Chapter 344 ตำหนักสังสารวัฏ
เจี้ยนหงคงจะไล่ตามฉีเทียนโห่ว ไม่ตายไม่เลิกรา! ส่วนจงซานก็กลับไปยังกองทัพของตัวเอง.
เกี่ยวกับชีวิตของฉีเทียนโห่ว จงซานและกงจูเฉียนโหยวหาได้สนใจ ทว่าจงซานคิดว่าฉีเทียนโห่วคงมีความสามารถที่จะหนีจากเจี้ยนหงได้ ทว่าก็ต้องจ่ายไปด้วยราคาที่สูงมากอย่างไม่ต้องสงสัย!
สามเดือนหลังจากนั้น สุ่ยอู๋เหินที่นำทัพยึดเมืองของต้ากวงต่อ และกระจายเหล่าทหารปกป้องเมืองต่าง ๆ กองกำลังของพวกเขาได้กลับมาประจำการที่เมืองกวงหุยอีกครั้งแล้ว!
ตำหนักเจ้าเมือง เมืองกวงหุย ห้องโถงกลาง.
จงซานที่นั่งอยู่หลังโต๊ะบัญชาการ เหล่าขุนพลที่ยืนประจำสองแถว.
"เจ้าฉวนเจ้าทำได้ดีมาก!"จงซานที่เอ่ยปากชม.
"เจ้าฉวนหาได้กระทำอะไรไม่!"เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ไม่ได้ทำอะไรอย่างไร เจ้าทำดีแล้ว ที่ปกป้องเมืองได้อย่างปลอดภัย ทำให้ข้าสามารถวางใจได้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้าฉวนเองก็ต้องการที่จะเดินทางไปกับจอมพล เพื่อเข้าสู่สนามรบของต้ายวีด้วยเช่นกัน ทว่าก็ต้องหักห้ามใจอยู่ที่นี่!"เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเสียดาย.
"ฮ่าฮ่า โปรดวางใจ เจ้าจะมีส่วนร่วมในครั้งถัดไป."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"รับทราบ! "เจ้าฉวนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"สุ่ยอู๋เหิน หลิวอู๋ซ่างเจ้าก็ทำได้ดี สี่เดือนมานี้ สามารถยึดมาได้หนึ่งเมือง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่ จอมพล พวกเรายึดครองได้แค่เมืองเดียว ยังห่างจากทัพอื่นอีกมาก."สุ่ยอู๋เหินที่ส่ายหน้าไปมาพลางถอนหายใจ.
"โอ้ว?เจ้าหมายถึงสุ่ยจิงอย่างงั้นรึ?"
"ครับ หลังจากที่ข่าวของเสี่ยวหวังได้ตายไปแพร่กระจายออกไป เพียงแค่สามเดือนเท่านั้น ทัพของสุ่ยจิง ก็สามารถยึดครองเมืองได้กว่า 20 เมือง เขาที่รวดเร็วกว่าจอมพลเมื่อครั้งที่ท่านใช้เวลาห้าเดือนยึดครองเมือง 12 หลิงไห่อีกด้วย!"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้วจอมพล สามเดือน 20 เมือง ทุก ๆ หกวันต่อหนึ่งเมือง กับการกระทำเช่นนี้ มันเป็นเรื่องจริงอย่างงั้นเหรอ!"หลิวอู๋ซ่างที่ขมวดคิ้วอุทานออกมาเช่นเดียวกัน.
"สุ่ยจิง? สุยจิงนั้นเป็นคนที่มีความสามารถต่อต้านสวรรค์ 20 เมืองถือว่าไม่มาก!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาพลางถอนหายใจ.
"หืม?"เหล่าขุนพลที่ชงักอยู่เล็กน้อย.
"ความสามารถของสุ่ยจิงพวกเจ้าเพิ่งเห็นอย่างงั้นเหรอ หลายปีมานี้ในสนามรบของต้ากวง สุ่ยจิงที่สามารถโจมตีเมือง ไม่เป็นที่รับรู้ของคนทั่วไป แม้ว่าจะไม่เป็นที่จับตา แต่กับก้าวไปด้านหน้าอย่างมั่นคง พวกเจ้าเคยได้ยินว่าทัพของเสี่ยวหวังสามารถลอบโจมตีเขาสำเร็จอย่างงั้นรึ? มีใครเคยได้ยินบ้างว่าทัพของสุ่ยจิงถูกลอบโจมตี?"จงซานเอ่ยถาม.
