Chapter 315 ฟื้นความทรงจำของชาติที่แล้ว.

ในสนามรบของต้ากวงได้เกิดเรื่องที่สำคัญเกิดขึ้น!

แม่ทัพจินฉาน ได้นำกองกำลัง 1.5 ล้านคน เข้ารวมตัวกับตงฟางโห่วอย่างคาดไม่ถึง ทั้งคู่ร่วมมือกันอย่างงั้นรึ? และผู้บัญชาการเหล่าทัพเวลานี้ได้กลายเป็นตงฟางโห่ว!

ข่าวดังกล่าวนี้ ได้กระจายออกไปรอบ ๆ ในทันที.

เกิดสิ่งใดขึ้น?

การนำทัพของจินฉานนั้นไม่ได้เสียเปรียบเลยแม้แต่น้อย ไม่ได้ด้อยกว่าจงซานสักนิด แต่กลายเป็นว่าเขาร่วมมือกับจงซานทันทีทันใดอย่างงั้นรึ? ข่าวลือที่จินฉานทำด้วยตัวเองก็กระจายออกไปทันที.

กับข่าวที่กระจายออกไปนี้ ไม่ว่าใครก็ตามที่ได้รับข้อมูลต่างก็งงงวยไม่สามารถอธิบายได้เลย.

สนามรบของต้ากวง กองกำลังป้องกันใหญ่ที่สุดก็คือของอุปราชเสี่ยวหวัง.

ทัพที่ล้อมรอบในเวลานี้ เหลือกองกำลังต้าโหลวสามทัพ ทัพของสุ่ยจิง ทัพของเซี่ยงปู่ และทัพของจงซาน.

กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ มันเกิดขึ้นทันทีทันใดเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน.

เมืองหนึ่งของสุ่ยจิง.

เซียนเซิงสุ่ยจิงที่อ่านจดหมายพลางขมวดคิ้วไปมา เหล่าขุนพลเองก็ขมวดคิ้วแน่นเช่นกัน.

"จอมพล เกิดสิ่งใดขึ้นอย่างงั้นรึ?"ขุนพลคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยความสงสัย.

"เรื่องส่วนตัว ไม่ใช่เรื่องที่คนอื่นจะสามารถไปยุ่งได้!"เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.

"ครับ!"ขุนพลผู้หนึ่งที่ทำได้แค่พยักหน้ารับแม้ว่าจะเต็มไปด้วยความสงสัย.

ค่ายใหญ่ของเสี่ยวหวัง ในห้องโถงแห่งหนึ่ง.

เสียวหวังที่ขมวดคิ้วอ่านจดหมายรายงานฉบับหนึ่ง.

ข่าวดี และข่าวร้าย!

ข่าวดี ทัพที่เข้าโจมตีต้ากวงตอนนี้เหลือแค่สามทัพแล้ว หลังจากนี้เป้าหมายจะลดลง ข่าวร้าย ทัพที่หายไป เป็นของจินฉานได้เข้าร่วมกับทัพของจงซาน.

.....

เมืองไป่หวง ตำหนักเจ้าเมือง.

จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ ซึ่งมีจินฉานและกลุ่มขุนพลของจินฉานยืนอยู่ข้าง ๆ  เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาได้มาอยู่ใต้การบัญชาการของจงซานแล้ว

หนึ่งปี สำหรับจงซานแล้ว ไม่ได้มีอะไรนัก.

ในเมื่อไม่สามารถเข้าโจมตีเมืองอื่น ๆ ได้ เช่นนั้นก็ต้องฝึกฝนทหารให้แข็งแกร่ง พร้อมฝึกฝนทัพของจินฉาน เพื่อเตรียมโจมตีเมืองเมื่อพร้อม.

"รางานจอมพล เกี่ยวกับทหารสังเกตการณ์ ในต้ากวงเวลานี้ มีผู้เยี่ยมยุทธ์ ระดับจักรพรรดิแท้มากมายปรากฏขึ้น ที่พวกเราเห็นมีอยู่ด้วยกันมากกว่า 20 คน."เจ้าฉวนรายงาน.

"เหล่าผู้ฝึกตนพวกเขาเดินทางมาเพื่ออะไร?"จงซานที่ขมวดคิ้ว.

