chapter 329 สวรรค์ล่มระลอกสอง

"ฟ่านอี้พิน คารวะกงจูเฉียนโหยว คารวะตงฟางโห่ว!"ฟ่านอี้พินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"เซียนเซิงฟ่าน!"จงซานที่หันหน้ากลับมา วางเบ็ดตกปลาลงเบา ๆ .

"อืม!"กงจูเฉียนโหยวพยักหน้ารับ.

"เซียนเซิงฟ่านเชิญนั่ง!"จงซานที่กล่าวต่อฟ่านอี้พิน.

สาวใช้หลายคนที่เสิร์ฟน้ำชา!

"ไม่รู้ว่าเซียนเซิงฟ่านเดินทางมามีสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังฟ่านอี้พิง.

ส่วนกงจูเฉียนโหยวที่ลอบชำเลืองมองมายังฟ่านอี้พินด้วยเช่นกัน.

ฟ่านอี้พินที่มองไปยังกงจูเฉียนโหยวและมองไปที่จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย."ที่ด้านนอกนั้นเกิดความโกลาหลขึ้นทุกที่ ดินแดนแต่ละแห่งกำลังวุ่นวาย ตงฟางโห่วอยู่ที่นี่ ไม่เป็นกังวลเลยรึ?"

"เฮ้เอ้ ข้าไม่มีอะไรด่วนในเวลานี้ แน่นอนว่าจะต้องไร้ซึ่งความกังวล!"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.

"เมื่อสักครู่มีคนมารายงานข้าแล้ว เกี่ยวกับแผนการสวรรค์ล่มของตงฟางโห่ว แผนการสองได้ประสบความสำเร็จแล้ว ผลกระทบที่เกิดขึ้นนั้นไม่ธรรมดาเลย อี้พินรู้สึกชื่นชม!"ฟ่านอี้พินจ้องมองไปยังจงซาน.

"เฮ้เฮ้ นี่เป็นความพยายามของพวกเรา."จงซานส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.

"รายงานเกี่ยวกับราชวงศ์ต้ายวี กองกำลังสี่ทัพตอนนี้ นับว่าประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก เข้าจู่โจมเมือง ไม่มีเมืองใหนที่สามารถต้านได้!"ฟ่านอี้พินกล่าว.

"อืม นับว่าเป็นเรื่องที่ดี !"จงซานกล่าว.

กงจูเฉียนโหยวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย คนทั้งสองที่จริงนับว่าเป็นคนที่เต็มไปด้วยความแหลมคม ทว่าไม่มีใครที่เผยช่องว่างออกมาเลยแม้แต่น้อย.

"เฮ้เอ้ ไม่ใช่ว่าตงฟางโห่วเห็นว่าอี้เหยี่ยนไม่อยู่แนวหน้าแล้วอย่างงั้นรึ?"ฟ่านอี้พินที่เผยยิ้มออกมา.

เห็นฟ่านอี้พินที่เปรยออกมาเล็กน้อย จงซานก็ไม่ได้ปล่อยให้ทายอีกต่อไป ทว่ากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม "ไม่ใช่เรื่องดีอย่างงั้นรึ?"

"ก็นับว่าเป็นเรื่องดี ทว่าแผนการสวรรค์ล่มต้ายวี ตอนนี้อี้เหยี่ยนได้กลับไปสี่เดือนแล้ว! หลาย ๆ เมืองยากที่จะโจมตีได้ง่าย ๆ !"ฟ่านอี้พินที่ชำเลืองมองมายังจงซาน.

"เซียนเซิงฟ่านโปรดวางใจ อี้เหยี่ยนนับว่าเป็นตัวตนที่ท้าทายสวรรค์ ทว่าตอนนี้มันสายเกินไป."จงซานกล่าวรับรองอย่างมั่นใจ.

"สายเกินไปอย่างงั้นรึ?"ฟ่านอี้พินที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.

"อืม อี้เหยี่ยนนั้นนับว่าร้ายกาจมาก แม้แต่แผนการก็ยังนับว่าลึกล้ำ แต่เขาก็ลงมือช้าไปสามเดือน ในเวลานี้ศิลามิติได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาไม่พบว่าได้กระทำการล่าช้าไปแล้ว กับตัวตนที่ร้ายกาจเช่นกัน เช่นนั้นพวกเราควรที่จะเริ่มแผนการระดับสองอีกครั้ง!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.

"แผนการสวรรค์ล่มขั้นที่สองรึ?เฮ้เฮ้นับว่าลึกล้ำมาก ทว่าจะให้เริ่มเมื่อไหร่?"ฟ่านอี้พินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"พวกเราจะต้องให้เหล่าทหารของต้าโหลว กักตุนศิลามิติให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้!สองเดือนหลังจากนี้ แผนการสวรรค์ล่มก้าวที่สามก็จะเริ่ม!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.

