Chapter 195 พังทลาย.

ภายในโลกใบเล็กนี้ ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยปราณทมิฬทำให้การบินของพวกเขาเคลื่อนที่ไปได้ช้ามาก.

คนที่เข้าไป พลังต่ำสุดคือก่อตั้งวิญญาณ มีด้วยกันหลายร้อยคน หลักๆแล้วคือกลุ่มของราชวงศ์ต้าเย่ ซึ่งมีจักรพรรดิต้าเย่เป็นผู้นำทัพ ซึ่งสวมชุดจักรพรรดิที่โอ่อ่า ในมือของเขานั้นมีดาบยักษ์ ปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขาม และยังมีแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนทั้งห้าคน แต่ละคนก้าวไปถึงระดับหลอมกายธาตุแล้ว และด้านหลังก็มีนายทหารของต้าเย่เป็นจำนวนมาก.

นอกเหนือจากกลุ่มของจักรพรรดิต้าเย่แล้ว ยังมีกลุ่มอื่นๆอีกสามกลุ่ม.

กลุ่มแรก กงจูเฉียนโหยว เซียนเซิงสุ่ยจิง กู่หลินและอาเอ้อ.

กลุ่มที่สอง ฉู่ป้าและเซี่ยเหยี่ยน.

กลุ่มที่สามคือ พุทธะฮุ่ยกวง.

ทั้งสี่กลุ่ม ซึ่งดูเหมือนว่าพุทธะฮุ่ยกวงจะมีความเร็วที่สุด เพราะว่าที่มือของเขานั้นมีดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์ ดอกบัวดังกล่าวนี้สามารถที่จะปล่อยประกายแสงอ่อนๆออกมา เป็นพลังงานบริสุทธิ์ที่ผลักดันปราณทมิฬให้กระจายๆไห้หายออกไปได้.

เห็นดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์แล้ว จงซานก็หรี่ตาจ้องมอง เพราะว่าจงซานเองก็มีอยู่อันหนึ่งเช่นกัน เพราะว่าก่อนที่อาจารย์ของเขาจะตายไป ได้มอบมันมาให้เขา บัวหิมะพิสุทธิ์ ไม่ผิดแน่ กลีบดอกของมันนั้นดูพิเศษเป็นอย่างมากนั่นเอง.

พุทธะฮุ่ยกวงเองก็มีอย่างงั้นรึ?

"บัวหิมะพิสุทธ์ของจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์อย่างงั้นรึ?"อาต้าที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"เจ้ารู้จักอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ถามอาต้าด้วยความสงสัย.

"อืม บัวหิมะพิสุทธิ์ เป็นสมบัติวิเศษที่หายากของดินแดนเทพพิสุทธิ์ มันจะกำเนิดทุกๆ สามพันปี จำนวนสามดอก ทว่าแต่ละครั้งที่เกิดดอกบัวหิมะพิสุทธิ์ก่อนหน้านี้ก็จะเหี่ยวแห้งไปด้วยเช่นกัน กล่าวอีกอย่างหนึ่ง ในโลกใบนี้มันจึงมีเพียงแค่สามชิ้นเท่านั้น จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์มีอยู่ชิ้นหนึ่ง ซึ่งดอกบัวหิมะพิสุทธิ์นี้เป็นสมบัติที่หายากมากๆ ถึงแม้ว่าจะไม่กระตุ้น รอบๆของสิ่งของชิ้นนี้ก็แผ่ปราณหยินบริสุทธิ์ออกมาในรัศมีสามจั้ง เป็นปราณที่บริสุทธิ์มาก พุทธะฮุ่ยกวงนั้นติดตามจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ แน่นอนว่านี้จะต้องเป็นของจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์อย่างแน่นอน."อาต้าตอบ.

ได้ยินคำพูดของอาต้าแล้วจงซานก็พยักหน้าให้.

ทันใดนั้นที่หน้าผากของจงซานดอกบัวหงหลวนตอนนี้ก็ส่งประกายแสงสีน้ำเงินอีกครั้ง จงซานที่ขมวดคิ้วและจ้องมองไปยังที่ไกลออกไป.

"อาต้า พวกเราถอนตัวกันก่อน."จงซานที่ขมวดคิ้วและกล่าวออกมา.

