Chapter 314 การบังคับของจินฉาน.

"เจ้ามีความเห็นอย่างไร!"จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าฉวน.

"กองกำลังที่กำลังฟื้นฟูอยู่นั้น มีกองกำลังของแม่ทัพสุ่ยจิง เขาที่ค่อย ๆ รุกคืบไปอย่างช้า ๆ แต่มั่นคง ทัพที่สอง แม่ทัพจินฉาน แม้ว่าทัพของเขาจะค่อนข้างแปลกประหลาด แต่ทัพของเขาก็ยังคงสามารถตั้งมั่นได้และรุกเข้าไปได้ ส่วนอีกทัพหนึ่งนั้น ยังคงสามารถยืนหยัดได้เช่นกัน เป็นกองกำลังที่ 6 ของต้าโหลว และแม่ทัพเซี่ยงปู่ ทัพทั้งสองที่ถูกตีโต้กลับมาหลายครั้ง ทำให้พวกเขาได้ร่วมมือกัน โดยมีแม่ทัพเซี่ยงปู่เป็นผู้นำ."เจ้าฉวนกล่าว.

"อืม กองกำลังของทัพต่าง ๆ เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถาม.

"กองกำลังของแม่ทัพเซียงปู่นั้น มีถึงสี่ทัพรวมกัน ตอนนี้มีจำนวนมากที่สุด 3 ล้านคน แม่ทัพสุ่ยจิง 1.5 ล้านคน แม่ทัพจินฉาน 1.5 ล้านคน ส่วนทัพของพวกเราตอนนี้มี 9 แสนนาย! ถึงแม้ว่าพวกเราจะมีจำนวนน้อยสุด ทว่าด้วยความแข็งแกร่งของพวกเราไม่ได้ด้อยกว่าทัพอื่นแน่นอน."เจ้าฉวนทำการวิเคราะห์.

"สองปี ยกเว้นเมืองไป๋หวง ทัพของเราสามารถยึดครองได้เพียงสามเมือง ทหารของเสี่ยวหวังนับว่าร้ายกาจจริง ๆ !"จงซานที่พยักหน้าขมวดคิ้วไปมา.

"ในสองปีมานี้ ที่สามารถยึดครองเมืองได้สามเมืองยกเว้นแม่ทัพจินฉาน แม่ทัพสุ่ยจิงและแม่ทัพเซี่ยงปู่ ที่ยึดครองได้เพียงสองเมือง ทัพของเรานับว่าประสบความสำเร็จทีเดียว!"เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ทัพทั้งสี่ ทำไมทัพของแม่ทัพจินฉานถึงได้เสียหายน้อยที่สุดอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองจ้องมองไปยังเจ้าฉวน.

"มีข่าวลือว่า แม่ทัพจินฉานได้ทำการชักจูงฝ่ายตรงข้ามด้วยธรรมะ."เจ้าฉวนที่บอกกล่าว.

"ชักจูรึ?นี่คือการปลูกกรรม! เส้นทางของทัพจินฉานนั้น ไม่ได้ต้องการสร้างสงคราม เขาต้องการที่จะเก็บเกี่ยววาสนาเท่านั้นเอง จื่อจุ้นมังกรสวรรค์เองก็อยู่ข้าง ๆ  ดูเหมือนว่าการนำทัพของเขาในครั้งนี้ จะสร้างขวัญกำลังใจด้วยคุณธรรมและเจตจำนงสวรรค์ คล้ายกับเสนอเพื่อช่วยดินแดนต่าง ๆ ให้พ้นทุกข์ สิ่งที่เขาปรารถนานั้น คือการขโมยวาสนาฟ้าดิน ซึ่งหาไม่ได้ในดินแดนเทพพิสุทธิ์ กับการเก็บเกี่ยววาสนาแบบนี้ คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถกระทำเช่นนี้ได้."จงซานที่สูดหายใจยาว.

"จอมพล ท่านกล่าวว่าจินฉานที่เข้าสอบเคอจีที่นครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์นั้น เป้าหมายคือ การได้เข้าร่วมสงครามของต้าโหลว เพื่อที่จะใช้เป็นเรือ ให้เขาเก็บเกี่ยววาสนาอย่างงั้นรึ?"เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"ทุกสิ่งที่พวกเราเห็น ดูเหมือนว่านั่นคือเป้าหมายของเขา."จงซานที่พยักหน้ารับ.

"จอมพล ค่าใช้จ่ายทางทหาร ดูเหมือนว่าจะร่อยหรอแล้ว."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาทันที.

"ไม่ใช่ว่าพวกเรามีศิลาวิญญาณอยู่เป็นจำนวนมากหรอกรึ?"จงซานสอบถาม.

