Chapter 354 กลับเมืองหลวง.
เมืองจีกวง! ตำหนักหลวง เปลวเพลิงที่ลุกโชนเผาไหม้!
จงซานที่นั่งสมาธิอยู่ ซึ่งมีทหารคอยอารักษ์ขาอยู่หลายพันคน.
การเข้ามาในเมืองนั้น ด้วยข่าวที่มั่นใจได้ของสุ่ยจิง ทำให้สามารถยึดเมืองจีกวงโดยไร้ซึ่งการยิงศรปราณแม้แต่ดอกเดียว ด้วยข้อความในหยกบันทึกนั้น ได้กล่าวออกมาแล้วว่าเหล่าขุนนางและขุนพลที่สำคัญได้หายไปตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อนแล้ว พวกเขาได้เคลื่อนทัพจากไปแล้ว แม้ว่าจะยังมีทหารประจำการอยู่ ทว่าคนเหล่านี้ไม่ได้มีความสามารถอะไรนัก นอกจากนี้ยังไม่มีทหารที่มีความสามารถในเมืองแห่งนี้แม้แต่คนเดียว พวกเขาได้เคลื่อนย้ายเหล่าทหารชั้นยอด ตลอดจนขนเหล่าอาวุธยุทโธปกรณ์ไปจนหมดแล้วด้วย.
จากข้อมูลที่จงซานได้มา ด้วยการข่มขู่ทหารบนป้อม ก็สามารถที่จะยึดป้อมปราการได้แล้ว เพียงไม่นานคนเหล่านั้นก็เปิดประตูเมืองให้ และยินยอมพ่ายแพ้ยอมจำนนโดยที่ไม่ต้องใช้กำลัง.
หลังจากที่เข้ามาในเมืองได้แล้ว จงซานที่เคลื่อนทัพไปทั่วเมืองอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะนำทัพจำนวนหนึ่งมุ่งตรงมาจากตำหนักหลวง เหมือนเช่นเคยทำที่เมืองเทียนกง เผาพระราชวัง เพื่อทำลายมังกรทองวาสนาซึ่งมันได้โกรธเกรี้ยวพุ่งตรงมายังร่างของจงซาน แน่นอนว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็กลืนกินมันอย่างรวดเร็ว พลังที่มากมายมหาศาล ทำการชำระล้าง กรรมวาสนา จงซานที่ทะลวงระดับอีกครั้ง.
มังกรทองที่เข้ามาภายในร่างของจงซานแล้ว กองกำลังของเขาที่เข้ามาป้องกัน เป็นพยานในการยกระดับของจงซาน ซึ่งแน่นอนว่ามีเพียงแค่จงซานเท่านั้นที่เหมาะจะได้รับเกียรติครั้งนี้.
หลังจากผ่านไปห้าชั่วโมง รอบ ๆ ร่างกายของจงซานที่เต็มไปด้วยสายฟ้ามากมาย สายฟ้าที่รวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น สะสมรวมตัวหมุนวนร่างกายของจงซานสานกันไปมาราวกับรังไหม สายฟ้าที่เป็นเหมือนใยแมงมุม ส่องประกายแสงสว่างจ้า.
ครืนนน ๆ ๆ ทะลวงระดับ จงซานกำลังทะลวงระดับอีกขั้นแล้ว เรือนหยาง ปรากฏปราณหยางบริสุทธิ์ที่ถูกรวมตัวกันมากมายนับไม่ถ้วน หนาแน่นไปหมดเวลานี้มีเริ่มกลายเป็นหมอก พร้อมกับแผ่ออกมาจากจุดปราณต่าง ๆ เหลืออีกเพียงเล็กน้อยก็จะสามารถสร้างวิญญาณแรกก่อตั้งจากปราณหยางบริสุทธิ์ได้.
แกนทองระดับสิบ!
จงซานที่ลืมตาขึ้นมา สายฟ้ามากมายที่ห่อหุ้มร่างกายทันใดนั้นก็กระจายหายเป็นหมอกไป แสงสว่างจ้าสลายหายไป ทุกอย่างกลับมาเป็นปรกติ.
คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถควบคุมสายฟ้าได้อย่างง่ายดายและนุ่มนวล ทุกคนที่เห็นได้แต่ทอดถอนใจ สยบรึ? สามารถสยบสายฟ้าได้อย่างงั้นรึ? จื่อเห่าที่อยู่ในระดับจักรพรรดิแท้ยังรู้สึกต้องยอมรับว่าด้อยกว่า.
ไม่มีใครทำได้ มีเพียงจงซาน จงซานที่สามารถมองเห็นกฎเกณฑ์ของสวรรค์และปฐพี เขาที่สามารถที่จะสลายพายุสายฟ้าให้บางเบาและหายไปได้.
