือน แตกออกมาเป็นคลื่นราวกับผิวน้ำ ที่อยู่ตรงกลางของคลื่นกระเพื่อมนั้น ปรากฏแขนที่ขาวนวลไร้ตำหนิผอมบางยื่นออกมาในทันที.

ฝ่ามือที่ผอมบางประณีตนั้น ราวกับว่าไม่มีพลังอะไร ทว่าเสวียนเหยี่ยนในเวลานี้หวาดกลัวอย่างที่สุดเร่งรีบเปลี่ยนร่างเป็นสร้างม่านกระดอกเต่ายักษ์ขึ้นมาในทันที.

ม่านกระดองเต่าที่มีความยาวหลายร้อยเมตร เป็นพลังป้องกันที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก เพื่อป้องกันฝ่ามือเล็ก ๆ  ที่กำลังพุ่งออกมา.

ฝ่ามือเล็ก ๆ นั้นทรงพลังขนาดใหนกัน?เสวียนเหยี่ยนไม่สามารถจินตนาการถึงได้เลย กับพลังที่สามารถตัดผ่านมิติออกมาได้เช่นนี้ แม้แต่จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬยังไม่กล้าประมาท.

โล่ป้องกัน? นี่คือโล่ป้องกันของเสวียนเหยี่ยนระดับราชันย์แท้ ดูเหมือนว่าจะมีพลังป้องกันสูงมาก ที่ถูกสร้างขึ้นมาป้องกันแขนหยกเล็ก ๆ ไร้ตำหนิที่พุ่งเขามา ฝ่ามือที่ฉีกมิติ กระแทกไปยังกระดองเต๋ายักษ์ของเสวียนเหยี่ยนอย่างรุนแรง.

เผ่าเต๋าทมิฬนั้น มีชื่อเสียงด้านเรื่องป้องกันที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งม่านกระดองเต่าของพวกเขาที่ร้ายกาจมาก ๆ  มีความแข็งแกร่งไม่ได้ด้อยไปกว่าร่างของเผ่ามังกรเลย.

ทว่าเสวียนเหยี่ยนนั้นหวาดกลัวฝ่ามือดังกล่าวเป็นอย่างมาก แม้แต่นำโล่หยกออกมาป้องอีกชั้น นี่เป็นของวิเศษระดับเก้า เป็นของวิเศษใช้ป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด.

"ตูมมมมมมมมมมมม"

ฝ่ามือไร้ร่าง ที่พุ่งตรงไปยังโล่หยก ระเบิดเสียงดังสนั่น ฝ่ามือเล็กทำให้โล่หยกแตกกระจ่าย ของวิเศษระดับเก้าที่พังทลายไม่สามารถกันเอาไว้ได้เลย ก่อนที่จะพุ่งตรงไปยังม่านกระดองเต่าเป็นชั้นถัดไป.

"ตูมมมม......"

ระเบิดเสียงดังสนั่น ม่านกระดองเต่าที่ดูเหมือนว่าจะเทียบกับโล่หยกก่อนหน้านี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ.

เสวียนเหยี่ยนที่ลอยกระเด็นไปด้วยฝ่ามือที่อัดกระแทก ปลิวออกไป โล่กระดองเต่าขนาดยักษ์ที่แตกเป็นรอยแมงมุมกระจายไปทุกทิศทาง พังทลายเป็นชิ้น ๆ  อัดกระแทกไปบนร่างของเขา.

"พรึด......."เสวียนเหยี่ยนที่พ่นโลหิตออกมากลางอากาศ ปรากฏความกลัวสุดขีด.

"เปรี้ยง ๆ  ๆ  ๆ  ๆ  ๆ "

บนท้องฟ้าเกาะหมาป่าสวรรค์ ปรากฏเมฆสายฟ้าขึ้นมามากมายนับไม่ถ้วน สายฟ้าที่หมุนวนกระจายไปทั่วท้องฟ้า ราวกับว่าจะสับลงมา ราวกับว่ากำลังต่อต้านฝ่ามือที่ปรากฏขึ้นที่อยู่ด้านหน้าของเป่าเอ๋อ พลังฝ่าดินปั่นป่วนต้องการผลักดันฝ่ามือดังกล่าวให้ถอยออกไป.

"ชิ......"เสียงแค่นเสียงออกมาเบา ๆ .

