นอกจากนี้ เสียงกระดิ่งที่ดังขึ้นเป็นระยะนั่น ทำให้เซียนเซิงซือสามารถควบคุมเหล่าเจียงซือได้มากขึ้นและก็มากขึ้น เจียงซือทุกตนที่อยู่ในการควบคุมของเขาในทันที ราวกับว่ามันเป็นเรื่องปรกติทั่วไปสำหรับเขา.

"เจียงซือ? นี่คือเขนแดนของข้า เจ้าไม่ควรให้ข้ามาอยู่ในประตูแห่งความตาย"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.

"หยิงหลาน ให้เจียงซือของเจ้าถอยออกไปให้หมด!"จงซานที่เอ่ยออกมา.

"อืม."หยิงหลานพยักหน้าในทันที.

จากนั้น หยิงหลานที่สะบัดมือออกไปเบา ๆ เจียงซือจำนวนมากก็หายไปในทันที ทว่ายังคงเหลือเจียงซือพันตน ที่ไม่สามารถทำให้หายไปได้.

"กู่เหยี่ยเยี่ย ข้าไม่สามารถควบคุมพวกมันได้แล้ว."ใบหน้าของหยิงหลานที่แสดงท่าทางเป็นกังวล.

"ไม่มีปัญหา!"จงซานเอ่ย.

"จงซาน!"ที่ไกลออกไปนั้นเซียนเซิงซือที่หรี่ตาจ้องมอง.

"เซียนเซิงซือ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ค่ายกลของเจ้ารึ? น่าสนใจ ทว่า มันไม่สามารถทำอะไรข้าได้!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.

จากนั้นพื้นดินสั่นสะเทือนอีกครั้ง พื้นที่เป็นรอย ๆ ที่แตกเป็นช่อง เจียงซือมากมาย แม้แต่เจียงซือทองแดงที่มีความแข็งแกร่งมากแต่ช้า จึงไม่สามารถที่จะดำดินได้อย่างชำนาญ ตอนนี้มันได้โผล่ขึ้นมาจากพื้นดินแล้ว.

"กู่เหยี่ยเยี่ย เจียงซือเหล่านี้ไม่ใช่เจียงซือของข้า เป็นเจียงซือที่เขานำมาเอง "หยิงหลานที่เอ่ยออกมาในทันที.

เห็นเจียงซือมากมายที่ผุดขึ้นมาจากพื้น จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือไม่วางตา.

"เซียนเซิงซือ ไม่รู้ว่ายังจำคำมั่นของพวกเราได้หรือไม่ ตอนนี้ยังใช้ได้อยู่ไหม?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังเซียนเซิงซือ.

"คำมั่นรึ? เป็นเพียงคำพูดของเจ้าไม่ใช่รึ? ข้าไม่ลืมแน่นอน ทว่าเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะล้มข้าได้ แน่นอน บางที่บนเกาะลอยฟ้าของเจ้ายังมีผู้ฝึกตนที่ร้ายกาจอยู่ หากร่วมมือกับเจ้าก็พอมีโอกาสอยู่บ้าง ทว่าที่นี่คือเขตแดนของข้า ต้องการให้ข้าเข้าร่วมราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งนั้น เจ้าต้องล้มข้าในอาณาเขตของเข้า! เจ้าสามารถรึ?"เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา.

จงซานที่ชำเลืองมองไปยังเซียนเซิงซือ เผยยิ้มด้วยความมั่นใจ "ข้าสามารถ!"

เซียนเซิงซือที่หรี่ตาเล็กลงจ้องมองเขม็ง.

"ข้าจะแสดงให้เห็นถึงค่ายกลพิเศษ! ที่จะทำให้เจ้าต้องต้องยอมรับทั้งกายและใจ!"จงซานที่เผยยิ้มบางออกมา.

心服口服 [xīnfúkǒufú] ยอมรับทั้งปากและใจ

เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย ทว่าไม่หยุดมือ โบกสะบัดทำสัญญาณ เหล่าเจียงซือ 5 พันตนบนพื้น ดวงตาแดงฉาน ก่อนที่จะมุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน.

"เขตแดนของข้า เจ้าเข้าใจอย่างงันรึ? เฮ้เฮ้ งั้นก็เริ่มได้เลย!"เซียนเซิงซือแค่นเสียง.

"หยิงหลานปิดกั้นดินแดนแห่งนี้เอาไว้ ภาพร่างของเจ้าก็ออกไปได้แล้ว."จงซานกล่าว.

"ค่ะ!"หยิงหลานที่ตอบรับในทันที จากนั้นพื้นที่รอบ ๆ ที่ดูสงบไปในทันที.

