Chapter 370 แผนการราชวงศ์จักรพรรดิ.

"มีอะไร? เจ้าตื่นแล้วรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนโยนหลังจากที่แผนยันต์หยกทมิฬหายไป.

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย แสดงท่าทางสงสัยจ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยว นางไม่รู้สึกอะไรเลยจริง ๆ รึ?

"เจ้ารอสักครู่!"จงซานกล่าวเสร็จและจากนั้นก็หลับตา จมลึงลงไปในเรือนหยางอีกครั้ง.

วิญญาณก่อเกิดที่จับยันตร์หยกทมิฬแกว่งไปมาอีกครั้ง ทว่า ดูเหมือนว่าพลังของมันจะหมดไปก่อนแล้ว ตอนนี้ยันตร์เงาหยกทมิฬไม่ปรากฏขึ้นอีกต่อไป.

"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย เป็นไปได้ว่ายันต์หยกทมิฬจะใช้หยุดเวลาได้และไม่สามารถใช้ติดต่อกันได้อย่างงั้นรึ?

ในเมื่อเขาไม่สามารถใช้มันได้อีกต่อไป จงซานก็ลืมตาขึ้นมา.

"อะไรรึ?"กงจูเฉียนโหยวแสดงท่าทางสงสัย.

"เวลานี้ข้าก้าวไปถึงระดับก่อตั้งวิญญาณแล้ว!"จงซานกล่าว.

"โชคดีจริง ๆ ที่มีเจ้า!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับยื่นแขนลูกไปลูบที่ขาอันเรียวงามของเฉียนโหยว.

ได้ยินคำพูดของจงซาน ใบหน้าของเฉียนโหยวที่เปลี่ยนเป็นแดงกล่ำ แสดงท่าทางขวยเขินออกมา พร้อมกับตอบว่า"อืม!"

"วันก่อนเมื่อวานที่จะออกจากท้องพระโรง เจ้าได้ขออะไรฝ่าบาทอย่างงั้นรึ?"จงซานถาม.

"ขอให้เจ้า!"

"ข้ารึ?"

"อืม ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังจะเลื่อนระดับ จึงได้ขอวิชาบางอย่างจากฝ่าบาทให้กับเจ้า."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"โอ้ว?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"ฝ่าบาทได้กล่าวว่าญาณรับรู้ของเจ้านั้นสูงมาก แม้แต่มองเห็นกฎเกณฑ์ของสายฟ้า ด้วยบทความ"นทีสีชาด" ที่เจ้าเขียนออกมานั้นยังสามารถก้าวผ่านกฎเกณฑ์เข้าใจระบบของสายฟ้าได้อย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซานดวงตากลมโตทอแสง.

"กฎเกณฑ์ของสายฟ้า? ระบบของสายฟ้ารึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

ก่อนหน้านี้เป็นไปได้ว่า ที่เขาเห็นนั้นเป็นกฎเกณฑ์ของฟ้าดิน แต่มันมีกฎเกณฑ์ของสายฟ้าด้วยรึ? ดูเหมือนว่ากฎเกณฑ์ต่าง ๆ ของโลกนี้จะเป็นเหมือนกับใยแมงมุมที่พัวพันกันเต็มไปหมด กฏทุกอย่างล้วนแล้วแต่ถูกสร้างจากกฎเกณฑ์ของฟ้าดินอย่างงั้นรึ?

"ใช่แล้ว ฝ่าบาทบอกว่ามีคนน้อยมากที่สามารถสัมผัสได้ถึงกฎเกณฑ์ของสายฟ้า แม้ว่าจะฝึกฝนวิชาสายฟ้าก็ใช่ว่าจะมีคนสามารถสัมผัสกฎเกณฑ์ของสายฟ้าได้ง่าย ๆ  ทว่าเจ้ากับทำสำเร็จ ดังนั้นเจ้าจึงนับว่าเป็นคนที่ยากจะพบเจอ ไม่สงสัยเลยว่าสวรรค์จึงได้ส่งทัณฑ์สายฟ้ามาในวันนั้น."กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อืม บางที!"จงซานที่เผยยิ้มที่แปลกประหลาด.

