Chapter 125 ไร้เทียมทาน!
จงซานที่กอดหมาป่าน้อย ซึ่งตอนนี้มันค่อย ๆ สงบใจลง และค่อย ๆ ปล่อยจงซาน.
จงซานที่ลุกขึ้นนั่ง ทว่าหมาป่าน้อยตนนี้ดูเหมือนกับเด็กขี้อ้อนที่กำลังใช้หัวของมันถูไถไปมาอยู่บนแขนของจงซาน จงซานที่ลูบหัวของหมาป่าน้อยอย่างเอ็นดู ขนของมันเองก็ดูนุ่มนวล สัมผัสได้ถึงความสบาย และหมาป่าน้อยเองก็ดูเหมือนว่าจะพอใจไม่น้อย.
ถัดจากนั้นไม่นานนัก หมาป่าน้อยก็ขยับกาย วิ่งไปข้างหน้า.
ขณะที่จงซานเต็มไปด้วยความสงสัย หมาป่าน้อยก็หยุด พร้อมกับร้อง "ฮึม ๆ "เรียกจงซาน.
เห็นเช่นนั้น จงซานก็เข้าใจได้ในทันทีว่าหมาป่าน้อยต้องการให้เขาตามมันไป.
ภายในใจของจงซานแสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย ภารกิจของเขาจบแล้ว เรื่องทีอาจารย์มอบหมายก็ทำแล้ว ชิงซือก็จากไปแล้ว ตอนนี้เพื่อความปลอดภัย เขาก็ควรจะไปกับหมาป่าน้อย.
หมาป่าน้อยที่เห็นจงซาน ตามมันมา เห็นชัดเจนว่าจงซานเข้าใจความคิดมัน ก็ทำให้มันดีใจเป็นอย่างมาก.
จงซานเวลานี้เต็มไปด้วยความสงสัยอยู่เหมือนกัน หมาป่าน้อยที่วิ่งนำหน้า และเขาก็ก้าวตามไป.
เพียงไม่นาน หมาป่าน้อยก็นำจงซานข้าผ่านภูเขาลูกหนึ่ง ที่ด้านหน้านั้น ถึงกับทำให้จงซานขมวดคิ้วทีเดียว หากเขาเข้าใจไม่ผิดนี่คือดินแดนหมาป่าแห่งหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยหมาป่ามากมายยึดครองอยู่ นอกจากนี้ยังมีพลังฝึกตนไม่ธรรมดาเลย.ซึ่งก่อนหน้านี้เขาและเป่ยชิงซือผ่านเส้นทางนี้มาก่อน.
“~~~”
หมาป่าตัวน้อยที่หอนออกมาครั้งหนึ่ง.
„“„” „”...
ทั่วทั้งดินแดนรอบ ๆ หุบเขา เมื่อได้ยินเสียงของหมาป่าน้อยซึ่งตอนนี้ยืนอยู่บนยอดเขา ภายในหุบเขาที่มีหมอกปกคลุม แม้แต่เงาของหมาป่าที่มองไม่เห็น ก็ทำให้จงซานรู้สึกหวั่นกลัวอยู่เหมือนกัน เสียงหมาป่าที่ตอบรับนั้นมีอยู่มากมายราวกับกองกำลังเรือนแสนของราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิง ไม่สิ กว่าสองแสน เสียงหมาป่าที่ดังประสานกันกระจายไปทั่ว.
เสียงหมาป่านับหมื่นที่เปล่งเสียงรับ ดูเหมือนว่ามันจะตอบรับกับเสียงของหมาป่าน้อย และเริ่มเปิดทางออกไป ด้วยท่าทางกระวนกระวาย.
"โห่ โห่ โห่ โห่...."
ที่ไกลออกไปนั้นมีกลุ่มหมาป่ากลุ่มหนึ่งที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แต่ละตัวนั้นดูเหมือนว่าจะมีสีขาว แม้ว่าจงซานจะมองเห็นเป็นหมอกมากมาย ทว่าไม่ใช่หมอก มันเป็นหมาป่าที่อยู่รวมกันจะมองเห็นเป็นรูปร่างหมอกสีขาว.