"หืม?จอมพลกำลังจะบอกว่า แม้ว่าสุ่ยจิงจะยึดเมืองได้ ทว่าเสี่ยวหวังที่ลอบโจมตีหลายครั้ง แต่ไม่มีผลเลยอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วครุ่นคิด.
"เพราะว่าสุ่ยจิงนั้นได้คำนวณเอาไว้อย่างแม่นยำ ส่วน 20 เมืองนี้ ข้าสามารถรับรองได้เลยว่าเขาได้วางแผนมาก่อนหน้านี้แล้ว มีการแทรกซึมเข้าไปนานแล้ว กล่าวอีกอย่างหนึ่ง ทั้ง 20 เมืองนั้นพวกเขาเพียงแค่ยึดอย่างเป็นทางการเมื่อสามเดือนนี้เท่านั้น ทว่าแท้จริงแล้วกลับมีการเตรียมการมาหลายปี เพียงแค่รอ โอกาสยังไม่มาถึงเท่านั้น ครั้นเมื่อเสี่ยวหวังตายไป โอกาสจึงได้มาถึงแล้ว พวกเขาจึงได้ทำการยึดเมืองทั้ง 20 เมืองได้อย่างรวดเร็วยังไงล่ะ."จงซานที่กล่าวรับรอง.
"สุ่ยจิง ช่างอดทนพากเพียรจริง ๆ !"สุ่ยอู๋เหินกล่าวออกมาพลางถอนหายใจ.
"เจ้าที่เป็นผู้นำทัพ จะต้องรู้จักสุขุม อดทนพากเพียร จำเรื่องนี้เอาไว้ให้ดี?"จงซานที่กล่าวแนะนำสุ่ยอู๋เหิน.
"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับในทันที.
"ตอนนี้เสี่ยวหวังตายแล้ว สุ่ยจิงสามารถยึดครองเมืองได้ 20 เมือง ขวัญกำลังใจของราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงคงจะตกลงเป็นอย่างมาก ส่วนทัพของพวกเรานั้นเต็มไปด้วยความฮึกเหิม สามารถที่จะบุกเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง! เป้าหมาย คือเมืองหลวงของต้ากวง เมืองจีกวง!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"ขุนพลทุกคนที่ตอบรับพร้อมกัน.
.........
หกเดือนหลังจากนั้น.
สนามรบของต้ากวง ต้าเสวียนอ๋องได้ส่งกองกำลังที่เคยบุกราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเข้าสู่สนามรบ รวมทัพของจงซานและของสุ่ยจิงแล้วกับคนอื่นแล้ว เป็น 20 ทัพ พวกเขาที่เข้ายึดเมืองต่าง ๆ ของต้ากวงได้อย่างไม่ยากเย็นนัก.
ก่อนหน้านี้แม้ว่าการยึดเมืองของราชวงศ์ต้ายวีพวกเขาจะทำได้ไม่ดีนัก ทว่าทัพ 20 ทัพที่มีอยู่ในเวลานี้นับว่าทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ตอนนี้ต้ากวงที่อยู่ในสภาพตั้งรับ นับว่าอยู่ในภาวะอันตรายทีเดียว.
นับตั้งแต่อุปราชตายไป เมื่อขาดความสามารถของเสี่ยวหวัง สุ่ยจิงที่ยึดเมือง 20 เมือง พร้อมกับเข้าโจมตีป้อมปราการต่าง ๆ เป็นจำนวนมาก ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงก็อยู่ในสภาพยากลำบากทีเดียว.
........
ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง เมืองหลวงจีกวง!
