Chapter 374 ขอจัดการ
ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ เมืองจิงหลิง ภายในท้องพระโรง.
"ฝ่าบาท ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งได้แสดงตัวอย่างโจ่งแจ้ง เปิดศึกกับพวกเราแล้ว!"เสนาธิการถูซิวกล่าว.
"รวดเร็วขนาดนี้เลยรึ?"หลิวเต๋าที่แสดงใบหน้าที่เคร่งขรึมดำมืด.
"ครับ! นอกจากนี้ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งยังเต็มไปด้วยพลังที่แข็งแกร่ง ทัพทั้งสองของพวกเขา ได้ยินมาว่าไร้เทียมทาน บุกตะลวงไปทั่วแดน ได้รับชัยชนะได้อย่างเด็ดขาด ไม่เคยพ่ายแพ้ในสงคราม บางทีนี่อาจจะ...."ถูกซิวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจจะอะไร?"
"ดูเหมือนว่านี่กลายเป็นการแข่งขัน แย่งชิงเมืองและดินแดนจากพวกเรา พวกเขาได้ยกทัพมา ต้องการความเร็ว รุกแย่งชิงดินแดนจากพวกเราให้เร็วที่สุด ยากที่จะอธิบายได้ถึงแม่ทัพทั้งสอง พวกเขามีความสามารถมาก เป็นคนที่มีพรสวรรค์หายากในโลกนี้ก็ว่าได้!"ถูซิวเอ่ย.
"มีพรสวรรค์ที่หากยากในโลกหล้ารึ?"หลิวเต๋าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ ความสามารถในการบัญชาการของพวกเขา ในพันปีจะหาเจอสักครั้ง คาดไม่ถึงเลยว่าราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งในเวลานี้จะมีถึงสองคน การรุกเข้ามาของต้าเจิ้งเวลานี้ นับว่ากำลังคุกคามพวกเราอย่างหนักทีเดียว!"ถูซิวที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"สองทัพอย่างงั้นรึ? ข้าเห็นพวกเขามีทัพถึงสามทัพ!"หลิวเต๋าที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"รายงาน!"ที่ด้านนอกได้ยินเสียงของทหารคนหนึ่งที่ดังขึ้น.
จากนั้นทหารคนดังกล่าวที่เคลื่อนที่เข้ามาในห้องโถง พร้อมกับคุกเข่าลงหนึ่งข้าง "รายงานฝ่าบาท ราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิงได้ประกาศว่าได้จำนนต่อราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งอย่างเป็นทางการแล้ว เวลานี้ไม่มีราชวงศ์กษัตริย์ต้าหมิงอีกต่อไป มีเพียงแค่ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง!"
ทหารคนดังกล่าวรายงานเสร็จก็ออกจากห้องโถงไป.
"เห็นใช่ไหมนี่คือกองกำลังที่สามของพวกเขาได้เผยตัวออกมาแล้ว!"หลิวเต๋าที่แค่นเสียงอย่างดูแคลน.
"ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งได้วางแผนมาได้อย่างล้ำลึก ทัพทั้งสาม แม่ทัพของพวกเขา ล้วนแล้วแต่มีความสามารถที่จะสั่นสะเทือนสวรรค์ ฝ่าบาทดูเหมือนว่าสนามรบครั้งนี้จะเป็นเรื่องยากลำบากแล้ว."ถูซิวที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ทัพทั้งสาม พวกเจ้าได้ไปสืบมารึยังว่าแม่ทัพของพวกเขาเป็นใคร?"หลิวเต๋อเอ่ยถาม.
"ได้ตรวจสอบมาแล้ว เป็นกองกำลังที่หนึ่งและกองกำลังที่สองของต้าเจิ้งที่เพิ่งยกมา ส่วนกองกำลังต้าหมิงเดิมที่ได้เปลี่ยนเป็นต้าเจิ้ง กองกำลังดังกล่าวมีธงแม่ทัพที่สลักอักษร"อี้" จากที่พวกเราได้ยินมาเป็นกองกำลังที่สามของต้าเจิ้ง มีแม่ทัพนาม"อี้เหยี่ยน!"ถูซิวกล่าว.