เป็นภาพฉากหลายร้อยภาพ หมาป่าสีขาวขนาดความสูงสามสิบเมตร และยังมีขนาดต่าง ๆ อีกมาย พวกมันอยู่รวมกันเหมือนกันเป็นสำนักของมันเอง หมาป่าแต่ละตัวมีความแข็งแกร่งต่ำสุดเทียบกับระดับแกนทอง และยังมีระดับก่อตั้งวิญญาณด้วย มีมากมายกว่าร้อยตัวเลยอย่างงั้นรึ?
เห็นท่าทางของหมาป่าน้อย ที่ดูไม่รู้สึกหวั่นเกรงกับหมาป่าเหล่านั้นเลย ทำให้จงซานได้แต่ถอนหายใจ นับเป็นเรื่องที่ถูกต้องที่สุดที่เขาตัดสินใจช่วยหมาป่าน้อยตนนี้.
หมาป่าสีขาวหลายร้อยตนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง ที่คำรามออกมาเสียงดัง ราวกับว่ากำลังรอฟังคำสั่งของหมาป่าน้อยอยู่.
หมาป่าน้อยที่ถูจงซานไปมา หลังจากที่ส่งเสียงออกไป.
"ฮึม ๆ ."เขาที่ได้ยินแต่เสียงหึ่ง ๆ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นภาษาของเผ่าหมาป่า ที่กำลังพูดคุยกันอยู่.
หลังจากที่เหล่าหมาป่าได้คุยกันเสร็จ หมาป่าขนาดสามสิบเมตรที่จ้องมองมายังจงซาน ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความประหลาดใจและหดหู่ไปด้วย ต้องไม่ลืมว่า หมาป่ายักษ์มีระดับก่อตั้งวิญญาณสามารถมองเห็นพลังฝึกตนของจงซานได้ แม้ว่าจงซานจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหมาป่าน้อยมากนัก ทว่าจากสายตาของพวกมันนั้น จงซานสามารถคาดเดาได้ว่าเหล่าหมาป่ายักษ์กำลังรู้สึกเสียใจอยู่.
ทว่าหมาป่าน้อยไม่สนใจพวกมันแต่อย่างใด พร้อมกับนำจงซานตรงไปยังภูเขาลูกต่อไป.
จงซานที่ดูร่าเริง วิ่งตามหมาป่าน้อยไป แม้ว่าจะมีฝูงหมาป่ามากมายเต็มไปหมด ก็ไม่มีตัวใหนเข้ามาขวางเขาไว้.
ผ่านภูเขาเข้าไปเรื่อย ๆ ภายในสายตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความครุ่นคิด หมาป่าน้อยตนนี้เป็นใครกันแน่?ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
"ฟรึบ!"
หมาป่าน้อยที่กระโดดขึ้นไปบนหัวของหมาป่ายักษ์ตนหนึ่ง ที่ยืนเด่นเป็นสง่า พร้อมกับครางฮึม ๆ ด้วยความตื่นเต้น กงเล็บของมันที่กวัดแกว่งจับยึดขนของหมาป่าตัวยักษ์ที่มีพลังฝึกตนก่อตั้งวิญญาณ แสดงท่าทางราวกับไม่แยแสอะไรเลย หมาป่าตัวใหญ่ที่หยุดนิ่ง ปล่อยให้หมาป่าน้อยตะเกียกตะกายเล่นบนหัวมัน พร้อมทั้งหรี่ตาจ้องมองมายังจงซานอีกด้วย.
หมาป่าน้อยที่กลิ้งตัวไปมา พร้อมกับครางฮึม ๆ เรียกจงซาน เหมือนจะให้เขาขึ้นไปบนหัวของหมาป่ายักษ์ที่มีพลังฝึกตนก่อตั้งวิญญาณ.
เห็นเช่นนั้นจงซานเหมือนจะเข้าใจความต้องการของหมาป่าน้อยในทันที.เขาที่ก้าวออกไปด้านหน้า.
