Chapter 334 ถูกข้าศึกยึดได้(เสียดินแดน)

เสี่ยวหวังที่นำทัพออกมาได้สิบวันแล้ว.

ขณะที่พวกเขาพักอยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่ง ภายในกระโจมใหญ่.

เสี่ยวหวังที่ได้รับจดหมายจากทหารสังเกตการณ์ที่นำส่งมา โดยมีเหล่าขุนพลที่ยืนอยู่รอบ ๆ .

หลังจากที่ที่อ่านเสร็จแล้วเสี่ยวหวังที่สูดหายใจลึก "น่าหลานเพียวเสวี๋ย เจ้าบำเพ็ญเพียรผิดเส้นทางแล้ว."

"หืม?"เหล่าขุนพลที่แสดงท่าทางสงสัย.

"ฮึฮึ น่าหลานเพียวเสวี๋ยควรที่จะเดินบนเส้นทางบำเพ็ญกรรมมากกว่า เขาไม่เหมาะกับการบำเพ็ญชื่อเสียง เส้นทางของเขา มีแต่หุบเหวพร้อมกับเชิญชวนให้เขากระโจนลงไปด้วยตัวเอง!"เสี่ยวหวังที่ส่ายหน้าไปมา พร้อมกับส่งจดหมายให้กับเหล่าขุนพล.

หลังจากที่เหล่าขุนพลจ้องมองอ่านจดหมายดังกล่าวแล้ว.

"ฟู่ไสว่ พวกเราจะไม่ช่วยเหลือต้ายวีอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหยวนเติ้งที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.

"แน่นอนว่าต้องไป ทว่าครั้งนี้ไม่ได้ไปช่วยต้ายวี ทว่าเป็นการรวบรวมเมืองของต้ายวีต่างหาก!"เสี่ยวหวังที่ออกคำสั่งในทันที.

"หืม?"เหล่าขุนพลที่ชำเลืองมองเล็กน้อย.

"ขุนพลทุกคนรับคำสั่ง!"เสี่ยวหวังที่สั่งการ.

"อยู่นี่แล้ว!"ขุนพลทุกคนที่รับคำ.

"เสี่ยวหวนเติ้ง เสี่ยวหยวนเฟิง แม่ทัพทุกคน ให้แยกทัพออกไปยึดเมืองของต้ายวีให้เป็นของต้ากวง พร้อมกับเคลื่อนทัพออกไปด้วยความเร็วสูงสุด!"เสี่ยวหวังออกคำสั่ง.

"รับทราบ!"เหล่าขุนพลคนอื่น ๆ รับคำสั่งพร้อมกัน.

เมืองเทียนกงตกอยู่ในมือของศัตรูแล้ว!

เกี่ยวกับข่าวลือเกี่ยวกับเหล่าขุนนางมากมายนับไม่ถ้วนอพยพลี้ภัย น่าหลานเพียวเสวี๋ยบ้าคลั่งไปแล้ว ไล่ล่าสังหารเหล่าขุนนางทุกคน ต้องการให้ทุกคนตายไปพร้อมกับราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี!

ข่าวดังกล่าวกระจายไปทั่วทุกเมือง แม้แต่ประชาชนทั่วไป ยังเข้าใจว่าต้ายวีล่มสลายแล้ว!

หากเมืองเทียนกงไม่ได้ตกไปอยู่ในมือของศัตรู ไม่เช่นนั้นแล้วน่าหลานเพียวเสวี๋ยจะออกประกาศสังหารเหล่าขุนนางมากมายอย่างงั้นรึ?

หากไม่เชื่อ?ให้ไปถามประมุขตระกูลซ่าง หรือคนที่อพยพหนีออกจากเมืองได้เลย.

กับข่าวลือมากมาย ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีนั้นจบสิ้น กับสิ่งที่เกิดขึ้น กับข่าวลือที่ดูเหมือนว่าจะเชื่อมโยงกัน ว่าเมืองเทียนกงตกอยู่ในมือข้าศึก มีความเป็นไปได้ไม่ใช่รึ?