"อี้เหยี่ยนรึ? ที่ทวีปศักดิ์สิทธิ์นั้นมีคนผู้หนึ่งที่มีชื่อเสียงและทรงพลังเป็นอย่างมากมีนามว่า อี้เหยี่ยนเช่นกัน อาจเป็นไปได้ว่าเป็นเขาอย่างงั้นรึ? แต่จะเป็นไปได้รึ? เขาคืออุปราชของราชวงศ์ราชันย์ จะมาเข้าร่วมราชวงศ์กษัตริย์เล็ก ๆ นี้ได้อย่างไร? นอกจากนี้อี้เหยี่ยนยังเป็นคนที่ค่อนข้างอหังการ บางทีคงจะมีชื่อที่เหมือนก็ได้."หลิวเต๋าที่ส่ายหน้าไปมา.
"ฝ่าบาท ดูเหมือนว่า สามราชวงศ์กษัตริย์นั้นจะไม่มีอะไรต้องกังวล ศัตรูที่แท้จริงของพวกเราคือราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง ถึงแม้ว่าจะเร็วไป แต่คงจะต้องเปิดศึกใหญ่กันแล้ว!"ถูซิวที่คิดและกล่าวออกมา.
"อืม เสนาธิการคิดว่าพวกเราควรจะทำอย่างไรดี?"หลิวเต๋าที่จ้องมองไปยังเหล่าข้าราชบริพาร.
"เรียนฝ่าบาท พวกเราไม่จำเป็นต้องสนใจราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งชั่วคราว พื้นที่และเมืองของราชวงศ์กษัตริย์ทั้งสามเวลานี้พวกเราควรที่จะรวบรวมเขตแดนพื้นที่ให้ได้มากที่สุด เพื่อขยายพื้นที่ป้องกันราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งด้วย."เสนาธิการคนหนึ่งกล่าว.
"ไม่ ๆ ฝ่าบาท!"ถูซิวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม?"หลิวเต๋าที่จ้องมองไปยังถูซิว.
"ฝ่าบาท ตอนนี้อยู่ในช่วงรวบรวมพื้นที่ของราชวงศ์กษัตริย์ทั้งสาม ต้าเจิ้งเองก็กระทำเช่นกัน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาได้ยกทัพทั้งหมดมา นี่เป็นโอกาสที่จะทำให้อาณาจักรของพวกเขาอ่อนแอลง สนามรบตอนนี้มีแค่ราชวงศ์ต้าเจิ้งเท่านั้นที่เป็นศัตรูที่แท้จริง พวกเขาอยู่ห่างจากราชวงศ์ต้าเจิ้งเกือบล้านลี้ การสนับสนุนย่อมไม่ทันท่วงที แม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่ง ทว่าพวกเราย่อมแข็งแกร่งกว่า หากว่าทำลายกองกำลังทั้งหมดของพวกเขาได้ การจะขยายดินแดนออกไปทิศใต้ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป เมื่อกองกำลังของพวกเขาถูกทำลายไป กว่าพวกเขาจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว."ถูซิวที่กล่าวออกมาในทันที.
"ใต้เท้าถูจะกล่าวว่า ราชวงศ์กษัตริย์เล็กนั้น ไม่สามารถเทียบกับพวกเราได้อย่างงั้นรึ?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมา.
"ฝ่าบาท พวกเราคือราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ จะเอาไปเทียบกับราชวงศ์กษัตริย์ได้อย่างไร?!"ถูซิวกล่าว.
หลิวเต๋าที่จ้องมองยังทุกคน ขมวดคิ้วไปมา จากนั้นก็กล่าวออกไปมา "แจ้งไปยังกองกำลังที่หนึ่ง กองกำลังที่สองและกองกำลังที่สาม หยุดยึดครองดินแดน รวมกำลังเข้าล้อมกรอบกองทัพของราชวงศ์ต้าเจิ้งเต็มกำลัง."
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าข้าราชบริพารที่ตอบรับในทันที.
ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง เมืองเสวียน ตำหนักซ่างเฉิง.
จงซานในชุดเกราะรบเต็มอัตราศึก จ้องมองไปยังหมาป่าน้อย ที่ใช้หัวของมันสีไปที่ต้นขาจงซานไปมา แสดงท่าทางไม่มีความสุขนัก.