หมาป่ายักษ์ที่จ้องมองมายังจงซานด้วยสายตาที่ดุร้าย ทำให้จงซานลังเล.
"ฮึม ฮึม."หมาป่าน้อยที่ร้องออกมาสองทีราวกับสั่งหมาป่ายักษ์.
ทำให้หมาป่ายักษ์โน้มตัวลงมา ไม่สามารถขัดขืนมันได้.
ทรงอำนาจมาก!หมาป่าน้อยทรงอำนาจมากจริง ๆ .
เห็นเช่นนี้ ก่อนหน้าจงซานที่ลังเลยเล็กน้อย ตอนนี้เปลี่ยนเป็นความตื่นเต้น แม้ว่าจะอย่างไรก็ตาม สัมผัสของจงซานก็เปรียบเหมือนกับคนที่ต่ำต้อย ด้วยคำสั่งของหมาป่าน้อย จงซานจึงได้กระโดดขึ้นไปบนหัวของหมาป่ายักษ์.
หมาป่ายักษ์ที่แกว่งไปมา แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน ดูเหมือนว่าตอนนี้มันทำได้แค่กล้ำกลืนยอมรับชะตาของตัวเอง ก่อนที่มันจะลุกขึ้นยืน.
นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ก้าวขึ้นมาบนร่างของหมาป่ายักษ์ แม้ว่าภายในใจจะรู้สึกดีใจ กับตัวตนของหมาป่ายักษ์ที่มีพลังฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ทำให้ตื่นตะลึง เขาที่ยืนอยู่บนศีรษะของหมาป่ายักษ์ได้อย่างมั่นคง ดูเหมือนว่าด้วยพลังฝึกตนที่สูงส่งของหมาป่ายักษ์ จะไม่ทำให้เป็นปัญหาเลยที่จะแบกรับจงซาน?
“~~~”
หมาป่าน้อยที่อยู่ข้าง ๆ ก่อนที่จะตะโกนออกไป ให้หมาป่ายักษ์ตนอื่น ๆ ออกไป.
"หึม หึม."
หมาป่ายักษ์มากมายที่ร้องออกมา ดูเหมือนว่ามันจะรับฟังคำสั่งของหมาป่าน้อยเป็นอย่างดี.
หมาป่าน้อยที่ออกคำสั่งให้หมาป่าใหญ่เดินหน้า หมาป่ายักษ์ ที่พาพวกเขาพุ่งตรงไปด้านหน้า ซึ่งมีจงซานเกาะอยู่ด้านบนนั่นเอง.
หมาป่ายักษ์ขนาด 30 เมตร ที่ไม่ต่างจากป้อมปราการมหึมาเคลื่อนที่ ราวกับตึกสิบชั้น ที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วขนานกับพื้นดิน เป็นเหมือนกับรถถังประจำการรูปลักษณ์หมาป่า.
จงซานที่ได้แต่จินตนาการ หากว่ามีหมาป่ายักษ์เช่นนี้ปรากฏขึ้นในราชวงศ์กษัตริย์ของเขา จะทำให้น่าตื่นตะลึงขนาดใหน กองกำลังของเขาจะทรงพลังขนาดใหนกัน?นอกจากนี้ด้วยพลังฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณ ด้วยคุณสมบัติและความแข็งแกร่งของหมาป่านั้นยังเป็นพลังที่แข็งแกร่งทางธรรมชาติ ซึ่งไม่ต่างจากเครื่องบดเนื้อขนาดใหญ่หากว่าปรากฏขึ้นในสนามรบ?
ความเร็วของหมาป่ายักษ์นั้นน่าสะพรึงกลัวมาก แทบจะผ่านภูเขาลูกเดียวแค่กระโดดไม่กี่ครั้ง ด้วยพลังฝึกตนของมันที่เหนือกว่าหมาป่ายักษ์ขั้นแกนทองมากมาย ไม่เพียงแค่เคลื่อนที่ไปข้างหน้า ยังเป็นความเร็วที่ยากจะพรรณนาถึงได้.
หมาป่าน้อยที่นั่งอยู่ข้างเขาต่างก็ร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น มีหมาป่ามากมายนับไม่ถ้วนที่ฟังคำสั่งของมัน นับว่าเป็นเรื่องที่ลึกลับมาก.
จงซานเองก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก ด้วยความเร็วนี่ เทียบกับกระบี่เหินของเป่ยชิงซือที่ความเร็วสูงสุดแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย.
มีหมาป่ามากมายที่กำลังวิ่งกันไปมาอย่างบ้าคลั่ง จากหุบเขาแห่งหนึ่งไปยังอีกแห่งหนึ่ง พลังของหมาป่าตัวอื่น ๆ แม้ว่าพลังฝึกตนจะเทียบกับตัวที่เขานั่งไม่ได้ แต่ความเร็วนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย กับฝูงหมาป่าที่ทรงพลังขนาดนี้ นับว่าเป็นหนึ่งกองกำลังที่แข็งแกร่งเลยทีเดียว.
ยิ่งเห็นฝูงหมาป่าจำนวนนับไม่ถ้วน ยิ่งทำให้จงซานได้แต่ทอดถอนใจ กับหมาป่าจำนวนมากที่ทรงพลังขนาดนี้ หากว่าสามารถนำมาใช้ในราชวงศ์ต้าเจิ้งของเขาได้ล่ะก็ เช่นนั้นราชวงศ์ต้าเจิ้งจะทรงพลังขนาดใหนกัน?
หากว่ากองทัพของเขา มีหมาป่าเป็นสัตว์ขี่ กองกำลังเคลื่อนที่เร็ว ที่ตะลุยไปในสนามรบจะต้องทรงพลังอย่างไม่ต้องสงสัย.
ฝูงหมาป่านับหมื่นที่เคลื่อนที่จะพื้นที่หนึ่งไปยังอีกพื้นที่หนึ่งของดินแดนหมาป่า ดินแดนหมาป่าสีขาว ข้ามไปยังดินแดนหมาป่าสีแดง ดินแดนหมาป่าสีดำ จากที่หนึ่งไปยังที่หนึ่ง ซึ่งเหมือนกับเป็นการเล่นสนุกอย่างหนึ่งของหมาป่าน้อยก็ว่าได้.
หมาป่าน้อยที่อยู่บนหัวหมาป่ายักษ์รู้สึกสนุกสนานเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่ามันจะปฏิบัติกับจงซานเป็นพิเศษ ทุกสิ่งที่ทำราวกับว่าต้องการทำให้จงซานประหลาดใจ แน่นอนว่าในสายตาของเขา หมาป่าน้อยตนนี้แค่ตัวเดียวก็ทำให้เขาประหลาดใจแล้ว ในสายตาของจงซาน หมาป่าตัวน้อยตนนี้มีสถานะไม่ธรรมดาแน่ ภายในใจของจงซานรู้สึกเบิกบานเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแค่หมาป่าสีขาว หมาป่าอื่น ๆ ต่างก็เชื่อฟังมันทุกตนราวกับเป็นเรื่องปกติ.
ทว่า เทียบพลังฝึกตนของหมาป่าน้อยแล้ว พลังของมันก็ไม่ได้มากมายกว่าเขานัก.
จงซานที่เต็มไปด้วยความสงสัยในใจ สัมผัสได้ถึงหมาป่าหลายหมื่นตัวที่เชื่อฟังมันเป็นอย่างดี.
หมาป่าน้อยที่ร้องออกไป สั่งการหมาป่ายักษ์กระโดดออกไป.
หมาป่ายักษ์ที่ดีดให้จงซานให้ลอยขึ้นไปบนอากาศ ทว่าจงซานก็ไม่ได้ต่อต้านแต่อย่างใด เพราะเวลานี้จงซานเชื่อว่าหมาป่าน้อยไม่ทำอันตรายเขาอย่างแน่นอน.
เป็นความจริง ที่หมาป่ายักษ์ที่กระโดดออกไปรับจงซานหลังจากนั้นได้อย่างแม่นยำ.
