Chapter 381 ร่างแยก.
เห็นจงซานที่กลืนเม็ดยาลงไป ใบหน้าของหลิวเต๋าที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง.
แทบจะในทันทีที่จงซานพุ่งเข้ามา หลิวเต๋าพบว่าความเร็วของจงซานนั้นทรงพลังเทียบเท่ากับระดับหลอมกายธาตุในทันที ทว่าเพียงความเร็วรึไม่ ร่างกายล่ะ? ความแข็งแกร่งล่ะ?
ดวงตาของหลิวเต๋าที่เย็นชา จ้องมองไปยังหมัดของจงซานที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ก่อนที่จะก้าวออกไป โน้มตัวโค้งเหมือนดั่งคันศร ก่อนที่จะปล่อยหมัดออกไป กระแทกไปยังหมัดของจงซานที่พุ่งเข้ามา ปะทะกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
หมัดของพวกเขาที่ปะทะกัน เกิดเป็นสนามพลังขนาดใหญ่ผลักดันกันอย่างรุนแรง สายลมจากการปะทะที่แตกกระจายระเบิดออกไปรอบ ๆ .
สายตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง รับรู้ว่าพวกเขาทั้งคู่กำลังเปรียบหมัดกันอยู่.
"ตูมมมมมมมม"
หมัดของทั้งคู่ที่เข้าปะทะกันนั้น เกิดระเบิดรุนแรงเป็นอย่างมาก เสียงดังลั่นราวกับว่าจะฉีกกระชากท้องฟ้าให้พังทลายไป อากาศที่บิดเบี้ยวราวกับว่ามันจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ .
นี่คือการเข้าปะทะกันของผู้ฝึกตนระดับหลอมกายธาตุ.
"ครืนนนนน"
คลื่นลมที่กวาดม้วนออกมาจากการระเบิดของหมัดทั้งคู่กระแทกออกไปรอบ ๆ อย่างรุนแรง.
เป็นหมัดที่ทรงพลัง จนทำให้อาการบิดเบี้ยว เกิดเป็นความดันอากาศที่ระเบิดไปทั่วท้องฟ้า.
จงซานที่ลอยโด่งออกมา ภูเขาศิลาที่หลิวเต๋ายั้งเท้าอยู่พังทลายออกเป็นเสี่ยง ก่อนที่จะหลบออกมาเช่นกัน.
"ตูมมม" "ตูมมมมม"
คนทั้งสองที่ถอยออกมา พร้อมกับยั้งเท้าไปยังพื้นที่ไกลออกมากลายเป็นหลุมขนาดใหญ่.
พร้อมกับพุ่งเข้าหากันอีกครั้ง ด้วยความเร็วสูง หลิวเต๋าไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย นี่คือระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ? เขาได้กินอะไรเข้าไป ถึงสามารถเลื่อนระดับมาถึงระดับหลอมกายธาตุได้ คาดไม่ถึง เป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่าจะเพิ่มพลังได้ แต่ร่างกายของเขาก็ไม่ควรที่จะเลื่อนระดับไปด้วย.
พื้นที่ยั้งเท้าของคนทั้งสองกลายเป็นหลุมขนาดมหึมา แตกลามออกไปเรื่อย ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งเข้ามาปะทะหมัดกันเสียงดังกึกก้อง.
ตูมมมมมมมมมมมม...
ตูมมมมม
......
ตูมมมมมมมมมมม
............แรงปะทะของคนทั้งสองนั้นทรงพลังรุนแรงเป็นอย่างมาก เกิดระเบิดเป็นระยะ ติดต่อกัน สนามพลังที่แผ่ออกไปทั่วสารทิศ หากเป็นผู้ฝึกตนก่อตั้งวิญญาณทั่วไป ด้วยสนามพลังนี้ร่างกายและหมัดคงจะแตกสลายพังทลายไปแล้ว หรือได้รับบาดเจ็บสาหัสจนลุกไม่ไหวแล้ว ทว่าหมัดของคนทั้งสอง ยังคงเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว เข้าปะทะกันไม่หยุด ไม่มีใครยอมใครแม้แต่น้อย.
