Chapter 309 อเวจีบนผืนปฐพี.
"จงซาน เจ้ากำลังกังวลมากไปรึไม่? เมืองต้าเย่ไม่มีคนคุ้มกัน เกรงว่าจะมีจลาจลเหรอ ไม่ใช่ว่าเจ้ามีกองกำลังหนึ่งล้านคนสามารถกำราบพวกเขาได้ไม่ใช่รึ?"เนี่ยนโหยวโหยวที่สอบถามออกไปขณะที่กำลังบินอยู่.
"นี่ต้องเป็นแผนการของเสี่ยวหวัง ข้าเคยได้รับข้อมูลต่าง ๆ ของเขามา ไม่ใช่แผนการเช่นคนทั่วไป แต่ละแผนการนั้นลึกล้ำมีเป้าหมายชัดจน ที่ข้าถอนกลับออกห่างจากเมืองต้าเย่นะรึ? เป็นเพราะว่าเขาต้องการมอบป้อมปราการนี้ให้ข้า?เป็นไปไม่ได้ ที่จะไม่มีแผนการใด ๆ ."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"แผนการ? ไม่ว่าจะมีแผนการใด ๆ อย่างแรกก็ควรจะยึดเมืองเอาไว้ก่อนสิ!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ไม่จำเป็นต้องรีบ!"จงซานส่ายหน้าไปมา.
ขณะที่บินตรงไปยังเมืองต้าเย่ บัวหงหลวนยังคงเป็นสีน้ำเงิน นิมิตร้าย! โชคร้ายอะไรกัน?
ที่ด้านนอกเมือง บนยอดเขาแห่งหนึ่ง จงซานที่หยุดอยู่ตรงนั้น.
จ้องมองจากพื้นที่ไกลออกไป จ้องมองเมืองต้าเย่!
เมืองต้าเย่ ประชาชนที่เข้าและออก เหมือนกับไม่มีเรื่องผิดปรกติ.
จงซานที่รอคอยทหารสังเกตการณ์.
"เรียนจอมพล เมืองต้าเย่นั้น ไม่มีอะไรผิดปกติ เพียงแค่ไม่มีทหารในป้อมปราการเท่านั้น มีประชาชนส่วนน้อยที่อพยพจากไป ส่วนมากเป็นคนรอบ ๆ วังหลวง ส่วนพื้นที่อื่น ๆ ไม่มี."
"ไปเถอะ พวกเราจะไปดูด้วยตัวเอง!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ไม่ได้ พวกเราจะรอที่นี่!"จงซานที่สูดหายใจลึก ภายในใจที่รู้สึกไม่ชัดเจนนัก ราวกับว่ามันมีปัญหาอะไรสักอย่าง.
.........
ภายในค่ายของเสี่ยวหวัง!
"หยวนเติ้งถอนกำลังออกมายัง?"เสี่ยวหวังสอบถาม.
"ควรจะออกมาแล้ว เวลานี้ผ่านไปนานแล้ว หลังจากวันนี้เสี่ยวกงซือได้รับจดหมายแล้ว ส่วนทหารสังเกตการเห็นกองทัพของจงซานแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะอยู่ห่างจากเมืองต้าเย่สองถึงสามวัน ตอนนี้ทัพของจงซานก็ควรที่จะเข้าไปในเมืองแล้ว."ขุนพลคนหนึ่งรายงาน.
"ให้เป็นไปตามประสงค์ของสวรรค์ จงซานนั้นมีความสามารถมากเกินไป!"เสี่ยวหวังที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
"ฟู่อี้"ในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงที่ดังขึ้นมานอกค่าย.
เป็นเสี่ยวหยวนเฟิง เจ้าสำนักซังอวิ๋น คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเข้าร่วมทัพของเสี่ยวหวัง.
"ฟู่อี้ ท่านได้สั่งการให้พวกเราปิดกั้นเรื่อง "อสุรกายปิศาจ"ไว้อย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหยวนเฟิงกล่าว.
เสี่ยวหวังที่จ้องมองไปยังเสี่ยวหวนเฟิง พร้อมเผยยิ้มออกมา "ใช่แล้ว ตอนนี้สนามรบได้ปรากฏอสุรกายขึ้น แม้ว่ามันจะดูเกินไปหน่อย ทว่านี่เป็นเรื่องที่สำคัญ ที่จะเผยให้ใครรู้ไม่ได้ ใครก็ตามที่ถือกระบี่ที่แหลมคมเอาไว้ ก็ย่อมนำมันมาใช้ประโยชน์ ให้ดีที่สุดต่อกองทัพของเขา การโจมตีของศัตรู จากศัตรูด้วยวิธีนี้ หากเป็นไปตามแผนการ วันนี้จงซานต้องตายอย่างแน่นอน นี่คือโทษของเขาที่เข้ามารุกรานเรา..."
