Chapter 343 อาณาจักรราชันย์แท้.
ริ้วแสงจากไม้เท้านั้นไร้ผล ถึงแม้ว่าไม่มีแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็ตาม ทว่าร่างของเขานั้นมีจีวรไหมม่วงอยู่ ทว่าเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก ในโลกพลังจิตสำนึกนี้ ยกเว้นของวิเศษระดับเก้า อย่างอื่นล้วนแล้วแต่ไร้ผล.
ดาบยาวของอาต้าและอาเอ้อก็หายไปด้วยเช่นกัน เขาไม่สามารถใช้อะไรที่มีอยู่ในกำไลเก็บของได้เลย.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ภายในโลกพลังจิตสำนึกนั้น ของวิเศษจากภายนอกไม่สามารถใช้ประโยชนได้ มีเพียงของวิเศษที่มีจิตวิญญาณ! หรือรากเทวะเท่านั้น."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาในทันที.
โลกพลังจิตสำนึกอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยท่าทางระมัดระวัง.
เขาจะปล่อยแปดหางสวรรค์ออกมาจากร่างกายของเขาอย่างงั้นรึ? จงซานไม่คิดที่จะนำมันออกมา แม้ว่าแปดหางสวรรค์ของเขาจะเป็นตัวตนที่ต่อต้านสวรรค์ ทว่าในเวลานี้ก็ยังนับว่าอ่อนแอเป็นอย่างมาก นอกจากนี้จงซานยังไม่คิดที่จะเปิดเผยมันให้คนอื่น ๆ รับรู้อีกด้วย.
ที่ไกลออกไปนั้น เจี้ยนหงที่กุมกระบี่สีดำทมิฬ ตอนนี้ได้ปล่อยออกไปรอบ ๆ สร้างปราณกระบี่มากมายทำลายพื้นที่.
ปราณกระบี่มากมายที่พุ่งไปยังหยวนซิน เขาที่กำลังกุมไม้เท้าลายมังกรม่วงทองกำลังหลบหลีกอย่างรวดเร็ว.
ค่ายกลร้อยวานรนั้น เป็นสัมผัสเทวะนับร้อยของวานรที่ปล่อยอกมา กลายเป็นค่ายกลพิเศษที่สร้างโลกพลังจิตสำนึกขึ้น ร่างกายของทุกคนอยู่ด้านนอก จิตสำนึกถูกขังเอาไว้ด้านใน.
"ต้าเสวียนอ๋องและน่าหลานเพียวเสวี๋ยเคยแสดงก่อนหน้านี้ เป็นเช่นนี้เองรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วสอบถาม.
ไม่ นั่นคือโลกพลังจิตสำนึกที่แท้จริง นี่เป็นเพียงแค่โลกพลังจิตสำนึกเลียนแบบเท่านั้น."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"หืม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ภายในโลกพลังจิตสำนึกของต้าเสวียนอ๋องนั้น สามารถที่จะสร้างสิ่งของต่าง ๆ มากมาย ทั้งกองทัพ หรือจะเป็นมังกร หงสา หรือกิเลนก็ยังได้ ตราบเท่าที่เขาคิดเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็สามารถสร้างขึ้นมาได้ทั้งหมด ทว่าของเทียมนี้กับดูวังเวงไม่มีสิ่งใด ทว่าก็ยังนับว่าทรงพลัง ด้วยเป็นค่ายกลที่สร้างขึ้นจากวานรร้อยตน เป็นร่างของกอลิลล่าหลอมกายธาตุทีมีวิญญาณเทวะร้อยร่าง สร้างเป็นพื้นที่มิติเฉพาะขึ้นมานั่นเอง."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
ระหว่างที่พูดนั้น ริ้วแสงมากมายจากไม้เท้าที่พุ่งไปยังคนอื่น ทว่าเมื่อมันถูกเล็งให้พุ่งเข้าหาจงซาน แต่ทุกครั้งก็หายไปไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นผลให้กงจูเฉียนโหยวและคนอื่น ๆ สบายใจ แม้ว่าจะสงสัยเหตุการณ์แปลก ๆ ก็ตาม ทว่าจงซานมีเรื่องที่น่าสงสัยเพียงแค่นี้รึอย่างไร?
