สิ่งนี้ก็เป็นของวิเศษระดับเก้า มีของวิเศษระดับเก้ากี่ชิ้นกันที่จื่อเห่าเคยเห็น? ตอนนี้ที่มือซ้ายและขวาของเขามีอย่างละอัน นับว่าทำให้เขาตื่นเต้นไม่น้อย.

"เอาล่ะ รบกวนใต้เท้าหม่ามากมายแล้ว จื่อเห่า พวกเราไป!"จงซานกล่าว ก่อนที่จะนำข้อมูลที่มีทั้งหมดเก็บในกำไรเก็บของ.

"ไม่ส่ง!"หม่าจูหรีที่กล่าวออกมาทันที.

จงซานที่นำอาต้าออกมาจากกระทรวงยุติธรรม.

"จอมพล พวกเราจะไปใหนต่อ?"จื่อเห่ากล่าวถาม.

"ตำหนักจวินจูหยิงหนิง สถานที่เกิดฆาตกรรม!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"จื่อเห่าที่พยักหน้าออกมาในทันที.

ตำหนักหยิงหนิง! สถานที่แห่งนี้ถูกปิดกั้นเอาไว้ให้เป็นเมื่อเช่นก่อน.

แม้ว่าจะผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว ทว่าทุกคนยังคงสวมชุดไว้ทุกข์อยู่เหมือนเดิม.

"หยุดตรงนั้น!"เหล่าองค์รักษ์คุ้มกันตำหนักที่ตะโกนออกมา.

จื่อเห่าที่ก้าวเข้าไป เผยกระบี่อาญาสิทธิ์ ซึ่งเป็นเหมือนดั่งเช่นที่ตำหนักของกงจูเฉียนโหยว องค์รักษ์คนแรกที่ร้องโอดโอย ก่อนที่จะแสดงความเคารพออกมา.

"ทรงเจริญหมื่นปีหมื่น ๆ ปี!"

จงซานนำจื่อเห่าผ่านเข้าไปด้านใน.

เหล่าคนมากมายที่ส่งเสียงดังโหยหวนเป็นระยะพร้อมกับแสดงความเคารพ จงซานที่นำจื่อเห่าเข้ามาภายในห้องโถง เพราะว่าจงซานสามารถเห็นได้ ที่ด้านในมีห้องโถงไว้ทุกข์.

จงซานที่ก้าวเข้าไปในห้องโถงไว้ทุกข์ จงซานที่เห็นฉีเทียนโห่วที่นั่งอยู่ด้านหน้าโลกศพ พร้อมกับเผ่ากระดาษเงินกระดาษทอง แสดงท่าทางเจ็บปวด ต่อน้องสาวสายโลหิตเดียวกัน แสดงท่าทีเศร้าโศกกับการตาย ราวกับว่าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ที่ด้านข้างนั้นมีคนอีกหลาคนที่ยืนอยู่ จงซานรับรู้เพียงแค่คนเดียว กุนซือที่หนึ่งของต้าเสวียนอ๋อง ฟ่านอี้พิน.

จงซานก้าวเข้าไปอย่างนุ่มนวล มีคนสังเกตเห็นแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา ฟ่านอี้พินที่เห็นจงซาน ก็พยักหน้าให้เล็กน้อย.

จงซานที่เห็นท่าทางเป็นมิตรของฟ่านอี้พินก็พยักหน้ารับด้วยเช่นกัน.

"หยิงหนิง แม้ว่าภาพหยิน-หยางจะแยกจากกัน พี่ชายไม่สามารถช่วยเจ้าได้ ไม่สามารถส่งศิลาวิญญาณไปให้กับเจ้าได้ ทว่าข้าจะนำเงินฝากให้อาวุโสเทียนไปให้เจ้า ให้เจ้ามีเงินใช้ในในภพหยิน ให้เจ้าสามารถสร้างหลักปักฐานใช้ชีวิตง่ายขึ้น เหล่าภูตตัวร้ายจะไม่ทำอะไรเจ้า เจ้าจะได้ใช้เงินเพื่อให้ใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น!"ฉีเทียนโห่วที่กล่าวออกมาช้า ๆ .