"หืม ครับ เซียนเซิง."อาต้าที่พยักหน้า พร้อมกับถอยห่างออกมาด้านหลังในทันที.

ทันใดนั้นพวกเขาก็ถอยห่างออกมาจากพื้นที่บริเวณที่ถูกปกคลุมด้วยปราณทมิฬ ดอกบัวหงหลวนก็กลับมาเปลี่ยนเป็นสีชมพูเหมือนเดิม.

เขามาหยุดที่ชายขอบ ทว่าจงซานก็ยังสามารถมองเข้าไปด้านในได้.

พุทธะฮุ่ยกวง เป็นคนแรกที่ไปถึงประตูเมืองเฟิงตู.

เหล่าปิศาจร้ายและเจียงซือทันทีที่สัมผัสได้ถึงบัวหิมะพิสุทธิ์ ก็เร่งรีบหนีอย่างบ้าคลั่ง ทำให้พุทธะฮุ่ยกวงเผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล.ก่อนที่จะเข้าไปในเมืองเฟิงตูเป็นคนแรก.

อีกสามกลุ่มที่อยู่ด้านหลังต่างก็ขมวดคิ้วแน่น.

ไม่สามารถได้ยินเสียงด้านในได้ ทว่า จงซานสามารถมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดได้ ที่ด้านหน้าประตูนั้น มีปราณที่น่าเกรงขามถูกพ่นออกมาตลอดเวลา ทำให้ให้เหล่าปิศาจร้ายถูกซัดปลิวออกมาด้านนอกประตูเมือง.

จากนั้นพุทธะฮุ่ยกวงก็ลอยโด่งออกมา กระแทกกระเด้งกระดอน คลูดไปกับพื้น มือที่กุมหน้าอก ใบหน้าที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าการที่เขาเร่งรีบเข้าไปนั้น ทำให้ถูกลอบโจมตี และยังเป็นการโจมตีที่ทรงพลังมาก จนทำให้เขาลอยออกมา บัวหิมะพิสุทธิ์ดูเหมือนว่าจะหายไปแล้ว.

หลังจากนั้นที่ด้านในก็มีร่างสีเหลืองค่อยๆก้าวออกมาช้าๆ.

ร่างสีเหลืองที่มีความสูงร้อยจั้ง ร่างกายสีเหลืองอร่าม เปลือยร่างกายส่วนบน ส่วนล่างนั้นมีหนังสัตว์ปกคลุม มือด้านหนึ่งถือกระบองหัวหมาป่าขนาด 80 จั้ง อีกมือหนึ่งกุมบัวหิมะพิสุทธิ์.

บนหัวของมันไม่มีผมเลยสักเส้น มีเขาสองเขาโผล่ออกมาที่หน้าผาก รูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์น่าหวาดกลัว.

"ราชาภูติอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

ราชาภูติที่อ้าปากกว้าง ก่อนที่จะนำบัวหิมะพิสุทธิ์ใส่เข้าไปในปาก พร้อมกับกลืนลงไปในทันที ทุกคนที่ได้แต่จับจ้องมองด้วยด้วยท่าทางอัศจรรย์ใจ จากนั้นราชันย์เทพภูติก็ชำเลืองมองตาโต ใบหน้าอัปลักษณ์ของมันที่เผยท่าทางดีใจ ก่อนที่จะหัวเราะออกมา.

พุทธะฮุ่ยกวงที่เห็นใบหน้าถึงกับเปลี่ยนเป็นดำมืด บัวหิมะพิสุทธิ์นั้นไม่ใช่ของเขา ใต้สวรรค์แห่งนี้มีเพียงแค่สามชิ้น คาดไม่ถึงเลยว่าราชันย์เทพภูติจะกินไปแล้วรึ?

พุทธะฮุ่ยกวงที่สะบัดมือก่อนที่จะกระแทกไปยังราชาภูติ.

ฝ่ามือของเขาที่ขยายใหญ่กลายเป็นฝ่ามือยักษ์สีทองลอยออกไปตรงไปยังราชาภูติด้วยความรุนแรง.

ราชาภูติที่เห็นเช่นนั้น ก็สะบัดกระบองหัวหมาป่าฟาดออกมาอย่างดุร้าย.

