"ปิดทิศตะวันออก ตะวันตกและทิศเหนือประตูเมืองสามทิศ เปิดทิศใต้เอาไว้แห่งเดียว ให้ทหารสวมชุดเกราะและหมวกเหล็ก เข้าไปปะปนกับศพแห้ง ตกแต่งกาย ให้เหมือนกับว่าถูกอสุรกายปิศาจจัดการไป."

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่รับคำในทันที.

"ให้เหล่าทหารใช้วิชาปลอมแปลง ทำให้ร่างกายตัวเองให้ดูซีดเซียว ให้พวกเขาทำให้ร่างกายกระเซอะกระเซิงและผอมแห้งเข้าไปซ่อนในกลุ่มของศพที่แห้งกรังทางทิศใต้!"จงซานที่ออกคำสั่ง.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับในทันที.

"ให้คนกลุ่มหนึ่งที่รอดชีวิตจำนวนเล็กน้อยในเมือง ให้ทุกคน แสดงท่าทางขุ่นเคือง สร้างอารมณ์ที่ที่โหยหวน เห็นคนใหนเข้ามาให้เร่งรีบเป็นบ้าเข้าสังหารคนอื่นทันทีทันที! หากหนีไป ไม่ต้องไล่ตาม เพราะพวกเราแค่แสดงละครว่าตัวเองกำลังบ้าคลั่งอยู่."จงซานทีกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่รับคำในทันที.

"คนอื่น ๆ ที่เหลือเตรียมตัวเอาไว้ กระจายไปบนป้อมปราการทั้งหมด เตรียมศรปราณทะลวงให้พร้อม ซุ่มโจมตี ใช้สัมผัสเทวะปกปิดตัวตนตัวเองเอาไว้ ให้โจมตีทันทีที่ได้รับคำสั่ง!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"ขุนพลที่รับคำสั่งในทันที.

เมืองต้าเย่ ที่กลายเป็นเงียบสงัดอีกครั้ง มีเสียงโหยหวนที่ดังออกมาบ้างเป็นระยะ ๆ .

จงซานที่ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับทรัพยากรที่มีในเมือง ตอนนี้เขาได้เตรียมการซุ่มโจมตีอย่างระมัดระวัง.

การคาดการของจงซานนับว่าถูกต้อง วันถัดมา ที่ด้านนอกเมืองไป่เย่ ทันใดนั้นก็ปรากฏทหาร 1 ล้านนาย นอกจากนี้การคาดการณ์ยังแม่นยำเป็นอย่างมาก พวกเขาที่มากันทางทิศใต้ จ้องมองไปยังเมืองไป่เย่ที่มีเสียงโหยหวนดังออกมา!

ผู้นำในเวลานี้ก็คือเสี่ยวหยวนเติ้ง.

"จอมพล พวกเรากลับมาแล้ว."ขุนพลที่อยู่ข้าง ๆ กล่าวออกมาพลางถอนหายใจ.

"อืม หวังว่าจงซานจะตายอยู่ด้านในแล้ว."เสี่ยวหยวนเติ้งขมวดคิ้วไปมา.

ทว่าที่ไกลออกไปนั้น ทหารสังเกตการณ์ที่บินเข้ามาอยู่รวดเร็ว ร่างกายที่สั่นสะท้านด้วยความหวาดหวั่น.

"เรียนจอมพล ภายในมีศพมากมายนับไม่ถ้วน โดยเฉพาะศพของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว และนอกจากนี้ยังมีคนที่รอดตายมากกำลังบ้าคลั่งโหยหวน แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวเข้าทำร้ายคนไม่เลือก."ทหารสังเกตการณ์ที่ทำการรายงานออกไป.

"เดินทาง!"เสี่ยวหยวนเติ้งที่ออกคำสั่ง.

จากนั้น กองกำลังต้ากวงที่เดินทางไปยังประตูทิศใต้อย่างรวดเร็ว.

ขณะที่ไปถึงประตูเมือง ข้างในเมืองนั้น มีกองกำลังที่เหลือรอด กำลังร้องเจ็บปวดโหยหวน จากนั้นหลายคนที่กลายเป็นบ้าคลั่ง สั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว กลายเป็นคนที่เสียสติไปแล้ว.

