บทที่ 24 แชทในช่อง การซื้อขายในตลาด
จงเจ๋อพูดถูก
ในเกม "เล่าหลุนโหย่วซี" ที่มีผู้เล่นหลายพันล้านคน ทุกอย่างเป็นไปได้ทั้งนั้น
ถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะมีโมดูลคู่มือ แต่โลกนี้เต็มไปด้วยคนที่โชคดี และคนที่มีความสามารถพิเศษเฉพาะตัวมากมาย
คนเหล่านี้ เมื่อมาถึงดินแดนไร้ที่สิ้นสุดนี้ ก็เหมือนกับมังกรที่กลับสู่ท้องทะเล
ตัวเขาเองไม่สามารถที่จะหลงตัวเองได้
จงเซินพูดให้กำลังใจตัวเอง
“ฉันเข้าใจแล้ว พวกเราสองพี่น้องต้องพยายามอย่างมาก ใน 180 วัน พ่อแม่ของเราก็จะมาที่นี่ด้วย”
“ใน 180 วัน นี้ เราต้องสะสมพลังให้พอที่จะอยู่รอดในโลกนี้ได้”
“ตอนนี้ยังไม่ต้องพูดแล้ว ฉันจะไปดูตลาดก่อน!”
“ดูแลตัวเองด้วย”
จงเซินในฐานะพี่ชาย ก็ต้องพูดอะไรเยอะหน่อย
“ได้เลยพี่ ฉันไม่คิดเลยว่าพี่จะได้ตลาดในเกม ตอนนี้มีไม่กี่คนที่มีตลาด”
“พี่ก็ต้องดูแลตัวเองด้วยนะ ความปลอดภัยสำคัญที่สุด”
จงเจ๋อเข้าใจความห่วงใยของจงเซิน ตอบกลับง่ายๆ หลังจากนั้นทั้งสองก็จบการสนทนาของวันนี้
จงเซินเปิด "ช่องโลก" ต่อ
“หวังกัง 1989716: โว้ย! พอพระอาทิตย์ตก เสียงสัตว์ป่าก็มาอยู่รอบๆ ไม่มีทางออกจากคฤหาสน์ได้เลย!”
“ซางจาอี๋ กันจี 1982514: พวกนาย วันนี้ฉันเจอหมาป่าในป่า เกษตรกรของฉันคนหนึ่งโดนกัด ฉันไม่กล้าออกไปข้างนอกแล้ว”
“ซ่งพาซาน 1996213: สวัสดีครับ ฉันแย่กว่านั้น วันนี้ฉันดื่มน้ำจากสระในเขตแดนของฉัน ปวดท้องทั้งวัน!”
“ออลิเวอร์ 1986211: พระเจ้า! ขอให้ฉันมีอาหารบ้างเถอะ! อาหารเริ่มต้นไม่พอให้สี่คนกินเลย ตอนนี้เกษตรกรทั้งสามคนมองฉันด้วยสายตาหิวโหย”
“อันเดรียส 19991212: โง่จริง! เกษตรกรสามคนพร้อมคุณเองก็เพียงพอสำหรับการล่าสัตว์แล้ว ถึงแม้จะเจอสัตว์ดุร้าย ถ้ามีคฤหาสน์เป็นฐาน คุณก็สามารถวางกับดักหรือใช้เชือกเพื่อป้องกันได้”
“มูระ ทานากะ 1992724: โยชิ! ฉันโชคดีมาก วันนี้ฉันพบแท่นบูชาใกล้เขตแดน มันทำให้เกษตรกรของฉันกลายเป็นนักรบที่แข็งแกร่งได้!”
“อีวานโนวิช อีวานอฟ 1994312: โว้ย! เพื่อเลือดและวอดก้า! ฉันและเกษตรกรสามคนร่วมกันฆ่าหมีสีน้ำตาล และสร้างเตาผิง ทำสเต็กหมี อร่อยมาก เสียดายที่ไม่มีวอดก้า!”
