Chapter 324 แผนการสวรรค์ล่ม.
"ถูกแล้ว เดิมพัน!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เดิมพันอะไร?"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาอย่างใจเย็น.
"เดิมพันท่าน เดิมพันข้า!"จงซานกล่าวอย่างใจเย็น.
อี้เหยี่ยนที่นิ่งรอฟัง.
"หากข้าแพ้ ข้ายินดีที่จะรับใช้เซียนเซิงอี้เหยี่ยนเป็นเวลา 200 ปี."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"200 ปี? อี้เหยี่ยนมีชีวิตได้ไม่ถึง 20 ปี 200 ปีนั่นจะเอาที่ใหนไปเดิมพัน?"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
อายุของอีเหยี่ยน ทั่วหล้าย่อมรับรู้กันทุกคน จงซาน ผู้นี้ถึงกับกล้าคาดการณ์อายุของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีไปด้วยเหรอ.
"เฮ้เฮ้ จะอย่างไรข้านั้นจะยังปฏิบัติตามเป็นเวลา 200 ปี ไม่ว่าเซียนเซิงอี้เหยี่ยนจะมีชีวิตอยู่หรือไม่!"จงซานที่กล่าวอีกครั้ง.
ได้ยินคำพูดจงซาน อี้เหยี่ยนที่หรี่ตาจ้องมอง "หากข้าตายไป เซียนเซิงจงซานจะเป็นอุปราชของต้ายวีไม่ว่าอย่างไรใช่หรือไม่?"
"แน่นอนว่าต้องเป็นไปตามนั้น!"จงซานที่กล่าวรับรอง.
นี่คือสิ่งที่อี้เหยี่ยนปรารถนาเพื่อราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี แน่นอนว่ามันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที เขาจะต้องยอมรับการเดิมพันของจงซานแน่นอน อี้เหยี่ยนที่เปลี่ยนเป็นสงบขึ้นมา.
"หากเจ้าชนะล่ะ?"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เซียนเซิงอี้เหยี่ยน จะต้องเป็นใต้บังคับบัญชาข้า รับใช้ข้าเป็นเวลา 200 ปี!"
"เฮ้เฮ้ เซียนเซิงจงซานล้อข้าเล่นแล้ว อายุขัยของอี้เหยี่ยนก็บอกไปก่อนแล้ว อย่างมากที่สุดก็อยู่ได้แค่ 20 ปี เพราะว่าร่างกายมีพิษฝังอยู่ ไม่ว่าอย่างไรจะต้องตายไปก่อนแน่นอน 200ปี ไม่ใช่รึ? ไม่ใช่ว่าเซียนเซิงหวังที่จะให้ข้ากลายเป็นผีมารับใช้เซียนเซิงต่อหรอกรึ?"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
"เฮ้เฮ้ ข้าเชื่อว่าเซียนเซิงอี้เหยี่ยนยังอยู่ในโลกนี้อีกนาน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว อี้เหยี่ยนขมวดคิ้วไปมา ชำเลืองมองไปยังจงซาน ไม่รู้ว่าจงซานนั้นมีความคิดอะไรอยู่!
"เดิมพันอย่างไร?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เดิมพันว่าราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี จะอยู่ได้ไม่เกินสิบปี ภายในสิบปีราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวจะทำลายราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีได้."จงซานกล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"น่าขัน สิบปี? เมือง 12 หลิงไห่แม้ว่าเจ้าจะประสบความสำเร็จได้ ถึงข่าวลือจะกล่าวว่าเจ้าใช้เวลาเพียงแค่ห้าเดือน ทว่า การที่สามารถยึดเมืองได้อย่างรวดเร็วนี้เป็นเพราะใช้กลุ่มมังกรจากทะเลตะวันออก สิบปี ต้ายวีมีเมืองมากกว่าร้อยห้าสิบเมือง สิบปีรึ? เป็นไปไม่ได้!"อี้เหยี่ยนกล่าวอย่างมั่นใจ.
