บทที่ 88 มันคือการฝังเข็ม
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[ลงแบบราคาถูกแค่ใน my-novel แต่จะลงช้ากว่าThai-novel 100 ตอน]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 88 มันคือการฝังเข็ม
ในไม่ช้า กู่เฉินหนานก็มาถึงคฤหาสน์ตระกูลกู่พร้อมกับถังหยุนจิน ทันทีที่พวกเขาลงจากรถ ก็ดึงดูดความสนใจของคนรับใช้ตระกูลกู่ทันที
“โอ้โห ดูเหมือนคุณชายกู่จะเปลี่ยนรสนิยมแล้วใช่ไหมเนี่ย?”
“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะ ดูสิว่าผู้หญิงคนนั้นยังเด็กแค่ไหน”
“บ้าจริง คุณชายกู่นี่ช่างไร้ยางอายจริง ๆ คิดยังไงถึงไปไล่ตามเด็กแบบนี้”
“คุณชายกู่ไม่กังวลว่าคุณหนูซูจะรู้เลยเหรอว่าเขาพาหญิงสาวคนนี้กลับบ้านมาอย่างเปิดเผย?”
“จะว่าไปพอดูดี ๆ สาวน้อยคนนี้ก็น่ารักมากเลยนะ มีดวงตากลมโตใสแจ๋วราวกับเพิ่งเดินออกมาจากละครทีวีเลย”
กลุ่มคนรับใช้รวมตัวกันที่หน้าต่างของห้องโถงใหญ่ พินิจพิจารณาและนินทาถังหยุนจิน ราวกับว่าพวกเขาได้พบกับเจ้าสาวคนใหม่ของคุณชายเป็นครั้งแรก
ท่ามกลางคนกลุ่มนั้น สายตาของไป๋หยูเทียนห่างเหิน มีแววอิจฉาอยู่ในสีหน้า กำปั้นเล็ก ๆ ของเธอกำชายกระโปรงสั้นไว้แน่น
ผู้หญิงคนนี้คือใคร?
ทำไมคุณชายกู่ถึงพาเธอมาที่บ้านตระกูลกู่?
ฮึ่ม ไม่สนใจฉันแล้วเหรอ? ไม่รักฉันแล้วเหรอ? เจอคนใหม่แล้วเหรอ?
คุณเคยเรียกฉันว่าที่รักตัวน้อยของคุณในใจไม่ใช่หรือไง? แล้วทำไมตอนนี้คุณถึงพาผู้หญิงคนอื่นกลับบ้านมา?
ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่!
ความหึงหวงของไป๋หยูเทียนแปรเปลี่ยนกลายเป็นความโกรธ ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มทันทีเมื่อเธอจ้องมองไปที่ถังหยุนจิน
ทันใดนั้น กู่เฉินหนานและถังหยุนจิน ผู้ซึ่งถือชุดอุปกรณ์ฝังเข็มก็เดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่
คนรับใช้ที่มองดูอยู่ก็แยกย้ายกันไปทันที แสร้งทำเป็นยุ่งกับงานของตัวเอง
"ทุกคน หยุดก่อน"
กู่เฉินหนานพูด คนรับใช้ก็หยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำและมารวมตัวกันตรงหน้าเขา
กู่เฉินหนานแนะนำ “นี่คือคุณหนูถัง นับจากนี้เป็นต้นไป เธอจะอยู่ที่นี่สักพักหนึ่ง”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน” ถังหยุนจินพยักหน้าเล็กน้อยให้คนกลุ่มนั้น
คนรับใช้ตอบทันที “สวัสดีค่ะ คุณหนูถัง”
แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักตัวตนของถังหยุนจิน แต่การที่เธอมายังคฤหาสน์กู่พร้อมกับกู่เฉินหนาน หมายความว่าสถานะของเธอต้องพิเศษอย่างแน่นอน
ไม่ว่าถังหยุนจินจะเป็นคนที่มีความสามารถหรือเป็นคนโปรดคนใหม่ของคุณชายกู่ ไม่ว่ายังไง การแสดงความเคารพต่อหน้าเธอย่อมถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
หลังจากแนะนำถังหยุนจินให้ทุกคนรู้จักแบบสั้น ๆ กู่เฉินหนานก็โอบไหล่ถังหยุนจิน “เข้าไปข้างในกันเถอะ”
ถังหยุนจินตกใจ ม้วนตัวด้วยความตกใจ ก่อนจะพยักหน้าด้วยใบหน้าแดงก่ำ
ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่ากู่เฉินหนานต้องการให้เธอเข้าไปข้างในเพื่อเรียนรู้วิชาแพทย์ต่อ แต่ปัญหาคือคนรับใช้พวกนี้ไม่รู้เรื่องนั้น!
