ตอนที่ 1220 เพื่อความสุขของซามุย
“ระวังหน่อยสิ ของดีแบบนี้จะทิ้งไม่ได้นะ”
หมายเลข 21 ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ ปามุยแทบจะในทันที
ด้วยรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้า เธอรับจานผลไม้ที่กำลังหล่นจากมือของปามุย ก่อนจะถอยกลับไปอยู่ข้างๆ หลี่ฟาน
หมายเลข 21 มองไปที่หลี่ฟานด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับยื่นผลไม้ชิ้นหนึ่งไปที่ปากของเขา
จากนั้นเธอก็เฝ้าดูหลี่ฟานอ้าปากแล้วกัดมันเข้าไปด้วยความพึงพอใจ
“อาจารย์หลี่ฟาน เธอ... นี่… มันเกิดอะไรขึ้นกัน?”
หลังจากเห็นหมายเลข 21 แล้ว ใบหน้าที่เย็นชาของปามุยก็ไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจเอาไว้ได้
“ใจเย็นๆ ปามุย อัทซุย”
“อย่างที่เธอเห็น หมายเลข 21 เป็นสมาชิกคนใหม่ในคฤหาสน์ของเรา”
“จากนี้ไป ฉันขอให้พวกเธอปฏิบัติต่อหมายเลข 21 เหมือนอย่างที่ปฏิบัติกับลูกศิษย์คนอื่นๆ ของฉัน”
หลี่ฟานมองไปที่ทั้งสองคนและพูดด้วยรอบยิ้ม
ทั้งปามุยและอัทซุยต่างก็เป็นลูกศิษย์นอกของเขา ซึ่งทั้งคู่มาอยู่อาศัยในคฤหาสน์เป็นบ้างครั้งจากอยู่ที่หมู่บ้านคุโมะงาคุเระ
“อาจารย์หลี่ฟานครับ ผู้หญิงคนนี้เธออยู่ในรายการทองคำไม่ใช่เหรอ?”
“เธอมาปรากฏตัวที่นี่ได้ยังไง?!”
ในขณะนี้ อันซุยฟื้นจากความประหลาดใจของตัวเองแล้ว เขาจึงเดินเข้าไปหาหลี่ฟานด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
ในเวลานี้ เขามองดูหมายเลข 21 และหลี่ฟานที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างสงสัย
“มันก็เหมือนกับชื่อของเธอ ฉันเป็นคนสร้างเธอขึ้นมาเอง”
“แน่นอนว่ามันเป็นเพราะพลังของหมายเลข 21 ที่ฉันได้รับมาจากรายการทองคำก่อนหน้านี้”
หลี่ฟานยิ้มให้กับปามุย ก่อนจะหันไปตบไหล่ของอัทซุยเบาๆ
“ปามุย อัทซุย ยังไงพวกเธอก็อยู่ที่นี่มาสักพักแล้ว”
“หากพวกเธอมีความต้องการที่จะฝึกฝน หลังจากที่รายการทองคำจบลง ฉันจะมาช่วยพวกเธอฝึกก็แล้วกัน”
“สำหรับตอนนี้ ฉันคงต้องขอตัวพาหมายเลข 21 ไปแนะนำให้กับลูกศิษย์คนอื่นๆ ของฉันก่อน”
พูดจบ หลี่ฟานก็โบกมือให้กับหมายเลข 21 และพาเธอออกไปในขณะที่มีจานผลไม้อยู่ในมือ
ปามุยขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอมองไปที่หมายเลข 21 ที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจด้วยใบหน้าที่จริงจัง และอดไม่ได้ที่จะจมลงไปในความคิดอันลึกซึ้งของตัวเอง
“น่าทึ่งมากจริงๆ สมกับที่เป็นอาจารย์หลี่ฟาน!”
“ไม่นึกเลยว่าอาจารย์จะสามารถสร้างตัวตนอย่างหมายเลข 21 ขึ้นมาได้”
“อาจารย์หลี่ฟานไม่เพียงแต่จะสุดยอดในแง่ของความแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงในแง่ของการวิจัยด้วย!”
“เดี๋ยวก่อน! เนื่องจากอาจารย์สามารถสร้างหมายเลข 21 ขึ้นมาได้”
“ถ้าอย่างนั้น อาจารย์สามารถสร้างคนอย่างคุริรินขึ้นมาได้หรือเปล่า?”
“ในกรณีนี้ ถ้าอาจารย์หลี่ฟานทำได้จริงๆ เขาก็สามารถสร้างกองทัพมนุษย์ดัดแปลงขึ้นมาได้ใช่ไหม?”
“ให้ตายสิ! ยิ่งคิดมันก็ยิ่งน่าทึ่งมาก!”
“อาจารย์หลี่ฟานแข็งแกร่งที่สุดจริงๆ”
“แม่ครับ แม่เองก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันใช่ไหม?”
หลังจากที่อัทซุยพูดรัวด้วยความตื่นเต้น เขาก็หันหน้าไปถามแม่ของเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ต้องตกใจที่พบว่าร่างของแม่ของเขาหายไป
อย่างไรก็ตาม เมื่ออัทซุยหันหน้าไปมองรอบๆ เขาก็พบเข้ากับร่างของแม่ของเขาที่กำลังเดินไปที่วงเวทย์เทเลพอร์ต
“แม่ครับ?”
“เดี๋ยวก่อน! แม่ครับ แม่จะไปไหนกัน?”
“กลับไปที่หมู่บ้านคุโมะงาคุเระ!”
“หมู่บ้านคุโมะงาคุเระ? ไม่ใช่ว่าพวกเราเพิ่งจะกลับมาจากหมู่บ้านงั้นเหรอครับ?”
“อัทซุย แม่ต้องรีบกลับไปหาพี่สาวของลูกที่อยู่ในหมู่บ้านคุโมะงาคุเระ”
“หืม? ทำไมแม่ถึงต้องรีบกลับไปหาพี่ด้วยล่ะ? พี่เพิ่งกลับไปที่หมู่บ้านคุโมะงาคุเระเมื่อไม่นานนี้เองไม่ใช่เหรอ?”
“อัทซุย ถ้าลูกอยากให้พี่สาวของลูกมีความสุขก็หุบปากแล้วรีบตามแม่มา เราต้องบอกซามุยเกี่ยวกับเรื่องของหมายเลข 21 โดยเร็วที่สุด!”
“ความสุขของพี่?”
อัทซุยใช้มือลูบหัวของเขาด้วยความงุนงง และไม่เข้าใจในสิ่งที่แม่ของเขากำลังพูด
อย่างไรก็ตาม อัทซุยมีความเคารพต่อแม่ของเขามาก อีกทั้งเขายังเป็นห่วงความสุขของพี่สาวมากด้วยเช่นกัน
ดังนั้นถึงแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจความหมายในของคำพูดของปามุย แต่เขาก็ยังเลือกที่จะติดตามปามุยไป
ในขณะที่ปามุยเปิดใช้งานวงเวทย์เทเลพอร์ต แสงสีฟ้าขาวก็เข้ามาปกคลุมร่างของปามุยและอัทซุยเอาไว้
วินาทีต่อมา ร่างของทั้งสองก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว และมาปรากฏตัวขึ้นในห้องของซามุยที่หลี่ฟานติดตั้งวงเวทย์เทเลพอร์ตเอาไว้
…