หลิวเต๋าที่ชุดขาดเป็นหย่อม ๆ มีรอยช้ำอยู่หลายส่วน ส่วนจงซานชุดของเขาที่ปริออกมาเท่านั้น เป็นรูรอบ ๆ เสื้อคลุม เผยออกมาให้เห็นกล้ามเนื้อที่ดูไม่แตกตางจากโลหะ แตกต่างจากหลิวเต๋าที่มีรอยช้ำหลายที่.
จงซานและหลิวเต๋ายังคงต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง.
ร่างของคนทั้งสองนั้นไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนนัก ได้ยินเพียงเสียงระเบิดจากการปะทะกัน ไม่เพียงแต่พลังที่แข็งแกร่งเท่านั้น ยังมีความเร็วในการต่อสู้สูงเป็นอย่างมาก.
เกิดระเบิดขึ้นเป็นระยะไม่หยุดหย่อน ป่าศิลา ภูเขาศิลารอบ ๆ นี้ ถูกพลังการปะทะกันของทั้งสองพังลาย ถูกบดขยี้ลงโดยสมบูรณ์ เป็นพลังที่แข็งแกร่ง ร้ายกาจมาก ผืนปฐพีที่แตกระแหง กลายเป็นแผ่นดินแยก สนามพลังสายลมที่บดขยี้ศิลาปลิวว่อนกระจายไปทั่วสารทิศ.
สภาพแวดล้อมรอบ ๆ ในเวลานี้เมื่อเหล่าศิลาจำนวนมากถูกบดทำลาย ฝุ่นผงมากมายที่ลอยฟุ้ง ก้อนดินก้อนหินที่ลอยระล่อง คลื่นพลังที่แข็งแกร่งซัดกวาดพื้นที่รอบ ๆ กระจายออกไปราวกับพายุของฝุ่นผง.
หลิวเต๋าที่โจมตีมายังตำแหน่งของเรือนหยางจงซานหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่คาดคิดเลยว่ากายเนื้อของจงซานนั้นจะทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง พลังกายเช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ ร่างกายของระดับก่อตั้งวิญญาณ จะเทียบเท่ากับเขาได้อย่างไร? แน่นอนว่าหลิวเต๋าคงไม่รู้ว่าด้วยวิชากายาเทพอสูรนั้นทำให้ร่างกายของจงซานถูกสกัดกลั่นมามากมายนับครั้งไม่ถ้วนจนแข็งแกร่งเกินกว่าจะคาดการณ์ได้.
หลิวเต๋าไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย ที่โจมตีไปยังร่างของจงซานไม่หยุดหย่อน ราวกับว่าเรือนหยางของจงซานมีการป้องกันเอาไว้ พลังโจมตีไม่ส่งผลอะไรเลยแม้แต่น้อย.
ทั้งที่ฝั่งหลิวเต๋าเอง ร่างกายที่เขียวช้ำจากหมัดของจงซานสามแห่ง ได้รับความเจ็บปวดไม่ธรรมดา ทำให้ตอนนี้เขาชักดาบยักษ์ของตัวเองออกมาในทันที.
ดาบยักษ์ของหลิวเต๋าที่ฟันออกมายังจงซาน.
ปราณดาบยักษ์ขนาดใหญ่ที่พุ่งตรงมายังจงซาน จงซานดวงตาแดงฉาน ต่อยออกไปกระแทกไปยังปราณดาบยักษ์ที่พุ่งตรงมา.
"ตูมมมมมมมมมม"
จงซานที่กระแทกปราณดาบล่วงหล่นลงไปบนพื้น ปราณดาบยักษ์ที่ระเบิดพื้นที่รอบ ๆ แตกกลายเป็นรอยแยกขนาดใหญ่ ปราณดาบขนาดใหญ่เปี่ยมไปด้วยพลังแต่กลับถูกจงซานกระแทกออกไปได้อย่างคาดไม่ถึง.