"จงซานจะตายจริง ๆ รึ?"เจ้าหยวนเฟิงที่แสดงท่าทางเป็นกังวล.
"ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจให้พวกเราถอนกำลังจากนรกอเวจีนั่น."เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เป็นความจริง จงซานที่รอคอยตลอดสองวัน เนี่ยนโหยวโหยวที่ดูจะเริ่มทนไม่ไหวแล้ว มีเรื่องแปลกอะไรเกิดขึ้นกัน.
และแล้วบนท้องฟ้าทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ปรากฏเมฆสีโลหิตเกิดขึ้นในทันที เมฆสีโลหิตนี้กำลังเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ช้า ๆ .
เมฆสีโลหิตที่แดงฉาน ขนาดใหญ่โต ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ ทุกทิศทุกทาง มันกำลังแผ่กระจายออกมาเรื่อย ๆ .
"อสุรกายปิศาจ!"เนี่ยนโหยวโหยวที่ตะลึงอุทานออกมา.
"นี่คืออสุรกายปิศาจที่จื่อจุ้นปู่ซามังกรสวรรค์ปล่อยออกมาอย่างงั้นรึ? ตอนนี้ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้กัน?อสุรกายปิศาจตนนี้ แข็งแกร่งขนาดนี้แล้วรึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
อสุรกายปิศาจที่ซ่อนอยู่บนท้องฟ้า ตอนนี้กำลังปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ เมฆโลหิตทีกระจายไปทั่ว อาต้าที่พาทุกคนถอยออกมาในทันที เมฆโลหิตในเวลานี้กำลังเคลื่อนที่ไปยังเมืองไป่เย่.
เมฆโลหิตนั้นเคลื่อนที่เร็วมาก พริบตาเดียว.
พื้นที่สีแดงฉาน ปกคลุมกระจายไปรอบ ๆ เมืองอย่างช้า ๆ ก่อนที่เมฆสีโลหิต จะเคลื่อนที่จมลงในผ่านค่ายกลเมืองไป่เย่.
"อ๊ากกก ๆ "
จากนั้นทั่วเมืองไป่เย่กำลังร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส.
"อ๊ากกก ๆ "
"อ๊ากกก ๆ "
เสียงน่าอเนจอนาถ ที่ดังขึ้นทั่วเมืองไป่เย่ พื้นที่ดังกล่าวได้กลายเป็นเหมือนกับนรกอเวจีบนพื้นดินไปในทันที เสียงของผู้คนมากมายที่ดังโหยหวนดังออกมาด้วยความเจ็บปวด.
อสุรกายปิศาจที่น่าหวาดกลัวได้เข้าไปในเมืองแล้ว.
จงซานและพรรคพวกที่บินออกมายังทิศตะวันออก กวาดตาจ้องมองเข้าไปด้านใน.
สายตาที่พวกเขามองเห็นนั้น ทำให้ทุกคนถึงกับหนังหัวชาหนึบ ๆ ทีเดียว.
ฝนโลหิต พื้นที่รอบ ๆ โลหิตที่พุ่งปุด ๆ ทว่าฝนโลหิตนี้ไม่ได้หล่นลงมาจากท้องฟ้า แต่มันถูกสูบขึ้นไปด้านบนต่างหาก.
อสุรกายปิศาจ สามารถมองเห็นได้เป็นแสงสีแดงที่ลอยอยู่บนฟ้า.
ทุกคนที่อยู่ในเมืองตอนนี้ถูกกักขังเอาไว้ ผู้คนมากมายเป็นจำนวนมาก ร่างกายที่ส่ายไปมา ผิวหนังที่เปิดออก ก่อนที่โลหิตที่จะพ่นปุด ๆ พุ่งกระฉูด กลายเป็นหมอก พร้อมกับถูกสูบออกมารวมกัน จากนั้นก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า.
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว!
หลายคนที่มีพลังฝึกตนสู งสามารถที่จะดิ้นรนได้นานหน่อย ส่วนคนที่มีพลังฝึกตนต่ำ พริบตาเดียวก็ถูกสูบกลายเป็นศพแห้ง ๆ ไปแล้ว.
ครึ่งหนึ่งของเมือง ประชาชนครึ่งหนึ่ง ไม่มีพลังต่อต้าน ส่วนคนอื่น ๆ ตอนนี้มีประกายแสงสีแดงคลุมเอาไว้ ทำให้พวกเขาไม่สามารถหนีออกมาด้านนอกเมืองได้ หลายคนที่พยายามที่จะทะลวงออกมาจากเมืองต้าเย่ เร่งรีบหนีอย่างสุดชีวิต.