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย ทว่าในเวลานั้น ฉีเทียนโห่วที่สัมผัสได้ว่าจงซานเข้ามา จึงได้หันหน้าออกมา.

"เจ้าจะทำอะไร?"ฉีเทียนโห่วที่กล่าวออกมาพลางขมวดคิ้ว.

"คนตายมิอาจฟื้น จื่อเห่าเปิดโลงศพ!"จงซานที่ไม่สนใจฉีเทียนโห่วกล่าวต่อจื่อเห่า.

"ครับ!"จื่อเห่าที่พยักหน้า.

คนทั้งสองที่ก้าวเข้าไปข้าง ๆ เพื่อเปิดโลงศพออก.

ฉีเทียนโห่วที่ชำเลืองมอง.

ทั้งคู่ที่ก้าวเข้าไปด้านหน้าโลงศพ จงซานที่เอ่ยปากออกมาว่า "ตามประสงค์ของฝ่าบาท ได้มอบหมายให้ข้ามาสืบสวนเรื่องการตายของจวินจู่หยิงหนิง ข้าจำเป็นต้องดูศพของจวินจูหยิงหนิง."

"จงซาน เจ้ากล้า!"ฉีเทียนโห่วที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.

ฉีเทียนโห่วที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยว ทุกคนที่จ้องมองตาโต ฟ่านอี้พินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้กล่าวสิ่งใด.

"กระบี่อาญาสิทธิ์อยู่นี่แล้ว ใครกล้าขัดขืน."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเช่นกัน.

กับเสียงที่โกรธเกรี้ยวของจงซาน เหล่าคนที่อยู่รอบ ๆ ไม่กล้าแม้แต่กล่าวสิ่งใดออกมา.

"นี่คือศพของน้องสาวของข้า ใครกล้าลบหลู่!จงซาน หากว่าเจ้ากล้าลบหลู่ศพน้องสาวของข้าวันนี้ จะต้องเป็นศัตรูของตระกูลกู่ทุกคน ตระกูลกู่ทุกคนจะไม่ยอมปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน."ฉีเทียนโห่วที่ไม่ยินยอมยังคงตะโกนเสียงดัง.

"ข้าต้องการดูศพไม่ได้ลบหลู่ ใครกล้าขวางข้าในวันนี้ อย่าหากว่าข้าไม่สุภาพ!"จงซานกล่าวเสียงดัง.

จงซานที่หันหน้าไปมองจื่อเห่า "จื่อเห่าใครกล้าขวาง ใช้กระบี่อาญาสิทธิ์ สังหารมันในทันที!"

"รับทราบ!"จื่อเห่าที่ตอบรับในทันที.

จงซานที่แข็งกร้าวไม่ยอมใคร.

ภายในกระบี่อาญาศิษย์ เหล่าญาติพี่น้องตระกูลกู่ที่อยู่รอบ ๆ ตอนนี้ได้แต่ระงับความโกรธเอาไว้ ฉีเทียนโห่วในเวลานี้ที่จับจ้องจงซานราวจะกินเลือดกินเนื้อทีเดียว.

จงซานที่ก้าวไปด้านหน้าโลง หยิงหนิงที่อยู่ในโลกศพ โลงที่ทำจากเป็นรากของแก่นไม้หยินม่วงหมื่นปี ซึ่งสามารถรักษาศพได้นับสิบปีโดยไม่เน่าสลาย หรือชะลอการเน่าเปื่อยให้ช้าลงเป็นอย่างมาก จงซานที่กวาดตามองศพที่อยู่ด้านใน.

ศพของหยิงหนิงนั้นที่เปลี่ยนชุดที่ดูงดงาม นางที่ถูกทำความสะอาดอย่างดี หากไม่เพราะใบหน้าที่ซีดขาวลง ดูไม่ต่างกับกำลังนอนหลับอยู่.

