Chapter 345 หมอกลึกลับ.
จงซานที่กลับมายึดเมือง! หลังจากผ่านไปอีกหกเดือน เมืองที่สองจงซานก็ยึดครองได้สำเร็จ.
บนเกาะลอยฟ้าตำหนักเจ้าเมือง จงซานกวาดตาจ้องมองออกไปนอกเมือง! กงจูเฉียนโหยวที่ยืนนิ่งอยู่ข้าง ๆ กายของจงซาน ไม่ได้รบกวน เพราะว่าเห็นจงซานที่ขมวดคิ้วแน่นเช่นนี้ กงจูเฉียนโหยวตระหนักได้ว่าเกิดเรื่องที่หนักอึ้งขึ้นแล้ว.
ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงที่ดูเหมือนว่าสถานการณ์กำลังย่ำแย่อย่างที่สุด! เสี่ยวหวังตาย สุ่ยจิงยึดเมืองได้ 20 เมือง รอบสารทิศมีข้าศึกบุกเข้าประชิดโจมตีเมือง! หลาย ๆ เมืองถูกโจมตี เสียหายไปไม่น้อย การตั้งรับของต้ากวงเวลานี้พ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า.
หลาย ๆ คนที่คิดว่าต้ากวงนั้นคงยากจะต้านทาน ทว่าจงซานเวลานี้กลับไม่คิดเช่นนั้น เขาเปลี่ยนเป็นจริงจัง เพราะว่าเขามองเห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น.
กับการจัดการของทางการ ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงที่ส่งคำสั่งออกมาทุกทิศทุกทาง กับการกระทำเช่นนั้น จงซานรู้สึกเลยว่าผู้นำของราชวงศ์ต้ากวง ราชันย์ หานจีกวง ไม่ได้รู้สึกกังวลเลยแม้แต่น้อย.
การแต่งตั้งอุปราชคนใหม่ กับสถานการณ์ที่ขวัญกำลังใจที่ย่ำแย่ เป้าหมายดูเหมือนจะมีความหมายลึกล้ำกว่าที่ควรจะเป็น.
เหตุผลลึกล้ำ? สิ่งใด? มีเหตุผลอะไรอย่างงั้นรึ?
จงซานสัมผัสได้ว่าพวกเขากำลังมีแผนการใหญ่ หากแต่เป็นแผนการใด จงซานที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
"ฟู่ ๆ ๆ "จงซานที่เป่าลมออกมาเสียงดัง ดูเหมือนว่ายิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ.
"อย่างไรรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซานพลางทอดถอนใจ.
"ข้าสัมผัสได้ว่าราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงมีอะไรบางอย่าง ผิดปรกติ มีอะไรไม่ถูกต้อง."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หากว่าเจ้ารู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้ เจ้าก็เป็นสวรรค์แล้วล่ะ!"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"นั่นสินะ!"จงซานส่ายหน้าไปมาพร้อมกับรอยยิ้ม.
ทว่าในเวลานั้น จงซานที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า จองมองเขม็ง ไม่เพียงแต่จงซาน แม้แต่กงจูเฉียนโหยว รวมถึงทุกคนทั่วเมืองต่างก็ต้องจ้องมองไปบนท้องฟ้า.
หมู่มวลเมฆาที่เริ่มหนาขึ้นเรื่อย ๆ บดบังดวงตะวัน จนหมดสิ้น พริบตาเดียว พื้นที่ด้านล่างกลายเป็นความมืดไปในทันที.
เมฆที่มีมากมายหนาแน่นไปหมดได้ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ด้วยเหตุผลอะไรกัน จงซานที่ยังจ้องมองไปยังทิศทางดังกล่าว ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา บนเมฆดูเหมือนว่ามันจะขยายลามออกไปไม่หยุด ปกปิดท้องฟ้ามากขึ้นและก็มากขึ้น.