"ปกป้องจอมพล!"กับเหล่าทหารที่เหลือรอดตอนนี้กำลังแสดงบ้าคลั่งร้องโหยหวนเต็มไปด้วยความทรมาน.

จากนั้น เหล่าทหารที่แตกทัพ ตอนนี้ได้บินแตกฮือหนีไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เหลือแค่ 1-2 คนเท่านั้น ที่กำลังแสดงความโศกเศร้าเสียใจ.

"ไม่ได้การ จงซานอาจยังไม่ตาย เขาจะกำลังหนี หรือว่าเขาต้องหนีไปแล้วกัน!"เสี่ยวหยวนเติ้งที่เข้ามาคนแรก พร้อมกับพุ่งเข้าไปสำรวจด้านในเมืองอย่างรวดเร็ว.

กองกำลังขนาดใหญ่ที่ค่อยเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว.

เหล่าทหารที่แตกทัพตอนนี้กำลังเร่งรีบหนี เสียวหยวนเติ้งที่ไล่ตามไปในทันที เหล่าขุนพลอื่น ๆ เองก็เช่นกัน ส่วนทหารไม่ได้ไล่ตาม ทว่าตอนนี้ก็กำลังเคลื่อนที่เข้ามาอย่างรวดเร็ว.

เหนือขึ้นไปบนหอคอย จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย."เสี่ยวหยวนเติ้ง คงจะสงบไม่ลงแล้วสินะ หากว่ารออีกหน่อย บางที่พวกเจ้ายังคงหนีรอดได้ ทว่า ตอนนี้....."

สายตาของจงซานเวลานี้เต็มไปด้วยความดุร้าย "ยิง!"

พริบตาเดียว บนป้อมปราการทันใดนั้นก็ปรากฏร่างมากมาย เหล่าทหารของต้าโหลว ง้างศรปราณทะลวง พร้อมกับระดมยิงลงมา แทบจะในทันที.

"อ๊าก ๆ ๆ ๆ !"

กองกำลังของเสี่ยวหยวนเติ้งตกอยู่ในกับดัก การโจมตีด้วยศรปราณทะลวงรอบแรกสังหารทหาร 150,000 นายตายไปในทันที.

ศรปราณทะลวงจำนวนไม่น้อย ที่พุ่งออกมา หล่นลงมาบนศีรษะของพวกเขาโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ด้วยเข้ามาในเมืองไม่ได้ทันเตรียมตัวด้วยซ้ำ ก็ถูกยิงลงมาจากที่สูงจากเหล่าทหารที่ซุ่มอยู่มากมาย.

การยิงในระลอกที่สอง มีผู้บาดเจ็บล้มตายอีกนับไม่ถ้วน.

เสี่ยวหยวนเติ้งที่เร่งรีบเข้ามาในเมือง ได้ยินเสียงจากบนป้อมปราการที่อยู่ไกลออกไป ไม่รู้เลยว่าเกิดสิ่งใดขึ้น.

เขาที่หันหน้ากลับไป.

"ฆ่า!"

จากทุกทิศทุกทาง เหล่าทหารที่ซ่อนตัวอยู่ได้ออกมาในทันที จิตสังหารที่รุนแรงได้พุ่งโถมกระหนำสู่กองทัพของต้ากวง.

"ตั้งแถว!!!"ขุนพลต้ากวงที่ตะโกนสั่งการออกมาในทันที.

กองกำลังต้ากวงที่ตั้งแถวอย่างรวดเร็วเพื่อเข้าต้าน ทว่าศรปราณที่พุ่งจากบนป้อมปราการเองก็ ก็รวดเร็วรุนแรงด้วยเช่นกัน ลูกศรมากมายที่พุ่งตรงมาเป็นระลอกตามคำสั่งของผู้คุมทัพ โจมตีทัพของต้ากวงอย่างบ้าคลั่ง.