พวกเขาต้องคิดว่าเธอกำลังจะเข้าไปในห้องของกู่เฉินหนานเพื่อทำเรื่องไม่ดีแน่…
ท่ามกลางคนกลุ่มนั้น ไป๋หยูเทียนตัวสั่นด้วยความโกรธ
ฮึ้ยย!!!
เกิดอะไรขึ้น เขาไม่สนใจฉันแล้วเหรอ?
ต้องทำแบบเปิดเผยขนาดนี้เลย?
ถึงแม้ว่าฉันจะมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งต่อคุณชายกู่ แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคุณจะตอบแทนกับฉันแบบนี้!
เมื่อคิดดังนั้น ไป๋หยูเทียนก็มองไปที่หน้าอกที่แบนราบของหยุนจิน จากนั้นก็เหลือบมองลงไปที่หน้าอกของเธอเอง
หลังจากการเปรียบเทียบแล้ว เธอก็รู้สึกเสียใจมากขึ้น
เธอมีอะไรที่ฉันไม่มีกัน!
ถ้าอดใจไม่ไหวก็มาหาฉันสิ! ทำไมต้องไปหาคนอย่างผู้หญิงคนนี้ด้วย?
คุณไม่รู้เหรอว่าตลอดเวลามานี้ฉันรู้สึกยังไงกับคุณ?
ไป๋หยูเทียนทั้งโกรธและหงุดหงิด แค่คิดถึงเรื่องที่คุณชายกู่พาถังหยุนจิน หญิงสาวที่ดูไม่เป็นผู้หญิงเข้าไปในห้องของเขาเพื่อทำเรื่องอย่างว่า มันก็ทำให้ท้องไส้ของเธอปั่นป่วนไปหมด
"โอ้ พระเจ้า ดูเหมือนว่าคุณชายจะเปลี่ยนรสนิยมจริง ๆ สินะ!"
“จิ๊ จิ๊ แม่สาวน้อยคนนี้สวยไม่เบาเลย”
เมื่อกู่เฉินหนานไม่อยู่ คนรับใช้ก็เริ่มพูดพล่อย ๆ อีกครั้ง
“ใช่แล้ว สาวน้อยคนนี้เหมือนหญิงสาววัยแรกแย้มโดยแท้”
เมื่อได้ยินเสียงซุบซิบนินทารอบตัวเธอ ไป๋หยูเทียนก็กัดฟันแล้วพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “เธอสวยตรงไหน น่าหัวเราะสิ้นดี!”
หลังจากพูดจบแล้ว เธอก็เดินเข้าห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว
คนรับใช้รู้สึกสับสนกับความโกรธที่ไม่มีสาเหตุของไป๋หยูเทียน ทุกคนต่างมองหน้ากันและกระพริบตาปริบ ๆ
"น้องสาวหยูเทียน...เป็นวันนั่นของเดือนไหมเนี่ย?"
...
ในห้องของเธอ ไป๋หยูเทียนนั่งอยู่ที่ขอบเตียง กอดอกและไขว้ขานั่งงอนตุ๊บป่อง
เท้าที่สวยงามของเธอยังคงสวมถุงน่องสีขาว แกว่งไปมาตามลมหายใจของเธอ
ฝ่าเท้าสีชมพูอ่อนเรียบเนียนราวหยกงาม ดึงดูดให้ผู้คนอยากสัมผัส
เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมกู่เฉินหนานถึงพาถังหยุนจินมาที่นี่
เขาเรียกฉันว่าสุดที่รักในใจของเขาไม่ใช่เหรอ!
