Chapter 351 หลุมสังสารวัฏ.
"ค่ายกลดาราเทวะบรรจบต้าโหลว!"
อาวุโสเทียนที่ตะโกนออกมาเสียงดังจากตำหนักหลวง.
ดูเหมือนว่าตอนนี้จะพ่ายแพ้ แต่ก็หยุดอีกครั้ง ชีพจรชีวมลทินที่หยุดชะงัก เขตแดนทั้งสองที่ตัดแบ่งกันอีกครั้ง พื้นที่ของนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกกลืนกินไปไม่น้อย.
ภพหยางที่ล่มสลายครั้งแล้วครั้งเล่า เกาะลอยฟ้ามากมายที่ถล่มลงมา ภูเขาและแม่น้ำที่พังทลาย เขตแดนที่ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นหมอก เขตแดนหนึ่งที่มาแทนเขตแดนหนึ่ง หากว่าปล่อยให้เป็นเช่นนี้ นครบรรพกาลศักดิ์ของภพหยางต้องถูกทำลายย่อยยับ อาวุโสเทียนจะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน.
ค่ายกลดาราเทวะบรรจบต้าโหลว คือค่ายกลที่เซิ่งซ่างกู่เฉินตงเป็นคนคิดค้น ว่าแต่อาวุโสเทียนสามารถใช้ได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่ถอยห่างออกมา จ้องมองด้วยความระมัดระวัง.
ก่อนที่จะเห็นอาวุโสที่ตะโกนออกมาเสียงดัง เกาะลอยฟ้าที่เหลือบนตำหนักหลวงมีเกาะลอยฟ้ามากมาย 361 เกาะ ที่เผยแสงสีเขียวออกมาในทันที.
361 หมายถึงชีพจรทั้งหมดของมนุษย์ทั่วไปที่มี แทนด้วยจำนวนเกาะ 361 เกาะ เพื่อที่จะปลดปล่อยพลังที่ลึกล้ำออกมา แสงสีเขียวที่ถูกปลดปล่อยออกมา 361 ลำแสง ทะยานขึ้นท้องฟ้า.
พริบตาเดียว รอบ ๆ ดวงอาทิตย์ ปรากฏดวงอาทิตย์ขนาดเล็ก 361 ดวงทันที ไม่ น่าจะเป็นดวงดาราทั้ง 361 ดวงต่างหาก.
นี่เป็นการล่อลวงพลังของสวรรค์ด้วยตำแหน่งดาวอย่างงั้นรึ?
จงซานที่หนีออกมา ก่อนที่จะบินตรงไปยืนอยู่ข้าง ๆ กงจูเฉียนโหยว.
จงซานที่หันหน้ามองหญิงสาวทั้งสองก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า กงจูเฉียนโหยวเหลียวมองจงซานที่กลับมาอย่างปลอดภัย เผยยิ้มด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยเช่นกัน มีเพียงแค่หยิงหนิงที่จ้องมองไปยังจงซานดวงตากลมโตแทบหลุดออกจากเบ้า จากนั้นจึงชักสายตากลับ จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเช่นกัน.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
361 ดวงดารา ทันใดนั้นก็ส่องประกายแสงเจิดจ้าไร้ที่สิ้นสุดออกมา ปกคลุมนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์.
ประกายแสงที่สว่างจ้าปลดปล่อยออกมาไม่หยุดหย่อน ไม่เพียงแต่เป็นเส้นแสงที่สานไปมาเต็มท้องฟ้า มันยังร่วงหล่นลงมาบนพื้นเหมือนกับห่าฝน แสงที่พุ่งลงมาเป็นระยะเกิดเป็นจุดรวมแสงมากมายพร้อมกับสานกันไปมายืดยาวออกไปเรื่อย ๆ เวลานี้เห็นจุดรวมแสงที่เป็นเหมือนกับดวงดารามากมาย สานกันไปมาเป็นตาข่ายเชื่อมต่อกันเป็นข่ายลำแสงสีเขียว.
