Chapter 336 กำจัดออกจากทวีปศักดิสิทธิ์

ภูเขาสามสิบลูก น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ยืนอยู่ห่างออกมา จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชนจ้องมองไปยังต้าเสวียนอ๋องพร้อมที่จะต่อสู้แล้ว!

"กองกำลังทั้งหมดรับคำสั่ง!"ต้าเสวียนอ๋องที่ออกคำสั่งเสียงดัง.

"โฮกกกกกก"

เสียงของกองกำลังทั้งหมดที่ดังสนั่นดังลั่นไปจนถึงชั้นฟ้า.

"ตงฟางโห่วจะเป็นผู้นำทัพแทนข้า นำทั้งทั้งหมดเข้ายึดราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีให้ราบคาบ!"ต้าเสวียนอ๋องที่ออกคำสั่ง.

กับคำสั่งที่สั่งออกไป เหล่าแม่ทัพไม่น้อยที่ชะงักไปเล็กน้อย ทว่าไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งต้าเสวียนอ๋อง!

"รับทราบ!"ทหารทั้งหมดที่รับคำสั่งเสียงดังลั่น.

ทำไมเป็นจงซานรึ? ต้าเสวียนอ๋องมั่นใจว่าถ้าเป็นจงซานมีโอกาสชนะมากกว่าคนอื่น อีกอย่างหนึ่ง แผนการสวรรค์ล่มก็มาจากเขา นี่คือแผนการของจงซาน การให้เขานำทัพก็นับว่าสมเหตุสมผล.

ต้าเสวียนอ๋องกำลังจะออกไปอย่างงั้นรึ?

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.

ในเวลาเดียวกันนั้น ต้าเสวียนอ๋องไม่พูดมากอีกต่อไป สายตาทีคมกล้า จ้องมองไปยังน่าหลานเพียวเสวี๋ยที่อยู่ไกลออกไป.

สายตาของทั้งคู่จ้องมองกันและกัน ไม่มีใครขยับไปใหน นี่คือเวลาของทั้งคู่จะแสดงฝีมือ.

แม้ว่าทั้งคู่เพียงแค่จับจ้องมองกันและกันเท่านั้น ทว่าก็เหมือนกับว่าทั้งคู่ได้เข้าสู่โลกจิตสำนึก จิตสังหารที่รุนแรงกำลังเข้าปะทะกันอย่างหนักหน่วง!

นี่คือการประลองของสองราชันย์ ไม่เพียงจงซาน คนอื่น ๆ เองก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่ง บนสนามรบ ไม่มีใครสามารถเข้าไปวุ่นวายได้ บางทีไท่จื่อเผ่าพยัคฆ์ หยินซาเทียน ก็ยังไม่สามารถเข้าไปด้วยเช่นกัน! ทำได้แค่คำรามออกมา จ้องมองอกไปด้วยความเย็นชา.

พื้นที่ระหว่างคนทั้งสองที่จ้องมองกันและกัน จงซานสามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่หนาแน่นเพิ่มพูนสูงขึ้นในทันทีทันใด.

ทันใดนั้น ที่ใจกลางระหว่างคนทั้งสอง พื้นที่ระหว่างคนทั้งสองที่จ้องมองกันและกัน เกิดแสงสว่างวาบขึ้นในทันที.

"ตูมมมมมมมมมมมม"

เกิดระเบิดเสียงดัง ดูเหมือนว่าราวกับถูกกระแทกด้วยอุกกาบาตขนาดใหญ่จนระเบิดออกมา แสงสว่างที่ส่องประกายจ้าไปหมด เหมือนกับดวงอาทิตย์ขนาดเล็กที่หล่นลงมาตรงกลาง พื้นที่รอบ ๆ เต็มไปด้วยพลังกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงที่แผ่ออกไปรอบทิศ จากการระเบิดของกลิ่นอายคนทั้งสอง.

ภูเขาสามลูก ต้นไม้ใบหญ้าที่อยู่ตรงกลาง สลายหายไปจากการระเบิด.

