บทที่ 11 ข้ามมิติสู่โลกก็อบลินคลั่ง!
บทที่ 11 ข้ามมิติสู่โลกก็อบลินคลั่ง!
“ไม่โลภสักหน่อย จะนับว่าเป็นเทพทรูข้ามมิติได้ยังไง!”
อู๋เทียนไม่ลังเลใจซักนิด ทุ่มเหรียญทองแดงแห่งกฎทั้งหมดที่มี
“แจ้งเตือน: ใช้ 1,000 เหรียญทองแดง เริ่มทำการข้ามมิติแบบสุ่ม...”
ฉับพลัน บริเวณโดยรอบก็บิดเบี้ยว อู๋เทียนถูกส่งมา... ตรงหน้าอสูรร่างยักษ์เกล็ดสีเขียว!
อู๋เทียน: “...”
อสูรร้าย: “...”
สวบบบ!
และแล้ววิสัยทัศน์ของอู๋เทียนก็จมสู่ความืดมิด...
เขาไม่ทันเห็นด้วยซ้ำว่าอสูรร้ายพุ่งเข้ามางับตอนไหน มันรวดเร็วเกินไป! อสูรร้ายตัวนั้นอย่างน้อยต้องเลเวล 20 แน่ๆ
...
“โหลดเซฟสำเร็จ!”
“ไปต่อ! สุ่มข้ามมิติ!”
“แจ้งเตือน: คุณมาถึงโลกระดับสีเทา ทวีปโรดี้”
...
โหลดเซฟ!
สุ่มข้ามมิติ!
...
อู๋เทียนใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าสมกับเป็นเทพทรูข้ามมิติ
หลังจากลองไปร่วมสามร้อยกว่าครั้ง
ในที่สุดเขาก็ “สุ่ม” เจอโลกระดับสีฟ้า!
ฉับพลัน บริเวณโดยรอบก็บิดเบี้ยว คราวนี้อู๋เทียนมาโผล่ในป่าแห่งหนึ่ง ต้นไม้ใบหญ้าเขียวขจี อากาศบริสุทธิ์
“แจ้งเตือน: คุณมาถึงโลกระดับสีฟ้า [มิติก็อบลินคลั่ง]”
...
“ในที่สุดก็เจอระดับสีฟ้าแล้ว!”
อู๋เทียนถอนหายใจ
การใช้ 1,000 เหรียญทองแดงแห่งกฎ มีโอกาสสูงมากที่จะสุ่มเจอโลกสีเทากับสีขาว และมีโอกาสเล็กน้อยที่จะเจอโลกสีเขียว ส่วนโลกสีฟ้านั้นก็มีโอกาสเจอเช่นกัน แต่ถือว่าหายากมาก
แน่นอนว่าอู๋เทียนจะไม่สุ่มใหม่
เขามองไปรอบๆ เลือกทิศทาง แล้วเดินตรงไป
ภายในป่ารกทึบ บนเส้นทางเล็กๆ อู๋เทียนก้าวเดินอย่างเชื่องช้าพลางสังเกตสิ่งรอบตัว
ดูจากสภาพแวดล้อมแล้ว โลกนี้ไม่น่าจะอันตรายมาก
เพราะถ้าเป็นโลกแห่งความตาย หรือจำพวกโลกปีศาจ สภาพแวดล้อมของป่านี้น่าจะเหี่ยวเฉาไปหมดแล้ว
“ซู่ๆ!”
ทันใดนั้น พุ่มไม้ข้างหน้าก็สั่นไหว
ตัวอะไรบางอย่างที่สูงประมาณหนึ่งเมตร มีผิวสีเขียว ก็เดินออกมาจากพุ่มไม้
พวกมันเห็นอู๋เทียนก็ตาเป็นประกายทันที
“มนุษย์! เด็กมนุษย์!”
“จับมันไว้ เอากลับไปต้มกิน!”
“ไม่ได้กินเนื้อมนุษย์นานแล้ว!”
...
มีอสูรผิวสีเขียวหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวทั้งหมดสามตัว พวกมันสวมใส่เสื้อผ้าขาดๆ กำลังถือกระบองไม้ที่ทำขึ้นหยาบๆ
“พวกก็อบลิน!”
อู๋เทียนไม่ต้องเดาก็รู้ว่าพวกมันคือเผ่าพันธุ์อะไร เขาเริ่มรวบรวมพลังเวทย์
โลกนี้มีชื่อว่า [มิติก็อบลินคลั่ง] ฉะนั้นอสูรตรงหน้ามีโอกาสสูงมากที่จะเป็นก็อบลิน
ถึงแม้ว่าอู๋เทียนจะไม่เข้าใจว่าทำไมเผ่าพันธุ์กระจอกอย่างก็อบลินถึงได้เป็นชื่อของโลกนี้ แต่เขาก็ระมัดระวัง ไม่ประมาท รีบใช้ทักษะทันที!