ไม่เพียงแค่บนท้องฟ้าเท่านั้น ดูเหมือนว่าด้านล่างเอง! ก็ปรากฏหมอกหนาทึบมากขึ้นและก็มากขึ้น พื้นที่รอบ ๆ เวลานี้ดูมืดครึ้มมากขึ้นเรื่อย ๆ .
หมอกเมฆที่หนาขึ้นไม่หยุด บดบังท้องฟ้า ลามไปทั่ว ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นสีดำมืดเปลี่ยนเวลากลางวันให้กลายเป็นกลางคืน.
ในเวลาเดียวกันนี้ บรรยากาศภายนอกเมืองที่ขุ่นมัวไปหมด หมอกมืด หนาแน่นจนมองไม่เห็นพื้นที่รอบ ๆ ทุกอย่างที่ขาวโพลน จนมองไม่เห็นพื้นที่ด้านนอกหลายลี้เลยทีเดียว.
กลางวันที่กลายเป็นกลางคืน หมอกมืดที่ปกคลุมหนาแน่น ไม่เพียงแค่มืดมันกับอึมคลึม มืดมนอย่างที่สุด.
"เกิดอะไรขึ้นกัน?"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หมอกมืดปกคลุมไปหมดเลยรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
ทันใดนั้น ทุกคนทั่วทั้งเมืองในเวลานี้ส่งเสียงกันอื้ออึง เกิดอะไรขึ้น? นี่เวลากลางวันอย่างงั้นรึ? หมอกนี้คืออะไร?
"เซียนเซิง!"อาต้า อาเอ้อที่บินมาจากพื้นที่ไกลออกไป.
"จอมพล!"จื่อเห่าที่บินตรงมาหาจงซาน.
กลางวันที่กลายเป็นมืดครึ้มไปในทันที หมายความว่าอย่างไร?
เจ้าฉวน สุ่ยอู๋เหิน และหลิวอู๋ซ่างที่บินตรงมาด้วยเช่นกัน เพราะจงซานคือเสาหลักของทุกคนนั่นเอง.
เกิดอะไรขึ้นกัน? ที่ด้านนอกเกิดอะไรขึ้นรึ?
"จอมพล ภายในเมืองเกิดเสียงอื้ออึ้ง เกิดสิ่งใดขึ้นอย่างงั้นรึ? มีสิ่งใดเกิดขึ้น ท้องฟ้าปิดแสงอาทิตย์ไม่ส่องมาครึ่งชั่วโมงแล้ว พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นดำมืดทั้งหมดเช่นนี้เลยรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อู๋เหิน เจ้านำทัพทั้งหมด เข้าปลอบขวัญคนทั้งเมือง ส่วนคนอื่น ๆ ตามข้าไปประตูทิศใต้!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
สุ่ยอู๋เหินที่นำทัพออกไปจัดระเบียบภายในเมือง ส่วนจงซานที่นำคนกลุ่มหนึ่งไปยังประตูทิศใต้.
ประตูทิศใต้ที่เปิดออก ทุกคนก้าวออกมา จ้องมองไปยังด้านนอกเมือง
ทิวทัศน์ด้านนอกเมือง ทำให้ทุกคนต้องขมวดคิ้ว สามารถมองออกไปได้แค่เพียง 300 เมตร นอกจากนี้ยังเกิดเรื่องที่แปลกประหลาด สัมผัสเทวะของทุกคน ที่สามารถปกคลุมได้แค่เพียง 500 เมตรเท่านั้น.
เป็นหมอกที่ย่ำแย่และลึกลับ ไม่เพียงแต่ปกปิดสายตา ทว่ายังไม่สามารถใช้สัมผัสเทวะได้อย่างงั้นรึ?
"จอมพล ไม่ได้การแล้ว หมอกนี่จำกัดสัมผัสเทวะของพวกเราด้วยรึ?"หลิวอู๋ซ่างที่อุทานออกมา.
"นี่มันเหมือนกับค่ายกลมาก!"เจ้าฉวนที่พยักหน้ากล่าว.