ต้ายวีไม่มีแล้ว! ไม่มีอยู่แล้วจริง ๆ ! อีกทั้งยังประกาศจับตายเหล่าเสนาธิการด้วย? ต่อไปใครจะเป็นรายต่อไป?

เหล่าขุนนางคนอื่น ๆ  แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ข่าวลือ ทว่าทำไมไม่รู้ สายตาของพวกเขาที่จับจ้อง ว่าพวกเขาคือเป้าหมายหรือไม่?

ประจวบเหมาะกับข่าวจับตายของน่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กระจายไปยังทุกเมืองต่าง ๆ  พร้อมกับรายละเอียดในสิ่งที่พวกเขาทำ ทำให้ขุนนางประจำเมืองต่าง ๆ หายใจไม่ทั่วท้อง กับประกาศจับเหล่านี้ พวกเขาได้แต่เก็บเอาไว้เงียบ ๆ .

แน่นอน ว่าประกาศจับเหล่านี้ ทำให้หลายคนต้องครุ่นคิด ในเมื่อเวลานี้เต็มไปด้วยความวุ่นวาย พวกเขาที่เป็นเจ้าเมือง ย่อมรับรู้ได้ว่า นี่คือสิ่งที่ราชันย์ควรทำอย่างงั้นรึ? พวกเขาที่เริ่มคิดถึงอนาคตของตัวเอง!

เมืองเทียนกง คงจะล่มสลายเป็นแน่แท้ เหนือหัวไม่ได้มีอยู่แล้ว กับการประกาศไล่ล่าสังหารเหล่าเสนาธิการทั้งหมด! เป็นไปได้ว่าราชวงศ์ต้ายวีจบแล้วจริง ๆ ? ในเมื่อราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจบแล้ว พวกเขายังต้องอยู่อีกรึ?ต้องป้องกันเมืองอีกรึ? พวกเขายินยอมที่จะถูกฝังไปพร้อมกับราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีอย่างงั้นรึ?

ทว่าในเวลาเดียวกัน เจ้าเมืองทุกเมือง ที่ได้รับจดหมายลงนามส่งถึง!

เหล่าเจ้าเมืองที่อ่านจดหมายลงนาม สายตาที่ประหลาดใจไม่แน่ใจไปพร้อม ๆ กัน ทว่าหลายคนที่เลือกจะทำตาม.

จดหมายให้ยอมแพ้ นี่เป็นจดหมายจากราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวให้ยอมจำนน! เพื่อเตือนเหล่าเจ้าเมืองต่าง ๆ  โดยพวกเขาให้คำมั่นว่า หากยอมจำนนพวกเขายังคงเป็นเจ้าเมืองเหมือนดังเดิม.

เป็นเจ้าเมืองเช่นเดิม? เพียงแต่เปลี่ยนประมุขเป็นราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว.

หากเป็นเมื่อก่อนแน่นอนว่าพวกเขาไม่มีทางที่จะตอบรับ พร้อมกับแจ้งเตือนยังคนอื่น ๆ  ทว่าตอนนี้ เหล่าเจ้าเมืองที่ดูลังเลใจ พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้.

เหล่าเจ้าเมืองเกือบทั้งหมด แม้จะยังไม่รับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ ยังคงรั้งรอตัดสนใจอยู่!

อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดแล้ว มีเจ้าเมืองบางเมือง ที่ไม่สามารถอดทนไว้ได้ ด้วยการล่มสลายของแผนการสวรรค์ล่มขั้นที่สี่ ทำให้จิตใจของพวกเขาเปราะบาง ในเมื่อมีคำมั่นเกี่ยวกับผลประโยชน์มาล่อ พวกเขาจะปฏิเสธได้อย่างไร.

พริบตาเดียว ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีที่ยังเหลือเมือง 90 เมือง ไม่นานหลังจากนั้น 8 เมืองได้ประกาศต่อสาธารณะชน ว่ายินยอมจำนนต่อราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว.

หนึ่งเดือนหลังจากนั้น ข่าวดังกล่าวได้ถูกส่งไปถึงเมืองเทียนกง สร้างความโกรธเกรี้ยวต่อน่าหลานเพียวเสวี๋ย ทว่าขณะที่จะยกทัพออกไปจัดการเหล่ากบฏ ข่าวรายงานความพ่ายแพ้ในหลาย ๆ เมืองก็ถูกส่งมาอีกเช่นกัน.

ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง เสี่ยวหวัง ได้ยกทัพเข้ายึดเมืองสามเมืองของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีในทันที!พันธมิตรกลายเป็นศัตรูไปแล้ว!

ไม่มีอะไรย่ำแย่ไปกล่าวนี้ไปแล้ว กับการกระทำของต้ากวง ได้ดับฝันของต้ายวีไปจนหมดสิ้น แน่นอนว่าพวกเขาไม่มีหวังที่จะฟื้นตัวแล้ว ก่อนหน้านี้มีต้ากวงเป็นพันธมิตร ตอนนี้พันธมิตรได้ตัดรอน เข้าปล้นเมืองของต้ายวีแล้ว!

เกี่ยวกับข่าวของต้าโหลว ที่กัดกินใจของคนไปทั่วต้ายวี อีกทั้งข่าวของน่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ยอมพ่ายแพ้ต่อศัตรู ปล่อยให้ตัวเองตกต่ำ ไล่ล่าสังหารเหล่าเสนาธิการ ข่าวลือนี้เริ่มลือกันมากยิ่งขึ้น ไม่สามารถที่จะปิดข่าวได้แล้ว! อีกทั้งฝั่งของต้ากวงที่ละโมบ บุกเข้ามายึดเมืองต่าง ๆ ของต้ายวี.

ถึงแม้ว่าจะมีอุปราชส่งจดหมายปลอบใจ!อย่างไรก็ตาม สถานการณ์จริงนั้นต่างนั้น มันสามารถมองเห็นด้วยตา ตอนนี้แม้มีอุปราชจะยังทำสิ่งใดได้? มันต่างจากหลายร้อยปีที่เคยผ่านมาไม่ใช่รึ?ในเวลานี้ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวที่รุกเข้ามาอย่างหนักหน่วง ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีตอนนี้ไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนเช่นดังเดิม อีกทั้งเวลานี้ขวัญกำลังใจของประชาชนกำลังสับสนวุ่นวาย ไม่มีใครที่รู้สึกรักราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเหมือนเช่นเดิมแล้ว ประชาชนมากมายไม่สนับสนุนต้ายวีแล้ว อุปราชแม้จะแข็งแกร่ง แต่เขาไม่ใช่ราชันย์!

มีอีกหลายเมืองเวลานี้เริ่มจำนนต่อราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว หรือหลายเมืองที่ถูกต้ากวงยึดไป เสี่ยวหวังยังคงบุกต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน.

เหล่าเมืองต่างที่ยอมจำนวนต่อต้าโหลวเวลานี้กลายเป็นห้าสิบเมืองอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกัน เสี่ยวหวังก็สามารถยึดเมืองมาได้สิบเมืองเช่นกัน.

เขตแดนต้าน 20 เมืองของอี้เหยี่ยนที่กำลังต้านศัตรูอยู่ หากพ่ายแพ้ก็จะเหลือแค่สิบเมืองเท่านั้นที่ยังคงเป็นของต้ายวี.

สิบเมืองอย่างงั้นรึ?

เมืองเทียนกง น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ เกิดจลาจลกบฏขึ้นมากมายทั่วสารทิศไม่หยุดหย่อน กับความโกรธเกรี้ยวนี้ ทำให้เขาไม่สามารถนทนได้อีกต่อไป.

ต้ายวีตกเป็นของศัตรูแล้ว ไม่ พวกเขาไม่มีหวังแล้วต่างหาก!

ในเวลานี้ น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ทำตัวเองให้สงบ พระราชวัง ว่างเปล่าไร้ผู้คน ไม่มีใครกล้าเข้ามารบกวน ตราบเท่าที่ใครก้าวเข้ามาหาน่าหลานเพียวเสวี๋ย ต่างก็ถูกบดขยี้ระเบิดกลายเป็นผง.

น่าหลานเพียวเสวี๋ยยังคงนั่งนิ่งกว่าสิบวันไม่ขยับไปใหน.