กงจูเฉียนโหยวที่สะบัดมือครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะนำแผ่นริ้วหยกออกมา.

"นี่เป็นวิชาบำเพ็ญที่ได้มาจากคลังของฝ่าบาท มันเรียกว่า "วิชาวงจรสายฟ้า"นี่เป็นการสร้างวงจรสายฟ้านับพันสาย เป็นวิชาในระดับก่อตั้งวิญญาณ มีสิบขั้น มันน่าจะเหมาะกับเจ้า!"กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

เห็นวิชาที่กงจูเฉียนโหยวหามาให้เขา จงซานที่สูดหายใจลึก พร้อมกับรับมาและเก็บเข้าไปในกำไลเก็บของ ก่อนที่จะยื่นหน้าออกมาจูบที่หน้าผากของกงจูเฉียนโหยว.

กงจูเฉียนโหยวที่เผยยิ้มออกมาเปื้อนไปด้วยความสุขเป็นอย่างมาก.

"พักสักสองวัน ข้าจะพาเจ้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง."จงซานที่คิดใครครวญและกล่าวออกมา.

"หืม?ที่ใหนรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"เกาะหมาป่าสวรรค์ ข้าจะพาเจ้าไปพบกับครอบครัวของข้า!"จงซานกล่าว.

"หืม? แล้วทำไมต้องพักสองวันละ พวกเราสามารถไปได้ในทันทีเลย."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ที่ต้องรอสองวัน เพราะให้แผลของเจ้าหายดีไงล่ะ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

ได้ยินคำพูดของจงซาน กงจูเฉียนโหยวที่อายม้วนต้วนหน้าแดงไปหมด รู้สึกขวยเขินทุบเบา ๆ ไปที่หน้าอกของจงซาน.

"อ่าอ่าฮ่าฮ่า."จงซานที่หัวเราะออกมาด้วยความพอใจ.

.......

ทวีปศักดิ์สิทธิ์ ทิศใต้ห่างออกไปจากเมือง.

สมาคมการค้าต้าหรง เรือขนของได้มาถึงท่าเรือแล้ว มีชายคนหนึ่งที่สวมหมวกไม้ไผ่ ปกปิดใบหน้า นั่งอยู่เป็นหนึ่งผู้โดยสาร เถ้าแก่ที่ก้าวเข้าไปด้านหน้า ก่อนที่จะยื่นเหรียญตาอย่างระมัดระวังเพื่อพิสูจน์ตัวตน จากนั้นจึงแสดงความเคารพชายคนดังกล่าว.

ในเวลาเดียวกันเช่นกัน เถ้าแก่ก็ได้ส่งกระดาษแผ่นหนึ่งส่งให้กับชายคนดังกล่าว ก่อนที่จะจากไปในทันที.

ชายคนดังกล่าวจ้องมองอักษรเก้าตัวอยู่ในกระดาษแผ่นดังกล่าว.

"สงครามเตรียมจะเริ่มแล้ว ราชวงศ์กษัตริย์เตรียมยกระดับเป็นราชวงศ์จักรพรรดิ."

(战争预备王朝晋皇朝)

จ้องมองดูอักษรในกระดาษ ชายในชุดสีดำตัวสั่นสะท้าน ก่อนที่จะทำลายกระดาษดังกล่าวออกเป็นชิ้น ๆ .

"จูเหริน จะเริ่มแล้วรึ? อันหวงต้องรีบกลับอย่างแน่นอน!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาเสียงเบา.

เกาะหมาป่าสวรรค์ ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง ตำหนักซ่างเฉิง.

ร่างแยกเงาของจงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ กวาดตามองไปยังห้องโถงรอบ ๆ .

"เหว่ยไท่จง!"จงซานที่เอ่ยออกมา.