"ยอดเยี่ยม อี้พินจะรอ!"ฟ่านอี้พิที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะเดินออกไป เป็นการฉลาดถ้าจะไม่อยู่รบกวนจงซานและกงจูเฉียนโหยว.

"อืม!"จงซานพยักหน้า.

จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย จ้องมองไปยังแผ่นหลังของฟ่านอี้พินที่กำลังจากไป.

"เซียนเซิง เจ้าไม่ควรที่จะประเมินฟ่านอี้พินต่ำไป!เขาคือกุนซือที่หนึ่งของต้าเสวียนอ๋อง."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวต่อจงซาน.

จงซานที่ขมวดคิ้ว จวบจนฟ่านอี้พินจากไปโดยสมบูรณ์แล้ว จึงได้เอ่ยออกมาว่า"ข้าไม่เคยประเมินเขาต่ำไป หากอ่อนข้อ ข้าจะยิ่งถูกรุกเร้า การทำให้ฟ่านอี้พินดูเหมือนธรรมดา เพราะต้องการให้เขาสนองตอบว่าเขาธรรมดา ทั้งที่เขาไม่ธรรมดาเลย."

ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี สองเดือนหลังจากนั้น เมืองเทียนกง ในตำหนักหลวงได้มีการพูดคุยเกี่ยวกับเศรษฐกิจในห้องโถงหลัก.

"เหนือหัว ศิลามิติเมืองเทียนกง แม้ว่ามันจะแพงมาก ทว่าก็ยังดีกว่าไม่มีสินค้าเลย!"อี้เหยี่ยนกล่าว.

"ต้องรบกวนอุปราชแล้ว!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยกล่าว.

"เฉินจะพยายาม."อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"อุปราชช่างเหมือนเทพสวรรค์ สามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้ทันที เหล่าสำนักที่อยู่รอบ ๆ  ให้แสดงถึงไมตรีจิตร นำสินค้าออกมาสู่ตลาด."เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

"ใช่! ใช่!"

"ใช่แล้ว โชคดีที่มีอุปราช ไม่เพียงแต่อุปราชที่เต็มไปด้วยเกียรติ เหล่าสำนักต่าง ๆ รวมทั้งตระกูลใหญ่ต่างก็ยินดีมอบเงินช่วยเหลืออีกด้วย."

......

เหล่าขุนนางต่าง ๆ พูดคุยแซ่ซ้องอี้เหยี่ยนด้วยความชื่นชมไม่หยุดหย่อน.

"อืม ตอนนี้จะยังสามารถรักษาเสถียรภาพได้ครึ่งปี."อี้เหยี่ยนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

"ครึ่งปีแม้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อมีอุปราชอยู่ มีหรือว่าจะไม่สำเร็จ?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวยกยอ.

อี้เหยี่ยนที่ไม่ได้สนใจคำยกยออะไรนัก ทว่าจ้องมองไปยังน่าหลานเพียวเสวี๋ยแล้วกล่าวออกมาว่า"เหนือหัว เพื่อตีกรอบการแก้ปัญหาเมืองเทียนกงให้แคบลง เมืองอื่น ๆ กว่า 100 เมือง ข้าได้เหล่าคนระดับสูงออกไป ทุกทิศทาง เพื่อโน้มน้าวสำนักขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตามในสองเดือนนี้ ต้ายวีย่อมไม่กลับมาสงบง่าย ๆ ."

"ศิลามิติ ศิลามิติหายไปใหน มันถึงไม่มีเลยในเวลานี้?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่สูดหายใจลึก.

"รายงานองค์ราชันย์ หลังจากที่มีคนเก็งกำไรศิลามิติ ทำให้ตลาดขยายตัวขึ้นตลอดหนึ่งเดือนก่อนที่จะล่มสลายลงทันที ภายในเดือนหนึ่ง การจะขนส่งให้ได้เพียงพอนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก."เสนาธิการกล่าว.

"นับเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวนัก."เสนาธิการอีกคนกล่าว.

"ศิลามิติจำนวนมาก หากต้องการนำออกไปจากต้ายวีเงียบ ๆ  เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าจะเป็นเมืองชายแดน ก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเราจะไม่รู้ กับเวลาสั้น ๆ ที่มันหายไป คงมีเพียงว่ามีคนนำไปสร้างกำไลเก็บของเพิ่มขนาดเป็นจำนวนมาก."เสนาธิการอีกคนกล่าว.