“หยวนเจียเฉิง 1984315: ฉันพบหมู่บ้านชาวพื้นเมือง หลังจากคุยกับชาวบ้านแล้ว ฉันสามารถใช้เงินซื้ออาหารและทรัพยากรจากพวกเขาได้ ดูเหมือนจะมีภารกิจอื่นๆ ด้วย!”
ช่องโลกยังคงคึกคัก
ถึงแม้ทุกคนจะส่งข้อความได้วันละครั้งเท่านั้น
แต่จำนวนผู้เล่นหลายพันล้านคนยังทำให้ช่องนี้คึกคักอย่างมาก
ส่วนใหญ่แล้ว ผู้เล่นยังคงพยายามปรับตัวให้เข้ากับโลกนี้ และบางคนก็เจออันตรายมากมาย
แต่มันก็มีผู้เล่นที่โชคดีและเริ่มต้นได้ดี
แม้ว่าจะมีผู้เล่นหลายคนที่ส่งข้อความในช่องโลก แต่ก็ไม่ได้แปลว่าทุกคนยังมีชีวิตอยู่
ไม่มีใครรู้ว่ามีผู้เล่นจำนวนเท่าไรที่เสียชีวิตในวันแรก
ผู้ตายไม่สามารถพูดได้
จงเซินคิดครู่หนึ่ง แต่ไม่ได้พูดอะไรในช่องโลกมากนัก
จากนั้นเขาเปิด "ช่องภูมิภาค"
ตามข้อมูลที่ปรากฏ นี่คือพื้นที่ขนาด 200 กิโลเมตร x 200 กิโลเมตร มีพื้นที่รวม 40,000 ตารางกิโลเมตร
ขนาดนี้ในโลกเทียบได้กับพื้นที่ในเมืองใหญ่ๆ เช่น ปักกิ่ง ที่มีขนาดเท่ากับ 80 เขตเมืองในห่วงที่ 5
มันไม่เล็กเลย
ใน "ช่องภูมิภาค" มีตัวเลขปรากฏอยู่ด้านบน
9273/10000
นี่คือตัวเลขของผู้เล่นที่ยังคงมีชีวิตอยู่ในภูมิภาคนี้ และจำนวนผู้เล่นทั้งหมดที่ลงทะเบียนในวันแรก
ตัวเลขนี้เย็นชาและความจริงโหดร้าย
ตัวเลขนี้แสดงว่าในวันแรก ผู้เล่นในภูมิภาคนี้เสียชีวิตเกือบ 8%
แน่นอนว่า ตัวเลขการเสียชีวิตในภูมิภาคนี้ไม่ได้แปลว่ามันเป็นปกติทั่วไป
บางภูมิภาคอาจมีผู้เสียชีวิตมากกว่า บางภูมิภาคอาจมีผู้เสียชีวิตน้อยกว่า
แต่มันก็แสดงให้เห็นถึงความโหดร้ายของการอยู่รอดในโลกนี้
ความตายอยู่ใกล้ๆ และสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
"ช่องภูมิภาค" ก็คึกคักเหมือนกัน
เมื่อตะวันตกดิน สัตว์ป่าต่างๆ เริ่มส่งเสียงร้อง
ไม่มีใครกล้าออกจากคฤหาสน์ และออกไปสำรวจในความมืดมิด
ดังนั้นพวกเขาจึงมาแชทในช่องนี้
“เจียงอี้ 19961015: เราต้องร่วมมือกัน เพื่อผ่านพ้นช่วงเริ่มต้นที่ยากลำบากนี้ แล้วเราจะสามารถเผชิญกับความท้าทายใหม่ๆ ได้”
“หลี่เฉิน 1994822: ถูกต้อง วันนี้ฉันเก็บไม้ทั้งวัน และได้สร้างที่พักชั้น 1 และค่ายทหารชั้น 1 แต่การฝึกเกษตรกรให้เป็นทหารชั้น 1 ยังต้องใช้ทรัพยากรมากมาย และหนังสือฝึกฝนทหาร”
“ไลเมินทอฟ 1998319: พวกเพื่อนชาวจีน ภูมิภาคนี้ดูเหมือนจะครึ่งหนึ่งเป็นทุ่งหญ้า และอีกครึ่งเป็นป่า วันนี้ฉันเห็นรอยเท้าปริศนาใกล้เขตแดน ฉันกลัวมาก!”
