Chapter 312 ดาบปิศาจระดับเก้า.
การไล่ล่าเสี่ยวหยวนเติ้ง กินเวลาไปถึงหนึ่งวัน และเวลากลับก็ใช้เวลาหนึ่งวันเช่นกัน.
สองวันหลังจากนั้น จงซานที่นำทัพ กลับต้าเย่ ทว่า เมื่อมาถึงที่นอกเมืองต้าเย่ จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
เพราะว่า ในเวลานี้ประตูเมืองทิศใต้ของเมืองต้าเย่ได้เปิดกว้างอยู่.
สุ่ยอู๋เหินไปเจออะไรเข้าอย่างงั้นรึ?ถึงได้เปิดเมืองโล่งโจ้งเช่นนี้ เขากำลังทำสิ่งใด? มีเรื่องอะไรสำคัญเกิดขึ้นหรือไม่?
จงซานยังคงอยู่นอกเมือง ไม่เร่งรีบแต่อย่างใด จ้องมองไปยังป้อมปราการ.
บนป้อมปราการมีทหารอยู่เหมือนก่อน.
"จอมพลกลับมาแล้ว!"สายตาของเหล่าทหารที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
"แจ้งขุนพล จอมพลกับมาแล้ว."ทหารผู้หนึ่งกล่าวรายงาน.
จงซานที่ยืนรอคอยอยู่นอกเมือง.
หากไม่รู้สถานการณ์ในเมืองโดยละเอียดจงซานย่อมไม่เร่งรีบแน่ เสี่ยวหยวนเติ้งคือหนึ่งในข้อผิดพลาดที่เขาได้รับมาแล้ว.
เกิดปัญหาอะไรขึ้น?
อย่างไรก็ตาม จงซานที่อยู่นอกเมืองก็พบกับความจริง ในประตูเมืองนั้นมีการบุกรุก.
ถูกโจมตีอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ตื่นตระหนกในใจ ใครกันที่เป็นผู้บุกรุกเมืองต้าเย่? สิ่งที่เกิดขึ้นมีอะไรแปลกไปอย่างงั้นรึ?
หลังจากนั้นไม่นาน สุ่ยอู๋เหินที่บินตรงมาด้วยท่าทางไม่ดีนัก.
"จอมพล เหมือนที่ท่านได้บอกไว้! สองวันที่ท่านไม่อยู่ มีเรื่องเกิดขึ้น."สุ่ยอู๋เหินที่กระหืดกระหอบกล่าวออกมา.
เห็นท่าทางสภาพของทหารสังเกตการแล้ว จงซานกล่าวออกไปว่า"กล่าวออกมาช้า ๆ !"
"ครับ วันเดียวกับที่จอมพล ออกไป ข้าที่ได้ดูแลเมืองต้าเย่ กระจายคนกว่าห้าพันเพื่อตรวจสอบทรัพย์สินต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว เมืองต้าเย่เองก็มีคนเดินทางมาสองคน!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"สองคนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ คนแรกเป็นจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ ได้ร้องขอให้เปิดประตู."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมา.
"จื่อจุ้นมังกรสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ จอมพล นี่คือหยกบันทึก."สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
สุ่ยอู่เหินสะบัดมือหนึ่งครั้ง นำหยกบันทึกออกมา พร้อมกับยื่นมันให้กับจงซาน.
ในภาพนั้น จื่อจุ้นมังกรสวรรค์นั้นยืนอยู่ด้านนอกประตูแต่เพียงลำพัง.
"ในเมือง มีทหารของต้าโหลวหรือไม่?"จื่อจุ้นปู่ซามังกรสวรรค์เอ่ยปากสอบถามออกไป.
"ถูกแล้ว ผู้มาเป็นใคร?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวอยู่บนป้อมปราการ.
"ข้าคือคนของทัพต้าโหลว เป็นองค์รักษ์ของแม่ทัพจินฉาน เปิดประตูเมือง ให้ข้าเข้าไป."จื่อจุ้นมังกรสวรรค์กล่าว.
"จอมพลมีคำสั่ง ห้ามผู้ใดเข้าเมือง!"สุ่ยอู๋เหินกล่าวตอบ.
ช้า ๆ นักบวชจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่ลอยขึ้นไปบนอากาศ พร้อมกับจ้องมองไปยังด้านหน้าตรงตำแหน่งของสุ่ยอู๋เหิน.
"ข้ามีธุระต้องเข้าไปดูเรื่องของอสุรกายปิศาจ จะล่าช้าไม่ได้ นอกจากนี้ เจ้าไม่สามารถขวางทางข้าได้ "ใบหน้าของจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมา.