"ค่ายกลร้อยวานร ตัวหลักของค่ายกลก็คือหยวนซิน!"กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
ที่ไกลออกไปนั้น กระบี่ของเจี้ยนหงที่สะบัดไปมา ปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วน ถึงแม้ว่าจะอยู่ในค่ายกลร้อยวานรก็ตาม ก็ไม่มีผลต่อความเร็วของนาง กระบี่ของนางยังคงเข้าจู่โจมไม้เท้าลายมังกรทองม่วง.
"จ้าวตำหนักเทพกระบี่ไม่ธรรมดาจริง ๆ !"กงจูเฉียนโหยวกล่าวพลางถอนหายใจ.
"เจี้ยนหง?นางเหนือกว่าระดับจักรพรรดิแท้แล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"ไม่ แม้ว่านางจะได้เปรียบ ทว่าก็ยังไม่เหนือล้ำเกินกว่าผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ บางทีอาจจะเป็นระดับจักรพรรดิแท้ขั้นปลาย เหลือเพียงแค่หนึ่งก้าว อีกไม่ไกลก็จะก้าวไปยังระดับราชันย์แท้แล้ว ก้าวไปถึงระดับเดียวกับต้าเสวียนอ๋อง!"กงจูเฉียนโหยวที่สูดหายใจลึก.
"อาณาจักรราชันย์แท้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วสอบถาม.
"ใช่ ระดับราชันย์แท้ หากว่าอยู่ในระดับราชันย์แท้ สามารถทำลายค่ายกลนี้ได้ในพริบตาเดียว กับโลกพลังจิตสำนึกที่ไม่สมบูรณ์นี้ ไม่มีทางที่จะกักขังระดับราชันย์แท้ได้เลย ทว่าหากต่ำกว่าระดับราชันย์แท้แล้ว ก็ไม่มีใครสามารถหนีได้ เมื่ออาณาจักรจักรพรรดิแท้เข้ามา จะต้องอยู่ในนี้ตลอดกาลไม่สามารถหนีไปใหน! นอกจากนี้ดูจากทักษะของนางแล้ว ดูเหมือนว่าจะอยู่ในระดับจักรพรรดิแท้ขั้นปลายอย่างแน่นอน."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"ทว่าเจี้ยนหงคงไม่แพ้!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าตำหนักเทพกระบี่ นางเป็นประมุขรุ่นที่สอง วิชานั้นเน้นไปที่กระบี่ เพลงกระบี่ของนางสามารถสังหารทหารได้เป็นจำนวนมาก เพลงกระบี่ของเจี้ยนหงนั้นนับว่ามีพลังทำลายสูงมาก ดังนั้นด้วยความแข็งแกร่งของนางตอนนี้ อาจนับได้ว่าอยู่ในระดับราชันย์แท้ระดับต้นได้เลย อีกทั้งในมือของนางยังมีกระบี่เทวะระดับเก้า จึงมีพลังที่ไร้ที่สิ้นสุด หากว่าอยู่ด้านนอก ถึงแม้ว่าหยวนซินจะมีระดับจักรพรรดิแท้ขั้นปลาย ทว่าก็เทียบกับนางไม่ได้ ด้วยเพลงกระบี่ของนางนั้นทรงพลังกว่าจนเทียบกันไม่ติด!"กงจูเฉียนโหยวอธิบาย.
ที่ไกลออกไปนั้น เจียนหงและหยวนซินยังคงต่อสู้กันอย่างบ้าคลั่ง พลังของเจี้ยนหงนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก แม้ว่านางจะถูกขังในโลกพลังจิตสำนึกก็ตาม แม้ว่าจะไม่สามารถใช้พลังวิญญาณได้ ทว่าด้วยเพลงกระบี่ขั้นสูง และกระบี่ระดับ 9 ก็สามารถสร้างปราณกระบี่ได้นับล้าน สามารถฉีกกระชากความว่างเปล่าได้อีกด้วย.
แม้แต่หยวนซินที่ได้เปรียบด้วยการสนับสนุนจากค่ายกล ก็ยังถูกบังคับให้ถอยหนีอยู่ตลอดเวลา! แข็งแกร่งมาก!