"เซียนเซิงอี้เหยี่ยน พวกเราไม่ได้คุยกันเรื่องสถานการณ์ของต้ายวี ไม่ได้เกี่ยวกับว่ามีมากกว่าร้อยห้าสิบเมือง มันเกี่ยวกับแผนการรบต่างหากล่ะ."จงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
จ้องมองไปยังจงซาน อี้เหยี่ยนเองก็เชื่อว่าเขาไม่ได้กล่าวไร้สาระ สิบปี? ใช้เวลาสิบปีอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม อี้เหยี่ยนไม่ใช่คนที่ดื้อรั้นไร้ทางรักษา แน่นอนว่าเขาย่อมต้องเผื่อความเป็นไปได้ เขาต้องคิดถึงความสำเร็จและล้มเหลวโดยละเอียด.
สิบปี ตัวเขาเองก็มีชีวิตเหลืออยู่อีกสิบปีหลังจากนั้น? การเดิมพันนี้ เห็นได้ว่าจงซานเสียเปรียบ ทว่า อี้เหยี่ยนก็เชื่อว่าจงซานนั้นมีแผนการอะไรบางอย่างอยู่.
สิบปี ไม่มีใครกล้ารับประกันจะทำได้ ไม่ว่าจะ 20ปีหรือ 50 ปี ยังไม่มีใครกล้ากล่าวเลย.
"เซียนเซิงอี้เหยี่ยนคิดอย่างไร? ด้วยการเดิมพันนี้ ไม่กล้าอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
อี้เหยี่ยนครุ่นคิดชำเลืองมองไปยังจงซาน เขาคิดไปมา แต่ก็มองไม่เห็นจุดบกพร่อง มองไม่เห็นความเป็นไปได้ที่จงซานจะได้เปรียบจากการเดิมพันนี้เลย.
"เดิมพัน ทำไมจะไม่กล้าล่ะ ทว่าเซียนเซิงจงซานจะต้องขาดทุนเป็นอย่างมาก!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เฮ้เฮ้ ขาดทุนอย่างงั้นรึ?ไม่ จงซานได้รับกำไรต่างหาก!"จงซานกล่าว.
จากนั้น จงซานที่สะบัดมือนำขวดยาสีม่วงออกมา.
อี้เหยี่ยนที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.
จงซานนำขวดยาขนาดเล็ก ยื่นมันออกไปวางบนโต๊ะของอี้เหยี่ยน.
"มันคืออะไรอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เม็ดยาเทวะต้นกำเนิดสวรรค์!"จงซานกล่าว!
เม็ดยาเทวะต้นกำเนิดสวรรค์ นี่คือเม็ดยาเทวะระดับแปดของสำนักไท่ตาน เหลือเม็ดสุดท้าย สามารถที่จะช่วยอี้เหยี่ยนที่มีพลังก่อตั้งวิญญาณขั้นปลายทะลวงผ่านไปยังระดับหลอมกายธาตุได้อย่างรวดเร็ว สามารถสร้างวิญญาณเทวะ ตลอดจนสามารถขับพิษออกจากร่างกายในทันที.
"เม็ดยาเทวะต้นกำเนิดสวรรค์?"อี้เหยี่ยนดวงตาเบิกกว้าง แสดงท่าทางตื่นตะลึง ก่อนที่แววตาจะเต็มไปด้วยความยินดีอย่างบ้าคลั่ง.
"ข้าคิดว่าหลังจากที่เซียนเซิงถูกวางยาพิษ คงจะค้นหาวิธีการต่าง ๆ มากมาย แม้ว่าข้าจะไม่รู้มากมายนัก ทว่าเม็ดยาเทวะต้นกำเนิดสวรรค์นี้ ท่านคงรู้จัก!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
อี้เหยี่ยนที่สูดหายใจลึก จ้องมองไปยังขวดหยกเล็ก ๆ ยังไม่ได้ยื่นมือออกไปรับ เพราะว่าอี้เหยี่ยนเชื่อในคำพูดของจงซาน จงซานไม่หลอกเขาแน่นอน นอกจากนี้ยังไม่จำเป็นอีกด้วย.
"เจ้ามั่นใจขนาดนั้นเลยรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกแล้ว ในเมื่อจงซานกล้าที่จะเดิมพัน แน่นอนว่าจะต้องทำสำเร็จได้ เซียนเซิงอี้เหยี่ยนเองก็ยอมรับเดิมพัน แน่นอนว่าย่อมไม่ต้องการให้สูญเสียผลประโยชน์ไป หลังจากท่านหายดีแล้ว จะได้ใช้ความสามารถออกมาเต็มที!"จงซานที่กล่าวด้วยความมั่นใจ.
"เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะตระบัดสัตย์อย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ชำเลืองมองจงซาน.
"ข้าเชื่อว่าด้วยนิสัยใจคอของเซียนเซิงแล้ว เรื่องบางเรื่องมันสำคัญยิ่งกว่าชีวิต ไม่เช่นนั้นเซียนเซิงคงไม่อยู่กับราชวงศ์ต้ายวีมาจนถึงตอนนี้!"จงซานกล่าวรับรอง.
ด้วยการเก็บเม็ดยาเทวะต้นกำเนิดสวรรค์ อี้เหยี่ยนที่ลุกขึ้นช้า ๆ กล่าวต่อจงซานด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ดี ข้าจะป้องกันสิบปี!รอคอยก็แล้วกัน!"
จงซานที่ลุกขึ้น พร้อมกับกล่าวด้วยความสุภาพ "สุดแต่ฟ้าดินกำหนด!"
"สุดแต่ฟ้าดินกำหนด!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
โดยการโบกมือ เถี่ยเสวี๋ยที่อยู่ไกลออกไปก็เข้ามา จื่อเห่าเองก็บินเข้ามาด้วยเช่นกัน.
อี้เหยี่ยนไม่ได้กล่าวสิ่งใด เกี้ยวของอี้เหยี่ยน ที่เคลื่อนที่ออกไป.
ส่วนจงซาน ที่สูดหายใจโล่งอก จ้องมองดูอี้เหยี่ยนจากไป.
สิบปี! ที่จะได้อี้เหยี่ยนมาใช้งาน ดั่งที่เขาตั้งใจได้หรือไม่?
"พวกเขาไปแล้วรึ?"จื่อเห่าสอบถาม.
"ไปดีกว่า พวกเราเองก็ต้องเดินทางเช่นกัน เรียกอาต้า เวลาของพวกเราค่อนข้างกระชั้นชิด!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม ครับ!"จื่อเห่าที่ตอบรับในทันที.
..........
บนเมฆสีขาว อาต้า จื่อเห่าและจงซาน กำลังมุ่งตรงไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว.
"เซียนเซิง พวกเราไม่กลับไปเมืองกวงหุ่ยอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ยังไม่กลับในเวลานี้ เดินทางไปยังเมืองต้าเสวียน!"
"เมืองต้าเสวียน? เซียนเซิงจะไปพบกับ ต้าเสวียนอ๋องอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ถูกแล้ว! ข้าได้บอกกงจูแล้ว นางรู้! โปรดวางใจ!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ!"อาต้าพยักหน้ารับ.
.....
สามเดือนหลังจากนั้น.
เมืองต้าเสวียน ตำหนักเจ้าเมือง! ห้องหนังสือต้าเสวียนอ๋อง!
ต้าเสวียนอ๋องที่กำลังปรึกษาหารือกับเหล่ากุนซือเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ .
"ท่านอ๋อง สถานการณ์ทหารในเวลานี้ อี้เหยี่ยนและเสี่ยวหวังเป็นไปได้ที่จะร่วมมือกัน!"กุนซือผู้หนึ่งกล่าว.
"ใช่แล้ว ท่านอ๋อง การรบของพวกเรา นับวันก็จะยิ่งยากขึ้นไปเรื่อย ๆ ."กุนซืออีกผู้หนึ่งกล่าว.
"ส่วนฝั่งของอ๋องเจิ้งอี้ สถานการณ์เป็นไปอย่างราบรื่น ท่านอ๋องแม้ว่าพวกเราจะต้องเชิญกับสองราชวงศ์ ทว่าก็ไม่สามารถใช้เป็นข้ออ้างได้ เหนือหัวนั้นคาดหวังเป็นอย่างยิ่ง พวกเราไม่สามารถที่จะล้าหลังได้."กุนซืออีกคนกล่าว.
"สถานการณ์ที่ยากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างงั้นรึ? อายุขัยของอี้เหยี่ยนน่าจะอยู่ได้ 20 ปี หลังจาก 20 ปี ต้ายวีจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย."กุนซืออีกคนกล่าว.
"จะชนะยังไม่สามารถบอกได้ หลังจากนี่ 20 ปีอาจจะยังยากเช่นเดิม 20 ปีหลังจากนี้ ใครจะกล้ารับรองว่าจะไม่มีอี้เหยี่ยนแล้ว?"กุนซืออีกคนกล่าว.
"ทว่าหากเป็นตามที่คาด ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจะต้องพ่ายแพ้ อ๋องจวีลู่ที่ร้ายกาจเองก็ยังพ่ายแพ้ อี้เหยี่ยนเพียงคงเดียวไม่สามารถทำได้ทุกอย่าง การที่เขาจะรุกเข้ามา ไม่ใช่เรื่องง่าย นอกจากนี้อายุขัยเขายังมีจำกัด ค่อย ๆ รุกเข้าไป ต้ายวีจะต้องถูกกำจัด จากนั้นต้ากวงไม่สามารถที่จะยืนอยู่คนเดียวได้ จะต้องพ่ายแพ้ไปตาม ๆ กัน."กุนซืออีกคนหนึ่งกล่าวออกมาทันที.
"อืม ใช่ ทว่าก็ยังนับว่าเป็นแผนการระยะยาว!"กุนซือที่หนึ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
"อืม แล้วไท่จื่อทั้งสามคนล่ะ พวกเขาคงไม่หยุดรอข้า พวกเขาไม่ต้องทำลายศัตรูแตกพ่ายไปก่อนข้าอย่างรวดเร็วหรอกรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่จ้องมองไปยังเหล่ากุนซือ.
เหล่ากุนซือทีได้แต่เงียบ ส่ายหน้าไปมาเช่นกัน.
"ยากจริง ๆ !"กุนซือที่หนึ่งเอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"ต้าเสวียนอ๋องจ้องมองไปยังเขา ยาก ไม่มีวิธีอย่างงั้นรึ?
"จากสถานการณ์ทางทหารในเวลานี้ หากต้องการทำลายราชวงศ์ทั้งสองอย่างรวดเร็ว จะต้องมีแผนการ สงครามจากภายนอก!"อาวุโสที่หนึ่งที่เสนอความเห็น.
"สงครามจากภายนอก?"ต้าเสวียนอ๋องที่จ้องมองไปยังกุนซือที่หนึ่ง.
"ขอรับ จะต้องมีทัพภายนอกเกิดขึ้นในสนามรบอีก วิธีการค่อนข้างพิเศษ ขอให้เฉินได้คิดก่อน."อาวุโสที่หนึ่งส่ายหน้าไปมา.
"ไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้รึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม.
ขณะที่ต้าเสวียนอ๋องและกุนซือกำลังปรึกษาหารือกันอยู่นั้น พ่อบ้านคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาด้านใน.
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพ่อบ้านคนนี้เป็นคนที่เชื่อใจได้ของต้าเสวียนอ๋อง เหล่ากุนซือที่ได้หยุดคิดกันเล็กน้อย.
"เรียนท่านอ๋อง!"พ่อบ้านกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"มีเรื่องอะไรอย่างงั้นรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"ตงฟางโห่วจงซานขอเข้าพบรออยู่ด้านนอก!"พ่อบ้านกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"จงซาน?"ต้าเสวียนอ๋องที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยความสงสัย.
กุนซือต่างก็จ้องมองหน้ากันและกัน แต่ละคนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ท้ายที่สุดก็หันหน้าจ้องมองมายังท่านอ๋อง.
"พวกเขามากันกี่คน?"ต้าเสวียนอ๋องกล่าว.
"รวมจงซานแล้ว มีสามคน สองคน หนึ่งคืออาต้า ส่วนอีกหนึ่งก็คือจื่อเห่า!"พ่อบ้านกล่าวออกมาด้วยความเคารพ เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไว้ใจ เรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะเดินทางมาอย่างลับ ๆ .
"ท่านอ๋อง จงซานมาเยือนครั้งนี้ จะต้องเป็นเรื่องสำคัญเป็นแน่!"กุนซือที่หนึ่งเอ่ยปากในทันที.
"อืม ให้จงซานเข้ามา!"ต้าเสวียนอ๋องพยักหน้า.
"ครับ!"พ่อบ้านรับคำสั่ง.