“รักษา!”
ลูกแก้วแสงสีขาวก่อตัวขึ้นบนฝ่ามือของเขา ทันใดนั้น ลูกแก้วก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว!
นี่คือพรสวรรค์ [อัศวินคู่]
ลูกแก้วแสงค่อยๆ เปลี่ยนเป็นคุณสมบัติความมืดภายใต้การควบคุมของอู๋เทียน!
“จอมเวท!”
“ไม่ใช่ มันเป็นแค่นักบวช!”
แวบแรกพวกก็อบลินตกใจ แต่พอเห็นลูกแก้วแสงของอู๋เทียน พวกมันก็หัวเราะเยาะ พุ่งเข้าใส่ด้วยท่าทางดุร้าย
“ไป!”
อู๋เทียนสะบัดมือ
ลูกแก้วแสงพุ่งออกไป กระแทกก็อบลินตัวที่อยู่ตรงกลางอย่างจัง!
เพล้ง!
-500!
พลังโจมตีแห่งความมืดอันน่าสะพรึงกลัวโจมตีทั่วร่างของก็อบลินตัวนั้น
ในชั่วพริบตา
ร่างกายของก็อบลินก็แหลกสลาย พลังแห่งความมืดฉีกกระชากอวัยวะภายในของมัน
ในขณะเดียวกัน
เอฟเฟกต์ของทักษะรักษาแบบกลายพันธุ์ก็ปรากฏขึ้น
แสงสว่างแผ่กระจายออกไปโดยรอบ ตกกระทบก็อบลินอีกสองตัว!
ตูม ตูม!
-500! -500!
ก็อบลินทั้งสองตัวล้มลงกับพื้นพร้อมๆ กัน ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด
อู๋เทียนได้รับข้อมูลของอสูรเหล่านี้แล้ว
...
[ก็อบลินพลังยักษ์]
เผ่าพันธุ์: ก็อบลิน
ระดับพลัง: สามัญ
เลเวล: 5
ค่าพลังชีวิต: 300/800
ทักษะ: ทุบพลังยักษ์
คำอธิบาย: ก็อบลินประเภทนี้ไม่ควรประมาท
...
“บัดซบ นั่นใช่นักบวชแน่งั้นเหรอ”
“อ๊าาาา! เจ็บ!”
ก็อบลินร้องโหยหวนด้วยความหวาดกลัว เริ่มถอยหลัง พยายามหลบหนี
แต่อู๋เทียนจะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไร? เขารีบวิ่งไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว รวบรวมลูกแก้วแสงแห่งความมืดภายในหนึ่งวินาที แล้วก็ปาๆๆๆ สังหารก็อบลินทั้งสามที่กำลังวิ่งหนีไปคนละทิศคนละทาง
“ติ๊ง! สังหารก็อบลินพลังยักษ์สำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 50 แต้ม”
“ติ๊ง! ...”
“ติ๊ง! ...”
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นสามครั้ง อู๋เทียนได้รับค่าประสบการณ์ 150 แต้มในคราวเดียว
“ฮ่าๆ ไม่เลว!”
“แต่ว่า ก็อบลินธรรมดาพวกนี้ก็เก่งใช้ได้เลยนะ นึกว่าจะฆ่าได้ในการโจมตีเดียวซะอีก ดูเหมือนว่าอสูรในโลกสีฟ้าจะแข็งแกร่งกว่าอสูรในโลกสีเทากับสีขาวมาก”
อู๋เทียนรู้สึกตื่นเต้นและเดินหน้าต่อไป
ภายในป่า
ก็อบลินมีไม่น้อย อู๋เทียนเพิ่งจะเดินไปได้ครู่เดียวก็เห็นก็อบลินสี่ห้าตัว
พวกมันตื่นเต้นมากที่เห็นมนุษย์โดดเดี่ยวปรากฏตัวขึ้น รีบพุ่งเข้ามาหา
อู๋เทียนก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน
เจ้าเตี้ยพวกนี้เบียดกันมาพอดี งั้นก็ “รักษา” ให้ทีเดียวซะเลย!
“มาสิ ป๋าจะเมตตาพวกแกเอง!”
อู๋เทียนเผยรอยยิ้มเมตตาราวพ่อพระ ปา “บอลแสงสีเขียว” ในมือออกไป...