"ทว่า การทำอุปกรณ์เก็บของ เมื่อทำลายไปแล้ว ก็สามารถนำศิลามิติออกมาได้ ทว่าจำนวนของมันก็ลดลงครึ่งหนึ่ง ไม่มีเหตุผลเลยที่พวกเขาจะทำเช่นนั้น พวกเขาต้องยอมสละต้นทุนก้อนใหญ่เลยไม่ใช่รึ? กับการนำมันไปสร้างเป็นอุปกรณ์เก็บของ แล้วเปลี่ยนเป็นศิลามิติอีกรั้ง การที่หายไปครึ่งหนึ่ง นั้นไม่น้อยเลยนับว่าเสียหายเป็นจำนวนมากเลย."เสนาธิการอีกคนที่ส่ายหน้าไปมา.

"ทว่า ถึงแม้ว่ามันจะขาดทุน ตราบเท่าที่ขนส่งเข้ามา พวกเขาก็ยังสามารถเก็บเกี่ยวได้ถึงครึ่งหนึ่ง หากแลกกับเวลาที่เร็วขึ้น กำไรที่จะได้รับคืนมา คงปฏิเสธไม่ว่าพวกเขาจะไม่ทำ."เสนาธิการคนหนึ่งที่ส่ายหน้าไปมา.

"ถูกแล้ว ศิลามิติจำนวนหนึ่งหายไปง่าย ๆ เลยไม่ใช่รึ? นี่ไม่ต่างกับขุดหลุมฝังตัวเอง โยนหินถมทะเล ตราบเท่าที่ไม่สามารถใช้สัมผัสเทวะตรวจจับได้ พวกเขาทำมันแน่นอน."อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.

"ถมทะเล? อุปราชหมายความว่า ศิลามิติมากมายในต้ายวีของพวกเราหายไปมากมายเลยอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวาย.

"แน่นอนว่าเป็นต้ายวีของเรา."อี้เหยี่ยนที่กล่าวรับรอง.

"พวกเราเคลื่อนทัพออกค้นหาคนที่ทำในทันที หลังจากที่ค้นพบ ศิลามิติก็จะกลับมาเหมือนเดิมได้!"เสนาธิการกล่าว.

"ใช่ ค้นหา ตราบเท่าที่ค้นไปทั่ว จะต้องเจอแน่!"เหล่าขุนนางหลายคนที่กล่าวออกมาในทันที.

น่าหลานเพียงเสวี๋ยยังเผยสีหน้าคาดหวัง ภายในห้องโถง เหล่าขุนนางมากมาย ต่างเสียงดังอื้ออึ้ง.

"ทำไม่ได้!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.

ดวงตาของอี้เหยี่ยนที่ดวงตาถมึงทึง กล่าวออกมาเสียงดัง เป็นเหตุให้ทั่วห้องโถงที่ดังอื้ออึ้งนั้น ทุกคนต้องเงียบลงในทันที.

ไม่ได้อย่างงั้นรึ? ทำไม?ไม่ดีตรงใหนรึ?

ทุกคนที่เห็นท่าทางอี้เหยี่ยน ไม่มีใครกล้ารบกวน เพราะว่าทุกคนต่างก็รู้ว่าอี้เหยี่ยนนั้นเป็นเช่นไร เขาได้คำนวณเอาไว้หมดแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะขัดขืนอี้เหยี่ยนได้.

กับท่าทางอี้เหยี่ยนที่แสดงออกมา ทุกคนที่หลังเหงื่อที่เย็นเยือบ แสดงท่าทางกังวลออกมา.

มีเรื่องอะไร ที่ทำให้อุปราชกังวลกัน.

.....

ในเวลาเดียวกัน เมืองกวงหุย ตำหนักเจ้าเมือง บนเกาะลอยฟ้า ทุกคนตอนนี้กำลังปรึกษาหารือเรื่องแผนการ.

ที่ยืนอยู่ด้านหน้ามีสุ่ยอู๋เหิน เจ้าฉวน ฟ่านอี้พินและขุนพลคนอื่น ๆ ยืนอยู่.

จงซานที่สูดหายใจยาวพลางกล่าวออกมว่า."ครบรอบเวลาจนได้!"

ได้ยินคำพูดของจงซานฟ่านอี้พินที่ขมวดคิ้วไปมา เหล่าขุนพลเองก็เต็มไปด้วยความสงสัย.