เสียงภายในใจไม่สามารถโกหกได้แน่ คุณชายต้องชอบฉันแน่ ๆ!
แต่ทำไมล่ะ...
เมื่อคิดดังนั้น ไป๋หยูเทียนก็แข็งค้างทันที
หรืออาจเป็นเพราะว่าฉันไม่ได้สารภาพความรู้สึกของฉันกับคุณชาย เขาเลยไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วฉันก็ชอบเขาเหมือนกัน?!
ใช่แล้ว ต้องเป็นอย่างนั้นแน่
ไป๋หยูเทียนพยักหน้าอย่างมั่นใจกับตัวเอง
ในเมื่อฉันไม่อาจห้ามพวกคุณทั้งสองไม่ให้เข้าไปในห้องได้ งั้นฉันจะทำลายมันเอง!
เมื่อคิดเช่นนั้น ดวงตาของไป๋หยูเทียนก็เบิกกว้างขึ้นทันที เธอใส่รองเท้าแตะรูปกระต่ายและรีบวิ่งออกไปด้วยเสียง "ตุ้บ ตุ้บ "
ไม่นานนัก เธอก็ยืนอยู่หน้าประตูห้องของกู่เฉินหนานพร้อมกับถาดขนมเค้ก
ขณะที่เธอกำลังจะเคาะประตู ก็มีเสียงบางอย่างดังมาจากข้างในห้อง
"วันนี้จะทำอีกไหม? เมื่อเช้าที่บ้านฉัน เราก็ทำไปรอบหนึ่งแล้วนะ"
"จะทำกี่ครั้งมันก็สำคัญตรงไหน? ถ้ามีเวลา ฉันยินดีที่จะทำแบบนี้ติดต่อกันครึ่งเดือนเลย"
"กระตือรือร้นขนาดนั้นเลยเหรอ?"
"ใช่แล้ว เฮ้อ เธอไม่รู้สินะว่าฉันมีเรื่องเร่งด่วนแค่ไหน เอาล่ะ มาทำกันเถอะ"
"ก็ได้ แต่ครั้งนี้สัญญาก่อนนะ ช้า ๆ และเบา ๆ หน่อย"
"ได้ ไม่ต้องห่วง"
พอได้ยินคำพูดเหล่านี้ ไป๋หยูเทียนก็ตัวแข็ง ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที
ไม่นะ!
โอ้ ไม่ ไม่!
คุณชายกำลังจะ... จะ...
ไป๋หยูเทียนตกอยู่ในภวังค์ เธอทำถาดหลุดมือ
"โครม!"
ถาดหล่นลงพื้นส่งเสียงดัง
กู่เฉินหนานที่เพิ่งเปิดชุดฝังเข็มเพื่อกำลังใช้มันกับถังหยุนจิน ก็รู้สึกตัวขึ้นมาทันที
【เกิดอะไรขึ้น? เสียงดังจากอะไรกัน?】
เขาเดินไปที่ประตูและเปิดออก เห็นไป๋หยูเทียนหน้าแดงก่ำและมีขนมเค้กที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น
"เธอกำลังทำอะไรอยู่?" กู่เฉินหนานขมวดคิ้วและถาม
"ค... คุณชายกู่"
ไป๋หยูเทียนตัวแข็งทื่อ แต่เมื่อเห็นว่ากู่เฉินหนานแต่งตัวเรียบร้อย เธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ยังดี ยังดี คุณชายและผู้หญิงที่ไม่มีความเป็นกุลสตรีคนนั้นยังไม่ได้ทำอะไรกัน
"ฉันถามว่าเธอมาทำอะไรที่นี่?" กู่เฉินหนานยังคงรักษาภาพลักษณ์คนเจ้าชู้นิสัยเสียของเขาไว้ เลิกคิ้วขึ้นพลางถามออกไป
ไป๋หยูเทียนเม้มริมฝีปาก เธอรู้ว่ากู่เฉินหนานชอบเธอ และถ้าเธอไม่สารภาพความรู้สึกของเธอตอนนี้ เธอจะเสียใจตลอดไป
ดังนั้น ไป๋หยูเทียนจึงรวบรวมความกล้า หายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า "คุณชาย เรื่องแบบนั้นฉันช่วยได้นะคะ ไม่เห็นต้องไปลำบากคนอื่นหรอก!"