สายตาของทุกคู่ที่จ้องมองไปยังจงซาน สัมผัสได้ว่าเพลิงสายฟ้าก่อนหน้านี้ราวกับว่ามันระเบิดออกไปเพียงแค่จงซานจ้องมอง เหล่าขุนพลหลายคนถึงกับใจสั่นระรัว จ้องมองไปยังจงซานสักพักหนึ่ง ก่อนที่จะค่อย ๆ คืนสติกลับมา.
พระราชวังหลวงที่ยังคงถูกเผาไหม้.
จงซานที่ออกมาสั่งการทัพทั้งหมด "ให้แม่ทัพแต่ละกองรับคำสั่ง แยกทัพออกเป็น 19 ทัพ กระจายออกไปยึดเมืองที่ยังคงเหลืออยู่ 60 เมืองของต้ากวงให้หมด จัดการเหล่าคนที่ขัดขืนให้หมดสิ้น!"
"รับคำสั่ง!"เหล่าแม่ทัพที่รับคำสั่งไปในทันที.
มีเพียงแค่ทัพของจงซาน ที่ยังคงรักษาการณ์อยู่เมืองจีกวง.
นี่คือเวลากวาดล้างโดยแท้จริง.
ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงยังคงเหลือ 60 เมือง ใช้เวลาในการยึดคืนกลับมาเป็นเวลา 6 เดือน เพราะว่าราชวงศ์ต้ากวงไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว เหล่าเจ้าเมืองจำต้องยอมอยู่ในการควบคุมของราชวงศ์สวรรค์ในทันที หรือไม่ก็ยอมเข้าร่วมกับราชวงศ์ราชันย์อื่นที่อยู่ข้าง ๆ .
ราชวงศ์ราชันย์ต้าโหลวนั้นกระทำการได้อย่างรวดเร็ว ไม่มีใครกล้าขัดขวาง ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงถูกลบออกจากทวีปศักดิ์สิทธิ์ไปเรียบร้อยแล้ว.
ส่วนการต่อสู้ของต้าเสวียนอ๋องก็จบแล้วเช่นกัน!
......
เมืองจีกวง กระโจมใหญ่ของจงซาน.
ในเวลานี้จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าฉวน.
"เจ้าฉวน สงครามครั้งนี้จบแล้ว เจ้าจำต้องกลับไปยังกองกำลังต้าเสวียนในทันที หลายปีมานี้ขอบใจเจ้ามาก."จงซานที่กล่าวต่อเจ้าฉวนด้วยความขอบคุณ.
"หลายปีมานี้ รู้สึกของคุณจอมพลจนไม่อยากจากไปใหน เจ้าฉวนได้รับความรู้มากมาย นับเป็นผลกำไรของเจ้าฉวนเป็นอย่างมาก แม้ว่าข้าจะต้องกับไปยังค่ายต้าเสวียน ทว่าครั้งหนึ่งที่ได้รับใช้กองกำลังจงนับว่าเป็นเกียรติแล้ว จอมพลหากว่ามีเรื่องอะไรต้องการให้เจ้าฉวนช่วย เจ้าฉวนยินดีที่จะทำให้สุดความสามารถอย่างแน่นอน."เจ้าฉวนที่ยกมือขึ้นประสานกันแสดงความเคารพไม่อยากจากไปเช่นกัน.
"รักษาตัวด้วย!"จงซานที่ตบไปที่บ่าของเจ้าฉวน.
"ขอบคุณจอมพล! แม่ทัพทุกท่านรักษาตัวด้วย!"เจ้าฉวนที่ไม่อยากจากไปนัก ก่อนที่จะค่อย ๆ ก้าวเดินออกจากค่าย.
"แม่ทัพเจ้ารักษาตัวด้วย!"เหล่าขุนพลทุกคนที่กล่าวออกมาพร้อมกันไม่อยากจากลา.
เจ้าฉวนที่นำกองกำลังต้าเสวียนที่หนึ่งจากไป จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง สูดหายใจลึก หันหน้ากับมามองขุนพลของตัวเอง.
"สุ่ยอู๋เหิน กองกำลังจงตอนนี้มีจำนวนเท่าไหร่?"จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ.
"เรียนจอมพล กองกำลังจง มีกองกำลังหมาป่า 45,000 กองกำลังทั่วไป 755,000 รวมเป็น 800,000 นาย."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวรายงาน.
"มี 800,000 รึ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน.
"ครับ มี 800,000!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวยืนยันอีกครั้ง.
เห็นท่าทางที่มั่นใจของสุ่ยอู๋เหิน จงซานที่เผยยิ้มพยักหน้าพึงพอใจ 800,000นาย? กองกำลังของจงซาน ก่อนมาถึงต้ากวงพวกเขามีถึงสองล้านคน.