ตาข่ายแสงที่เชื่อมต่อกันไปมา เหมือนกับใยแมงมุม ดูเหมือนว่าใยแมงมุมนี้จะปกคลุมไปทั่วทั้งเขตแดนภพหยางเลยทีเดียว.
ตาข่ายแสง เป็นตาข่ายแสงของดวงดาราที่มีประกายแสงสว่างจ้า ปกคลุมนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ นอกจากนี้มันยังสานพร้อมเคลื่อนย้ายออกไปด้านนอกเรื่อย ๆ ด้วย.
อาวุโสเทียนที่กลายเป็นจักรพรรดิตำหนัก!
นี่คือค่ายกลดาราเทวะบรรจบต้าโหลวอย่างงั้นรึ?
ตาข่ายสานที่ยืดขยายออกไปเรื่อย ๆ ขณะที่กำลังขยายไปยังสนามรบในคราวแรก.
เขตแดนหยินหยางเวลานี้ถูกตัดแบ่งอีกครั้งหนึ่ง การรุกเข้ามาในเขตแดนเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ได้ถูกหยุดลงแล้ว และยังเคลื่อนที่กลับไป ตาข่ายแสงที่สานกันไปมามุ่งตรงไปยังเขตแดนอเวจีตำหนักสังสารวัฏ.
พลังที่แข็งแกร่งของภาพหยินหยางเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง.
เขตแดนตาข่าย ตอนนี้ขยายออกไปเรื่อย ๆ ท้ายที่สุดก็ก้าวไปถึงชีพจรชีวมลทิน.
เหล่าทหารเจียงซือและทหารภูตที่ปรากฏขึ้นมาพุ่งตรงไปยังโลกตาข่าย.
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่พวกมันพุ่งตรงไปยังโลกตาข่าย ราวกับใยแมงมุมที่จับยึดพวกมันเอาไว้ ไม่ให้ขยับ ติดแน่นอยู่กับตาข่ายแสงในทันที.
จากนั้นก็ระเบิดเสียงดังสนั่น
"ตูมมมมมมม!"
ทหารเจียงซือและทหารภูต 3 ล้าน ระเบิดเสียงดัง กลายเป็นฝุ่นควัน ก่อนที่จะละลายสลายหายไป เหมือนกับทหารในชุดเกราะทองก่อนหน้านี้ที่ถูกชีพจากชีวมลทินเข้าปะทะ ระเบิดกลายเป็นควันไป.
ท้ายที่สุด เขตแดนตาข่ายและชีพจรชีวมลทินก็ได้เข้าปะทะกัน.
"ซี่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ "
เขตแดนทั้งสองที่เข้าปะทะกัน เกิดเสียงไหม้เกิดขึ้น ด้วยพลังที่แข็งแกร่งของทั้งสองที่ปะทะกันอย่างบ้าคลั่ง ทรงพลังนัก อากาศที่กระเพื่อมสั่นสะท้าน.
จงซานที่ชำเลืองมอง โลกตาข่ายและชีพจรชีวมลทินที่สัมผัสกันนั้น ทำให้อากาศรอบ ๆ บิดเบี้ยวไปมา เกิดเป็นหลุมดำขึ้น ประดุจว่าจะเป็นวันสุดท้ายของโลกนี้.
ยิ่งใหญ่ พลังทั้งสองนั้นทรงพลังยิ่งนัก!
"โลกที่เชื่อมต่อ โลกของสิ่งมีชีวิตและโลกแห่งความตาย จะเป็นภพหยาง หรือภพหยินที่จะได้ชัยชนะ!"เสียงของอาวุโสเทียนที่ดังออกมาจากตำหนักหลวงกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ตูมมมมมม"
ชีวมลทินพ่ายแพ้ และค่อย ๆ สลายหายไปช้า ๆ เปลี่ยนเป็นหมอกสีดำสนิท กระจายไปทุกทิศทุกทาง.
ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยฝ่ายตรงข้ามพ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?
ชีพจรชีวมลทินพ่ายแพ้ โลกตาข่ายที่ยืดยาวขยายไปเรื่อย ๆ ตรงไปยังตำหนักสังสารวัฏ พื้นที่รอบ ๆ ของภพหยินที่กำลังถูกฉีกกระชาก ภพหยางเขตแดนสิ่งมีชีวิตที่กำลังถูกสร้างขึ้นใหม่.
