Chapter 328 เคราะห์ซ้ำกรรมซัด
雪上加霜 (xuě shàng jiā shuāng)
雪 (xuě) แปลว่าหิมะ ส่วน 霜 (shuāng) แปลว่า น้ำค้างแข็ง แปลตามตัวหมายถึง หิมะที่ปกคลุมหนาอยู่แล้วยังไม่พอ ยังมีน้ำค้างแข็งเกาะเพิ่มเข้าไปอีก ความซวยมันเลยประดังประเดเข้ามา หมดหนทางเยียวยาแก้ไข
"อุปราช ศิลามิติสามารถยืมจากต้ากวงได้เช่นกัน!"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวรับรอง.
"ยืมรึ? เฮ้เฮ้ ตอนนี้ตลาดของต้ากวง ศิลามิติก็มีราคาสูง เจ้าน่าจะรู้? เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้หลากหลายอาณาจักร ราคาล้วนแล้วแต่พุ่งสูงขึ้น ศิลามิติ ผู้ฝึกตนทุกคนต่างก็ต้องการ หลายอาณาจักรเองก็ได้เก็บสะสมไว้ไม่มากนัก เพราะว่าเมื่อก่อนเป็นสินค้าทั่วไปที่สามารหาได้โดยง่าย ไม่เคยขาดแคลน เมื่อพวกเรายืมจากราชวงศ์ต้ากวงล่ะก็ จำเป็นต้องซื้อในราคาที่สูงกับจำนวนที่ต้องใช้คืน หลังจากที่ซื้อแล้ว ราคาหากว่าลดลง ย่อมกลายเป็นต้นทุนเท่าไหร่กัน? ราคาตอนแรกกับเวลานี้แตกต่างกันเท่าไหร่? ถึงแม้ว่าจะซื้อ ศิลามิตินั้นก็ไม่สามารถใส่เข้ามาในกำไลเก็บของได้ การขนส่งก็นับว่าเป็นปัญหา ขณะขนย้ายเอง ก็มีโจรร้ายเกิดขึ้นทุกที่ สิ่งสำคัญที่สุด นอกจากนี้ต้ากวงคงไม่มีทางที่จะมอบศิลามิติให้กับพวกเราได้มากมายอีกด้วย."อี้เหยี่ยนกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"ต้ากวงไม่ให้พวกเรายืมเป็นจำนวนมากอย่างงั้นรึ?"เถี่ยเสวี๋ยที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ถึงต้องการ ก็ต้องใช้เวลา นี่คือการกระทำของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว ในมุมมองของอาณาจักรอื่น ๆ พวกเขาเองย่อมไม่ต้องการถูกร่างแหไปด้วย การล่มสลายของตลาด ต้ายวีของพวกเราเป็นตัวอย่างแล้ว ต้ากวงตอนนี้ย่อมต้องระมัดระวัง เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะส่งศิลามิติมาเป็นจำนวนมาก พวกเขาเองย่อมรับรู้และคาดการณ์ได้ หากพวกเขามอบให้พวกเรามากจนเกินไป ตลาดของพวกเขาก็จะวุ่นวาย ดังนั้นในระยะเวลาอันสั้นนี้ ไม่สามารถทำได้!"อี้เหยี่ยนถอนหายใจยาว.
"ในระยะสั้น จะยังไม่มาถึงอย่างงั้นรึ?"เถี่ยเสวี๋ยที่แสดงท่าทางสงสัย.
"หากว่าพวกเราร้องขอไป จำเป็นต้องใช้เวลาครึ่งปี!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"กว่าครึ่งปีอย่างงั้นรึ?"เถี่ยเสวี๋ยที่แสดงท่าทางสงสัย.
"หลังจากที่ตลาดเกิดความวุ่นวายแล้ว ทั่วหล้าคงได้รับบทเรียน ต้องใช้เวลาสักพัก หลากหลายอาณาจักร เหล่าขุนนางต่าง ๆ ย่อมตระหนักได้ถึงความวุ่นวายของตลาดนั้นน่าหวาดกลัวขนาดใหน พวกเขาจะทำการกักตุนสินค้าที่จำเป็นเอาไว้จำนวนมาก และออกกฎอีกหลายอย่างเพื่อที่จะควบคุมความวุ่นวาย ด้วยได้รับบทเรียนจากต้ายวีของพวกเรา ทุกคนย่อมมองออก."อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.