แม้จะอยู่ในค่ายกลก็ตาม หยวนซินเวลานี้ยังไม่ได้เปรียบเจี้ยนหงเลยแม้แต่น้อย.
ทว่าทุกครั้งที่มีโอกาสริ้วแสงไม้เท้าจะถูกโจมตีถูกปล่อยออกมา กระแทกไปยังร่างของจงซานไม่หยุด ทว่ามันก็ได้หายไปในทุก ๆ ครั้งเช่นกัน.
จงซานที่จ้องมองไปยังหยวนซินที่อยู่ไกลออกไป ด้วยสายตาที่เย็นชา ดูเหมือนด้วยคำสั่งของฉีเทียนโห่วแล้ว หยวนซินต้องการใช้ไม้เท้าบดขยี้ร่างของจงซานในทุกหนทาง.
"อาวุโสเจี้ยนหง ขอให้ข้าได้ช่วยท่าน!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
ก่อนที่จะเห็นเพียงแค่จงซานโบกมือเท่านั้น.
ไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น ไม่มีใครเห็นว่าจงซานทำอะไร แท้จริงแล้วทุกคนที่ค่อยข้างสงสัย.
"ซี่ ๆ ๆ ๆ ๆ "
โลกพลังจิตสำนึกรอบ ๆ ที่แตกระแหงไปทุกหนแห่งในทันที.
"ตูมมมมมมมมม"
โลกพลังจิตสำนึกที่พังทลายลง ทุกคนที่กลับคืนสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง.
ทุกคนยังคงยืนอยู่ในค่ายกล เหล่าวานรทั้งหนึ่งร้อยก็ยังคงอยู่รอบ ๆ เพียงแค่พวกเขาเข้าสู่โลกพลังจิตสำนึกเท่านั้น ตอนนี้ได้กลับสู่ความเป็นจริงแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะตื่นจากฝันแล้วนั่นเอง.
กลับคืนสู่ความเป็นจริงอย่างงั้นรึ?
กลับมาแล้วรึ? กอลิล่าทั้งร้อยตนที่ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดง หายใจแฮก ๆ เล็กน้อย.
หมอกหงหลวน เป็นหมอกหลวนที่ไร้สีไร้กลิ่น จงซานที่ปล่อยหมอกของเขาส่งผ่านไปยังจิตสำนึกของกอลิล่าทั้งหมด จิตใจของพวกมันที่สับสนวุ่นวาย จนโลกพลังจิตสำนึกพังทลายลงนั่นเอง.
ก่อนหน้านี้จงซานที่ปล่อยหมอกหงหลวนออกไป ทำไมเขาถึงต้องกล่าวต่อเจี้ยนหง อาวุโสเจียนหง ขอให้ข้าได้ช่วยท่าน บางทีแม้ว่าเขาไม่ลงมือ ทว่านางก็ยังสามารถจัดการได้ ดังนั้นจึงซานจงเป็นคนออกปากออกไปเองว่าต้องการช่วยด้วยมีความหมายแฝงอยู่.
เนื่องจากจงซานได้พบเข้ากับเรื่องบางอย่าง ดวงตาของเจี้ยนหงในเวลานี้เต็มไปด้วยความงงงวยไร้ความรู้สึก ไม่สนใจความเป็นความตาย นางที่อยู่ในสภาวะเช่นนี้ คงเป็นเพราะเสี่ยวหวังตาย นางที่เป็นภรรยาของเสี่ยวหวัง ตอนนี้จึงไม่สนใจที่จะสนทนากับใคร รู้เพียงอย่างเดียวเพียงแก้แค้น คงไม่สามารถอธิบายได้ว่าหัวใจของนางนั้นเศร้าขนาดใหน หัวใจที่แตกสลาย จนไร้ซึ่งอารมณ์หลงเหลืออยู่.
เจียนหงคงจะสามารถจัดการหยวนซินในเร็ว ๆ นี้ หลังจากนั้น?เกี่ยวกับจงซาน เจียนหงคงไม่มีทางปล่อยไปแน่นอน บางทีนางอาจจะไล่ล่าสังหารทุกคนไม่สนใจใคร ดังนั้นจงซานจึงต้องปลูกอะไรบางอย่างลงในใจของนาง เพื่อให้นางไม่สังหารพวกเขา.