เหว่ยไท่จง จงกวนใหญ่ของวังหลวง เป็นน้องสามของกุยเอ๋อ ทว่าไม่มีใครรู้เรื่องนี้.

"อยู่นี่แล้ว!"เหว่ยไท่จงที่ก้าวมายังตรงกลางห้องโถง.

"จัดเตรียม ตำหนักสวรรค์ เตรียมบวงสรวง สักการะฟ้าดิน!"จงซานกล่าว.

"รับด้วยเกล้า!"เหว่ยไท่จงที่กล่าวออกมาในทันที จากนั้นก็ออกไปเตรียมตัวอย่างรวดเร็ว.

"อี้เหยี่ยน!"จงซานกล่าวออกมา.

"เฉินอยู่นี่แล้ว!"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาทันที.

"สถานการณ์ทางเหนือเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานกล่าว.

"ทิศเหนือราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่และอีกสามราชวงศ์กษัตริย์นั้น ไม่มีพลังเพียงพอที่จะขวางทางพวกเราแล้ว ขอเพียงแค่ให้ฝ่าบาทออกคำสั่ง ก่อตั้งราชวงศ์จักรพรรดิเริ่มเมื่อไหร่ การจะปราบปรามดินแดนทางเหนือ สามารถที่จะเริ่มได้ในทันที สี่เดือนหลังจากนั้น ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งจะสามารถกำราบภาคเหนือ รวบรวมวาสนาของราชวงศ์จักรพรรดิได้ทั้งหมด และยกระดับราชวงศ์ได้อย่างสมบูรณ์."อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.

"ดี อี้เหยี่ยนเจ้านำกองกำลังที่สาม ไปจัดการเรื่องนี้ ให้เริ่มแผนการสร้างราชวงศ์จักรพรรดิให้สำเร็จในทันที."จงซานกล่าว.

"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนที่ตอบรับในทันที.

หลังจากที่อี้เหยี่ยนรับคำสั่งก็ถอยออกไปในทันทีเช่นกัน.

"หลินเซียว หยิงหลาน!"จงซานที่เอ่ยออกมา.

"เฉินอยู่นี่แล้ว!"หลินเซียวที่ก้าวออกมาตอบรับ.

"พวกเจ้านำกองกำลังที่หนึ่งและสอง เดินทางไปยังทิศตะวันออกและทิศตะวันตก กำราบเหล่าสำนักหลักต่าง ๆ  ยกเว้นสำนักไคหยาง สำนักอื่น ๆ  หากไม่ยอมรับหรือจากไปจากเกาะหมาป่าสวรรค์ ให้ทำลายให้สิ้น!"จงซานออกคำสั่ง.

"รับทราบ!"ทั้งสองที่รับคำในทันที.

"แจ้งต่อคนทั่วหล้า ต้าเจิ้งจะเปิดสอบเคอจีครั้งที่หนึ่ง เพื่อคัดเลือกเหล่าคนที่มีพรสวรรค์ทุกสามปี เพื่อสนับสนุนเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับอาณาจักร!"จงซานที่ออกคำสั่งอีกครั้ง.

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าข้าราชบริพารกล่าวออกมาเสียงดัง.

...

ขณะที่ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง เตรียมการมากมาย เตรียมตัวที่จะยกระดับราชวงศ์กษัตริย์อยู่นั้น ที่บนท้องฟ้าทิศตะวันออก.

กงจูเฉียนโหยวบนเมฆสีขาวที่จ้องมองนิ่งลงไปด้านล่าง จงซานร่างหลักที่ยืนนิ่งอยู่บนท้องทะเลที่กว้างใหญ่ ดวงตาหลับแน่น แขนทั้งสองข้างที่ยื่นขึ้นบนฟ้า เงยหน้าด้วยเช่นกัน.

"เปิด........"

จงซานที่ตะโกนออกไปอย่างนุ่มนวล.

"ครืนนนนนนน!"