"ตูมมมมม"

แม้ว่าจงซานจะไม่ได้ยินเสียง ทว่าก็สัมผัสได้ถึงพลังที่รุนแรงทั้งสองฝั่งเข้าปะทะกัน เหล่าปิศาจร้ายและเจียงซือรอบๆถึงกับปลิวลอยกระจายๆ ราชาภูติที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก ร่างกายของมันที่เซถอยไปติดกำแพงเมืองทีเดียว.

ราชาภูติจ้องมองด้วยความโกรธ กุมกระบองหัวหมาป่าแน่นก่อนที่จะพุ่งตรงเข้าหาพุทธะฮุ่ยกวง.

สองสุดยอดผู้เชี่ยวชาญที่เข้าปะทะกัน ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น กลุ่มของจักรพรรดิต้าเย่ มารฉู่ป้าและกงจูเฉียนโหยว ได้ฉวยโอกาสนี้ เข้าไปในเมืองเฟิงตูทันที.

กงจูเฉียนโหยวที่เข้าไปในเมืองเฟิงตู ดวงตาของอาต้าที่หดเกร็ง รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี ก่อนที่จะหันหน้ามาหาจงซาน.

"เซียนเซิง ที่ท่านไม่เข้าไป เพราะว่าเมืองเฟิงตูนั้นเต็มไปด้วยอันตรายอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่แสดงท่าทางเป็นกังวลจ้องมองมายังจงซาน.

จงซานที่หันหน้าไปมองอาต้า ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล."เจ้าไปเถอะ ข้าสามารถกลับไปเองได้ ข้ารู้ว่าที่ใหนปลอดภัยที่สุด.

อาต้าที่จ้องมองมายังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ พร้อมกับพยักหน้าให้ เขาไม่กล่าวสิ่งใดอีกต่อไปเร่งรีบบินตรงเข้าไปด้านใน พริบตาเดียวเขาก็เข้าไปในโลกทรงกลมนั่นแล้ว พุ่งตรงไปยังทิศทางเมืองเฟิงตูอย่างรวดเร็ว.

จงซานที่จ้องมองยังอาต้าที่บินออกไปไกล สายตาของจงซานที่หรี่เล็ก อาต้าและอาเอ้ออยุ่ในระดับก่อตั้งวิญญาณขั้นปลายจริงๆ? อืม แม้ว่าในสายตาทุกคนจะเห็นพวกเขาอยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณขั้นปลายก็ตาม ทว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆรึ?

แม้ว่าจงซานจะไม่รู้พลังฝึกตนของพวกเขามีระดับเท่าไหร่กันแน่ ทว่าจงซานก็สามารถคาดเดาได้นานแล้ว กงจูเฉียนโหยวที่มีระดับหลอมกายธาตุ คนทั้งสองเองที่เป็นคนปกป้องกงจูเฉียนโหยวโดยเฉพาะ จะต้องมีความสามารถที่พิเศษมาก พวกเขาจะมีพลังฝึกตนระดับระดับก่อตั้งวิญญาณจริงๆนะรึ? หากเป็นตัวเขาเองในตอนนี้ จะหาองค์รักษ์คุ้มกัน เขาจะเอาคนที่มีระดับเซียนเทียนมาป้องกันตัวเองอย่างงั้นรึ?

จงซานไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้เอามาใส่ใจ น้ำที่ใสสะอาดจนเกินไป จะไม่มีปลามาแหวกว่ายฉันใด คนที่แยกแยะเอาจริงเอาจังกับเรื่องต่าง ๆจนชัดเจนเกินไป ก็จะไร้ซึ่งมิตรสหายฉันนั้น ใบหน้าท่าทางของอาต้าเช่นนั้น แน่นอนว่าอาต้ารู้ถึงอันตรายได้ ขณะที่เห็นกงจูเข้าไปในเมืองเฟิงตู จึงทำให้เขารู้สึกระวนกระวายใจขึ้นมา.