เป็นความจริงที่จงซานได้ทำลายโลกพลังจิตสำนึก.
เจียนหงที่หันหน้าไปมองจงซานเล็กน้อย ทว่าก็ไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกเหมือนเช่นเดิม จากนั้นก็มองไปยังรอบ ๆ .
เกี่ยวกับจงซาน นางไม่สนใจแล้ว นางที่มองข้ามจงซานไปทันที.
โลกพลังจิตสำนึกได้พังทลายลงแล้ว หยวนซินที่ถูกกระบี่ของเจี้ยนหงทำร้าย เต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย.
"จื่อจุ้น รีบหนีเร็วเข้า!"มีเพียงคำพูดไม่กี่คำที่ดังขึ้นจากปากของหยวนซิน.
"ซี่ ๆ ๆ "
เจียนหงที่ไล่ล่าทุกคนที่ขวางนาง กระบี่ของนางที่สาดกระจายปราณกระบี่ไปทุกทิศทาง.
"พรึด ๆ ๆ "
หยวนซินที่พ่นโลหิต ร่างกายลอยละล่อง
กระบี่ของเจี้ยนหงที่ฟาดฟันออกไป เหล่ากอลิลล่าระดับหลอมร่าง ที่ถือไม้เท้าถูกสังหารไปตัวแล้วตัวเล่า โลหิตที่ไหลอาบพื้นที่รอบ ๆ .
กอลิลล่าร้อยตัว ถูกกระบี่กระซวก อกของพวกมันไปทั้งหมด.
หยวนเฟิงพาฉีเทียนโห่วหนี พุ่งตรงไปยังขอบฟ้าไกล ส่วนหยวนซินที่ปล่อยไม้เท้าลายมังกรทองม่วงขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนที่มันจะลอยไปหาฉีเทียนโห่ว หยวนซินที่นำไม้เท้าของตัวเองออกมา พร้อมกับนำเหล่าวานรจำนวนมากพุ่งเข้าหาเจี้ยนหง เพื่อขวางทางของนางเอาไว้.
อาต้าและอาเอ้อนำจงซานและกงจูเฉียนโหยวหนีออกไปจากหุบเขาอีกทิศทางหนึ่งอย่างรวดเร็ว.
ในเวลานี้ จากการคำนวณของจงซาน กระบี่ของเจี้ยนหง มีปราณกระบี่นับล้าน ซึ่งทรงพลังมากกว่าเมื่ออยู่ในโลกพลังจิตสำนึกก่อนหน้านี้ซะอีก มีการสามารถนำพลังฟ้าดินมาใช้เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเองด้วย.
แข็งแกร่งนัก ปราณกระบี่นับล้าน มากมายที่พุ่งไปรอบ ๆ ทุกทิศทุกทางอย่างบ้าคลั่ง ทว่าก็นับว่าแปลกมาก ทิศทางของมันหลบเลี่ยงกลุ่มของจงซานโดยตั้งใจ.
จงซานที่หนีออกไปจากหุบเขาอย่างรวดเร็ว.
พวกเขาที่บินอยู่ด้านนอกหุบเขา.
"โฮกกก ๆ "
"อ๊ากกกก ๆ ๆ "
......
เสียงของกอลิลล่าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน อย่างไม่มีทางเลือก.
เจี้ยนหงนั้นแข็งแกร่งจริง ๆ เพลงกระบี่ของนางนั้น สามารถที่จะสังหารเหล่าวานรไม่มีทางหนี ปราณกระบี่ของนางที่รุนแรงรวดเร็วเป็นอย่างมาก.
อีกทั้งยังสามารถใช้พลังงานของฟ้าดิน ทำให้ปราณกระบี่ของนางนั้นปกคลุมไปทั่วทั้งหุบเขา ปราณปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วน.