"แต่ว่านะ เป็นไปได้ด้วยรึที่จะมีค่ายกลที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้? มันปกคลุมทั้งเมือง นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่าจะปกคลุมพื้นที่ที่กว้างใหญ่ไพศาลจนไม่สามารถบอกอาณาเขตได้ ไม่เคยได้ยินว่ามีค่ายกลที่ใหญ่ขนาดนี้ สิ่งสำคัญที่สุด ก่อนหน้านี้พวกเราไม่สามารถสัมผัสได้เลย ไม่มีข่าวคราวเลยว่ามีการสร้างค่ายกลขึ้น."หลิวอู๋ซ่างที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นี่เหมือนกับค่ายกลฮวงจุ้ยเป็นอย่างมาก!"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยว.
"ก่อนหน้านี้เมื่อครั้งเหตุการณ์เซิ่งซ่างเจียงซือ หลุมสุสานทัณฑ์สวรรค์ พวกเราไม่ใช่ว่าเคยสัมผัสมันมาก่อนรึ? นี่มันดูเหมือนกันมาก หมอกลึกล้ำเหล่านี้!"กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"ถูกแล้ว นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ปกติอย่างแน่นอน เพราะว่าหมอกเหล่านี้เลวร้ายจนไม่สามารถเข้าเมือง เป็นค่ายกลที่ตัดขาดเมืองแต่ละเมืองออกจากกัน เป็นคลื่นพลังที่ทรงพลังหนาแน่นเป็นอย่างมาก."จงซานกล่าวรับรองด้วยเช่นกัน.
"ค่ายกลฮวงจุ้ยที่ใหญ่โต แต่ยังไงก็ต้องมีระยะที่แน่นอนแน่ ข้าจะบินออกไป ตรวจสอบดู ว่าเมฆนี้ยืดยาวไปถึงใหน."เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาทันที.
"อืม จะไปก็ระมัดระวังตัวด้วย!"จงซานพยักหน้า.
"ครับ!"เจ้าฉวนที่พยักหน้ารับในทันที.
จากนั้น เจ้าฉวนที่บินขึ้นไปในทันที.
ทว่าไม่นานหลังจากนั้น ทุกคนต้องขมวดคิ้ว เกิดสิ่งใดขึ้นกัน?
เจ้าฉวนไม่สามารถบินขึ้นไปได้อย่างงั้นรึ? หรือบินขึ้นไปได้แค่นี้เองรึ?
เจ้าฉวนที่ล่วงหล่นลงมาในทันที.
"ตูมมมมม"
ไม่ไกลออกไปนั้นบนพื้นเกิดระเบิดดังสนั่น.
"อ๊าก ๆ ๆ ๆ "
เจ้าฉวนที่ส่งเสียงโอดโอยออกมา ทำให้ทุกคนตกใจไปเลยทีเดียว.
พวกเขาที่เตรียมวิ่งออกไป ทว่าจงซานยกมือขึ้น ห้ามทุกคนเอาไว้.
"เจ้าฉวน เจ้าเป็นไรหรือไม่?"จงซานที่เอยออกมาจากที่ไกลออกมา.
"ข้าไม่เป็นไร!"เสียงจากที่ไกลออกไปของเจ้าฉวนที่ดังขึ้น.
"เจ้ากลับมาได้!"จงซานเอ่ย.
"ครับ!"เจ้าฉวนที่รับคำในทันที.
เจ้าฉวนไม่สามารถบินได้ ทว่าก็เดินกลับมาตามเสียงของจงซานช้า ๆ .
ใบหน้าของเจ้าฉวนที่ดูเขียวช้ำ ทุกคนจ้องมองไปยังเจ้าฉวน แสดงท่าทางประหลาดใจ บินพลาดอย่างงั้นรึ?ชนอะไรเข้าอย่างงั้นรึ?
"เกิดสิ่งใดขึ้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมา.