สัมผัสเทวะของเขาที่กวาดตามองร่างของหยิงหนิง เรือนม่วงที่แตกกระจาย พลังวิญญาณที่สลายหายไปทั้งหมด ทำให้ตกตายด้วยไร้ซึ่งพลังวิญญาณหลงเหลือ.

"ใบหน้าของหยิงหนิง เป็นใครที่มาขยับ?"จงซานที่ขมวดคิ้วสอบถามออกมา.

"ขยับรึ? ใครกล้าขยับกัน?"ฉีเทียนโห่วที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ข้าได้ยินมาว่า ขณะที่หยิงหนิงตายไปนั้น ใบหน้าของนางยังแสดงท่าทาง "ไม่อยากเชื่อออกมา" ใบหน้าที่ประหลาดใจ เป็นใครที่ทำให้ท่าทางใบหน้าของนางหายไป?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ชิ ไม่อยากเชื่อ?ประหลาดใจ? หยิงหนิงไม่อยากเชื่อว่าเฉียนโหยวจะลงมือ พี่หญิงของนางที่เชื่อใจที่สุดสังหารนางในทันที ใครจะคิดกัน? หยิงหนิงคงคาดไม่ถึง ถึงได้แสดงท่าทางเช่นนั้น ข้าเป็นคนทำเอง เพื่อให้หยิงหนิงอยู่ในสภาพดูดี ตายไปด้วยใบหน้าที่งดงาม."ฉีเทียนโห่วแค่นเสียงเย็นชาออกมา.

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย ทว่าไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา ก่อนที่จะปิดโลงศพของหยิงหนิง พร้อมกับโค้งคำนับให้ครั้งหนึ่ง.

"ข้าต้องการคนนำทาง! ไปดูสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรม!"จงซานกล่าว.

"ชิ!"ฉีเทียนโห่วที่แค่นเสียงใส่.

"ข้าจะเป็นผู้นำทางตงฟางโห่วเอง!"ฟ่านอี้พินที่อยู่ด้านข้างกล่าวออกมา.

"ขอบคุณต้องรบกวนท่านแล้ว!"จงซานเอ่ย.

ส่วนฉีเทียนโห่วตั้งแต่ต้นจนจบที่ขัดขืนมาโดยตลอด.

ฟ่านอี้พินที่นำจงซาน ไปยังสวนด้านหลังของจวินจู่.

"เกี่ยวกับคดี เซียนเซิงฟ่านมีความเห็นว่าอย่างไร?"จงซานที่สอบถามขณะที่ทั้งคู่เดินมายังสวน.

"ความเห็นของข้าอย่างงั้นรึ? เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับตระกูลของฝ่าบาท ผู้ใต้บังคับบัญชาเช่นข้าย่อมไม่สามารเข้าไปข้องเกี่ยว."ฟ่านอี้พินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อืม."จงซานพยักหน้า ไม่กล่าวอีกต่อไป.

ไม่นานหลังจากนั้น ก็มาถึงสวน เหมือนดังที่กงจูเฉียนโหยวเล่าไม่มีผิด สถานที่ไกลออกไปนั้นมีศาลาอยู่.

จงซานไม่พบพื้นที่ต้องสงสัยในสวนนั่นเลย มีเพียงศาลาที่อยู่ไกลออกไป แม้ว่าจะมีอยู่หลายที่ ทว่าพื้นที่ดังกล่าวนั้นเป็นพื้นที่หวงห้าม ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้ ดังนั้นฆาตกรต้องการจะหลบเลี่ยงสายตานั้นเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก.

ไม่มีอะไรพอจะนำมาใช้ได้เลย!จงซานที่ขมวดคิ้วแน่น.

"ตงฟางโห่ว กำลังมองหาสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"ฟ่านอี้พินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ไม่มีอะไร ขอบคุณเซียนเซิงฟ่าน!"จงซานพยักหน้า.