ล่าสังหาร นี่คือการล่าสังหาร กระบี่ของเจี้ยนหงนั้น! อยู่ในระดับจักรพรรดิแท้ขั้นปลาย ทว่าพลังทำลายของมันนั้นเทียบเท่ากับระดับราชันย์แท้!
"อ๊ากก ๆ ๆ "
"อ๊ากก ๆ ๆ "
เสียงเจ็บปวดทรมานโหยหวนที่ดังออกมาเป็นระยะ ทว่าดูเหมือนว่ามันจะค่อย ๆ น้อยลงและน้อยลง.
ตอนนี้เจี้ยนหงได้สังหารเหล่าวานรจักรพรรดิแท้.
แม้แต่ด้านนอกภูเขา ยังสามารถมองเห็นปราณกระบี่ไร้ที่สิ้นสุด ลำแสงของกระบี่ ประกายแสงกระบี่ที่ส่องสว่างจ้าไปทั่วท้องฟ้า.
"ตูมมมมมมมมม!"
บนร่างของหยวนซินเวลานี้เต็มไปด้วยบาดแผล ต้องการที่จะหลบหนี.
"ตูมมมมม"
ปราณกระบี่นับล้านที่ถูกปล่อยออกมา ก่อนที่จะรวมตัวกันเป็นหนึ่ง พุ่งทะยานไปยังหยวนซิน.
"ซี่ ๆ ๆ ๆ "
ร่างของหยวนซินที่ต้องการหลบหนี ขาดเป็นสองท่อน.
แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก หยวนซินที่มีระดับจักรพรรดิแท้ขั้นปลายเช่นกัน ทว่าต่อหน้าเจี้ยนหง นางกับแข็งแกร่งกว่ามาก! ด้วยเพลงกระบี่ที่ทรงพลัง ถึงแม้ว่าหยวนซินจะมีผู้ช่วยมากมาย เป็นเหล่าวานรอีกเป็นจำนวนมาก ทว่าสุดท้ายก็ถูกสังหารด้วยคมกระบี่ของเจี้ยนหง.
กระบี่ไร้จิตใจ!
เมื่อหยวนซินตาย เหล่าวารตนอื่น ๆ ในหุบเขา กอลิลล่าทั้งหมด เพียงแค่หนึ่งก้านธูป ไม่ อาจะไม่ถึงด้วยซ้ำ พวกมันทั้งหมดถูกสังหารไปจนสิ้น!
เจี้ยนหงน่าเกรงขามอย่างแท้จริง!
เจี้ยนหงที่บินออกมาจากหุบเขา มองไปรอบ ๆ ไล่ตามเหล่าวานรที่พาฉีเทียนโห่วจากไป พุ่งเป็นลำแสงกระบี่ ฉีกอากาศไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว!
"ระดับจักรพรรดิแท้ขั้นปลายรึ?"จงซานที่สูดหายใจอันเย็นเยือบเข้ามา.
แข็งแกร่งยิ่งนัก เจี้ยนหงทรงพลังเป็นอย่างมาก หากว่าปรากฏตัวขึ้นที่สนามรบ ไม่ต้องบอกเลย! จะไล่ล่าสังหารศัตรูได้มากมายขนาดใหน!
พลังฝึกตน วิชา ความแข็งแกร่ง! ทั้งสามเหนือล้ำเกินกว่าใครจะเทียบได้!
จงซาน เฉียนโหยว อาต้าและอาเอ้อที่บินจากไปจากหุบเขาหมื่นวานร ซึ่งในเวลานี้ภายในหุบเขาเต็มไปด้วยความวุ่นวายโกลาหล หากว่าหุบเขาแห่งนี้ไม่มีค่ายกลที่ทรงพลังล่ะก็ ในเวลานี้คงราบเป็นหน้ากลองไปแล้ว!
"ฉีเทียนโห่วนำภัยพิบัติมาให้กับตัวเองแล้ว! "อาต้าที่ทอดถอนใจ.
"สังหารสามีของนาง นางคงจะไล่ล่าจนกว่าจะตายไปข้างหนึ่ง!"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
เฉียนโหยวและกู่หลินได้ตัดขาดความสัมพันธ์กันแล้ว ไม่เช่นนั้นคงจะแสดงความเห็นใจออกมาแล้ว.