จงซานที่หันหน้าจ้องมองไปยังฟ่านอี้พิน "เซียนเซิงฟ่าน เรื่องที่ข้าได้ดำเนินการเสร็จสิ้นแล้ว เวลานี้ถึงเวลา แผนการสวรรค์ล่มแผนที่สามแล้ว แผนการขั้นที่สองสวรรค์ล่มได้เสร็จสิ้น ต้องรบกวนเซียนเซิงฟ่านกลับไปยังเมืองต้าเสวียนแจ้งต้าเสวียนอ๋องในทันที หนึ่งเดือนหลังจากนี้ สวรรค์ล่มขั้นที่สามจะเริ่ม เพื่อทำลายราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีให้ย่อยยับ เรื่องที่พวกเราได้ทำมานี้ ไม่สามารถที่จะรอได้แล้ว! จะต้องทำให้มันเสร็จสิ้น.!"

"รับคำสั่งตงฟางโห่ว!"ฟ่านอี้พินที่แสดงความเคารพจงซาน.

จากนั้น ฟ่านอี้พินได้นำคนของเขาจากเมืองกวงหุยอย่างรวดเร็ว เดินทางในทันที.

"จอมพล แผนการสวรรค์ล่มคืออะไรกัน?"สุ่ยอู๋เหินที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความสงสัย.

"ที่เรียกว่าแผนการสวรรค์ล่มนั่น ก็คือแผนการทำลายราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี เจ้าฉวนรับคำสั่ง."จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.

"ครับ!"เจ้าฉวนที่ชำเลืองมองเล็กน้อย ทว่าก็รับคำในทันที.

"ในสนามรบเมืองต้ากวง อย่าได้ให้มีอะไรผิดพลาด เจ้าฉวนเจ้าจะเป็นแม่ทพนำกองกำลังที่หนึ่งและกองทหารรักษาเมือง 400,000 นาย ปกป้องทัพของเสี่ยวหวังไม่ให้รุกรานเขตแดนของพวกเรา ไม่จำเป็นต้องตีโต้ ปกป้องอาณาเขตให้ได้ก็เพียงพอ!"จงซานออกคำสั่ง พร้อมกับนำตราคำสั่งส่งมอบให้กับเจ้าฉวนด้วย.

"ครับ!"เจ้าฉวนที่รับคำสั่ง ทว่าก็ยังมีความสงสัยเช่นกัน.

"สุ่ยอู๋เหิน หลิวอู๋ซ่างรับคำสั่ง."จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.

"ครับ!"ทั้งคู่ที่ตะลึงงัน ทว่าก็รับคำในทันที.

"สุ่ยอู๋เหินคือแม่ทัพแนวหน้า หลิวอู๋ซ่างคือรองแม่ทัพ นำกองกำลังหมาป่า 50,000 นาย นักรบเกาะหนัก 600,000 นาย เดินทางไปยังทิศตะวันออก มุ่งสู่ต้ายวี เข้าโจมตีเมืองที่ขวางทาง เพื่อเปิดทางให้ไปด้านหน้าได้อย่างรวดเร็ว เป้าหายคือเมืองเทียนกง!"จงซานออกคำสั่ง พร้อมกับมอบตราคุมทัพให้กับสุ่ยอู๋เหินด้วยเช่นกัน.

"ครับ!"ทั้งคู่ที่ตกใจเล็กน้อย ทว่าก็รับคำสั่งในทันที.

........

เมืองเทียนกง การตอบรับของอี้เหยี่ยน.

"เข้ามาด้านใน!"เสียงที่ดังลั่นไปทั่วห้องโถง อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมา.

บนบัลลังก์น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา.

เหล่าขุนพลหลายคนที่เร่งรีบเข้ามาหาอี้เหยี่ยน

"อุปราช!"เหล่าขุนนางมากมายที่แสดงความเคารพต่ออี้เหยี่ยน.

เห็นเหล่าขุนพลที่ทำความเคารพเพียงอี้เหยี่ยน ใบหน้าของน่าหลานเพียวเสวี๋ยที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนและอัปลักษณ์มากขึ้นเรื่อย ๆ .

"ไป ส่งคนออกไปตรวจสอบข่าวลือ มีข่าวใหนที่แพร่กระจายออกมาบ้าง? และปิดต้นตอข่าวลือนั้นให้เร็ว เร็วเข้า ไปเร็ว!"อี้เหยี่ยนที่สั่งการอย่างรวดเร็ว เห็นได้อย่างชัดเจนว่ากำลังร้อนใจ.

"ครับ!"เหล่าขุนพลรับคำเร่งรีบออกไปจากห้องโถงประชุมในทันที.

เหล่าขุนนางมากมายที่รอคอยอย่างอดทน ทุกคนตระหนักได้ว่ากำลังเกิดเรื่องอะไรขึ้น เป็นเรื่องที่น่ากลัว ก่อนหน้านี้ตลาดของต้ายวีที่วุ่นวายโกลาหล เรื่องที่จะเกิดขึ้นนี้คงยากที่จะจัดการง่าย ๆ เช่นกัน.