พร้อมกับทหารของต้าโหลวที่ออกมาจากที่ซ่อน พุ่งเข้าโจมตีอย่างรวดเร็ว ในพริบตาเดียว ทัพต้ากวงถูกสังหารไป 400,000 นายในทันที ไม่มีเวลาให้โอดครวญ ไม่มีเวลาให้เตรียมตัว กองกำลังหมาป่าที่ทรงพลัง ยากที่พวกเขาจะต้านได้.

แพ้! พ่ายแพ้! แตกพ่ายยับ!"

ไม่มีโอกาสให้พวกเขาได้ต้านทาน กับแผนการที่จงซานได้เตรียมเอาไว้ ทัพต้ากวงที่ถูกสังหารเป็นจำนวนมากมายตกตายนับไม่ถ้วน.

ขณะที่เสี่ยวหยวนเติ้งกลับมา จ้องมองไปยังป้อมปราการต่าง ๆ ด้วยตาเบิกกว้างกลมโต.

ประมาทแล้ว! พวกเขาประมาทไปแล้วจริง ๆ !

จะทำอย่างไรดี? พวกเขาโดยตลบหลังซ้อนแผนซะแล้ว แน่นอนว่าไม่มีเวลาให้จัดขบวนทัพ เวลานี้ไม่ต่างจากการถูกล่า! หนีออกจากเมืองให้ได้เพื่อจัดทัพอีกครั้งอย่างงั้นรึ? เป็นไปไม่ได้ แม้ว่าเสี่ยวหยวนเติ้งเต็มไปด้วยความกังวล ทว่าก็รับรู้ว่าในเมืองเขาไม่สามารถที่จะต่อสู้รับมือได้อย่างแน่นอน จงซานคงจะซุ่มโจมตีอยู่ทุกที่.

"ถอย หนีออกจากเมือง!"เสี่ยวหยวนเติ้งที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

เหล่าทหารที่เหลือรอดตอนนี้กำลังเร่งรีบถอยหนีหลบเลี่ยงออกจากเมืองในทันที.

การสู้รบในครั้งนี้ มีเหล่ามือธนูที่น่าสะพรึงกลัวมากมาย พวกเขาที่ยิงลงมาจากป้อมปราการ เหล่าทหารต้ากวงที่วิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง ศรเพลิงเองก็ยิ่งออกมาอย่างดุร้ายเช่นกัน.

แพ้! พ่ายแพ้! แตกพ่ายยับ!

นี่คือการพ่ายแพ้อย่างหนักหน่วง เสี่ยวหยวนเติ้งที่พ่ายยับ วิ่งหนีออกไป.

"อู๋เหิน ข้าจะทิ้งทหารให้เจ้า 400,000 นาย โปรดจำไว้ ให้ทหาร 5,000 นายตรวจสอบพื้นที่ทุกแห่ง เก็บทรัพย์สมบัติมาให้หมด พร้อมกับนำศพของฝ่ายตรงข้ามเก็บเข้าในกำไลเก็บของจากนั้นทำลายอย่าให้มีหลักฐานหลงเหลือ."จงซานที่ออกคำสั่งต่อสุ่ยอู๋เหิน.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับในทันที.

"ปกป้องเมืองเอาไว้ รอข้ากลับมา."จงซานกล่าว.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับ.

"เจ้าฉวน พวกเราเคลื่อนทัพ!"จงซานที่ออกคำสั่งต่อเจ้าฉวน.

จากนั้นทัพของจงซานก็เร่งรีบตามออกไปอย่างรวดเร็ว.

นี่คือโอกาสที่จะตามไปเอาชัยอย่างเด็ดขาด ตอนนี้พวกเขาที่ไล่ล่าเสี่ยวหยวนเต๋อนับว่าเป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยม.

เสี่ยวหยวนเติ้งนั้นนับว่าโชคร้ายอย่างที่สุด ใครจะคิดว่าจงซานจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ เขาที่ซ้อนแผนกลับ ไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยเมื่ออสุรกายปิศาจมาเยือนอย่างงั้นรึ?.

ไม่คาดคิดเลยแม้แต่น้อย คาดไม่ถึงสักนิด กับแผนร้ายของพวกเขา ไม่คิดเลยว่าจงซานกลับรู้ตัว.