"เกิดเรื่องที่แปลกมาก!"เจ้าฉวนที่คร่ำครวญ
"มีเรื่องใดแปลกอย่างงั้นรึ? เจ้าไม่ได้บินขึ้นกับบินลงอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าที่บินออกไปแน่นอน บินขึ้นไปด้านบน แต่กับกลายเป็นว่าข้าได้กระแทกเข้ากับอะไรบางอย่าง พร้อมเตรียมที่จะขัดขืน เตรียมกระแทกครั้งที่สอง แต่กับกลายเป็นว่าข้าได้พุ่งโหม่งพื้นโลก มันกลายเป็นพื้นโลกได้อย่างไร? ข้าเห็นชัดเจนว่าข้าบินขึ้น."เจ้าฉวนที่แสดงท่าทางงงงวย.
"กล่าวอีกอย่างหนึ่ง ภายในใจเจ้า คิดว่ากำลังบินขึ้นไป แต่ไม่รู้ว่ากลายเป็นบินชนพื้นโลกในทันที ฟ้าที่พลิกคล่ำไปในทันทีงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้ว.
"จอมพล ข้าต้องการลอง!"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวออกมาทันที.
"อืม."จงซานพยักหน้า.
หลิวอู๋ซ่างที่บินขึ้นไป เหมือนกับเจ้าฉวนที่บินเฉียง หลิวอู๋ซ่างที่เพิ่มความเร็ว หายไปในหมอก.
"ตูมมม"เสียงของการชนเกิดขึ้น หลิวอู่ซ่างที่ล่วงหล่น.
ทุกคนที่มองหน้ากันและกัน กลืนน้ำลายลงคอ.
ก่อนที่จะเรียกหลิวอู๋ซ่าง ให้กลับมา.
"นี่คือค่ายกลฮวงจุ้นที่สามารถสร้างความสับสนทิศทางได้งั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้ว.
"ไม่ใช่เช่นนั้น ค่ายกลนี้ ไม่รู้ว่าสามารถเคลื่อนย้ายคนได้อย่างไร."หลิวอู๋ซ่างที่คาดเดาด้วยเช่นกัน.
"ลองทดสอบดู."จงซานกล่าว.
พร้อมกับหยิบก้อนหิน ก่อนที่จะขว้างขึ้นไปบนท้องฟ้า ทุกคนที่จ้องมองไปยังก้อนหิน ดูเหมือนว่ามันจะไม่เปลี่ยนทิศทาง หลังจากที่บินขึ้นไปบนหมอก หลังจากนั้นชั่วขณะก็หล่นกลับลงมาเช่นเดิม.
ทุกคนที่จ้องมองก้อนหิน ต่างก็เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
ดูเหมือนว่าจะไม่มีสนามพลังอะไร ทว่ากลับสามารถทำให้ทุกคนสับสนในทิศทางได้รึ?
"เอาล่ะ กลับเข้าไปในเมือง!"จงซานกล่าว.
ทุกคนที่มุ่งหน้ากลับเข้ามาในเมือง.
"จอมพล พวกเราจะจัดการอย่างไร?"เจ้าฉวนที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"รอก่อน พรุ่งนี้คอยดูว่าทหารสังเกตการณ์ที่พวกเราส่งออกไปจะกลับมาหรือไม่!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"ทุกคนที่รับคำ ทว่าภายในใจรู้สึกหนักอึ้ง ห่อเหี่ยวเช่นกัน.
ค่ายกลฮวงจุ้ยอย่างงั้นรึ? นี่คือค่ายกลฮวงจุ้ยอะไร?
วันถัดมา ทหารสังเกตการณ์ไม่ได้กลับมา กล่าวอีกอย่างหนึ่ง คนด้านในไม่สามารถออกไปได้ ตราบเท่าที่ออกไปด้านนอก พวกเขาจะหลงทิศในทันที ไม่สามารถกลับไปได้ ไม่สามารถบินบนอากาศได้ ทำได้แค่อยู่ในเมืองเท่านั้น!