เสียงเบา ๆ ที่ส่งออกมาจากตำแหน่งด้านหน้าเป่าเอ๋อ ทำให้สายฟ้าพังทลายหายไปในทันที เมฆสายฟ้าที่แตกสลายพังทลายหายไปด้วยเสียงแค่นเบา ๆ  จากนั้นบนพื้นที่อื่น ๆ ตอนนี้ทั่วทั้งท้องฟ้าก็ปรากฏเป็นพายุสายฟ้าขึ้นมาใหม่ สายฟ้าที่บ้าคลั่งที่กำลังก้าวผ่านเข้ามายังเกาะหมาป่าสวรรค์.

ในเวลาเดียวกัน ฝ่ามือดังกล่าวไม่ยินดีนัก ทว่าก็ค่อย ๆ ดึงฝ่ามือออกไปจากอากาศที่ตัดผ่านออกมาอย่างช้า ๆ .

"ถอนกำลัง........"

โล่กระดองเต่าที่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ของเสวียนเหยี่ยน ร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บหนัก เขายังจะโจมตีต่อไปอีกรึ? บิดาระดับราชันย์แท้ยังไม่สามารถรับฝ่ามือนั่นได้ จะให้โจมตีต่อได้อย่างไร!

เหล่าเต่าทมิฬที่เหลือนำเสวียนเหยี่ยนและเส้าเหยี่ยหนีหายไปอย่างรวดเร็ว เร่งรีบหนีด้วยความเร็วสูงออกจากสนามรบไปในทันที.

ทุกคนเวลานี่ที่กลายเป็นโง่งม เมื่อสักครู่เกิดสิ่งใดขึ้นกัน? ฝ่ามือนั่น? ฝ่ามือที่สามารถทำลายม่านกระดองเต่าทมิฬได้อย่างงั้นรึ? อี้เหยี่ยนหรือจะเป็นกงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา สายตาที่แสดงท่าทางตื่นตกใจ ทว่าเซียนเซิงซือที่อยู่ข้าง ๆ ก็หรี่ตาจ้องมอง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน.

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าอย่างไร ก็สามารถอธิบายง่าย ๆ ได้ว่ามีใครบางคนที่ช่วยหวงโห่วเชวียนเอาไว้.

ใครเป็นคนช่วยล่ะ? ทรงพลังมาก เป็นไปได้ว่าใครที่มีพลังทีแข็งแกร่งมากมายถึงเพียงนั้น? คงมีเพียงแค่เป่าเอ๋อที่รับรู้ ว่าฝ่ามือที่ฉีกมิตินั่นเป็นใคร เป่าเอ๋อสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ส่วนพวกเขาที่มองเห็นได้อย่างเลือน ๆ  เป็นภาพเหตุการณ์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น.

นั่นคงจะเป็นเซียนที่เหล่าเย่กล่าวถึงสินะ? เป็นเซียนจริง ๆ อย่างงั้นรึ?

อากาศที่ด้านหน้าเป่าเอ๋อยังเป็นระลอกคลื่นบิดเบี้ยวอยู่เล็กน้อย ทุกคนที่ได้สติคืนมา อย่างไรก็ตาม เมื่อมองเป่าเอ๋อในครั้งนี้เต็มไปด้วยความเคารพและอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก.

"หลินเซียว."เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยจิตใจที่มั่นคง.

"อยู่นี่แล้ว!"หลินเซียวที่รับคำในทันที.

"นำกองกำลังทั้งหมดเข้ายึดเมืองจิงหลิง สังหารสมาชิกทุกคนของราชวงศ์หยิงเยว่ให้สิ้น ใครกล้าขัดขวาง ให้สังหารเก้าโคตร!"เป่าเอ๋อที่สั่งการด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด.

"รับทราบ!"หลินเซียวที่ตอบรับในทันที.

ทว่าในเวลาเดียวกัน อีกฟากหนึ่งของสนามรบ ก็ปรากฏใครบางคนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ คนที่มานั้นก็คือจือจุ้นหมาป่าสวรรค์ ตี้เสวียนชานั่นเอง.

ตี้เสวียนชาที่ยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง ขมวดคิ้วแน่นกวาดตามองไปรอบ ๆ  จ้องมองออกไปจับจ้องไปยังตำแหน่งของเกาะรบทองแดง รับรู้ว่าตัวเองได้พลาดอะไรบางอย่างไปแล้ว.