บทที่ 162 ลางสังหรณ์ที่เป็นลางร้าย
แม้ว่าจูอู๋หยางจะไม่ได้รู้สึกผูกพันกับเมืองหลวงโบราณอันยิ่งใหญ่นี้มากนัก เพราะหลังจากที่เขาข้ามมิติมาที่นี่แล้ว ส่วนใหญ่ก็ต้องหลบซ่อนตัวอยู่ในวังหลวงตลอดเวลา ตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตอยู่ทุกเมื่อ แต่เมื่อต้องจากไป จูอู๋หยางก็ยังคงรู้สึกอาลัยอาวรณ์อยู่บ้าง อาลัยหญิงงามที่งดงามราวกับนางฟ้า อาลัยขุนนางท...