จงซานที่จ้องมองไปยังพื้นที่ดังกล่าวพลางสูดหายใจลึก.

ยอดยุทธ์ นี่คือยอดยุทธ์ ไม่ได้ใช้วิชาใด ๆ ออกมา เพียงแค่ปลดปล่อยกลิ่นอายข่มกันและกัน จนเกิดระเบิดใหญ่ออกมา.

จงซานมั่นใจได้เลยว่าหากว่าเขายืนอยู่ตรงกลางนั้น คงจะสิ้นชีวีไปอย่างแน่นอน.

จะให้กล่าวล่ะก็ พลังของเขาในเวลานี้ ไม่สามารถเทียบได้กับเศษเสี้ยวของพลังต้าเสวียนอ๋องเลยนั่นเอง.

จงซานที่จ้องมองจากที่ไกลออกไป ได้แต่กำหมัดแน่น จงซานที่มองเห็นความแข็งแกร่งของพวกเขา เขาที่คาดหวังสักวันที่จะก้าวไปถึงระดับนั้น ไม่ จะต้องเหนือกว่าพวกเขาด้วย!

"น่าหลานเพียวเสวี๋ย!"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาเสียงดัง!

"กู่เสวียน!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่อยู่ไกลออกไปกล่าวออกมาเช่นกัน.

แม้ว่าเสียงของทั้งสองคนนั้นจะไม่ได้ดังนัก ทว่าก็สามารถกระจายออกไปรอบ ๆ  จนทำให้ทุกคนได้ยินกันทั้งหมด.

"เจ้าก้าวข้ามมาอีกระดับแล้วอย่างงั้นรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึม.

"หนึ่งเดือนที่แล้ว เพราะว่าเจ้าข้าถึงได้ทำสำเร็จ!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"เจ้าต้องการจะสู้กับข้าอย่างงั้นรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังอีกฝ่าย.

"ผู้ชนะเป็นจ้าว มีอะไรที่ต้องถามกัน!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

เป็นความจริง ในอาณาจักรของพวกเขา นับว่าลำบากที่จะมองหาคู่แข่งขันได้ ไม่ และยิ่งน้อยกว่าพวกเขาเข้าไปอีก คือเซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว ที่ยากจะหาคนระดับเขาได้ยากกว่า แน่นอนว่ามีไม่กี่คนในระดับพวกเขาจะหาคู่ต่อสู้ ก่อนหน้านี้จื่อจุ้นมังกรสวรรค์และน่าหลานเพียวเสวี๋ยต้องใช้เวลาไม่น้อยเพื่อจะได้ประลองกัน.

ตอนนี้ต้าเสวียนอ๋องที่มาด้วยตัวเอง น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ยกระดับไปอีกขั้น แน่นอนว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้ทดสอบฝีมือ เขาจะปล่อยไปได้อย่างไร.

"เช่นนั้นตามข้ามา!"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกไปเสียงดัง.

จากนั้น หยินซาเทียนที่พุ่งขึ้นไปบนฟ้า พาต้าเสวียนอ๋อง พุ่งไปยังอีกทิศทางหนึ่ง.

บนอากาศ จงซานที่มองไม่เห็นรูปร่างของต้าเสวียนอ๋องและหยินซาเทียน อีกเลย เห็นเป็นเหมือนกับลูกไฟ พุ่งตรงไปยังทิศเหนือด้วยความเร็วสูง.

น่าหลานเพียวเสวี๋ยเช่นกัน ที่โผทะยานขึ้นฟ้า บินตามขึ้นไป แหวกว่ายทะเลเมฆา ร่างกายของเขาที่ราวกับอุกกาบาตพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ไล่ตามต้าเสวียนอ๋องไป.

การต่อสู้ระดับนี้ ไม่มีสนามรบให้พวกเขา แน่นอนหากพวกเขาเริ่มต่อสู้ แม้แต่เมืองก็คงไม่เหลืออยู่ ทั้งน่าหลานเพียวเสวี๋ยและต้าเสวียนอ๋องไม่คาดหวังเช่นนั้น.