เซียนเซิงซือจ้องมองอย่างไม่แยแส ยังคงส่งเหล่าเจียงซือมากมายตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน.

จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย."ล่วงเกินแล้ว!"

เห็นท่าทางของจงซานที่ไม่ยี่หร่า เซียนเซิงซือที่รู้สึกไม่ค่อยดีนัก ทว่าก็ไม่เชื่อเช่นกันว่าจงซานจะเหนือกว่าเขาในเขตแดนแห่งนี้ ตอนนี้ภายใต้โลกหล้านี้ เขตแดนแห่งนี้ จะมีใครเหนือกว่าเขาอย่างงั้นรึ?

เซียนเซิงซือที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังจงซาน.

เห็นแค่เพียงจงซานที่นำบางอย่างออกมาจากแขนเสื้อ พร้อมกับทำสัญลักษณ์แปลก ๆ เป็นวิชาลับในการผนึก.

"ผนึก.............."จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.

ในเสี้ยววินาทีนั้น ดวงตาของเซียนเซิงซือ ที่จ้องมองไปยังแผ่นยันต์ของจงซาน.

ก่อนที่จะเห็นยันต์ดังกล่าวเปล่งแสงออกมาออกมาเป็นประกายแสงสีม่วงทมิฬนับล้าน ๆ จุด กระจายไปทั่วบริเวณ ระยิบระยับราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าที่มีมากมายไม่สิ้นสุด.

ไม่ ไม่ใช่แค่จุดแสงเท่านั้น ทว่าเป็นแผ่นยันต์ทมิฬมากมายนับไม่ถ้วน โดยมีจงซานเป็นจุดศูนย์กลาง มันได้กระจายไปทุกทิศทุกทาง.

ทั่วทั้งท้องฟ้าสูงต่ำ เต็มไปด้วยยันต์ทมิฬ แม้แต่ผืนปฐพียังมีแผ่นยันต์ประทับ เหล่าเจียงซือทั้งหมดของเซียนเซิงซือก็ถูกผนึก.

"ปับ ปับ ปับ....."

เสียงแปะติดของแผ่นยันต์ทมิฬที่ปะทับไปยังเจียงซือทุกตน ทุกชิ้นส่วนถูกยันต์ทมิฬผนึกเอาไว้.

ทั้งอากาศพื้นดิน ทั่วทุกหนแห่งถูกยันต์ทมิฬประทับผนึกเอาไว้ทั้งหมด.

เจียงซือที่ถูกประทับด้วยยันต์ทมิฬ หยุดนิ่งไม่ขยับในทันที แม้แต่เจียงซือที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา เซียนเซิงซือ ในเวลานั้นเขาตัดสินใจหยุดนิ่งในทันที เหล่านักรบโครงกระดูกทุกแห่งก็ไม่ขยับเช่นกัน ราวกับว่าถูกผนึกไปแล้ว.

ผนึกนี้! ผนึกพื้นดิน แม้แต่ใต้ดินเหล่าเจียงซือยังไม่สามารถผุดขึ้นมาได้.

ตำแหน่งของเซียนเซิงซือเอง ก็มียันต์ทมิฬหลายร้อยใบพุ่งตรงมาด้วยเช่นกัน.

เซียนเซิงซือที่ชำเลืองมองออกไปด้วยท่าทางแปลกประหลาด หากเป็นคนอื่นคงจะไม่มีเวลาตอบสนองต่อผนึกนี้อย่างแน่นอน หากแต่เซียนเซิงซือผู้นี้นั้นต่างออกไป?ด้วยวิชาควบคุมเจียงซือและเกี่ยวกับยันต์ผนึกนั้นเขาเชี่ยวชาญไม่น้อย ทันใดนั้นเขาที่ต้องการหลบเลี่ยง เคลื่อนที่หลบเลี่ยงอย่างรวดเร็ว หลบไปยังตำแหน่งอื่นในพริบตาเดียว ทว่า เวลานั้นเซียนเซิงซือได้นำหัวใจโลหิตทมิฬออกมา ซึ่งเป็นของวิเศษของเซียนเซิงซือนั่นเอง.

ในเวลาถัดมาผนึกที่กำลังจะผนึกเซียนเซิงซือ หัวใจโลหิตทมิฬที่ลอยออกมาอยู่ด้านหน้าเซียนเซิงซือ พร้อมกับปล่อยแสดงสีแดงออกมาป้องกันเซียนเซิงซือ.

"พรึบ พรึบ....."

ม่านแสงสีแดงที่ปลดปล่อยออกมาป้องกันยันต์ทมิฬในทันที ยันต์ทมิฬที่กระแทกปะทับไปยังม่านแสงมากมาย เกิดเสียงดังกึกก้องดังออกมาเป็นระยะ.