"เช่นนั้นราชวงศ์ต้ากวงจำเป็นต้องใช้เวลากว่าครึ่งปี เพื่อกักตุนทรัพยากรเอาไว้ เพื่อที่จะทำให้ตลาดของพวกเขามั่นคงอย่างงั้นรึ? เมื่อพวกเขาพร้อมแล้ว ถึงจะส่งศิลามิติมาให้?"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ถูกแล้ว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวรับรอง.
"เรื่องนี้พวกเราจะทำอย่างไร? กว่าครึ่งปี ต้องใช้เวลาครึ่งปี ต้ายวีของพวกเราคงจะวุ่นวายไปทั่ว! ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวที่กำลังจ้องมองอยู่ เช่นนั้น..."เถียเสวี๋ยที่กระวนกระวายใจขึ้นมาทันที.
"โปรดวางใจ เรื่องนี้ข้าจัดการได้ ก่อนอื่น พาข้า กลับไปยังเมืองเทียนกงในทันที."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ครับ!"เถี่ยเสวี๋ยที่ตอบรับในทันที.
ด้วยคำพูดของอี้เหยี่ยน ทำให้เถี่ยเสวี๋ยวางใจได้บ้าง.
หากเป็นดังที่อี้เหยี่ยนกล่าวว่าความวุ่นวายของราชวงศ์ต้ายวีในครั้งนี้ นี่ต้องเป็นแผนการของราชวงศ์ต้าโหลวอย่างแน่นอน.
"ธุรกิจการค้า."
หลากลายราชวงศ์ที่อยู่รอบ ๆ เหล่าพ่อค้าย่อมไม่กล้าซื้อขายกับพวกเขาแน่ ผู้ละเมิด ย่อมถูกเข้าโจมตีและถูกกำหนดให้เป็นศัตรู กับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ทุกคนก็ย่อมเห็นกับตัวเองมาก่อนเสมอ.
กำจัดการค้าขาย! นี่นับว่าเป็นคราวเคราะห์ของราชวงศ์ต้ายวีทีเดียว การจะยืนอยู่ได้ จะต้องมีทรัพยากรเทียบเท่ากับต้าโหลว หรือได้รับการช่วยเหลือจากอาณาจักรอื่น ๆ ทว่าสถานะของต้ายวีเองก็หาได้มีอะไรพิเศษ อีกทั้งต้าโหลวและต้ากวงก็ยังทำการรบกันอยู่ ตามที่อี้เหยี่ยนกล่าวพวกเราสามารถยืมศิลาวิญญาณได้ ส่วนศิลามิตินั้น? พวกเขาย่อมไม่มอบมันมาให้ง่าย ๆ พวกเขาเองก็หวั่นเกรงที่เศรษฐกิจของตัวเองกลายเป็นวุ่นวายเช่นกัน.
พวกเขาย่อมกักตุนวัตถุดิบที่จำเป็น จัดการกับวัตถุดิบทุกอย่างให้เพียงพอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิลามิติ การซื้อขายในอาณาจักรย่อมต้องเข้มงวดไปด้วย.
ทางการเองคงจะออกกฎระเบียบโดยเร็ว เพื่อคุ้มครองตลาด เพื่อไม่ให้ราคาของตลาดเปลี่ยนแปลงเร็วจนเกินไป.
หลากหลายอาณาจักรเองก็มีคนที่ชาญฉลาดอยู่ด้วยกันทั้งนั้นย่อมมองเห็นได้ ใช้เศรษฐกิจเป็นอาวุธ นี่คือเครื่องมือสังหารแบบใหม่ เรื่องนี้น่าหวาดกลัวไม่ได้ด้อยไปกว่าสงคราม เป็นสงครามความขมขื่นไม่ต่างจากสงครามเลยแม้แต่น้อย!
สามเดือนหลังจากนั้น เหล่าอาณาจักรอื่น ๆ ที่ได้รับรายงานต่างก็ตื่นตกใจ โชคดีที่มีแค่ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเท่านั้น.
หลากหลายอาณาจักรที่เปลี่ยนแปลงกฎอย่างรวดเร็ว.
ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง แนวหน้า ค่ายใหญ่ อุปราชเสี่ยวหวัง.
ในตำหนัก เสี่ยวหวังที่กำลังอ่านรายงานของการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ในตลาดของราชวงศ์ต้ายวี.
ที่ด้านหน้ามีบุตรบุญธรรมสองคน เสี่ยวหยวนเฟิงและเสี่ยวหยวนเติ้ง.
เสี่ยวหวังที่อ่านรายงานของการเปลี่ยนแปลงของตลาด วางมือบนโต๊ะเคาะนิ้วไปมา ดวงตาที่ส่องประกายพลางทอดถอนใจ.
"ฟู่อี้ เป็นอย่างไรบ้าง?"เสี่ยวหยวนเติ้งที่เอ่ยปากถามออกไป.
"ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยมจริง ๆ นับว่าล้ำหน้านัก แม้ว่าจะแข็งแกร่งขนาดใหน ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว กับส่งผลกระทบทางเศรษฐกิจ จนทำให้ทุกอย่างบอบบางลงทันที เป็นเรื่องที่น่ายกย่อง สร้างความตื่นตะลึงต่อคนทั่วหล้าจริง ๆ สวรรค์สะท้าน ปฐพีสั่นสะเทือน ธุรกิจ ธุรกิจที่เปลี่ยนเป็นวุ่นวายไปทั่วอาณาจักร กับผลกระทบรุนแรงจนมีผลต่อกองทัพด้วย หนำซ้ำยังเกิดผลกระทบเกิดเป็นคลื่นสึนามิกระจายไปทั่ว หลังจากที่สึนามินี้กวาดทุกอย่างไป ต้ายวีในเวลานี้ จะต้องบาดเจ็บหนักไปจนถึงรากฐาน นับว่าสาหัสจริง ๆ !"เสี่ยวหวังที่กล่าวชมพลางถอนหายใจ.
"ฟู่อี้ เป็นใครกันที่ร้ายกาจขนาดนี้?"เสี่ยวหยวนเติ้งที่ขมวดคิ้วสอบถาม.
"อืม ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว ไม่คิดว่าจะมีคนที่สามารถทำให้สวรรค์สะท้าน ปฐพีสะเทือนได้?"เสี่ยวหวังถอนหายใจเบา ๆ .
"ไม่ใช่ว่าราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจบแล้วรึ?"เสี่ยวหยวนเติ้งที่ขมวดิ้วสอบถาม.
"จบในไม่ช้านี้ ทว่าก็ยังไม่แน่นอน."เสี่ยวหวังที่ส่ายหน้าไปมา.
"โอว?"เสี่ยวหยวนเฟิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เพราะว่าราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเองก็ยังมีอี้เหยี่ยน ที่เป็นตัวตนที่พลิกสวรรค์ได้เช่นกัน มีเขา การจะโค่นล้มราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีนับว่าเป็นเรื่องยาก ทว่าไม่รู้ว่าคนที่คิดแผนการนี้มา ยังมีแผนการอื่นอีกหรือไม่ ที่จะสร้างสึนามิขึ้นอีก!"เสี่ยวหวังที่หายใจลึก.
ชายฝั่งทะเลตะวันออก ชายฝั่งแห่งหนึ่ง มีเรือขนาดใหญ่กว่าพันลำ ตอนนี้ได้บรรทุกสินค้าเต็มลำ รอที่จะแล่นออกไป.
ชายฝั่ง ประธานสมาคมการค้าต้าหรง จงเจิ้ง ยืนอยู่ด้านหน้าชิงอวิ๋นหลางเจียง.
"ชิงอวิ๋นหลางเจียง ขอบคุณ ต้องรบกวนท่านแล้ว สินค้าเหล่านี้ ท่านต้องคุ้มกัน นำมันกลับไปยังเกาะหมาป่าสวรรค์."จงเจิ้งที่กล่าวออกไปด้วยรอยยิ้ม.
"เห่าเสี่ยวจื่อ สินค้ามากมายขนาดนี้เลยรึ? ศิลามิติ มีศิลามิติมากมาย ต้องการนำไปใช้ทำอะไรกัน?"ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่ชำเลืองมองออกไป.