ต้าเสวียนอ๋องจากไปแล้ว เหล่าแม่ทัพทุกคนที่จ้องมองยังจงซาน! เพราะว่าต้าเสวียนอ๋องได้สั่งการเอาไว้ หลังจากที่เขาจากไป เขาจะเป็นคนมีอำนาจในการสั่งการแทน.

จงซานที่ก้าวออกไปช้า ๆ  จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป แม้ว่าจะไม่สามารถมองเห็นได้ชัด ทว่าสามารถบอกได้ว่านั่นคืออี้เหยี่ยน!

จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียแผ่วเบา "แบ่งแยกทัพทั้งหมดออกเป็น 15 ทัพ ยึดเมือง 15 เมืองตามลำดับ! พร้อมกับมาบรรจบอีกห้าเมืองสุดท้าย!"

"รับทราบ!"เหล่าทัพทั้งหมดที่รับคำสั่ง.

แม่ทัพนายกอง ที่นำทหารมากมาย แยกออกไปในแต่ละทิศทาง.

จงซานและกงจูเฉียนโหยวที่นำทัพ ตรงไปยังเมืองยวี.

เมื่อไปถึงเมืองยี ประตูเมืองได้เปิดออก กองกำลังทหารด้านในของยอมจำนน.

ส่วนจงซานที่ให้คนค้นทั่วเมืองแล้ว ไม่พบอี้เหยี่ยนและเถี่ยเสวี๋ยแล้ว!

มีทหารจำนวนไม่น้อยเช่นกันที่หนีไป ราวทั้งเวลานั้นเถี่ยเสวี๋ยที่นำอี้เหยี่ยน หนีไปยังที่ปลอดภัยแล้ว!

จงซาน ไม่ได้ประจำอยู่ที่เมืองต่อไป หลังจากที่ยึดเมืองยวีแล้ว ก็นำทัพจากเมืองยวีออกไปอย่างรวดเร็ว ฐานตั้งรับที่เปรียบเหมือนเขื่อนขนาดใหญ่ที่ขวางกั้นราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวตอนนี้แตกแล้ว!

เขื่อนแตกแล้ว กองกำลังทุกกองที่มุ่งตรงไปยังเมืองเทียนกง.

ทัพ 15 ทัพ ที่กลับมารวมกันอีกครั้ง.

จากนั้น จงซานที่นำทัพ เดินทางไปยังทิศใต้ ก่อนหน้านี้มีเมืองมากมายที่ยอมจำนนต่อราชวงศ์สวรรค์เรียบร้อยแล้ว ดังนั้นจงซานจึงได้นำทัพผ่านไปด้วยความเร็ว!

ด้วยการมุ่งหน้าไปยังทิศใต้ หลังจากนั้นครึ่งเดือน ทัพของจงซานก็เดินทางมาถึงเมืองเทียนกง.

ระหว่างนี้ ต้าเสวียนอ๋องที่ไม่ได้ปรากฏตัวอีกเลย ไม่ว่าจะจบอย่างไร จงซานก็จำเป็นต้องทำภารกิจตัวเองให้เสร็จ.

การยึดครองเมืองเทียนกง พร้อมกับรับวาสนาของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี.

จงซานที่อยู่นอกเมืองเทียนกง จ้องมองขึ้นไปบนเมืองที่อยู่ไกลออกไป.

เมืองเทียนกงหรือเมืองลอยฟ้า ทว่าดูเหมือนจะเปลี่ยนไปจากในอดีตไม่น้อย.

ประตูเมืองเทียนกงที่เปิดออกมาอย่างช้า ๆ  เห็นได้อย่างชัดเจนว่าดูเหมือนเหล่าทหารในเวลานี้ได้เปิดประตูพร้อมกับยอมจำนนแล้ว เหล่าแม่ทัพทั้งหลายที่จ้องมองไปยังจงซาน.

จงซานยังไม่สั่งให้เข้าไปในเมือง ทว่ายังคงยืนมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป จ้องมองไปยังเมืองหยกขาวที่สูงขึ้นไปสองพันเมตร.

เมื่อครั้งมายังเมืองเทียนกงนั้น เขาที่เห็นมังกรทองที่หมุนวนไปทั่วเมือง วาสนามังกรทองที่อัดแน่น หมุนวนไปทั่วเมือง มังกรทองวาสนาขนาดใหญ่ เป็นเหมือนกับลมหายใจของราชวงศ์ราชันย์ เขาสองข้างที่เป็นเหมือนกับชั้นของโชคชะตา ดูน่าเกรงขามอย่างที่สุด เต็มไปด้วยพลานุภาพแผ่รัศมีสีเขียวเข้มออกมา!

ทว่าตอนนี้ มังกรทอง แทบจะสลายหายไป วาสนาที่กระจายหายไป เหลือเพียงแค่มังกรวาสนาสีทองที่กำลังหมดแรง ตอนนี้ดูเมื่อยล้า ราวกับว่าจะละลายสลายหายไป ทว่ามันยังคงอดทนกล้ำกลืนไม่ยินยอมที่จะหายไป ยังคงอดทนพยายามอย่างสุดความสามารถ.

มังกรวาสนา! โชคลาภที่ยังคงค่อย ๆ สะสมเรื่อย ๆ ตราบเท่าที่ราชันย์น่าหลานยังไม่ตาย.

"เข้าเมืองได้!"จงซานที่ออกคำสั่ง พร้อมกับอยู่บนพยัคฆ์ขาว ที่นำพาจงซาน มุ่งตรงขึ้นไปยังเมืองเทียนกง.

ป้อมปราการเมืองเทียนกง ทหารคุ้มกันที่ยอมศิโรราบ ไม่มีใครกล้าซุ่มโจมตีแน่ เหล่าขุนนางต่างก็หนีไปไม่มีใครอยู่แล้ว เดิมทีเมืองเทียนกงที่ประชาชนจิตใจวุ่นวาย มีเหรอที่จะสามารถต้านทานได้?

แน่นอน พวกเขาบางคนที่ยังคงสามารถต้านได้ ทว่าด้วยเหล่าสมาชิกราชวงศ์ของต้ายวีนั้นตายไปแล้ว ไม่จำเป็นที่คนของจงซานจะต้องใช้กำลัง หรือสังหารเหล่าขุนพลที่ยอมพ่ายแพ้!

จงซานที่เข้ามาในเมือง! ในอดีตไม่มีโอกาสได้ไปสำรวจพระราชวังของน่าหลานเพียวเสวี๋ย ตอนนี้มีโอกาสแล้ว.

เมื่อมาถึง จงซานยังไม่เข้าไป ทว่ายังคงสำรวจตำหนักที่ทอดยาวออกไป มีหมอกที่ปกคลุมอยู่ พร้อมกับอยู่ติดกับภูเขาขนาดใหญ่ ประตูเชื่อมต่อกับตำหนักที่โออ่าประณีต.

สมบัติล้ำค่าภายใน ไม่จำเป็นต้องคาดเดา เหล่าขุนนางมากมายที่ได้ทำการยกเค้าไปหมดเรียบร้อยแล้ว.

ตำหนักขนาดใหญ่ ที่ว่างเปล่า หากแต่เมื่อมองจากด้านนอก สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่หนักหน่วงพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่แผ่ออกมา กลิ่นอายของราชันย์น่าหลาน ที่ทำให้ทุกคนรู้สึกยำเกรง.

"สั่งคน ให้เตรียมเผาตำหนักหลวง!"จงซานออกคำสั่ง!

"ครับ!"ขุนพลที่ตอบรับในทันที.

"เผาอย่างงั้นรึ?"แม่ทัพอี้ลู่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย.

"เผาซะ!"จงซานที่ไม่ได้สนใจเขา ยังคงสั่งการไปในทันที.

แน่นอนว่าเหล่าขุนพลที่ต้องฟังคำสั่งของจงซาน ทำการเผา ในเวลานี้ทหาร 500,000 นาย ที่เริ่มจุดไฟทั่วทิศ.

พรึบ!พรึบ!พรึบ!

