Chapter 342 โลกพลังจิตสำนึก.
จงซานที่ปล่อยหมอกหงหลวนออกมาส่งมันเข้าไปในสุราเพื่อทำลายพิษ พร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย จ้องมองไปยังฉีเทียนโห่ว.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง ฉีเทียนโห่วที่เต็มไปด้วยไปด้วยความอหังการ เป็นไปไม่ได้ที่แผนเขาจะไม่สำเร็จ ทว่า ดูเหมือนว่ากงจูเฉียนโหยวกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ถึงรู้ไปแล้วอย่างไร? คนที่ลึกล้ำไม่ได้มีแค่เจ้า.
ฉีเทียนโห่วที่ดื่มสุราลงก่อน นางที่ไม่คิดว่าฉีเทียนโห่วจะใส่ยาลงไป ดังนั้นจึงดื่มตาม อาต้า อาเอ้อ ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ หยวนเฟิง หยวนซิน ที่ดื่มสุราดังกล่าวโดยที่ไม่ได้หวั่นเกรงใด ๆ .
"ตงฟางโห่วไม่ดื่มอย่างงั้นรึ?"ฉีเทียนโห่วที่จ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล ก่อนที่จะดื่มสุราลงไป!
ทุกคนดื่มไปหมดแล้ว ฉีเทียนโห่วที่เผยยิ้มด้วยความพึงพอใจ.
"เอาล่ะ กู่หลิน เจ้ามีคำพูดใด เจ้าจงกล่าวมา!"จงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"ดี ในเมื่อเจ้าเป็นคนเอ่ยปากเอง ข้าจะพูด! ข้าต้องการเจ้า...มาเป็นผู้หญิงของข้า!"ก่อนหน้านี้เขาที่ดูสุภาพ ทว่าตอนนี้เต็มไปด้วยความโอหัง.
"ฟรึบ!"
กงจูเฉียนโหยวที่ลุกขึ้นยืนในทันที "กู่หลิน ข้าได้บอกเจ้าเรียบร้อยและชัดเจนแล้ว เจ้ากับข้าเป็นไปไม่ได้ ขอบคุณที่เจ้าดูแลข้าเมื่อยังเด็ก ระหว่างพวกเรานั้นเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้น เจ้าอย่าได้พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก!"
เห็นกงจูเฉียนโหยวที่ลุกขึ้น กู่หลินที่ชำเลืองมองออกไป "เฉียนโหยว เจ้าเป็นภรรยาข้า เป็นผู้หญิงของข้ามันไม่ดีอย่างงั้นรึ? ความรู้สึกพี่น้องรึ? ฮ่าฮ่า น่าขันนัก ต้องการเป็นแค่พี่น้องกับข้าอย่างงั้นรึ? เป็นเพราะเขารึอย่างไร?"
"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับจงซาน ข้าเป็นคนตัดสินใจเอง ไม่ได้เกี่ยวกับเขา!"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาในทันที.
"เช่นนั้นข้าจะสังหารเขา เป็นอย่างไร?"กู่หลินที่นำไม้เท้ามังกรทองออกมาในทันที.
"เจ้ากล้าเหรอ!"ดวงตาของกงจูเฉียนโหยวที่ชำเลืองมองออกไปในทันที นางที่ก้าวมาอยู่ด้านหน้าร่างของจงซาน.
ภายในห้องโถงที่เปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมาในทันที หยวนเฟิง หยวนซินที่ลุกขึ้นยืนทันที อาต้าและอาเอ้อก็เช่นกัน.
อย่างไรก็ตามกงจูเฉียนโหยวที่มาขวางด้านหน้าจงซาน ทันใดนั้นร่างของนางที่สั่นสะท้าน ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นแดงซ่าน.
อาต้าและอาเอ้อเองก็เช่นกัน เป็นผลของหมอกหงหลวนที่ออกผลในทันทีเช่นกัน.
เพื่อทำลายพิษยาแรก จงซานจึงได้ส่งหมอกหงหลวนเข้าไปในแก้วสุราก่อนหน้านั่นเอง.
คนทั้งสามที่พยายามที่จะถอนพิษอย่างรวดเร็ว ทว่าหยวนเฟิงและหยวนซินที่พุ่งเข้าหาอาต้าและอาเอ้อแล้ว ฝ่ามือของพวกเขาที่ซัดออกไปก่อน.
"ตูมมมมม"
ฝ่ามือทั้งสี่ที่ประสานกัน แม้ว่าจะมีพลังไม่มาก ทว่าก็สามารถป้องกันไม่ให้อาต้าและอาเอ้อถอนพิษได้.
อาต้าและอาเอ้อที่ถอยออกมาอย่างรวดเร็ว หยวนเฟิงไล่ตามพวกเขาไป เพื่อป้องกันไม่ให้ทั้งคู่ถอนพิษได้.
ส่วนหยวนซินที่เคลื่อนที่มาด้านหน้าจงซานพร้อมกับยกไม้เท้าชี้ไปยังกงจูเฉียนโหยวอย่างรวดเร็ว เพื่อผนึกความแข็งแกร่งของกงจูเฉียนโหยวเพื่อไม่ให้ถอนพิษ.
"เจ้าวางยาพวกเราในสุราอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่ไม่อยากเชื่อจ้องมองไปยังกู่หลิน.
ไม่ต่างจากที่นางคิด คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้าวางยาพวกนางจริง ๆ?ผิดหวัง สายตาของกงจูเฉียนโหยวที่ผิดหวังเป็นอย่างมาก.
"วางยาอย่างงั้นรึ?ฮ่าอ่าอ่า เป็นเจ้าที่บังคับข้าเอง หากว่าเจ้ายอมมาอยู่ข้างกายข้า แล้วข้าจะทำอย่างงั้นรึ? เฉียนโหยว เจ้าเป็นของข้า ไม่มีใครสามารถขโมยเจ้าไปได้ เจ้าได้ยึดครองหัวใจของข้าแล้ว ข้ารู้เป็นไปไม่ได้ที่จะยึดครองหัวใจเจ้า แต่ข้าสามารถได้ร่างกายของเจ้าได้!"กู่หลินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เจ้า เจ้าช่างชั่วช้านัก!"กงจูเฉียนโหยวที่ถอยหลังออกมาอยู่ข้าง ๆ จงซาน.
ตอนนี้นางที่เป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือ ดังนั้นกู่หลินและหยวนซินไม่ได้สนใจท่าทางของกงจูเฉียนโหยว.
"ชั่วช้าอย่างงั้นรึ?ข้าไม่ต้องการเป็นเช่นนั้น ข้าต้องการเป็นเช่นจงซาน ข้าเป็นเช่นเขาไม่ได้รึ? วันนี้ข้าจะให้เจ้าเลือกสองข้อ คือเป็นผู้หญิงของข้า ข้าจะปล่อยจงซานไป หรือว่าสังหารจงซาน ส่วนเจ้าก็ยังคงเป็นผู้หญิงของข้าเช่นเดิม!"ดวงตาของกู่หลินที่กลายเป็นสีแดง.
"แฮก แฮก แฮก แฮก"
หมอกหงหลวนที่ดูเหมือนว่าจะออกฤทธิ์แล้ว ใบหน้าของเฉียนโหยวทีแดงขึ้นและก็แดงขึ้นเรื่อย ๆ .
สังหารจงซานอย่างงั้นรึ? คราวแรกนั้นนางไม่เชื่อ ทว่าตอนนี้นางได้เปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง เกลียดกู่หลินเป็นอย่างมาก เกลียดที่นางยังคงทำดีกับเขา.
นางที่หันหน้าไปมองจงซาน แววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด! ยากที่จะเลือก นางไม่สามารถเลือกได้.
ไม้เท้าของหยวนซินที่ชี้ไปยังจงซาน ตราบเท่าที่กู่หลินออกคำสั่ง จงซานจะถูกบดขยี้ไปในทันที.
ตายรึ? นางกำลังจะเห็นจงซานตาย? ตอนนี้นางที่รู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นและก็มากขึ้น กงจูเฉียนโหยวที่ไม่สามารถต้านอะไรได้เลย.
ทว่าในเวลาเดียวกัน กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองจงซาน เขาที่ยังคงเผยยิ้มให้กับนาง พร้อมกับยื่นมือออกไปกุมมือของกงจูเฉียนโหยวเอาไว้.
"สามหาว!"
ฉีเทียนโห่วที่โกรธเกรี้ยวสั่งหยวนซิน ไม้เท้าของเขาที่พุ่งตรงไปยังร่างของจงซานระเบิดเสียงดังสนั่น.
ดวงตาของจงซานที่เย็นชา ส่ายหน้าไปมา.
"ตูมมมมมม!"
ประกายแสงสีทองที่ล้อมรอบร่างของจงซาน มนุษย์วานรที่ปลิวลอยออกไปทันที จงซานที่นำจีวรออกมานั้นเอง เป็นจีวรที่ป้องกันการโจมตีดังกล่าวเอาไว้.
ของวิเศษระดับเก้า จีวรไหมม่วง.
ทว่าในเวลาเดียวกันกงจูเฉียนโหยว ดวงตาของนางที่ค่อย ๆ ส่องประกายสดใส หมอกหงหลวนเวลานี้ ถูกจงซานดึงกลับมาหมดเรียบร้อยแล้ว.