แน่นอนว่าจงซานนั้นไม่ได้หวาดกลัวว่าเรือนหยางของตัวเองจะได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าเสื้อผ้าชุดเกราะของตัวเองจะแตกสลายพังทลาย แม้แต่ปริออกมา ทว่าเพียงแค่ภายนอกเท่านั้น ก่อนหน้านี้ กงจูเฉียนโหยวที่ได้ขอสมบัติเกาะอ่อน เกาะแก้วป้องจิต เป็นของวิเศษระดับแปด เป็นเกาะอ่อนที่ปกป้องร่างกายและสวมเอาไว้ภายใน.
"โฮกกกกก"
จงซานที่สะบัดมือเรียกดาบยักษ์ฝันร้ายออกมาเช่นกัน ก่อนที่จะฟาดฟันออกไป.
บัญญัติสวรรค์! วายุเฉือน!
"ฟิ้ว!!!"
อากาศถึงกับบิดเบี้ยว พุ่งออกไปยังตำแหน่งของหลิวเต๋า.
พลังที่มากมายกำลังฉีกกระชากตัดผ่านไปยังหลิวเต๋า.
"ตูมมมมมม"
พลังที่ทรงพลังเป็นอย่างมากยากที่จะรับได้ ร่างของหลิวเต๋าที่ลอยโด่งออกไปในทันที ทะลวงผ่านชั้นเมฆ เห็นเป็นจุดลิบ ๆ ไกลออกไป ด้วยแรงอัดกระแทกที่รุนแรง.
จงซานที่คำรามเสียงดังลั่น พุ่งทะยานตามไป.
การกระบวนท่าของจงซานเมื่อสักครู่นี้ แววตาของหลิวเต๋าที่แสดงท่าทางตื่นตะหนก เป็นเพลงดาบที่ทรงพลังมาก เป็นไปได้อย่างไร? เขาไม่ได้อยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ?
ทว่าในเวลาเดียวกัน จงซานที่บินตรงขึ้นมา ดาบฝันร้าย ที่ฟาดฟันไปยังหลิวเต๋าอีกครั้ง วายุเฉือนไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย.
หลังจากการฟาดฟันออกไป ที่บนอากาศปรากฏเป็นสายฟ้ามากมาย รวมตัวกันขึ้นที่คมดาบ โจมตีไปยังหลิวเต๋าพร้อม ๆ กัน.
ปราณพลังวิญญาณที่รวบตัวกันเป็นจุดเดียวโจมตีออกไปด้วยความรวดเร็ว.
หลิวเต๋าที่ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ทัน ทำได้แค่เพียงคำรามเสียงดัง พร้อมกับฟันดาบออกไปป้องกันการโจมตีของจงซาน.
"ตูมมมมมมมมม"
กับกระบวนท่าในครั้งนี้ ดูเหมือนว่าจะทรงพลังยิ่งกว่ากระบวนท่าก่อนหน้านี้ซะอีก ก่อนหน้านี้ก็ยากจะรับแล้ว ทว่าพลังโจมตีครั้งที่สองนี้เต็มไปด้วยพลังที่รุนแรงหนักหน่วงรวดเร็ว หนำซ้ำยังมีคลื่นสายฟ้ามากมายโจมตีออกมาด้วย.
"เปรี้ยง!!"
เกิดระเบิดดังสนั่น กระแทกหลิวเต๋าล่วงหล่นลงไปบนพื้น พุ่งหลาวกระแทกพื้นแผ่นดินระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ร่างของหลิวเต๋าจมลึกเกิดเป็นหลุมขนาดมหึมา แผ่นดินแยกออกแตกระแหงเป็นใยแมงมุม.
คลื่นที่สายฟ้าที่แตกกระจายแปบ ๆ ไปทั่วบริเวณ ส่องสว่างจ้าไปรอบ ๆ พื้นแตกของผืนปฐพี เสียงดังแสบแก้วหูดังออกมาเป็นระยะ.
"จงซาน!"หลิวเต๋าที่อยู่ด้านล่างคำรามออกมา.
จงซานที่พุ่งลงมา เงื้อดาบพร้อมจะโจมตีออกไปอีกครั้ง.
"หวงโห่วเจ้ากำลังจะตายแล้ว!"หลิวเต๋าที่คำรามออกมาเสียงดัง.