"ครับ 1 ล้านศิลาวิญญาณ ทว่าเทียบกับฝ่ายตรงข้าม นับว่าน้อยกว่ามาก!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.

"เฮ้เฮ้ โปรดวางใจ พรุ่งนี้ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ก็จะมาถึง."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ครับ!"แม้ว่าสุ่ยอู๋เหินจะแสดงท่าทางสงสัย ทว่าก็เชื่อจงซาน.

สองปีมานี้ หลังจากที่เข้ายึดครองทรัพย์สมบัติของเมืองต้าเย่และเมืองอื่น ๆ  สิ่งของทุกอย่างอยู่ในมือของจงซาน ส่วนจงซานนั้นได้ส่งมันให้กับหอการค้าต้าหรง ให้หอการค้าต้าหรงเป็นผู้จัดจำหน่ายเปลี่ยนมันให้เป็นศิลาวิญญาณ ตอนนี้สองปีแล้ว ศิลาวิญญาณกำลังเพิ่มขึ้นมามากมาย.

กับสินค้าที่มีมากมายมหาศาล หอการค้าต้าหรงในเวลานี้ เติบโตขึ้นมารวดเร็วมาก.

"รายงาน."

ที่ด้านนอกห้องโถงนั้นมีทหารคนหนึ่งที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา.

พร้อมกับเข้ามาคุกเข่าข้างหนึ่งให้กับจงซาน "เรียนจอมพล ที่ด้านหน้าเมืองไป่หวงนั้นมี จินฉานและจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ ขอเข้าพบจอมพล!"

"พรึบ!"

จงซานที่ลุกขึ้นในทันที ขมวดคิ้วไปมา จินฉาน? จื่อจุ้นมังกรสวรรค์? พวกเขามาอย่างงั้นรึ?

"นำข้าไป!"จงซานเอ่ย.

"ครับ!"ทหารคนดังกล่าวรับคำในทันที.

ส่วนขุนพลคนอื่น ๆ ที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ จินฉาน? แม่ทัพฉินฉานมาที่นี่อย่างงั้นรึ?

ที่ประตูเมืองทิศใต้ จินฉานในชุดนักศึกษาที่สง่างาม ยืนอยู่ด้านหน้า มีจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ยืนอย่างใจเย็นด้านหลัง.

แน่นอนว่า จงซานได้ดูทั้งคู่จากบันทึกของหยกบันทึกแล้ว ย่อมจำได้.

เขาที่นำขุนพลต่าง ๆ เดินทางออกไปรับด้านนอกในทันที.

"แม่ทัพจินฉาน ลมอะไรหอบมาถึงเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"คารวะตงฟางโห่ว!"จินฉานกล่าวออกมาด้วยความสุภาพ.

"คนกันเอง เชิญ ๆ !"จงซานที่โบกมือไปมา.

เกี่ยวกับจื่อจุ้นมังกรสวรรค์นั้น แม้ว่าจะถือว่าเขาเป็นสุดยอมจอมยุทธ์ นับว่ามีชื่อเสียง ทว่ากลับกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจินฉาน ยอมให้เขาเป็นนาย.

"เชิญ!"จินฉานที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.

จากนั้น ทั้งหมดก็เดินทางไปยังตำหนักเจ้าเมือง.

ห้องรับแขก ตำหนักเจ้าเมือง เมืองไป๋หวง.

มีการจัดโต๊ะรับแขกสองโต๊ะยาว ซึ่งมีสุราอาหารครบครัน.

จงซานที่นั่งอยู่คนละฝั่งประจันหน้ากัน.

จื่อจิ้นมังกรสวรรค์ อาต้า จื่อเห่าและเหล่าขุนพล อยู่ด้านนอก.

"แม่ทัพจินฉานเชิญ!"จงซานที่ยกแก้วสุราแสดงความนับถือ.

"ตงฟางโห่ว เชิญ!"จินฉานที่เผยยิ้มออกมา.

"ไม่รู้ว่าแม่ทัพจินฉานนั้น ทำไมถึงได้เดินทางมายังเมืองเล็ก ๆ เช่นนี้ล่ะ?"จงซานที่กล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม.

"ตงฟางโห่วช่างทรงพลัง ร้ายกาจ เพียงแค่ห้าเดือนก็สามารถยึดเมือง 12 หลิงไห่ เดินทางมายังต้ากวง เมื่อมาถึงยังสามารถยึดเมืองต้าเย่และเมืองไป๋หวงได้อีกอย่างรวดเร็ว สองปีมานี้ ยังสามารถยึดครองเมืองอื่น ๆ ได้อีกสามเมือง นับว่าเป็นความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่ จินฉานชื่นชมนัก!"จินฉานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เพียงแค่โชคดีเท่านั้น แม่ทัพจินฉานชื่นชมเกินไปแล้ว!"จงซานส่ายหน้าไปมา จ้องมองไปยังจินฉาน ไม่รู้ว่าเขามีเป้าหมายอะไร.