"ตูมมมม ตูมมม ตูมมม ตูมมม "
คนจำนวนมากถูกสังหารด้วยค่ายกลของเมืองไป่เย่ระเบิดเสียงดังสนั่น.
อสุรกายปิศาจตนนี้น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก.
ร่างของมันที่ขยายใหญ่ออกมาดูดซับโลหิตมากมาย ร่างกายของมันใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนสามารถปกคลุมไปทั่วเมืองในพริบตาเดียวเท่านั้น.
มีขนาดใหญ่มาก น่าสะพรึงกลัวเกินไปแล้ว ทุกคนในเมืองไป่เย่จะต้องตายกันเกือบหมดอย่างแน่นอน.
ตาย! ดูเหมือนว่าจะมีคนน้อยมากที่หนีออกมาได้ ทุกคนในเมืองตอนนี้ได้กลายเป็นหมอกโลหิต ถูกสูบกลายเป็นศพแห้ง ๆ .
อสุรกายปิศาจที่ขยายขนาดร่างกายออกไปช้า ๆ ด้วยความแข็งแกร่งของมันที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ประชาชนภายในเมืองในเวลานี้ไม่มีโอกาสหนีออกไปได้แล้ว ทุกคนที่ถูกกักขังอยู่ด้านใน ในเวลานี้ร่างของอสุรกายปิศาจได้ปกคลุมเมืองทั้งหมดแล้ว ไม่มีใครสามารถหนีได้แล้ว
เมืองไป่เย่กลายเป็นนรกอเวจีไปแล้ว คนมากมายที่โหยหวนเจ็บปวดทรมาน โลหิตที่ถูกสูบออกจากร่างในพริบตาเดียว เสียงโหยหวนที่ดังขึ้นเป็นระยะ สร้างความน่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก.
"อ๊ากกกก!"
"อ๊ากกกก!"
"ช่วย!!!"
......
"ถอยกลับมา!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
อสุรกายปิศาจที่น่าหวาดผวา จงซาน อาต้า จื่อเห่าและเนี่ยนโหยวโหยว ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้สามคน ยังไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ อสุรกายปิศาจตนนี้น่าพรั่นพรึงมากจนพวกเขาไม่รู้เรื่องอสุรกายตนนี้มากนัก.
ทหารสังเกตการณ์ ห้าคนที่ถอยกลับมาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ได้หนีออกมาแล้ว.
บางทีจิตใจที่ถูกสั่นคลอน แม้ว่าจะถอยห่างออกมา 20,000 ลี้จากพื้นที่เกิดเหตุ พวกเขายังได้ยินเสียงเจ็บปวดทรมานที่ดังขึ้นมาจากภายในเมืองต้าเย่ได้.
"อสุรกายปิศาจที่ใหญ่โตมาก!"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยความหวาดหวั่น.
"เฮ้เฮ้ จื่อจุ้นปู่ซามังกรสรรค์ มรรคาปู่ซาของเขาคงจะไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้แล้ว."เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมา.
"อสุรกายตนนี้ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ก็จะยิ่งทำให้เขาได้รับบาปมากขึ้นเท่านั้น."จื่อเห่าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หากไม่มีใครหยุด เมื่อมันกลายเป็นตัวตนที่ต่อต้านสวรรค์ มันสามารถ ที่จะก้าวกลายมาเป็นเซียนได้ ในเวลานั้นจะไม่มีใครสามารถกำจัดมันได้ อสุรกายปิศาจที่ดูดซับโลหิตเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง ไม่มีคอขวดการฝึกฝน ตราบเท่าที่มีโลหิต มันก็สามารถเติบโตขึ้นได้เรื่อย ๆ พลังของมันที่ต้องการเติบโต ย่อมต้องสังหารผู้ฝึกตนไปมากมายมหาศาลยิ่งมันสะสมกรรมมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งทำให้มันสะสมกรรมวาสนาได้มากขึ้นเท่านั้น และก็ทำให้มรรคาปิศาจแห่งการฝึกฝนของมันเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วย."เนี่ยนโหยวโหยวแสดงความเห็น.
"ทว่าในเวลานี้มันก็ทรงพลังจนเกินไปแล้ว ถึงจะเป็นจื่อจุ้นปู่ซามังกรสวรรค์ ก็ไม่รู้ว่าจะจัดการมันได้."จื่อเห่าที่ขมวดคิ้วไปมา.