"คงมาเพื่อ อสุรกายปิศาจ!"จินฉานส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.

"อสุรกายปิศาจ? เพื่อต้องการกำจัดอสุรกายปิศาจ สะสมวาสนาฟ้าดินอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.

"เป็นเช่นนั้นแน่นอน!"จินฉานกล่าว.

"ทำไมท่านไม่ร่วมจัดการอสุรกายปิศาจล่ะ?"จงซานที่กล่าวสอบถามจินฉาน.

"อสุรกายปิศาจในเวลานี้ นับวันยิ่งแข็งแกร่ง ไม่สามารถที่จะหาเจอได้ง่าย เรื่องนี้ต้องอาศัยคนเป็นจำนวนมากเพื่อช่วยเหลือ."จินฉานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ไม่สามารถหาเจออย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้เขาที่มองเห็นเหล่ามวลเมฆที่กลายเป็นสีแดงขนาดใหญ่ นั่นไม่ใช่เป้าขนาดใหญ่เหรอ?

"ตอนนี้อสุรกายปิศาจที่กำลังหนี มันหลุดรอดทุกครั้งที่ไล่ตาม ยากที่จะจับตัวมันได้."จินฉานกล่าว.

"จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ กำลังหาอยู่อย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.

"ถูกแล้ว นั่นก็เพื่อทำลายบาปของเขาด้วย."จินฉานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

.....

แปดเดือนหลังจากนั้น!

จินฉานอยู่ในห้องโถงเมืองไป๋หวง.

ทันใดนั้นดวงตาของจินฉานที่เบิกกว้าง ก่อนที่จะเปล่งแสงสีแดงออกจากร่าง.

เสื้อผ้าของจินฉานที่ส่องประกาย ดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีทอง ปลดปล่อยพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่ออกไปทุกทิศทุกทาง เหล่าขุนพลที่ต้องถอยออกไป อาต้าที่นำจงซานถอนตัวออกมาอย่างรวดเร็ว.

เป็นพลังวิญญาณที่รุนแรง ระเบิดออกมาจากห้องโถงที่เขาอยู่.

"ตูมมมมมม!"

พื้นที่รอบ ๆ ห้องโถงกลางที่ถูกเป่าสิ่งของทุกสิ่งทุกอย่างกระเด็นออกไป.

เหล่าขุนพลและคนอื่น ๆ ตอนนี้เต็มไปด้วยความประหลาดใจ นี่คือจินฉาน เป็นเขาอย่างงั้นรึ?

มีเพียงแค่จงซานที่ยืนอยู่ห่างออกมาในซุ้มไม้ รอคอยอย่างไม่แยแส.

ทว่าในเวลาเดียวกัน จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่บินตรงมา เดินทางไปยังเกาะลอยฟ้าของเจ้าเมือง.

พื้นที่รอบ ๆ เต็มไปด้วยหมอกควันจากซากปรักหักพัง ที่ด้านในปรากฏร่างของจินฉานช้า ๆ  ร่างกายของจินฉานในเวลานี้ เต็มไปด้วยประกายแสงสีทองที่อาบไล้ไปทั่วร่างกายของเขา.

ใบหน้าของจินฉานที่ไร้อารมณ์ ในเวลานี้เขาได้รับมรรคาระดับสูงแล้ว จ้องมองออกไปยังเหล่าขุนพลด้วยความเย็นชา เหล่าขุนพลทุกคนที่หยุดชะงัก เห็นได้อย่างชัดเจนถึงความร้ายกาจของเขา.

จงซานนั้นรับรู้ความร้ายกาจของเขานานแล้ว เมื่อมองไปยังจินฉาน ไม่ได้ใส่ใจนัก.

"ยินดีกับอรหันต์!"จื่อจุ้นมังกรสวรรค์กล่าว.

"อืม!"จินฉานพยักหน้า.

จินฉานที่ก้าวเดินออกมาอยู่ด้านนห้าจงซานช้า ๆ .

"แปดเดือน? เหลือเวลาถึงหนึ่งในสี่ส่วนจะถึงหนึ่งปี นับเป็นจิตสังหารที่ดุร้ายรุนแรงมาก!"จินฉานที่ถอนหายใจยาว.