จงซานที่เดินทางมายังเมืองต้าเสวียน ด้วยสถานะของจงซาน ไม่สามารถเดินทางไปตำหนักเจ้าเมืองอย่างเปิดเผย.
"พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่!"จงซานกล่าวกับอาต้าและจื่อเห่า.
"ครับ!"คนทั้งสองรับคำ.
"ตงฟางโห่ว ท่านอ๋องเชิญ!"พ่อบ้านเผยยิ้มให้กับจงซาน.
"ขอบคุณต้องรบกวนท่านแล้ว!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เป็นหน้าที่อยู่แล้ว!"พ่อบ้านกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
ไม่นานจงซานที่บินตามไปก้าวเข้าไปในห้องโถง ซึ่งมีบันไดวนเข้าไปด้านในอีกชั้น.
ห้องโถงด้านใน ต้าเสวียนอ๋องที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ สายตาที่กวาดตามองลงมา ทั้งสองฝั่งมีเหล่าบัณฑิตที่ดูมีสง่าราศีจำนวนแปดคน แต่ละคนที่ยืนนิ่งจ้องมองมายังเขา พ่อบ้านที่นำเขามา จากนั้นก็ก้าวออกไป.
หลายปีมาแล้ว คราวนี้ได้พบต้าเสวียนอ๋องอีกครั้ง ภายในใจก็ยังรู้สึกถูกข่มอยู่เช่นเดิม สายตาของทุกคนตอนนี้ต่างก็เต็มไปด้วยความน่าเกรงขามกดลงมาที่ตัวเขา.
จงซานที่สูดหายใจยาว ก่อนที่จะกล่าวทักท่าน "ผู้ใต้บังคับบัญชาจงซาน คารวะท่านอ๋อง!"
จ้องมองไปยังจงซาน ต้าเสวียนอ๋องที่แสดงท่าทางจริงจัง "จงซาน เจ้าไม่อยู่แนวหน้า ทำไมถึงได้หนีมา ละทิ้งหน้าที่เช่นนี้ หรือเจ้าได้รับคำสั่งทางทหารตั้งแต่เมื่อไหร่?"
ได้ยินการไต่สวนจากต้าเสวียนอ๋อง จงซานไม่ได้หวาดกลัวแต่อย่างใด กล่าวออกมาด้วยความคารพ "เรียนท่านอ๋อง ผู้ใต้บังคับบัญชามีเรื่องสำคัญทางการทหารมารายงาน เป็นเรื่องที่มีความสำคัญมาก ๆ เป็นเหตุให้ผู้ใต้บังคับบัญชาต้องมาด้วยตัวเอง!"
"เรื่องสำคัญทางการทหารอย่างงั้นรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่หรี่ตาจ้องมองจงซาน เรื่องทางทหารอย่างงั้นรึ? กับสถานการณ์แนวหน้าทุกเรื่องมีเรื่องใหนที่เขาไม่รู้กัน?
"ครับ!"จงซานกล่าวรับรองอย่างมั่นเหมาะ.
"กล่าวมา!หากว่ามันสำคัญจริงเจ้าถึงจะเป็นผู้บริสุทธิ์ หากสิ่งที่เจ้ากล่าวไม่ได้สำคัญจริง การฝ่าฝืนกฎทหารครั้งนี้ จะต้องได้รับโทษตามกฎระเบียบของต้าโหลว."ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
อย่างไรก็ตามจงซานยังไม่กล่าว จ้องมองไปรอบ ๆ ยังเหล่ากุนซือ เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมา ไม่ต้องการให้คนอื่น ๆ รับรู้.
"พวกเขาคือผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไว้ใจได้!กล่าวมา!"ต้าเสวียนอ๋องกล่าว.
"ครับ!"จงซานพยักหน้า.
"ท่านอ๋อง เกี่ยวกับข้อมูลต่าง ๆ ที่ผู้ใต้บังคับบัญชาได้รวบรวมมา ผู้ใต้บังคับบัญชามีความกล้า คิดแผนการ"แผนสวรรค์ล่ม"ขึ้นมา คาดว่าห้าปี จะสามารถทำลายราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีได้สำเร็จ! ขอให้ท่านอ๋องโปรดตรวจสอบ!"จงซานกล่าวเสร็จก็สะบัดมือนำแผ่นริ้วหยกออกมายื่นไปด้านหน้า.