"เฮ้เอ้ นี่เป็นสิ่งของที่ฟู่อี้ส่งมา อย่างน้อยก็ยังดีกว่าแล่นเรือเปล่ากลับ."จงเจิ้งที่ส่ายหน้าไปมากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"โปรดวางใจในเมื่อมีข้าอยู่ ศิลามิติบนเรือเหล่านี้ แน่นอนว่าจะต้องไปถึงราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งอย่างปลอดภัย."ชิงอวิ๋นหลางเจียงกล่าว.
"ขอบคุณ ต้องรบกวนแล้ว!"จงเจิ้งพยักหน้า.
"เจ้าไม่กลับกับพวกเราหรอกรึ?"ชิงอวิ๋นหลางเจียงสอบถาม.
"หอการค้าต้าหรงที่เพิ่งเริ่มต้น นอกจากนี้ยังมีแผนการอีกมาก ยังไม่จบ สินสงครามเองก็ยังจัดการไม่หมดเลย."จงเจิ้งที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"อืม ท่านทำงานอย่างวางใจ พวกเราขอลา."ชิงอวิ๋นหลางเจียงกล่าว.
"รักษาตัว!"จงเจิ้งกล่าว.
"รักษาตัว!"ชิงอวิ๋นหลางเจียงพยักหน้า.
จากนั้น ชิงอวิ๋นหลางเจียงก็คุ้มกันเรือใหญ่กว่าพันลำ ค่อย ๆ ตรงไปยังเกาะหมาป่าสวรรค์ช้า ๆ .
จิ้งเจิ้งที่หันหน้ากลับมายังผู้ติดตาม ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า "กลับได้แล้ว งานของพวกเรายังไม่จบ!"
"ครับ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
.....
เมืองกวงหุย! ตำหนักเจ้าเมือง! นับจากที่เศรษฐกิจของต้ายวีล่มสลาย ตอนนี้ผ่านมาสามเดือนแล้ว.
หลากหลายข่าวจากทั่วสารทิศ ถูกส่งมายังเมืองกวงหุย.
ภายใต้การสั่งการของจงซานด้วยความรวดเร็ว ความวุ่นวายเกี่ยวกับการค้าก็จะกลับมาเป็นปรกติอย่างรวดเร็ว.
ภายในตำหนักเจ้าเมืองเวลานี้ ฟ่านอี้พินที่กำลังอ่านข้อมูลรายงานในมือ อย่างระมัดระวัง.
ที่ด้านหน้าฟ่านอี้พิน ในเวลานี้มีชายคนหนึ่งในชุดสีเขียว ชายผู้นี้ ก่อนหน้านี้ก็คือหนึ่งในกุนซือที่เคยอยู่ในห้องอักษรของต้าเสวียนอ๋อง เวลานี้มายืนอยู่ด้านหน้าของฟ่านอี้พิง สถานะของเขาย่อมไม่ได้ด้อยไปกว่ากันนัก.ทว่าเขาผู้นี้กับชื่นชมกุนซือที่หนึ่งอย่างสุดหัวใจ.
"เซียนเซิงฟ่าน แผนการสวรรค์ล่มเป็นอย่างไรบ้าง?ร้ายกาจมากเลย! คราวนี้ ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจะต้องพบกับภัยพิบัติอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กับความหนักหนาในครั้งนี้ เซียนเซิงฟ่านบางทีคงไม่รู้ ข้าที่อยู่ในพื้นที่จริงอยู่ในราชวงศ์ต้ายวีมานั้น กับการขึ้นและลงของสินค้า หลากหลายผู้คนแทบบ้าตาย หากยังคงเป็นเช่นนี้ สวรรค์ก็คงล่มเช่นกัน!"ชายในชุดสีเขียวกล่าว.
"แล้วเจ้าพบอะไรอื่นอีกหรือไม่?"ฟานอี้พินที่กล่าวสอบถาม.
"หืม อย่างอื่น ข้าเองก็รู้สึก ทว่ากลับไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจน!"ชายในชุดสีเขียวกล่าว.
"หืม?"ฟ่านอี้พินที่วางข้อมูลลง พร้อมกับจ้องมองไปยังชายในชุดสีเขียว.