水至清则无鱼，人至察则无徒 Shuǐ zhì qīng zé wú yú  rén zhì chá zé wú tú น้ำที่ใสสะอาดจนเกินไป จะไม่มีปลามาแหวกว่ายฉันใด คนที่แยกแยะเอาจริงเอาจังกับเรื่องต่าง ๆจนชัดเจนเกินไป ก็จะไร้ซึ่งมิตรสหายฉันนั้น

ขณะที่อาต้าเข้าไปในโลกใบเล็ก ทว่าในเวลาเดียวกัน ดอกบัวหงหลวนสีชมพูที่หน้าผากจงซาน ก็เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินอีกครั้ง มีอันตรายอีกแล้วรึ?

ภายในใจของจงซานที่รู้สึกประหลาดใจ ดอกบัวหงหลวนมีปัญหาอะไรรึไม่? มันเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินตลอดเลยรึ?อันตราย? อันตรายอย่างไร?

ขณะที่จงซานรู้สึกประหลาดใจอย่างนั้น.

"ทวนทองอาชาเหล็ก พิชิตทั่วหล้า!"

ภายในเมืองเฟิงตู เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นมาทันที.

ได้ยินเสียงดังกล่าว จงซานถึงกับดวงตาเบิกกว้าง รู้แล้วว่าทำไมดอกบัวหงหลวนถึงได้ส่งประกายแสงสีน้ำเงิน จักรพรรดิต้าเย่ได้ทำลายเมือง.

แม้ว่าในโลกนั้นจะไม่ได้ยินเสียง ทว่าในเวลานี้ราวกับว่าจงซานได้ยินเสียงแผ่วๆแว่วดังขึ้นในหูของเขาจริงๆ.

จงซานเร่งรีบถอนตัวอย่างรวดเร็ว.

อาต้าในเวลานี้พุ่งตรงไปยังทิศทางของเมืองเฟิงตูอย่างบ้าคลั่ง พุทธะฮุ่ยกวงตอนนี้ก็ยังต่อสู้กับราชาภูติ.

หลังจากที่เสียงระเบิดดังสนั่นด้านใน ทุกๆคน แม้แต่ราชาภูติ รวมถึงจงซานที่อยู่ด้านนอก สามารถมองเห็นเมืองเฟิงตูได้ กำแพงเมืองตอนนี้กำลังแตกกระจาย พร้อมกับปลดปล่อยแสงสีทองที่ไร้ขอบเขตออกมาจากด้านใน.

ราชาภูติที่เห็นแสงสีทอง ใบหน้าของมันที่แสดงความหวาดกลัวออกมา ก่อนที่จะวิ่งตรงเข้าไปในเมืองเฟิงตู.

เมืองเฟิงตูที่พังทลาย โลกใบเล็กที่แตกสลายค่ายกลฮวงจุ้ยพังทะลายลง.

เมืองเฟิงตู ทันใดนั้น ปราณทมิฬก็ปะทุพุ่งออกมาอย่างรุนแรง กระแทกขึ้นไปบนชั้นเมฆ โลกใบเล็กที่แตกสลายออกเป็นเสียงๆ เหล่าปิศาจร้ายและเจียงซือหายไปทันที.เมืองเฟิงตูที่ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง.

ปราณดาบ ปราณทมิฬที่พุ่งออกไปรอบๆ กระแทกออกไปทุกทิศทุกทาง พุ่งทะลายขึ้นไปบนท้องฟ้าสูง ทะลวงชั้นเมฆ กวาดทุกสิ่งทุกอย่างให้หายไป.

โลกใบเล็กที่แตกสลาย ปราณสีดำที่ผนึกตราลัญจกรหยกหยกระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ จงซานที่ถอยห่างออกมาจากเทือกเขาต้าหยิง ยืนอยุ่บนยอดเขาที่ห่างออกไป ภายในใจเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง มังกรดำทมิฬถูกปราณดาบสีทอง ตอนนี้เสียงของมันกำลังร้องออกมาอย่างโหยหวน จากนั้นก็สลายหายเป็นฝุ่น.

พื้นที่รอบๆนับพ้นจั้ง หายไปอย่างสมบูรณ์ ทุกๆอย่างกลายเป็นเมฆสีดำทมิฬ.