พ่ายแพ้ ทัพของเขาพ่ายแพ้อย่างราบคาบ ในประวัติศาสตร์ นี่นับว่าเป็นครั้งที่สูญเสียมากที่สุด.

กับทัพที่กำลังหนีอย่างบ้าคลั่ง ทว่า จงซานนั้นได้นำทัพ 600,000 นาย เตรียมการเอาไว้ก่อนแล้ว แน่นอนเขาคาดการณ์ว่าต้องไล่ตามแน่ ตอนนี้ทัพของเขาได้จัดการไล่ตามล่าอย่างรวดเร็ว พลังฝึกตนของทัพที่เตรียมไว้นับว่าเป็นนักรบระดับสูง ทันทีที่ทัพเสี่ยวหยวนเติ้งหลบหนี ทัพของพวกเขาก็เคลื่อนทัพในทันที.

กับการหลบหนีที่ตั้งขบวนยังไม่ได้ นี่เป็นโอกาสที่ไม่สามารถปล่อยให้หายใจได้ ทัพของจงซานที่ไล่ตาม ไม่ให้พวกเขาตั้งตัวในทันที.

กับกองกำลังเคลื่อนที่เร็วทัพหมาป่า เสี่ยวหยวนเติ้งที่มองเห็นแต่ไกล หากว่าทัพเขาหยุด ทัพหมาป่าจะเข้าโจมตีอย่างรวดเร็ว ทัพของเขาที่เหลืออยู่ตอนนี้ แตกกระเจิงไปทุกทิศทุกทาง พลังทลายจบอย่างสมบูรณ์.

กองกำลังหมาป่า? กองกำลังเคลื่อนที่เร็ว ทำไมจงซานถึงได้มีกองกำลังเคลื่อนที่เร็วมากมายขนาดนี้กัน?

ภายในสนามรบนั้น กองกำลังเคลื่อนที่เร็วนับว่าเป็นกองกำลังเก็บกวาดที่ทรงพลังมาก เขามีกองกำลังเคลื่อนที่เร็วถึง 50,000 นาย กับสนามรบพื้นราบ นับว่าเป็นพลังที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก!

กองกำลังของเสี่ยวหยวนเติ้งในเวลานี้กำลังวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง สภาพของทหารตอนนี้อยู่ในสภาพยับเยิน คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะหนีทัพแตกพ่ายไร้กระบวน เหล่าทหารที่หนีทัพไม่รับฟังคำสั่ง ตอนนี้พวกเขาขาดซึ่งวินัย หนีอย่างไร้ทิศทางเพื่อรักษาชีวิตของตัวเอง.

กองกำลังแตกทัพ ที่มากขึ้นเรื่อย ๆ .

กับกองกำลังที่ทรงพลังของจงซาน กองกำลังหมาป่าที่นำหน้า พร้อมกับยิงศรปราณออกไปอย่างบ้าคลั่ง สังหารเหล่าศัตรูแต่เพียงฝ่ายเดียว พวกเขาสังหารศัตรูพร้อมกับเก็บศพของทหารของต้ากวงเอาไว้ทั้งหมด ดังนั้นแม้ว่าจะมีคนตายไปมากมาย ทว่ากลับไม่มีศพเหลือเอาไว้แม้แต่น้อย.

พวกเขาที่ไล่ล่าศัตรูมาถึงแม่น้ำใหญ่ เสี่ยวหยุนเติ้งที่หนีตายแทบร้องออกมา ตอนนี้เขาพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์?ทัพหนึ่งล้าน เวลานี้เหลือไม่ถึง 1 แสนคนด้วยซ้ำ เป็นการรบที่สู้ไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว!

เขาจะกลับไปรายงานฟู่อี้ได้อย่างไร?

แม่น้ำใหญ่ที่กั้นขวาง เสี่ยวหยวนเติ้งที่กระอักกระอ่วน เหล่าทหารธรรมดาไม่สามารถหนีได้ กับแม่น้ำที่ขวางกั้นเช่นนี้ พวกเขาคงไม่แคล้วถูกกำจัดจนหมดแน่.