บนท้องฟ้าปรากฏสายฟ้ามากมาย กำลังรวมตัวกันขึ้นมาทันที เกิดเสียงคำรามลั่นดังสนั่นหวั่นไหว ก่อนที่จะปรากฏเป็นเหมือนกับหลุมน้ำวนขนาดใหญ่ พัดโบกอย่างรุนแรง.

"เปรี้ยง!"

"เปรี้ยง!!!"

สายฟ้าที่ฟาดลงมาด้านล่างท้องทะเลไม่หยุดหย่อน จงซานที่อยู่เหนือท้องฟ้า สร้างคลื่นยักซัดสาดไปทุกทิศทุกทาง.

"ตูมมม ตูมมมม ตูมมมม ตูมมมม"

สายฟ้ามากมายที่ฟาดลงบนท้องทะเล โหมกระหน่ำลงไปรอบทิศรอบ ๆ ตัวของจงซาน สายฟ้าสวรรค์ ที่รวดเร็วรุนแรง เป็นพายุสายฟ้าที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก สายฟ้าที่ไร้ซึ่งที่สิ้นสุดที่ล่วงหล่นราวกับห่าฝน โดยมีจงซานเป็นจุดศูนย์กลาง ควบคุมสายฟ้าที่ยิ่งใหญ่เหล่านี้เอาไว้.

พื้นที่รอบ ๆ ทะเลรัศมีสิบลี้ในเวลานี้ เต็มไปด้วยสายฟ้า กระแสไฟฟ้าแรงสูงที่เต้นไปมารอบ ๆ  สายฟ้าสวรรค์ที่ล่วงหล่นราวกับสายฝน ราวกับว่าพื้นที่แห่งนี้ฟ้าดินกำลังพังทลาย ราวกับอยู่ในวันสิ้นโลก.

ผืนทะเลที่เต็มไปด้วยสายฟ้าที่แล่นไปมาแปบ ๆ กระจายออกไป ซึ่งนี่คือวิชาของจงซาน สร้างสายฟ้ามากมายกระจายไปทั่ว เป็นพายุสายฟ้ากระหน่ำ ที่ร้ายกาจรุนแรง.

วิชาวงจรสายฟ้า! นี่เป็นวิชาที่เขาเพิ่งได้รับมา ด้วยความสามารถของจงซานแล้ว การจะควบคุมสายฟ้านั้นไม่ใช่เรื่องยากนัก นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าหลังจากที่ได้ศึกษา เขายังสามารถสร้างรูปแบบสายฟ้าได้อีกหลายแบบ.

ก่อตั้งวิญญาณระดับหนึ่ง! แตกต่างจากระดับแกนทองอย่างสิ้นเชิง ด้วยกรรมวาสนาที่ชำระล้างร่างกายของจงซาน นอกจากนี้ด้วยการช่วยเหลือของกงจูเฉียนโหยวแล้วทำให้เขาได้รับวิชาชั้นยอดในขั้นก่อตั้งวิญญาณมา ด้วยความสามารถในการควบคุมวงจรสายฟ้า เพราะว่าเขามีสายตาพิเศษที่มองเห็นกฎเกณฑ์ได้ ทำให้จงซานฝึกฝนวิชาวงจรสายฟ้าได้อย่างรวดเร็ว จนทำให้เขาก้าวไปยังระดับก่อตั้งวิญญาณระดับ 1 ได้ในเวลาไม่นาน.

พายุสายฟ้าที่ล่วงหล่นราวกับห่าฝน ในเวลานี้ การรับรู้ของจงซานที่ยืดขยายออกไป นี่นับเป็นครั้งแรก ที่จงซานทดสอบวิชาวงจรสายฟ้า!สายฟ้ามากมายที่ล่วงหล่นราวกับสายฝนทำให้เหล่าสัตว์น้ำในทะเลลอยตายเกลื่อนนับหมื่นลี้ทีเดียว.

ในเวลาเดียวกัน ระหว่างนั้นจงซานที่ลืมตาขึ้นมา พลังจิตที่อาบไปทั่วดวงตาของเขา กฎเกณฑ์ฟ้าดินที่ถูกฉีกระชาก.