แข็งแกร่งมาก! นี่ค่ายกลดาราเทวะบรรจบต้าโหลว?
พลังของตาข่ายแสงยังคงยืดยาวออกไปเรื่อย ๆ สานกันไปมามุ่งตรงไปยังตำหนักที่อยู่ไกลออกไป.
"ตูมมมมมม"
โลกแห่งความมืดที่กำลังล่มสลาย ตาข่ายแสงที่ทำลายสิ่งก่อสร้าง ระเบิดภูเขา ระเบิดปราณภูตกระจายหายไป.
เวลานี้ได้ทำลายรุกล้ำเข้าไปเกือบถึงใจกลางภพหยินแล้ว.
ที่ด้านหน้านั้นมีปราสาทขนาดใหญ่ที่มีความสูงหลายพันเมตร.
เป็นปราสาทที่ใหญ่เป็นอย่างมาก!
ตำหนักสังสารวัฏ แดนอเวจี!
ตำหนักสังสารวัฏที่เปิดออกมาในที่สุด ปราณภูตที่กระจัดการะจาย เห็นตำหนักสังสารวัฏได้อย่างชัดเจน.
ตำหนักซึ่งมีขนาดใหญ่โตมโหฬาร แม้จะอยู่ห่างออกมาไกลมาก ๆ ยังสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขาม จงซานที่รู้สึกได้ว่า เป็นสถานที่ควรค่าให้การเคารพ เพียงแค่เหลียวมอง ก็ทำให้จงซาน รู้สึกหวั่นเกรง.
ตำหนักสังสารวัฏแดนอเวจี ทรงพลัง มีรูปร่างใหญ่โตยิ่งใหญ่จนน่าตื่นตะลึง.
พ่ายแพ้เหรอ? ไม่มีทาง ต่อหน้าตำหนักสังสารวัฏแดนอเวจีที่ดูน่าเกรงขามนี้ ทันใดนั้นตาข่ายแสงก็หยุดลง.
ตำหนักสังสารวัฏแดนอเวจี ที่ลานด้านหน้าปรากฏชายในชุดสีดำยืนอยู่.
นี่คือผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยของฝั่งตรงข้ามนั่นเอง!
"ตำหนักสังสารวัฏ เขตแดนวัฏสงสาร!"ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสุขุม.
"ฮ่าฮ่าฮ่า เขตแดนวัฏสงสาร! เจ้าจะสามารถรึ?"อาวุโสเทียนที่หัวเราะออกมา.
"เขตแดนวัฏสงสาร หยินหยางเปลี่ยนผัน หลุมสังสารวัฏ."ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่กล่าวออกไปอย่างนุ่มนวล หลังจากนั้นยืนมืออกไปด้านหน้า พร้อมกับทำสัญลักษณ์ สร้างบอลพลังสีน้ำเงินขึ้นที่ฝ่ามือของเขา ดูเหมือนว่ามันเป็นของเหลวอย่างหนึ่ง ก่อนที่เขาจะปล่อยให้มันหล่นลงบนพื้นเบา ๆ .
"โพละ!!"
กลุ่มก้อนของเหลวสีน้ำเงินที่แตกกระเซ็นกระจายไปทั่วพื้น.
บนพื้นดินที่เกิดเป็นคลื่นกระจายออกไปรอบ ๆ สีน้ำเงินที่กำลังย้อมพื้นที่ ราวกับเป็นน้ำวนที่ดูดกลืนทุกอย่างลงไป.
น้ำวนสีน้ำเงินที่ขยายออกไปเรื่อย ๆ ยืดยาวออกไปทุกทิศทุกทาง มันขยายเป็นลูกคลื่นเป็นระลอก ๆ เหมือนกับก้อนกวาดที่หล่นลงบนพื้นน้ำ สร้างคลื่นวงกลมกระจายไปทุกทิศทุกทาง.
มันกำลังขยายไปยังทิศใต้.