"คารวะอรหันต์จินฉาน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

แม้ว่าจินฉานจะฟื้นฟูความทรงจำชาติที่แล้วกลับมาแล้ว ทว่าความแข็งแกร่งนั้นยังไม่ได้กลับมาสมบูรณ์ สิ่งที่เขาได้รับคืนมาคือความทรงจำ ไม่ใช่ความแข็งแกร่ง จึงทำให้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว.

"อรหันต์เสวียน เวลานี้ท่านก็ฟื้นฟูกลับมาแล้ว ตอนนี้ขอให้ท่านช่วยค้นหาอสุรกายปิศาจด้วย?"จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่กล่าวออกมาอย่างร้อนรน.

"อสุรกายปิศาจ?ไม่จำเป็นต้องจัดการอสุรกายปิศาจ เพียงเจ้ากลับดินแดนเทพพิสุทธิ์กับข้า ข้าสามารถมอบผลปู่ซามรรคาคืนให้เจ้าได้."จินฉานที่เอ่ยปากออกมา.

"ไม่ อรหันต์เสวียน อสุรกายปิศาจนั้นได้กลายเป็นเงามารกินใจของข้าแล้ว หากว่าไม่สามารถกำจัดมัน ภายในใจของข้าก็จะไม่สงบ ถึงแม้ว่าหลังจากนี้จะได้รับมรรคาปู่ซาคืนก็ตาม แต่ก็ยากที่จะฝึกฝนต่อไปได้!"จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่ค่อนข้างร้อนใจ.

จินฉานที่ชำเลืองมองไปยังจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ พลางส่ายหน้าไปมา "เรื่องนี้ข้าไม่สามารถควบคุมได้ และไม่รู้ด้วยว่าอสุรกายปิศาจอยู่ที่ใหน!"

แววตาจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่เต็มไปด้วยความกังวล ทั้งยังขุ่นเคืองและกล่าวออกมาว่า"อรหันต์เสวียน ตอนแรกกำหนดเวลาหนึ่งปี ตอนนี้ยังเหลืออีกสี่เดือน เวลาสี่เดือนนี้โปรดช่วยข้าด้วยเถิด หากว่าไม่สามารถหาเจอ ข้าจะไม่บ่นหรือเสียใจอีก."

คำกล่าวที่ดูแปลกของจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่มีความเคารพอยู่.

อย่างไรก็ตามจินฉานที่ส่ายหน้าไปมา "ตามเงื่อนไขของดินแดนเทพพิสุทธิ์ เจ้าเองก็ควรรู้ หลังจากที่ข้าฟื้นฟูความทรงจำชาติที่แล้ว ข้าเองที่มีสภาพบริสุทธิ์ ดังนั้นไม่สามารถเสียเวลาได้เลย ข้าจำต้องกลับดินแดนเทพพิสุทธิ์ในทันที หากเจ้ายังไม่กลับ จงค้นหามันพร้อมกับเหล่าผู้สมัครใจเถิด เมื่อเรื่องของดินแดนเทพพิสุทธิ์เสร็จสิ้น ข้าจะค้นหาอสุรกายปิศาจเพื่อเจ้าโดยเฉพาะ ตอนนี้ข้าไม่สามารถทำได้จริง ๆ  สิ่งที่ข้าทำได้คือมอบมรรคาปู่ซาคืนกลับเจ้าเท่านั้น!"

จินฉานไม่ยินดี!

จื่อจุ้นมังกรสวรรค์พยายามควบคุมตัวเอง จ้องมองไปยังจินฉาน ในเวลานี้ภายในใจที่สิ้นหวังอย่างที่สุด ชำเลืองมองออกไป โกรธเกรี้ยวแต่ไม่สามารถปล่อยออกมาได้ เขาที่เป็นผู้คุ้มกันให้กับจินฉานมาหลายปี ไม่เคยโอดครวญหรือเสียใจ แม้แต่ยอมสละโอกาสตัวเองเพื่อหาอสุรกายปิศาจ อยู่คอยคุ้มกันจินฉาน ตอนนี้คาดไม่ถึงเลยว่าที่เขาคาดหวังหนึ่งปี เวลาเหลืออีกสี่เดือน จินฉานกับไม่ยินดีช่วย เรื่องนี้จะให้จื่อจุ้นมังกรสวรรค์อดทนไม่ให้บ้าได้อย่างไร?

"โฮกกกก!"

ทันใดนั้นจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ก็แผดร้องออกมา คำรามเสียงดังสนั่น ร่างกายที่ขยายใหญ่ขึ้น เปลี่ยนเป็นมังกรทองที่มีขนาดใหญ่โตกว่า 500 เมตร พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า.

มังกร จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ ดูเหมือนว่าแท้จริงแล้วเขาก็คือมังกรทองจริง ๆ .

มังกรทองที่โผทะยานขึ้นท้องฟ้าไป จากไปโดยไม่ร่ำลา เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เขาโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด ร่างที่ลอยโด่งทะยานปะทะกับค่ายกลของเมืองไป๋หวงเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นสายฟ้าลั่นแป๊บ ๆ .

สายฟ้ามากมายที่ระเบิดร่างของจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่บ้าคลั่ง เกิดเป็นตาข่ายขึ้นบนท้องฟ้า ปกคลุมร่างของมังกรทองส่องประกายแสงสว่างจ้าไปทั่ว ขณะที่พลังระเบิดของค่ายกลกำลังจะสังหารจื่อจุ้นมังกรสวรรค์นั้น เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น.

"ตูมมมมมม"

สายฟ้าที่ส่องสว่างทั่วร่าง สายฟ้าที่บ้าคลั่งกำลังบีบรัดมังกรทอง สายฟ้ามากมายที่ไหลไปทั่วร่าง เกิดเป็นเปลวเพลิงสายฟ้าชำระล้าง.

ในเวลาเดียวกันนั้น ทุกคนต่างก็เงยหน้าจ้องมองบนท้องฟ้า น่าหวาดกลัวเกินไป ราวกับว่าเป็นวันโลกาวินาศ ผืนปฐพีที่สั่นสะเทือน.

ค่ายกลคุ้มเมืองเองก็แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แม้แต่จงซานที่มองไปยังอาต้าและจื่อเห่ายังจ้องมองด้วยความตื่นตระหนก เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่มีใครกล้าท้าทายค่ายกลคุ้มเมืองแน่.

"ตูมมมมม"

สายฟ้าที่มากมายระเบิดออกมาไม่หยุด ร่างกายของมังกรทองขนาด 500 เมตร ท้ายที่สุดก็ทะลวงผ่านค่ายกลคุ้มเมือง ไปได้!

จงซานที่สูดหายใจยาว จือจุ้นมังกรสวรรค์! แข็งแกร่งมาก!

เห็นจื่อจุ้นมังกรสวรรค์บินจากไปไกลแล้ว ใบหน้าของจินฉานก็ยังสงบเหมือนเดิม ไม่ได้รู้สึกตกใจแต่อย่างใด เพราะว่าความแข็งแกร่งของจื่อจุ้นมังกรสวรรค์เทียบไม่ได้กับชาติที่แล้วของเขาอยู่แล้ว.

"ตงฟางโห่วกำลังตกใจสินะ!"จินฉานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยจ้องมองไปยังจงซาน.

จงซานที่จ้องมองไปยังจินฉาน ขมวดคิ้วเล็กน้อย ทำไมถึงได้แสดงท่าทีเช่นนี้ออกมากัน.

"ไม่มีปัญหา!"จงซานที่สายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.

"ไม่รู้ว่าในวันนั้นจิตสำนึกของเซียนสวรรค์ได้กล่าวสิ่งใดกับท่านอย่างงั้นรึ?"จินฉานจ้องมองไปยังจงซานด้วยรอยยิ้ม.

จิตสำนึกของเซียนอย่างงั้นรึ?เป่าเอ๋อ? รูปร่างของเซียนนั้นดูเหมือนกับเป่าเอ๋อเป็นอย่างมาก ไม่สงสัยเลยว่าทำไมจินฉานจึงได้สุภาพกับเขานัก.

"ไม่ได้กล่าวอะไรมาก เพียงแค่ส่งดอกกุหลาบนั่นให้กับข้า."จงซานกล่าว.