"เจ้าจะเป็นใครก็ช่าง โปรดรอสักนิด จอมพลกำลังกลับมาแล้ว!"สุ่ยอู๋เหินที่ส่ายหน้าไปมาปฏิเสธ.
ใบหน้าของจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่เต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมกับยกฝ่ามือขึ้นมา เตรียมรุกเข้าไปข้างใน ทว่าจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ก็สูดหายใจลึกระงับโทสะ ไม่โจมตีออกไป.
ทว่าในเวลาเดียวกัน ที่หน้าประตูทิศใต้นั้น ก็ปรากฏชายคนหนึ่งในชุดสีทองขึ้น.
ใบหน้าของชายที่เคร่งขรึม เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า ไม่ได้มองไปที่ประตู ก่อนที่จะฝ่ามือของเขาจะกระแทกออกไปอย่างรุนแรง.
"ตูมมมมม!"
เสียงระเบิดเสียงดังสนั่น ประตูเมืองที่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ แข็งแกร่งมาก เพียงแค่ฝ่ามือเดียว ไม่คิดว่าจะทรงพลังขนาดนี้.
ป้อมปราการที่สุ่ยอู๋เหินยืนอยู่สั่นคอน จนแทบล้มลงกับพื้น.
ในเวลานั้นเพียงแค่ฝ่ามือเดียว พื้นที่รอบ ๆ ถึงกับสั่นสะเทือนบิดเบี้ยวไปตาม ๆ กัน เป็นเรื่องที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
ประตูเมืองนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก ไม่คิดเลยว่าจะมีใครสามารถทำลายได้ภายในฝ่ามือเดียว.
ประตูเมืองต้าเย่ พังทลายแล้ว!
หลังจากซัดฝ่ามือเข้าไปแล้วชายคนดังกล่าวก็เข้าไปในเมือง ชายผู้นี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว.
สุ่ยอู๋เหินและทุกคน แม้แต่จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ทำได้แค่มองตะลึงงัน.
จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่ขมวดคิ้วไปมา ก่อนที่จะบินตรงเข้าเมืองต่อจากชายคนดังกล่าว.
สุ่ยอู๋เหินออกคำสั่ง ไม่ให้ใครเข้าไปขวาง.
ผู้ฝึกตนไร้คู่เปรียบ นี่คือสุดยอดจอมยุทธ์ แม้แต่ จื่อจุ้นมังกรสวรรค์เอง ไม่รู้เลยว่าทรงพลังขนาดใหน ทว่ากับชายในชุดสีทองที่ทำลายประตูเมืองในฝ่ามือเดียว คงมีเพียงระดับต้าเสวียนอ๋องหรือน่าหลานเพียวเสวี๋ยเท่านั้นถึงจะสามารถต้านได้ เป็นไปได้ว่าจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ผู้นี้ก็คงมีระดับเดียวกันกับคนในชุดสีทองเป็นแน่.
เพียงแค่สุดยอดผู้ฝึกตน คนเดียวก็สามารถกำจัดทหารทั้งหมดได้แล้ว.
ตอนนี้มีถึงสอง ไม่ใช่ว่าพวกเขาแส่หาความตายหรอกรึ?
สุ่ยอุ๋เหินที่ออกคำสั่ง ให้เหล่าทหารที่ถอนกำลังออกยึดทรัพยากรทั้งหมด หยุดลงในทันที!
"เซียนเซิง นี่คือไป่เย่!"อาต้าที่จำได้.
ไป๋เย่ ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเย่ เมื่อครั้งหนึ่งพวกเขาเคยเข้าไปในค่ายกลฮวงจุ้ยพร้อมกันกับกงจูเฉียนโหยว และปลดปล่อยเจียงซือเซิ่งซ่างต้าฉินออกมา ท้ายที่สุดเขาก็ถูกเซิ่งซ่างเจียงซือกัดและกลายเป็นผู้รับใช้ของเขาไป.
คราวแรกนั้น ไป่เย่มีพลังฝึกตนจักรพรรดิแท้ขั้นปลาย ตอนนี้พลังฝึกตนเพิ่มขึ้นอย่างคาดไม่ถึง จนมีพลังทำลายเมืองต้าเย่เพียงฝ่ามือเดียวเลยอย่างงั้นรึ?
เมืองต้าเย่ ที่เคยเป็นบ้านเกิดของไป่เย่ เขาที่เป็นจักรพรรดิของเมืองไป๋เย่.
เวลานี้เขากลับมาอย่างงั้นรึ?
"มีใครได้รับบาดเจ็บหรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วสอบถาม.