ราชันย์ต้ากวง หานจีกวง! เขาที่เป็นคนสร้างราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงให้ยิ่งใหญ่ แม้ว่าจะล่วงเลยมาถึงช่วงบั้นปลายชีวิต ทว่าก็ยังเต็มไปด้วยความอหังการจิตใจฮึกเหิมในการต่อสู้ หานจีกวงที่เป็นคนที่สร้างราชวงศ์แตกต่างจากน่าหลานเพียวเสวี๋ยที่อยู่ในรุ่นที่สาม เขาที่มีปราณราชันย์ มีความน่าเกรงขาม มีความหยิ่งผยองอาบไปด้วยพลังของฟ้าดิน! ความอหังการนี่ มีไม่กี่คนในกลุ่มของราชวงศ์ราชันย์ที่มีอยู่ในทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้.
ตำหนักหลวง ภายในห้องอักษรของหานจีกวง.
หานจีกวงที่นั่งอ่านรายงานที่ถูกส่งมาจากพื้นที่ต่าง ๆ ใบหน้าของเขาที่ยังคงประณีต สง่างาม อย่างไรก็ตามดวงตาของเขาที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา พร้อมที่จะแช่แข็งสิ่งมีชีวิตให้กลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งได้.
ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงตอนนี้ไม่สู้ดีนัก ทว่าหานจีกวงยังไม่ได้กระวนกระวาย ยังคงสุขุม ดูเหมือนว่าในโลกนี้จะไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้เขาต้องเป็นกังวล.
ที่ด้านหน้าหานจีกวงนั้น มีชายสามคน แต่ละคนนั้นมีใบหน้าที่หล่อเหลา ทว่าคนสุดท้ายนั้น หากจงซานอยู่ที่นี่แน่นอนว่าจะต้องจดจำเขาได้ ไท่จื่อหานจิว ครั้งหนึ่งเขาเคยถูกโจมตีถูกใช้เป็นเบี้ยหมากในการสังหารกงจูเฉียนโหยวที่ต้ายวีโดยอี้เหยี่ยน และก่อนหน้านี้ เขาที่เป็นพยาน ได้พบเห็นความทรงพลังของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่เมืองเฟิงหลิงอีกด้วย.
"ฟู่หวง สงครามทางตะวันออกเฉียงเหนือ พวกเราที่พ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า! จะจัดการอย่างไรดี?"ชายคนหนึ่งกล่าว.
"ใช่ ฟูฟวง เสี่ยวหวังตายแล้ว พวกเราจำเป็นต้องแต่งตั้งอุปราชคนใหม่ของราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง เมือง 180 เมือง ตอนนี้เสียไปแล้ว 60 เมือง!"ชายคนที่สองกล่าวอย่างร้อนรน.
หานจีกวงที่วางจดหมายที่เพิ่งอ่านไปวางลงเบา ๆ "ไม่ใช่ 60 ตอนนี้น่าจะเป็น 65 แล้ว."
"65 เมืองอย่างงั้นรึ?"สามไท่จื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ฟู่หวง เอ้อเฉินหวังว่าจะสามารถไปยังแนวหน้า เพื่อที่จะเรียกขวัญกำลังใจของทหาร คงจะดีหากว่ามีเชื่อพระวงศ์อยู่แนวหน้า!"ไท่จื่อหานจิวกล่าว.
[เอ้อเฉิน (儿臣)คำแทนตัวว่า ไท่จื่อ (太子) และหวางจื่อ (王子)]
"เอ้อเฉินเองก็หวังไว้เช่นนั้นเหมือนกัน!"ไท่จื่ออีกสองคนก็เอ่ยออกมาเช่นกัน.
หานจีกวงที่จ้องมองไท่จื่อทั้งสาม เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย "โปรดวางใจ ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวไม่สามารถยึดเมืองได้ในทันที!"
"หืม ฟู่หวงมีวิธีตอบโต้เรียบร้อยแล้วรึ?"ไท่จื่อหานจิวสอบถาม.
"ใกล้จะมาแล้ว!"หานจีกวงที่สูดหายใจลึก.
ทว่าในเวลาเดียวกัน ที่ด้านนอกเสียงของขันทีที่ดังขั้น "ฝ่าบาท เขามาแล้ว!