จงซานที่รั้งรอ ดวงตาแดงฉานจ้องมองไปยังฝุ่นควันที่กำลังค่อย ๆ สลายหายไป เสื้อผ้าของหลิวเต๋าที่ดำเกรียม เส้นผมที่ยุ่งเหยิง ปรากฏรอยไหม้เป็นหย่อม ๆ สายตาที่จ้องมองไปยังจงซานแสดงท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"เจ้าต้องการจะพูดอะไร?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.
"ข้าบอกว่าหวงโห่วเจ้ากำลังจะตาย ก่อนที่ข้าจะมานั้น ข้าได้ทำการเตรียมการเอาไว้เรียบร้อยแล้ว! ข้าได้เตรียมผู้เชี่ยวชาญเพื่อสังหารหวงโห่วของเจ้า! เชวียนเป่าเอ๋อ!"หลิวเต๋าที่ใบหน้าถูกไหม้ด้วยสายฟ้าดำไปหมดแค่นเสียงกล่าวออกมาด้วยความอหังการ.
คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะร้ายกาจขนาดนี้ ไม่คาดคิดเลยแม้แต่น้อย ระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ? เขาประเมินจงซานต่ำไปแล้ว ทว่าระดับก่อตั้งวิญญาณแล้วอย่างไร? หลิวเต๋านั้นเป็นผู้ฝึกตนที่ทรงพลังมากประสบการณ์ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอาด้วยกล? จากการต่อสู้กันด้วยกำลังกับจงซาน เขาไม่สามารถที่จะต่อกรกับจงซานได้ง่าย ๆ เลย ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องทำให้จิตใจของจงซานอ่อนไหว เพื่อทำให้จงซานไม่มีสมาธิ เพื่อที่จะพลิกกลับมาให้ได้เปรียบ.
"ไม่มีใครสังหารนางได้!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"เสวียนเหยี่ยนผู้ฝึกตนราชันย์แท้?"หลิวเต๋าที่นำกระจกเงาบางอย่างออกมาในขณะที่พูด.
จงซานที่จ้องมองไปยังกระจกเงาในมือหลิวเต๋า ทว่าไม่ได้ใส่ใจนัก หากแต่ก็รู้สึกเป็นห่วงเป่าเอ๋อขึ้นมาในทันที.
"เป็นไปไม่ได้เสวียนเหยี่ยนนั้นไม่มีทางที่จะลงมือ!"จงซานที่กล่าวโต้แย้ง.
"เป็นไปไม่ได้อย่างงั้นรึ? เผ่าเต่าทมิฬนั้นมีความผูกพันกับเส้าเหยี่ยมากยิ่งกว่าเผ่าหมาป่า ตราบเท่าที่สามารถเกลี้ยกล่อมเส้าเหยี่ยเต่าทมิฬได้ แน่นอนว่าเสวียนเหยี่ยนจะต้องลงมือ เจ้าไม่เห็นไท่จื่อของข้าและเส้าเหยี่ยเต่าทมิฬมีความสัมพันธ์กันมากมายขนาดใหน? ตราบเท่าที่ไท่จื่อข้าออกคำสั่ง เสวียนเหยี่ยนจะต้องสังหารเชวียนเป่าเอ๋อแน่."หลิวเต๋าแค่นเสียง.
"ข้าไม่เชื่อจะเป็นเช่นนั้น ไม่ว่าเจ้าจะพูดอย่างไร ด้วยคำพูดของเจ้านี้ก็มีแต่ทำให้ต้องกำจัดเจ้าทั้งตระกูล เจ้าต้องตาย ต้าหวงโห่วของเจ้าก็ต้องตาย ไท่จื่อของเจ้าเองก็ต้องตายด้วยเช่นกัน!"จงซานที่แค่นเสียงอย่างเย็นชา.
นี่คือการกระตุกหนวดมังกร ด้วยการกระทำเช่นนี้ เป็นการสร้างความโกรธเกรี้ยวของจงซานเป็นอย่างมาก.
เมื่อเห็นใบหน้าที่ดุร้ายมืดมนของจงซานแล้ว หลิวเต๋าที่แค่นเสียง "เจ้ามาเดิมพันกับข้าดูว่าเจ้าต้องตายก่อน!"