"ฟรึบ!"

จงซานที่เรียกดาบยักษ์ออกมาก่อนที่จะฟาดฟันออกไปยังท้องทะเล คมดาบพร้อมกับเสาสายฟ้าที่พุ่งออกไป สายฟ้ามากมายที่เกิดจากคมดาบ ปรากฏเป็นคลื่นตัดที่รุนแรงเหินออกไปในทันที.

บัญญัติสวรรค์! คลื่นตัด!!

"ตูมมมมมมมมมม"

ภายใต้คมดาบของจงซาน แยกผืนน้ำลึกลงไปสองพันเมตรออกจากกันอย่างคาดไม่ถึง เป็นการตัดที่ทรงพลังมาก ไม่จบเท่านั้น สายฟ้ามากมายระเบิดออกมาในรัศมีความลึกสองพันเมตรด้วยเช่นกัน.

"เปรี้ยง!!!"

พื้นทะเลรอบ ๆ นี้เต็มไปด้วยประกายสายฟ้า เหล่าปลาทะเลน้ำลึกเองต่างก็ฟูฟ่องตายไป ลอยเป็นแพรอบ ๆ เลยทีเดียว.

"ฟู่!"

ในเวลานั้น ที่จงซานเป่าปากออกไป ก่อนที่จะเก็บดาบกลับคืนมา.

ด้วยความโกลาหลของพื้นทะเลก่อนหน้านี้ เหล่าปลาตายที่ลอยเต็มท้องทะเลเกลื่อนไปหมด.

หุบเขาใต้ทะเลตะวันออก ลึกลงไปใต้น้ำนั้นเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ ที่กั้นน้ำไม่ให้เข้าไปด้านในได้ ที่ด้านในนั้นมีไข่มุกที่ส่องสว่างสดใสงดงาม และมีตำหนักขนาดใหญ่สร้างอยู่ที่ด้านในนั้นด้วย.

ภายในตำหนัก เห่าเม่ยลีที่ขมวดคิ้วไปมานั่งนิ่งบำเพ็ญเพียร บนไหล่ของเห่าเม่ยลีนั้น มีมังกรทองตัวเล็กที่นอนขดอยู่เช่นกัน.

ที่ด้านหน้าเห่าเม่ยลีนั้น มีชายคนหนึ่งที่เข้ามารายงานด้วยความเคารพ "ท่านหญิง หลายวันมานี้ที่ท่านต้องการให้เราสืบข่าว ที่มีปลามากมายตายไป ดูเหมือนว่ามีคนกำลังเรียกร้องความสนใจ เขาน่าจะเป็นจงซาน."

"โอ้ว? เขาอยู่ที่ใหน?"เห่าเม่ยลีกล่าว.

"ที่ทิศใต้ห่างจากที่แห่งนี้ 30,000 ลี้!"ชายคนดังกล่าวรายงาน.

เห่าเม่ยลีที่ขมวดคิ้วไปมา คิดครู่หนึ่งก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า."เจ้าไปได้แล้ว!"

"ครับ!"ชายคนดังกล่าวรับคำ จากนั้นก็ถอนตัวออกจากห้องโถงในทันที.

"เสี่ยวจิน ตาแก่ไม่กลับมาซักที พวกเราออกไปข้างนอกดีกว่า."เห่าเม่ยลีที่จ้องมองไปยังมังกรทองตัวเล็ก.

มังกรทองเสี่ยวจินที่พยักหน้าเห็นด้วย.

จากนั้นเห่าเม่ยลีที่ออกจากห้องโถงในทันที มังกรทองตัวเล็กที่พุ่งออกไป ร่างกายของมันที่ขยายใหญ่ มากขึ้นและก็มากขึ้น พริบตาเดียวก็มีขนาดหลายร้อยเมตรแล้ว เห่าเม่ยลีที่ยืนอยู่บนหัวของเสี่ยวจิน ก่อนที่จะออกจากหุบเขาดังกล่าว พุ่งตรงขึ้นไปบนพื้นทะเล.