"ให้เขาเข้ามาด้านใน!"หานจีกวงกล่าว.
หานจีกวงที่ลุกขึ้นเบา ๆ สามไท่จื่อที่จ้องมองไปยังหานจี้กวงที่ลุกขึ้น ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความอยากรู้ ใครกัน?ที่ทำให้ฟู่หวงต้องจริงจัง.
ที่ด้านหน้าประตูนั้น ชายในชุดสีดำที่ก้าวเข้ามาช้า ๆ ร่างกายของเขาที่ถูกพันด้วยผ้าสีดำตั้งแต่หน้าผากไปจนทั่วตัว ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้เลย.
"หานจีกวง! เจ้าพบเข้ากับปัญหาอย่างงั้นรึ?"ชายที่ก้าวเข้ามาเอ่ยออกมาเบา ๆ .
"หนี่ปู่ซา? เจ้าคือหนี่ปู่ซาอย่างงั้นรึ?"หานจีกวงที่ชำเลืองมองไปยังชายชุดดำ.
"หนี่ปู่ซา ก่อนหน้านั้น ไม่ใช่หนี่ปู่ซาในเวลานี้ หนี่ปู่ซาก่อนหน้าได้ตายแล้ว ข้าคือหนี่ปู่ซาคนใหม่."ชายชุดดำกล่าว.
"คำมั่นที่ของหนี่ปู่ซาคนก่อน จะยังสามารถใช้ได้อย่างงั้นรึ?"หานจีกวงที่ชำเลืองมองไปยังหนี่ปู่ซา.
"หนี่ปู่ซาคนก่อนหรือคนนี้ กับคำมั่นที่ให้ไว้ แน่นอนว่าจะต้องทำ ในอดีต อาจารย์ของข้าได้ผนึกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเอาไว้ ข้าเองยังใช้ทุกความพยายามเพื่อช่วยพวกเจ้าเหมือนดั่งเดิม."หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดี หนี่ปู่ซาตามที่เคยตกลงกันไว้ 64 เมืองของราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง ตามที่อาจารย์ของเจ้ารับปากเอาไว้ เกี่ยวกับ 64 เองที่เป็นสัญลักษณ์ฐานเมือง คุ้มภัย ทว่าในเวลานี้ได้ถูกราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวยึดครองไปแล้ว 10 เมือง."หานจีกวงที่ชำเลืองมองไปยังหนี่ปู่ซา.
"สิบเมือง? ใครจะเป็นเจ้าของก็เหมือนเดิม ข้าบำเพ็ญฮวงจุ้ย ไม่ได้บำเพ็ญชื่อเสียง ตราบเท่าที่มันคงอยู่ก็ยังสามารถใช้ได้!"หนี่ปู่ซาที่สูดหายใจลึก.
"ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ดี ท่านจะเริ่มเมื่อไหร่?"หานจีกวงกล่าว.
"หลังจากนี้สิบวัน ยามจื่อ ข้าจะเปิดค่ายกงฮวงจุ้ยให้."หนี่ปู่ซากล่าว.
ยามจื่อ (ยามสาม) 23.00-1.00
"จะอธิบายเรื่องนี้สักเล็กน้อยได้หรือไม่?"หานจีกวงที่กล่าวสอบถาม.
"ค่ายกลฮวงจุ้ยนี้ถูกเรียกว่า ตำหนักสังสารวัฏคฤหาสน์อเวจี ข้าจะอัญเชิญแดนนรกมา ถึงแม้จะเป็นเจ้าก็ยังนับว่ายาก."หนี่ปู่ซาที่กล่าวรับรอง.
"อัญเชิญแดนนรก?"หานจีกวงที่หรี่ตาจ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา.
เกี่ยวกับค่ายกลฮวงจุ้ยนั้น ทำให้หานจีกวงพอใจ พยักหน้ารับ.
"จะเป็นการโจมตีกองทัพของต้าโหลวด้วยสภาพภูมิประเทศอย่างงั้นรึ?"หานจีกวงที่สอบถามออกมา เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาสามารถป้องกันได้ ทว่าก็แอบหวังที่จะตอบโต้ต้าโหลวด้วยเช่นกัน.