"อย่าได้เกรงใจ!"ฟ่านอี้พินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"รบกวนมามากแล้ว พวกเราขอลา!"จงซานที่กล่าวลา.

ฟ่านอี้พินที่พยักหน้าเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

จงซานที่นำจื่อเห่าออกจากตำหนักจวินจู่หยินหนิงไป ทว่าสายตาของฟ่านอี้พินที่เบิกตากวางจ้องมองไปยังแผ่นหลังของจงซาน ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย แววตาที่ราวกับว่ามีประกายแสงแห่งความคาดหวัง ส่วนอีกสายตานั้นเป็นของฉีเทียนโห่วที่อยู่ห่างออกไปเต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่มีหลักฐานเลย ไม่ น่าจะบอกว่ามันถุกลบหายไปจนเกลี้ยงซะมากกว่า.

หากคนไม่รู้รายละเอียด ก็สามารถจะคาดเดาได้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้มีอะไรซ่อนอยู่แต่อย่างใด ทว่ากับคนที่ระมัดระวังเช่นจงซานที่ทำการสืบสวน ยิ่งไม่ทิ้งรอยหลักฐานอะไรเลย ยิ่งน่าสงสัย พื้นที่ศาลานั้น คงจะไม่มีอะไรเหลือแล้ว ฆาตกรที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง เตรียมการมาอย่างดี และคงจะทำลายหลังฐานออกไปทั้งหมด.

คดีนี้ที่ดูเหมือนว่าจะไปถึงทางตันเลยทีเดียว.

จงซานที่ทำการสืบสวน เดินทางไปยังเหล่าข้าราชบริพารหลายคน หลายคนที่ดูเหมือนจะสนใจจงซานเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจงซานไปที่ใหน ก็เตรียมพร้อมและมอบข้อมูลมากมายให้กับเขา ทว่า หลังจากนั้นสิบวัน ตงฟางโห่วจงซาน ก็หายไปในทันที.

ตำหนักของฉีเทียนโห่ว.

"ท่านลุง ไม่มีข่าวของจงซานเลยรึ?"ฉีเทียนโห่วที่จ้องมองไปยังหม่าจูหรี.

"ไม่เลย จงซานกับจื่อเห่าดูเหมือนว่าจะหายไปพร้อม ๆ กันจากนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ ไม่เห็นเลย! หรือว่า...."หม่าจูหรีที่ขมวดคิ้วไปมา.

"หรือว่าอะไร?"ฉีเทียนโห่วที่จ้องมองไปยังหม่าจูหรี.

"พวกเขานำกระบี่อาญาศิษย์และคันศรเทพวายุหนีไปแล้ว?"หม่าจูหรีที่คาดเดา.

ด้วยสมบัติวิเศษระดับเก้า ที่ทำให้คนมากมายสามารถกลายเป็นบ้าคลั่งได้ เป็นไปได้ว่าหลบหนีไปพร้อมของวิเศษอย่างงั้นรึ?

"เป็นไปไม่ได้ สืบต่อไป!"ฉีเทียนโห่วที่กล่าวออกมา.

สิบวัน ตลอดสิบวันนี้ ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาสร้างตำนานขึ้นมา.

ตลอดสิบวันนี้ ทั่วทุกมุมของนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ต่างก็กล่าวขวัญถึงตำนานของจงซาน.

"ผู้เขียนบนความแม้แต่สวรรค์ยังหวั่นไหว? บทความที่ทำให้สวรรค์ไม่สามารถนิ่งเฉยอยู่ได้ ทำให้ฟ้าดินพิโรธ จนเรียกทัณฑ์สวรรค์มาอย่างงั้นรึ?

"ผู้นำทหารสองแสนนาย บุกยึดเมืองอู๋ซวังเมืองหน้าด่านกลับคืนมาโดยที่ไม่มีใครตายเลย สังหารศัตรู 6-7 แสนนาย และจับตัวเหล่าข้าศึกได้อีกหลายแสนคน ใครจะสามารถทำได้กัน?"