"แม่ทัพจินฉานบัญชาการทหารทุกคนต่างก็ชื่นชม ยึดครองเมือง มีผู้เสียชีวิตน้อยที่สุดเท่าที่เคยมีมา เคลื่อนทัพราวกับเทพสวรรค์ ต้าโหลวมีแม่ทัพเช่นนี้ ต้ากวงตอนนี้คงจะกังวลจนนั่งไม่อยู่แล้ว."จงซานที่กล่าวชื่นชมบ้าง.

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าจินฉานมีเป้าหมายใดเขาจะประมาทไม่ได้เช่นกัน น้ำนิ่งไหลลึก ใครเล่าจะรู้?

"ตงฟางโห่วชื่นชมแล้ว ข้าคิดว่าตงฟางโห่วคงเห็นเป้าหมายที่ข้าเข้าโจมตีเมืองแล้วกระมั้ง?"จินฉานที่รู้สึกว่าจงซานนั้นยากที่จะจัดการ จึงได้กล่าวออกมาตรง ๆ .

"โอ้ว? ไม่ใช่เอาชนะต้ากวงเพื่อต้าโหลว เพื่อสร้างความดีความชอบหรอกรึ?"จงซานที่คิดถึงเรื่องที่เขาเคยสงสัย.

ฉินฉานที่เห็นจงซาน ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย."ตงฟางโห่วอย่าได้แสร้งเป็นไม่รู้เลย ทุกอย่างที่ทำนั้นก็เพื่อวาสนาฟ้าดิน ข้าคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ตงฟางโห่วจะไม่เห็น."

จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง ไม่ได้การ ทำไมจินฉานถึงได้กล่าวออกมาตรง ๆ ? แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่ความลับ ทว่าก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามากล่าวให้ใครรู้ สำหรับเรื่องนี้หากคนอื่นรู้ย่อมนำมาแต่ปัญหาเท่านั้น การที่เขากล่าวออกมาตรง ๆ เช่นนี้ ต้องการที่จะทำอะไร ดูเหมือนว่ายังมีอะไรซ่อนอยู่ จงใจที่จะนำปัญหามาอย่างงั้นรึ? ด้านนอกเองก็มีเหล่าขุนพลอีกหลายคน.

จงซานที่โบกมือไปมา เหล่าขุนพลต่าง ๆ ก็จากไป เหลือเพียงอาต้า จื่อเห่าที่ยังคงอยู่ และยังมีจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ด้วย.

เห็นการกระทำของจงซานแล้ว จินฉานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"ไม่รู้ว่าทำไมแม่ทัพจินฉานจึงมาหาข้าล่ะ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"ทัพทั้งสี่ในต้ากวงนั้น ทหารของท่าน แม้ว่าจะน้อย ทว่าในสนามรบนั้นกับไล่ล่าสังหาร ฝ่ายตรงข้ามมากที่สุด มีศพมากมายนับล้าน ซึ่งมีผู้บริสุทธิ์มากมายที่ถูกสังหาร."จินฉานที่จ้องมองไปยังจงซาน.

"หืม? แล้วอย่างไรล่ะ? นั่นเป็นสิ่งที่เหนือหัวสั่งมา พวกเราจำเป็นต้องเร่งรีบบุกเมือง ด้วยความจริงจัง!"จงซานที่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย.

"ตงฟางโห่วนั้นมีจิตสังหารที่รุนแรงมาก! จินฉานนั้นต้องการร้องขอให้ตงฟางโห่วหยุดพักเป็นเวลาหนึ่งปี!"จินฉานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.

"แม่ทัพจินฉาน ช่วยให้เหตุผลด้วย?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังจินฉาน.

"ท่านรู้หรือไม่ว่าทำไมข้าต้องการรวบรวมวาสนา?"จินฉานที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.

"ย่อมไม่รู้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"ข้าคือร่างจุติใหม่ ในชาติที่แล้ว ข้าก็เป็นคนของดินแดนเทพพิสุทธิ์ ตอนนี้ข้าต้องการสะสมวาสนา นั่นคือเป้าหมาย มีเรื่องที่ลึกลับของดินแดนเทพพิสุทธิ์ การจะฟื้นฟูความทรงจำในชาติที่แล้ว ความเป็นจริงแล้วจะต้องมีอายุ 35 ปี ทว่าข้านั้นมีความจำเป็นที่ต้องฟื้นฟูความทรงจำของชาติที่แล้วให้เร็วกว่านั้น."จินฉานกล่าว.

"ทำไมถึงเลือกข้าล่ะ?"จงซานที่แสดงท่าทางห่อเหี่ยวใจ.