จินฉานที่จ้องมองไปยังจงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ในเมื่อไม่ต้องการพูดเขาก็จะไม่ถาม ก่อนที่จะสะบัดมือนำตราสัญลักษณ์ขนาดเล็กออกมา.

"ในเมื่อเจ้ารู้จักนาง ก็ถูกนับได้ว่ามีคุณสมบัติพอที่จะไปดินแดนเทพพิสุทธิ์ สิบปีหลังจากนี้ ดินแดนเทพพิสุทธิ์ จะมี "การชุมนุมนิพพานมรรค." คาดว่าท่านจะเดินทางเข้าร่วม."จินฉานมอบตราสัญลักษณ์ขนาดเล็กให้.

"ขอบคุณ!"จงซานที่รับตราสัญลักษณ์นั่นมา ภายในดวงตาที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"ในเวลานี้ข้าได้ฟื้นฟูความทรงจำกลับมาได้อย่างรวดเร็ว จินฉานขอบคุณ เพราะว่าลดเวลาลงสี่เดือน ทำให้ข้าสามารถกระทำเรื่องต่าง ๆ ได้อีกมาก ขอบคุณจริง ๆ !"จินฉานกล่าว.

"มิกล้า ๆ  ข้าเองก็ได้รับกองทัพของท่านมาด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.

"เฮ้เอ้ ข้าบอกแล้วว่าข้ารู้สึกขอบคุณ และต้องการตอบแทน นี่คือจีวรไหมม่วง มันได้อยู่กับข้ามาหลายปีแล้ว มันได้ถูกสกัดกลั่นด้วยพลังของข้า สามารถที่จะใช้กำราบปิศาจได้นับหมื่น น้ำไฟไม่กล้ำกลาย กระบี่ไม่สามารถสร้างรอยแผล ในสนามรบหากต้องเจอกับอสุรกายปิศาจ ตราบเท่าที่สวมจีวรนี้แล้วล่ะก็ แม้แต่อสุรกายปิศาจก็ไม่กล้าเข้าใกล้เจ้าในรัศมีสามจั้ง."จินฉานที่ส่งจีวรให้กับเขา.

จีวรชุดนี้ ก่อนหน้านี้เขาพบเจอว่าจินฉานนำออกมาสวมใส่ เมื่อครั้งเหตุการณ์จิตสำนึกของเซียน.

จงซานที่จ้องมองไปยังจินฉาน หัวใจสั่นไหวพร้อมกับกล่าวออกมาว่า "ขอบคุณยิ่งนัก!"

แน่นอนว่าจงซานต้องรับจีวรนี้มา!

จินฉานพยักหน้า เผยยิ้มออกมา จากนั้นก็ลอยขึ้น หายวับไปในทันที หายไปอย่างแปลกประหลาดไร้ซึ่งร่องรอย.

เมื่อความทรงจำกลับมา เขตแดนเหนือธรรมชาติก็กลับมา เขาที่มีวิชาที่ผู้ฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณไม่สามารถมีได้ นี่คือเขตแดนที่น่าเกรงขามมาก ที่จินฉานได้แสดงออกมา.

ทุกคนที่เห็นจินฉานหายไป ถึงกับสูดหายใจยาว ผู้เชี่ยวชาญ เขาได้กลายเป็นยอดยุทธ์แล้วอย่างงั้นรึ?

จงซานที่จ้องมองจีวรในมือ ใบหน้าของเขาที่เผยสีหน้าเหยียดหยัน จินฉานที่ขอบคุณเขาด้วยการมอบจีวรนี้มาอย่างงั้นรึ? กับการกระทำของเขาที่ทำกับจื่อจุ้นมังกรสวรรค์แล้ว จงซานสามารถบอกได้เลยว่าจิตใจของจินฉานนั้นไม่ได้เป็นมิตรกับเขาแน่ การที่เขาส่งจีวรนี้มานั้นนะรึ? หากไม่เพราะว่าเขารู้จักกับเซียน จินฉานคงแสดงท่าทางดูถูกด้วยซ้ำ กับการมอบจีวรนี้มา แน่นอนว่าจะต้องมีแผนการอะไรบางอย่างแน่นอน.