"แผนการสวรรค์ล่ม เรื่องนี้ได้แพร่กระจายไปทั่วทวีปศักดิ์สิทธิ์แล้ว ผู้ที่ขโมยทรัพยากรและโชคของราชวงศ์ที่ทำให้ทุกราชวงศ์วาสนาหวาดกลัว ถึงกับต้องออกกฎควบคุมราคาสินค้าวัตถุดิบต่าง ๆ กับแผนการเช่นนี้? ตงฟางโห่วจงซาน ผู้ใช้วิธีการทางการค้าเพื่อแทรกแซงเศรษฐกิจ จนทำให้ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีล่มสลาย ทุกคนต่างก็รู้ถึงความน่าเกรงขามของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีดี กลับถูกกำจัดไปแล้ว."

"ศิลาวิญญาณ?อะไรนะ? เขาสามารถรวบรวมศิลาวิญญาณได้มากมายขนาดใหน? ฮ่าฮ่า เจ้าอย่าคุยโวกับข้า ตงฟางโห่ว ใช้เวลาไม่กี่เดือน สามารถรวบรวมศิลาวิญญาณได้นับหมื่นล้าน แม้แต่ใช้ไปหลายพันล้าน นอกจากนี้ยังเป็นศิลาวิญญาณระดับสูง หลายล้านล้านศิลาวิญญาณระดับต่ำ แม้แต่ตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดรวมกันสิบตระกูลยังไม่สามารถเทียบเขาได้เลย."

"ตำหนักสังสารวัฏ เขตแดนอเวจี ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่อัญเชิญแดนภพหยินออกมา ทางวังหลวงได้ส่งผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยไปทำลาย แต่ก็ไม่สามารถทำลายได้ หากไม่มีตงฟางโห่วอยู่ด้วย."

"ใครคือตงฟางโห่วจงซานนะรึ? ไปให้พ้น ข้ารู้ทุกอย่างแล้ว ไม่ต้องมาคุยกับข้า!"

"กงจูเฉียนโหยวล่ะ? คนที่สังหารน้องสาวตัวเอง? เฮ้เฮ้ ตระกูลราชวงศ์มีคนเลวเช่นนี้ด้วยรึ? น่าเศร้าชะมัด เพ่ย!"

"เจ้าพูดอะไร?ตงฟางโห่ว? เจ้าบอกว่าตงฟางโห่วรึ? ไม่ใช่ว่าเขาใช้คุณงามความดีของเขาแลกเปลี่ยนกับการสืบสวนเรื่องนี้ใหม่หรอกรึ? เป็นไปไม่ได้ หลักฐานทั้งหมดต่างก็ชี้ไปยังกงจูเฉียนโหยวทั้งหมดแล้ว."

"ตงฟางโห่วที่กล่าวรับรอง เรื่องนี้อาจจะไม่จริงก็ได้.

"ด้วยคุณงามความดีของเขา สามารถที่จะเลื่อนระดับไปเป็นกงจิวได้เลย หนำซ้ำยังจะได้รับแต่งตั้งเป็นรองเสนาธิการกระทรวงกลาโหมอีก ตงฟางโห่วกำลังเล่นอะไรกัน คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำเรื่องเช่นนี้ กับภูมิปัญญาที่เหนือล้ำ เขาเป็นคนที่ร้ายกาจ เขาคงไม่ใช่คนโง่ เป็นไปได้ว่าเรื่องนี้อาจจะมีอะไรซ่อนอยู่ หลักฐานที่มีทั้งหมดถูกสร้างเพื่อใส่ร้ายกงจูเฉียนโหยวอย่างงั้นรึ? เฮ้เอ้ แน่นอนว่าต้องเป็นเช่นนั้นแน่."

ภายในเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ จงซานที่กลายเป็นตำนานที่บ้าคลั่ง เพราะว่าจงซาน เกี่ยวกับเรื่องความผิดของกงจูเฉียนโหยว ทำให้คนนำมาคิดอย่างลึกซึ้ง สงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่?

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด