Chapter 144 เคล็ดวิชาหมื่นเงาสวรรค์
เกาะหมาป่าสวรรค์ เหล่าผู้ฝึกตนเกือบทั้งหมดในเวลานี้ต่างก็จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า แต่ละคนต่างก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าจงซานจะไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน ทว่าทุกคนในเกาะหมาป่าสวรรค์ก็สามารถมองเห็นกลุ่มดาวกระบวยใหญ่ที่ปรากฏขึ้นบนสำนักโหยวหยิงได้ มันส่องประกายแสงที่สว่างจ้าจนเห็นกันไปทั่วทั้งเกาะ.
ทิศเหนือของเกาะหมาป่าสวรรค์ จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า ตี้เสวียนชาจ้องมองไปยังท้องฟ้าที่อยู่ไกลออกไปยังทิศตะวันตก ที่มุมปากของเขาเผยยิ้มออกมาด้วยความประหลาดใจ "สำนักไคหยาง ค่ายกลกระบวยใหญ่อย่างงั้นรึ?!"
ทิศเหนือของเกาะหมาป่าสวรรค์ หลิวเต๋าหวงตี้ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ เขาที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า แววตาที่มีความหวั่นเกรงอยู่ข้างใน ก่อนที่จะหรี่ตาจ้องมองพร้อมกับบ่นพึมพำ "สำไคหยาง?เทียนซวินจื่อ? เขากำลังจัดการกับใครกัน?ด้วยความเกลียดชังมากมายขนาดนี้?ถึงกับใช้เพลิงดาราแผดเผา?"
เหล่าสำนักเซียนที่รู้จักก็เผยท่าทางหวาดผวาไปเลยทีเดียว ส่วนคนที่ไม่รู้เรื่อง ก็คิดแค่ว่าท้องฟ้าวันนี้มีอะไรที่ผิดปกติ จากนั้น แม้แต่ที่ไกลออกไปก็สัมผัสได้ถึงความผันผวนของพลังจิตวิญญาณในทิศของสำนักโหยวหยิง เป็นความวุ่นวายโกลาหลจนทำให้มีหลายคนของสำนักเซียน บินขึ้นไปตรวจสอบตรงยังพื้นที่ดังกล่าว.
ภายในสำนักโหยวหยิง ค่ายกลกระบวยใหญ่ เสียงโหยหวนที่เริ่มแผ่วเบาลงเรื่อย ๆ แล้ว.
"เทียนซวินจื่อ!!!"
มีเสียงที่โกรธเกรี้ยวเสียงหนึ่งที่ดังออกมาจากภายในค่ายกล.
"หยิงอู๋เซี่ย ถ้าเจ้ายังจำได้คงจะรู้ว่าได้ล่วงเกินสำนักข้าเมื่อไหร่?ถึงกับกล้าคิดขโมยกะบวยสงครามของข้า และสังหารชีวิตภรรยาข้าไป วันนี้ ข้าต้องการฝังสำนักโหยวหยิงให้ตายไปพร้อมกับเจ้า!!"เทียนซวินจื่อที่คำรามเสียงดังลั่นด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เพลิงดารายังคงเผาไหม้สำนักโหยวหยิงไม่หยุด เปลวเพลิงที่รุนแรงทรงพลัง ทุกคนที่อยู่ด้านในค่ายกลไม่สามารถออกมาได้.
อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีสิ่งที่หลุดออกมา เหมือนกับก่อนหน้านี้ม่านพลังป้องกันที่แข็งแกร่งของสำนักไท่ตาน ร่างแยกปิศาจของหยิงอู๋เซี่ยทะลวงผ่านออกมาได้.
เป็นความจริง แทบจะในทันที ร่างแยกเงา 99 ร่าง ที่กระโจนออกมาจากค่ายกลอย่างรวดเร็ว.
เหล่าปิศาจร้ายมากมายที่กระโจนออกมาจากค่ายกล ด้วยแสงบนฟ้าที่ส่องประกายสว่างจ้า ซึ่งเกิดจากค่ายกลกระบวยใหญ่ เมื่อส่องมาด้านล่างผ่านร่างแยกทำให้เกิดเป็นสีต่าง ๆ มีสีแดง สีเหลือง สีเขียว สีม่วง.
เข็มทิศจีนก็ ปรากฏขึ้นมาบนพื้นดิน หนีปู่ซาที่ก้าวออกไป ทันใดนั้นเข็มทิศดังกล่าวก็ยกร่างของเขาขึ้น จงซานและหนีปู่ซา ยืนอยู่บนเข็มทิศสวรรค์ ร่างแยกปิศาจที่กระโดดออกมาจากค่ายกลกระบวยใหญ่ ทันในนั้นก็ปรากฏขึ้นที่บนเข็มทิศยักษ์.
แทบจะในทันทีดูเหมือนว่าร่างแยกเงาที่ร้ายกาจนั่นก็ถูกเข็มทิศขนาดใหญ่กักขังเอาไว้.
"หนี่ปูซา!!" ได้ยินเสียงจากที่ไกลออกไปของหยิงอู๋เซี่ยที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ ร่างเงาที่เคลื่อนที่อยู่ในแผนผังเข็มทิศสวรรค์ ร่างของพวกมันที่พยายามหาทางออกอยู่ชั่วขณะ ทว่ากลับถูกแผนผังเข็มทิศสวรรค์ฉีกร่างสองร่างออกเป็นชิ้น ๆ ในทันที.
อย่างไรก็ตาม เข็มทิศขนาดใหญ่ยังคงหมุนไปช้า ๆ ร่างแยกปิศาจมากมายที่กำลังวิ่งอยู่ในเข็มทิศ ทว่ากับดูเหมือนว่าพวกมันเคลื่อนที่ช้าอย่างมาก แม้วิ่งกว่าครึ่งวัน คงเคลื่อนที่ไปได้แค่เล็กน้อยเท่านั้น.
"เม็ดยาเทวะต้นกำเนิดสวรรค์อย่างงั้นรึ?โอ้วถึงกับใช้เม็ดยาที่ร้ายกาจนั่น กินมันเข้าไปแล้วอย่างไร คิดว่าข้าไม่สามารถจัดการร่างแยกของเจ้าได้รึอย่างไร?"หนี่ปู่ซ่าแค่นเสียงเย็นชาออกไป.
จากนั้นก็สะบัดมือออกไป เข็มทิศใหญ่ยกเว้นผังสวรรค์ เข็มทั้ง 14 กำลังหมุนอย่างรวดเร็ว หมุนวนไปมา ราวกับทำให้ขุนเขาและผืนปฐพีหมุนตามมันด้วย หนี่ปู่ซาที่ลงมือเต็มที ใบหน้าของเขาเวลานี้ตุ่มหนองขึ้นมาเต็มหน้ามากขึ้นและก็มากขึ้น ทว่าดวงตาของเขายังเปี่ยมไปด้วยความเย็นชาดุร้ายอย่างถึงที่สุด.
"ครืน ๆ ๆ ๆ ."
ร่างแยกเงาปิศาจทันใดนั้นก็ระเบิดออกเป็นส่วน ๆ และหายไปในทันที.
"ปัง ปัง ปัง ปัง..."
ทันทีที่เสียงระเบิดร่างแรกดังขึ้น ร่างแยกปิศาจร่างอื่น ๆ ก็ระเบิดตามกัน ดูเหมือนเข็มทิศยักษ์ได้กลายเป็นโรงโม่หินไปแล้ว มันได้บีบอัดอากาศรอบ ๆ ด้วยภายในเข็มทิศแห่งนี้เป็นดินแดนของหนี่ปู่ซาง ไม่ว่าใครก็ตามที่เข้ามา ชีวิตและความตายก็ตกอยู่ในมือของหนีปู่ซาแล้ว.
"ไม่!!!"เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของหยิงอู๋เซี่ยที่ไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเขาจะได้รับความเคียดแค้นมากมายขนาดนี้.
เขาที่เพิ่งขโมยเตาจักรวาลในตำนานมาได้ และยังได้รับเม็ดยาเทวะต้นกำเนิดสวรรค์ที่อยู่ด้านใน ขณะที่เขากำลังทะลวงผ่านระดับ ซึ่งทำให้พลังวิญญาณของเขาเพิ่มสูงขึ้น ทันใดนั้นก็ปรากฏค่ายกลกระบวยใหญ่ขึ้นมา ซ้ำใต้พื้นดินยังมีเข็มทิศฮวงจุ้ยขนาดใหญ่ เพียงแค่เขากำลังดีใจอย่างที่สุดพริบตาเดียวก็ถูกทำลายหายไป หยิงอู๋เซี่ย ไม่อยากเชื่อว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น มันเป็นความไม่ยินดีที่จะให้เขายอมรับได้เลย
ร่างแยกเงาปิศาจ 99 ร่าง ไม่เหลืออยู่อีกแล้ว พวกมันถูกหนี่ปู่ซาทำลายไปจนสิ้น แม้ว่าจะใบหน้าด้านซ้ายของหนี่ปู่ซาจะเต็มไปด้วยตุ่มหนอง และตอนนี้มันลามมายังใบหน้าด้านขวาของเขาแล้ว ทว่าเพื่อล้างแค้นให้กับอู๋โหยวแล้ว หนีปูซากับรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก ถึงการล้างแค้นครั้งนี้ จะไม่ทำให้อู๋โหยวฟื้นกลับมาก็ตาม.
ผ่านไปสองชั่วโมงเต็ม เสียงโหยหวนภายในค่ายกลกระบวยใหญ่ได้หายไปจนหมดสิ้น ค่ายกลเจ็ดดาวกระบวยใหญ่ตอนนี้เปลวเพลิงเริ่มลดลงเรื่อย ๆ ประกายแสงของดวงดาราเองก็ลดลงช้า ๆ ทว่ามีคนสามคนตอนนี้ได้หยุดค่ายกลอย่างช้า ๆ .
จงซานที่จ้องมองไปยังตำแหน่งของเทียนซวินจื่อ เส้นผมของเทียนซวินจื่อเวลานี้เปลี่ยนเป็นสีขาวทั้งหมด ใบหน้าของเขากลายเป็นเหี่ยวย่น ใบหน้าที่ขาวซีด มีสัญญาณความตายได้ปรากฏขึ้นมาแล้ว ทว่าบนใบหน้าของเขากับปรากฏรอยยิ้มที่พึงพอใจ.
"ศิษย์พี่ใหญ่!!!"
ที่ไกลออกไปนั้นกู่ซ่างจื่อและเสวียนซวินจื่อที่ตะโกนออกมาเสียงดัง พวกเขาที่บินตรงมา พร้อมกับเข้าพยุงตัวเทียนซวินจื่อ ใบหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า
เทียนซวินจื่อที่ถูกคนทั้งสองประคองและร่อนลงมาด้านหน้าจงซานและหนี่ปู่ซา.
"อาจารย์"จงซานเองก็เร่งรีบเข้ามาประคองเทียนซวินจื่อด้วยเช่นกัน.
"ฮ่าฮ่าฮ่า ไปดูซิ ข้าแก้แค้นให้อู๋โหยวได้รึยัง?"บนใบหน้าที่ขาวซีดของเทียนซวินจื่อที่เผยยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจอย่างคาดไม่ถึง.
"ตายหมดแล้ว สำนักโหยวหยิงกลายเป็นเถ้าหมดแล้ว ท่านแก้แค้นให้อู๋โหยวได้แล้ว."กู่ซ่างจื่อที่ประคองเทียนซวินจื่อด้วยความเศร้าสร้อย.
ที่ไกลออกไปนั้น จงซานที่จ้องมองออกไป สำนักโหยวหยิงที่มีอยู่ก่อนนั้นได้หายไปแล้ว พื้นที่แห่งนี้ได้กลายเป็นพื้นที่โล่ง แม้แต่ภูเขาก็ยังหายไป ต้นไม้ใบหญ้าระเหิดหายไปหมด ทุกอย่างกลายเป็นเถ้า กลายเป็นฝุ่นสีเทา ทุกสิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านในได้ถูกแผดเผาชำระล้างไปจนสิ้น บนพื้นกลายเป็นทะเลเถ้าถ่านทั้งหมด ทุกสิ่งทุกอย่าง เผาไหม้ระเหิดหายไปหมดแล้ว.
นี่คือค่ายกลกระบวยใหญ่อย่างงั้นรึ?
"อาจารย์ ปิศาจร้ายตายไปแล้ว ท่านแก้แค้นให้ซือมู่ได้แล้ว."จงซานที่กล่าวออกมาเสียงสั่น.
"ไม่ ๆ มันยังมีประกายแสงอะไรอยู่."บนใบหน้าที่ขาวซีดของเทียนซวินจื่อที่จ้องมองลงไป.
ทุกคนต่างก็จ้องมองไปพร้อม ๆ กัน ที่ไกลออกไปบนเถ้าสีดำ มีประกายแสงสีแดงแผ่ออกมา.
เห็นประกายแสงสีแดง เทียนซวินจื่อที่ไม่สนใจสิ่งใด ร่างกายของเขาที่พุ่งทะลายออกไปอย่างรวดเร็ว หนีปู่ซาเองก็เคลื่อนที่ตามไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน มันคืออะไรกัน?ด้วยค่ายกลกระบวยใหญ่? ไม่คิดเลยว่าจะยังมีสิ่งใดที่ไม่ถูกเผาไหม้ไป?
เสวียนซวินจื่อและกู่ซ่างจื่อเองก็บินตามเทียนซวินจื่อด้วยเช่นกัน ตรงไปยังพื้นที่ที่มีประกายแสงนั่นอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่จ้องมองตรงไปยังตำแหน่งดังกล่าว แน่นอนว่าเขาที่เตรียมพุ่งตรงไปอย่างรวดเร็ว ทว่าในเวลาเดียวกัน จงซานกลับไม่สามารถขยับร่างในทันที ความหนาวเย็นที่ปรากฏขึ้นมาบนศีรษะของเขา เป็นไปได้อย่างไร?เขาไม่สามารถขยับได้?
จงซานถึงกับตื่นตระหนก ความรู้สึกนี้ จงซานเคยสัมผัสมาก่อนพร้อมกับเทียนหลิงเอ๋อ เมื่อครั้งอยู่ใต้ดินกับชายที่ถูกผนึกด้วยพิษน้ำแข็งเหมันต์.
ชายคนนั้นได้กักขังจงซานด้วยสัมผัสเทวะ และตอนนี้ก็เป็นเหมือนตอนนั้น.
วิชากายาเทพอสูร ระดับสอง!
จงซานที่กระตุ้นพลังเพิ่มขึ้นในทันที พลังที่เพิ่มขึ้นเป็นสามเท่า ทำให้ร่างกายของเขาแกว่งไปมา จนท้ายที่สุดก็สามารถทะลวงการคุมกักขังร่างกายได้ จงซานที่เคลื่อนที่ออกไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว.
ในเวลาเดียวกัน ที่ด้านหน้าของจงซานก็ปรากฏร่างสีน้ำเงินขึ้นมาทันที เป็นร่างที่ดูโปร่งแสง รู้สึกเหมือนกับเป็นดวงวิญญาณ ทว่านี่ไม่ใช่ดวงวิญญาณ เป็นร่างกายที่แปลกประหลาด ปิศาจหยิงอู๋เซี่ย.
จงซานจำได้ ร่างที่แบนเรียบเช่นนี้ หยิงอู่เซี่ย? เขายังไม่ตายอย่างงั้นรึ?
ไม่ กายเนื้อของหยิงอู๋เซี่ยถูกแผดเผาไปแล้ว นี่คือจิตวิญญาณ เป็นจิตวิญญาณที่หนีมาได้ ทว่าจิตวิญญาณเขาหนีมาได้อย่างไร?จิตวิญญาณที่อ่อนแอยิ่งกว่ากายเนื้อซะอีก ด้วยเพลิงดวงดารานั้น ไม่น่าจะหนีรอดมาได้.
จงซานที่สามารถมองเห็นที่จิตวิญญาณของหยิงอู่เซี่ยได้ มีกระจกแปดเหลี่ยมเล็ก ๆ ที่ส่องประกายอยู่ ดูเหมือนว่ากระจกบานเล็ก ๆ นี้ได้ป้องกันจิตวิญญาณของหยิงอู๋เซี่ยเอาไว้อย่างงั้นรึ?
จงซานไม่ได้มีเวลาให้ครุ่นคิดเลยแม้แต่น้อย ทันทีที่หลบฉากออกมาได้ จิตวิญญาณของหยิงอู๋เซี่ย ที่พุ่งตรงมายังร่างของจงซานอีกครั้ง.
ภายในใจจงซานที่ตื่นตระหนก เพราะว่าจงซานรับรู้ได้ว่า เขาต้องการสิงร่างของจงซาน หยิงอู๋เซี่ยต้องการยึดครองร่างเนื้อของเขานั่นเอง.
ดวงตาของจงซานเปล่งประกาย ปลดปล่อยเพลิงหงหลวนออกไปอย่างบ้าคลั่ง หมอกหงหลวนที่พุ่งตรงออกไป กระแทกจิตวิญญาณหยิงอู๋เซี่ยในทันที.
"พรึด!!"
ทันทีที่จงซานตอบโต้ หมอกหงหลวนเทียนที่คลุมไปยังจิตวิญญาณของหยิงอู๋เซี่ยทันที.
ร่างกายของเขาที่ดีดออกมา ดาบยักษ์ฝันร้าย โจมตีออกไปยังจิตวิญญาณของหยิงอู๋เซี่ยที่ถูกคลุมเอาไว้ในทันที เพราะจงซานรู้ดีว่าจิตวิญญาณนั้นเปาะบางมาก.
"ตูมมมมมม"
ปราณดาบขนาดสิบจ้างที่กระแทกไปยังจิตวิญญาณของหยิงอู๋เซี่ย เสียงดังสนั่น ร่างจิตวิญญาณของหยิงอู๋เซี่ยที่ส่ายไป กระเสือกกระสนต้องการหลบหนีออกไป ทว่า ดูเหมือนหมอกหงหลวนที่ปล่อยออกไปคลุมร่างของเขาเอาไว้ จนทำให้จิตวิญญาณของเขาไม่สามารถหลบหนีไปใหนได้ แม้ว่าร่างจิตวิญญาณจะสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว ทว่ากลับไม่สามารถขยับได้เลย.
"ไม่ ๆ ๆ ๆ !"
หยิงอู๋เซี่ยไม่ยินดีแม้แต่น้อย ปราณดาบของจงซานที่พุ่งออกไปนั้น ตัดร่างของมันออกเป็นสองส่วนในทันที.
ร่างจิตวิญญาณของหยิงอู๋เซี่ยถูกตัดครึ่ง หมอกหงหลวนที่กลับคืนสู่ร่างจงซาน ทว่าที่ไกลออกไปดูเหมือนว่าทุกคนได้ยินเสียงโหยหวนของหยิงอู๋เซี่ย พวกเขาที่บินกลับมาอย่างรวดเร็ว.
ทุกคนที่เร่งรีบบินกลับมา ซึ่งมองเห็นกระจกบานเล็กที่ลอยอยู่บนอากาศ ทว่าจงซานที่ได้ปล่อยปราณดาบออกมา พร้อมกับตัดจิตวิญญาณขาดครึ่ง หลังจากนั้นจิตวิญญาณดังกล่าวก็สลายไป มันสลายกลายเป็นควันสีฟ้า และกระจายตัวออกไป อย่างไรก็ตามจงซานก็สามารถสัมผัสได้ว่าจิตวิญญาณดังกล่าวได้มลายหายไปแล้ว ตำแหน่งที่จิตวิญญาณนั่นเคยอยู่ กลายเป็นปราณที่บ้าคลั่งแพร่ไปทุกทิศทุกทาง.
"หยิงอู๋เซี่ย ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเจ้าที่ช่วยข้าแก้แค้น?"ดวงตาของเทียนซวินจื่อที่เปล่งประกายถอนหายใจด้วยความเศร้า.
คนทั้งสามที่หันหน้าจ้องมองไปยังจงซาน เพียงแค่คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นถึงกับทำให้ตื่นตะหนกไปเหมือนกัน จิตวิญญาณของหยิงอู๋เซี่ยต้องการยึดครองร่าง นอกจากนี้ยังเกิดขึ้นเร็วมาก เขาที่หนีออกมาอย่างรวดเร็ว นอกจากนี้หากไม่เพราะว่าจงซานสามารถจัดการเขาได้ก่อน ในเวลานั้นการล้อมล่าสังหารสำนักโหยวหยิงคงสูญเปล่า? ดูเหมือนว่าจงซานจะสังหารเขาได้ในทันควัน.
หนี่ปู่ซาที่หยิบกระจกบานเล็กขึ้นมา กวาดตามองครั้งหนึ่ง "วิชามาร เคล็ดวิชาหมื่นเงาอสูร แต่กระนั้นเมื่อฝึกไปจะทำให้คนนั้นกลายเป็นปิศาจ ถึงแม้ว่าจะเป็นวิชาเทวะ แต่ก็ไม่ควรให้มีเหลืออยู่ในโลกนี้."
"หนี่ปู่ซา จงซานเป็นคนสังหารหยิงอู๋เซี่ยได้ กระจกบานนั้น ก็ควรมอบให้กับจงซาน."เทียนซวินจื่อกล่าวออกมาทันที.
หนี่ปู่ซาจ้องมองกระจกบานเล็กพลางทอดถอนใจ ส่งให้กับจงซาน "หากว่าเจ้าไม่ต้องการเป็นเหมือนกับหยิงอู๋เซี่ย รีบทำลายมันทันที."
"จะทำลายมันหรือไม่เป็นเรื่องของจงซาน."เทียนซวินจื่อกล่าวออกมาในทันที.
จงซานที่ถอนหายใจยาว รับกระจกดังกล่าวนั่นมาอย่างนุ่มนวล จ้องมองไปยังเทียนซวินจื่อ สายตาที่หวั่นไหวไปมา เทียนซวินจื่อรู้ว่าเขาก่อตั้งราชวงศ์กษัตริย์ ด้วยวิชานี้ ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถฝึกฝนได้ แต่ก็สามารถนำไปฝึกนักฆ่าได้.
"ขอบคุณอาจารย์."จงซานที่รับกระจกเล็กนั่นมา.