"ถ้าจะให้กล่าวแล้ว พวกเราที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ครั้งนี้ ทว่า ข้ากับรู้สึกว่าภายใต้ตลาดของต้ายวี ยังมีอีกกลุ่มหนึ่งที่คอยจัดการอยู่เช่นกัน เป็นเรื่องที่ลึกลับมาก หลาย ๆ ครั้ง ราคาที่ผันผวนนั้น ยังกับฟ้าถล่ม เป็นเหตุการณ์ที่บังเอิญอย่างแปลกประหลาด บางทีราวกับว่ามีใครกำลังช่วยพวกเราอยู่อีกทอดหนึ่ง แปลกมาก ข้าเองก็พยายามสืบหาเป็นเวลานานเช่นกัน ทว่าก็ไม่สามารถค้นหาได้ ดังนั้นจึงไม่สามารถยืนยันเรื่องนี้ได้เช่นกัน."ชายในชุดเขียวกล่าว.
"หืม? มีคนอยู่เบื่องหลังพวกเราอีกอย่างงั้นรึ?ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะหาไม่พบ?ไม่มีร่องรอยเลยรึ?"ฟ่านอี้พินที่หรี่ตาจ้องมอง.
"บางทีข้าอาจจะคิดไปเองก็ได้ มันจะเป็นไปได้อย่างไร พวกเราคือคนที่ควบคุมตลาด ไม่มีใครที่จะเข้าใจการเปลี่ยนแปลงราคาได้เท่ากับพวกเรา จะมีคนอื่นอยู่อีกได้อย่างไร."ชายในชุดสีเขียวที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่แน่ใจ การควบคุมตลาดในครั้งนี้ ไม่ได้เป็นพวกเรา ทว่าเป็นตงฟางโห่ว!"ฟ่านอี้พินกล่าวอย่างจริงจัง.
"คนกว่าหนึ่งพันคนนั้น เป็นคนของฝ่าบาทและท่านอ๋องทั้งนั้น!"ชายในชุดสีเขียวที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ทว่าตอนนี้ ภายในตลาดของต้ายวีนั้นที่เข้าร่วมแผนการสวรรค์ล่ม อาจจะไม่ได้มีเพียงแค่คนทั้งหนึ่งพันคน."ฟ่านอี้พินกล่าว.
"ภายในตลาด? นี่ท่านจะบอกว่ามีคนที่อยู่เบื้องหลังอีกทอดหนึ่ง เป็นคนที่จงซานส่งไปอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดเขียวที่ชำเลืองมองตาโต.
"อืม เกี่ยวกับเรื่องนี้ ยากที่จะจินตนาการถึงได้ว่าราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจะได้รับบาดเจ็บมากมายขนาดใหน กับผลรายงานต่าง ๆ เจ้าคอยรายงานอีกครั้งก็แล้วกัน ทว่าตอนนี้ไม่ควรอยู่นานนัก อี้เหยี่ยนที่เป็นคนที่สามารถพลิกสวรรค์ได้ตลอด เจ้าจงกลับไปสืบเรื่องนี้ให้ดี ข้าจะไปสอบถามจงซาน แผนการสวรรค์ล่มขั้นที่สาม จะเริ่มเมื่อไหร่."ฟ่านอี้พินที่คิดและกล่าวออกมา.
"อืม!"ชายในชุดสีเขียวที่พยักหน้ารับในทันที.
จากนั้น ชายในชุดสีเขียวก็จากไปจากเมืองกวงหุย ส่วนฟ่านอี้พินเดินทางไปพบกับจงซานในทันที.
ฟ่านอี้พินที่เร่งรีบไปพบกับจงซานนั้น ทั้งที่ภายนอกวุ่นวายจนแทบปลีกตัวออกมาไม่ได้ พื้นที่ด้านในรอบ ๆ นั้นอบอวลไปด้วยกลิ่นดอกไม้ กับตัวตนที่กระทำกับเศรษฐกิจ สร้างความวุ่นวายอย่างหนัก เช่นจงซาน เขากับกงจูเฉียนโหยวที่นั่งอยู่บนศาลา จับเบ็ดตกปลา ตกปลาอยู่ในสวน ไร้ซึ่งความกังวล ราวกับอยู่ในสวนสวรรค์.