สิบวัน น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ลืมตาขึ้น เวลานี้เขาได้สงบใจได้บ้างแล้ว ก่อนที่จะลุกขึ้น พร้อมกับหายไปจากห้องโถงในทันที.

เมืองต้ายวี!

ขอบเขตของอี้เหยี่ยน 20 เมือง ที่กำลังต้านทัพของต้าโหลวเหมือนเมื่อก่อน แนวหน้าที่ได้ยินเมืองด้านหลังยอมจำนนต่อต้าโหลว เมืองแล้วเมืองเล่า เวลานี้พวกเขาจะมีขวัญกำลังใจต่อต้านทัพของต้าโหลวอย่างงั้นรึ?

สี่เดือนหลังจากนั้นเขื่อนใหญ่ที่ต้าน สายน้ำที่เชี่ยวกรากท้ายที่สุดก็แตกสลาย ทัพของต้าโหลวที่ทะลวงผ่านไปได้ในสี่เดือน น้ำที่ทะลักบุกผ่านเข้ามาได้แล้ว.

เขตแดนต้านทัพของต้ายวี ตอนนี้พลังทลายไปเรียบร้อยแล้ว.

ตำหนักเจ้าเมือง อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังเหล่าทหารสังเกตการณ์ที่ทำการรายงานเรื่องต่าง ๆ .

เมืองแล้วเมืองเล่าที่ยอมจำนนต้าโหลว ส่วนอีกส่วนหนึ่งก็ถูกต้ากวงนำกำลังเข้ายึด อี้เหยี่ยนที่นั่งอยู่ด้วยความห่อเหี่ยวใจ บนใบหน้าที่ฝืนยิ้มออกมา! ไม้เน่าไม่สามารถเกาะสลักได้อีกต่อไป!

เถี่ยเสวี๋ยที่ยืนอยู่ด้านข้าง ใบหน้าที่แสดงท่าทางไม่พอใจ!แววตาที่กำลังโกรธเกรี้ยวอยู่เช่นกัน.

กับข่าวพ่ายแพ้ในครั้งนี้ พวกเขาจะทำอะไรได้อีก?

"อุปราช!"เถี่ยเสวี๋ยที่เอ่ยออกมา.

"อุปราช? อย่าได้เรียกเช่นนั้น ต้ายวีจะล่มสลายในเร็ว ๆ นี้!"อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.

"อุปราช ชีวิตของเถี่ยเสวี๋ยนั้น เป็นอุปราชช่วยเหลือเอาไว้หลายต่อหลายครั้ง หากไม่มีอุปราชก็ไม่มีเถี่ยเสวี๋ย ต้ายวีไม่มีแล้ว แต่อุปราชคงอยู่ ผู้ใต้บังคับบัญชาขอคุ้มกันอุปราชไปยังที่ปลอดภัย."เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.

"ปลอดภัยอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.

"ใช่แล้ว ใต้หล้านี้กว้างใหญ่ จะไม่มีสถานที่ให้อุปราชอยู่ได้อย่างไร เถี่ยเสวี๋ยยินดีที่จะติดตามอุปราชต่อไป!"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมา.

อี้เหยี่ยนจ้องมองเถี่ยเสวี๋ย พลางถอนหายใจ.

ถูกแล้ว เถี่ยเสวี๋ยเองก็ไม่ได้ชื่นชอบราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเช่นกัน และไม่ได้สนใจที่จะอยู่ปกป้องเมืองจนตัวตายเช่นเดียวกัน.

"รายงาน!"

เสียงของทหารที่ดังออกมาจากด้านนอกห้องโถง.

"เมืองแห่งนี้พ่ายแพ้แล้วรึ?"อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.

ทหารที่เข้ามารายงาน "เรียนอุปราช ที่ด้านนอกตำหนักเจ้าเมือง มีคนต้องการพบกับอุปราช พร้อมกับนำคำพูดมาด้วยว่า เดิมพันสิบปี."

เดิมพันสิบปี? อี้เหยี่ยนขมวดคิ้ว สูดหายใจลึก "เชิญเข้ามา!"

"ไม่! ข้าจะออกไปเอง!"อี้เหยี่ยนที่ก้าวออกไปทันที.