จงซานที่คิดได้ในทันที เมือง 64 เมือง ที่ถูกปกคลุมด้วยหมอก กับการเข้าไปในหมอกเช่นนี้ จะหลงทางอย่างแน่นอน.
ก่อนหน้านี้กองกำลังที่ซุ่มโจมตีในป่า ตอนนี้ไม่สามารถค้นหาเส้นทางได้ในทันที ไม่สามารถหาเมืองได้ สภาพแวดล้อมรอบ ๆ ย่ำแย่เป็นอย่างมาก.
กองกำลังเดิมที่กลับเส้นทางเดิม ทว่ากลับไม่สามารถค้นหาเส้นทางได้เลย.
นี่เป็นโลกที่แปลกประหลาด เป็นโลกที่มืดมน ไร้ซึ่งทิศทาง ไม่สามารถค้นหาเมือง ไม่เห็นพื้นที่รอบ ๆ มีเพียงความมืดมิด แสงแดดส่องไม่ถึง หากไม่สามารถหาเส้นทางได้ในสิบวัน คงจะอยู่ในสภาพย่ำแย่แน่นอน.
กองทัพหลายทัพได้รับภัยพิบัติในทันที เหล่าทหารมากมายที่ได้รับหายนะ ถูกกักเอาไว้ในหมอก ไม่สามารถหาทางออก ไม่สามารถบินได้ ที่นี่ที่ใหน? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?
ทหารหลายคนที่มีเชาว์ปัญญาเริ่มปักหลักตั้งค่าย เพราะพวกเขาเชื่อว่า แม้ว่าหมอกจะหนาแน่นแต่มันจะต้องหายไป ต้องหายไปอย่างแน่นอน.
นี่คือค่ายกลฮวงจุ้ยของหนี่ปู่ซา ก่อนที่จะเริ่ม ค่ายกลทั้งหมดจะกลายเป็นเขตแดนแห่งความตาย ไม่มีใครสามารถหนีได้ ทุกคนไม่มีทางหนีจากนรกแห่งความมืดมิด สุดท้ายจะต้องตายไปเท่านั้น.
ตำหนักสังสารวัฏคฤหาสน์อเวจี!
นี่แค่เริ่มเท่านั้น ค่ายกลนี้ดูแปลกประหลาดล้ำลึกอย่างแน่นอน!
ที่ด้านนอกเมืองทั้ง 64 ! ต้าเสวียนอ๋องที่อยู่ในค่ายใหญ่ จ้องมองไปยังพื้นที่หมอกปกคลุม มีเหล่าทหารและกุนซือล้อมรอบ.
"ท่านอ๋อง เราได้ส่งทหารสังเกตการณ์ออกไปแล้ว ทว่าพวกเขาไม่กลับมาเลย!"ขุนพลคนหนึ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ท่านอ๋อง นี่คือค่ายกลอะไรอย่างงั้นรึ? แปลกเป็นอย่างมาก?"ขุนพลคนหนึ่งที่แสดงท่าทางสงสัย.
"นี่คือค่ายกลฮวงจุ้ย ราชันย์ต้ากวงถึงกับเชิญผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยมาอย่างคาดไม่ถึง น่าสนใจ!"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ค่ายกลฮวงจุ้ยอย่างงั้นรึ?"เหล่าแม่ทัพที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ไม่ต้องตกใจ ข้าได้ส่งข่าวไปยังนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์แล้ว อีกไม่นาน อาวุโสเทียนก็จะมา."ต้าเสวียนอ๋องกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"อาวุโสเทียนจะมาอย่างงั้นรึ?"เหล่ากุนซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แน่นอนว่าต้องมา ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยนั้นนับว่าน่าเกรงขามเป็นอย่างมากในทวีปศักดิ์สิทธิ์ และค่อนข้างที่จะหายากไม่น้อย อาวุโสเทียนย่อมไม่พลาดโอกาสที่จะได้ประลองกับผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยด้วยกันอย่างแน่นอน."กุนซือที่หนึ่งฟ่านอี้พินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.