"ไม่ ข้าได้สั่งการให้ผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคน ออกห่างจากคนทั้งสอง ดังนั้นจึงไม่มีคนได้รับบาดเจ็บ."สุ่ยอู๋เหินตอบ.
"อืม!"จงซานพยักหน้าพึงพอใจ.
"ทว่า จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่ได้เข้ามาตรวจสอบแล้ว ได้มาถามพวกเราอีกว่าอสุรกายปิศาจไปที่ใหนต่อ หลังจากที่พวกเราบอกเส้นทาง เขาก็จากไปในทันที!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"ไปแล้วรึ? ไปก็ดีแล้ว!"จงซานพยักหน้า.
"ทว่าชายชุดสีทอง ที่ท่านเรียก ไป่เย่? เขายังอยู่ในเมือง ตอนนี้น่าจะอยู่ที่วังหลวง ข้าไม่กล้าเข้าไป!"สุ่ยอุ๋เหินกล่าว.
จงซานที่ขมวดคิ้วถอนหายใจลึก "นำคนห้าพัน เข้าไปเก็บสมบัติทั่วเมืองซะ."
"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับในทันที.
"เจ้าฉวน นำกองกำลังถอยห่างออกไป 10,000 ลี้ รอคำสั่งจากข้า!"จงซานสั่งการ.
"ครับ!"เจ้าฉวนที่ตอบรับในทันที.
"อาต้า จื่อเห่า พวกเราไปดูข้างในกัน!"จงซานเอ่ย.
"อืม!"อาต้าและจื่อเห่าที่พยักหน้ารับในทันที.
ไป่เย่ เขาเพ่งปรากฏตัวออกมาที่นี่ในทันทีทันใดรึ? ที่นี่คือสนามรบของต้ากวง?เขามาทำอะไร? เขามา ตามคำสั่งของเซิ่งซ่างเจียงซือรึ?
ด้วยความสงสัย จงซานที่มีผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้คุ้มกันเข้าไป เดินทางมาถึงพระราชวังแล้ว พวกเขาที่เฝ้ามองจากมุมหนึ่ง ซึ่งพื้นที่ดังกล่าวมีทหารสังเกตการรอคอยอยู่.
"เรียนจอมพล สุดยอดจอมยุทธ์ ตอนนี้ได้เข้าไปในห้องโถงแล้ว!"ทหารคนดังกล่าวรายงาน.
"อืม."จงซานพยักหน้า ซึ่งทหารสังเกตกลางได้ชี้ไปยังทิศทางของตำหนักกลาง.
เป็นตำหนักที่สูงตระหง่าน พื้นที่รอบ ๆ ไม่มีสิ่งก่อสร้างใด รูปร่างของมันดูแปลกประหลาด.
ประตูปิดแน่น อาต้าและจื่อเห่าทำตามจงซาน ไม่ใช้สัมผัสเทวะเข้าไปตรวจสอบ.
ไป่เย่ เขามาที่นี่ไม่ได้มาเพื่อสังหารใคร อธิบายได้ว่าเขาไม่ได้มีเป้าหมายมาที่พวกเขา ดังนั้น จึงไม่ควรกระตุ้นโทสะของเขา.
จงซานยังคงรออยู่ที่มุมอย่างอดทน.
พวกเขาที่รอคอยมาหนึ่งวัน.
ในเวลาเดียวกัน สุ่ยอู๋เหินที่บินเข้ามา "จอมพล พวกเราได้ทำการเก็บทรัพย์สมบัติทุกอย่างหมดแล้ว และสิ่งของที่สามารถแลกเปลี่ยนเป็นศิลาวิญญาณทั้งหมดด้วย ทุกคนตอนนี้กลับมารวมตัวแล้ว ให้ทำเช่นไรต่อไป."
"อืม นำกองกำลังทั้งหมดออกจากเมือง ไปรวมตัวกับเจ้าฉวน แล้วรอข้าที่นั่น!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินรับคำพร้อมกับนำพากองทหารจากไปอย่างรวดเร็ว.
ทัพของเขาที่อพยพออกจากต้าเย่หมดแล้ว.
ผ่านไปอีกครึ่งวัน.
"โฮกกกกก!"
ภายในห้องโถงนั้น มีเสียงคำรามดังสนั่นขึ้นมา.
เปลวเพลิงที่รุนแรงที่ลุกโชติช่วงขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมมมมม"
เปลวเพลิงที่ระเบิดออกมาลุกโชนเผาไหม้ทุกอย่าง จนกลายเป็นเถ้าถ่านในพริบตาเดียว.
ไม่ใช่เปลวเพลิง นี่คือปราณพลัง!
สถานที่แห่งนี้เป็นต้นกำเนิดของปราณพลังอย่างงั้นรึ?
"ถอยก่อน!"จงซานที่สั่งอาต้าและจื่อเห่า.
คนสองคนที่นำจงซานถอนตัวออกมาอย่างรวดเร็ว.
ทว่าในเวลาเดียวกัน เปลวเพลิงที่ร้อนแรงนั้นก็ปะทุโชติช่วงรวมตัวกันผุดขึ้นมาจากผืนโลก กลายเป็นลาวาขนาดใหญ่.
ปราณพลังวิญญาณนี้ คือน้ำพุหยางอย่างงั้นรึ?
ขณะที่ถอนตัวออกมานั้น จงซานสามารถมองเห็นได้ว่า เปลวเพลิงที่ร้อนแรงลุกโชติช่วง จากพื้นที่ตรงกลางลามออกมาเรื่อย ๆ .
ไป่เย่ที่ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ดวงตาของเขายังคงมุ่งมั่น มือขวาที่ปล่อยพลัง พร้อมหลบเลี่ยงลาวา ปล่อยพลังพลังวิญญาณโอบล้อมร่างของตัวเองเอาไว้.
ในเวลานี้ ทั่วทั้งท้องฟ้าเมืองต้าเย่ปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง เผาไหม้ทุกอย่างรอบ ๆ ลาวาที่พุ่งขึ้นท้องฟ้ารุนแรงเป็นอย่างมาก สาดกระเซ็นไปทุกหนทุกแห่ง พื้นที่รอบ ๆ ถูกเผาไหม้ เวลานี้สิ่งก่อสร้างทุกอย่าง ต้นไม้ภูเขาถูกเผาไหม้ไปในทันที.
พื้นที่ดังกล่าวเดิมที่เป็นพระราชวัง ตอนนี้ไม่มีอะไรเหลือแล้ว ลาวาที่พุ่งขึ้นอย่างหนักหน่วงรุนแรง เอ่อล้นเต็มพื้นที่พระราชวังไป่เย่ไปทั้งหมด.
ไป่เย่ที่กำลังค้นหาบางสิ่งบางอย่างด้านใน ร่างของเขาในเวลานี้มีประกายแสงสีดำปกคลุมเอาไว้.
ปราณพลังด้านในนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก แม้ว่าจะยืนอยู่ไกลออกไป จงซานยังสัมผัสได้ถึงพลังที่รุนแรงหนักหน่วง.
มีสิ่งใดอยู่ในน้ำพุหยางกัน?
"ซี่ ๆ ๆ ย๊าก ๆ ๆ ๆ "
เสียงคำรามของไป่เย่ที่กำลังดึงบางอย่างออกมาจากน้ำพุหยาง ก่อนที่จะบินออกมาอย่างรวดเร็ว ในมือของเขานั้นมีดาบวิเศษ.
มือของเขาที่มีปรานสีดำปกคลุมไปทั่วดาบวิเศษ จงซานที่จ้องมองไปยังดาบวิเศษภายในจิตใจที่สั่นสะท้าน สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่รุนแรง ดาบเล่มนั้น เต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง เป็นจิตสังหารที่เย็นยะเยือบดุร้ายอย่างที่สุด.
ที่ปากของน้ำพุหยางตอนนี้ กล่าวได้ว่าได้กลายเป็นทะเลลาวาไปแล้ว จงซานยืนยันได้ว่า ดาบสังหารนี้ ถูกใช้แช่แข็งปิดผนึกน้ำพุหยางเอาไว้นับพันลี้.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
ไป่เย่เวลานี้เต็มไปด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่จะบินออกไปอย่างรวดเร็ว.
บางที่ไป่เย่คงรับรู้แล้วว่าค่ายกลคุ้มเมืองนั้นได้หายไปแล้ว สัมผัสได้ด้วยว่าบนท้องฟ้านั้นไม่มีค่ายกลอะไร ไป่เย่ที่ตื่นเต้นดีใจ กุมดาบขนาดใหญ่ บินตรงขึ้นไปบนของฟ้าไกล มุ่งผ่านไปยังหมอกเมฆและหายไปในที่สุด.
ไป๋เย่ได้จากไปแล้ว อาต้าและจื่อเห่าคุ้มกันจงซานออกนอกเมืองอย่างรวดเร็ว.
"ดาบนั่นมันอะไรกัน? สามารถสะกดน้ำพุหยางได้?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ของวิเศษระดับเก้า ใต้เมืองต้าเย่คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีน้ำพุหยาง ซึ่งถูกดาบปิศาจนั่นผนึกเอาไว้."จื่อเห่าหลางเจียงที่กล่าวออกมาด้วยความรู้สึกซับซ้อน.