ยันต์หยกทมิฬที่ดูเหมือนว่าจะทรงพลังขึ้นเรื่อย ๆ ปรากฏยันต์หยกทมิฬที่กระแทกมายังม่านแสงสีแดงไม่หยุดหย่อน มากขึ้นและก็มากขึ้น มันมีมากมายมหาศาล ยันต์หยกทมิฬนั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมากมันประทับไปทุกทิศ พยายามที่จะทะลวงไปยังเซียนเซิงซือ.

"ยันต์หมื่นแสงสว่าง....."

ท้ายที่สุดเซียนเซิงซือที่รู้สึกหวาดผวา ชำเลืองมองไปยังจงซาน ดูเหมือนว่าเขาจะได้ใช้วิชาที่เขาเอ่ย.

ยันต์หมื่นแสงสว่างอย่างงั้นรึ? จงซานไม่รู้จักวิชานี้ด้วยซ้ำ ทว่าเขาสามารถใช้มันออกมาได้อย่างไร?

ยันต์หยกทมิฬนั้นมีพลังที่น่าเกรงขามมาก สามารถใช้ได้ทุก ๆ หนึ่งร้อยวัน และยังสามารถผนึกทุกอย่างได้ถึงหนึ่งชั่วโมง สามารถผนึกทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเขาได้.

เขาต้องรอทุก ๆ หนึ่งร้อยวัน เพื่อทดสอบและฝึกฝนมัน เวลานี้ถูกนำมาใช้เป็นทางการครั้งแรกกับเซียนเซิงซือ ไม่คิดเลยว่าจะต้องนำมาใช้กักขังเขา.

ที่ไกลออกไปนั้นม่านแสงสีแดงที่ส่ายไปมา แววตาของเซียนเซิงซือในเวลานี้รู้สึกประหลาดใจพูดไม่ออกเช่นกัน ยันต์หมื่นแสงสว่าง เป็นไปได้อย่างไร ข้าเองก็ยังไปไม่ถึงเขตแดนดังกล่าว เขากลับทำสำเร็จได้อย่างไร?

"เอาล่ะ ตกลง อย่าผนึกข้า ข้าจะเข้าร่วมราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง!"เซียนเซิงซือเอ่ย.

"ฟิ้ว......"

จงซานที่หยุดยันต์หยกทมิฬให้หยุดผนึก แน่นอนว่าเวลานี้เขาสามารถควบคุมมันได้ดีกว่าเดิมแล้ว.

เซียนเซิงซือที่จ้องมองดูยันต์ทมิฬรอบ ๆ ที่หยุดทะลวงเข้ามาแล้ว แววตาที่เต็มไปด้วยความสับสน ก่อนที่จะนำหัวใจโลหิตทมิฬกลับมา จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางหวั่นเกรง หวาดหวั่น ตื่นตระหนกเหมือนกัน.

"ต้าเจิ้งยินดีต้อนรับเซียนเซิงซือ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

เซียนเซิงซือที่สูดหายใจลึกพลางกล่าวออกมาว่า "คารวะฝ่าบาท!"

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เยี่ยม! ไม่รู้ว่าเซียนเซิงแท้จริงแล้วมีนามว่าอย่างไร?"

"ต้องขออภัยฝ่าบาทด้วย นามของผู้น้อยนั้น ขอสงวนเป็นความลับชั่วคราว ยกเว้นข้า ไม่มีใครรู้ ถึงแม้ว่าจะเป็นอาจารย์ของข้าก็ไม่รู้ หลังจากที่ข้าจัดการปัญหาที่เป็นความลับอยู่ได้แล้ว ข้าจะแจ้งฝ่าบาทอีกครั้ง."เซียนเซิงซือกล่าว.

ได้ยินคำพูดของเซียนเซิงซือแล้ว ภายในใจของจงซานรู้สึกสงสัย เป็นความลับอย่างงั้นรึ?

"ตกลง ข้าจะเรียกเจ้าว่าเซียนเซิงซือก็แล้วกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ขอบพระทัยฝ่าบาท! ส่วนเจียงซือเหล่านี้!"เซียนเซิงซือที่ชี้ไปยังเหล่าเจียงซือที่ถูกผนึก.

"เซียนเซิงซือ ท่านสามารถทำลายผนึกได้ไหม?"จงซานที่สอบถามออกไป.

"ข้าจะลองดู"เซียนเซิงซือกล่าว.