"เอาล่ะ เซียนเซียน ไม่จำเป็นต้องตำหนิตัวเอง ข้ารู้อยู่แล้วว่าปู่ของเจ้าจะไม่มา ในเมื่อเขาไม่มา ก็หาได้มีอะไรต้องเป็นห่วง เพียงแค่พวกเราก็สามารถรวมเกาะหมาป่าสวรรค์เป็นหนึ่งได้."จงซานที่ลูบไปมาที่หัวของเซียนเซียนด้วยรอยยิ้ม.
"ฮึม ๆ "เซียนเซิงไม่มีความสุขนักครางออกมาเบา ๆ .
"เอาล่ะ พวกเราเตรียมตัวเดินทางได้แล้ว."จงซานกล่าว หมาป่าน้อยที่กวัดแกว่งหางไปมาวิ่งตามจงซานไป ออกมาด้านนอกตำหนังซ่างเฉิงด้วยกัน.
ที่ด้านนอกตำหนักซ่างเฉิงนั้น มีเป่าเอ๋อ เฉียนโหยว เหว่ยไท่จงและเห่าเม่ยลีและเหล่าข้าราชบริพาร และยังมีกองกำลังต้าเจิ้งที่แข็งแกร่งอยู่อีกเป็นจำนวนมาก.
"ทรงเจริญยิ่งยืนนาน!"
ยกเว้นเห่าเม่ยลีที่แสดงท่าทางดูแคลน คนอื่น ๆ ต่างก็เต็มไปด้วยจิตวิญญาณที่ลุกโชน.
"ลู่เจี้ยนปิง."
"อยู่นี่แล้ว!"ลู่เจี้ยนปิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เตรียมออกเดินทาง!"จงซานออกคำสั่ง.
"รับด้วยเกล้า!"ลู่เจี้ยนปิงที่กล่าวรับคำในทันที.
จากนั้น ลู่เจี้ยนปิงที่โบกมือ พื้นที่แห่งนึ่งที่มีมีเหล่าองค์รักษ์คุ้มกันอยู่ ก็ค่อยยกขึ้นจากบนพื้นดิน.
นี่คือสิ่งประดิษฐ์ที่สร้างขึ้นมาจากฝีมือของลู่เจี้ยนปิง เป็นเกาะหลอมทองแดงลอยฟ้าที่สร้างขึ้นมาจากทองแดง ที่ด้านในนั้นมีการสลักเอาไว้ ด้วยค่ายกลอักขระมากมากมาย เป็นเกาะลอยฟ้าแบบพิเศษ ค่ายกลอักขระที่เฉพาะ สามารถลอยฟ้าได้ ซึ่งมีลักษณ์คล้ายคลึงกับ"เรือเทวะ"ของต้าเสวียนอ๋องนั่นเอง.
จงซานที่นำหมาป่าน้อย เป่าเอ๋อและเฉียนโหยว เห่าเม่ยลีและลูเจี้ยนปิง บินขึ้นไปบนเกาะลอยฟ้าสามเหลี่ยมดังกล่าว..
ในการเดินทางครั้งนี้มี หกหลางเจียงที่เดินทางตามจงซานไปด้วย นั่นก็เพื่อปกป้องเซียนเซียนนั่นเอง.
บนเกาะสามเหลี่ยม เหล่าองค์รักษ์ต่าง ๆ รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ที่อยู่บนเกาะลอยฟ้า.
เหว่ยไท่จงที่ยังคงอยู่ด้านล่าง พร้อมกับเหล่าข้าราชบริพารอีกหลายคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ "ขอให้ฝ่าบาทได้รับชัยชนะ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
เกาะทองแดงลอยฟ้า ที่เป็นเหมือนกับเกาะสามเหลี่ยมบินได้ มีตำแหน่งที่มุมสามเหลี่ยม บนหลังคาตำหนักเป็นพื้นที่โล่งมีเก้าอี้จักรพรรดิเก้ามังกรตั้งอยู่ด้านบน.