ระหว่างนี้ จงซานที่ขมวดคิ้วจ้องมองอย่างเย็นชา.
ด้วยการสะบัดมือ จงซานที่นำแผ่นริ้วหยกออกมา ข้างในนั้นมีข้อมูลสั่งการ พร้อมกับถูกประทับด้วยวิชาลับปกปิดเอาไว้.
จงซานที่ส่งให้ทหารสังเกตการ "ส่งแผ่นริ้วหยกนี้ให้กับสุ่ยอู๋เหินด้วยความเร็วสูงสุด!"
"ครับ!"ทหารสังเกตการณ์ที่รับคำ จากนั้นก็บินออกไปในทันที.
"เจ้าส่งสิ่งใดให้กับเขาอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ข้าจะให้สุ่ยอู๋เหินยกทัพมายังที่นี่!"จงซานกล่าวพร้อมทั้งจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
"ให้กองกำลัง 1 ล้านคนมาที่นี่อย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"หากไม่ให้พวกเขามา แล้วจะยึดเมืองได้เหรอ หรือว่าจะยอมปล่อยให้เมืองกลายเป็นของคนอื่น?"จงซานกล่าว.
"แต่ว่า....!"เนี่ยนโหยวโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ก่อนหน้านี้ ข้าได้ส่งทหารสังเกตการรวบรวมข้อมูล แต่ไม่มีข่าวของอสุรกายปิศาจเลย อสุรกายปิศาจที่ออกอาระวาดในพื้นที่แห่งนี้ แน่นอนว่ามันได้บุกไปยังหลายพื้นที่แล้ว ทว่ากลับไม่มีข่าวกระจายออกมาเลย หลาย ๆ เมืองถูกทำลายไป ไม่ใช่ว่าทุกคนจะต้องรับรู้เรื่องนี้หรอกรึ? หากไม่มีใครรู้นั่นก็หมายความว่าไม่มีใครพูด ข่าวนี้ถูกปิดกั้น ใครเป็นคนปิดกั้น? ที่นี่เป็นเขตแดนของต้ากวง คนที่สามารถทำเช่นนี้ มีเพียงแค่เสี่ยวหวังเท่านั้น นอกจากนี้ ก่อนหน้านี้ไม่ใช่เสี่ยวหวังได้สั่งการให้กองกำลังของเขาถอนกำลังหนีไปหรอกรึ?"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"อสุรกายปิศาจเป็นไปไม่ได้ที่จะสื่อสารตกลงกันกับผู้ใด แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งลึกลับที่มีเชาว์ปัญญาก็ตาม ทว่าเชาว์ปัญญามันไม่ได้สูงนัก ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ทำตามสัญญาติญาณ!"เนี่ยนโหยวโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เพราะว่ามันทำตามสัญชาตญาณ เสี่ยวหวังจึงสามารถที่จะชักจูงมันได้ ดังนั้นเขาจึงสามารถเตรียมการได้ หากเขารับรู้เรื่องราวทางการทหารทั้งหมด แน่นอนว่าเขาจะต้องรอข้าให้เข้าไปในเมืองแล้ว จากนั้นถึงได้นำอสุรกายปิศาจเข้ามา ในเวลานั้น กองกำลังหนึ่งล้านคนของข้าคงจะจบไปแล้ว."จงซานกล่าวพลางถอนหายใจ.
"นำมา? นำมาได้อย่างไร?"จื่อเห่าที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ตราบเท่าที่มีคน ย่อมสามารถนำมาได้!"จงซานกล่าว.
ทว่าในเวลาเดียวกัน ในเมืองต้าเย่เวลานี้ถูกดูดซับโลหิตของทุกคนไปแล้ว ศพทุกศพที่แห้งตายไป แน่นอนว่าถูกดูดโลหิต แม้ว่าอสุรกายปิศาจจะน่าพรั่นพรึง ทว่าก็มีค่ายกลปกคลุมเอาไว้ หากว่าปิดกั้นประตูทางเข้าเอาไว้แน่หนา ก็ยากที่อสุรกายปิศาจจะเข้าไปได้ง่าย ๆ .
เมฆสีแดง ตอนนี้กำพลังแผ่พุ่งออกมา ร่างของมันที่กำลังลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าช้า ๆ มันต้องการโลหิต ต้องการโลหิตเพิ่ม เดินทางไปยังเมืองอื่น ๆ อีกหลายเมือง.
กับการจัดการของต้ากวง ที่เกิดขึ้น เป็นเหมือนกับว่าเขาต้องการทำให้สนามรบแห่งนี้กลายเป็นนรกอเวจีไป.