ทำไมต้องเผารึ? จงซานที่ทำการยึดเมืองต่อหลาย ๆ เมือง ไม่ต้องการทำลาย! หากแต่ที่นี่เขาทำเช่นนี้? หรือเพราะว่าต้องการที่จะแสดงอำนาจให้กับทั่วหล้าได้ประจักษ์ ว่าจงซานเป็นคนดับทำลายราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี?เช่นนั้นจงซานจึงได้เผาทำลายพระราชวังต้ายวีงั้นรึ?

แน่นอนว่านี้คือการมองแค่ผิวเผิน การเผานั้น เป็นการเผาวาสนา! จงซานที่ต้องการรับวาสนา หากว่าต้าเสวียนอ๋องอยู่ที่นี่ เขาย่อมสั่งการให้เผาพระราชวังเหมือนกัน.

ตำหนักหลวง ที่มีรากของราชวงศ์ของต้ายวี รากของราชวงศ์ต้ายวี นี่คือสัญลักษณ์ของความยิ่งใหญ่ การเผาพระราชวัง ก็เหมือนกับการทำลายต้นกำเนิดราชวงศ์ต้ายวี หากไม่ทำลายถึงแม้ว่าต้นกำเนิดของพวกเขาจะทรุดโทรม ทว่าสุดท้ายก็ยังคงอยู่.

ในเวลาเดียวกัน ตำหนักราชวงศ์นั้น เชื่อมโยงกับวาสนาของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี.

รากฐานขอวาสนานั้น ได้มาสะสมกันที่นี่ ตอนนี้จงซานได้สั่งเผาแล้ว!

"โฮก ๆ  ๆ  ๆ  ๆ  ๆ "

มังกรทองวาสนาบนอากาศที่ร้องออกมาด้วยความโทมนัส.

เสียงเจ็บปวดรวดร้าว ทุกคนที่ได้ยินถึงกับหวั่นเกรงขึ้นมาเหมือนกัน.

"เผา! เผาต่อไป!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

"รับทราบ!"เหล่าทหารยังคงเผาพระราชวังหลวงต่อไป.

เปลวเพลิงที่ร้อนแรง ควันไฟที่ที่ปรากฏขึ้นเป็นอย่างมาก เพลิงที่ลูกโชน เปลวเพลิงที่เผาไหม้ทุกอย่างลุกโชติช่วงสว่างจ้า จนคนทั้งทั้งเมืองเทียนกงสามารถมองเห็นได้.

เหล่าประชาชนมากมายที่จ้องมองด้วยความงงงวย หลังจากที่จิตใจสับสนวุ่นวาย จนทำให้พวกเขาไม่รู้สึกรักชาติอีกต่อไป ทว่าในเวลานี้ การที่ต้องเห็นอาณาจักรแห่งนี้ถูกทำลาย พระราชวังถูกเผา ภายในใจของทุกคนไม่รู้ทำไม ลึกลงไปในใจกับยังคงจดจำ เรื่องราวเมื่อครั้งสนับสนุนต้ายวีได้ จดจำพระราชวังหลวงได้ จดจำเมื่อครั้งที่พวกเขาเต็มไปด้วยความศรัทธาที่มีเต็มเปี่ยมในใจ ด้วยหัวใจที่ภาคภูมิ!

"นับจากวันนี้ ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี จะถูกกำจัดออกไปจากทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง ราวกับว่าต้องการแจ้งต่อสวรรค์ชั้นฟ้า เพื่อรายงานสิ่งที่เกิดขึ้น.

"เปรี้ยงงง!!!"

เสียงสายฟ้าสวรรค์ ที่ราวกับตอบรับคำพูดของจงซาน.

"โฮกกกกกก"

บนท้องฟ้าเมืองเทียนกง มังกรวาสนาที่ตะเกียกตะกาย ทันใดนั้นก็ราวกับจะจางหายไป ก่อนจะหายไปมันได้คำรามด้วยความโทมนัสหนึ่งครั้ง จากนั้นก็จ้องมองมายังจงซานด้วยความเกลียดชัง พร้อมกับพุ่งลง ตรงมายังร่างของจงซาน!