ขณะที่หลิวเต๋ากล่าวเสร็จก็ได้สะบัดมือ ส่งกระจกเงาที่แปลกประหลาดลอยขึ้นไปบนฟ้า ก่อนที่จะกายแสงสว่างวาบ จากนั้นทุกอย่างก็หายไปในทันที.
เห็นการกระทำของหลิวเต๋าแล้ว แน่นอนว่าจงซานรับรู้ได้ว่าหลิวเต๋านั้นมีเจตนาบางอย่าง เขาต้องการทำอะไร?
ในเวลาเดียวกัน บนท้องฟ้าที่ส่องสว่าง อาบไปทั่วร่างของหลิวเต๋า เป็นกระจกดังกล่าวที่ทอแสงไม่ต่างดวงตะวันสว่างจ้าอาบร่างของเขาเอาไว้.
พริบตาที่มันส่งมายังร่างของหลิวเต๋า ลำแสงมากมายก็ถูกส่องออกไปข้าง ๆ ร่างของหลิวเต๋า ก่อนที่จะปรากฏร่างของหลิวเต๋าอีกคนขึ้นมา.
ลำแสงที่พุ่งออกไปรอบ ๆ ก่อให้เกิดร่างของหลิวเต๋าอีกหลายสิบลำแสง ตอนนี้มีร่างของหลิวเต๋า 16 ร่าง.
และกลายเป็น 18 ร่าง เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนไม่สามารถมองออกว่าร่างต้นของหลิวเต๋านั้นคือร่างใด.
จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง เห็นเพียงแค่กลุ่มของหลิวเต๋าที่ยกโขยงเข้ามาล้อมเขาอย่างรวดเร็ว ร่างกายของหลิวเต๋าที่เคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง ไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ไม่รู้ว่าคือตัวจริงหรือตัวปลอม.
เวลานี้เห็นเพียงแค่ร่างของหลิวเต๋า 18 ร่างที่คำรามออกมาเสียงดัง ก่อนที่จะกวัดแกว่งดาบ พร้อมกับพุ่งเข้ามาโจมตีพร้อม ๆ กัน.
แม้แต่สัมผัสเทวะยังไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นร่างจริงหรือร่างปลอม? จงซานที่กระโดดหลบพุ่งขึ้นด้านบน หลบการโจมตีของหลิวเต๋าในทันที.
"ตูมมมมมม"
ไม่สามารถหลบได้ทั้งหมด มีประกายแสงหนึ่งที่ทะลวงมายังร่างของจงซานในทันที กระแทกจงซานลอยออกไป.
"ตูมมมมม"
เกราะแก้วป้องจิตที่ปกป้องจงซาน ทว่าก็ทำให้เขาลอยออกไปไกลทีเดียว จงซานที่พยุงตัวขึ้นมา จ้องมองไปยังหลิวเต๋าทั้ง18 ร่าง.
"ไม่จำเป็นต้องมอง ด้วยกระจกนี้มาจากดินแดนเทพพิสุทธิ์ นอกจากผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้ขึ้นไป ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีใครสามารถมองเห็นตัวจริงของข้าได้ ว่าร่างใหนคือตัวจริงตัวปลอม!"หลิวเต๋าที่กล่าวเย้ยหยัน.
"ชิ คิดว่าแยกร่างได้คนเดียวรึไง?"จงซานแค่นเสียง.
จากนั้น กลุ่มของหลิวเต๋าที่ชำเลืองมองตาโต จ้องมองออกไปยังด้านหน้า เป็นไปได้อย่างไร?
เห็นเพียงจงซานเวลานี้ พริบตาเดียว ที่ด้านหลังก็แยกออกมาเป็นจงซานสองร่าง เป็นจงซานที่เหมือนกันขนาดนี้เลยรึ?
เป็นไปได้อย่างไร เป็นเขาอีกคนรึ?
ขณะที่หลิวเต๋ากำลังตะลึงงันกับร่างที่เหมือนกับจงซานสองร่างนั้น ร่างของจงซานก็แยกออกมาอีกครั้งเป็นหกร่าง! และยังไม่หยุดแค่นั้น.