พอได้ยินคำพูดของไป๋หยูเทียน กู่เฉินอันก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
หา?
เขามองถังหยุนจินที่อยู่ในห้องด้วยความงุนงง จากนั้นก็มองไปยังไป๋หยูเทียนที่น้ำตาคลอเบ้า
ในที่สุดเขาก็พยักหน้า "ได้ งั้นเข้ามา"
หา?
ไป๋หยูเทียนรู้สึกตกใจ
ให้เข้าไปตอนนี้เลยหรือ? หรือว่าเขาจะ...สามคนเลยเหรอ?
"มะ... มันจะดีเหรอคะ?" ไป๋หยูเทียนถามอย่างประหม่า
"อย่าเสียเวลา เข้ามาสิ"
กู่เฉินหนานขี้เกียจพูดมาก เขาคว้าแขนไป๋หยูเทียนแล้วดึงเธอเข้าไปในห้อง ปิดประตู
มันไม่เหมาะแหละนะที่จะใช้ถังหยุนจินเป็นหนูทดลอง เพราะเธอต้องมาสอนการฝังเข็มให้เขา ตำแหน่งของจุดฝังเข็มบางจุดอธิบายด้วยคำพูดไม่ได้อยู่แล้ว
ในเมื่อไป๋หยูเทียนอาสาสมัครอย่างกระตือรือร้น เขาจึงสามารถฝึกฝังเข็มกับเธอได้ แถมยังมีถังหยุนจินคอยแนะนำอยู่ข้าง ๆ ไม่ใช่ว่ามันสมบูรณ์แบบเลยเหรอ?
กู่เฉินหนานพยักหน้าไปทางเตียง "ไปนอนลง"
ไป๋หยูเทียนรู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ก็ยังกัดฟันแล้วนอนลงอย่างเกร็ง ๆ
ไม่ว่าจะมาไม้ไหน ฉันก็ไม่มีทางปฏิเสธเด็ดขาด นี่แหละเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้คุณชายรู้ถึงความรู้สึกของฉัน!
จากนั้นกู่เฉินหนานก็หยิบเข็มเงินออกมาจากชุดฝังเข็ม "ในเมื่อเธออยากช่วยฉัน ฉันก็จะไม่เกรงใจแล้วนะ"
เมื่อเห็นเข็มเงินเย็นเฉียบอยู่ในมือของกู่เฉินหนาน ไป๋หยูเทียนก็รู้สึกสับสวน
อะไรกันเนี่ย?
มันต้องไม่ใช่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ?
พวกคุณไม่ได้กำลังทำอย่างนั้นอยู่เหรอ? ทำไมต้องมีเข็มเล่า?
หรือว่า... หรือว่าที่พวกคุณพูดกันตั้งแต่แรกคือเรื่องฝังเข็ม?
ไป๋หยูเทียนแทบตั้งตัวไม่ทัน
"ค... คุณชายกู่... คุณชายกู่... คุณชายกู่ ตอนนี้ฉันยังออกไปได้ไหมคะ?"
กู่เฉินหนานส่ายหัวและพูดว่า "สุภาษิตกล่าวไว้ว่า ช่วยคนต้องช่วยให้ถึงที่สุด ส่งพระพุทธเจ้าต้องส่งไปถึงแดนสุขาวดี ในเมื่อเธอเสนอตัวจะช่วยฉัน งั้นฉันก็จะใช้เธอฝึกฝังเข็มจนกว่าฉันจะเชี่ยวชาญเลยแล้วกัน!"
ไป๋หยูเทียนได้แต่ร้องโอดครวญในใจด้วยความเศร้าโสก