หนี่ปู่ซาที่จ้องมองไปยังหานจีกวงและกล่าวออกมาเบา ๆ ว่า"เขตแดนโลกอเวจีนั้น เป็นพื้นที่แห่งความตาย ไม่ว่าจะเป็นใครในราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว หลังจากที่พวกเขาออกมาจากเมือง ก็ไม่สามารถที่จะมีชีวิตกลับไปได้อย่างแน่นอน!"
ได้ยินคำพูดของหนี่ปู่ซาหานจีกวงที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"ทว่า จำเป็นต้องมีสิ่งพิเศษ."หนี่ปู่ซากล่าว.
"หืม? สิ่งพิเศษ? มีสิ่งพิเศษอะไร?"หานจีกวงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เขาคือสิ่งพิเศษ!"หนีปู่ซาที่ชี้นิ้วไปยังไท่จื่อหานจิวในทันที.
ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังไท่จื่อหานจิวพร้อม ๆ กัน ด้วยแววตาสงสัย.
"มีจุดมุ่งหมายอะไรอย่างงั้นรึ?"หานจีกวงที่กล่าวออกมา.
"บุตรชายของเจ้าอย่างงั้นรึ?"หนี่ปู่ซาที่ไม่ได้ตอบคำตามอะไร.
"ใช่ บุตรคนที่สาม หานจิว!"หานจีกวงกล่าว.
"อืม จักรพรรดิอเวจี ข้าสามารถสัมผัสได้ บุตรชายของเจ้านั้นไม่ธรรมดา หัวใจของจักรพรรดิอเวจีนั้นได้ฝังอยู่ในร่างของเขา ไม่จำเป็นต้องค้นหาสถานที่ให้มาก ตราบเท่ามีเขา ค่ายกลฮวงจุ้ยของข้า ก็เหมือนปลาได้น้ำ มังกรจะโผทะยานในนรก!"หนี่ปู่ซากล่าว.
ส่วนไท่จื่อหานจิวที่แสดงท่าทางประหลาดใจ และกล่าวออกมาด้วยความเคารพ"อาวุโสสายตาช่างแหลมคมนัก!"
หานจีกวงที่จ้องมองไปยังบุตรชายของเขา จากนั้นก็เผยยิ้มแปลก ๆ ออกมา "หานจิว!"
"เอ้อเฉินอยู่นี่แล้ว!"ไท่จื่อหานจิวที่กล่าวออกมาในทันที.
"ข้าขอแต่งตั้งอย่างเป็นทางการ ตอนนี้เจ้าคืออุปราชของต้ากวง ดูแลทั้งสามเหล่าทัพ เข้าต่อต้านการโจมตีของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว!"หานจีกวงกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เอ้อเฉินรับประสงค์!"ไท่จื่อหานจิวที่ก้าวออกมาในทันที.
"เจ้ารับเอกสารนี้ไป พร้อมกับส่งมันทุกเมืองของเรา ไม่เข้าใจตรงใหน ให้ขอคำแนะนำจากอาวุโสหนี่ปู่ซาเกี่ยวกับการประจันหน้ากับศัตรู."หานจีกวงกล่าว.
"รับทราบ!"ไท่จื่อหานจิวที่รับคำสั่งในทันที.
ไท่จื่อหานจิวแน่นอนตระหนักได้ถึงคำพูดของหานจีกวง เกี่ยวกับการขอคำแนะนำในการต้านศัตรู เขาที่ให้ความสำคัญกับผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าเขาจะพอรับรู้ ทว่าก็ไม่เข้าใจเหตุผลทั้งหมด.
หนีปู่ซานั้นไม่ได้ใส่ใจเกี่ยวกับคำพูดของบุตรและบิดา ก่อนที่เขาจะเอ่ยต่อไท่จื่อหานจิว "เอาล่ะไปได้แล้ว เจ้าลองบอกข้าเกี่ยวกับหัวใจจักรพรรดิอเวจี เจ้ารู้เกี่ยวกับมันดีแค่ใหน."
"ครับ!"ไท่จื่อหานจิวที่ตอบรับ.