"ดี จัดเตรียมศิลาวิญญาณให้เพียงพอ ตอบแทนกำลังของพวกเรา!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับ.
"จอมพล ไท่จื่อต้ากวง พวกเราจับได้ ให้ทำอย่างไรดี?"สุ่ยอู๋เหินสอบถามจงซาน.
"เขาคือคนที่กลับมาหาผู้หญิงหรือไม่ ไท่จื่อต้ากวงคนนี้คงไม่มีอะไรให้หวังแล้ว."จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ใช่ เป็นเขา!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"มีคนรู้เรื่องของเขาหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"ไม่ มีเพียงแค่บางคนเท่านั้นที่รู้จักเขา ส่วนมากแล้วไม่มีคนรู้จัก."สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"งั้นปล่อยเขาไป!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ปล่อยอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หานจีกวง นับว่าเป็นคนที่ร้ายกาจและทะเยอทะยานเป็นอย่างมาก เขาที่ออกมาต่อสู้กับต้าเสวียนอ๋อง จนได้รับบาดเจ็บทั้งคู่ จนท้ายที่สุดต่างคนต่างก็ถอยกลับไป เขายอมทำเช่นนั้นก็เพื่อบุตรชายของเขา เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาเป็นห่วงบุตรของตัวเอง หานจีกวงจะต้องตามหาเขาอย่างแน่นอน ในเวลานั้นการจับไท่จื่อเอาไว้ไม่ได้ความดีความชอบอะไรนัก ซ้ำยังสร้างปัญหาให้กับพวกเราด้วย."จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"แต่ว่า..."สุ่ยอู๋เหินที่ต้องการจะกล่าวอะไรออกมา.
"ไม่จำเป็นต้องใส่ใจเรื่องนี้ ปล่อยไป!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับในทันที.
"รับราชโองการ!"เสียงที่ดังขึ้นด้านนอกเป็นเสียงของขันทีดังขึ้นมาในทันที.
จงซานที่นำเหล่าขุนพลออกไปในทันที.
"จงซานรับราชโองการ!"ขันทีในชุดดำเห็นจงซานออกมาก็เอ่ยออกมาทันที.
"เฉิน จงซาน ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"ขุนพลกล่าวออกมาพร้อมกัน.
"ด้วยความเมตตาของฟ้า เซิ่งซานมีรับสั่ง ตงฟางโห่วจงซาน เติมเต็มความคาดหวัง ทำผลงานได้โดดเด่นในสงครามต้ากวงและต้ายวี ช่วยเหลือต้าเสวียนอ๋องกำราบเหล่าศัตรูผู้รุกราน กำราบจนหมดสิ้น ให้ตงฟางโห่วเดินทางกลับนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ในทันที เข้าเฝ้ายังท้องพระโรง เพื่อพิจารณารางวัล รับโองการฟ้า!จบราชโองการ!"
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"จงซานที่รับคำ ก่อนที่จะยืนมือออกไปรับราชโองการ.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าขุนพลต่างก็กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน.
นับจากได้รับคำสั่งให้ออกมาแนวหน้า!หลายปีมานี้ สุดท้ายสงครามก็จบลงในที่สุด!
ห้องบัลลังก์นครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์? เข้าเฝ้าต่อเซิ่งซ่างอย่างงั้นรึ? ภายในใจของจงซานที่ตื่นเต้นเล็กน้อย สิบสามปีในที่สุดก็ได้พบกับเซิ่งซ่าง นับว่าช้าอยู่เหมือนกัน.
.....
ห้าเดือนหลังจากนั้น.
จงซานที่นำกองกำลัง 8 แสนนาย เดินทางไปยังนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้กำลังหยุดพักครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะเดินทางเข้านครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์!
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง "เอาล่ะ ทุกคนเตรียมพร้อมออกเดินทาง!
"โฮกกก"
กองกำลังทั้งหมดที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
กองกำลังทั้งหมดที่เคลื่อนที่ตรงไปยังทิศทางของนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์เป็นทิวแถว.
บนอากาศนั้น จงซานที่กวาดตามองไปยังบรรยากาศต่าง ๆ ที่กำลังสวยงาม วาสนาที่หลั่งไหลเอ่อล้นไหลเป็นทาง ราชวงศ์ต้าโหลวนับว่ารุ่งเรื่องกว่าเมื่อก่อนเป็นอย่างมาก.
ขณะที่ทัพของจงซานที่มุ่งตรงไปยังด้านหน้านั้น ที่ไกลออกไปได้ปรากฏเป็นจุดแสงจุดหนึ่งที่มุ่งตรงมายังจงซาน เป็นคนผู้หนึ่งที่มีท่าทางกระหืดกระหอบบินหนีจากมา.