จากนั้น เซียนเซิงซือที่นำหัวใจโลหิตทมิฬออกมา ก่อนที่จะกระตุ้นโคจรพลังเล็กน้อย แสงสีแดงที่ถูกปล่อยออกมา ก่อนที่จะพุ่งไปยังยันต์ใบหน้าของเหล่าเจียงซือ ยันต์ทมิฬที่สลายหายไปในทันที อย่างไรก็ตามแสงสีแดงนั้นไม่ได้มีมากมายนัก ไม่สามารถสาดแสงไปทั่วท้องฟ้ากระจายไปทุกหนทุกแห่งได้ เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังพื้นที่ส่วนที่เหลือพลางถอนหายใจ.

"ฝ่าบาท ยันต์เหล่านี้ทรงพลังเกินไป!"เซียนเซิงซือกล่าว.

"อืม! มันจะสลายไปด้วยตัวเอง."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"หืม?"เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ? เจ้าเคยเห็นคนที่ใช้วิชานี้มาก่อนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังเซียนเซิงซือ.

เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังจงซาน เงียบไปพักหนึ่ง แววตาที่ฉายความเย็นชาออกมา "ครับ ทว่าเขาได้ตายไปแล้ว!"

"โอ้ว?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา มีคนสามารถใช้ได้ด้วยอย่างงั้นรึ?

"คนผู้นั้นต้องการทำลายสำนักของข้าให้สิ้นซาก ท้ายที่สุดก็ตกตายไปพร้อมกับอาจารย์ของข้า!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาพลางทอดถอนใจ.

"อืม!"จงซานพยักหน้า.

"ฝ่าบาท ผู้น้อยต้องการขออะไรบางอย่างที่ไม่เกรงใจ."เซียนเซิงซือกล่าวออกมาในทันที.

"เชิญกล่าว!"จงซานเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.

"ขณะออกมา กับบุญคุณที่เคยมีให้กับหลิวเต๋า ข้าสัญญากับเขาว่าจะขวางกองกำลังต้าเจิ้งเอาไว้หนึ่งเดือน........."เซียนเซิงที่กล่าวออกมายังไม่จบด้วยซ้ำ.

"ข้าจะรอหนึ่งเดือน ถึงจะเข้าโจมตีเมืองจิงหลิง."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา ก่อนที่จะสูดหายใจยาว.

คนทั้งสองที่พูดคุยกันอีกหลายเรื่อง จงซานที่สามารถดึงเซียนเซิงซือมาเป็นพวกนั้น เขาต้องการที่จะซื้อชายผู้นี้ด้วยใจ จงซานที่ไม่ได้ซื้อใจเขาด้วยกำลัง เพราะจงซานเข้าใจดี เซียนเซิงซือที่ยินดีที่จะเข้าร่วมนั้น เหตุผลสำคัญที่สุดคงจะเกี่ยวกับยันต์หยกทมิฬ ส่วนอนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นไรนั้นยังไม่สามารถบอกได้.

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เหล่าเจียงซือและนักรบโครงกระดูกก็กลับมาขยับได้อีกครั้ง.

เซียนเซิงซือที่โบกสะบัด เหล่าเจียงซือที่จมลงบนพื้น เหล่าโครงกระดูกกลายเป็นผง ถูกคลายวิชาออก.

กับภาพที่เห็น ทำให้จงซานรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก.

"หยิงหลาน ให้พวกเราออกไป."จงซานเอ่ย.

"ค่ะ!"เสียงที่ดังผ่านออกมาจากที่ไกลออกไปของหยิงหลาน.

"ครืนนน..."

บนพื้นดินที่ปรากฏประตูขนาดใหญ่ขึ้นมาในทันที.

คนทั้งสองที่ก้าวออกมาด้านนอก พื้นที่ด้านนอกเวลานี้ กลายเป็นทะเลทรายไปเรียบร้อยแล้ว.

ทั้งคู่ที่บินช้า ๆ ตรงไปยังเกาะรบลอยฟ้าที่ลอยอยู่.

เห็นเซียนเซิงซือที่ตามหลังจงซานมา ทุกคนต่างรู้สึกประหลาดใจ ภายในพายุทรายที่ไร้ขอบเขตนั้น เกิดสิ่งใดขึ้น หลังจากที่ค่ายกลสลายแล้ว เหล่าเศษหินทรายมากมายที่กระจายไปทั่วบริเวณ.

ค่ายกลคลายแล้ว เผยให้เห็นหยิงหลานและกองกำลัง 80,000 นาย หยิงหลานที่บินขึ้นมาบนเกาะรบทองแดงตามจงซานอย่างรวดเร็ว.

บนเกาะรบทองแดงนั้น ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.

"นับจากวันนี้ ข้าขอแต่งตั้งให้เซียนเซิงซือเป็นแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนกองกำลังที่สี่ของต้าเจิ้ง."จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด