Chapter 337 การรบจำลองในตำหนักซ่างเฉิง

มังกรวาสนาขนาดใหญ่ที่พุ่งตรงลงมา แรงกดดันมหาศาล ทำให้ภายในใจของทุกคนถึงกับบีบรัดแน่น มังกรวาสนาสีทองที่พยายามจนถึงวินาที่สุดท้าย มันได้ต่อต้าน หากต้าเสวียนอ๋องอยู่ที่นี่ เพียงแค่ตวัดมือฝ่ามือเดียว ก็สามารถกำจัดมันไปได้.

อย่างไรก็ตามจงซานนั้นไม่สามารถ หรือว่าไม่มีเวลาให้กับต่อต้าน มังกรทองที่พุ่งตรงมาด้านหน้าเขา พร้อมกับพุ่งตรงเข้าไปในร่างของจงซานในพริบตาเดียว.

แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่ว่าจงซานไม่มีเวลาป้องกัน ทว่าจงซานไม่ต้องการป้องกัน เพราะว่าเขารู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น จงซานรับรู้ถึงผลของมันจะเป็นเช่นนี้ มังกรวาสนาที่พุ่งตรงมา กระแทกเข้ามาในร่างของจงซานในทันที.

จงซานต้องการดึงมันเอาไว้อย่างงั้นรึ? รากเทวะ แปดหากสวรรค์แห่งจุดจบ!

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่อ้าปากกว้าง พร้อมกับกลืนมังกรทองวาสนาเข้าไปในทันทีเช่นกัน.

แปดหางสวรรค์นั้นไม่เลือกอาหารของมันแน่นอน ตราบเท่าที่เป็นพลังงานบริสุทธิ์ ไม่ว่าอะไรก็สามารถกินมันเข้าไปได้ทั้งหมด!

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบนั้นยกระดับอย่างรวดเร็ว ยิ่งมันโตเท่าไหร่ก็ยิ่งต้องการดูดซับพลังที่มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม รากเทวะของเขาในเวลานี้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว มันเติบโตเป็นร้อยเท่าเป็นพันเท่า และมีขนาดใหญ่เป็นร้อยเท่าพันเท่าจากเดิมด้วยเช่นกัน.

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ดูดซับมังกรวาสนา พร้อมกับนำพลังบางส่วนส่งมาให้จงซานเพื่อกลั่นร่างกายของเขา.

การกินวิญญาณเทวะของผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องธรรมดาเกินไปสำหรับมันแล้ว.

กลืน กลืน! กิน!

มังกรทองวาสนาในเวลานี้ถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกลืนไปเรียบร้อยแล้ว.

ร่างกายของจงซานในเวลานี้มีแสงสีทองปกคลุมไปทั่วร่าง.

ไร้ซึ่งลังเล จงซานที่นั่งสมาธิลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเริ่มโคจรพลังใช้วิชาเพลิงสวรรค์พันธนาการอสนี!

เหล่าแม่ทัพหลายคนที่ชำเลืองมองจงซาน คิดว่าจงซานนั้นกำลังพบเข้ากับอันตรายอยู่ ทว่าทุกคนต่างก็พอรับรู้ว่าจงซานนั้นได้รับผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่อยู่.

วาสนาที่กำลังกัดเซาะร่างกาย พร้อมกับช่วยผู้ที่ได้รับทะลวงผ่านกรรมวาสนา!

ทหารทั้งหมดที่ทำการเผาไหม้พระราชวัง ในเวลาไม่นานพระราชวงศ์ก็กลายเป็นซากปรักหักพังเรียบร้อยแล้ว.

จากนั้น เหล่าขุนพลทุกคนตอนนี้กำลังรอ รอคอยจงซาน.

สามวันหลังจากนั้น แววตาของกงจูเฉียนโหยวค่อนข้างเป็นกังวล จงซานที่ยังคงนั่งสมาธิอยู่ สายฟ้ามากมายที่ไหลอาบไปทั่วร่าง ท้ายที่สุดจงซานก็ลืมตาขึ้นมา.

ต่างจากเมื่อก่อน แววตาของจงซานที่ดูชัดแจ้งกว่าเมื่อก่อน.

เหล่าผู้ฝึกตนระดับสูงต่างก็มองออกว่า จงซานได้เลื่อนระดับ เป็นแกนทองระดับเก้าแล้วรึ?

แกนทองขั้นที่เก้า?

เหล่าแม่ทัพหลายคนที่แสดงท่าทางประหลาดใจ ก่อนหน้านี้พวกเขาที่สามารถมองเห็นได้ว่าจงซานมีพลังฝึกตนแกนทองขั้นที่แปด คิดว่าจงซานอาจจะใช้วิชาอะไรบางอย่างเพื่อซ่อนพลังฝึกตนได้ หลาย ๆ คนไม่สามารถมองเห็นพลังฝึกตนได้อย่างชัดแจ้ง ทว่าตอนนี้พวกเขาสามารถบอกได้ว่าเขามีเพียงระดับแกนทองจริง ๆ รึ?

อย่างไรก็ตาม จงซานนั้นได้รับการแต่งตั้งจากต้าเสวียนอ๋อง ไม่มีใครกล้าขัดขวางอย่างแน่นอน!

จงซานที่ลุกขึ้น กงจูเฉียนโหยวที่แสดงท่าทางเบาใจ จากนั้นเขาก็จ้องมองไปยังกองทัพขนาดใหญ่.

"ทำลายซากปรักหักพังของพระราชวัง พร้อมกับตั้งค่ายที่นี่!"จงซานที่ออกคำสั่ง.

"รับทราบ!"เหล่าขุนพลที่ตอบรับคำสั่ง.

"ส่งคนออกไปสำรวจทั่วเมืองเทียนกง แม่ทัพทุกคน นำทัพนำคนออกไป กำจัดคนที่ไม่ยอมรับราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว พร้อมกับเปลี่ยนสัญลักษณ์ของต้ายวีให้เป็นต้าโหลวทั้งหมด."จงซานสั่งการ.

"รับทราบ!"เหล่าขุนพลที่รับคำสั่ง.

....

หลังจากนั้นสามเดือนครึ่ง เกาะหมาป่าสวรรค์.

บนเฆมสีขาว ได้นำคนร้อยห้าสิบคน บินตรงไปยังราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง.

บนเมฆสีขาวนั้น จงเจิ้งที่นำทาง อี้เหยี่ยน เถี่ยเสวี๋ยที่จ้องมองไปยังพื้นที่รอบ ๆ  สภาพภูมิประเทศของพื้นที่เกาะหมาป่าสวรรค์นั้นแตกต่างจากทวีปศักดิ์เป็นอย่างมาก เถี่ยเสวี่ยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อี้เหยี่ยน ซึ่งห่างออกมามีชายอีกคน! ลู่เจี้ยนปิง!

ลู่เจี้ยนปิง! เขาที่เป็นศิษย์ของอู่หวานลี้ที่เป็นขุนนางผังเมืองของต้าโหลวนั้นเอง อู๋หวานลี่ที่ถูกราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจับตัวเอาไว้ ซึ่งในท้ายที่สุดจงซานได้เข้าไปช่วยเหลือ และนำศิษย์ของเขากลับมา.

ที่ด้านหลังเมฆสีขาวนั้นเป็นสมาชิกครอบครัวและเหล่าผู้ใต้บังคับครอบครัวที่เชื่อใจได้.

"เซียนเซิงอี้เหยี่ยน เซียนเซิงลู่ แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ย พวกเรากำลังจะถึงแล้ว!"จงเจิ้งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้า.

"ตูมม!"

กลุ่มของบอลเพลิงที่ถูกยิงออกไประเบิดกระจายเหมือนกับดอกไม้ไฟในทันที.

"ตูมมม  ตูมมม ตูมมม ตูมมม "

บอลเพลิงมากมายถูกยิงขึ้นบนฟ้าเรื่อย ๆ  ทั้งยังมีบอลเหมันต์อีกด้วย ระเบิดอยู่บนท้องฟ้า ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลากลางวันก็ยังดูงดงามอลังการเป็นอย่างมาก.

ในเวลาเดียวกันนี้บอลเพลิง บอลเหมันต์ที่ระเบิด ปกคลุมท้องฟ้าเป็นทิวแถวยาว เห็นเป็นตัวอักษร.

"ยินดีต้อนรับอี้เหยี่ยน!"

"ยินดีต้อนรับลู่เจี้ยนปิง!"

ระหว่างนี้ทุกคนที่เต็มไปด้วยความสงสัย ในป่าไม้ก็ปรากฏนักรบหมาป่ามากมาย ที่ยิงบอลเพลิงและบอลเหมันต์ เป็นกลุ่มของหมาป่ากลุ่มหนึ่งที่เป็นคนยิงขึ้นท้องฟ้า.

กลุ่มคนที่กำลังบินเข้ามา ด้วยแสงสว่างจ้าจึงมองไม่เห็น ทีมพิเศษที่ส่งออกมาต้อนรับเป็นธรรมดา ซึ่งตอนนี้กำลังผุดออกมาจากป่าทุกทิศทุกทาง.

เถี่ยเสวี๋ยยังคงบังคับเมฆบินลอยมาช้า ๆ .

ไม่นานหลังจากนั้น ก็สามารถมองเห็นพื้นที่โล่ง บนพื้นที่โล่งนั้น ได้ปรากฏทางรถไฟขนาดใหญ่ ซึ่งทำการขนโลหะจำนวนมหาศาล ไร้ซึ่งพลังวิญญาณ ทว่ากับสามารถมองเห็นวัตถุที่เคลื่อนไหวได้.

ทุกคนที่เห็นต่างก็มองหน้ากันและกัน เป็นได้อย่างชัดเจนว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์เป็นอย่างมาก.

พวกเขาที่บินผ่านพื้นที่โล่งอย่างรวดเร็ว ซึ่งเวลานี้ได้มองเห็นทีมนักรบหมาป่าที่ออกมายิงดอกไม้เพลิงต้อนรับพวกเขาแล้ว ก่อนที่จะค่อย ๆ ร่อนลงไปยังเมืองเสวียน ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง.

ร่างแยกเงาจงซาน นำเหล่าข้าราชบริพารหลานร้อยคน มายืนต้อนรับที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิง.

ทุกคนที่บินลงที่ด้านหน้าตำหนัก ซึ่งมีดอกไม้ไฟมากมายที่ถูกยิงขึ้นฟ้า ส่วนเถี่ยเสวี๋ยนั้นถึงกับต้องสีตาไปมาหลายครั้ง ไม่อยากเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงกับสิ่งที่เขาเห็นด้านหน้า!

จงซาน? เป็นไปได้อย่างไร ว่านี่คือจงซาน? เขาไม่ได้อยู่ในทวีปศักดิ์สิทธิ์หรอกรึ? เถี่ยเสวี๋ยและคนอื่น ๆ  ต่างก็จ้องมองกันตาค้าง ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.

"อี้เหยี่ยน ลู่เจียนปิง ไม่ได้เจอกันนานทีเดียว!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ด้วยคำพูดของจงซาน ทำให้ทุกคนได้สติกลับคืนมา ทว่าก็ยังคงจ้องมองด้วยท่าทางประหลาดใจไม่แน่ใจพร้อม ๆ กันด้วย.

"ยินดีต้อนรับไท่จื่อกลับเมือง"เหล่าข้าราชบริพารที่เอ่ยออกมาเสียงดังในทันทีเช่นกัน.

หลังจากผ่านไปชั่วอึดใจ ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังจงเจิ้ง เพราะว่าทุกคนสามารถรู้สึกได้ว่า พวกเขาได้กล่าวต้อนรับจงเจิ้ง.

"ไท่จื่อ? ไท่จื่อจงเจิ้ง? ที่นี่คืออาณาจักรหนึ่งอย่างงั้นรึ? เหล่าขุนนางร้อยคน? จงซาน คือ หวงตี้อย่างงั้นรึ?

เมฆขาวที่จอดลงบนพื้นแล้ว อี้เหยี่ยนที่คิดได้ในทันที ก่อนที่จะขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.

"คารวะเซียนเซิงจงซาน!"อี้เหยี่ยนกล่าว.

"คารวะเซียนเซิงจงซาน!"ลู่เจี้ยนปิงที่เอ่ยออกมาพร้อม ๆ กัน.

จงซานที่ก้าวเข้ามาทักทาย จับมือซ้ายของเซียนเซิงอี้เหยี่ยน พร้อมกับจับมือขวาของลู่เจี้ยนปิงเช่นเดียวกัน.

"เอาล่ะทุกท่าน เชิญเข้ามาในตำหนักซ่างเฉิง!"จงซานที่แสดงท่าทางดีใจ เหล่าขุนนางที่ตั้งแถวสองแถว แสดงความเคารพต่อเหนือหัวของพวกเขาเป็นอย่างมาก.

หยิงหลานที่สูดหายใจเบา ๆ  จ้องมองด้วยความอิจฉา.

ตำหนักซ่างเฉิง!

"นับจากวันนี้ ข้าจะแต่งตั้งลู่เจี้ยนปิงเป็นขุนนางผังเมืองให้กับราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง นำพาต้าเจิ้งสร้างสิ่งก่อสร้างในทุก ๆ อย่าง."จงซานที่นั่งบนบัลลังก์กล่าวออกมา.

"เฉินน้อมรับประสงค์!"ลู่เจี้ยนปิงรับคำสั่ง เห็นได้อย่างชัดเจนว่าลู่เจี้ยนปิงที่เข้าใจทุกอย่างได้ในทันที ก่อนหน้านี้เรียกเซียนเซิงจงซาน ซึ่งตอนนี้เองก็ยังอยู่ที่ทวีปศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าลู่เจี้ยนปิงจะยังไม่เข้าใจ ทว่าค่อยรอถามอีกครั้งก็ได้.

จงซานพยักหน้าพอใจ ขันทีที่อยู่ข้าง ๆ ที่ก้าวออกไปหาลู่เจี้ยนปิ้งเพื่อแต่งตั้งมอบตำแหน่ง.

"นับจากวันนี้ ขอแต่งตั้งอี้เหยี่ยนเป็นแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนกองกำลังที่สาม นำกองกำลัง คุ้มกันราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง!"จงซานที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.

อี้เหยี่ยนที่น้อมรับ ทว่าเถี่ยเสวี๋ยที่อยู่ด้านข้างนั้นไม่ยินยอมนัก.

"ทำไมถึงให้อุปราชเป็นเพียงแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนล่ะ? กองกำลังที่สามอย่างงั้นรึ? อุปราชที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดเป็นรองแค่คนเดียว ของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี กับอาณาจักรเช่นนี้ ราชวงศ์กษัตริย์เล็ก ๆ  เทียบไม่ได้กับส่วนหนึ่งของราชวงศ์ราชันย์ด้วยซ้ำ แต่เดิมข้านั้น...."เถี่ยเสวี๋ยร้องออกมาด้วยความโกรธ.

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าอี้เหยี่ยนนั้นจะต้องทำงานให้กับราชวงศ์กษัตริย์เล็ก ๆ จะไม่ให้เขาไม่พอใจได้อย่างไร ราชวงศ์กษัตริย์รึ? ราชวงศ์กษัตริย์นี้คืออะไร?

"เถี่ยเสวี๋ย?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา เขาที่ก้าวเข้ามาขัดขวางเถี่ยเสวี๋ย.

"แล้วเจ้าคืออะไร? ที่มาโอดครวญในห้องโถงนี้ มีสิทธิ์อะไรมาเห่าที่นี่?"หยิงหลานที่อดไม่ได้เอ่ยปากออกมาทันที.

"เจ้า!"เถี่ยเสวี๋ยที่โกรธเกรี้ยวชำเลืองมองไปยังหยิงหลาน.

ภายในห้องโถง หยิงหลานไม่เคยกลัวผู้ใด นางที่เกรงต่อกู่เหยี่ยเยี่ยของนางเท่านั้น ตอนนี้คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนที่มาตะโกนอยู่ในห้องโถง แน่นอนว่ามันได้เป็นการกระตุ้นโทสะของหยิงหลานไปด้วย.

"เจ้ากำลังจะบอกว่า ถึงแม้ว่าจะเป็นเจ้าก็ไม่เหมาะที่จะเป็นแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"แล้วมันอย่างไร?"เถี่ยเสวี๋ยที่ชำเลืองมองออกไป.

ในเวลานี้อี้เหยี่ยนไม่ได้กล่าวสิ่งใด ยังคงยืนอยู่อย่างใจเย็นเฝ้ามองเรื่องที่เกิดขึ้น.

"เพราะว่าเจ้าคิดว่าราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งของข้าไม่ดีเท่ากับราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีที่เป็นอดีตสินะ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.

"ฮ่าอ่า น่าขันนัก!"เถี่ยเสวี๋ยที่จ้องมองไปรอบ ๆ  ส่ายหน้าไปมาด้วยความดูแคลน.

จากที่เขาเห็นนั้น ภายในห้องโถงแห่งนี้ไม่มีคนก้าวไปถึงระดับก่อตั้งวิญญาณด้วยซ้ำ ที่สูงที่สุดคือจงซาน ที่มีระดับเก้าแกนทอง เป็นเพียงแค่ห้องบัลลังก์เล็ก ๆ  เพียงแค่เขาคนเดียวก็เหนือกว่าทุกคน แน่นอน แม้ว่าด้านนอกนั้นจะมีหลางเจียงที่ทำให้เขารู้สึกสนใจบ้าง ทว่า ยังจะสามารถบอกได้ว่าราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งเล็ก ๆ นี้จะมีความแข็งแกร่งเทียบเท่านั้นราชวงศ์ราชันย์ได้อย่างไร.

"หลินเซียว หยิงหลานก้าวออกมา!"จงซานเอ่ย.

"อยู่นี่แล้ว!"หลินเซียวและหยิงหลานที่ก้าวออกมาจากแถวในทันที.

"หลินเซียว คือแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนกองกำลังที่ 1 ของต้าเจิ้ง หยิงหลาน แม่ทัพพิทักษ์ดินแดนที่ 2 ของต้าเจิ้ง! ส่วนนี่คือแม่ทัพเถี่ยเสวี๋ย เดิมที่ในอดีตนั้นเป็นแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนกองกำลังที่ 1 ของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี สำหรับต้าเจิ้งของเรานั้นท่านเป็นได้แค่เพียงรองแม่ทัพเท่านั้น."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

ดวงตาของแม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยที่ชำเลืองมองออกไป ใบหน้าปฏิเสธที่จะยอมรับ.

"แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยไม่เชื่ออย่างงั้นรึ? นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ สองคนนี้ ท่านสามารถเลือกได้เลย หากว่าท่านสามารถนำทัพ แล้วชนะพวกเขาได้ ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งของเราจะมอบอำนาจทางการทหารให้กับท่านเป็นไง."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.

"ข้าไม่ต้องการอำนาจทางทหาร ข้าต้องการให้อุปราช ได้เป็นอุปราชของที่นี่."เถี่ยเสวี่ยที่กล่าวออกมาอย่างมั่นใจเช่นกัน.

เถี่ยเสวี๋ยรับรู้ดี ไม่ว่าอย่างไรอี้เหยี่ยนก็ต้องรับปาก ไม่มีทางละเมิดคำสัญญาแน่นอน เช่นนั้นหากว่าเขาต้องอยู่ที่นี่ด้วย เขาเองก็ต้องช่วยเหลืออี้เหยี่ยนให้ดีที่สุด ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถเป็นผู้นำได้ แต่อย่างน้อยก็ช่วยให้เขาอยู่ใต้คนเดียวอยู่เหนือคนทุกคนก็พอ.

"เฮ้เฮ้ ก็ได้!"จงซานที่พยักหน้าให้.

จงซานไม่ได้ใส่ใจในตัวเถี่ยเสวี๋ยเท่าใดนั้น ทว่าเขาสนใจในตัวอี้เหยี่ยนและลู่เจี้ยนปิงที่เป็นตัวตนที่สำคัญของราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งของเขา!

หยิงหลานที่แค่นเสียง เผยสีหน้าเหยียดหยัน ส่วนหลินเซียวนั้นเผยยิ้มเล็กน้อย ไม่โอหังและไม่สุภาพเช่นเดียวกัน.

ภายในห้องโงนั้น มีเวทีซึ่งเป็นโต๊ะหยกอยู่ นี่คือสนามรบจำลองในการทำศึก เป็นการฝึกฝนการนำทัพของราชวงศ์วาสนาเพื่อให้ขุนพลได้ฝึกฝนแผนการรบ.

บนสนามรบจำลองนี้ สามารถที่จะปรับเปลี่ยนภูมิประเทศด้วยพลังฝึกตนได้ และยังมีการคำนวณที่แม่นยำเป็นอย่างมาก ภายในนั้นมีหุ่นเชิดพลังงานที่ทำหน้าที่แทนกองทหาร สามารถที่จะสั่งการในการรบจริง และแม่ทัพจะเป็นผู้ควบคุมทหารเหล่านั้น ซึ่งมีการฉายภาพออกมาบนจอภาพด้านบนเหมือนกับแผนที่โลก ซึ่งโต๊ะหยกจำลองนี้ สามารถช่วยให้ทหารสามารถมองเห็นกลยุทธ์ทางการทหาร เพื่อให้พวกเขาสามารถปฏิบัติตามคำสั่ง ซึ่งข้อมูลต่าง ๆ จะได้รับมาจากทหารสังเกตการ เพื่อนำมาประมูลผลในสนามรบจำลองนี้.

นี่คือสนามรบจำลองที่เหมือนจริงเป็นอย่างมาก.

"บนแผนที่นี้คือแผนที่ของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี ซึ่งทหารมีความเร็วเป็นร้อยเท่า ควบคุมโดยเจ้า ซึ่งจะมีทัพสองทัพเข้าประจันหน้ากัน โดยมีข้าและอี้เหยี่ยนเป็นคนตัดสิน ตอนนี้เจ้าเลือกแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนหนึ่งในสองคนนี้ได้เลย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.