และที่ด้านหลังของเขานั้น มีคน 5-6 คน สวมชุดสีดำไล่ตามคนหนึ่งคนด้านหน้า.
จงซานที่หยุดทัพ พร้อมกับยืนอยู่บนเมฆที่จื่อเห่าสร้างขึ้นมา รอคอยให้คนกลุ่มนั้นจากไป.
"เซียนเซิง!"คนที่อยู่ด้านหน้านั้นเอ่ยออกมาด้วยท่าทางกระหืดกระหอบ.
"อาต้า?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.
อาต้าที่บินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ .
อาต้าที่ท่าทางสะบัดสะบอม เสื้อผ้าฉีกขาด มีบาดแผลใหญ่มากมาย โลหิตที่ไหลออกมาเป็นทาง ใบหน้าที่ดีใจและประหลาดใจไปพร้อม ๆ กัน.
ในเวลาเดียวกันนั้น จงซานที่รู้สึกโกรธเกรี้ยว!กล้านัก ใครกันที่กล้าทำร้ายอาต้า?
จงซานที่โบกมือ ทันใดนั้น สุ่ยอู๋เหินก็ตะโกนออกไปทันที "มือธนูเตรียมตัว!"
"พรึบ!"กองกำลังจงที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ ตั้งกองกำลังอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเล็งไปยังคนทั้งห้า.
คนทั้งห้าที่ยกกระบี่ขึ้น บนเสื้อของพวกเขานั้นได้ปักลายเป็นสัญลักษณ์ของอาณาจักรคู่บารมี เป็นพยัคฆ์ที่น่าเกรงขาม.
"เซียนเซิง คนเหล่านั้นเป็นคนของทางการ อย่าได้ทำร้ายพวกเขา."อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนรน.
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้ว จากนั้นก็จ้องมองไปยังคนทั้งห้าที่ลอยอยู่บนอากาศ.
"อาต้าสามหาวนัก เจ้ากล้าหนีคดีอย่างงั้นรึ? ยังไม่กลับไปกับพวกเราอีก?"หัวหน้าของกลุ่มคนชุดดำที่เอ่ยออกมา.
คนเหล่านั้นที่เห็นธงกองทัพจง ซึ่งเป็นทหารของราชวงศ์ต้าโหลว ดังนั้นจึงไม่กล้าประมาท จ้องมองไปยังอาต้า.
จงซานที่ขวางอาต้าเอาไว้ด้านหลัง จ้องมองไปยังคนทั้งห้า หรี่ตาเล็กและกล่าวออกมาว่า "ไม่ว่าพวกเจ้าจะเป็นใคร ข้าจะนับถึงห้า จงจากไปจากที่นี่ในตอนนี้ซะ!"
"ถุยย เจ้าเป็นใคร?"ชายในชุดสีดำที่ชะเลืองมองไปยังจงซาน.
"หนึ่ง"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"พวกเราคือคนของศาลยุติธรรม รับคำสั่งจากทางการให้มาจับตัวอาชญากร เจ้ากล้าขวางทางพวกเรารึ?"ชายชุดดำที่หรี่ตาจ้องมอง.
"สอง!"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ทว่าในเวลาเดียวกัน สุ่ยอู๋เหินที่กระจายกองกำลังตั้งแถวออกไปทุกทิศทาง เตรียมพร้อมเช่นกัน ศรปราณทะลวงที่เล็งไปยังคนทั้งห้าที่ลอยอยู่บนอากาศ.
สถานการณ์ตอนนี้ดูตรึงเครียดเป็นอย่างมาก.
"เจ้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของใคร?"ชายในชุดสีดำตะโกนเสียงพร้อมชำเลืองมองไปยังจงซาน.
"สาม"
ด้วยคำพูดของจงซาน เหล่าคนทั้งห้าที่หลังเหงื่ออันเย็นเยือบออกมา คนผู้นี้เป็นใคร?ช่างอหังการนัก!
"บอกชื่อของเจ้ามา แล้วข้าจะปล่อยเรื่องนี้ไป!"ชายที่เป็นหัวหน้าที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เบาลง ในเมื่อไม่สามารถจับได้ อย่างน้อยที่สุดก็ต้องรู้ว่าใครเป็นคนช่วยอาต้า จะได้กลับไปรายงานเบื้องบนได้.
"สี่!"จงซานยังคงนับไม่ไหวติง.
"ถอย!"ในที่สุดชายที่เป็นผู้นำก็ตะโกนออกมาเสียงดัง ก่อนที่จะนำคนทั้งสี่บินจากไป.