พื้นที่ดินแดนหยินเวลานี้ได้เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน เป็นสีน้ำเงินที่แปลกประหลาด เขตแดนหยินหยางก็ถูกแบ่งแยกอีกครั้ง ทิศใต้หยุดการรุกเข้ามาแล้ว ตอนนี้ทิศใต้กำลังโต้กลับอีกครั้ง.
โลกตาข่ายถูกย้อมไปด้วยสีน้ำเงิน ขยายยืดยาวออกไป แบ่งเขตแดนหยินหยางไปเรื่อย ๆ กินลามเข้าไปในเขตแดนนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์.
เกิดสิ่งใดขึ้น? นี่มันหมายความว่าอย่างไร?
แดนตาข่ายที่กลายเป็นสีน้ำเงินมันถูกย้อมลุกลามออกไปไม่หยุด.
"ปกคลุม"
ปกคลุมไปหมด โลกตาข่ายที่ถูกย้อมเป็นสีน้ำเงินรุกเข้าไปเรื่อย ๆ ลามไปยังพื้นดินด้านล่าง ทุกหนทุกแห่งถูกย้อมไปทั้งหมด.
"แดนวัฏสงสาร? หลุมสังสารวัฏ เจ้าสามารถเปิดหลุมสังสารวัฏได้อย่างงั้นรึ? ไม่...!"อาวุโสที่ตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.
"คิดว่าเป็นไปไม่ได้เหรอ ก็แค่เจ้าไม่สามารถทำได้ก็เท่านั้น!"ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยอีกคนที่กล่าวออกมา.
"เจ้าได้รับสิ่งใดมากัน? ใช้สิ่งใดเปิดเขตแดนวัฏสงสารได้? ทำไมถึงได้เชื่อมต่อกับหลุมสังสารวัฏและเปิดมันออกมาได้กัน เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้!"อาวุโสเทียนที่อุทานออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ความจริงก็คือความจริง!"ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่กล่าวออกมา.
..............
"นี่คือไม้เท้าสวรรค์ ก้าวขึ้นมาและเดินทางไปยังค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว ป้องกันไม่ให้เขากระทำการขั้นถัดไป ไม่เช่นนั้นแล้ว ไม่เพียงแต่ข้า พวกเจ้าทั้งสามก็ต้องจบไปด้วยเช่นกัน!"อาวุโสเทียนที่หันมาสั่งการกับคนทั้งสามที่อยู่แนวหลัง.
เวลานี้มันได้ลอยมาอยู่ด้านหน้าคนทั้งสามแล้ว เป็นไม้เท้าที่อาวุโสเทียนใช้ค้ำร่างตัวเองก่อนหน้านั้นเอง.
คนทั้งสามที่ยืนอยู่บนยอดเขา จ้องมองไปยังไม้เท้าสวรรค์.
"ไม้เท้าสวรรค์ขี่ไปได้แค่เพียงคนเดียว "กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ยังไม่รีบไปอีกล่ะ?"หยิงหนิงที่ผลักจงซานออกไปในทันที.
"พรึบ!"
จงซานที่ไม่ได้ป้องกันตัวถูกผลักออกไป หันหน้ากลับมามองหยิงหนิงด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว ทว่าไม้เท้าสวรรค์ก็พาจงซานบินไปไกลแล้ว.
"หยิงหนิง เจ้าทำอะไรนะ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว.
"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วมันขี่ได้คนเดียวไม่ใช่รึ?"หยิงหนิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางฉุนเฉียว.
"แต่ว่าข้าไม่ได้เอ่ยเลยว่าจะต้องเป็นจงซาน!"กงจูเฉียนโหยวที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยว.
"คนก็ไปแล้ว ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้แล้ว!"หยิงหนิงที่กล่าวโต้ออกมา.
"ชิ!"กงจูเฉียนโหยวแค่นเสียงเย็นชาออกมา จากนั้นก็หันหน้าจ้องมองจงซานด้วยท่าทางเป็นกังวล.
เห็นจงซานลอยไปไกลแล้ว หยิงหนิงที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา.