“เฉินซิน 1987717: ทุกคน เราควรตกลงกันว่า ถ้าเราเจอกัน อย่าโจมตีกันนะ…”
“หวังต้าจวิน 19901129: ฉันเห็นด้วย!”
จงเซินคิดแล้วพิมพ์ข้อความใน "ช่องภูมิภาค"
“จงเซิน 1999514: อย่าเข้าใกล้พื้นที่ป่ากลางในภูมิภาคนี้ ที่นั่นมีกลุ่มก็อบลินที่โหดร้ายและแข็งแกร่งมาก”
หลังจากส่งข้อความนี้ จงเซินก็ปิด "ช่องภูมิภาค" คำเตือนนี้น่าจะช่วยใครบางคนได้
กลุ่มก็อบลินนั้น ในช่วงเริ่มต้น ไม่ว่าใครที่พบเจอจะต้องตาย
กลุ่มที่สามารถทำให้ทหารหมาป่าได้รับบาดเจ็บขนาดนี้ ย่อมไม่ใช่กลุ่มธรรมดา
“ตอนนี้ ไปดูตลาดกันดีกว่า”
จงเซินลุกขึ้นจากเก้าอี้ในคฤหาสน์
เดินออกจากคฤหาสน์ไปยังตลาดข้างนอก
เขาตัดสินใจวางตลาดและอาคารอื่นๆ ไว้นอกคฤหาสน์ ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่กล้าหาญ
แต่ก็ช่วยให้พื้นที่ในคฤหาสน์ไม่รกเกินไป
นี่เป็นความมั่นใจในพลังของตัวเอง
คฤหาสน์จะเป็นที่หลบภัยสุดท้าย
เมื่อเขาออกไปข้างนอกคฤหาสน์
เกษตรกรทั้งหมดนอนอัดกันอยู่ในห้องนอน草棚 ไม่มีใครนอนหลับได้
คอลบี้และเฟนริร์ทหารหมาป่า ใช้ห้องนอน草棚 หนึ่งห้อง
จงเซินและลูน่าจะผลัดกันเฝ้ายาม
ลูน่ารับหน้าที่ช่วงครึ่งแรกของคืน ส่วนจงเซินรับช่วงครึ่งหลังของคืน
จงเซินไปที่ตลาด
เปิดฟังก์ชัน
ทันทีที่เขาเปิด ฟังก์ชัน ก็มีข้อมูลการขายจำนวนมากปรากฏขึ้น
แม้ว่าการสร้างตลาดจะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ในผู้เล่นหลายพันล้านคน ก็มีผู้เล่นหลายหมื่นคนที่สร้างตลาดขึ้นมา
สินค้าในตลาดที่ขายส่วนใหญ่เป็นอาหารและไม้
แบบแปลนและอาวุธ วัสดุพิเศษ แทบไม่มีเลย
หากมีสินค้าเหล่านี้ มักจะมีราคาสูงมาก
เช่น แบบแปลนเกราะเหล็กกล้า ที่ต้องการไม้ 500 ชิ้น หรือคริสตัลธาตุขั้นต้น 50 ชิ้น
เหมือนเป็นเรื่องตลก
หรือหนังสือสกิลขั้นต้นสำหรับดาบ ก็มีราคาสูงลิบลิ่ว
ในระยะสั้น ไม่มีใครสามารถซื้อได้
แต่ถ้าใช้งานตลาดให้ดี ก็สามารถทำกำไรได้ เพื่อบรรเทาความขาดแคลนของทรัพยากร
จงเซินถอนสายตา เริ่มคิดว่า ตัวเองจะขายอะไรดี
ทันใดนั้น เขาก็เหลือบไปเห็นบางอย่างในลานบ้าน