ปราณสีดำที่ถูกยิงขึ้นบนฟ้า พื้นที่รอบๆเปลี่ยนเป็นหนาวเย็น จงซานที่สัมผัสได้ว่าพื้นที่รอบๆมีหิมะและจับตัวกันเป็นน้ำแข็งช้าๆ บนพื้นทุกหนแห่งถูกแช่แข็ง แม้แต่แม่น้ำยังกลายเป็นน้ำแข็ง ทุกอย่างเปลี่ยนเป็นธารน้ำแข็งในพริบตาเดียว.

ปราณสีดำที่กระจายหายไปทุกทิศทุกทาง จงซานที่ซ่อนตัวอยู่พื้นที่ห่างออกมา ปราณสีดำที่พุ่งระเบิดออกมานั้น ทำให้ภายในใจจงซานบีบรัดทีเดียว เขาที่หยิบบัวหิมะพิสุทธิ์ออกมาอย่างรวดเร็ว.

บัวหิมะที่ใส่เข้าไว้ในอกเสื้อ ทำให้พื้นที่รอบๆร่างกายสามจั้ง ปราณทมิฬนั้นไม่เข้ามาใกล้ร่างของตัวเขา.

ปราณทมิฬที่กระจายไปทุกทิศทุกทางอาบๆปทั่วป่ารอบๆนี้ ทุกพื้นที่ที่ปราณสีดำทมิฬพัดผ่าน ทุกอย่างจะถูกแช่แข็งให้ตายไปหมด ทุกอย่างกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งไปจนหมด.

ร่างกายของจงซานที่มีสนามพลังจากบัวหิมะพิสุทธิ์ ทำให้สามารถป้องกันความหนาวเย็นได้.

จงซานสามารถยืนยันได้ว่าเมืองผีเฟิงตูตอนนี้ได้พังทลายแล้ว ค่ายกลฮวงจุ้ยนั้นได้แตกสลายด้วยฝีมือของจักรพรรดิต้าเย่ สุสานของเซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์ได้ระเบิดออกแล้ว ปราณทมิฬที่อัดแน่นได้ในกระจายไปทั่วจนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย.

หัวใจของจงซานเวลานี้สั่นไหวไปมา ถอยรึ? เข้าไปรึ?

ขณะที่จงซานคิดจะเข้าไปดอกบัวหงหลวนที่เดิมเป็นสีชมพูก็เปลี่ยนเป็นสีแดงสด เป็นแสงสีแดงที่เข็มเป็นอย่างมาก ราวกับสีโลหิต.

โชคลาภ? เข้าไปได้รับโชคลาภ?

กับปราณทมิฬที่หนาแน่นเช่นนี้ การเข้าไปด้านในนับว่ามีอันตรายมากๆ ทว่าตอนนี้จงซานที่เชื่อมั่นในบัวหงหลวน ซึ่งก่อนหน้านี้มันได้ฉายแสงสีน้ำเงิน ที่แสดงถึงภัยพิบัติ หากเข้าไปในเมืองเฟิงตู ตอนนี้เขาคงจะระเบิดไปพร้อมๆกับเมืองผีเฟิงตูไปแล้ว

ตอนนี้เขาสามารถป้องกันปราณทมิฬได้ด้วย และบัวหงหลวนยังแสดงสัญลักษณ์โชคดีอีกด้วย.

จงซานที่ขมวดคิ้วคิดไปมา เข้าไป? ไม่เข้าไป? ดูเหมือนว่าเพียงแค่คิดก็สามารถบอกได้แล้ว คิดที่จะเข้าไปมันจะเปลี่ยนเป็นสีแดง ไม่เข้าไปก็เปลี่ยนเป็นสีชมพูปกติ.

กับสีแดงโลหิตเช่นนี้ ได้ชี้นำ ให้เขาตัดสินใจในทันที จงซานที่สะบัดมือ.

เรียกดาบยักษ์พร้อมก้าวขึ้นไปบนดาบยักษ์ บินตรงไปด้านใน ด้วยการที่เขามีบัวหิมะพิสุทธิ์ ทำให้เขาสามารถต้านทานความหนาวเย็นได้.

โชคลาภที่ยิ่งใหญ่ ด้วยการที่บัวหิมะกลายเป็นสีแดงมากๆเช่นนี้แสดงว่าเขาจะได้รับโชคใหญ่อย่างงั้นรึ?