จงซานที่เหินขึ้นไปบนเก้าอี้เก้ามังกร นั่งลงอย่างนุ่มนวล ทุกคนที่ขึ้นไปยืนอยู่ข้าง ๆ จงซาน เซียนเซียนที่กระโดดไปมาด้านบนด้วยท่าทางตื่นเต้นอยากรู้อยากเห็น.
"ออกเดินทาง!"จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"หลิวเจี้ยนปิงที่รับคำ จากนั้นเกาะทองแดงก็เริ่มยกตัวขึ้นบนท้องฟ้า ก่อนที่จะพุ่งไปยังทิศเหนือช้า ๆ ก่อนเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นและก็เร็วขึ้น.
ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง จงซานที่นำกองกำลังส่วนตัวเขาสู่สนามรบ เตรียมบุกพิชิตภาคเหนือแล้ว.
....
ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ ในท้องพระโรง.
"ฮ่าอ่าฮ่า ช่างโอหังยิ่งนัก!"หลิวเต๋าที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยว แทนที่จะกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ฝ่าบาท ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง คงไม่ต้องการมีชีวิตแล้ว พวกเขาไม่เพียงแต่ยังไม่เตรียมสงคราม ทั้งที่พวกเรารวมทัพสามทัพเข้าด้วยกัน มีเพียงแค่ทัพของเหว่ยหยิงหลานที่มุ่งหน้ามาหาพวกเรา ราวกับว่าต้องการเข้าปะทะกับพวกเราสามทัพด้วยตัวคนเดียวรึ? อี้เหยี่ยนและหลินเซียวตอนนี้ยังคงมุ่งมั่นเข้ายึดเมืองและดินแดนอย่างไม่หยุดหย่อน คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะยอมสละกองทัพหนึ่งให้กับพวกเรางั้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"ฝ่าบาท สถานการณ์หลาย ๆ มันดูเหลือเชื่อเกินกว่าที่พวกเราจะวางใจได้."ถูซิวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางแปลกใจ.
"ใต้เท้าถู เจ้าหมายความว่าอย่างรึ? ฝ่ายตรงข้ามที่มั่นใจในตัวเอง ทำให้พวกเราไม่มั่นใจอย่างงั้นรึ? มีอะไรต้องกังวลกัน."เสนาธิการอีกคนกล่าวออกมา.
"ความแข็งแกร่งของราชวงศ์จักรพรรดิของพวกเรานั้นไม่ต้องพูดถึง พวกเขาต้องรับรู้ว่าพวกเราได้รวมกองทัพทั้งสามเข้าด้วยกัน แต่พวกเขาไม่ใส่ใจรึ? เหว่ยหยิงหลาน ไร้เทียมทาน นี่คือความจริง หากแต่การตัดสินใจเช่นนี้ มันผิดแผกอย่างที่ควรจะเป็น ถึงแม้ว่านางจะร้ายกาจ ทว่าหลินเซี่ยวและอี้เหยี่ยนจะปล่อยให้นางถูกทำลายไปอย่างงั้นรึ?"ถูซิวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถ่ายทอดคำสั่งของข้าออกไป!"หลิวเต๋าที่เอ่ยปากออกไปในทันที.
เหล่าข้าราชบริพารที่หยุดพูดโต้เถียงไปในทันทีเช่นกัน.
"กองกำลังที่หนึ่ง กองกำลังที่สองและกองกำลังที่สาม บุกไปด้านหน้าเต็มกำลัง ไม่ว่าจะต้องเสียไปเท่าไหร่ก็ตาม ต้องทำลายกองกำลังของเหว่ยหยิงหลานให้ย่อยยับให้ได้ "หลิวเต๋าออกคำสั่ง.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าข้าราชบริพารที่รับคำสั่งในทันที.
.........
บนภูเขาป่าทึบบนเกาะหมาป่าสวรรค์ พร้อมกับการเคลื่อนที่พร้อม ๆ กันของเผ่าหมาป่ามากมายที่วิ่งไปด้านหน้าอย่างบ้าคลั่ง กลุ่มของหมาป่าจากทุกทิศทุกทาง ที่คุ้มครองเกาะทองแดงเข้าสู่สนามรบ.
การเดินทางของจงซานเป็นไปด้วยความราบรื่น เหล่าทหารสังเกตการณ์ที่บินตรงมายังเกาะทองแดง พร้อมกับรายงานเรื่องชัยชนะอย่างต่อเนื่องอย่างไม่หยุดหย่อน สามราชวงศ์กษัตริย์ ถูกทำลายสิ้นแล้ว.
อี้เหยี่ยนสามารถยึดเมืองไปได้ 30 เมือง หลินเซียวยึดป้อมปราการได้ 18 แห่ง ส่วนหยิงหลานเองก็สามารถยึดเมืองป้อมปราการได้ 12 แห่งเช่นกัน ต่อไปคือการเผชิญหน้ากับกองกำลังของราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่.
"ฝ่าบาท พวกเราจะเดินทางไปที่ใหน?"ลู่เจี้ยนปิงสอบถาม.
"ทางเหนือ แนวหน้า สนามรบของหยิงหลาน!"จงซานกล่าว.
"รับด้วยเกล้า!"ลู่เจี้ยนปิงที่ตอบรับในทันที.
"แจ้งไปยังหลินเซียวและอี้เหยี่ยนให้ทั้งคู่เคลื่อนทัพตามแผนที่วางไว้ เป้าหมายคือ ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ด้วยความเร็วสูงสุด สำหรับเมืองที่อยู่ไกลออกไป ไม่จำเป็นต้องสนใจ ตราบเท่าที่ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่แตก เกาะหมาป่าสวรรค์ทั้งหมดก็จะกลายเป็นของราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง ส่วนทัพของพวกเราเคลื่อนไปสนับสนุนหยิงหลาน มุ่งหน้าไปยังเมืองจิงหลิง.
"รับทราบ!"ลู่เจี้ยนปิงที่อยู่ข้าง ๆ รับคำในทันที.
ในเวลาเดียวกัน เห่าเม่ยลีที่ก้าวเข้ามาในตำหนัก.
"ดูฮึกเหิมกันจริง ๆ !"เห่าเม่ยลีกล่าว.
"สงครามก็ควรจะเป็นเช่นนี้"จงซานพยักหน้าบอก.
"อืม ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ จะให้ท่านหญิงผู้นี้ช่วยเจ้าจัดการหรือไม่?เพียงแค่ข้าพูดรับรองว่าไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน?"เห่าเม่ยลีจ้องมองไปยังจงซานพลางเผยยิ้มออกมา.
จงซานที่หันหน้าไปหาเห่าเม่ยลี เขาไม่ได้สงสัยในความสามารถของนางอย่างแน่นอน แม้ว่านางจะเพิ่งมีระดับแกนทองก็ตาม ทว่าเห่าเม่ยลีนั้นผิดแผกจากคนทั่วไป คำพูดของนางนั้นไร้เทียมทาน! ตราบเท่าเป็นศัตรูกับนาง นางสามารถทำให้ฝ่ายตรงข้ามตกตายไร้ซึ่งทางขัดขืน.
"เจ้าเป็นเพียงผู้ชมก็พอแล้ว! ขอบคุณในความหวังดีของเจ้า."จงซานที่ส่ายหน้าไปมาปฏิเสธ.
"ทำไมล่ะ?"เห่าเม่ยลีที่ชำเลืองมองตาโต แสดงท่าทางขัดเคือง ราวกับว่าแผนการของนางที่วางแผนมาอย่างดีถูกจงซานทำลายลง.
"ค่าช่วยเหลือของเจ้ามันแพงจนข้าไม่สามารถจ่ายได้!"จงซานที่กล่าวออกมาตรง ๆ .
จงซานรับรู้ว่าเห่าเม่ยลีนั้นต้องการจะช่วยเขา เพื่อต่อรองบางอย่างแน่? บางอย่างที่ตำหนักมังกรไม่สามารถทำได้สำเร็จ บางอย่างที่อาจารย์ของนางจักรพรรดิพิษปัจจิมยังไม่ทำสำเร็จ หรือแม้แต่นางที่มีร่างสถิตหมื่นปิศาจยังไม่สามารถทำได้ ต้องบอกเลยว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ยากมาก ๆ ทำให้จงซานกล่าวปฏิเสธไว้ก่อนนั่นเอง.