ด้วยพลังฝึกตนก่อตั้งวิญญาณไม่ใช่ปัญหาสำหรับมันอยู่แล้ว.
หมาป่าน้อยที่ถูกโยนขึ้นไปบนอากาศและลอยไปรอบ ๆ ทำให้มันรู้สึกมีความสุข ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
จงซานในเวลานี้ไม่ต่างจากเป็นเพื่อนเล่นของหมาป่าน้อย ซึ่งตอนนี้หมาป่าน้อยสนุกสุดเหวี่ยงและยังมีหมาป่าอีกหลายหมื่นตนที่วิ่งตามหลัง พร้อมกับคอยรับใช้มัน บางทีหมาป่าน้อยคงเป็นเจ้านายของพวกมัน เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริง ๆ .
พวกเขาที่วิ่งเล่นไปมาจนค่ำ โดยที่มีหมาป่าคอยอารักษ์ขากว่า 20,000 ตน.
เมื่อเริ่มมืดลง หมาป่าน้อยที่สั่งการอีกครั้ง หมาป่าทุกตัวก็หยุด แม้ว่าจะเกิดเสียงดังโกลาหลเล็กน้อย ทว่าต่อจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสงบ.
หมาป่าน้อยที่ร้องออกมา หมาป่าสีแดงก็พ่นเปลวเพลิงขนาดใหญ่ยักษ์ขึ้นไปบนฟ้า พุ่งทะยายราวกับเครื่องบินไอพ่น ก่อนที่จะแตกกระจายออกมาเป็นราวกับดอกไม้ไฟ.
จากนั้นหมาป่าสีขาว ก็พ่นบอลแสงสีน้ำเงินเหมือนกับก้อนน้ำแข็งออกไป พร้อมกับกระแทกเข้ากับบอลเพลิงบนอากาศเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
หมาป่าสีม่วง ที่สามารถพ่นหมอกเปลวเพลิงออกมาได้ด้วย ซึ่งสามารถคบคุมบอลเพลิงให้ร่ายรำบนอากาศ ทว่าหมาป่ายักษ์ที่มีพลังฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณเองก็สามารถพ่นเปลวเพลิงที่มีขนาดใหญ่ดูเหมือนกันต้นไม้ใหญ่เลยทีเดียว.
ในเวลานี้ จงซานที่หยุดนิ่งจ้องมอง หมาป่าน้อยและฝูงหมาป่าที่แสดงความสามารถต่าง ๆ ออกมา เหมือนกับว่ากำลังนั่งชมงานดอกไม้ไฟ?
กับการแสดงที่ผ่านไปสองชั่วโมง หมาป่าน้อยที่พึงพอใจมาก พร้อมกับจ้องมองไปยังจงซานที่อยู่บนหัวหมาป่ายักษ์ด้วยกัน พร้อมกับนำหัวของมันสีกับจงซาน แสดงท่าทางน่ารักน่าชังเป็นอย่างมาก.
จงซานที่ถอนหายใจออกมาเบา ๆ พร้อมกับลูบไปที่ศีรษะของหมาป่าน้อย สถานะของหมาป่าน้อยตนนี้ น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
หมาป่าน้อยที่เห็นจงซานมีความสุข มันก็พึงพอใจถูไถร่างของจงซานไปมา.
หลังจากงานชุมนุมเสร็จแล้ว หมาป่าน้อยที่คราง ฮึม ๆ ร้องสั่งการเหล่าหมาป่ามากมาย.
ฝูงหมาป่าขนาดใหญ่ต่างก็แยกย้ายกันไป ตอนนี้เหลือหมาป่ายักษ์สีแดงตนหนึ่งและหมาป่าที่จงซานนั่งอยู่และหมาป่าน้อย ซึ่งตอนนี้ได้พาเขาพุ่งตรงไปยังหุบเขาแห่งหนึ่ง.
ภายในหุบเขาแห่งนี้ สามารถที่จะมองเห็นประกายแสงวับวาว ดูเหมือนว่าจะเป็นสถานที่ที่งดงามทีเดียว.