จงซานที่สูดหายใจลึก กับคำพูดของอาวุโสเทียนที่บอกว่าต้องมีคนหนึ่งไป หากไม่ไป คนทั้งสามจะต้องตาย ด้วยนิสัยของหยิงหนิง ไม่มีทางไปแน่นอน แน่นอนว่านางจะต้องซ่อนตัว เช่นนั้นก็เหลือแค่เพียงกงจูเฉียนโหยว นางจะต้องไปเหรอ?หากว่านางทำสำเร็จก็นับว่าโชคดี หากไม่สำเร็จ ไม้เท้าสวรรค์จะพานางกลับมาได้หรือไม่? บางที่กงจูเฉียนโหยวอาจต้องตายไป จงซานไม่หวังให้นางตายไปแน่นอน เช่นนั้นเขาจะต้องไปเอง แม้ว่าจงซานจะไม่มีพลังโจมตีเพียงพอ ทว่าพลังป้องกันนั้นนับว่าแข็งแกร่งไม่น้อย.
ด้วยของวิเศษระดับเก้า จีวรไหมม่วง ยันต์หยกทมิฬลี้ลับ อย่างน้อยความปลอดภัยของเขาก็ไม่มีปัญหา เพราะว่าบัวหงหลวนของเขานั้นไม่ได้เปลี่ยนสีไปแต่อย่างใด.
จงซาน!
ในเวลานั้น เสียงของอาวุโสเทียนที่ดังขึ้นบนพื้นที่ของหยิงหนิงและเฉียนโหยวอีกครั้ง.
"จงซานมีพลังเพียงระดับแกนทองเท่านั้น เขาอ่อนแอเกินไป ถึงแม้ว่าจะหยุดการแพร่ของหลุมสังสารวัฏได้ แต่ไม่มีทางที่จะทำให้ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยฝ่ายตรงข้ามบาดเจ็บได้ เพราะว่าผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่สร้างโลกที่เชื่อมต่อได้นั้นอย่างน้อยก็มีพลังฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้แล้ว จงซานไม่มีทางแก้ปัญหาได้แน่ ตอนนี้ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยกำลังขยายหลุมสังสารวัฏออกมา พวกเจ้าเตรียมตัวให้พร้อม หากว่าหลุมสังสารวัฏช้าลงเมื่อไหร่ให้หนีออกไปด้านนอกทันที พวกเจ้าไม่มีทางชนะผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยได้แน่."อาวุโสเทียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เทียนเหล่า รอให้จงซานเข้าต่อต้านหลุมสังสารวัฏ แล้วส่งข้าออกไปด้านนอกทันที."หยิงหนิงที่กล่าวออกมาทันที.
"ได้!"อาวุโสเทียนกล่าว.
"ข้าจะอยู่ที่นี่! จงซานจะไม่เป็นไรแน่นอน!"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"พี่เฉียนโหยว ออกไปพร้อมกับข้าเถอะ!"หยิงหนิงที่เอ่ยปากออกมาอีกครั้ง.
"เงียบ!"กงจูเฉียนโหยวทีชำเลืองตาขวางไปยังหยิงหนิง ส่ายหน้าไปมาจ้องมองไปยังจงซานด้วยความกังวล.
ไม่นานหลังจากนั้น ไม้เท้าสวรรค์ก็นำจงซานมายังแดนหยินที่ด้านหน้านั้นปรากฏตำหนักสังสารวัฏอยู่ไม่ไกลออกไป.
เมื่อมาถึงตรงนี้ จงซานรู้สึกได้ถึงความน่าหวาดหวั่นของตำหนักสังสารวัฏแดนอเวจีได้ มันใหญ่โตมโหฬาร ปลดปล่อยแรงกดดันวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ออกมา ราวกับพลังของสวรรค์ที่ไร้ขอบเขตกดลงมา อย่างไรก็ตาม จงซานรู้สึกสนใจหลุมสังสารวัฏของผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยเป็นอย่างมาก สองมือของเขาที่กำลังควบคุมการทำงานของหลุมสังสารวัฏ เขตแดนวัฏสงสารอยู่.