เถี่ยเสวี๋ยที่แสดงท่าทางสงสัย ก่อนที่จะก้าวตามไปในทันที.

เดิมพันสิบปี? กับเดิมพันสิบปี? ที่เขาได้ทำไว้กับจงซาน เป็นเหมือนกับข้อตกลง ยังไม่ถึงสิบปีเขาก็พ่ายแพ้แล้ว ใครมา?จงซานรึ?

อี้เหยี่ยนที่บินจากเกาะลอยฟ้า ด้วยการนำพาของทหารคนดังกล่าว ได้ตรงมายังห้องรับรองแห่งหนึ่งอย่างรวดเร็ว.

จากด้านนอกห้องรับแขก อี้เหยี่ยนฝืนยิ้มออกมาพลางกล่าวออกมาว่า"เซียนเซิงจงซาน เจ้ามาเร็วไปหน่อยนะ!"

เขาที่ก้าวเข้าไป ทว่าอี้เหยี่ยนเห็นได้ว่าไม่ใช่จงซาน ที่ด้านหน้าเป็นชายในชุดสีดำที่ดูอหังการ.

ชายคนดังกล่าวเมื่อเห็นอี้เหยี่ยน ก็แสดงความเคารพและกล่าวออกมาว่า"บุตรของจงซาน จงเจิ้งคารวะเซียนเซิงอี้เหยี่ยน!

"บุตรของจงซาน? จงเจิ้ง?"อี้เหยี่ยนขมวดคิ้วชำเลืองมองจงเจิ้ง.

"บิดาของข้าและเซียนเซิงอี้เหยี่ยนได้เดิมพันสิบปี ไม่รู้ว่าเซียนเซิงอี้เหยี่ยนคิดอย่างไรกับเวลานี้?"จงเจิ้งกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"ใช่ ข้าพ่ายแพ้ นอกจากนี้ยังหมดรูปอีกด้วย."อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.

"เซียนเซิงอี้เหยี่ยนคือบุรุษที่แท้จริง ชนะอย่าลำพอง แพ้อย่าท้อถอย โปรดเงยหน้าอย่างมั่นใจเถิด ไม่มีอะไรน่าอาย จงเจิ้งขอชื่อชม."จงเจิ้งกล่าวยืนยัน.

"แพ้อย่าท้อถอยอย่างงั้นรึ? กล่าวได้ดี ข้าก็คือคนที่พ่ายแพ้สงคราม!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.

"ไม่ เกี่ยวกับแผนการของบิดานั้น จำเป็นต้องใช้เวลามากกว่าสามปีเพื่อที่จะยึดครองต้ายวี หากแต่น่าหลานเพียวเสวี่ยกับเป็นคนขัดขวางเซียนเซิงอี้เหยี่ยน ไม่ให้รับมือแผนการสวรรค์ล่มได้ เพราะว่ามีเขาแผนการครั้งนี้จึงเป็นไปโดยราบรื่น ดังนั้นระยะเวลาในการทำลายต้ายวีจึงใช้เวลาน้อยกว่าเดิม."จงเจิ้งที่กล่าวยืนยัน.

"โอ้ว?แผนการสวรรค์ล่ม? แท้จริงเป็นแผนการของจงซานอย่างงั้นรึ? "อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังจงเจิ้ง.

"บิดารับรู้ว่าเซียนเซิงอี้เหยี่ยนคงอยากรู้ จึงได้ให้ข้านำแผนการสวรรค์ล่มมา เพื่อส่งมาให้เซียนเซิงอี้เหยี่ยนได้ดู!"จงเจิ้งที่นำแผ่นริ้วหยกออกมาพร้อมกับส่งให้กับอี้เหยี่ยน.

อี้เหยี่ยนที่รับมาทันที ก่อนที่จะปล่อยสัมผัสเทวะออกมาเพื่ออ่านข้อมูลด้านใน กับคำพูดของคนทั้งสอง เถี่ยเสวี่ยที่รับรู้ได้ เป็นจงซาน ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีถูกทำลาย แท้จริงแล้วเป็นฝีมือของจงซานอย่างงั้นรึ?