ในเวลานี้ กู่หลินพบว่าผิดปรกติ เพราะว่าตั้งแต่ต้นจนจบ จงซานนั้นไม่ได้ถูกพิษเลยอย่างงั้นรึ?
"กู่หลิน นับจากวันนี้ ความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีจบสิ้นเพียงแค่นี้!"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
จากนั้น นางก็พาจงซานออกจากห้องโถง!
"สารเลว ค่ายกลร้อยวานร!"ฉีเทียนโห่วที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
ขณะที่ออกมาจากห้องโถง อาต้าอาเอ้อแทบจะทนไม่ไหวแล้ว ดวงตาที่แดงซาน หายใจแฮก ๆ การรับมือกับหยวนเฟิง นับว่าหนักมือเป็นอย่างมาก.
"อาต้า อาเอ้อ มานี่!"จงซานที่เอ่ยออกมา.
อาต้าและอาเอ้อที่พุ่งเข้ามาด้านหน้า ปกป้องจงซานและกงจูเฉียนโหยว.
จงซานที่วางมือไปที่หลังของคนทั้งสอง พริบตาเดียวเท่านั้น ดวงตาของทั้งคู่ที่เปลี่ยนเป็นกระจ่างใส.
ทั้งคู่ที่ฟื้นตัวกลับมา เหงื่อที่ยังคงไหลเต็มหน้าผาก.
หนีเหรอ!
อย่างไรก็ตาม ไม่มีเวลาแล้ว เพราะว่าหลังจากที่กู่หลินตะโกนออกมา ที่ด้านนอกห้องโถง เหล่าวานรนับร้อยก็เข้ามาล้อมกรอบพวกเขาแล้ว เหล่าวานรยักษ์ ที่มีความสูง 40 เมตร ที่ยืนอยู่ในตำแหน่งที่แตกต่างกัน ก่อนที่จะยกไม้เท้าขนาดใหญ่ขึ้น หยวนเฟิงที่ถอยห่างออกมา พร้อมกับเข้าร่วมกลุ่มของวานรเหล่านั้น.
กงจูเฉียนโหยว จงซาน อาต้าและอาเอ้อที่ยืนอยู่ด้านใน!
"ฉีเทียนโห่ว! เจ้ากล้าไปแล้ว กล้าล่วงเกินข้าอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่ชำเลืองมองออกไป.
เสียงตะโกนของกงจูเฉียนโหยวที่ตะโกนชื่อ"ฉีเทียนโห่ว" นี่เป็นการตัดสัมพันธ์ที่เคยมีมากับฉีเทียนโห่วโดยสมบูรณ์! เป็นการร้องบอกกล่าวเกี่ยวกับสถานะของกงจูของนางให้เขารู้!
กู่หลินที่ก้าวออกมาด้านนอกห้องโถง ส่ายหน้าไปมา "เฉียนโหยว เจ้าไม่มีทางหนีไปได้ ข้าไม่ให้เจ้าหนีไป! วันนี้ จงซานมันจะต้องตาย!"
"ต้องการให้ข้าตายอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังกู่หลินด้วยความเย็นชา.
"ข้ารู้ว่าเจ้ามีจีวรสมบัติวิเศษระดับเก้า ทว่าจีวรนั่นไม่ได้ไร้เทียมทาน!"ฉีเทียนโห่วที่แค่นเสียงเย็นชา ก่อนที่จะยกไม้เท้าลายมังกรทองม่วงขึ้นพร้อมกับกระทืบลงไปบนพื้น.
"ตูมมมมมมม"ทั่วทั้งภูเขาที่สั่นสะเทือน.
จงซานที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังไม้เท้าลายมังกรทองม่วง บางทีนี่อาจจะเป็นของวิเศษระดับเก้า.
"วันนี้ข้าจะดูสิว่าจีวรของจินฉานร้ายกาจ หรือว่าไม้เท้าของข้าร้ายกาจกว่า!"ฉีเทียนโห่วที่ยกไม้เท้ากวัดแกว่งไปมา.
ทว่าขณะที่ฉีเทียนโห่วกำลังจะลงมือนั้น ทันใดนั้น ฉีเทียนโห่วก็ต้องชะงักงัน.
ฉีเทียนโห่ว ที่ชำเลืองมองออกไป ที่ด้านในวานรร้อยตน มีเฉียนโหยว จงซาน อาต้าและอาเอ้อ ตอนนี้กลับปรากฏคนผู้หนึ่ง หญิงสาวในชุดสีแดงชาด!
หญิงสาวในชุดสีแดงชาดที่ปรากฏขึ้นในทันที ทุกคนไม่สามารถรับรู้การมาของนางได้ จวบจนเห็นร่างของนางที่นี่แล้ว.
"เจ้าเป็นใคร?"ฉีเทียนโห่วที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ภรรยาของเสี่ยวหวัง เจี้ยนหง!"หญิงสาวชุดสีแดงที่เอ่ยออกมาทันที.
"ตำหนักเทพกระบี่?เจี้ยนหง?"ฉีเทียนโห่วที่เบิกตากว้าง.
"ค่ายกลร้อยวานรเปิดใช้งาน!"ฉีเทียนโห่วที่คำรามออกไปอีกครั้ง.
"วูซซซซซ"
เสียงหวีดหวิวที่ดังขึ้น จงซานที่รู้สึกพื้นที่รอบ ๆ เกิดการเปลี่ยนแปลง ทุกอย่างที่หายไปหมด กลายเป็นสีขาว พวกเขาทั้งสี่คนและเจี้ยนหงที่ถูกขังเอาไว้ด้านในไม่ให้ออกไป.
"ค่ายกลร้อยวาร ด้วยความแข็งแกร่งของกอลิล่าระดับหลอมร่างร้อยตน เป็นการปล่อยสัมผัสเทวะออกมาสร้างโลกพลังจิตสำนึกกลายเป็นโครงสร้างที่แข็งแกร่งทรงพลังเป็นอย่างมาก เหมือนกับก่อนหน้านี้ที่ต้าเสวียนอ๋องและน่าหลานเพียวเสวี๋ยได้แสดงฝีมือต่อสู้กันด้วยเขตแดนโลกพลังจิตสำนึก!"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวอธิบายจงซานในทันที.
"ค่ายกลร้อยวานร? นี่คือค่ายกลที่ใช้สังหารสามีของข้ารึ?"เจี้ยงหงที่เงยหน้าขึ้นมอง พลางสูดหายใจลึก.
"ฟิ้ว!!!"
ทันใดนั้นก็ปรากฏร่างร่างหนึ่งขึ้นมาทันที หยวนซินที่กุมไม้เท้ามังกรทองม่วงของฉีเทียนโห่ว พุ่งตรงไปยังร่างของเจี้ยนหงด้วยความเร็วสูง
เจี้ยนหงที่สะบัดมือ กระบี่ทมิฬของนางที่เคลื่อนที่เข้าปะทะไม้เท้าลายมังกรทองม่วง.
"ตูมมมมมมมมมม!"
พื้นที่สีขาว ตอนนี้ปรากฏเป็นริ้วแสงจากพลังของไม้เท้าปรากฏขึ้นมากมาย พลังกดดันวิญญาณมหาศาลที่ปะทุขึ้นมา พุ่งตรงไปยังร่างของเจี้ยนหง ทว่าเจี้ยนหงนั้นเพียงแค่สะบัดกระบี่ออกไปเบา ๆ จิตกระบี่ที่โคจรรอบร่างกายรับไม้เท้าที่โจมตีเข้ามา คมกระบี่ทะลวงไปยังไม้เท้าลายมังกรทองม่วง.
"ครืนนนน!"
กระบี่ที่ปะทะไม้เท้า เกิดเสียงดังก้อง ร่างของหยวนซินที่ลอยออกไปร้อยเมตร ส่วนเจี้ยนหงที่ลอยออกมาเพียงแค่ก้าวเดียว.
เจี้ยนหงที่ขวางการโจมตีเอาไว้ ส่วนของทั้งสี่คน?ริ้วแสงของไม้เท้าที่หลีกเลี่ยงอาต้า อาเอ้อและกงจูเฉียนโหยวเป็นพิเศษ ทว่าพุ่งตรงใส่ร่างของจงซาน.
ริ้วแสงของไม้เท้าที่ถูกส่งออกไปทุกทิศทุกทาง ราวกับว่ามันมีร่างที่ไร้รูปในเขตแดนนี้ พุ่งผ่านร่างกายของจงซานหายไป.
"...."
เกิดเสียงแปลก ๆ ริ้วแสงของไม้เท้าที่หายไปในทันที ไม่มีเหลือ ไม่เกิดสิ่งใดขึ้น! อาต้า อาเอ้อและกงจูเฉียนโหยวจ้องมองไปยังจงซาน ใครเป็นคนช่วยจงซานก่อนหน้านี้ ประกายริ้วแสงของไม้เท้าเป็นเพียงภาพลวงตาอย่างงั้นรึ!
ไม่มีอะไรอย่างงั้นรึ?
ไม่มี ถูกกินไป ถูกรากเทวะแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกลืนหายไป ในเวลานี้จงซานที่รู้สึกแปลกประหลาดสัมผัสได้ถึงโลกพลังจิตสำนึกแห่งนี้ แปดหางสวรรค์สามารถที่ดูเหมือนมีตัวตนโดยสมบูรณ์! สามารถออกมาจากร่างของเขาได้อย่างงั้นรึ?
หรือว่าเพราะนี่คือโลกพลังจิตสำนึกอย่างงั้นรึ?