"เรื่องนี้ต้องขออภัยตงฟางโห่ว ในสี่ทัพนั้น มีเพียงท่านที่สะสมจิตสังหารสูงที่สุด ตราบเท่าที่ท่านหยุดพักหนึ่งปี ข้าคิดว่า จะสามารถเพิ่มวาสนาให้กับข้าได้ และวาสนาที่ข้าได้รับจะทำให้ข้าฟื้นฟูความทรงจำชาติที่แล้วได้."จินฉานกล่าว.

จงซาน"...."

"แน่นอน ข้าย่อมต้องชดเชยให้ท่านแน่นอน เมืองที่ข้ายึดได้จะเป็นของท่าน ส่วนทหารของข้าทั้งหมด รวมทั้งของขวัญที่ข้ามี จะมอบให้ท่านหมด เมื่อไหร่ก็ตามที่ข้าฟื้นฟูความทรงจำชาติที่แล้วได้ ข้าจะไปในทันที."

จงซานที่จ้องมองไปยังจงซาน แอบหัวเราะแห้ง ๆ  ก่อนที่จะถอนหายใจยาวแล้วกล่าวว่า "ได้ ข้าให้คำมั่นต่อท่าน!"

"ขอบคุณตงฟางโห่ว!"จินฉานที่ยืนขึ้นแสดงความเคารพ.

"ฮึ! ฮึ! "จงซานที่หัวเราะแห้ง ๆ .

หลังจากนั้นจินฉานก็นำจื่อจุ้นมังกรสวรรค์จากไป.

"เซียนเซิง ทำไมถึงได้ให้คำมั่นกับเขาไปล่ะ?"อาต้าที่แสดงความสงสัย.

"ใช่แล้ว ทหารของจินฉาน ไม่ได้ดีนัก ยังต้องฝึกฝนอีก แผนการยึดครองของพวกเราเมืองอีกสามเมือง ไม่ต้องหยุดชะงักไปหรอกรึ?"จื่อเห่าที่แสดงท่าทางสงสัย.

"หยุดชะงัก หยุดพัก เพียงแค่หนึ่งปี."จงซานที่สูดหายใจ.

"แต่ว่า..."อาต้าที่ขมวดคิ้ว.

"เพื่ออะไร? ก็เพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ดีกว่า เรื่องของจินฉานก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร!"จงซานที่จ้องมองไปยังทิศทางที่จินฉานจากไปแบบขม ๆ .

"หืม?"อาต้าและจื่อเห่าชำเลืองมองออกไป.

"เจ้าไม่เห็นรึว่าเขานำจื่อจุ้นมังกรสวรรค์มาเพื่ออะไร?หากว่าข้าไม่รับปาก เขาย่อมเข้ามาสังหารข้าทันที สำหรับเขา การสังหารข้า นับว่าได้วาสนาฟ้าดินไปไม่น้อยเลย!"จงซานที่สูดหายใจลึก.

"เขากล้ารึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"ทำไมเขาจะไม่กล้าล่ะ?สังหารคนแล้วจากไป เขากลับดินแดนเทพพิสุทธิ์ คิดว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวจะยอมเสียหายเพื่อข้ารึ? พวกเขาจะบุกดินแดนเทพพิสุทธิ์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"แต่ว่า..."อาต้าที่ขมวดคิ้วไปมา.

"จากที่ข้าเห็นแล้ว ชาติที่แล้วของจินฉานนั้นไม่ใช่ปู่ซา แต่เป็นอรหันต์ แน่นอนว่าดินแดนเทพพิสุทธิ์จะต้องปกป้องเขาเต็มกำลัง ข้าจะตายไปอย่างไร้ประโยชน์."จงซานที่กล่าวถอนหายใจ.

"ทักทายด้วยรอยยิ้ม กับซ่อนเจตนาร้ายเอาไว้ คนของดินแดนเทพพิสุทธิ์ หาได้มีเมตตาทุกคน."จื่อเห่าถอนหายใจ.

"เมตตาอย่างงั้นรึ? เฮ้เฮ้ ทุกคนล้วนเป็นเช่นนั้น นี่คือธรรมชาติของมนุษย์! หาไม่แล้วก็ไม่ใช่มนุษย์ ไม่มีคนที่สมบูรณ์แบบอย่างที่เจ้าคิดหรอก เจ้าเองก็จำไว้เถอะ ทุกอย่างเป็นไปได้ทั้งนั้น."จงซานกล่าว.

"ครับ."จื่อเห่าหลางจียงที่รับคำ.

"เอาล่ะ พวกเราก็เตรียมตัวรับเมืองของจินฉานและทหารของเขาก็แล้วกัน อีกอย่างมันจะทำให้แผนการของเสี่ยวหวังเกิดสับสนด้วย."จงซานกล่าว.

"อืม."ทั้งสองพยักหน้า.