เสี่ยวหยวนเติ้งที่ไร้ทางออก ทัพของจงซานตอนนี้ไล่มาแล้ว เขาที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวาย ตอนนี้ทหารของพวกเขาที่กลายเป็นโกลาหล เหล่าขุนพลไม่สามารถคุมทัพได้ กองกำลังของเขาที่วุ่นวายขึ้นมาในทันที.

ใช่แล้ว การสงครามเช่นนี้ ทัพของพวกเขาจะรักษาความสงบได้อย่างไร?

พวกเขาจะตั้งทัพให้เป็นระเบียบแบบแผนได้อย่างงั้นรึ?

ขณะที่เสี่ยวหยวนเติ้งเต็มไปด้วยความกระวนกระวายอย่างถึงที่สุด ที่ต้นน้ำไม่ไกลออกไปก็ได้ยินเสียงที่ตะโกนดังขึ้นมา.

"หยวนเติ้ง ทางนี้!"

เสียงตะโกน ที่ทำให้เสี่ยวหยวนเติ้ง สั่นสะเทือนไปจนถึงจิตวิญญาณ เขาที่หันหน้าออกไป บนยอดเขาแห่งหนึ่ง ปรากฏร่างเป็นจำนวนมาก พร้อมกับทหารกองหนึ่งที่ปรากฏขึ้นในทันที.

เสี่ยวหยวนเฟิง บุตรบุญธรรมคนโตของเสี่ยวหวัง.

"โฮกกก!"

เสี่ยวหยวนเฟิงนำทัพมาช่วยอย่างงั้นรึ?ไม่ ดูเหมือนว่า พวกเขาจะมารอที่นี่ก่อนแล้ว.

"พี่ใหญ่!"เสี่ยวหยวนเติ้งที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.

เห็นกองกำลังเสริม ทัพของเสี่ยวหยวนเติ้งที่เคลื่อนกำลังเข้าหาในทันที.

ทัพบนยอดเขานั้น ปรากฏร่างมากมายปรากฏขึ้น.

คาดว่าน่าจะมีกองกำลังราว ๆ หนึ่งล้านคน.

จงซานที่อยู่ด้านหน้าโบกมือ เจ้าฉวนที่ยกธวัชสีแดงขึ้นอย่างรวดเร็ว สั่งการให้ทัพจงซานหยุด.

ทัพ 6 แสนคน ที่มุ่งหน้าไปก่อน ตอนนี้เสียหายอยู่หลายพันคน ทว่ากองกำลังหมาป่าก็นับว่าทรงพลังไม่น้อย.

ทัพของเสี่ยวหยวนเฟิงมีกองกำลัง 1 ล้านคน และพวกเขาได้ตั้งทัพรอเอาไว้แล้ว! ทัพของเสี่ยวหยวนเติ้งที่กลับมาสมทบ หลังจากที่พวกเขาหนีตายอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้เหลือเพียงขุนพลและนายกอง ที่ยังเหลืออยู่

ทว่ากองกำลังทั้งสองที่หยุดแล้ว ต่างก็เฝ้ามองกันและกัน ใบหน้าของเสี่ยวหยวนเติ้งที่เต็มไปด้วยความหดหู่ เขาไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย ทำไมเป็นเช่นนี้ ทัพ 1 ล้านคน ตอนนี้เหลือไม่ถึง 100,000 คนด้วยซ้ำ.

"ฟู่อี้เป็นห่วงเจ้ากลัวว่าจะมีอะไรผิดพลาด ให้ข้านำทัพ 1 ล้านคนมาสนับสนุน ดูเหมือนว่าที่ฟู่อี้เป็นกังวลจะเป็นจริง นี่นับว่าเป็นเรื่องที่ผิดพลาดอย่างรุนแรงทีเดียว."เสี่ยวหยวนเฟิงที่เผยยิ้มขม ๆ ออกมา.

"ใครจะรู้ว่าจงซานจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ ความร้ายกาจของเขาไม่ได้ด้อยกว่าฟู่อี้เลย!"ใบหน้าของเสี่ยวหยวนเติ้งที่ทอดถอนใจรู้สึกโชคร้ายอย่างถึงที่สุด.

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด